HC 2.4: DNA-schade reparatie en anti-kanker therapie Flashcards
wat doet bleomycine?
het maakt dubbelstrengs DNA breuken
wat doet cisplatine?
het maakt interstrand crosslinks
wat doet etoposide?
het maakt dubbelstrengd DNA breuken, door het remmer van het topo-isomerase enzym
topo-isomerase 2 werking:
- normaal als een cel bezig is met het verdubbelen van zijn DNA, dan raken die chromosomen een beetje in elkaar gehaakt
- topo-isomerase 2 bindt dan aan 1 van die strengen en knipt die open
- het eiwit blijft dan in een covalente binding gebonden aan dat DNA complex
- door de opening in de ene streng, kunnen de 2 strengen door elkaar gehaald worden, waardoor ze niet meer in elkaar gehaakt zitten
- en vervolgens wordt de open geknipte streng dan weer aan elkaar gezet en heb je dus twee strengen door elkaar gehaald
waar grijpt etoposide in?
etoposide bevriest het eiwit-DNA complex, dus wanneer die 2 strengen door elkaar zijn gehaald, maar het eiwit nog gebonden is aan de open geknipte streng.
hij kan die streng niet weer aan elkaar zetten, dus blijven er heel veel DNA strengen over met een knip erin en waar een eiwit aan zit gebonden
synthetische letaliteit:
- als je een behandeling geeft, die DNA schade veroorzaakt
- kan die DNA schade op 2 manieren gerepareerd worden
- reparatie 1 kan in zowel tumorcellen als normale cellen plaatsvinden
- reparatie 2 werkt niet in tumorcellen
- als je dan reparatie 1 remt, dan kan er geen DNA reparatie meer plaatsvinden in tumorcellen en gaan de tumorcellen dus dood
BER:
- beschadigde stukken DNA worden er tussen uit geknipt en vervolgens wordt dat door polymerase weer ingevuld
- o.a. enkelstrengs breuken worden op deze manier opgelost
om de stap van het wegknippen van het beschadigde DNA is een bepaald enzym nodig:
Poly ADP Ribose Polymerase 1 (PARP1)
PARP1:
- bindt aan de enkelstrengs DNA breuken
- en vervolgens gaat dat enzym ketens van ADP residuen aan elkaar zetten
- dat dient als een soort vlaggetje wat op dat punt van het DNA wordt gehangen
- en dat zorgt ervoor dat allerlei reparatie eiwitten specifiek naar die plek aangetrokken worden
- PARP1 maakt dus reparatie van enkelstrengs breuken efficiënter
we kunnen het enzym PARP1 remmen…
als we dat enzym remmen, blijven die enkelstrengs breuken langer open staan.
en als dan vervolgens replicatie plaatsvindt, en het DNA polymerase door die breuk komt, dan krijgen we uiteindelijk een gebroken DNA molecuul en de replicatie vork valt uit elkaar.
om dat te herstellen, kan geen gebruik worden gemaakt van niet-homolge DNA eindverbinding.
dus moet gebruik worden gemaakt van homologe recombinatie.
BRCA geassocieerde borstkanker:
- erfelijke vormen van borstkanker: 5-10% van de geconstateerde gevallen
- dragers met BRCA1 of BRCA2 mutaties (heterozygoot) hebben een verhoogde kans op het ontwikkelen van (borst, ovarium en prostaat)kanker
- inactivatie van het gezonde allel in tumorcellen, voornamelijk door LOH (verlies van heterozygoot)
- het fenotype van BRCA1 en BRCA2 mutatie dragers erft autosomaal dominant over
synthetische letaliteit en BRCA deficiëntie:
- er is DNA schade, enkelstrengs DNA breuken
- PARP remmers zorgen ervoor dat die enkelstrengs breuken langer blijven bestaan
- daardoor krijg je ophoping van dubbelstrengs breuken
- om die breuken op te lossen is homologe recombinatie nodig
- in normale cellen in het lichaam, die nog steeds 1 werkzaam BRCA allel hebben, kan die homologe recombinatie gewoon plaatsvinden
- maar in tumorcellen is geen werkzaam BRCA allel meer, en dus kan homologe recombinatie niet plaatsvinden en dus gaan ze dood
- het doodgaan van die tumorcellen heet dan synthetische letaliteit
dat idee van die synthetische letaliteit was dus eerst maar een theorie. hoe breng je dat uiteindelijk naar de kliniek?
- eerst in het laboratorium experimenteren met cellijnen, om te kijken of de theorie klopt
- vervolgens dier experimenten
- klinische studies
PARP remmers blijken effectief bij ovarium kanker, maar bij borstkanker veel minder.
er is nog geen duidelijkheid over waarom het voor ovarium wel werkt en voor borst niet.
blijkbaar zijn die borsttumoren vrij snel weer resistent geworden voor dat middel.
naast niet-homologe DNA eindverbinding en homologe recombinatie, is er nog een derde manier om dubbelstrengs breuken te herstellen.
het is een soort tussenvorm, die een heel klein stukje homologie gebruikt om de twee uiteinden op elkaar te plakken. die pathway heeft een bepaalde DNA polymerase nodig, DNA polymerase tèta/POLQ