Psychiatria Flashcards
Gdy osoba dorosła funkcjonuje na poziomie dojrzałości społecznej dziecka w wieku 10 lat, to najprawdopodobniej:
A)
ma niepełnosprawność w stopniu głębokim
B)
ma niepełnosprawność w stopniu znacznym
C)
ma niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym
D)
ma niepełnosprawność w stopniu lekkim
E)
jest na pograniczu normy intelektualnej
C)
ma niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym
36%
Bardzo dobrze! Osoba z
niepełnosprawnością
w stopniu umiarkowanym funkcjonuje na poziomie dojrzałości społecznej dziecka 10-letniego. Natomiast jej ogólny poziom rozwoju umysłowego odpowiada poziomowi dziecka 8-letniego. Są to elementy Skali Inteligencji Wechslera dla Dorosłych, Wersji Zrewidowanej (WAIS-R), którą przedstawiamy w tabeli poniżej.
Doznania zmysłowe określane jako lokalizowane w nieadekwatnej przestrzeni dla określonego zmysłu, w której nie mogą być obecne, określane są jako:
A)
halucynacje
B)
pareidolie
C)
pseudohalucynacje
D)
iluzje
E)
parahalucynacje
C)
pseudohalucynacje
53%
Dobrze! Pseudohalucynacje, czyli omamy rzekome, są to doznania zmysłowe, które powstają bez udziału odpowiadającego bodźca i są rzutowane w nieadekwatnej lub nierealnej przestrzeni. Towarzyszy im nieprawidłowy, niekorygowalny sąd realizujący . Najczęściej są to pseudohalucynacje słuchowe, np. pod postacią “głosów” obecnych w głowie lub w innych częściach ciała. Są typowe dla psychoz ze spektrum
schizofrenii
.
Objaw polegający na tym, że pacjent czyta z niezapisanej kartki, to co sugeruje mu badający, określa się jako:
A)
objaw Reichardta
B)
objaw Aschaffenburga
C)
objaw nawlekania nitki
D)
objaw Liepmanna
E)
omam hipnagogiczny
A)
objaw Reichardta
49%
Gratulacje! Objaw Reichardta, czyli tzw. objaw czystej kartki, polega na tym, że pacjent pod wpływem sugestii lekarza czyta tekst z pustej, niezapisanej kartki. Spotykany jest w przypadku
majaczenia
alkoholowego. Do innych, charakterystycznych objawów delirium tremens należą także:
objaw Aschaffenburga - polega na tym, że pacjent rozmawia przez wyłączony telefon pod wpływem sugestii lekarza,
objaw Liepmanna - polega na wywołaniu omamów wzrokowych podczas lekkiego ucisku gałek ocznych pacjenta,
objaw nawlekania nitki - polega na tym, że pacjent nawleka nieistniejącą nitkę do nieistniejącej również igły pod wpływem sugestii z zewnątrz.
Ślad pamięciowy bez poczucia jego wtórności określany jest jako:
A)
ekmnezja
B)
iluzja pamięci
C)
kryptomnezja
D)
złudzenie utożsamiające
E)
konfabulacja
C)
kryptomnezja
46%
Super! Kryptomnezja jest jakościowym zaburzeniem pamięci, a dokładniej należy do allomnezji, czyli wspomnień zniekształconych. Kryptomnezja jest prawdziwym, ale nieuświadomionym wspomnieniem, które osoba postrzega jako przeżywane aktualnie po raz pierwszy, bez rozpoznania jego wtórności. Przykładem może być tu nieumyślny plagiat, kiedy autor przypisuje sobie cudze dzieło, a zapomniał o styczności z nim. Jako kryptomnezje traktuje się również zjawisko glosolalii, czyli mówienia językiem, którego w subiektywnym przekonaniu dana osoba nie zna.
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące iluzji:
A)
są synonimem omamów rzekomych
B)
należą do zaburzeń spostrzegania
C)
sąd realizujący i klasyfikujący jest prawidłowy
D)
prawdziwe są odpowiedzi B, C
E)
prawdziwe są odpowiedzi A, B, C
B)
należą do zaburzeń spostrzegania
62%
Iluzje (złudzenia) są zaburzeniami spostrzegania.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące omamów hipnagogicznych:
A)
często dotyczą sytuacji z minionego dnia
B)
mogą przejść w marzenia senne
C)
pojawiają się podczas zasypiania
D)
są stanem fizjologicznym
E)
są wyłącznie wyobrażeniami wzrokowymi
E)
są wyłącznie wyobrażeniami wzrokowymi
75%
Bardzo dobrze! Omamy (inaczej halucynacje) hipnagogiczne to zaburzenia spostrzegania, które powstają bez istnienia realnego bodźca. Występują w momencie zasypiania, często dotyczą wydarzeń, które miały miejsce w ciągu dnia i mogą przejść w marzenia senne. Uznaje się je za zjawisko fizjologiczne. Wyróżniamy omamy hipnagogiczne wzrokowe, słuchowe i kinestetyczne, co oznacza, że to twierdzenie jest fałszywe.
Rodzaj zaburzeń spostrzegania, wobec których chorzy zachowują krytycyzm, to:
A)
halucynacje
B)
pseudohalucynacje
C)
parahalucynacje
D)
omamy rzekome
E)
omamy cenestetyczne
C)
parahalucynacje = halucynoidy
58%
Ekstra! Parahalucynacje należą do zaburzeń spostrzegania i są fałszywymi spostrzeżeniami zmysłowymi, które charakteryzują się tym, że w odróżnieniu od omamów pacjent podchodzi do nich krytycznie – wie, że to, co widzi/słyszy/czuje, nie istnieje. Typowo pojawiają się w przypadku uszkodzenia OUN.
Do zaburzeń treści myślenia należą:
urojenia zgodne z nastrojem
urojenia niezgodne z nastrojem
idee nadwartościowe
myślenie magiczne
mutyzm
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3, 4
B)
1, 3, 4
C)
2, 3, 4
D)
1, 2, 3
E)
3, 4, 5
D)
1, 2, 3
22%
Doskonale! Do zaburzeń treści myślenia zaliczamy urojenia (niezależnie od tego, czy są zgodne, czy niezgodne z nastrojem), idee nadwartościowe, automatyzmy psychiczne i myśli natrętne.
Przykładem zaburzeń treści myślenia syntymicznych z zespołem depresyjnym są
urojenia:
A)
nihilistyczne
B)
prześladowcze
C)
zazdrości
D)
oddziaływania
E)
posłannicze
A)
nihilistyczne
80%
Super! Zespół depresyjny charakteryzuje się obniżeniem nastroju, poczuciem beznadziejności, myśleniem katastroficznym i negatywnym nastawieniem do przyszłości i do własnej osoby. W związku z tym urojeniami syntymiczymi w jego przebiegu będą urojenia nihilistyczne, czyli fałszywe przekonania o nieistnieniu fragmentów ciała lub nawet całego człowieka bądź świata. Typowo występują one w przebiegu ciężkich epizodów depresyjnych.
Sytuację, w której dotychczas sprawnie przebiegający wątek wypowiedzi ulega nagłemu zatrzymaniu, nazywa się:
A)
zahamowaniem myślenia
B)
otamowaniem myślenia
C)
rozkojarzeniem
D)
sałatą słowną
E)
inkoherencją myślenia
B)
otamowaniem myślenia
58%
Super! Otamowanie (inaczej blokada, zatamowanie) myślenia należy do zaburzeń jego toku. Występuje, gdy dotychczasowo prawidłowy tok wypowiedzi nagle się zatrzymuje. Typowo pojawia się w schizofrenii.
Mantyzm to:
A)
całkowite zatrzymanie wątku myślowego, który dotychczas przebiegał w sposób spowolniony
B)
brak reakcji słownej, mimo poleceń i zachęt skierowanych do chorego
C)
poczucie uciążliwego nadmiaru spontanicznie pojawiających się kolejnych wątków i tematów myślenia, zwykle zakłócających je i wyrażających się w ograniczeniu płynności, jasności, zawartości wypowiedzi
D)
uporczywe powtarzanie tej samej czynności
E)
powtarzanie słów, zgłosek, nietworzących sensownej całości, a połączonych jedynie podobieństwem brzmienia
C)
poczucie uciążliwego nadmiaru spontanicznie pojawiających się kolejnych wątków i tematów myślenia, zwykle zakłócających je i wyrażających się w ograniczeniu płynności, jasności, zawartości wypowiedzi
48%
Rewelacyjnie! Mantyzm, nazywany też natłokiem myśli, to zaburzenie toku myślenia polegające na uciążliwym uczuciu spontanicznie pojawiających się kolejnych myśli i wątków myślowych, co zakłóca płynność wypowiedzi, która staje się nieskładna i chaotyczna. Pojawia się często w schizofrenii. Zdarza się, że natłok myśli nie jest odzwierciedlany w wypowiedzi chorego.
Struktura urojenia, w którym wypowiadane treści są niekonsekwentne, intensywnie wysycone emocjonalnie, chory ma również poczucie aktywnego udziału odpowiada urojeniom:
A)
prostym
B)
paranoicznym
C)
paranoidalnym
D)
onirycznym
E)
inkoherentnym
D)
onirycznym
29%
Wspaniale! Urojenia oniryczne to urojenia intensywnie wysycone emocjonalnie, w których chory ma wrażenie brania aktywnego udziału. Wypowiadane przez pacjenta treści są niekonsekwentne i często dotyczą katastrof, końca świata, wojny, itp. Przypominają marzenia senne. Urojenia oniryczne mogą występować w
schizofrenii
, zazwyczaj takiej z objawami katatonicznymi, w której kontakt z pacjentem jest ograniczony, a on sam żyje w „alternatywnej rzeczywistości” złożonej z żywych omamów. Mogą także występować w
epilepsji
,
majaczeniu
w przebiegu chorób somatycznych, zatruciach, a rzadko nawet na skutek
udaru mózgu
.
Stan zafałszowania pamięci polegający na zachowaniu w pamięci zdarzeń z przeszłości i przeżywaniu ich jako aktualnych zdarzeń nazywany jest:
A)
iluzją pamięci
B)
kryptomnezją
C)
konfabulacją
D)
ekmnezją
E)
wspomnieniem ejdetycznym
D)
ekmnezją
38%
Fenomenalnie! Ekmnezja jest ilościowym zaburzeniem pamięci i polega na przeżywaniu zdarzeń z przeszłości jako teraźniejszych. Z ekmnezją możemy się spotkać w zespołach dysocjacyjnych, konwersyjnych, amnestycznych, w zaburzeniach świadomości i otępieniach, a także u osób poddawanych hipnozie.
Do allomnezji należą
iluzje pamięci
kryptomnezje
omamy pamięci
złudy utożsamiające
ekmnezje
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4
B)
1, 3, 4
C)
2, 3, 4
D)
1, 2, 5
E)
3, 4, 5
A)
1, 2, 4
46%
Dobrze! Wśród allomnezji wyróżniamy:
złudzenia (iluzje) pamięciowe
,
kryptomnezje,
złudzenia utożsamiające.
Jakościowe zaburzenia pamięci, polegające na odtwarzaniu z zasobów pamięci informacji, które postrzegane są jako teraźniejsze, nowe, to:
A)
złudzenia pamięciowe
B)
kryptomnezje
C)
dysmnezje
D)
omamy pamięciowe
E)
pseudomnezje
B)
kryptomnezje
45%
Wspaniale! Kryptomnezje należą do jakościowych zaburzeń pamięci o typie allomnezji, czyli wspomnień zniekształconych. W ich przypadku przeżyte w przeszłości zdarzenia są uznawane za teraźniejsze, nigdy nieprzeżywane. Przykładami są nieuświadomiony plagiat i glosolalia, czyli taki stan, w którym pacjent zaczyna używać języka, którego we własnym mniemaniu do tej pory nie znał, a tak naprawdę kiedyś już się go nauczył.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pseudomnezji
:
są to inaczej wspomnienia rzekome
obejmują konfabulacje
obejmują omamy pamięciowe
są to inaczej złudzenia pamięciowe utożsamiające
są to inaczej allomnezje
obejmują kryptomnezje
Prawidłowa odpowiedź to
:
A)
1, 2, 3
B)
1, 2, 6
C)
2, 3, 4
D)
2, 3, 5
E)
1, 3, 6
A)
1, 2, 3
44%
Rewelacja! Pseudomnezje to inaczej wspomnienia rzekome. Zaliczamy do nich zarówno konfabulacje, jak i omamy pamięciowe.
Wskaż fałszywe stwierdzenie:
A)
pacjent wypowiadający konfabulacje jest podatny na sugestie
B)
wysycenie emocjonalne u pacjenta wypowiadającego konfabulacje jest atymiczne, paratymiczne lub katatymiczne
C)
treść konfabulacji jest niezmienna
D)
wysycenie emocjonalne u pacjenta wypowiadającego omamy pamięci jest syntymiczne
E)
konfabulacje i omamy pamięci należą do pseudomnezji
C)
treść konfabulacji jest niezmienna
57%
Bardzo dobrze! Konfabulacje mogą być modyfikowane przez pacjenta pod wpływem sugestii otoczenia.
Do jakościowych zaburzeń aktywności ruchowej nie należą:
A)
katalepsja
B)
katapleksja
C)
echopraksja
D)
automatyzm nakazowy
E)
posturyzmy
D)
automatyzm nakazowy
47%
Super! Automatyzm nakazowy (automatyczna uległość) należy co prawda do zaburzeń jakościowych, ale nie aktywności ruchowej, tylko do aktywności złożonej. Jest to automatyczne, bezmyślne poddawanie się poleceniom, nawet tym absurdalnym.
Nagła utrata napięcia mięśniowego, doprowadzająca do upadku, bez utraty przytomności to:
A)
katatonia
B)
katapleksja
C)
katalepsja
D)
katatymia
E)
konwersja
B)
katapleksja
66%
Wyśmienicie! Katapleksja to nagła utrata napięcia mięśniowego, która prowadzi do upadku. Jest typowa dla narkolepsji. Należy do jakościowych zaburzeń aktywności ruchowej.
Przyjmowanie niezwykłych, dziwacznych, często niewygodnych pozycji ciała, np. w wygięciu, skłonie to:
A)
manieryzmu ruchowe
B)
echopraksja
C)
katapleksja
D)
stereotypie ruchowe
E)
posturyzmy
E)
posturyzmy
73%
Doskonale! Posturyzmy to nietypowe, dziwaczne i najczęściej niewygodne pozycje ciała. Są to jakościowe zaburzenia aktywności ruchowej.
Agitacja to:
A)
typ wolno płynącego, uogólnionego lęku
B)
świadome wyolbrzymianie istniejących objawów
C)
świadome relacjonowanie objawów, które w rzeczywistości nie występują
D)
nadmierna aktywność ruchowa połączona z uczuciem wewnętrznego napięcia
E)
nagły zryw w przebiegu osłupienia katatonicznego
D)
nadmierna aktywność ruchowa połączona z uczuciem wewnętrznego napięcia
66%
Rewelacyjnie! Agitacja, czyli pobudzenie ruchowe, polega na wzmożeniu aktywności ruchowej, któremu towarzyszy uczucie napięcia. Należy do ilościowych zaburzeń aktywności ruchowej. Najczęściej działania chorego w tym stanie są niezborne, pozbawione konkretnego celu, często wielokrotnie powtarzane. Wzmożenie aktywności o niewielkim nasileniu określamy mianem niepokoju ruchowego.
Które z wymienionych objawów, poza obniżonym nastrojem, należą do podstawowych objawów zespołu depresyjnego?
zaburzenia koncentracji uwagi
zmniejszenie energii lub zwiększona męczliwość
anhedonia lub utrata zainteresowań
zaburzenia snu i łaknienia
lęk
nieuzasadnione poczucie winy
myśli rezygnacyjne lub samobójcze
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2
B)
3, 4
C)
5, 7
D)
2, 3
E)
4, 6
D)
2, 3
53%
Rewelacja! Objawami osiowymi zespołu depresyjnego są obniżenie nastroju, zmniejszenie energii lub zwiększona męczliwość i anhedonia (znaczne ograniczenie lub brak odczuwania przyjemności). Poza tym można zaobserwować m.in. zaburzenia koncentracji, snu i apetytu, pobudzenie lub zahamowanie ruchowe, myśli i tendencje samobójcze, zaburzenia poznawcze, nieuzasadnione poczucie winy, a także bardzo często lęk.
Do zaburzeń treści myślenia występujących w przebiegu zespołu maniakalnego zalicza się:
A)
gonitwę myśli
B)
natłok myśli
C)
urojenia nihilistyczne
D)
urojenia wielkościowe
E)
prawdziwe są odpowiedzi A, B, D
D)
urojenia wielkościowe
21%
Wyśmienicie! Urojenia wielkościowe są typowym objawem manii z objawami psychotycznymi. Polegają one na przekonaniu o posiadaniu ponadprzeciętnych cech, o byciu wybitną jednostką, lepszą od innych. Ich szczególnym rodzajem są urojenia posłannictwa, w których przypadku chory wierzy w to, że ma w życiu do spełnienia szczególną rolę, swego rodzaju misję, która będzie miała znaczenie dla losów świata.
Wskaż najbardziej charakterystyczne dla zespołu paranoidalnego zaburzenia treści myślenia:
A)
odsłonięcia myśli
B)
trucia
C)
zazdrości
D)
hipochondryczne
E)
ksobne
A)
odsłonięcia myśli
49%
Super! Urojenia odsłonięcia to przekonanie, że myśli pacjenta są słyszane przez otoczenie. Jest to teoretycznie niemożliwe zjawisko, a właśnie to cechuje urojenia występujące w zespole paranoidalnym.
Przykładem zespołu paranoicznego jest zespół:
A)
Capgrasa
B)
Otella
C)
Cotarda
D)
Korsakowa
E)
Gansera
B)
Otella
70%
Wyśmienicie! Zespół Otella to przewlekła psychoza alkoholowa, inaczej określana jako paranoja alkoholowa czy też alkoholowy obłęd zazdrości. Wynika z wieloletniego, intensywnego nadużywania alkoholu i polega na występowaniu urojeń zazdrości, czyli przekonania o byciu zdradzanym przez partnera. Teoretycznie może się to wydarzyć, więc zaliczamy go do zespołów paranoicznych, w których spotykamy się właśnie z tego typu zaburzeniami.
Usystematyzowany, wewnętrznie spójny i logiczny system urojeniowy to:
A)
zespół paranoidalny
B)
zespół paranoiczny
C)
zespół Gansera
D)
zespół Ekboma
E)
żaden z powyższych
B)
zespół paranoiczny
73%
Dobrze! Zespoły paranoiczne mogą wystepować na przykład w przebiegu uporczywych zaburzen urojeniowych.
Mężczyzna lat 23 relacjonuje, że od kilkunastu tygodni „słyszy w głowie głos, który komentuje to, co mężczyzna robi, i każe mu popełnić samobójstwo”. Objaw ten jest najbardziej charakterystyczny dla zespołu:
A)
depresyjnego
B)
paranoidalnego
C)
paranoicznego
D)
uzależnienia od alkoholu
E)
katatonicznego
B)
paranoidalnego
73%
Rewelacyjnie! Zespół paranoidalny (inaczej urojeniowo-omamowy) to zespół, na który składają się nieusystematyzowane urojenia i halucynacje lub pseudohalucynacje. W pytaniu co prawda nie mamy wzmianki na temat urojeń, ale podobnie jak pseudohalucynacje, należą one do objawów pierwszorzędowych według Schneidera i są bardzo charakterystyczne dla zespołu paranoidalnego w przebiegu schizofrenii.
Katalepsja jest przykładem:
A)
ilościowych zaburzeń aktywności ruchowej
B)
jakościowych zaburzeń aktywności ruchowej
C)
ilościowych zaburzeń pamięci
D)
jakościowych zaburzeń pamięci
E)
jakościowych zaburzeń świadomości
B)
jakościowych zaburzeń aktywności ruchowej
61%
Ekstra! Katalepsja należy do jakościowych zaburzeń aktywności ruchowej. Nazywana jest inaczej giętkością woskowatą i polega na możliwości długotrwałego utrzymania ciała lub jego części w ułożeniu nadanym przez inną osobę. Towarzyszy jej zwiększone napięcie mięśniowe. U osób zdrowych może występować pod wpływem hipnozy.
Katalepsja jest objawem należącym do grupy zaburzeń:
A)
nastroju
B)
kontroli impulsów
C)
aktywności ruchowej
D)
świadomości
E)
woli i aktywności złożonej
C)
aktywności ruchowej
95%
Dobrze! Katalepsja to typ parakinezy polegający na znacznym zwiększeniu napięcia mięśniowego. Może mieć charakter plastyczny (wówczas dochodzi do zastygania i giętkości woskowej) albo znacznie rzadziej sztywny (wówczas następuje deskowane usztywnienie tułowia i kończyn).
Mutyzm należy do zaburzeń:
A)
treści myślenia
B)
spostrzegania
C)
pamięci
D)
toku myślenia
E)
emocji
D)
toku myślenia
73%
Wspaniale! Mutyzm należy do zaburzeń toku myślenia. Jest to całkowity brak reakcji słownych pomimo zachęt kierowanych przez otoczenie i braku fizjologicznych przeszkód do komunikacji werbalnej. Wyróżnia się mutyzm wybiórczy, który polega na braku kontaktu słownego tylko w określonych sytuacjach lub tylko z określonymi osobami. Mutyzm, w odróżnieniu od alogii, nie wynika ze zubożenia myślenia. Do zaburzeń toku myślenia zaliczamy także jego spowolnienie, otamowanie, słowotok, perseweracje, echolalię, werbigeracje, uskokowość, drobiazgowość i mantyzm.
Życzeniowe przekształcanie przeżyć, zachowań, oczekiwań na przyszłość pod wpływem nastawień emocjonalnych, które zwykle nie są odzwierciedleniem rzeczywistości, to:
A)
syntymia
B)
katatymia
C)
hipotymia
D)
atymia
E)
hipertymia
B)
katatymia
54%
Brawo! Katatymia to życzeniowe przekształcanie przeżyć, do którego dochodzi pod wpływem „nastawiania się” na zajście danego zdarzenia, np. odczuwanie wibrowania telefonu w trakcie oczekiwania na ważną rozmowę. Może pojawiać się czasami u zdrowych osób, jednak wtedy zachowany jest krytycyzm. Katatymia jako objaw psychopatologiczny bywa obserwowana w schizofrenii, zaburzeniach afektywnych czy nerwicowych.
W skład tzw. triady depresyjnej Becka wchodzą następujące przekonania pacjenta:
nic mi się w życiu nie udało
świat jest zagrażający
jestem zbyt wrażliwy
mam ciągle kłopoty z pamięcią
nic dobrego mnie już nie spotka
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3, 4
B)
1, 3, 4
C)
2, 3, 4
D)
1, 2, 5
E)
3, 4, 5
D)
1, 2, 5
71%
Dobrze! Nieprawidłowe schematy poznawcze składające się na triadę Becka zakładają negatywną ocenę samego
siebie, przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Można by to opisać trzema twierdzeniami: „Nic mi się w życiu nie
udało”, „Świat jest zagrażający” i „Nic dobrego mnie już nie spotka”.
Kryterium czasowe rozpoznania dystymii u dzieci wynosi:
A)
2 lata
B)
1 rok
C)
6 miesięcy
D)
1 miesiąc
E)
2 tygodnie
B)
1 rok
69%
Dobrze! U osób dorosłych dystymię można rozpoznać, jeśli objawy utrzymują się przez minimum 2 lata, natomiast u dzieci minimum rok.
Do głównych objawów depresji atypowej należą:
A)
nadmierna senność, utrata apetytu
B)
reaktywność nastroju, wzmożone łaknienie
C)
dobowe wahania nastroju, spadek masy ciała
D)
wzmożone łaknienie, niepokój psychoruchowy
E)
gorsze samopoczucie wieczorem, skrócenie snu
B)
reaktywność nastroju, wzmożone łaknienie
44%
Wyśmienicie! Depresja atypowa charakteryzuje się występowaniem objawów przeciwnych do tych obserwowanych standardowo. W jej przypadku obserwujemy wzmożenie apetytu, nadmierną senność, pogorszenie nastroju w godzinach wieczornych, a także reaktywność nastroju, czyli jego polepszenie w odpowiedzi na miłe zdarzenie.
Epizod depresyjny można rozpoznać, jeśli objawy utrzymują się co najmniej:
A)
1 tydzień
B)
2 tygodnie
C)
1 miesiąc
D)
2 miesiące
E)
6 miesięcy
B)
2 tygodnie
80%
Świetnie! Kryterium czasowe rozpoznania epizodu depresyjnego to utrzymywanie się objawów przez min. 2 tygodnie.
Jednym z objawów, które często towarzyszą depresji i znacząco pogarszają jej przebieg, jest uporczywy ból. Zastosowanie których z poniższych leków przeciwdepresyjnych należy rozważyć w opisanej sytuacji klinicznej?
duloksetyny
trazodonu
agomelatyny
wenlafaksyny
milnacipranu
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
tylko 2
B)
tylko 4
C)
3, 5
D)
1, 2, 4
E)
1, 4, 5
E)
1, 4, 5
30%
Świetnie! U pacjenta z depresją i bólem możesz zastosować:
inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI): wenlafaksyna, duloksetyna, milnacipran,
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD): amitryptylina
.
Duloksetyna, milnacipran i amitryptylina są zarejestrowane również w leczeniu bólu neuropatycznego.
Pacjentka lat 56, zgłosiła się do psychiatry z powodu apatii, anhedonii, myśli rezygnacyjnych, obniżonego apetytu, utrzymujących się od około 2 miesięcy. Pacjentka dotychczas nieleczona psychiatrycznie, jest pod opieką internisty z powodu nadciśnienia tętniczego. Psychiatra postawił wstępne rozpoznanie epizodu depresyjnego umiarkowanego. Który lek powinien zalecić pacjentce?
A)
alprazolam − małe dawki 3 razy dziennie regularnie, ewentualnie w przypadku podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego dodatkowa dawka
B)
olanzapina − małe dawki, w początkowej fazie leczenia poprawi apetyt
C)
escitalopram − lek z grupy SSRI, stosowany w leczeniu depresji
D)
wenlafaksyna − lek z grupy SNRI, stosowany w leczeniu depresji
E)
leczenie skojarzone A i D
C)
escitalopram − lek z grupy SSRI, stosowany w leczeniu depresji
58%
Super! Escitalopram to lek przeciwdepresyjny należący do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Farmaceutyki z tej grupy uznajemy za leki I rzutu w leczeniu zespołów depresyjnych. Jego wpływ na wartości ciśnienia tętniczego jest znikomy – ewentualnie przy przedawkowaniu może dojść do jego spadku lub podwyższenia, ale należy to do rzadkości, dlatego śmiało możemy zastosować go u tej pacjentki.
Pacjent zgłaszający się do lekarza z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej typu II może znajdować się w każdym z wymienionych stanów, z wyjątkiem:
A)
hipomanii
B)
głębokiej depresji
C)
subdepresji
D)
manii psychotycznej
E)
eutymii
D)
manii psychotycznej
43%
Dobrze! Pacjent z ChAD typu II doświadcza epizodów depresji oraz hipomanii. W przebiegu choroby dominują
epizody depresyjne, a objawy maniakalne nie osiągają nasilenia takiego jak w ChAD I, są łagodne i trwają do 3
tygodni.
Kryterium czasowe rozpoznania cyklotymii u osób dorosłych wynosi:
A)
2 lata
B)
1 rok
C)
6 miesięcy
D)
1 miesiąc
E)
2 tygodnie
A)
2 lata
50%
Doskonale! Cyklotymia oznacza przewlekłe (trwające min. 2 lata), fluktuujące zaburzenia nastroju z zaznaczonymi okresami jego wzmożenia i obniżenia, jednak nie na tyle nasilonymi, aby można było postawić konkretną diagnozę.
Aby rozpoznać chorobę afektywną dwubiegunową (ChAD) typu II potrzebne jest wystąpienie co najmniej dwóch epizodów zaburzeń nastroju, w tym co najmniej jednego epizodu hipomanii, która trwa co najmniej:
A)
4 dni
B)
7 dni
C)
14 dni
D)
28 dni
E)
2 miesiące
A)
4 dni
65%
Rewelacyjnie! Epizod hipomaniakalny wg ICD-10 możemy rozpoznać, gdy przez minimum 4 dni u pacjenta występuje nastrój podwyższony w stopniu nietypowym dla niego i dodatkowo obserwuje się minimum 3 objawy (które znacząco wpływają na funkcjonowanie chorego) z następujących: zwiększona aktywność fizyczna lub niepokój fizyczny, zwiększona rozmowność, odwracalność uwagi, trudności w koncentracji, zmniejszona potrzeba snu, wzrost popędu seksualnego, nieprzemyślane wydatki lub inne lekkomyślne zachowania, zmniejszenie dystansu i łatwiejsze nawiązywanie kontaktów międzyludzkich.
W psychiatrii termin „mania” oznacza:
A)
synonim podejrzliwości, nieufności, „teorii spiskowych” („mania prześladowcza”)
B)
myśli wielkościowe („mania wielkościowa”)
C)
synonim choroby psychicznej, obłędu
D)
zespół objawów psychopatologicznych, charakteryzujących się m.in. wzmożonym napędem i nastrojem, występujący m.in. w przebiegu zaburzeń afektywnych
E)
synonim kompulsywnych zachowań (np. „mania mycia rąk”)
D)
zespół objawów psychopatologicznych, charakteryzujących się m.in. wzmożonym napędem i nastrojem, występujący m.in. w przebiegu zaburzeń afektywnych
95%
Brawo! Typ podwyższenia nastroju, który cechuje się dużą równomiernością i nasileniem. Zazwyczaj towarzyszy mu podwyższona samoocena, zawyżona ocena przeszłości (na przykład własnych dokonań) i przyszłości (optymizmem, entuzjazmem, bezkrytycyzmem). Przekonania te mogą przy znacznym nasileniu nastroju maniakalnego nabierać cech urojeniowych (na przykład urojeń wielkościowych). Jeżeli nastrojowi maniakalnemu towarzyszy zwiększona drażliwość i skłonność do agresji to mówi się o manii gniewnej.
Do kryteriów epizodu maniakalnego nie należy:
A)
myślenie katastroficzne
B)
gonitwa myśli
C)
zmniejszona potrzeba snu
D)
postawa wielkościowa
E)
rozpraszalność uwagi
A)
myślenie katastroficzne
92%
Dobrze!
Epizod depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej częściej niż w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających charakteryzuje się:
A)
nadmierną sennością
B)
młodym wiekiem wystąpienia pierwszego epizodu
C)
obecnością objawów psychotycznych
D)
opornością na leczenie za pomocą leków przeciwdepresyjnych
E)
wszystkimi wymienionymi
E)
wszystkimi wymienionymi
71%
Wyśmienicie! Depresja w przebiegu ChAD charakteryzuje się tymi samymi cechami co w przypadku ChAJ, jednak częściej spotykamy tutaj epizody depresyjne: o wczesnym początku (<25. rż.), o charakterze psychotycznym, atypowe, oporne na leczenie, poporodowe, często nawracające, z towarzyszącą drażliwością, z szybko narastającymi i szybko ustępującymi objawami – przeciągu dni lub nawet godzin.
Do podstawowych leków stosowanych w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej należą:
lamotrygina
karbamazepina
topiramat
sulpiryd
lit
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
1, 2, 5
C)
2, 3
D)
3, 4
E)
4, 5
B)
1, 2, 5
82%
Dobrze! Lamotrygina, karbamazepina i lit są lekami normotymicznymi, które stosujemy w celu zapobiegania nawrotom ChAD. Innymi lekami stabilizującymi nastrój są atypowe leki przeciwpsychotyczne (kwetiapina, olanzapina, arypiprazol, risperidon).
Do leków normotymicznych, stosowanych w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej, nie należy:
A)
kwas walproinowy
B)
karbamazepina
C)
kwetiapina
D)
olanzapina
E)
riwastygmina
E)
riwastygmina
72%
Super! Riwastygmina należy do inhibitorów acetylocholinesterazy i jest stosowana w leczeniu otępień. Nie należy do normotymików.
W czasie leczenia preparatami litu:
A)
monitorowania wymaga funkcja tarczycy i nerek
B)
monitorowania wymaga funkcja przytarczyc
C)
należy regularnie wykonywać EKG
D)
monitorowania wymaga poziom trójglicerydów
E)
należy regularnie oznaczać morfologię z rozmazem
A)
monitorowania wymaga funkcja tarczycy i nerek
84%
Dobrze! Do działań niepożądanych litu należą zaburzenia czynności tarczycy i nerek. Niedoczynność tarczycy może
wystąpić u 10% pacjentów, dlatego pamiętaj o okresowej kontroli TSH. U części osób rozwija się też wole tarczycy.
Ze względu na eliminację litu przez nerki, powinieneś kontrolować funkcję nerek, ponieważ w przypadku pogorszenia jej funkcji może dojść do kumulacji tego leku i zatrucia organizmu. Pamiętaj, że okienko terapeutyczne w przypadku litu jest bardzo wąskie, dlatego nawet niewielkie wzrosty jego stężenia we krwi mogą być dla organizmu toksyczne. Także długotrwała terapia litem nie pozostaje bez wpływu na nerki – jednym z powikłań jest wystąpienie nefropatii kanalikowo-miąższowej.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zatrucia litem:
lit jest wiązany przez węgiel aktywowany, więc jego podawanie jest uzasadnione
płukanie żołądka w przypadku zatrucia litem ma uzasadnienie, jeżeli minęła mniej niż
1 godzina od przyjęcia leku
niewydolność nerek w następstwie zatrucia litem ma wyłącznie charakter nerkowy
lit szybko wchłania się i szybko jest usuwany z tkanek
forsowna diureza z alkalizacją moczu pozwalają na eliminację litu
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2
B)
1, 3
C)
2, 3
D)
4, 5
E)
2, 5
E)
2, 5
50%
Super! Ostre zatrucie solami litu powoduje ostre uszkodzenie nerek w mechanizmie:
przednerkowym – wywołuje odwodnienie,
nerkowym – prowadzi do uszkodzenia kanalików nerkowych.
W celu dekontaminacji zaleca się płukanie żołądka (do 1 h od przyjęcia leku). Węgiel aktywowany nie wiąże litu, dlatego to zatrucie jest przeciwwskazaniem do zastosowania węgla. Swoistego antidotum nie ma, stosuje się więc leczenie objawowe, przede wszystkim wyrównanie zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej. W przypadku ciężkiego zatrucia istnieją wskazania do hemodializy.
Czasem zalecana jest alkalizacja moczu podczas forsowania diurezy poprzez podanie wodorowęglanu sodu, ponieważ im bardziej zasadowe pH moczu, tym większa jest rozpuszczalność w nim litu.
Do leczenia epizodu depresyjnego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych powinno się zastosować w pierwszej kolejności:
A)
fluoksetynę
B)
haloperydol
C)
doksepinę
D)
kwas walproinowy
E)
lamotryginę
E)
lamotryginę
55%
Rewelacyjnie! Lamotrygina należy do leków przeciwdrgawkowych, ale jednocześnie do normotymików II generacji i obok soli litu i kwetiapiny wykazuje działanie przeciwdepresyjne. W związku z tym, że właśnie leki normotymiczne są lekami z wyboru w przypadku epizodów depresyjnych w ChAD, gdyż stosowanie leków przeciwdepresyjnych wiąże się z ryzykiem przejścia stanu w manię, to właśnie lamotrygina jest lekiem z wyboru w tym przypadku.
Którego leku nie stosuje się w epizodzie maniakalnym?
A)
karbamazepiny
B)
arypiprazolu
C)
lamotryginy
D)
olanzapiny
E)
wenlafaksyny
E)
wenlafaksyny
63%
Dobrze! Wenlafaksyna jest lekiem przeciwdepresyjnym, selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). W przypadku pacjentów z ChAD leków przeciwdepresyjnych nie powinno się stosować w epizodzie depresyjnym (mogą spowodować zamianę fazy depresyjnej na maniakalną), a jeśli byłoby to konieczne, to zawsze w połączeniu z lekiem normotymicznym.
W epizodzie manii stosuje się:
leki przeciwpsychotyczne: haloperidol, arypiprazol, olanzapina, zuklopentikson, risperidon, kwetiapina,
benzodiazepiny,
leki normotymiczne: sole litu, kwas walproinowy, karbamazepina, lamotrygina .
Do lekarza rodzinnego zgłosiła się 33-letnia chora, która leczy się u psychiatry z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej. Od 2 miesięcy zażywa olanzapinę 10 mg na dobę. Nie chorowała na inne choroby przewlekłe. Powodem wizyty jest przyrost wagi o 5 kg (waga: 82 kg, wzrost: 175 cm, BMI: 26,8 kg/m2). Jaki minimalny zestaw badań laboratoryjnych jest zalecany w celu monitorowania leczenia olanzapiną?
TSH, fT3, fT4
kreatynina
glikemia
bilirubina
elektrolity
kinaza fosfokreatynowa
lipidogram
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 5
B)
2, 5
C)
2, 6
D)
3, 7
E)
4, 6
D)
3, 7
73%
Dobrze! Stosowanie niektórych lekow przeciwpsychotycznych, przede wszystkim II generacji, wiąże się ze wzrostem masy ciała i rozwojem zespołu metabolicznego. W przypadku osób z nadwagą lub otyłością zaleca się m.in.:
kontrolę glikemii i lipidogramu co 3 mies.,
pomiar obwodu talii i BMI co 1 mies.,
wybór leku i mniejszym ryzyku wywołania zaburzeń metabolicznych (np. arypiprazol, amisulpryd).
U 30-letniego chorego z rozpoznaniem choroby afektywnej dwubiegunowej zalecono jeden z leków zapobiegających nawrotom choroby. Po kilku dniach zażywania leku wystąpiły poliuria oraz drżenie kończyn górnych. Objawy te sugerują, że najprawdopodobniej zastosowano:
A)
karbamazepinę
B)
kwas walproinowy
C)
lamotryginę
D)
okskarbamazepinę
E)
sole litu
E)
sole litu
65%
Świetnie! Poliuria i drżenie rąk to niektóre z najczęstszych objawów ubocznych stosowania soli litu. Innymi objawami niepożądanymi są: polidypsja, suchość w jamie ustnej, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, leukocytoza, zaburzenia czynności tarczycy, przyrost masy ciała.
Ryzyko zachorowania na schizofrenię u monozygotycznego bliźniaka pacjenta ze schizofrenią wynosi:
A)
20%
B)
30%
C)
50%
D)
70%
E)
80%
C)
50%
59%
Dobrze! To jest poprawna odpowiedź.
20% to ryzyko zachorowania na schizofrenię u bliźniaka dizygotycznego
Do objawów charakterystycznych schizofrenii nie należy(-ą):
A)
echo myśli
B)
urojenia oddziaływania
C)
halucynoidy
D)
pseudohalucynacje
E)
rozkojarzenia
C)
halucynoidy
67%
Rewelacyjnie! Halucynoidy, czyli parahalucynacje, to objawy podobne do omamów, jednak pacjent podchodzi do nich krytycznie, wie, że to, co widzi/słyszy/czuje, nie istnieje. Typowo pojawiają się w przypadku uszkodzenia OUN. Należą do zaburzeń psychosensorycznych. Nie są charakterystyczne dla schizofrenii i nie występują w kryteriach diagnostycznych.
Do objawów osiowych schizofrenii opisanych przez Bleuler’a nie należy:
A)
ambiwalencja
B)
urojenia odsłonięcia
C)
autyzm
D)
sztywność emocjonalna
E)
rozkojarzenie myślenia
B)
urojenia odsłonięcia
60%
Super! Objawy osiowe wg Bleuler’a określamy jako 4 A, do których należą:
objawy „ambi-”:
ambiwalencję,
ambisentencję,
ambitendencję,
autyzm
afekt blady,
asocjację zaburzoną.
Natomiast urojenia odsłonięcia zaliczamy do objawów pierwszorzędowych według Schneidera.
Do objawów pozytywnych schizofrenii należy/należą:
A)
abulia
B)
wycofanie społeczne
C)
zubożenie wypowiedzi
D)
apatia
E)
zachowania katatoniczne
E)
zachowania katatoniczne
66%
Dobrze! Zachowania katatoniczne są objawami pozytywnymi schizofrenii.
Do objawów pozytywnych schizofrenii należą:
halucynacje
obniżony nastrój
anhedonia
ambiwalencja
urojenia
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2
B)
wszystkie wymienione
C)
1, 5
D)
2, 5
E)
3, 4
C)
1, 5
91%
To jest dobra odpowiedź! Halucynacje i urojenia to klasyczne przykłady objawów pozytywnych schizofrenii. Innymi objawami zaliczanymi do tej grupy są omamy rzekome oraz objawy katatoniczne. Omamy lub omamy rzekome najczęściej przyjmują formę głosów dyskutujących lub komentujących. Często także mogą być związane z echem myśli. Natomiast najbardziej charakterystycznym dla schizofrenii urojeniami są urojenia odsłonięcia myśli, nasyłania myśli, oddziaływania oraz spostrzeżenia urojeniowe.
Objawy negatywne w schizofrenii obejmują:
A)
urojenia nihilistyczne
B)
omamy
C)
zubożenie wypowiedzi
D)
pseudohalucynacje
E)
formalne zaburzenia myślenia
C)
zubożenie wypowiedzi
72%
Super! Zubożenie wypowiedzi należy do negatywnych objawów schizofrenii według podziału Timothy’ego Crow’a. Oprócz tego do tej grupy zaliczamy sztywność emocjonalną, apatię, anhedonię i ambiwalencję oraz według niektórych opracowań także objawy obniżonego nastroju (depresyjne) i zaburzenia funkcji poznawczych.
Objawy negatywne schizofrenii obejmują:
A)
urojenia nihilistyczne
B)
omamy
C)
sztywność emocjonalną
D)
prawdziwe są odpowiedzi A, C
E)
formalne zaburzenia myślenia
C)
sztywność emocjonalną
69%
Sztywność emocjonalna jest objawem negatywnym schizofrenii.
Wg obecnie zalecanego podręcznika Psychiatria pod red. P. Gałeckiego i A. Szulc (Edra Urban&Partner, wydanie I, 2018, str. 161) formalne zaburzenia myślenia to objawy dezorganizacji, należące do objawów negatywnych. Zgodnie z tym źródłem poprawnymi odpowiedziami są C i E.
Lekiem, którego nie stosuje się w leczeniu objawów psychotycznych w przebiegu schizofrenii, jest:
A)
arypiprazol
B)
haloperidol
C)
olanzapina
D)
rysperydon
E)
trazodon
E)
trazodon
58%
Wyśmienicie! Spośród wymienionych leków haloperidol należy do klasycznych leków przeciwpsychotycznych, a olanzapina, risperidon i arypiprazol reprezentują grupę leków atypowych. Wszystkie są więc stosowane w zaburzeniach psychotycznych w schizofrenii. Trazodon natomiast to inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i antagonista jej receptora (SARI), zaliczany do leków przeciwdepresyjnych.
Lekiem, który można podawać w iniekcjach długo działających w schizofrenii, jest:
A)
chlorprotiksen
B)
tiapryd
C)
haloperidol
D)
klozapina
E)
amisulpryd
C)
haloperidol
50%
Dobrze! Leki przeciwpsychotyczne w postaci o przedłużonym działaniu są stosowane domięśniowo. Jednym z nich jest haloperidol, który można podawać co 2–4 tyg.
Najczęstszy przebieg schizofrenii to:
A)
pojedynczy epizod psychotyczny z pełnym powrotem do zdrowia
B)
przebieg chroniczny z szybką deterioracją funkcjonalną
C)
przebieg prosty, ze stopniowym narastaniem objawów
D)
przebieg falujący, z okresami zaostrzeń choroby i remisji
E)
kilka epizodów psychotycznych w ciągu życia, pojawiających się w sytuacjach stresowych
D)
przebieg falujący, z okresami zaostrzeń choroby i remisji
71%
Dobrze! Taki typ przebiegu schizofrenii jest najczęstszy i występuje u 50-64% pacjentów.
Największe ryzyko pojawienia się zespołu metabolicznego u pacjentów ze schizofrenią występuje u osób przyjmujących:
A)
olanzapinę
B)
arypiprazol
C)
zyprazydon
D)
lurazydon
E)
karyprazynę
A)
olanzapinę
90%
Rewelacja! Przyrost masy ciała jest objawem związanym z antagonistycznym działaniem leków przeciwpsychotycznych na rec. 5-HT, a także H1 i α1. Otyłość trzewna jest czynnikiem, który odpowiada za rozwój pozostałych składowych zespołu metabolicznego .
Siła oddziaływania olanzapiny względem różnych receptorów jest największa dla rec. 5-HT2A i 5-HT2C. Największe ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego występuje w trakcie stosowania klozapiny, kwetiapiny i właśnie olanzapiny.
Dla amisulprydu, rysperidony i sertindolu ryzyko to jest umiarkowane, a najmniejsze dla arypiprazolu i ziprazidonu.
U 27-letniego mężczyzny postawiono rozpoznanie schizofrenii paranoidalnej. Badania laboratoryjne wykazały następujące odchylenia od normy: glikemia na czczo 110 mg/dl, cholesterol całkowity 245 mg/dl, trójglicerydy 223 mg/dl. Obwód w pasie 110 cm, BMI −29 kg/m2. Biorąc pod uwagę powyższe dane, który z wymienionych leków przeciwpsychotycznych byłby najlepszym wyborem dla chorego?
A)
arypiprazolu
B)
rysperidonu
C)
klozapiny
D)
olanzapiny
E)
kwetiapiny
A)
arypiprazolu
46%
Dobrze! Arypiprazol, tak jak pozostałe wymienione leki, jest lekiem przeciwpsychotycznym II generacji. Ich stosowanie tych leków wiąże się z przyrostem masy ciała i rozwojem zespołu metabolicznego. Jednak arypiprazol charakteryzuje się mniejszym ryzykiem przyrostu masy ciała i dlatego można go zastosować u tego pacjenta w pierwszej kolejności.
Pacjent, lat 58, trafił do szpitala psychiatrycznego po interwencji policji. Żona pacjenta wezwała policję, ponieważ mąż był agresywny wobec niej oraz ich sąsiada. Pacjent jest bardzo zazdrosny o swoją żonę. Śledzi ją, nie pozwala jej spotykać się ze znajomymi, kontroluje. Groził sąsiadowi, a nawet swojemu bratu, twierdząc, że są kochankami żony. Pacjent nadużywa alkoholu od 25 lat. Najbardziej prawdopodobną diagnozą jest zespół:
A)
Fregoliego
B)
Capgrasa
C)
Cotarda
D)
Otella
E)
Gansera
D)
Otella
94%
Świetnie! Zespół Otella to często występujący u mężczyzn uzależnionych od alkoholu zespół psychopatologiczny charakeryzujących się występowaniem urojeń zazdrości.