Varieties Flashcards
white-international
Chardonnay: Η ποικιλία που κυριαρχεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης δίνοντας τα ακριβότερα λευκά κρασιά του κόσμου. Ανάλογα με το έδαφος και το κλίμα, το Chardonnay προσφέρει μια τεράστια γκάμα αρωμάτων που ξεκινούν από την κατηγορία των ορυκτών και περνούν σε αυτές των λουλουδιών, των λευκόσαρκων φρούτων, των τροπικών φρούτων και των ξηρών καρπών. Συνήθως οινοποιείται και ωριμάζει σε βαρέλια, γεγονός που του προσδίδει μαλακό στόμα, πολύ πλούσιο σώμα και βουτυράτη επίγευση.
Η Βουργουνδία, το Chablis και οι ΗΠΑ προσφέρουν τα πλέον συγκλονιστικά (και ακριβά) Chardonnay, όμως εξαιρετικές επιδόσεις επιτυγχάνουν και άλλα μέρη όπως η Ιταλία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Ελλάδα.
Chenin Blanc: Άλλη μια μεγάλη παραγνωρισμένη ποικιλία, που δίνει κάποια από τα σπουδαιότερα ξηρά και γλυκά κρασιά του κόσμου από το κεντρικό τμήμα της κοιλάδας του Λίγηρα. Άφθονος ορυκτός χαρακτήρας, φίνα λεμονάτη γεύση, εξαιρετική οξύτητα και αριστοκρατική παρουσία είναι κοινός τόπος των μεγάλων κρασιών από την ποικιλία, ενώ η τάση της για προσβολή από ευγενή σήψη μας χαρίζει κάποια από τα συγκλονιστικότερα γλυκά κρασιά του πλανήτη.
Έναν πιο φρουτώδη αλλά υποδεέστερο ποιοτικά χαρακτήρα μας χαρίζουν οι ξηρές εκδοχές του Chenin Blanc από την Νότια Αφρική.
Gewurztraminer: Η σπουδαία ροδόχρωμη ποικιλία είναι αυτή που αγαπάνε όλοι οι οινόφιλοι, ωστόσο λίγοι μόνο είναι οι τόποι που της επιτρέπουν να μας αποκαλύψει όλες τις πτυχές του εκρηκτικού χαρακτήρα της.
Η Αλσατία είναι με διαφορά ο σπουδαιότερος και εκεί η ποικιλία δίνει κρασιά με άφθονο αλκοόλ, χαμηλή οξύτητα και off dry χαρακτήρα. Όμως το μεγάλο της όπλο είναι η μύτη, που προσφέρει μια πανδαισία εκρηκτικών αρωμάτων μελιού, τριαντάφυλλου, τζίντζερ, ανανά και λίτσι. Ελαφρύτερα και ξηρότερα δείγματα δίνει ο αμπελώνας του Alto Adige, ενώ πολλές περιοχές προσφέρουν και γλυκές εκδοχές.
Gruner Veltliner: Υπέροχη ποικιλία που καλλιεργείται στην Αυστρία. Κάποιος θα μπορούσε να την περιγράψει σαν ένα χαρμάνι Chardonnay και Riesling, αφού συνδυάζει τον πλούτο και το σώμα της πρώτης με την ζωντάνια και την αριστοκρατικότητα της δεύτερης. Τα αρώματα των ορυκτών και της αρμπαρόριζας είναι χαρακτηριστικά της ποικιλίας, ενώ η πιπεράτη επίγευση την προδίδει σε μια τυφλή δοκιμή.
Pinot Gris: Σπουδαία ποικιλία της Κεντρικής Ευρώπης που παίρνει το όνομά της από την γκρίζα απόχρωση των ρογών της. Και αυτή μεγαλουργεί στην Αλσατία διαθέτοντας μάλιστα κοινά γευστικά χαρακτηριστικά με το Gewurztraminer. Όμως η μύτη βρίσκεται σε άλλα μήκη κύματος αφού φέρνει στο νου μνήμες γλυκών λουλουδιών, μανιταριών, κρέατος και μελιού.
Στην περιοχή προσβάλλεται από ευγενή σήψη δίνοντας κάποιες χρονιές και γλυκά κρασιά, ενώ στην ΒΑ Ιταλία προσφέρει ελαφρύτερες, ξηρές εκδοχές όντας γνωστό ως Pinot Grigio.
Riesling: Για πολλούς η ύψιστη λευκή ποικιλία του κόσμου, που βρίσκει την κορυφαία της έκφραση στα κρύα κλίματα της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Αλσατίας και της Νέας Ζηλανδίας. Πάντα ελαφρύ και με εξαιρετική οξύτητα, διαθέτει αστείρευτη φρεσκάδα, τρομακτική ευγένεια και ασύγκριτες δυνατότητες παλαίωσης.
Αν και νότες ορυκτών, πράσινου μήλου, λουλουδιών και μελιού είναι πάντα παρούσες σε ένα καλό Riesling, το χαρακτηριστικό του άρωμα είναι αυτό της βενζίνης και του πετρελαίου, άρωμα που πολλοί λατρεύουν και άλλοι τόσοι μισούν!
Roussanne: Αν κάποιος αναζητά το απόλυτα βαρύ και λιπαρό λευκό, δεν πρέπει να διστάσει να το αναζητήσει στην ποικιλία Roussanne. Το ποιοτικό σταφύλι του Ροδανού διαθέτει ανθώδες και μελένιο άρωμα, πλουσιότατο σώμα και γεύση που θυμίζει λάδι τρούφας! Από αυτό –και από το αδερφάκι του Marsanne- προέρχονται τα σπουδαία λευκά του Hermitage και του Chateauneuf du Pape.
Sauvignon Blanc: Μια από τις πλέον δημοφιλείς ποικιλίες του πλανήτη και όχι άδικα, αφού το Sauvignon Blanc είναι η επιτομή της οινικής φρεσκάδας. Τυπικά αρώματα για την ποικιλία θεωρούνται αυτά του κίτρου, του γκρέιπφρουτ, των ανθών εσπεριδοειδών του πράσινου σμέουρου (gooseberry) και των ορυκτών, ενώ το σώμα του είναι ελαφρύ με υψηλή οξύτητα και μοναδική τραγανή αίσθηση.
Ο Λίγηρας και η Νέα Ζηλανδία δίνουν τα κορυφαία δείγματα του είδους- με τα πρώτα να είναι πιο αυστηρά και τα δεύτερα πιο εκρηκτικά- ενώ από κοντά βρίσκεται και το Μπορντό με βαρελάτες –επί το πλείστον-εκδοχές. Η ΒΑ Ιταλία και η Χιλή είναι άλλοι δύο καλοί τόποι για λευκό Sauvignon, ενώ στην Ελλάδα η ποικιλία δίνει τα κρασιά με την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία.
Semillon: Πληθωρική ποικιλία με βαριά αρώματα και μελένιο χαρακτήρα, από την οποία προέρχονται τα μεγάλα βαρελάτα ξηρά κρασιά του Μπορντό. Όμως μια ακόμα σπουδαιότερη πτυχή του μεγαλείου της οφείλεται στην ευκολία με την οποία προσβάλλεται από την ευγενή σήψη, γεγονός που σαν αποτέλεσμα έχει την δημιουργία των μεγάλων γλυκών κρασιών της περιοχής.
Στην Αυστραλία μας αποκαλύπτει ένα πολύ διαφορετικό της πρόσωπο, αφού τα κρασιά που προέρχονται από την Hunter Valley θυμίζουν εύσωμα Riesling διαθέτοντας ατσάλινη οξύτητα, μέτριο σώμα και ορυκτό flavor.
Viognier: Η πλέον δύστροπη από τις σπουδαίες λευκές ποικιλίες, το Viognier έχει μια έντονη τάση προς την οξείδωση. Από την άλλη, ένας πρώιμος τρύγος δεν της επιτρέπει να προσφέρει τον μοναδικό, βερυκοκένιο χαρακτήρα και την γευστική της συμπύκνωση. Όταν όμως όλα πάνε καλά το Viognier συναρπάζει προσφέροντας ηδονιστικά κρασιά από κρύες πλαγιές του βόρειου Ροδανού αλλά και από χώρες όπως η ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Ελλάδα.
Γηγενείς ποικιλίες
Αθήρι: Απαλό, στρόγγυλο και με λεπτά λουλουδάτα αρώματα το Αθήρι προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Ελληνικό κρασί με πολλούς τρόπους. Δίνει μονοποικιλιακά ήσυχα κρασιά στα ορεινά της Ρόδου, συμμετέχει σε αφρώδη από τον ίδιο αμπελώνα, ηρεμεί λίγο το άγριο Ασύρτικο στην Σαντορίνη και προσδίδει βελούδινη αίσθηση σε πολλά blend της ΒΑ Μακεδονίας. Ένα πραγματικά πολύτιμο εργαλείο στα χέρια κάθε οινοποιού…
Ασύρτικο: Η σπουδαιότερη ποικιλία της χώρας, ικανή να δώσει κρασιά παγκόσμιας κλάσης. Μεγαλουργεί στο μοναδικό terroir της Σαντορίνης όπου και παράγονται από αυτήν ξηρά αλλά και γλυκά κρασιά. Χαμηλή μεν αρωματικά αλλά με μια ορυκτή διάσταση που αποτελεί σήμα- κατατεθέν ύψιστης ποιότητας. Πλούσια και δυνατή στο στόμα, με οξύτητα που …τσακίζει κόκαλα. Οινοποιημένη σε δεξαμενή κοντράρει το Chablis, ωριμασμένη σε βαρέλι μια καλή Βουργουνδία! Το εκτός Σαντορίνης Ασύρτικο διαθέτει μέτριο (αντί για πλούσιο) σώμα και πιο φρουτώδη χαρακτήρα.
Βιδιανό: Ένα σπουδαίο Κρητικό σταφύλι, που την τελευταία 10ετία εμφανίστηκε στο προσκήνιο εντυπωσιάζοντας με τον μοναδικό για τα Ελληνικά δεδομένα χαρακτήρα του.
Το πυκνό βερυκοκένιο άρωμα του θυμίζει πρωτοκλασάτο Viognier ενώ το στόμα διαθέτει πάχος, λιπαρότητα και άφθονο σώμα. Όταν μάλιστα οινοποιηθεί σε βαρέλι γίνεται από τα πλέον εύσωμα κρασιά του πλανήτη! Παρόλο που διασώθηκε στο νομό του Ρεθύμνου, σήμερα βρίσκεται φυτεμένο κυρίως στον αμπελώνα του Ηρακλείου.
Μαλαγουζιά: Φυτεμένη σε κάθε μήκος και πλάτος της χώρας, η γηγενής αυτή ποικιλία που πρωτοεμφανίστηκε στην Χαλκιδική έχει αναδειχθεί σε πρωταγωνίστρια του Ελληνικού αμπελώνα.
Με όπλο τα άγρια αρώματα πράσινης πιπεριάς και το τραγανό σκερτσόζικο στόμα δείχνει ότι είναι η άξια εγχώρια απάντηση στο Sauvignon Blanc. Κάποια πάντως μικροκλίματα προσδίδουν στα κρασιά της ποικιλίας μια mineral ενώ κάποια άλλα μια μοσχατίζουσα διάσταση, με αποτέλεσμα οι φίλοι της να βρίσκουν σε αυτή μια μεγάλη γκάμα αρωμάτων και γεύσεων.
Οι μονοποικιλιακές ξηρές εκδοχές και οι αναμίξεις με το Ασύρτικο κυριαρχούν, ενώ δειλά- δειλά κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιες γλυκές οινοποιήσεις. Μοσχάτο: Αν και θεωρητικά διεθνής ποικιλία –αφού απαντάται σε πολλά μέρη του κόσμου- το Μοσχάτο είναι τόσο πολύ συνδεδεμένο με την Ελλάδα που κάποιος μπορεί να το θεωρήσει ντόπιο σταφύλι.
Πλούσιο σε πρωτογενή αρώματα όπως αυτό του σταφυλιού, διαθέτει επιπρόσθετα νύξεις λεμονιού, τριαντάφυλλου, μέντας και βερίκοκου, με ελαφρύ ισορροπημένο στόμα. Παρόλο που βρίσκουμε αρκετές ξηρές εκδοχές του, πιο φημισμένες είναι οι γλυκές, στις οποίες το ελαφρύ λιάσιμο συμπυκνώνει και ενισχύει το μπουκέτο με νότες μελιού, ενώ η ωρίμανση που
κάποιες φορές λαμβάνει χώρα σε βαρέλι προσδίδει μια πιο βαριά καραμελένια διάσταση.
Τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά –και ιδιαίτερα η Σάμος και η Λήμνος- είναι ταυτισμένα με την εν λόγω ποικιλία, όμως ακόμα πιο αξιόλογα αποτελέσματα προέρχονται από την Πάτρα, την Κεφαλονιά και την Κρήτη.
Μοσχοφίλερο: Με βασικά όπλα τον δροσερό, λεμονάτο χαρακτήρα και τα μοναδικά τριανταφυλλένια αρώματα η όψιμη αυτή ποικιλία κατέχει περίοπτη θέση ανάμεσα στα Ελληνικά σταφύλια.
Το οροπέδιο της Μαντινείας με το ψυχρό του κλίμα είναι ο τόπος που προτιμά, ωστόσο στην πράξη οι απογοητεύσεις είναι περισσότερες από τις συγκινήσεις. Οι λέξεις άδειο και υδαρές είναι πολύ συνηθισμένες, ένας καλός παραγωγός όμως και μια καλή χρονιά αρκούν για να του προσδώσουν μια παγκοσμίως μοναδική προσωπικότητα.
Εκτός από τις ήσυχες, ξηρές εκδοχές ενδιαφέροντα είναι και τα αφρώδη καθώς και τα λιγοστά ροζέ που παράγονται από Μοσχοφίλερο.
Ντεμπίνα: Η Ντεμπίνα είναι μια ποικιλία τόσο ευοξείδωτη που πολλές φορές τα κρασιά δεν μπορούν να “βγάλουν” ούτε το ταξίδι από την πατρίδα της τα Ιωάννινα μέχρι την Αθήνα! Αρκεί όμως μια γουλιά από μια φρέσκια εκδοχή και εύκολα κάποιος θα μαγευτεί από τα αρώματα του πράσινου μήλου αλλά και τα περάσματα καπνού που αναπτύσσονται στο ποτήρι ακόμα και όταν το κρασί είναι οινοποιημένο σε inox. Εκτός από τα ήσυχα κρασιά προσφέρει και υπέροχα αφρώδη.
Ροδίτης:Η ιδιαίτερα πολυφυτεμένη ποικιλία με τις ερυθρωπές ρόγες παρουσιάζεται πολλές φορές ανυπόφορα νερουλή και άλλες υπερβολικά όξινη. Αν όμως κανείς δοκιμάσει έναν καλό Ροδίτη από τα ορεινά της Αιγιαλείας και των Καλαβρύτων θα πεισθεί για το υψηλό δυναμικό του που εκφράζεται με ορυκτά αρώματα, λεμονάτο νεύρο, ελαφρύ σώμα και μακριά επίγευση, στοιχεία που αποδεικνύουν πόσο χρυσάφι υπάρχει θαμμένο στην Ελληνική γη. Ρομπόλα: Αν ο Ροδίτης είναι ελαφρύς και το Ασύρτικο βαρύ, η Ρομπόλα με το μέτριο σώμα βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Κατά τα άλλα το εξαιρετικό σταφύλι μοιράζεται με τις άλλες 2 σπουδαίες ποικιλίες τα ορυκτά αρώματα και την ζωντάνια που προσδίδει η λεμονάτη οξύτητα. Η Κεφαλονιά είναι το πρώτο μέρος που έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης Ρομπόλα, όμως η ποικιλία τα καταφέρνει καλά και στα εδάφη της Αταλάντης.
Σαββατιανό: Παραδοσιακή ποικιλία της Στερεάς Ελλάδας και ιδιαίτερα της Αττικής. Η χρησιμοποίησή της στην παραγωγή της Ρετσίνας και τα αμέτρητα οξειδωμένα κρασιά του παρελθόντος μπορεί να έχουν οδηγήσει το κύρος της στα τάρταρα, όμως ένα 40χρονο αμπέλι με χαμηλή απόδοση μπορεί να δώσει καλύτερα κρασιά από ότι οι περισσότερες γηγενείς ποικιλίες. Λουλούδια, φρεσκοκομμένο άχυρο και λευκόσαρκα φρούτα είναι τα τυπικά αρώματα ενώ το στόμα διαθέτει μέτριο σώμα, απόλυτη ισορροπία και γευστική συμπύκνωση που μόνο τα παλαιά κλίματα μπορούν να δώσουν.
56
Ερυθρές Ποικιλίες
57
Διεθνείς ποικιλίες
Cabernet Franc: Χαρισματική πλην ιδιαίτερα δύστροπη ποικιλία που συναντάται και αυτή στην δεξιά κυρίως όχθη του Μπορντό αλλά και στην κοιλάδα του Λίγηρα. Τις εξαιρετικές χρονιές προσφέρει φίνα, μαλακά κρασιά με αρώματα βιολέτας, βύσσινου και μαύρων φρούτων, ελαφρύ σώμα, και υψηλή οξύτητα. Τις κακές ωστόσο μπορεί να παρουσιαστεί ιδιαίτερα υδαρές και χορτώδες. Cabernet Sauvignon: Ο βασιλιάς των ερυθρών ποικιλιών. Φυτεμένο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης προσφέρει σπουδαία κρασιά με εξαιρετικές δυνατότητες παλαίωσης. Τα τυπικά αρώματά της ποικιλίας είναι αυτά των μαύρων φρούτων, του μελανιού, της μέντας, του γραφίτη και του κέδρου. Το βάρος του είναι από μέτριο έως πλούσιο, η οξύτητα πολύ καλή και οι τανίνες παντοδύναμες, ενώ χαρακτηρίζεται από επίγευση που θυμίζει φρεσκοκομμένο γκαζόν. Υπεύθυνο για πολλά από τα σπουδαία κρασιά του Μπορντό, της Καλιφόρνια και της Αυστραλίας, αλλά και για πολλές εγχώριες σπουδαίες ετικέτες.
Merlot: Το “αδερφάκι” (και συχνά ταίρι) του Cabernet Sauvignon που όμως διαθέτει έναν διαφορετικό χαρακτήρα, όντας γλυκόπιοτο με χαμηλή οξύτητα και μαλακές τανίνες, ενώ τα αρώματα του βατόμουρου, του καπνού, του φασκόμηλου και του δαμάσκηνου κυριαρχούν. Από αυτό παράγονται τα μυθικά Μπορντολέζικα Pomerol και St. Emilion, αλλά και σαρκώδη κρασιά στην Χιλή, την Καλιφόρνια και την Τοσκάνη. Στην Ελλάδα το συναντάμε αρκετά είτε σε μονοποικιλιακές ετικέτες είτε σε blends με Cabernet ή το δικό μας Ξινόμαυρο. Εύκολα προσφέρει ευχάριστα κρασιά, δύσκολα όμως σπουδαία. τανινών αντισταθμίζεται από σχετικά χαμηλή οξύτητα και άφθονο αλκοόλ. Nebbiolo: Αν και ένα από τα χαρισματικότερα σταφύλια, το Nebbiolo είναι σίγουρα το πλέον δύστροπο, αφού δεν καταφέρνει να μεγαλουργήσει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου εκτός από την πατρίδα του το Πιεμόντε. Στην ΒΔ γωνιά της Ιταλίας όμως το Nebbiolo συναρπάζει προσφέροντας αρώματα καπνού, πίσσας, λουλουδιών, κοκκινόμαυρων φρούτων και μπαχαρικών στα κρασιά των χωριών Barolo και Barbaresco. Η μεγάλη οξύτητα και η φρεσκάδα των κρασιών τους ξεγελούν αφού κρύβουν την φοβερή δύναμη που στηρίζεται στο υψηλό αλκοόλ και τις άγριες τανίνες, ενώ όλα τα παραπάνω εγγυώνται απεριόριστες δυνατότητες παλαίωσης.
Pinot Noir: Η ύψιστη ερυθρή ποικιλία από την οποία προέρχονται τα ακριβότερα κρασιά του πλανήτη. Αγαπά τα οριακά, κρύα κλίματα και είναι λίαν ευαίσθητη στις αποδόσεις, με αποτέλεσμα να δίνει κορυφαία κρασιά σε ελάχιστα μέρη στον κόσμο. Η Βουργουνδία και η Καμπανία είναι τα χαρισματικότερα terroir για την ποικιλία, ακολουθούμενα από το Oregon των ΗΠΑ, την Καλιφόρνια και την Νέα Ζηλανδία.
Ανοιχτό χρώμα, ελαφρύ σώμα, υψηλή οξύτητα και μαλακές τανίνες συνήθως χαρακτηρίζουν ένα Pinot Noir, με την μύτη να προσφέρει το πιο πολύπλοκο μπουκέτο από όλα τα σταφύλια του κόσμου. Μαύρο και κόκκινο φρούτο, βιολέτα, δέρμα, εξωτικά μπαχάρια, λεμόνι, μέλι, καπνός, αρωματικά βότανα και λιβάνι είναι λίγα μόνο από τα αρώματα που μπορεί να συναντήσουμε στο ποτήρι, αρώματα τα οποία μάλιστα δεν χάνουν την φρεσκάδα τους ακόμα και όταν τα κρασιά φθάνουν στο τέλος της ζωής τους!
Sangiovese: Παρόλο που –έστω και σε μικρά ποσοστά- βρίσκεται φυτεμένο παντού, το Sangiovese μεγαλουργεί μόνο στην κεντρική Ιταλία και ιδιαίτερα στην Τοσκάνη. Κοκκινόμαυρα φρούτα, τσάι, βότανα του δάσους και ελιά είναι κλασικά αρώματα της ποικιλίας που διαθέτει μέτριο σώμα, υψηλή οξύτητα και μετρημένες τανίνες. Εκτός από τα γνωστά Chianti και Brunello συμμετέχει και σε πολλά σπουδαία Super Tuscan, συνήθως σε συνδυασμό με το Cabernet ή το Merlot.
Syrah: Μια από τις πλέον βαθύχρωμες και σωματώδεις ποικιλίες του κόσμου υπεύθυνη για μεγάλα κρασιά στον Βόρειο Ροδανό, την Αυστραλία, την Καλιφόρνια αλλά και την χώρα μας. Ώριμα μαύρα φρούτα, σοκολάτα, πιπέρι και ευκάλυπτος είναι κάποια από τα αρώματα που συναντάμε συχνότερα, ενώ η σκληρότητα των άφθονων
Tempranillo: Η σπουδαιότερη ποικιλία της Ισπανίας που βρίσκει την κορυφαία της έκφραση στους αμπελώνες της Rioja και της Ribera del Duero. Ο χαρακτήρας των κοκκινόμαυρων ή των μαύρων φρούτων συμπληρώνεται από νύξεις καπνού, μπαχαρικών και καρύδας, ενώ το στόμα θυμίζει λίγο το Sangiovese αφού και αυτό διαθέτει μέσο βάρος, καλή οξύτητα και ισορροπημένες τανίνες.
Touringa National: Το μεγάλο σταφύλι της Πορτογαλίας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα μυθικά ενισχυμένα γλυκά κρασιά Port, αφού διαθέτει ευγενικά αρώματα μαύρων φρούτων και γλυκών λουλουδιών, πιπεράτη γεύση και άφθονες χρωστικές και τανίνες. Τελευταία εμφανίζεται και μόνο του σε ξηρές εκδοχές τόσο από τον αμπελώνα του Douro όσο και από άλλα μέρη της χώρας. Zinfandel: Η ποικιλία μπορεί να έχει τις ρίζες της στα Βαλκάνια και την Νότια Ιταλία, θεωρείται ωστόσο η “εθνική” ποικιλία των ΗΠΑ δίνοντας σπουδαία κρασιά στις Καλιφορνέζικες κοιλάδες Sonoma και Napa. Το φοβερά υψηλό αλκοόλ σε συνδυασμό με την τονισμένη οξύτητα και τις μαλακές τανίνες προσδίδουν έναν ενδιαφέρον γλυκόξινο χαρακτήρα, ενώ τα βατόμουρα, τα αποξηραμένα βότανα αλλά και η μαύρη ζάχαρη (στα πλουσιότερα δείγματα) καθιστούν το άρωμα εξίσου ιδιαίτερο.
Γηγενείς Ποικιλίες
Αγιωργίτικο: Πολυδύναμη ποικιλία της Νεμέας (αλλά και της υπόλοιπης Πελοποννήσου), υπεύθυνη για πολλά είδη κρασιών- από ροζέ μέχρι και γλυκά- που σε κάθε περίπτωση διαθέτουν μοναδική προσωπικότητα.
Φυσικά είναι γνωστότερη για τα ερυθρά ξηρά κρασιά της τα οποία η παράδοση ήθελε γλυκόπιοτα και μαλακά, με αρώματα κερασιού και γλυκών μπαχαρικών. Όμως οι σπουδαίες μοντέρνες εκφράσεις της ποικιλίας διαθέτουν στιβαρό, καλοδομημένο στόμα με ψηλή οξύτητα και αρώματα λουλουδιών, βοτάνων και κοκκινόμαυρων φρούτων.
Κοτσιφάλι: Ποικιλία με μαλακό χαρακτήρα που καλλιεργείται στην Κρήτη. Πιπεράτη και φρουτώδης, χρησιμοποιείται σε blend με το Μανδηλάρι για να τιθασεύσει την σκληράδα του, ωστόσο τα τελευταία χρόνια εντυπωσιάζει τόσο με αναμείξεις με το Syrah, όσο και σε μαλακά, ευκολόπιοτα μονοποικιλιακά κρασιά.
Λημνιό: Παρεξηγημένη ποικιλία που μπορεί να παίρνει το όνομά της από το νησί της Λήμνου (στο οποίο περιέργως αποκαλείται Καλαμπάκι!), επιτυγχάνει ωστόσο τις υψηλότερες επιδόσεις στη Μακεδονία και ιδιαίτερα στους αμπελώνες της Χαλκιδικής και της Θράκης.
Συνήθως συμμετέχει σε blends, όπου συνεισφέρει τα γλυκά ανθώδη αρώματα, τη σαρκώδη παρουσία, τις μαλακές τανίνες και το υψηλό αλκοόλ του. Λημνιώνα: Το νέο αστέρι του Ελληνικού αμπελώνα που καλλιεργείται στην Κεντρική Ελλάδα και ιδιαίτερα στην περιοχή του Τυρνάβου. Παρόλο που μοιάζει στο όνομα, η Λημνιώνα δεν έχει καμία σχέση με το Λημνιό ούτε στο DNA αλλά ούτε και στον χαρακτήρα, αφού διαθέτει αρώματα βατόμουρου, ροδάκινου και πιπεριού που θυμίζουν Cote Rotie, πλούσιο σώμα και λεπτοϋφασμένες τανίνες.
Λιάτικο: Η ιδιαίτερη ποικιλία της Κρήτης οφείλει το όνομά της στην πρώιμη ωρίμανση, που οδηγεί σε τρύγο μέσα στο Ιούλιο. Μπορεί να διαθέτει φτωχές χρωστικές και τανίνες, ρεφάρει όμως με “βορειοευρωπαϊκού” τύπου ελαφράδα και Βουργουνδικά αρώματα κόκκινων φρούτων και ζωικών. Εκτός από τα γεμάτα χαρακτήρα ξηρά, δίνει και παγκόσμιας κλάσης βελούδινα γλυκά από λιαστά σταφύλια.
Μανδηλαριά: Δύστροπη ποικιλία που είναι φυτεμένη στην Κρήτη, στο Αιγαίο και την Εύβοια (που είναι γνωστή σαν Μαυροκουντούρα). Τα μέτρια σε σώμα και αλκοόλ κρασιά συχνά είναι ενοχλητικά στυφά και καμένα στα αρώματα, όμως όποιος την καλλιεργήσει σωστά επιβραβεύεται με ζωικό και ανθώδες μπουκέτο αλλά και γευστική δύναμη.
Μαυροδάφνη: Η παρεξηγημένη αυτή ποικιλία της δυτικής Πελοποννήσου (αλλά και της Κεφαλονιάς) εκπλήσσει σε κάθε αξιόλογη έκφρασή της. Είναι γνωστή για τα γλυκά κρασιά που παράγει, ωστόσο το μεγαλείο της ξεδιπλώνεται και στις ξηρές οινοποιήσεις. Τα αμίμητα αρώματα μαύρης σταφίδας και φασκόμηλου αλλά και η στιβαρή, ξινόπικρη γεύση της θυμίζουν τα σπουδαία Ιταλικά Amarone.
Μαυροτράγανο: Αν και ο αμπελώνας της Σαντορίνης μονοπωλείται από λευκές ποικιλίες, το Μαυροτράγανο έχει καταφέρει να στρέψει πάνω του την προσοχή των οινόφιλων. Στο μοναδικό terroir του νησιού εκφράζεται με ελκυστικό σκούρο χρώμα, πλούσιο σώμα με άφθονη οξύτητα και ένα μοναδικό άρωμα που ισορροπεί ανάμεσα στο ορυκτό, το υπερώριμο της σταφίδας και το ανθώδες της βιολέτας.
Μούχταρο: Μια ξεχασμένη ποικιλία της Στερεάς Ελλάδας που έχει έρθει στο προσκήνιο λόγω της εξαιρετικής δουλειάς του Κτήματος Μουσών. Το ενδιαφέρον δυναμικό της αποδεικνύεται από μια πολύπλοκη μύτη που συνδυάζει τα σκουρόχρωμα φρούτα των ερυθρών κρασιών με τροπικές νότες, ενώ το ευγενικό στόμα διαθέτει ισορροπία, μεταξένιες τανίνες και γευστικό μάκρος.
Ξινόμαυρο: Δύστροπη αλλά χαρισματική ποικιλία που συναντάται κυρίως στην ΒΔ Ελλάδα. Πιο σκληρό στη Νάουσα και πιο φρουτώδες στο Αμύνταιο καταφέρνει και εκπλήσσει με το μοναδικό –γεμάτο με νότες φραγκοστάφυλου, ελιάς, ντομάτας και λουλουδιών- μπουκέτο του και την όξινη, τανική του παρουσία, που απαιτεί μακροχρόνια παλαίωση. Εξαιρετικά και τα ροζέ κρασιά που παράγονται από την φτωχή σε χρώμα ρόγα του, λίαν ενδιαφέρουσες και οι Blanc de Noir εκδοχές του. Δίχως αμφιβολία το Nebbiolo της Ελλάδας!
