Erotyk - Krzysztof Kamil Baczyński Flashcards
Erotyk - Krzysztof Kamil Baczyński
W potoku włosów twoich, w rzece ust,
kniei jak wieczór — ciemnej
wołanie nadaremne,
daremny plusk.
Jeszcze w mroku owinę, tak jeszcze różą nocy
i minie świat gałązką, strzępem albo gestem,
potem niemo się stoczy,
smugą przejdzie przez oczy
i powiem: nie będąc — jestem.
Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą
w źrenicach lub u powiek zawisłą jak łzę,
usłyszę w tobie morze delfinem srebrnie ryte,
w muszli twojego ciała szumiące snem.
Albo w gaju, gdzie jesteś
brzozą, białym powietrzem
i mlekiem dnia,
barbarzyńcą ogromnym,
tysiąc wieków dźwigając
trysnę szumem bugaju
w gałęziach twoich — ptak.
Dedykacja:
Jeden dzień — a na tęsknotę — wiek,
jeden gest — a już orkanów pochód,
jeden krok — a otoś tylko jest
w każdy czas — duch czekający w prochu.
Mojej najdroższej Basi
— Krzysztof
dn. 2 II 42 r.
KONTEKST BIOGRAFICZNY UTWORU
Baczyński to nie tylko poeta wojenny, lecz także twórca liryki miłosnej. Swoje wiersze dedy-kował ukochanej żonie - Barbarze Drapczyńskiej. Poznał ją 1 grudnia 1941 r., a oświadczył się trzy dni później. Ślub odbył się po pół roku. Młodych łączyła wielka miłość. Przyjaciele bali się powiedzieć Basi o śmierci męża, ale - według relacji świadków - brak wieści o Krzysz-tofie sprawił, że domyśliła się prawdy. Miłość w utworach Baczyńskiego, choć opisywana ję-zykiem lirycznym, skażona jest wojną i przeczuciem tragicznego końca. Opatrzony dedykacją: Mojej najdroższej Basi wiersz Erotyk datuje się na rok 1942.
MITYZACJA MIŁOŚCI
Tytuł utworu Baczyńskiego nie jest przypadkowy. Wiersz stanowi bowiem liryczną egzem-plifikację intymnego zbliżenia. Liczne metafory powodują, że miłość rozgrywa się w świecie fantastycznym, we śnie, w wyobraźni. Obraz wzbogacają dodatkowo nawiązania do innych tekstów literackich, w tym do biblijnej Pieśni nad Pieśniami, w której Oblubienica mówi np.: Jak jabłoń wśród drzew leśnych, / tak ukochany mój wśród młodzieńców. / W upragnionym jego cieniu usiadłam, / a owoc jego słodki dla mego podniebienia (Pnp 2,3). W ten sposób miłość dwojga ludzi - zarówno duchowa, jak i fizyczna - zostaje poddana mityzacji, „dzieje się” w nieokreślonej przestrzeni i nieokreślonym czasie.
