Kordian - Juliusz Słowacki Flashcards
POETYCKI POJEDYNEK Z MICKIEWICZEM
Opublikowane w kwietniu 1832 r. w Paryżu dwa tomy Poezji Juliusza Słowackiego nie przy- niosły mu sławy ani uznania. Krytycznie ocenił je m.in. Adam Mickiewicz, który powiedział, że twórczość poetycka Słowackiego to gmach piękną architekturą stawiony, jak wzniosły kościół, ale w kościele Boga nie ma. Chłodne relacje między poetami oziębiło jeszcze bardziej ukaza- nie się części III Dziadów, w której Mickiewicz przedstawił profesora Augusta Bécu w bardzo niekorzystnym świetle. Słowacki, urażony takim potraktowaniem ojczyma, opuścił Paryż. Pod koniec grudnia 1832 r. wyjechał do Genewy, gdzie w lutym 1833 r. zaczął pisać Kordiana. Ten dramat, w zamierzeniu autora, miał być polemiką z III częścią Dziadów, a zwłaszcza z jej me- sjanistycznym przesłaniem. Ukończone dzieło Słowacki wydał anonimowo w Paryżu w lutym 1834 r. Nie podpisał go własnym nazwiskiem, gdyż - jak stwierdził w liście do matki - będzie tak równiejsza walka z Adamem. Kordian, mimo że początkowo podejrzewano o jego autor- stwo samego Mickiewicza, nie został dobrze przyjęty przez środowiska emigracyjne, które uważały, że dramat jest mało oryginalny. Natomiast w kraju utwór Słowackiego spotkał się z dużym uznaniem i szybko zdobył popularność dorównującą części III Dziadów.
KORDIAN A CZĘŚĆ III DZIADÓW
Główni bohaterowie przechodzą przemianę wewnętrzną. Kordian, podobnie jak Konrad, przeistacza się z nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca (Gustaw z IV cz. Dziadów) w patriotę, pragnącego uratować ojczyznę.
• Monolog Kordiana na górze Mont Blanc jest nawiązaniem do Wielkiej Improwiza- cji. Kordian dorównuje Konradowi siłą uczuć i wielkością idei.
• Oba utwory przedstawiają ideę historiozoficzną: Mickiewiczowskiemu mesjani- zmowi Słowacki przeciwstawił postawę winkelriedyzmu.
Stawiany Kordianowi zarzut braku oryginalności wynikał z polemicznego charakteru dramatu Słowackiego. Poeta do Mickiewiczowskich Dziadów nawiązał jednak świadomie. Bohaterami obu dramatów są postacie będące w dużym stopniu sobowtórami autorów. Zarówno część III Dziadów, jak i Kordian opowiadają o stosunkowo mało znanych i drugorzędnych wydarzeniach poprzedzających powstanie listopadowe (Kordian o nieudanym spisku, którego celem był za- mach na życie cara Mikołaja I podczas koronacji władcy na króla Polski w Warszawie, w maju 1829 r.). Jednak właściwym tematem obu dzieł jest sprawa narodowa i ocena przyczyn klęski powstania listopadowego. Obaj twórcy sportretowali w swoich dramatach polskie społeczeństwo oraz zdiagnozowali jego słabości i wady. Wprowadzili do utworów również prorocze wizje, których symbolika stanowi klucz do proponowanej przez poetów koncepcji walki o wolność oraz do interpretacji dziejów Polski. W obu dziełach kluczową rolę odgrywa przełomowy profetyczny monolog głównego bohatera - poety, który pod wpływem duchowe- go uniesienia wyjawia treści o fundamentalnym znaczeniu dla całego narodu.
KORDIAN - CECHY GATUNKOWE I KOMPOZYCJA OTWARTA
Utwór Słowackiego jest typowym dramatem romantycznym, o czym świadczą takie cechy, jak: lužno zarysowany porządek przyczynowo-skutkowy następujących po sobie scen, epizo- dyczność, niejasne zakończenie, nieprzestrzeganie zasady trzech jedności i zasady decorum, łączenie elementów świata realnego i fantastyki oraz synkretyzm gatunkowy (świadczy o nim występowanie w dramacie epickiej bajki Grzegorza czy lirycznego monologu na szczycie Mont Blanc). Inną cechą dramatu romantycznego jest kompozycja otwarta, którą w Kordianie uwy- datniają brak zakończenia (ostatnia scena urywa się w momencie, gdy rozstrzygają się losy głównego bohatera) oraz podtytuł zapowiadający kolejne dwie części trylogii. Właściwą akcję utworu poprzedza scena Przygotowania. Dalej następuje Prolog, a po nim dramat właściwy składający się z trzech aktów.
SKĄPAŁEM SIĘ… I OŻYŁEM – PRZEMIANA WEWNĘTRZNA KORDIANA
W kulminacyjnej scenie dramatu - monologu na szczycie Mont Blanc - tytułowy bohater od- najduje cel w życiu. Zawiedziony światem, w którym wszystko nosi w sobie piętno rozkładu i ułomności, kontempluje samotnie potęgę i majestat natury. Pod wpływem silnych emocji za- czyna odczuwać w sobie wielką wewnętrzną siłę i doświadcza proroczej wizji, która pobudza go do działania. Odrzuca bierność i wybiera czyn.
POLSKA WINKELRIEDEM NARODÓW
Wizja kończąca monolog Kordiana na Mont Blanc - podobnie jak ta zesłana na Księdza Piotra w Widzeniu - nawiązuje do idei ofiary. Jednak wymowa obu proroctw jest odmienna: Mickie- wiczowski mesjanizm wiąże się z wiarą w ponadnaturalną sprawiedliwość i oczekiwaniem na boską interwencję, a tym samym oznacza bierną postawę wobec historii. Prorocza wizja Kor- diana przeciwnie - wzywa do politycznego i militarnego działania. Zdaniem Słowackiego droga do wolności wiedzie przez poświęcenie, gotowość na śmierć, walkę za wszelką cenę. Postawę niezdecydowaną autor ocenił w znamiennych słowach: Nie móc? - to piekło!. Idea Polski jako Winkelrieda narodów, czyli winkelriedyzmu, została zainspirowana ówczesnymi wydarze- niami w Europie. Według powszechnej opinii wybuch powstania listopadowego uchronił re- wolucję belgijską 1830 r. przed interwencją wojsk rosyjskich - emigranci popowstaniowi byli więc przekonani o tym, że Belgowie wywalczyli swoją niepodległość dzięki ofierze Polaków.
DLACZEGO POWSTANIE LISTOPADOWE UPADŁO?
Słowacki w Kordianie, podobnie jak Mickiewicz w części III Dziadów, ukazuje sens dzie- jów w perspektywie metafizycznej. W obu utworach w rzeczywistość ziemską ingerują siły nadprzyrodzone - Bóg i szatan, aniołowie i diabły. Jednak historiozoficzna wymowa dzieła Słowackiego jest odmienna od mesjanizmu Mickiewicza. W Kordianie przywódców powsta- nia stwarzają siły szatańskie. Pojawia się też wyraźna sugestia, że złym duchem narodu jest szlachta, której atrybut to krzywe szable / jako księżyc dwurożny, jako rogi diable. W Przygoto- waniu w dzieje Polski ingerują jednak także aniołowie, co jest widocznym znakiem tego, że Bóg czuwa nad historią. Pozwala szatanowi działać, ale po to, aby zło przekuć w dobro. Słowac- ki jest daleki od apoteozy Polaków. Uważa, że przyczyną klęski powstania była chwiejność przywódców, brak gotowości do radykalnych działań, walki do końca. Dlatego nie udał się spisek koronacyjny i Kordian nie zabił cara. Dlatego również podczas powstania listopadowego podchorążowie atakujący Belweder pozwolili wielkiemu księciu Konstantemu ujść z życiem.
DUCHOWY PORTRET POKOLENIA
W epizodzie przed komnatą cara, a także w następnej scenie, rozgrywającej się w szpitalu dla obłąkanych, akcja dramatu toczy się nie tyle w realnym świecie, ile w umyśle i duszy bo- hatera. Kordian zadaje sobie pytanie, dlaczego nie zrealizował swojego zamiaru. Wydaje się, że przyczyna niezdolności do czynu, zarówno tytułowego bohatera dramatu, jak i pokolenia, które Kordian reprezentuje, tkwiła przede wszystkim w duchowej słabości i braku determinacji. Strach i Imaginacja to personifikacje rozterek uczestników powstania listopadowego, którzy nie potrafili wyzbyć się wahań i wątpliwości, porwać za sobą reszty społeczeństwa i pokonać zaborcy.
IRONIA ROMANTYCZNA
Mimo że w kreacji postaci Kordiana Słowacki wykorzystał wiele elementów własnej biografii i ukształtował bohatera w dużym stopniu na swoje podobieństwo, zachował wobec niego ironiczny dystans. Krytycznie i z rezerwą ukazał na przykład miłosną egzaltację piętnastolet- niego Kordiana zakochanego bez wzajemności w Laurze oraz jego naiwność w stosunku do obłudnej Włoszki. Ironiczny dystans wobec tytułowego bohatera dramatu najsilniej dochodzi do głosu w akcie III, zwłaszcza w scenach przed pokojem cara oraz w szpitalu dla obłąka- nych. W drugiej z nich cyniczny Doktor szydzi z poetów próbujących nadać sens narodowej tragedii oraz idealistów poświęcających się dla dobra ludzkości. Kordian nazywa ich wariatami, ale przecież sam przyjmuje taką postawę. W scenie przed pokojem cara wahania i słabość bohatera wyraźnie kontrastują z jego pewnością siebie w monologu na szczycie Mont Blanc i w dyskusji ze spiskowcami w podziemiach kościoła św. Jana.
Jakie emocje towarzyszyły Kordianowi, gdy poszukiwał sensu życia? Które z nich zapowiadają przyszłą klęskę bohatera?
Czym kierował się Kordian, postanawiając sam zabić cara?
Z czego wynika zagubienie młodego Kordiana?
Jaki wpływ opowieści starego sługi Grzegorza o jego udziale w kampanii na- poleońskiej i buncie polskich jeńców zesłanych na Syberię miały na kształtowanie się postawy Kordiana?
winkelriedyzm
idea stworzona przez Juliusza Słowackiego w Kordianie, nawiązująca do Arnolda Winkelrieda, szwajcarskiego bojownika o wolność; ukazywała Polskę jako Winkelrieda narodów - kraj, który w heroiczny sposób miał się poświęcić w walce o wolność wszystkich ludów w imię hasła: „Za wolność naszą i waszą”; koncepcja zaprezentowana przez Słowackiego nakazywała czynną walkę z zaborcami
CZAS I OKOLICZNOŚCI POWSTANIA UTWORU
Utwór powstał w 1833 r. podczas pobytu Juliusza Słowackiego w Genewie, dokąd poeta udał się z powo- dów zdrowotnych. Dramat ukazał się anonimowo w 1834 r. w Paryżu, a jego pełny tytuł brzmi: Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny. W planach autora było bowiem napisanie, dwóch kolejnych części, te jednak nie powstały.
Do napisania Kordiana zainspirowały twórcę utwory Williama Szekspira (scena Przygotowania przy- pomina IV akt Makbeta, w którym Wiedźmy wyczarowują postaci) oraz konkretne wydarzenia historyczne (24 maja 1829 r. w Warszawie odbyła się koronacja cara Mikołaja I na króla Polski).
W swoim dramacie Słowacki przedstawił koncepcję roli Polski w walce o wolność narodów Europy. Po upadku powstania listopadowego polscy twórcy w swoich utworach komentowali przyczyny klęski zrywu narodowowyzwoleńczego. Kordian powstał jako odpowiedź na III część Dziadów Adama Mickiewicza. Sło- wacki polemizował z Mickiewiczowską wizją mesjanizmu, według którego Polska została wybrana do tego. by cierpieć. Autor Kordiana uważał, że bezczynne poddawanie się cierpieniu nie ma sensu. Prezentował odmienną koncepcję - mesjanistyczna rola Polski polegała na poświęceniu się dla innych narodów w walce.
BUDOWA
Kordian jest dramatem romantycznym. Składa się z Motta, Przygotowania, Prologu i trzech aktów. Motto zawiera fragment powieści poetyckiej Lambro, napisanej przez Słowackiego w 1832 r., opisującej walkę Greków z Turkami. Analogia losów Greków i Polaków miała - według autora - wpłynąć na rozwój świado- mości patriotycznej Polaków i zachęcić ich do walki z zaborcą. Akty I i III mają charakter fabularny i tworzą przyczynowo-skutkowy ciąg zdarzeń, różnią się jednak od siebie zarówno pod względem problemowym, jak i kompozycyjnym. Akt II pełni funkcję łącznika między aktami I i III, przedstawia kilka przełomowych momentów w życiu bohatera. Zakończenie utworu jest otwarte, ponieważ pierwotnie Kordian miał być częścią większej całości.
PROBLEMATYΚΑ
Każdy akt dramatu Juliusza Słowackiego podejmuje inną problematykę. W scenie Przygotowania diabły i czarownice stwarzają postaci przywódców narodu polskiego, w tym dowódców powstania listopadowe- go. W Prologu autor zestawia różne koncepcje roli poety i poezji, w opozycji do idei Mickiewicza przedsta- wia własną. Pisze o poezji, która powinna być skarbnicą gromadzącą narodowe idee i wartości, gotowe do wykorzystania w walce o niepodległość. W akcie I poznajemy 15-letniego, nieszczęśliwie zakochanego Kordiana. Młodzieńcza miłość doprowadza go do próby samobójczej. W akcie II widzimy bohatera podczas wędrówki w poszukiwaniu celu i wartości w życiu, doznaje on jednak kolejnych rozczarowań. Kończący ten akt monolog Kordiana na szczycie góry Mont Blanc świadczy o metamorfozie bohatera i wyznaczeniu sobie celu, jakim jest poświęcenie się dla ojczyzny. Akt III rozgrywa się w Warszawie, podczas koronacji cara Mikołaja I na króla Polski, na którego Kordian (Podchorąży) planuje dokonać zamachu. Plan ten kończy się fiaskiem i skazaniem bohatera na śmierć.
Utwór ukazuje dojrzewanie Kordiana, rozdartego między problemami narodowymi a dylematami eg- zystencjalnymi, który w trakcie przebiegu dramatu z nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca przeistacza się w działacza politycznego walczącego o wolność narodu. Słowacki w swoim dziele zawarł także ocenę powstania listopadowego, skrytykował zachowawczość i brak jednomyślności jego przywódców.
Dramat skupia się na przemianie bohatera z werterycznego kochanka w bojownika o wolność narodu. Autor świadomie nawiązał do wątku znanego już z Dziadów cz. III, a nawet sformułował podobne do mesjanistycznej koncepcji Mickiewicza hasło, które Kordian wykrzyknął na szczycie Mont Blanc: „Polska Win- kelriedem narodów”, sugerując wartość jednostkowego poświęcenia dla dobra ogółu. Dalsze losy bohatera do- wiodły jednak, że celem Słowackiego była krytyka winkelriedyzmu i indywidualnej ofiary. Kordian nie sprostał swoim zamierzeniom, jego plan zamachu na cara okazał się niedojrzały i nierealny, a w szpitalu wariatów przeko- nał się, że cel, jaki sobie postawił, niczym nie różnił się od rojeń osób chorych psychicznie. Choć intencje boha- tera były szlachetne i heroiczne, to jego samotna walka o wolność ojczyzny musiała zakończyć się klęską. W ten sposób Słowacki wyraził tragizm powstańczego pokolenia Polaków niedojrzałych moralnie i politycznie do wy- pracowania skutecznych metod walki z zaborcą i do sięgnięcia po władzę polityczną. Kordian to również krytyka powstania listopadowego jako czynu zbrojnego, a przede wszystkim jego nieudolnych przywódców, którzy za- przepaścili szansę narodu na wolność i niepodległość.
Słowacki dokonał w „Kordianie” oceny powstania listopadowego. O jego upadek oskarżył przywódców. Przeanalizował stosunek społeczeństwa do sprawy narodowowyzwoleńczej.
Słowacki w dramacie rozważa różne metody walki Podchorąży i Starzec proponują jednorazowy zryw zabicie cara. Prezes i Ksiądz są przeciwnikami takiej metody. Kordian przyjmuje postawę winkelriedyz musamotniczego poświęcenia się.
Oprócz wątku politycznego pojawia się problem dojrzewania głównego bohatera oraz problem poezji i jej roli w życiu narodu (Prolog).
„Kordian” jako dramat psychologiczny. Utwór cechuje się realizmem psychologicznym posta ci. Pisarz za pomocą niewielu zdań potrafi nakreślić osobowość bohaterów (np. papieża czy Wioletty).
Na przykładzie Kordiana ukazał proces psychicznego i politycznego dojrzewania. Skupił się na wew nętrznych i zewnętrznych przyczynach tego procesu. Pragnienie niezwykłości powoduje, woduje, že Kordian zaczyna szukać ideału poza codziennością. Rozczarowania miłosne, śmierć przyjaciela, sprawiają, że zaczyna wątpić w sens życia. Opowieści Grzegorza również zdają się oderwane od konkretnego świata Rozbieżność marzeń i rzeczywistości doprowadza bohatera do próby samobójczej, podróż po Europie podjęta w celu odnalezienia sensu życia jest jedynie źródłem rozczarowan Kordian przegrywa również jako rewolucjonista, Jak widać, jest bohaterem tragicznym. Uświadamia sobie tuż przed egzekucją, że nie zaznał pełni życia, że nie sprostał idei. Ale mimo że jego działania nie były skuteczne, w jego postawie widać determinację i wyjątkowy heroizm, a jego wewnętrzne zmagania z własną słabością budzą podziw. Jest on przykładem bohatera, którego osobowość zaskakuje prawdą psychologiczną: czyste intencje, odwaga, skłonność do poświęcenia, przeplatają się z tragicznym rozdarciem, zagubieniem, toczoną walką wewnętrzną.
Kordian jest przykładem bohatera romantycznego. W pierwszym etapie życia cechują gro samot ność, wrażliwość, indywidualizm, nieszczęśliwa miłość, zamiłowanie do poezji, wygastanie ponad prze ciętność. Niespełnione uczucie jest przyczyną próby samobójczej, po której następuje przemiana boha tera. Zmienia się on z nieszczęśliwego kochanka w bojownika o sprawę narodową, patriotę. Takie cechy i takie doświadczenia są charakterystyczne dla bohaterów polskiej literatury romantycznej.
„Kordian” jako dramat polityczno-historyczny. Słowacki dokonuje oceny społeczeństwa polskiego początków XIX wieku, zastanawia się nad przyczynami klęski powstania listopadowego, wprowadza koncepcję winkelriedyzmu, polemizuje z koncepcją mesjanizmu, analizuje rolę poezji i poety w tworze niu historii.
Poeta porusza problem świadomości narodowej Polaków w czasie przełomu światopoglądowego (przełom romantyczny), włączając się tym samym w dyskusję o losie Polakósa Pokazuje ugodową, konserwatywną arystokrację (scena koronacji); lud, który jest niewyrobiony politycznie, zastraszony, ale zdarzają się jednostki odważne, rozumiejące, czym jest patriotyzm: szewc, szlachcic, żołnierz (scena tuż przed koronacją); młodych spiskowców patriotów, którzy chcą walczyć, ale nie są do tego doj rzali, księży zachowawczych, zachęcających do modlitwy i moralnych zachowań (scerny w podzie miach); oraz nieudolnych przywódców powstania listopadowego, odpowiedzialnych za jego klęskę. Słowacki zwraca też uwagę na osamotnienie Polski - inne państwa oraz papież nie udzielili potrzebnego w tym czasie wsparcia.
Wśród sporów ideologicznych Kordian dojrzewa do czynu - pragnie udowodnić możliwość zreali zowania koncepcji winkelriedyzmu, a więc namawia do wyboru postawy aktywnej, walki o niepodleg łość narodu, indywidualnego poświęcenia się.
Słowacki rozważa rolę, jaką w trudnej sytuacji politycznej powinien odegrać poeta i jego twórczość Uważa, że twórca musi wpływać na zachowanie świadomości narodowej, w związku z tym powinien nawiązywać do historii i tradycji. Tworzy koncepcję poety, który służy narodowi i zachęca go do walki Nie zgadza się natomiast z koncepcją mesjanizmu i roli poety-wieszcza, pocieszającego naród, odsuwa- jącego od niego widmo rozpaczy. Poglądy Słowackiego wyraża Trzecia Osoba Prologu, poglądy Mickie- wicza - Pierwsza Osoba Prologu.
Kordian
bohater pełen rozterek i wątpliwości, romantyczny poeta, którego ukształtowała literatura. Kordian pragnie zmienić swoje życie, podróżując po Europie, szuka idei, drogi, którą mógłby iść. Na- tchnienie odnajduje na szczycie Mont Blanc - swoje życie chce poświęcić ojczyźnie. Piętnastoletni Kordian to bohater werteryczny - jest samotny, wyobcowany, przeżywa ból istnienia wynikający z miłosnego zawodu, chce odebrać sobie życie. Na górze Mont Blanc przechodzi przemianę - dojrzewa wewnętrznie, staje się patriotą i poświęca się idei wolności. Jest przekonany o tym, że ofiara i cierpienie nobilitują, są aktem bohaterstwa.
• Poznajemy go jako 15-letniego chłopca obdarzo- nego poetycką wrażliwością nieszczęśliwie zako- chanego i cierpiącego na melancholię.
• Próba samobójcza Kordiana jest rodzajem ini- cjacji w dojrzałość, późniejsze doświadczenia podważają idealizm bohatera i dają mu gorzką wiedzę o świecie. Bohater dojrzewa i zmienia się między innymi dzięki podróżom. Miłość jest dla niego źródłem rozczarowań. Szansą staje się działalność patriotyczna.
• Emocjonalna wrażliwość, która każe Kordianowi dokonać zamachu na cara, staje się jednocze- śnie największą przeszkodą w realizacji tego celu.
• Zdaniem części interpretatorów bohater okazał się słaby duchowo, brakowało mu determinacji i woli. Inni dowodzą, że plan skrytobójstwa od początku był skażony złem moralnym i miał cha- rakter szatański.
Kordian patrzy na świat oczami romantyka i do- strzega miałkość dążeń współczesnych mu ludzi. Pragnie poświęcić się dla ojczyzny oraz dokonać zamachu na cara. Choć się załamuje, nie ponosi klęski. Ma poczucie, że publiczna egzekucja zapew- ni mu wielkość i chwałę, a jednocześnie wskaże ro- dakom właściwą drogę postępowania.
Kordian - w I akcie jest to młody 15-letni chłopiec, cierpiący na „chorobę wieku”, która w dramacie nosi miano „jaskółczego niepokoju”. Kordian od- czuwa apatię, nudę, niechęć do życia, które według niego jest bezsensowne i pozbawione celu. Prze- żywa także nieszczęśliwą miłość do Laury, kobiety starszej od niego, która lekceważy jego uczucie. Kordian popada w różne, skrajnie odmienne na- stroje („Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści”). Tego rodzaju stan duchowy prowadzi go w końcu do próby samobójczej (nieudanej).
- ć,
W akcie II Kordian to wędrowiec, który na ścież- kach świata zdobywa życiowe doświadczenie. Kor- dian traci złudzenia, dojrzewa. Poznaje materializm świata, w którym wszystko można kupić za pienią- dze. Na Mont Blanc formuje się polski patriota, któ- ry będzie walczył o wolność ojczyzny. Akt II zakoń- czony jest monologiem świadczącym o wewnętrz- nej przemianie Kordiana. Chce zostać przywódcą, ale nie pragnie otrzymać „rządu dusz” (jak Konrad), uważa, że ludzie powinni dobrowolnie mu się pod- porządkować. Ma poczucie własnej wyjątkowości, mówi: „Jam jest posąg człowieka, na posągu świata”.
W III akcie Kordian występuje w roli spiskowca, który podejmuje się zabić cara. Ten zamiar udarem- nia jego własna słabość psychiczna (Strach i Imagi- nacja). Przeżywa głębokie załamanie. W końcu pra- gnie złożyć swe życie w ofierze ojczyźnie (zostaje na niego wydany wyrokśmierci). Nieznamy dalszych losów bohatera. Nie wiadomo, jaką rolę przewidział dla niego Słowacki w kolejnych częściach trylogii.
to zagubiony indywidualista, nieszczęśliwy kochanek, buntownik, spiskowiec. (Imieniem znaczącym obdarzył go autor, tworząc je od łacińskiego słowa cor, oznaczającego ‘serce, jest to więc człowiek serca)
W pierwszym akcie poznajemy go jako piętnastoletniego chłopca, przeżywającego „ból istnienia”. Jest zbyt dojrzały jak na swój wiek. Nie widzi sensu życia. Jest to bohater hamletyczny - jego postawę cechuje wewnętrzny konflikt między pragnieniami a realnymi czynami, co prowadzi do nadmiernej wrażliwości i w konsekwencji do poczucia wyobcowania i samotności. Kordian ma też cechy bohatera werterycznego, charakterystycznego dla literatury europejskiej tego czasu: przeżywanie „bólu świata, marzycielstwo usposobienie poetyckie, niezwykła wrażliwość, uleganie tworzonej w wyobraźni wizji idealnej miłości, bunt przeciwko złu świata i chęć ukojenia bólu poprzez samobójstwo.
W drugim akcie obserwujemy proces dojrzewania bohatera, zbierania doświadczeń życiowych i odnajdowania celu życia. Nauka, jaką wynosi Kordian ze swych podróży, jest gorzka bohater prze- konuje się, że światem rządzą pieniądze, poezja mija się z rzeczywistością, miłość romantyczna nie istnieje, a los Polski nie interesuje nawet papieża. Jest rozczarowany, na szczycie Mont Blanc wracają do niego myśli samobójcze, jednak tam też je porzuca i przechodzi metamorfozę. Z romantycznego kochan- ka staje się buntownikiem, patriotą, walczącym o wolność narodu, pragnącym jedynie jego szczęścia. Swą ideę streszcza w słowach: Ludy! Winkelried ożył!!/ Polska Winkelriedem narodów!
Trzeci akt przynosi obraz Kordiana spiskowca, próbującego wcielać w życie swój cel. Pragnie przekonać innych spiskowców do zamordowania cara, wierząc, że odmieni się w ten sposób los Polski. Gdy mu się to nie udaje, samotnie podejmuje się dokonać zbrodni, jednak jest zbyt słaby psychicznie. Przegrywa walkę ze Strachem i Imaginacją. Ponosi klęskę. Nie wiadomo, jak zakończą się jego losy, czy zostanie stracony na Placu Marsowym, czy też Adiutant zdąży dotrzeć z aktem ułaskawienia. Kordian jest bohaterem tragicznym, przegrywa w starciu z historią i samym sobą.