łożysko przodujące postępowanie medycyna praktyczna Flashcards
-
Ultrasonografia jako badanie przesiewowe łożyska nisko umiejscowionego i metoda diagnozowania łożyska przodującego
Przezpochwowe badanie USG jest bezpieczne w przypadku łożyska przodującego, a jego wynik pozwala na określenie położenia tego narządu dokładniej niż badanie przezbrzuszne
-
Za uzasadnione uważa się wykonywanie przezpochwowych badań USG w okresie przedporodowym u wszystkich kobiet, u których podejrzenie łożyska nisko położonego wysunięto na podstawie wyniku badania USG przez powłokę brzuszną (ok. 20.-24. tyg. ciąży), ponieważ postępowanie to ma na celu zmniejszenie liczby pacjentek, u których konieczna będzie dalsza obserwacja.
-
Przezpochwowe badanie USG należy przeprowadzić u wszystkich pacjentek, u których na podstawie badania przezbrzusznego stwierdzono łożysko znajdujące się w rzucie ujścia wewnętrznego szyjki macicy lub zachodzące na nie. Dalsze postępowanie w tych przypadkach powinno być następujące:
- pacjentki, które krwawią, należy pro wadzić indywidualnie, zależnie od potrzeb;
- w razie podejrzenia bezobjawowego łożyska brzeżnie przodującego badanie kontrolne można odroczyć do 36. tygodnia ciąży;
- w razie podejrzenia łożyska przodującego centralnie należy w 32. tygodniu ciąży wykonać przezpochwowe badanie USG w celu ustalenia rozpoznania oraz zaplanowania postępowania w III trymestrze ciąży, a także przebiegu porodu. [
-
U kobiet z łożyskiem przodującym zagrożonym przyrośnięciem do ściany macicy powinno się przed porodem wykonać doplerowskie badanie USG z opcją kodowania przepływu kolorem. Jeżeli w danym ośrodku nie jest to możliwe, należy postępować jak w przypadku łożyska przyrośniętego, aż do momentu wykluczenia tego rozpoznania
-
Postępowanie w okresie przedporodowym
Pacjentki z łożyskiem centralnie przodującym, u których uprzednio występowały krwawienia, powinno się hospitalizować od 34. tygodnia ciąży. Pacjentkom, które nie krwawiły i które nie zgłaszają objawów podmiotowych, należy udzielić szczegółowych porad, zanim podejmą decyzję o prowadzeniu ciąży w trybie ambulatoryjnym. Decyzja o pozostaniu w warunkach domowych jest dopuszczalna jedynie wówczas, gdy kobieta mieszka w bezpośrednim sąsiedztwie szpitala, przez cały czas ktoś może jej towarzyszyć, a ona sama świadomie wyraża na to zgodę.
-
Każdej pacjentce pozostającej w domu na leży wyraźnie uzmysłowić konieczność niezwłocznego zgłoszenia się do szpitala w przypadku wystąpienia krwawienia, skurczów macicy lub bólu (w tym także lekkiego bólu w okolicy nad łonowej, przypominającego dolegliwości związane z miesiączką). [*]
-
Z każdą pacjentką, u której rozpoznano łożysko przodujące, oraz jej partnerem powinno się przed rozwiązaniem odbyć rozmowę na temat porodu, krwotoku, możliwej konieczności przetoczenia krwi lub wykonania rozległej operacji, w tym usunięcia macicy, a na wszystkie ich pytania i wątpliwości należy odpowiedzieć w sposób jednoznaczny
-
Stosowanie leków tokolitycznych u pacjentek, u których stwierdzono łożysko przodujące i cechy krwawienia, może być w niektórych przypadkach korzystne. W przeprowadzonych dotychczas badaniach wykorzystywano jednak leki beta-mimetyczne, które wykazują powszechnie znane działania niepożądane. Wybór leku oraz ustalenie jego dawkowania pozostaje zadaniem na przyszłość; konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań dotyczących tego zagadnienia.
-
Etiologia krwawienia u kobiet z łożyskiem przodującym wiąże się z dynamiką kształtowania dolnego odcinka macicy, przyczyną krwawienia mogą być jednak także skurcze macicy. Obserwacja ta sprowokowała położników do wypróbowania w przypadku łożyska przodującego metod “agresywnego leczenia zachowawczego” z użyciem leków tokolitycznych.
-
Przedłużająca się hospitalizacja może się wiązać ze zwiększeniem ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych. Chorym należy więc zalecać spokojne poruszanie się oraz noszenie pończoch zapobiegających powstawaniu zakrzepów. Profilaktyczną terapię lekami przeciwkrzepliwymi powinno się prowadzić jedynie u kobiet obciążonych dużym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej. W tej grupie pacjentek preferuje się stosowanie heparyny niefrakcjonowanej, a nie długo działających preparatów drobnocząsteczkowych
-
Podejmując decyzję o sposobie zakończenia ciąży, należy uwzględnić przesłanki kliniczne oraz wyniki badań obrazowych. Jeżeli brzeg łożyska znajduje się w odległości mniejszej niż 2 cm od wewnętrznego ujścia szyjki macicy, istnieje duże prawdopodobieństwo konieczności wykonania cięcia cesarskiego, szczególnie w przypadkach łożyska położonego na ścianie tylnej lub gdy narząd ten osiągnął znaczną grubość
-
W okresie okołoporodowym należy zapewnić łatwy dostęp do preparatów krwiopochodnych. Wymagania co do wykonania próby krzyżowej oraz objętości zarezerwowanych preparatów są uwarunkowane stanem zdrowia każdej pacjentki oraz zasobami lokalnej stacji krwiodawstwa. W przypadku kobiet, u których stwierdzono nietypowe przeciw ciała, bezpośredni kontakt z pracownikami stacji krwiodawstwa umożliwia ustalenie indywidualnego planu działania.
-
Każdą pacjentkę trafiającą na salę operacyjną z rozpoznaniem łożyska przodującego powinien operować najbardziej doświadczony położnik w zespole w asyście anestezjologa o największym doświadczeniu spośród wszystkich, którzy akurat dyżurują. Wymaganiem minimalnym w przypadku operacji w trybie planowym jest obecność specjalistów położnika i anestezjologa. Pacjentki nie powinny pozostawać bez nadzoru pod opieką lekarzy młodszych stażem. W warunkach nagłych należy natychmiast powiadomić specjalistów, którzy powinni przybyć możliwie najszybciej
-
Moment wykonania operacji w trybie nagłym zależy od indywidualnej sytuacji pacjentki, jeśli jednak jest to możliwe, zawsze należy dążyć do odroczenia planowego cięcia cesarskiego do 38. tygodnia ciąży w celu zmniejszenia częstości powikłań noworodkowych.
-
U pacjentek z łożyskiem przodującym, u których wykonano wcześniej cięcie cesarskie, istnieje duże ryzyko nieprawidłowego przylegania łożyska do ściany macicy i konieczne jest wykonywanie badań obrazowych w okresie przedporodowym. W przypadku wysu nięcia podejrzenia łożyska przyrośniętego w planowanie oraz przebieg rozwiązania ciąży powinni się włączyć specjaliści położnictwa i anestezjologii. Należy zapewnić dostęp do krwi zgodnej grupowo, wykonując uprzednio próbę krzyżową. Należy także zawiadomić kolegów innych specjalizacji lub subspecjalizacji, którzy powinni pozostawać w gotowości.
