Ektoprotezy Flashcards
Czym jest proteza nietypowa?
uzupełnienie protetyczne, którego wykonanie stwarza dodatkowe trudności i wymaga szukania indywidualnych, niekonwencjonalnych rozwiązań odbiegających często od postępowania rutynowego
W pierwszej kolejności w przypadku pacjenta z wrodzonymi lub nabytymi defektami tkanek podejmujemy się leczenia odtwórczego czy wykonania protez nietypowych?
- leczenie odtwórcze
- protezy nietypowe, gdy uprzednie leczenie odtwórcze nie dało pozytywnych wyników lub nie można go rozpocząć z uwagi na zaniedbania lub brak warunków
Pacjenci z jakimi defektami tkanek wymagają leczenia protezami nietypowymi?
- młodociani z wrodzonym przeszczepem podniebienia, u których chirurgiczne próby zamknięcia rozszczepu się nie powiodły
- po urazach, zwłaszcza komunikacyjnych
- po rozległych zabiegach chirurgicznych, mających na celu leczenie nowotworów w obrębie twarzowej części czaszki
Klasyfikacja ubytków pooperacyjnych Drehera:
Typ I - utrata kilku zębów lub nieznaczny ubytek wyrostka zębodołowego szczęki i żuchwy, bez połączenia z zatoką szczękową i bez przerwania ciągłości żuchwy; najczęściej po operacji łagodnych nowotworów
Typ II - ubytek prawej lub lewej części szczęki po częściowej resekcji, z zachowaniem dolnej ściany oczodołu lub po resekcji połowy żuchwy
a. z obecnym uzębieniem resztkowym
b. bezzębie (gorsze warunki rehabilitacji)
Typ III - po całkowitej resekcji szczęki z wyłuszczeniem oczodołu i ubytkiem części podniebienia miękkiego lub po resekcji przedniego odcinka żuchwy i jej trzonu
a. z brakami częściowymi
b. bezzębie
c. z ubytkami tkanek miękkich twarzy
Typ IV - resekcja prawej i lewej szczęki lub całkowite wyłuszczenie żuchwy, niekiedy po skomplikowanym usunięciu części języka, dna jamy ustnej i dolnej części gardła (warunki dla rehabilitacji są znikome)
Typ V - ubytek tkanek w obrębie oka, nosa, policzka i małżowiny usznej (ektoprotezy)
Klasyfikacja uszkodzeń i deformacji podłoża Rusiniaka i jakie prognozy terapeutyczne istnieją przy każdej z klas?
I - deformacja podłoża i ubytki tkanek w obrębie pojedynczych stref → niewielkie trudności
II - deformacja podłoża i ubytki tkanek w obrębie kilku stref (2-3) → można przewidywać trudności
III - deformacja podłoża i ubytki tkanek w kombinacji kilku stref + uszkodzenia struktur SSŻ → długotrwała, kilkuetapowa rehabilitacja + wyniki leczenia są niepewne
IV - deformacja podłoża i rozległe ubytki tkanek w obrębie twarzowej części czaszki i powłok twarzy → znaczne trudności + wynik leczenia jest zazwyczaj kompromisem i nie zadowala ani pacjenta, ani lekarza
Jakie dodatkowe trudności sprawia leczenie i rehabilitacja pacjentów po rozległych zabiegach chirurgicznych?
- duża utrata tkanek → brak oparcia dla protezy
- twarde, ściągające blizny → utrudnienie utrzymania protezy
- znaczne zaniki podłoża → okresowe podścielenia lub wymiany protez
- chemio- i radioterapia → utrudnione gojenie i większa wrażliwość na uraz
Co jest podstawowym celem w rehabilitacji protezami nietypowymi?
przywrócenie lub poprawa czynności żucia, mowy i uzyskanie zadowalającego wyglądu estetycznego
Schemat postępowania klinicznego w rehabilitacji protetycznej pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie części twarzowej czaszki wykonanych z powodu nowotworów:
- indywidualizacja planowania i wykonania uzupełnień protetycznych
- ochrona pooperacyjnego podłoża śluzówkowo-kostnego
- leczenie wielospecjalistyczne i wspomagające
- etapowa rehabilitacja protetyczna
Kwalifikacja do leczenia implatoportetycznego pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie części twarzowej czaszki wykonanych z powodu nowotworów:
1. szczegółowe badania kliniczne • stopień odwodzenia żuchwy • szerokość dziąsła zbitego • spoistość tkanek miękkich • stan bł. śluzowej 2. analiza modeli diagno i konwencjonalnych uzupełnień protetycznych użytkowanych przez pacjenta 3. badania radiologicznczne • OPG • CT, CBCT, CT 3D • szablon chirurgiczny
Schemat postępowania w rehabilitacji implantoprotetycznej pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie części twarzowej czaszki wykonanych z powodu nowotworów:
I etap:
• wdrożenie terapii wspomagającej (mioterapia, fizykoterapia, masaże, szyny lecznicze korekcyjne i repozycyjne)
• wykonanie konwencjonalnych ruchomych uzupełnień wg wskazań
II etap:
• wykonanie szablonu chirurgicznego
• wprowadzenie wszczepów (I etap chirurgiczny)
• obciążenie protezy pooperacyjnej (miękkie materiały podścielające)
• po integracji z kością - odsłonięcie wszczepów (II etap chirurgiczny)
• wykonanie uzupełnień protetycznych opartych na wszczepach wg wskazań
Etapy leczenia protetycznego pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie szczęki wykonanych z powodu nowotworów
- proteza operacyjna, pokrywająca ubytek tkanek w celu umożliwienia pacjentowi połykania (istnieje połączenie JU z jamą nosową), stworzenia podparcia dla powłok twarzy oraz utrzymania tamponów
- po 14 dniach od operacji → wczesna proteza pooperacyjna, która umożliwia pacjentowi żucie i w miarę zrozumiałą wymowę
- po całkowitym wygojeniu tkanek → proteza długoczasowa
Czym jest obturator w protetyce?
proteza szczęki zaopatrzona w dodatkowy element zamykający połączenie JU z jamą nosową
Jakie zadania spełnia obturator natychmiastowy?
- oddzielenie JU od jamy nosowej
• ułatwienie odżywiania
• umożliwienie wyraźnej wymowy - zachowanie symetrii twarzy (pozytywny wpływ na psychikę)
Na jak długo wykonujemy obturator natychmiastowy w przypadku resekcji szczęki?
na 8-12 tygodni = do całkowitego wygojenia tkanek
po 10 dniach od operacji zaleca się pierwsze podścielenie miękkim tworzywem
Z jakiego materiału i jakiego kształtu powinien być obturator (plusy i minusy poszczególnych z nich):
• obturator o kształcie klosza (pusty w środku)
Z: mniejsza masa
W: trudny w utrzymaniu higieny
• część zatykająca z akrylu
Z: dobre podparcie tkanek i wygląd
W:
• część zatykająca z materiału elastycznego
Z: dokładny kontakt z otaczającymi tkankami, lepsza retencja, lepiej tolerowana przez pacjentów (ale na krótko)
W: tworzywo się utwardza i powstaje szorstka powierzchnia (drażni tkanki), gorsza estetyka i słabsze podparcie tkanek
• część zatykająca z akrylu pokryta masą elastyczną - zalecana
• część zatykająca silikonowa
Z: dobrze tolerowany, dobra retencja (ze względu na elastyczność umożliwia wykorzystanie wszystkich zachyłków)