Podstawy psychoterapii Flashcards
Psychoterapia - definicja
„Psychoterapia jest to taka forma oddziaływań psychospołecznych, która ma na celu korektę zaburzeń przeżywania i zachowania, ma usunąć objawy i przyczyny choroby, w tym cechy osobowości powodujące zaburzenia przeżywania.”
Oddziaływania psychoterapeutyczne wywierane są w ramach relacji interpersonalnej posługującej się komunikacją werbalną i niewerbalną pomiędzy dwiema osobami lub w grupie.
Celem jest zmiana polegająca na usunięciu zaburzeń przeżywania, zachowania jednostki oraz przyczyn tych zaburzeń.
Podstawowe nurty
Podejście psychoanalityczne (nazywane często psychodynamicznym)
Podejście behawioralno-poznawcze
Podejście humanistyczno-egzystencjalne
Podejście systemowe
Podejście integracyjne
Podejście psychoanalityczne
- koncentruje się na nieświadomych procesach wewnątrzpsychicznych jednostki (przeżyciach)
- twórca - Zygmunt Freud
Z. Freud zaprezentował następujące modele umysłu
Topograficzny
istnienie 3 obszarów psychicznych:
1) świadomość – treści (myśli, uczucia), z których jednostka zdaje sobie sprawę,
2) przedświadomość – treści niebędące aktualnie w polu świadomości, jednak mogące być łatwo aktywizowane przez skupienie na nich uwagi,
3) nieświadomość – „materiał psychiczny” nieakceptowane, tłumione przez jednostkę, mają duży ładunek energetyczny, próbują dostać się do świadomości, np. w postaci marzeń sennych.
Z. Freud zaprezentował następujące modele umysłu:
Strukturalny
istnienie 3 instancji psychicznych:
1) Id – struktura pierwotna, odnosi się do przeżyć nieświadomych, związanych z naturalnymi impulsami i popędami,
2) Ego – struktura funkcjonująca w świecie rzeczywistym, odpowiada za procesy poznawcze i intelektualne, godzi sprzeczności między popędami id, ograniczeniami superego oraz wymogami otoczenia społecznego,
3) Superego - wewnętrzna reprezentacja moralności, obejmuje nakazy i zakazy moralne, dotyczące akceptowalnego przez wymogi socjokulturowe sposobu zaspokajania potrzeb.
Podejście psychoanalityczne
Przyczyna zaburzeń psychicznych
Przyczyną zaburzeń psychicznych są nieświadome konflikty wewnętrzne, a sposobem ego na radzenie sobie z lękiem i dyskomfortem z nich wynikającymi (nie w pełni skutecznymi) są mechanizmy obronne, m.in.:
- racjonalizacja,
- wyparcie,
- zaprzeczenie,
- kompensacja,
- projekcja
- introjekcja
- konwersja
- dysocjacja
- reakcja upozorowana
kompensacja
– wyrównywanie własnych niedoskonałości przez osiągnięcia na innym polu,
projekcja
– przypisanie innej osobie własnych niepożądanych myśli lub impulsów,
introjekcja
– uwewnętrznienie czyichś stanów psychicznych,
konwersja
– transformacja konfliktu nieświadomego w objaw somatyczny,
dysocjacja
– czasowa modyfikacja świadomości w celu uniknięcia stresu, np. fuga,
reakcja upozorowana
– zachowanie przeciwstawne do własnych rzeczywistych myśli lub uczuć.
Podejście psychoanalityczne
Fazy rozwoju psychoseksualnego jednostki
- oralna - do ok. 18 miesiąca życia,
- analna - między 1.-3. rokiem życia,
- falliczna - 3. - 6. r.ż. - dziecko doświadcza nieświadomych pragnień kazirodczych wobec rodzica odmiennej płci, a wobec drugiego – tej samej płci odczuwa wrogość (kompleks: Edypa, Elektry), prawidłowo ta patologiczna relacja zostaje rozwiązana przez mechanizm identyfikacji przez nawiązanie pozytywnej relacji z rodzicem tej samej płci,
- stadium latentne - 6. - 12. r.ż.
- okres adolescencji.
Różne czynniki (uraz, okoliczności powodujące dużą przyjemność) mogą spowodować „fiksację” - przetrwanie sposobów archaicznych lub „regresję ” - powrót do sposobów z poprzednich faz.
Podejście psychoanalityczne
Punkt wyjścia w terapii: konflikt intrapsychiczny – przeżycie go w sytuacji terapeutycznej, dzięki czemu możliwe jest znalezienie nowego, nieneurotycznego sposobu jego rozwiązania.
Podstawowy mechanizm zmiany – uzyskanie wglądu (uświadomienie przez pacjenta własnych problemów i emocji).
Uzyskanie wglądu poprzedza praca nad:
- przeniesieniem: przesunięcie przez pacjenta emocji, pragnień i fantazji z osoby dawnej na osoby aktualne w życiu pacjenta (np. na terapeutę),
- przeciwprzeniesieniem: emocje i przeżycia terapeuty uruchamiane w odpowiedzi na emocje i zachowania pacjenta,
- oporem: obrona pacjenta przed uświadomieniem sobie wypartych, zagrażających treści, przejawiająca się np. spóźnianiem na spotkania z terapeutą.