ΕΙΔΙΚΕΣ ΝΟΣΗΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ- ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑ Flashcards
Υπερασβεστιαιμία
1Αύξηση αποβολής Ασβεστίου από τους νεφρούς
-με ενυδάτωση με iv χορήγηση NaCl 0,9% και διουρητικά
2.Αναστολή οστεοκλαστικής δραστηριοτητας(νεοπλασια)
Καλσιτονίνη.
Διφωσφονικά άλατα,
3.Κορτικοειδή: Μειώνουν την απορρόφηση Ca από το έντερο. Η απόδοσή τους σε μονοθεραπείαπεριορίζεται σε 400mg %
1. Γενικά μέτρα :
a) Κινητοποίηση αρρώστου,
b) Διακοπή φαρμάκων (Διουρητικά, H2 αναστολείς, Βιταμίνες Α και D, Li, Αργίλιο)
c) Δίαιτα πτωχή σε ασβέστιο, πλην της περιπτώσεως που συνυπάρχει νεοπλασία.
L
Υποασβεστιμια
.Σε Οξεία Υπασβεστιαιμία με σημεία Chvostek και Troussau χορηγούμε Γλυκονικό Ασβέστιο 10 ml iv εντός 5 min και εν συνεχεία στάγδην έγχυση Γλυκονικού Ασβεστίου 50ml/h μέχρι υφέσεως συμπτωμάτων και τιμής Ca ορού της τάξεως των 8,5 mg/dl.
Eπί Χρονίας Υπασβεστιαιμίας χορηγείται από το στόμα Ανθρακικό ή Κιτρικό Ca και βιταμίνη D3 ή D2 όταν υπάρχει έλλειψη. Οικονομικότερη λύση είναι η D2(εργακαλσιφερόλη) που μετατρέπεται σεD3 στον οργανισμό, μετατροπή όμως προβληματική επί νεφρικής, ηπατικής ανεπάρκειας,υποπαραθυρεοειδισμού ή ραχίτιτδας τύπου I. Αναπλήρωση αποθεμάτων Mg για να αναστραφεί η υπασβεστιαιμία που συνυπάρχει με υπομαγνησιαιμία. Προσοχή σε συγχορήγηση σκευασμάτων ασβεστίου μεnδακτυλίτιδα, κίνδυνος τοξικού δακτυλιδισμού. Η ελάττωση του Μαγνησίου ορού έχει επίσης ενοχοποιηθεί για τηνπρόκληση τετανίας. \
Υπερκαλιαιμια
- Σταθεροποίηση του δυναμικού της μεμβράνης των μυοκαρδιακών κυττάρων με ΙV Έγχυση
Γλυκονικού Ασβεστίου (10ml διαλύμματος 10%). Εμφάνιση δράσης εντός 1-3 min – διάρκεια δράσης 30- 60min. Χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με λήψη Δακτυλίτιδας επειδή αυξάνει την τοξικότητά της. Δεν πρέπει να χορηγείται από την ίδια ενδοφλέβια οδό και Διττανθρακικό Νάτριο διότι προκαλείται καθίζηση αλάτων ασβεστίου. - Μείωση του Καλίου πλάσματος με την είσοδο αυτού εντός των κυττάρων που επιτυγχάνεται με Κρυσταλλική Ινσουλίνη (σε 50ml διαλύματος γλυκόζης πυκνότητας 50%) για πρόληψη Υπεργλυκαιμίας. Προσαρμογή ανάλογη χορήγησης ινσουλίνης και πυκνότητας διαλύματος γλυκόζης σε διαβητικό. Δράση ινσουλίνης εντός 10-20min και αναμενόμενη μείωση επιπέδων Καλίου πλάσματος κατά 0,6-1,0 mEq/L.
Αλβουτερόλη. Συμπληρωματική θεραπεία της ινσουλίνης οι β-αγωνιστές σε νεφελοποιημένη μορφή όπως η Αλβουτερόλη, αφού και αυτή ενεργοποιεί την ανλία Na-K-ATΡase. Έχει δράση άμεση και διαρκεί 1-2 ώρες.
Διττανθρακικό Νάτριο. Η έγχυση διττανθρακικού νατρίου (Sodium bicarbonate) εισάγει το Κάλιο του πλάσματος εντός των κυττάρων με κόστος την αύξηση του pH αίματος. Μειονέκτημα ο χρόνος δράσης -6 ώρες- και η μη σημαντική μείωση του καλίου πλάσματος. - Απομάκρυνση του καλίου από τον οργανισμό:
Εξωνεφρική Αιμοκάθαρση. Η ταχύτερη και πλέον αποτελεσματική μέθοδος είναι η Εξωνεφρική
Αιμοκάθαρση Μειώνει το Κάλιο πλάσματος κατά 1,0-1,5 mEq/ώρα. Χρησιμοποιείται όμως σπανίως ωςμέθοδος πρώτης επιλογής, γιατί είναι επεμβατική μέθοδος, εκτός και εάν προκειται για αιμοκαθαιρόμενο ασθενή.
Ιοντοανταλλακτικές Ρητίνες(Kayexalaite). Η πλέον κατάλληλη είναι η θεραπεία με Ιοντοανταλλακτικές Ρητίνες(Kayexalaite), οι οποίες χορηγούμενες από στόματος ή από το ορθό απελευθερώνουν Νάτριο το οποίο ανταλλάσσουν με Κάλιο μέσω του εντέρου και έτσι το Κάλιο πλάσματος μειώνεται περίπου κατά 1,0 mEq/ L σε διάστημα 24ωρών. Το μειονέκτημα της βραδείας δράσης τους αποκλείει τη χρήση των Ιοντοανταλλακτικών Ρητινών από την επείγουσα αντιμετώπιση της υπερκαλιαιμίας. Προκαλούν σημαντική δυσκοιλιότητα και για το συνδυασμό τους με υπακτικά(Σορβιτόλη), αναφέρονται περιπτώσεις εντερικής νέκρωση
.
Υποκαλιαμία
.ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΠΟΚΑΛΙΑΙΜΙΑΣ : Αποβλέπει:
• Αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου που προκαλεί υποκαλιαιμία (π.χ. διακοπή διουρητικών)
• Αποκατάσταση του ελλείμματος καλίου με χορήγηση καλίου (KCI)από το στόμα ή παρεντερικώς(Ενδοφλεβίως), αναλόγως βαρύτητας υποκαλιαιμίας.
• Ιδιαίτερη προσοχή σε ασθενείς με διαβητική κετοξέωση, προηγούμξενο ΟΕΜ και λήψη Δακτυλίτιδας
- Αναγνωρισε την υποκειμενη αιτία
- Διακοπή φαρμάκων που προκαλουν υποκαλιαιμια
- Χορηση KCL p.o, και εξετασε τα επίπεδα καλίου μετά την χορήγηση
- IV KCl can be given if hypokalemia is severe (2.5), or if the patient has arrhythmias
secondary to hypokalemia. Μυική παραλυση ,καταστολή αναπνευστικου . ΗΚΓ (αυξημένο εύρος κύματο P, παράταση διαστήματος PR , μειωση ευρους και αναστροφή Τα , κατάσπαση διαστήματος ST και εμφάνιση κύματος U)
a. Give slowly to avoid hyperkalemia.
b. Monitor Kconcentration and monitor cardiac rhythm when giving IV
potassium.
c. Infusion pearls.
• Maximum infusion rate of 10 mEq/hr in peripheral IV line.
• Maximum infusion rate of 20 mEq/hr in central line.
• May add 1% lidocaine to bag to decrease pain (potassium burns!) - As with calcium, it is difficult to correct the potassium level if any hypomagnesemia
is not corrected first
Υπερνατριαιμία
.Νa ορού >155mEq/L
ΘΕΡΑΠΕΙΑ YΠΕΡΝΑΤΡΙΑΙΜΙΑΣ:
1. Υπερνατριαιμία με μείωση εξωκυττάριου όγκου.
Χορήγηση Φυσιολογικού ορού(Ν/S 0,9%) μέχρι αιμοδυναμικής αποκατάστασης και εν συνεχεία Dextrose 5% εφ’ όσον απαιτηθεί.
Το ποσό του χορηγουμένου ύδατος υπολογίζεται βάσει του ελλείματος αυτού όπως προκύπτει από τον τύπο:
0,5ΧΣΒΧ{1-( Na πλάσματος/140)}. Ο ρυθμός διόρθωσης δεν πρέπει να υπερβεί τα 12mEq/L ημερησίως, λόγω κινδύνου προκλήσεως εγκεφαλικού οιδήματος, σπασμών και θανάτου.
1. Υπερνατριαιμία με αύξηση εξωκυττάριου όγκου: Διουρητικά(Φουροσεμίδη 40-60- mg)
2. Επί οξείας Υπερνατριαιμίας μετά συμπτωμάτων & φυσιολογικού δραστικού όγκου αίματος: Διάλυμα Dextrose 5%
3. Επί Κεντρικού Άποιου Διαβήτη υποδορίως Vasopressin 0,25-0,5ml 3-4 φορές ημερησίως. Για πλέον παρατεταμένο αποτέλεσμα ελαιώδες διάλυμα Ταννικής Βαζοπρεσσίνης 0,3-1 ml ΙΜ κάθε 1-3ημέρες.
4. Επι Νεφρογενούς Άποιου Διαβήτη: Χορηγούνται Θειαζιδικά διουρητικά με σύγχρονη μείωση της πρόσληψης Na. Η χορήγηση ΜΣΑΦ που μειώνουν τη σύνθεση των αγγειοδιασταλτικών προσταγλανδινών στους νεφρούς, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του συνολικού ποσού των ούρων και τη βελτίωση της υπερνατριαιμίας
Υπονατριαιμία
1.ΑΛΗΘΗ με χαμηλή ωσμωτική πίεση πλάσματος (!Π) και σε ΨΕΥΔΗ με φυσιολογική ή και με αυξημένη ΩΠ κλάσματος. Φυσιολογική !Π παρατηρείται επί Υπερλιπιδαιμίας, Υπερπρωτεϊναιμίας, Ουραιμίας, ενώ αυξημένη ΩΠ παρατηρείται στην υπεργλυκαιμία και σε χορήγηση μαννιτόλης.
2.IV NaCI 0,9% ή IV Ringer με γαλακτικό επί υποογκαιμικής υπονατριαιμίας
Το έλλειμμα Νa δίδεται υπό του τύπου:
Έλλειμα Νa = 0,5(γυν) ή 0,6(άνδρ) Χ σωματικό βάρος Χ (120 - Νa πλάσματος). Η εφαρμογή του τύπου μας οδηγεί στο πόσο Νάτριο πρέπει να χορηγήσωμε ώστε η συγκέντρωση Νατρίου να φθάσει στο όριο ασφαλείας(120mEq/L).
3.Ασφαλής ρυθμός διόρθωσης είναι η χορήγηση Νa με μέγιστο ποσό 12mEq/L ημερησίως
απομυελίνωσης της γέφυρας του εγκεφαλικούς στελέχους,
- Θεραπεία υποκείμενης νόσου
Σε υπερογκαιμική υπονατριαιμία με οιδήματα περιλαμβάνει όπωσδήποτε αντιμετώπιση του υποκείμενου νοσήματος(ΣΚΑ, Κίρρωση ήπατος, Νεφρωσικό Σ.), που ευθύνεται για την υπονατριαιμία και αντιμετώπιση της ίδιας της υπονατριαιμίας,
κατ’ αναλογία προς την κάθε περίπτωση, με στέρηση ύδατος, συμπληρωματική
χορήγηση χλωριούχου νατρίου(ισότονο διάλυμα NaCl 0,9% iv), χορήγηση διουρητικών, και σε βαριά ή συμπτωματική υπονατριαιμία, ενδοφλέβια χορήγηση υπέρτονου διαλύματος χλωριούχου νατρίου(iv Ringer με γαλακτικό επί υποογκαιμικής υπονατριαιμίας).
5.Επί συνδρόμου απρόσφορης έκκρισης ADH (SIADH):
Οξύ SIADH: Περιορισμός πρόσληψης νερού σε 1L ημερησίως, με διατήρηση πρόσληψης Νa και επί εμμενούσης υπονατριαιμίας χορηγείται NaCl 3% με Φουροσεμίδη.
Χρόνιο SIADH: Υποχωρεί συνήθως με τη διόρθωση του αιτίου (Πνευμονία, ΤΒC). Ο περιορισμός λήψεως ύδατος δρα ευνοϊκά και σε αυτή την περίπτωση. Επί χρονίου συνδρόμου με έκτοπη παραγωγή (κυρίως σε νεοπλάσματα πνεύμονος), συνιστάται χορήγηση demeclocycline 300-600mg/24ωρο διαιρεμένο σε δόσεις.
Η
πρόσληψη ύδατος σε ποσότητα μικρότερη του αποβαλλομένου ποσού ουρων είναι αποτελεσματικό μέτρο θεραπείας αλλά είναι δύσκολη η εφαρμογή του σε βαρειά Καρδιακή Ανεπάρκεια. Φουροσεμίδη και α-ΜΕΑ έδωσαν ικανοποιητικά αποτελέσματα σε ασθενείς με βαρειά Καρδιακή Ανεπάρκεια.
Αλλεργική αντιδραση- καταπληξία
ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΗΨΗ και στη συνέχεια ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ(Xoρήγηση O2 100% και επί Ανθεκτικής Υποξαιμίας ΔΙΑΣ>ΛΗΝ>ΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΟΣ
ΑΕΡΙΣΜΟΣ), ΡΥΘΜΙΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤ!Ν, ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΓΡ!Ν.
1. ΕΠΙΝΕΦΡΙΝΗ: διαλυμα 1:1000. Υποδορίως σε δόση 0,3-0,5ml με δυνατότητα επανάληψης της ίδιας δόσης αναλόγως ανταπόκρισης με μεσοδιαστήματα 20 λεπτών,
;h Ενδοφλεβίως ταχέως 0,1-0,3ml σε 10ml φυσιολογικού ορού ή Ενδοφλεβίως βραδέως σε έγχυση, διάλυμα 1:10.000
2. H1 BLOCKER (ΔΙΦΑΙΝΥΔΡΑΜΙΝΗ) ενδοφλεβίως
3. H2 BLOCKERΣΙΜΕΤΙΔΙΝΗ ή ΡΑΝΙΤΙΔΙΝΗ ενδοφλεβίως ν
4.ΓΛΥΚΟΚΟΡΤΙΚΟΕΙΔΗ(ΜΕΘΥΛΠΡΕΔΝΙΖΟΛΟΝΗ) για πρόληψη διφασικής αναφυλακτικής αντίδρασης και
5.Εισπνεόμενοι β-αγωνιστές(ΣΑΛΒΟΥΤΑΜΟΛΗ, ΑΜΙΝΟΦΥΛΛΙΝΗ) επί συνυπάρχοντος βρογχόσπασμου..
Σηπτική καταπληξία
ΥΠΟΨΗ:Σε υποψία σηπτικής καταπληξίας ο ασθενής επιβάλλεται να νοσηλεύεται σε μονάδα αυξημένης
φροντίδας με:
ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ-ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ-ΡΥΘΜΙΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤ!Ν.
Τοποθέτηση κεντρικής φλεβικής γραμμής για χορήγηση υγρών και αντιβιοτικών,
Παρακολούθηση Κεντρικής Φλεβικής Πίεσης (CVP)
Μέτρηση της Πιέσεως Ενσφηνώσεως των Πνευμονικών Τριχοειδών(PCWP) μέσω Swan-Ganz
καθετήρα.
Συνεχής παρακολούθηση ζωτικών σημείων(σφύξεων, θερμοκρασίας, αναπνοής, αρτηριακής πίεσης),
αερίων, Ph, καρδιακού ρυθμού, βιοχημικός έλεγχος, ωριαία μέτρηση ούρων.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΥΓΡ!Ν ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΑΣ με τη μορφή κρυσταλλοειδών
διαλυμάτων (ισότονα αλατούχα διαλύματα π.χ. φυσιολ.ορός 0,9%) ή κολλοειδών ακυτταρικών υγρών
(ανθρώπειος αλβουμίνη, υποκατάστατα πλάσματος, πολυμερή γλυκόζης)
ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΑΓ!ΓΗ: H χορήγηση αντιμικροβιακών πρέπει να ξεκινά εντός της 1ης ώρας από την
εκδήλωση σοβαρής σήψης/σηπτικού Shock(και πιο συγκεκριμένα από την εμφάνιση της υπότασης).Αφού
ληφθούν καλλιέργειες αίματος, ούρων και άλλων υγρών από πιθανή εστία λοιμώξεως, αμέσως αρχίζει η
αντιμικροβιακή χημειοθεραπεία έναντι Gram θετικών και Gram αρνητικών βακτηρίων.
Προτεινόμενη αντιβιοτική αγωγή
• ΚΕΦΑΛΟΣΠΟΡΙΝΗ β΄ γενεάς + ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΗ + ΜΕΤΡΟΝΙΔΑΖΟΛΗ ή ΚΛΙΝΔΑΜΥΚΙΝΗ(επί
υποψίας συμμετοχής αναεροβίων)
• ΠΙΠΕΡΑΚΙΛΙΝΗ/ΤΑΖΟΒΑΚΤΑΜΗ + ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΗ
• Σε Νοσοκομειακή λοίμωξη: ΙΜΙΠΕΝΕΜΗ ή ΜΕΡΟΠΕΝΕΜΗ + ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΗ και σε σηπτικό
Shock συν/πλην ΒΑΝΚΟΜΥΚΙΝΗ ή ΤΕΪΟΠΛΑΝΙΝΗ
ΑΛΛΑ ΜΕΤΡΑ: Χορηγούμε 3 κατηγορίες παραγόντων που πιθανόν να μειώσουν την θνησιμότητα από
σηπτική καταπληξία:
ΦΑΡΜΑΚΑ που εξουδετερώνουν τις ενδοτοξίνες
ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝ!ΔΕΙΣ παράγοντες
ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΑ φάρμακα.
Μεταβολική Οξέωση
…
Θερμοπληξία
.a. τοποθετηση ασθενεις σε ειδικούς κλιματιζόμενους χώρους
2.συνεχη καταγραφή ΑΠ,ΗΚΦ,κεντρικής φλεβική και Αρ.Αναπνοών
3. εβαπτιση του ασθενούς με παγωμένο 7-10 βαθμών και μαλαξεις άκρων
4.ενυδατωση με υποτονα και ισοτονα διαλυματα χλωριουχου νατριου, ringer,
5.αντιμετωπιση επιπλοκων
σπασμοι-χλωροπρομαζίνη
μετάγγιση νωπού αιματος σε αιμορραγία
ηπαρινη σε ενδοααγειακη πήξη
αιμοκαθαρση σε οξεια νεφρικη ανεπαρκεια
Υπομαγνησιαιμία
Θειϊκό Μαγνήσιο iv
• Γλυκονικό Μαγνήσιο per os 30-56mEq στοιχειακού Μg.
• Καλιο-συντηρητικά Διουρητικά(ΑΜΙΛΟΡΙΔΗ, ΤΡΙΑΜΤΕΡΕΝΗ) μπορεί να μειώσουν την απέκκριση Μg,
αυξάνοντας την επαναρρόφησή του στο άπω σωληνάρ.
Αφυδάτωση
.Ηπια αναφέρει δίψα και τα ουρα πυκνα ΙV NACL 0.9% Μετρια 2-3 λιτρα ΙV NACL 0.9% Βαρια πάνω απο 3 λιρεα, σύγχτση, απώλεια συνείδησης, ΑΠ
Υπερμαγνησία
Θειϊκό Μαγνήσιο iv
• Γλυκονικό Μαγνήσιο per os 30-56mEq στοιχειακού Μg.
• Καλιο-συντηρητικά Διουρητικά(ΑΜΙΛΟΡΙΔΗ, ΤΡΙΑΜΤΕΡΕΝΗ) μπορεί να μειώσουν την απέκκριση Μg,
αυξάνοντας την επαναρρόφησή του στο άπω σωληνάρ
Ολιγαιμική
Η Ολιγαιμική Καταπληξία είναι αποτέλεσμα μείωσης του ενδοαγγειακού όγκου, που οδηγεί σε μείωση της
συστηματικής πίεσης πλήρωσης και της φλεβικής επιστροφής.
ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ για ανάνηψη ασθενούς όπως και στη ΣΗΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑ
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ:
• Διόρθωση ενδoαγγειακού όγκου με άμεση χορήγηση υγρών με τη μορφή κρυσταλλοειδών διαλυμάτων
(ισότονα αλατούχα διαλύματα π.χ. φυσιολ.ορός 0,9%) ή κολλοειδών ακυτταρικών υγρών
• Διαπίστωση πηγής αιμορραγίας ή απώλειας ύδατος και ηλεκτρολυτών ή άλλου αιτίου
• Μέτρηση αιμοσφαιρίνης
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΓ!ΓΗ με ιδιαίτερη βαρύτητα στην έκπτυξη του ενδοαγγειακού χώρου με τα κατάλληλα
διαλύματα(κολλοειδή ή κρυσταλλοειδή σε αναλογία 1:1 ή 1:2) και:
Χορήγηση αίματος ή συμπυκνωμένων ερυθρών σε εκσεσημασμένη αιμορραγία έως ότου η αιμοσφαιρίνη
ανέλθει (Hb>10g/dl)
Πιθανή συντηρητική ή επεμβατική αντιμετώπιση αναλόγως αιτίου
