Burza - Adam Mickiewicz Flashcards
Adam Mickiewicz Sonety krymskie Burza
Zdarto żagle, stér prysnął, ryk wód, szum zawiei,
Głosy trwożnéj gromady, pomp złowieszcze jęki,
Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,
Słońce krwawo zachodzi, z niém reszta nadziei.
Wicher z tryumfem zawył; a na mokre góry,
Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu,
Wstąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu,
Jak żołniérz, szturmujący w połamane mury.
Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,
Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,
Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać.
Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie
I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada,
Albo modlić się umié, lub ma z kim się żegnać.
MOTYWY MORZA I SIŁ NATURY
Pejzaż morski pojawia się bardzo często w malarstwie i poezji romantyzmu. Morze pobudzało wyobraźnię twórców jako bezkresna przestrzeń kryjąca nieskończoną, niepokojącą głębię, żywioł, nad którym nie można zapanować. Romantyków szczególnie pociągał temat katastrofy morskiej - widzieli w niej symbol triumfu natury nad tworzoną przez człowieka cywilizacją.
treść
Sonet zawiera opis nawałnicy, burzy, która została przedstawiona jako nieujarzmiony, potężny żywioł. Wiersz ma wywołać w czytelniku nastrój grozy, poczucie zagrożenia życia, strach. Poeta przedstawia rozpaczliwą walkę marynarzy o przetrwanie na mogącym w każdej chwili zatonąć okręcie oraz podróżnych, którzy modlą się lub żegnają z najbliższymi. Pielgrzym występuje w tym sonecie w roli obserwatora różnych postaw ludzi wobec mogącej nadejść w każdej chwili śmierci. On jako jedyny na statku nie rozpacza, nie czuje się bowiem związany z nikim ani z niczym na świecie. Stracił wiarę, nawet modlitwa nie jest więc dla niego ratunkiem czy pociechą. Zrezygnowany czeka na śmierć, która wybawi go z pustej i pełnej cierpień ziem- skiej egzystencji.
