Ocalenie - Stanisław Baliński

Question 1

Ocalenie - Stanisław Baliński

Answer 1

Gdy jedne ręce ludzkie strącają z obłoku

Świszczącą bombę śmierci, która w proch dom zetrze,

A inne ręce ludzkie w popiele i mroku

Zawalonej piwnicy walczą o powietrze –

Jest chwila, kiedy nagle potęga zniszczenia

Budzi martwe przedmioty i o ziemię ciska ,

Tam kamień , jak zła gwiazda , pada ze sklepienia,

Tu ściana się otwiera i woda z niej tryska.

Oddech jest coraz krótszy , coraz mglistsze oczy ,

Tylko ręce skrwawione niewidzialnie płoną ,

Szukając po omacku wśród oślepłej nocy

Schodów , które się nagle wspięły w nieskończoność.

Tak przez rafy i zgliszcza przedziera się człowiek ,

Choć pierś od żalu pęka , z ust nie padnie słowo ,

Idzie tak od pokoleń , bez zmrużenia powiek

Żeby w ludzkość wzgardzoną uwierzyć na nowo.

Question 2

Problematyka i główne przesłanie

Answer 2

W wierszu pokazany jest obraz ludzkości na tle świata współczesnego. Jej udziałem jest wojna, bombar-dowanie, dramat w zawalonej piwnicy. Przywołane zostają symboliczne przestrzenie zapowiadające nie-szczęścia. To niebo, obłoki - niosące kataklizmy; to również martwe przedmioty, czyli spadające i przy-gniatające kamienie, oraz otwierająca się ściana, ułatwiająca wodzie zalanie pomieszczeń. W takiej rzeczywistości funkcjonują dwa typy ludzi: agresorzy, którzy niszczą, atakują, zrzucają bomby, oraz ofiary przemocy. Ci drudzy to jednostki pełne pokory, wytrwałości, mające świadomość swojej trudnej życiowej drogi. Rozumieją, że dotyka ich proces niszczenia i odradzania, trwający od wieków. Idą, wbrew przeciwnościom, pokazując swoją postawą, kim jest prawdziwy człowiek i wierząc, że nastaną czasy, gdy człowieczeństwo stanie się podstawową wartością w świecie.

Wiersz można odczytać jako protest przeciwko okrucieństwu, zabijaniu, agresji człowieka wobec

człowieka. Zakończenie wiersza niesie ze sobą trudny optymizm.