Komunikacije Flashcards
-Grafička komunikacija
podrazumeva komunikaciju putem grafičkih elemenata uz pomoć grafičkih i
elektronskih medija. Široka paleta elemenata kojima se grafički komunicira objedinjuje strukture slika,
oblika, podloge, boja i materijala.
-Oblast grafičke komunikacije obuhvata procese:
oblikovanja, proizvodnje i distribucije, kao i sve faze ovih
procesa.
-Savremeni dizajn diskurs zahteva
širok opseg različitih disciplina iz oblasti umetnosti i tehnike. Neophodno
je da poznajemo proces i činioce opštenja u vizuelnoj komunikaciji i biti sposobni da rešavamo probleme
različite prirode:
tehničke,
semantičke
i probleme efektivnosti.
-Komunikacija – teorija (dva pristupa):
Komunikacija kao proces stavlja naglasak na pošiljaoca, kanal ili medijum koji se koristi za poruke. Ovaj
pristup je potekao iz oblasti informacionih tehnologija i posmatra komunikaciju kao linearni proces, u
kojem poruka ili ideja polazi od tačke A i dolazi do tačke B.
Semiotički pristup sa fokusom na primaoca poruke i njegovo društveno, političko i ekonomsko okruženje.
Ovaj pristup je potekao iz lingvistike, posmatra komunikaciju kao produkciju značenja i u kazuje da jedna
poruka može imati različito značenje različitim ljudima.
Ove dve teorije treba posmatrati kao komplementarne
-Model Šenona i Vivera (linearni model „Matematička teorija komunikacije“)
Razvili su teoriju koja ilustruje kako kompresovati i poslati što je moguće više informacija putem kanala bez
gubitka esencijalnih delova koji bi uticali na značenja. Emitent prenosi poruku kroz ―kanal‖. Predajnik
konvertuje (enkodira) poruku u ―signal‖ koji kasnije rekonvertuje (dekodira) prijemnik, pre nego što stigne do
željene destinacije.
Tri nivoa problema u komunikaciji:
Tehnicki problemi
Semanticki problemi
Problemi efektivnosti
Klijen, dizajner i korisnici: (Prikazan model poruka ili ideja)
-U prikazanom modelu poruka ili ideja klijenta enkodirana je od strane dizajnera. Možemo videti da način
na koji je poruka distribuira takođe ima uticaja na proces dekodiranja.
Semantički nivo:
uloga dizajnera u procesu komunikacije je da prenese namenjeno značenje uz oprez da
ga ne promeni ili ne doda novo, ali i da ga po mogućstvu snaži.
Tri nivoa funkcionišu zajedno.
(Bogdanović, 2005.)
„U slučaju vizuelenog komuniciranja, po pravilu, ne postoji prvobitno dogovoreni odnos između označioca i
korisnika znaka, već samo predlog ili nametanje značenja“
-U grafičkom dizajnu i oglašavanju
odluke o načinu na koji će se komunicirati sa određenom grupom ljudi
donose se u ranoj fazi. Boje i materijale mogu biti definisani prema ukusima i željama potrošača ili klijenta,
ili po preporuci grafičkih inženjera.
-Efektivnost
se uglavnom oslanja na povratnoj informaciji. U ranoj fazi istraživanja , predviđa se koji kanal će
biti najefikasniji ka ciljanoj grupi.
-Ključ za pravilno funkcionisanje je
poslednja karika—primalac/korisnik. Identifikovanje primalaca i tipa
poruke i medija prema kojima oni reaguju najbolje, je ključan činilac za kvalitet vizuelne komunikacije.
-Šum je
bilo šta dodato na signal između emitenta i primaoca.
U tehničkom smislu/ Nivo A – mrlja u štampi npr.
U semantičkom smislu/ Nivo B - poruka se dekodira uz pomoć teksta i slike, a kodira pomoću znakova
u okviru ova dva znakovna sistema.
U smislu efektivnosti/ Nivo C – teškoće u prepoznavanju i sagledavanju
poruke usled mnoštva drugih
-Semiologija je
nauka koja se bavi proučavanjem znakova. To je karakterističan pristup koji može biti
primenjivan u različitim disciplinama. U najvećoj meri se razvijala iz lingivistike, preuzimajući njene
operacione pojmove
-Semiotika
se često upotrebljava u analizama tekstova. Termin tekst se obično odnosi na poruku koja može
biti prevedana na neki način, stoga fizički zavisi od njegno pošiljaoca ili primaoca. Tekst je skup znakova
(reči, slike, zvukovi ili gestovi).
-Postoje dva dominantna modela koja konstituišu znak
Njihovi konstruktori su lingvista Ferdinand de Sosir i filozof Čarls Sanders Pers.
Sosir naglašava društvenu funkciju znaka a Per njegovu logičku fuknciju.
Oba ova vida znaka su usko povezana I reč semiologija I semiotika danas pokrivaju jednu istu disiplinu.
-Persje je model znaka shvatio kao trovalentnu strukturu:
- Označavajući: forma koju znak preuzima-mora da bude stvar a ne koncept.
- Koncept : na koji se odnosi označavajući jeste ono što je označeno.
- Konačno označavjući mora biti shvaćen da se odnosi na označeno od strane ljudi koji ga koriste da
na taj način komuniciraju. Što je čestodruštveno i kulturno specifično, i znaci su delovi koda koje
društvo koristi u komunikaciji.
-Modovi odnosa
su Persova fundamentalna podela znakova. To su odnosi između znakovnih vozila (forme
znaka ili simobla) i referensa. Postoje: simbolički, ikonički i indeksički znakovi.
-Ikonički znak
– predstavlja mod pri kojem označavajući ima prirođenu sličnost ili imitira označenog - npr:
portret, crtani film, realistički zvukovi… Ikone se dele na:
slike (izgledaju nalik objektu koji reprezentuju),
dijagrami (šematični znakovi koji prikazju strukturu objekta) ,
i metaforički znaci (dele konceptualni kvalitet
sa objektom koji reprezentuju).
-Indeksički znak
– mod pri kojem označavajući nije proizvoljan, već je direktno povezan na neki način (fizički
ili uzročno) sa označenim – veza može biti posmatrana ili zaključena. Indeksične znake delimo na
odrednice (označavaju objekat u zavisnosti od mesta) i reagense (efekat ili posledica uzročnog odnosa).
-Simbolički znak
– predstavlja mod pri kojem označavajući ne liči na označenog – taj odnos mora biti
naučen. Tu spadaju uopšteno: jezici (alfabetksa pisma, interpunkcijski znaci, reči, fraze, rečenice), brojevi,
Morzeova azbuka, nacionalne zastave…
-Simbol
– podrazumeva znak, čiji odnos prema označenom predmetu ne zavisi od bilo kakve sličnosti
među njima, već se zasniva na postojanju konvencionalnih pravila koja određuju njihove međusobne
odnose
-Ikone, indeksi i simboli
su modovi kojima se klasifikuju znaci prema mogućim karakteristikama.Ove
kategorije se ni na koji način međusobno ne isključuju.
-Logo
– osnova korporativnog identiteta. Najuočljiviji i najbitniji oblik vizuelne komunikacije između
kompanije i njenih mušterija. On identifikuje i razlikuje jednu kompaniju od druge. Najčešće
podrazumevan u dva oblika ili ombinacije oblika: zaštitnog znaka i logotipa.
Osim toga kakvu poruku mora da prenese, logo mora biti oblikovan na takav način da se lako i odmah
može prepoznati u svim dimenzijama.