Nad wodą wielką i czystą… - Adam Mickiewicz Flashcards
Adam Mickiewicz Liryki lozańskie Nad wodą wielką i czystą…
Nad wodą wielką i czystą
Stały rzędami opoki;
I woda tonią przejrzystą
Odbiła twarze ich czarne.
Nad wodą wielką i czystą
Przebiegły czarne obłoki;
I woda tonią przejrzystą
Odbiła kształty ich marne.
Nad wodą wielką i czystą
Błysnęło wzdłuż i grom ryknął;
I woda tonią przejrzystą
Odbiła światło, głos zniknął,
A woda, jak dawniej czysta,
Stoi wielka i przejrzysta.
Tę wodę widzę dokoła
I wszystko wiernie odbijam,
I dumne opoki czoła,
I błyskawice pomijam.
Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć, —
Mnie płynąć, płynąć i płynąć!…
treść
Liryk Nad wodą wielką i czystą jest utworem, w którym pojawia się refleksja nad prze- mijaniem, odchodzeniem. Wiersz rozpoczyna się od trzech opisów krajobrazu, ukazujących kolejno wodę jeziora oraz obłoki i błyskawice, które się w tej wodzie odbijają. Opisy te są dobrane w taki właśnie sposób nieprzypadkowo. Woda jeziora opisana w tym liryku trwa, natomiast świat, który się w tej wodzie odbija, przemija. Jedynie na krótki moment pokazuje się w lustrze jeziora, potem znika i odchodzi w niebyt. Tak więc woda odbija czarne twarze skał, czarne obłoki i światło błyskawicy.
Podmiot liryczny, czyli w tym przypadku poeta, stara się - na podobieństwo wody - reje- strować, „odbijać” obrazy i zjawiska otaczającej go rzeczywistości. Nad wodą wielką i czystą jest więc wierszem o poezji, w którym Mickiewicz stara się określić jej rolę w swoim życiu twórczym. Poezja służyć ma trwaniu i obrazowaniu, odbijaniu świata. Ma szansę pozostać wtedy, gdy poety już nie będzie. Mickiewicz daje temu wyraz w ostatniej strofie wiersza, w której pisze, że trzeba mu „płynąć, płynąć i płynąć”.
