دیابت 🍭🍩🍫 Flashcards

Question

در مورد انسولین گلارژین: طول اثر نکات تزریق

Answer 1

به عنوان انسولین Peak Less شناخته می شود و در دسته Ultra Long Acting قرار دارد (در مقابل انسولین های Ultra Rapid). طول اثر آن در بدن بیش از 24 ساعت است که یعنی یک، تک دوز از این دارو برای 24 ساعت کفایت می کند و می تواند سطح انسولین Basal را فراهم نماید. گلارژین فرمولاسیون اسیدی داشته و PH حدود 4 دارد و در این PH کاملا محلول و شفاف است ولی به هیچ عنوان قابلیت تزریق داخل وریدی ندارد و با انسولین های دیگر نیز قابل ترکیب نیست و باید در سرنگ مجزا تزریق شود

Answer 2

انسولین گلارژین دارای PH اسیدی است ولی بعد از تزریق زیرجلدی، PH آن خنثی می شود و به شکل ذره هایی به اندازه میکرو در زیر پوست رسوب کرده و انسولین خود را به تدریج آزاد می کند به همین دلیل مدت اثر طولانی تری دارد.

Answer 3

انتظار داشتیم انسولین Long Acting (مانند Glargine) ریسک هایپوگلایسمی بالاتری داشته باشد اما این گونه نیست و احتمال هایپوگلایسمی برای آن خیلی کم شده است، درست است که بالای 24 ساعت طول اثر دارد اما در بدن غلظت بسیار کمی از انسولین را ایجاد می کند و شرایطی بسیار شبیه به انسولین Basal به وجود می آید. (مانند زمانی که غذای دارای کربوهیدرات نمی خوریم و مقدار کمی انسولین ترشح می شود ولی دچار هیپوگلیسمی نیز نمی شویم) و به همین دلیل به آن Peak Less Insulin گفته می شود زیرا پیک نمی زند و غلظت پایینی از انسولین را تامین می کند به همین دلیل ریسک هیپوگلیسمی آن پایین است

Answer 4

نسبت NPH به Regular، ۷۰ به ۳۰ درنظر گرفته می شود.

Answer 5

تزریق انسولین Glargine یکبار در روز در شب هنگام یا صبح زود کفایت می کند.

Answer 6

باید انسولین Regular قبل از وعده ی قبل یعنی صبحانه را تنظیم نمود یا در صورت مصرف NPH میزان دوز صبحگاهی آن را زیاد کنیم .

Answer 7

انسولین گلارژین دارای PH اسیدی است ولی بعد از تزریق زیرجلدی، PH آن خنثی می شود و به شکل ذره هایی به اندازه میکرو در زیر پوست رسوب کرده و انسولین خود را به تدریج آزاد می کند به همین دلیل مدت اثر طولانی تری دارد.

Answer 8

انتظار داشتیم انسولین Long Acting (مانند Glargine) ریسک هایپوگلایسمی بالاتری داشته باشد اما این گونه نیست و احتمال هایپوگلایسمی برای آن خیلی کم شده است، درست است که بالای 24 ساعت طول اثر دارد اما در بدن غلظت بسیار کمی از انسولین را ایجاد می کند و شرایطی بسیار شبیه به انسولین Basal به وجود می آید. (مانند زمانی که غذای دارای کربوهیدرات نمی خوریم و مقدار کمی انسولین ترشح می شود ولی دچار هیپوگلیسمی نیز نمی شویم) و به همین دلیل به آن Peak Less Insulin گفته می شود زیرا پیک نمی زند و غلظت پایینی از انسولین را تامین می کند به همین دلیل ریسک هیپوگلیسمی آن پایین است

Answer 9

نسبت NPH به Regular، ۷۰ به ۳۰ درنظر گرفته می شود.

Answer 10

تزریق انسولین Glargine یکبار در روز در شب هنگام یا صبح زود کفایت می کند.

Answer 11

باید انسولین Regular قبل از وعده ی قبل یعنی صبحانه را تنظیم نمود یا در صورت مصرف NPH میزان دوز صبحگاهی آن را زیاد کنیم .

Answer 12

برای این تغییر از دوز توتال انسولین NPH ۲0 درصد کم می کنیم و باقی مانده را به صورت یک تک دوز Glargine به بیمار می دهیم. ‏Glargine بیماری که ۳۰ واحد (2 بار تزریق 15 واحدی) دریافت می کند را به انسولین NPH مثلا اگر بخواهیم انسولین o تبدیل کنیم، 2۰ درصد از۳۰ واحد که معادل 6 واحد است را کسر می کنیم و 24 واحد تک دوز Glargine برای فرد در نظر می گیریم.

Answer 13

درد زیاد

Answer 14

اگر قرار است فرد از انواع انسولین با ویال های جداگانه استفاده کند، اول باید انسولین Regular و بعد انسولین NPH را به درون سرنگ بکشد. البته در حال حاضر با وجود انسولین های قلمی دیگر نیازی به این کار نیست و انسولین ها به صورت ترکیبی و از پیش آماده شده در اختیار بیماران قرار می گیرند.

Answer 15

گلارژین

Answer 16

باسن می تواند محل تزریق باشد اما جذب آهسته ای دارد ولی به صورت کلی شکم محل مناسبی برای تزریق می باشد زیرا جذب سریع و قابل اطمینانی را فراهم می نماید. ران و بازوها از دیگر محل هایی هستند که بیمار می تواند تزریق را انجام دهد. به خاطر لیپودیستروفی که در محل تزریق به وجود می آید باید حتما به بیمار گوشزد نماییم که محل تزریق را به صورت چرخشی عوض نماید و به نوبت در همه قسمت های مختلفی که برایش مقدور است تزریق را انجام دهد.

Answer 17

در افرادی که چاق هستند یا وقتی که محل تزریق چربی زیادی دارد، توصیه می کنیم تزریق با زاویه 9۰ درجه انجام شود اما در افراد لاغر سر سوزن را با زاویه 45 درجه وارد می کنیم. انسولین به صورت Sub-( SC Cutaneous) تزریق می شود.

Answer 18

بارزترین عارضه تزریق انسولین هایپوگلیسمی است. ``` تحریک شدید سیستم سمپاتیک تاری دید ضعف و خستگی تاکی کاردی اضطراب، گیجی سردرد سرگیجه تعریق، لرزش بدن و اندام ها افزایش اشتها و ولع برای خوردن غذا (گرسنگی ناگهانی) و همچنین واکنش های آلرژیک و ازدیاد حساسیت و لیپودیستروفی در محل تزریق همگی از عوارض تزریق انسولین می باشند. ```

Answer 19

مصرف منابع قندی مایع نسبت به مواد جامد به خاطر سرعت جذب بالاتر و اثر Buccal (جذب از مخاط دهان) برتری دارد.

Answer 20

در این بیماران باید محلول گلوکز را طی 2تا ۳ دقیقه انفوزیون نماییم که البته این شرایط مختص بیمارستان و بیمارِ دارای IV Line است. اگر شرایط گرفتن IV Line نبود یا فرد خارج از بیمارستان باشد، می توان گلوکاگون را به صورت SC یا IM تزریق نمود.

Answer 21

تزریق گلوکاگون در دیابت تایپ 1 پاسخگویی خوبی دارد ولی در دیابت تایپ ۲ نباید استفاده نمود چون وضعیت هایپوگلیسمی را بدتر می کند زیرا هنگامی که گلوکاگون تزریق نماییم، سلول های بتای پانکراس که در بدن فرد دیابتی نوع 2 هنوز وجود دارند به صورت جبرانی در پاسخ به غلطت بالای گلوکاگون تزریق شده، انسولین ترشح می کنند و یک پیک انسولین در بدن فرد تشکیل می شود که ممکن است بیمار را وارد شوک هایپوگلایسمی نماید.

Answer 22

1- بیماران دیابتی نوع 1 2- بیماران دیابتی نوع 2 پیشرفته ( که سلول های بتای آن ها کاملا تخریب شده است و امکان ترشح انسولین از آن سلول ها وجود ندارد و از انسولین اگزوژن استفاده می نمایند.)

Answer 23

۱-برای افرادی که خیلی سالمند هستند ۲- یا سابقه ی هایپوگلیسمی شدید و افت هشیاری داشته اند ۳-یا کسانی که End Stage یا دیابت تایپ2 پیشرفته داشته باشند و افرادی که برای مدت خیلی طولانی مبتلا به دیابت هستند ۴- یا به دارو درمانی خوب جواب نمی دهند برای آنها Hba1c کمتر از 8 را تارگت قرار می دهیم و این میزان مطلوب است. ‏

Answer 24

بیمارانی که تازه دیابتشان تشخیص داده شده و هنوز به مراحل پیشرفته نرسیده اند، باید دوزهای انسولین و داروهای خوراکی (دارودرمانی در تایپ2 ) طوری باشد که Hba1c حتما به کمتر از 6.5 درصد برسد.

Answer 25

داروهای Insulin Secretagogues (این داروها ترشح کننده ی انسولین هستند.) ‏Sulfonylureas o Meglitinides o D-Phenylalanine Derivatives o ‏Biguanides که متفورمین در این دسته است. Thiazolidinedione که داروهایی مثل پیوگلیتازون و روزیگلیتازون در این دسته اند. Alpha-Glucosidase Inhibitors مثل آکاربوز و مگلیتول.

Answer 26

کانال های پتاسیمی وابسته به ATP را بلاک می کنند (می بندند) و زمانی که این کانال ها بسته شوند همان مراحل بالا یعنی دپولاریزاسیون غشا، باز شدن کانال های کلسیم و ادامه مراحل تا آزادسازی انسولین اتفاق می افتد. پس داروهای سولفونیل اوره، مهارکننده های ATP Dependent K+ Channel هستند.

Answer 27

زیرا از نظر جایگاه اتصال به کانال های پتاسیمی متفاوت اند و همچنین تفاوت هایی در ساختار شیمیایی آنها وجود دارد، پس در دسته های متفاوتی قرار می گیرند. ‏Second Generation که جدیدتر هستند و بعضی از اعضای این دسته یک مقدار عملکرد ملایم تری دارند. مثلا خطر هایپوگلیسمی در داروهایی مانند و که در این نسل قرار دارند کمتر می باشد ولی داروی دیگر این نسل مانند، Glyburide یا همان (هر دو اسم یک دارو است. یکی اسم ژنریک اروپایی و یکی اسم ژنریک آمریکایی و باید هر دو را به یاد داشته باشیم.) خطر هایپوگلیسمی، خیلی بیشتر از دو داروی دیگر را به همراه دارد. 15 ‏Glimepiride ‏Glipizide ‏Glibenclamide

Answer 28

‏Tolbutamide و Chlorpropamide, Tolazamide قدیمی تر هستند شامل First Generation این دسته داروهایی طولانی اثری بوده و ریسک هایپوگلایسمی نیز دارند و باید به عارضه هایپوگلایسمی در بیمار مصرف کننده این داروها توجه نمود.

Answer 29

Glimepiride ‏Glipizide خطر هیپوگلایسمی کمه در گلیبوراید یا گلبین کلامید ولی بالاعه

Answer 30

نارسایی کبد و کلیه

Answer 31

‏X هیپوگلیسمی عارضه جانبی اصلی این داروها است. X حالت ایکتر و زردی و مشکلات گوارشی شایع است. X افزایش وزن در پی مصرف آنها دیده می شود (چون بیماران دیابت تیپ دو معمولا خودشان مقداری اضافه وزن دارند پس معمولا این داروها را ترجیح نمیدهند. X واکنش های پوستی داروهای سولفونیل اوره با توجه به مولکول سولفوری که در ساختمانشان دارند می توانند واکنش های شدید حساسیتی ایجاد کنند و با سایر داروهایی که به لحاظ ساختمانی گروههای سولفیدریل یا سولفور و غیره در ساختمان شان باشد مانند سولفونامیدها تداخل دارند {واکنش متقاطع} یعنی اگر کسی به سولفونیل اوره حساسیت شدید داشته باشد، اجازه استفاده از آنتی بیوتیک های سولفونامیدی را ندارد و بالعکس. جنبه ی دیگر این شباهت ساختاری، تاثیر آنتیبیوتیکهای سولفونامیدی بر روی قند خون می باشد و مصرف همزمان این آنتی بیوتیک ها با داروهای سولفونیل اوره می تواند باعث تشدید افت قند خون و افزایش خطر هایپوگلیسمی گردد. با داروی Chlorpropamide عارضه Diluted Hyponatremia ممکن است رخ دهد که علت آن افزایش ترشح ADH میباشد. ‏

Answer 32

در یک فرد معمولی بد است، چون ADH در بدن شخص بالا می رود و با تجمع آب و هایپوناترمی احتمال Water Toxicity وجود دارد ولی برای فرد مبتلا به دیابت بی مزه نوروژنیک می تواند سودمند باشد و این افزایش ADH به درمان وی کمک می کند پس Chlorpropamide هم در دیابت شیرین و هم دیابت بی مزه می تواند تاثیر داشته باشد.

Answer 33

گلومپراید Glimepiride

Answer 34

مکانیسم اثر این داروها بستن کانال های پتاسیمی است، اگر این مسدود کردن فقط در پانکراس رخ دهد، اثر آن دارو اختصاصی است اما بسیاری از سولفونیل اوره ها بر روی کانال های پتاسیمی موجود در قلب و عروق نیز اثر می گذارند و آنها را مسدود می کنند. می دانیم با باز بودن کانال های پتاسیمی Vasodilation اتفاق می افتد حال اگر این دارو ها کانال های پتاسیمی را بلاک کنند این عامل گشادکننده عروق مختل می گردد {و عوارضی مانند افزایش فشارخون و کاهش پرفیوژن دارد} گفته می شود در بین این دسته از داروها ، داروی گلومپراید اثر اختصاصی تری دارد و عمده اثر آن بر پانکراس است و بر کانال های پتاسیمی قلب و عروق تاثیر زیادی ندارد پس داروی انتخابی در افراد مبتلا به مشکلات کرونری می باشد.

Answer 35

از نظر مکانیسمی مشابه سولفونیل اوره هستند ولی از نظر محلِ اتصال به کانال پتاسیمی وابسته به ATP متفاوت عمل می کنند. Very Fast Onset Of Action است و باید دقیقاً قبل از وعده غذایی (Just Before Each Meal) مصرف گردد. در افرادی که نارسایی کبدی و کلیوی دارند

Answer 36

Repaglinide

Answer 37

داروی Nateglinide که مشتق دی فنیل آلانین است در این گروه قرار دارد. احتمال ایجاد هایپوگلایسمی با این دارو بسیار کم است. به صورتی که به آن ترکیب Euglycemic می گویند. (Eu پیشوندی است که برای نشان دادن حالت نرمال در پزشکی به کار میرود.) ترکیبات هایپوگلیسمیک قند را از سطح نرمال هم پایینتر میبرند ولی داروهای یوگلیسمیک تا سر حدِ نرمال قند را پایین میآورند و به زیر مقدار طبیعی نمی برند

Answer 38

۱-دیابت تیپ دو ۲-در کسانی که برای اولین بار دیابت تیپ 2 در آنها تشخیص داده شده است. ۳-درمان دیابت تیپ 2 در افراد چاق ۴-جوانان مبتلا به دیابت تیپ 2 ۵-پروفیلاکسی دیابت تیپ 2 در افرادی که ریسک فاکتورهای آن را دارند

Answer 39

در دوزهای معمول، ایمن می باشد ولی باید در مبتلایان به نارسایی کلیوی و ... به خطر لاکتیک اسیدوز متعاقب مصرف این دارو توجه داشته باشیم.

Answer 40

1. بر روی مقاومت محیطی به گلوکز اثر می گذارد و ورود گلوکز به داخل سلول های عضلانی و بافت چربی را افزایش می دهد. 2. تولید کبدی گلوکز (گلیکوژنولیز و گلوکونئوژنز) را کم می کند. ۳. جذب گوارشی گلوکز را به تاخیر می اندازد. 4. سطح پلاسمایی گلوکاگون را کاهش می دهد.

Answer 41

چون بر ترشح انسولین تاثیری ندارد پس یک ترکیب Euglycemic می باشد و احتمال هایپوگلیسمی با متفورمین خیلی نادر است.

Answer 42

در بیمارانی که نارسایی کلیه یا نفروپاتی دیابتی داشته باشند، Biguanides تجمع می کنند پس یک سری عوارض وابسته به دوز (Dose Related Complications) ایجاد می گردد بنابراین از گروه داروهایی هستند که باید در بیماران دچار نارسایی کلیوی در تجویز و دوز آنها دقت داشته باشیم

Answer 43

ترکیب متفورمین و سیتاگلیپتین

Answer 44

اسهال 💩، کرامپ و درد شکمی ، تهوع🤢 ، طعم فلزی (Metal Taste) است. عارضه نادر اما مهم و خطرناک متفورمین که در هم خانواده های آن (فنفورمین و بوفورمین) نیز دیده می شد، تجمع اسید لاکتیک می باشد.

Answer 45

‏oاز دوز پایین شروع می شود و به تدریج افزایش یابد. قرص های 5۰۰ میلی گرمی متفورمین در دسترس است در شروع دوره مصرف، روزانه یک تا دو قرص تجویز می شود اگر کفایت کرد (مثلا قند خون ناشتا کنترل شد) که مطلوب است ولی اگر نیاز به افزایش دوز بود باید هر یک تا دو هفته، دوز دارو افزایش یابد تا به هدف کنترل قند خون برسیم و عوارض گوارشی ناشی از افزایش دوز تعدیل گردد. o به بیمار توصیه می شود دارو را بعد غذا مصرف کند.

Answer 46

کاهش عملکرد کبدی و کلیوی اسیدوز زمینه ای هایپوکسی مصرف الکل زیاد دهیدراتاسیون شوک جراحی نارسایی قلبی ❌متفورمین در اینا منع مصرف دارد

Answer 47

۱-وضعیتایی که مستعد لاکتیک اسیدوزیس اند ۲-Severe renal failure

Answer 48

متفورمین میزان جذب فولات و ویتامین B12 را کاهش می دهد.

Answer 49

سولفونیل اوره ها و بیگوانید ها بالا ترین Efficiency را در کاهش HbA1c دارند و به طور متوسط میتوانند HbA1c را بین 1.۵ تا 1.۷ درصد کاهش داده و به علاوه قند خون ناشتا را بین ۵۰ تا ۷۰ واحد کم نمایند. که میزان مطلوبی بوده و می تواند فرد را از مرحله ی دیابت شدید به میانه بیاورد.

Answer 50

Pioglitazone Rosiglitazone

Answer 51

🔅از نظر مکانیسم اثر، مانند دسته ی قبلی یعنی متفورمین (بیگوانید) هستند و حساسیت سلول ها را به انسولین زیاد می کنند در نتیجه ورود گلوکز به سلول ها افزایش می یابد و از سمت دیگر موجب کاهش تولید گلوکز و آزادسازی آن از کبد می شوند. 🔅این داروها بر روی یک سری از گیرندههای هستهای یا عوامل رونویسی (Transcription Factor) به نام PPAR-γ تاثیر میگذارند و از این طریق در متابولیسم کربوهیدراتها دخیل هستند. (استاتین ها بر روی PPAR-α اثر می گذارند.) اگرچه اثر گذاری خوبی بر کنترل قندخون دارند ولی گروه بسیار پر عارضه ای هستند و به هیچ عنوان در خط اول درمان، جای نمی گیرند.

Answer 52

۱-عوارض شدید کبدی و نارسایی کبد ۲-کاهش GFR و ادم و احتباس مایعات ۳- MI و CHF افزایش ریسک 👈در بیماران نارسایی قلبی منع مصرف دارد. ‏۴- افزایش وزن ‏۵-افزایش ریسک شکستگی استخوان و اثر منفی بر عملکرد استئوبلاست ها پیوگلیتازون ← القا کننده CYP450 ← عوارض زیاد تر

Answer 53

کربوهیدرات های مصرفی برای ورود به سلول های پوششی روده و سپس جذب آنها به خون، باید اول به مونومرهای سازنده شان تبدیل شوند (مثلا تبدیل به گلوکز شوند). آنزیم "آلفا گلوکوزیداز" کار تبدیل پلیمر را به مونوساکارید انجام می دهد. حال اگر با دارویی بتوان عملکرد این آنزیم را مختل نمود، کربوهیدرات دیگر به مونومر تبدیل نمی شود پس جذبی نداشته و دفع خواهد شد. داروهای این دسته مهارکننده Competitive Reversible (رقابتی-برگشت پذیر) برای آنزیم گلوکوزیداز روده ای هستند.

Answer 54

Acarbose Meglitol

Answer 55

این داروها تاثیری روی FBS ندارند زیرا فقط بر روی کربوهیدرات مواد غذایی خورده شده تاثیر می گذارند. به صورت مونوتراپی و یا Combination Therapy استفاده می شوند، البته چون Efficiency کمی دارند به صورت مونوتراپی معمولا تجویز نمی گردند. باید قبل از وعده غذایی مصرف شوند، {حداکثر یک ساعت پیش از غذا مصرف شوند تا بتوانند از جذب کربوهیدرات های موجود در غذای مصرفی جلوگیری کنند.

Answer 56

شبیه به مهار کننده آنزیم لیپاز گوارشی (مانند داروی Orlistat) است که آنها نیز از تبدیل چربی های مصرفی به زیرواحدهای سازنده جلوگیری می نمودند و در نتیجه چربی دفع می شد.

Answer 57

به صورت مطلق باعث عدم جذب گلوکز نمیشوند بلکه جذب را با تاخیر مواجه میکنند بنابراین در دوزهای مصرفی باعث کاهش وزن نمی شوند.

Answer 58

آکاربوز تنها دو درصد جذب سیستمیک دارد و بیشترین اثر خود را به صورت موضعی روی دستگاه گوارش میگذارد و حدودا شش ماه زمان برای مشاهده شروع اثرات آنها لازم است.

Answer 59

عوارض گوارشی: نفخ (شایع ترین که در 74% مصرف کنندگان بروز می کند) اسهال درد و کرامپ شکمی ‏X معمولا هایپوگلیسمی ایجاد نمیکنند ولی در صورتی که در کنار بعضی داروها استفاده شوند ممکن است هیپوگلیسمی رخ دهد. ‏X آکاربوز باعث افزایش آنزیم های کبدی میشود. تحت نظر بودن بیمار و (LFT(Liver Function Test توصیه می گردد.

Answer 60

کربوهیدرات های جذب نشده در کلون و دستگاه گوارش باقی می مانند و تخمیر میکروبی برروی آن انجام می شود که {به دلیل تولید گاز و اسید}موجب نفخ و کرامپ های شکمی می گردد پس بهتر است برای کاهش عارضه ی گوارشی، به تدریج دوز افزایش یابد.

Answer 61

اگر هایپوگلیسمی ایجاد شد تنها راه درمان Oral Glucose (دکستروز) است و مصرف کربوهیدرات هایی مانند سوکروز (شکر) فایده ای ندارد زیرا دی ساکارید نمیتواند به مونوساکارید تبدیل شود پس گلوکزی برای ورود به خون ایجاد نمی شود.

Answer 62

این داروها برای بیمارانی که اختلالات دستگاه گوارش مانند مشکلات روده ای، سوءجذب، IBD،IBS ، مشکلات انسدادی دارند مناسب نیست زیرا موجب تشدید التهاب و بدتر شدن بیماری گوارشی آنها می گردد.

Answer 63

آمیلین هورمونی است که از سلول‌های بتای پانکراسی به همراه انسولین ترشح می گردد که باعث سرکوب ترشح گلوکاگون، افزایش ترشح انسولین، کاهش تخلیه معده و کاهش اشتها می شود. از آنالوگ های آمیلین دارویی به نام پراملینتاید (Pramlintide) به فرم تزریقی در دسترس است.ج

Answer 64

بعد از مصرف غذا (به خصوص غذاهای حاوی کربوهیدرات) هورمونهایی در دستگاه گوارش به نام اینکرتین ها ترشح می شوند که به طور خیلی سریع بر روی پانکراس اثر میگذارند ✅تا ترشح انسولین افزایش پیدا کند، ✅علاوه بر آن، اثراتی بر مرکز سیری و گرسنگی نیز دارند ✅ و موجب تحریک احساس سیری ✅ کاهش سرعت تخلیه معده میشوند. پس با مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات و بسیار قبل تر از آن که قند وارد گردش خون شود، این هورمون ها موجب تحریک سلول های بتای پانکراس برای افزایش ترشح و پیک انسولین می شوند و احساس سیری را القا نموده و سرعت تخلیه معده را کاهش می دهند. بر همین اساس بر مبنای هورمون های اینکرتین، آنالوگ های جدیدی ساخته شد تا نقش آنها را تقلید نماید.

Answer 65

1-GLP-1 analogue: Liraglutide Exenatide ``` 2-DPP 4 inhibitor (Inhibitors of dipeptidyl peptidase 4): Sitagliptin Saxagliptin ```

Answer 66

1. سیتاگلیپتین از مهارکننده های 4-DPP است ولی لیراگلوتاید آنالوگ1-GLP می باشد. 2. الیراگلوتاید باعث تحریک ترشح انسولین شده و مهار ترشح گلوکاگون را وابسته به قند خون انجام میدهند بنابراین تاثیری که روی قند خون دارند یک تاثیر شبه یوگلایسمیک است و هایپوگلیسمی واضحی ایجاد نمیکنند اما سیتاگلیپتین (4-DPP) میتواند هایپوگلیسمی ایجاد کند ۳. لیراگلوتاید را امروزه برای کاهش وزن به وفور استفاده میکنند و در صورتی که سیتاگلیپتین این کاهش وزن را ایجاد نمیکند. 4. به صورت کلی، کارایی آنالوگهای 1-GLP بیشتر از مهارکننده های 4-DPP است. 5. یک مزیت سیتاگلیپتین این است که برای بارداری در رده B دارویی قرار دارد ولی لیراگلوتاید رده C می باشد. 6. مهارکننده های 4-DPP با تنظیم دوز امکان مصرف را در نارسایی کلیه دارند اما لیراگلوتاید که آنالوگ 1-GLP است در نارسایی کلیه منع مصرف دارد.

Answer 67

🎆افزایش ریسک عفونت ها به ویژه عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و UTI می باشد. 🎆 سیتاگلیپتین را در ترکیب با متفورمین با نام زیپمت داریم. زمانی که این دارو همراه با متفورمین مصرف شود، علاوه بر افزایش ریسک عفونت و سردرد، عوارض گوارشی نیز بیشتر بروز می نماید. 🎆برای سیتاگلیپتین در نارسایی کبد و کلیه باید تنظیم دوز انجام شود اما در نارسایی قلبی توصیه خاصی وجود ندارد.

Answer 68

در دیابت ۱ و DKA

Answer 69

به دلیل دفع زیاد سدیم و گلوکز (و در پی آن، دفع آب) احتمال افت فشار خون وجود دارد، بنابراین این دارو برای ✅ بیمارانی که به طور هم زمان دیابت و پر فشاری خون دارند می تواند انتخاب مناسبی باشد.

Answer 70

یک دوپامین آگونیست می باشد اما دیده شده است این دارو با مکانیسمی نامشخص، HbA1c را کاهش می دهد.

Answer 71

از دسته رزین های متصل شونده ب اسید صفراوی HbA1c را کاهش می دهد

Answer 72

زیر ۱۴۰ رو ۹۰

Answer 73

ARBو ACE Inhibitors فقط یکی از این دو دسته را باید تجویز کرد. در نفروپاتی دیابتی هم کاربرد دارند 🧡💛🧡💛🧡💛 اگر پاسخ مناسبی حاصل نشد می توان از داروهای دیگر مانند دیوریتیک ها (دیوریتیک تیازیدی)، Ca2+ Channel Blocker های دی هیدروپیریدینی مثل آملودیپین استفاده نمود.

Answer 74

برای افراد دیابتی بتا بلاکرها گزینه مناسبی برای درمان پرفشاری خون نیست زیرا عوارض افت قند خون رو پنهان می کند پس خطر بروز شوک هایپوگلیسمیک افزایش می یابد. ‏ACE Inhibitors  و ARB در نفروپاتی دیابتی هم کاربرد دارد. اگر فرد دیابتی مشکل پروتئین اوری و پرفشاری خون نداشته باشد، لازم نیست برای پروفیلاکسی ACE Inhibitors و ARB تجویز گردد. ولی اگر پروتئین اوری (متوسط تا شدید) یا آلبومین در ادرار به هر نوعی وجود داشته باشد یکی از دسته های دارویی ذکر شده باید تجویز گردد. ‏

Answer 75

با تجویز همزمان آنها ، تنها ریسک هایپرکالمی و خطر نارسایی کلیوی، بیشتر می گردد.

Answer 76

بیماران دیابتی که دارای ریسک فاکتور بیماری های قلبی-عروقی هستند ( شامل: سابقه بیماری های قبلی-عروقی و ریسک 1۰ ساله، بیشتر از %1۰) حتما باید به صورت پروفیلاکسی آسپرین و استاتین مصرف نمایند تا از تشکیل پلاک عروقی، تجمع پلاکتی و آترواسکلروز جلوگیری شود. از بین استاتین ها، رزوواستاتین و آتروواستاتین معمولا ترجیح داده میشود.

Answer 77

آمی تریپتیلین دولوکستین گاباپنتین پرگابالین

Answer 78

داروهای پروکاینتیک مانند: متوکلوپرامید و دومپریدون بهره برد البته می دانیم مصرف این داروها، ممکن است با عارضه اکسترا پیرامیدال یا شبه پارکینسونی همراه باشد اما به صورت کلی عوار ِض دومپریدون (به واسطه عدم ورود به CNS) کمتر است. داروی اریترومایسین هم یک داروی پروکاینتیک می باشد و می تواند مفید واقع گردد.

Answer 79

سوافونیل اوره انسولین ها سیتاگلیپتین

Answer 80

متفورمین تایازولیدن دیون لیراگلوتاید مشتقات دی فنیل الانین