Dziwne, trudniejsze pytania Flashcards
Wskaż uszeregowaną narastająco (od najmniejszej do największej objętości) utratę krwi towarzyszącą złamaniom:
A)
jeden kręg, jedno żebro, kości przedramienia, kości podudzia, miednica
B)
jedno żebro, bark i kość ramienna, miednica, kość udowa
C)
bark i kość ramienna, kości przedramienia, kości podudzia, kość udowa
D)
miednica, kość udowa, bark i kość ramienna, jedno żebro
E)
kość udowa, jeden kręg, kości przedramienia, jedno żebro
A)
jeden kręg, jedno żebro, kości przedramienia, kości podudzia, miednica
78%
Dobrze! Szacunkowa średnia utrata krwi przy złamaniach wynosi :
jeden kręg – 100 ml,
jedno żebro – 200 ml,
przedramię – 400 ml,
bark i ramię – 750 ml,
podudzie – 750 ml,
udo – 1500 ml
miednica – 4000 ml.
36-letnia kobieta, potrącona przez samochód, trafiła na Szpitalny Oddział Ratunkowy z
rozwijającym się wstrząsem krwotocznym. W wykonanym USG w algorytmie FAST
stwierdzono znaczną ilość wolnego płynu w jamie otrzewnowej. CTK: nieoznaczalne,
HR: 134 u/min. Na SOR rozpoczęto przetaczanie 4 jednostek krwi 0 Rh minus (-).
Pacjentkę zakwalifikowano do pilnej laparotomii. W trakcie zabiegu przetoczono kolejne
4 jednostki koncentratu krwinek czerwonych oraz 4 jednostki świeżo mrożonego
osocza. Powikłaniem takiego postępowania może być:
małopłytkowość
koagulopatia
hipokalcemia
hiperkalcemia
hipokaliemia
hiperkaliemia
hipotermia
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4, 5, 6, 7
B)
1, 2, 3, 5, 6, 7
C)
1, 2, 3, 4, 6, 7
D)
1, 2, 3, 4, 5, 7
E)
2, 3, 4, 5, 6, 7
B)
1, 2, 3, 5, 6, 7
38%
Dobrze! Powikłaniami przetoczenia są:
małopłytkowość – pacjentka nie otrzymała ona ani jednej jednostki KKP (przy podaniu 5 lub więcej jednostek KKCZ powinniśmy przetaczać osocze i KKP w stosunku 5:2:1, a przy bardzo masywnym krwawieniu od samego początku powinno się utrzymywać stosunek 1:1:1 oraz dodać fibrynogen i krioprecypitat); trombocytopenia może być wynikiem zużycia płytek lub DIC,
hipokalcemia – wapń jest wiązany przez cytrynian znajdujący się w środku konserwującym preparatów krwiopochodnych,
hipokaliemia lub hiperkaliemia – krwinki czerwone podczas przechowywania ulegają rozpadowi, uwalniając potas,
koagulopatia w wyniku rozcieńczenia czynników krzepnięcia
Najczęściej występujące polipy jelita grubego to:
A)
gruczolaki cewkowe
B)
gruczolaki kosmkowe
C)
gruczolaki cewkowo-kosmkowe
D)
polipy zapalne
E)
polipy hiperplastyczne
E)
polipy hiperplastyczne
41%
Brawo! Polip hiperplastyczny jest najczęstszym polipem występującym w jelicie grubym. Stanowi 90% polipów wykrywanych endoskopowo.
W celu wytworzenia odmy podczas zabiegu laparoskopowego do jamy otrzewnej wprowadza się:
A)
roztwór soli fizjologicznej
B)
dwutlenek węgla
C)
tlen
D)
azot
E)
sprężone powietrze
B)
dwutlenek węgla
64%
Brawo! Dwutlenek węgla jest najczęściej używanym gazem w laparoskopii, ponieważ jest bezbarwny, nietoksyczny i niepalny (korzystanie z diatermii i lasera nie stanowi zagrożenia dla pacjenta), dobrze rozpuszczalny (mniejsze ryzyko zatoru gazowego). Wadą dwutlenku węgla jest to, że przechodzi do krążenia zwiększając PaCO2, jednak z tym powinien sobie poradzić nasz anestezjolog. Każdy pacjent do laparoskopii musi otrzymać znieczulenie ogólne, więc wystarczy podkręcić na respiratorze objętość minutową i gotowe.
Mimo, że azot jest bezbarwny, bezwonny i niepalny ma kilka wad, między innymi nie rozpuszcza się w wodzie co może przyczynić się do powstania zatoru gazowego. Obecnie w ogóle nie jest stosowany w zabiegach laparoskopowych.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące chirurgii śledziony:
A)
wskazaniem do usunięcia śledziony może być uraz śledziony, niedokrwistość
hemolityczna, choroby rozrostowe, hipersplenizm
B)
przy operacji radykalnej gastrektomii lub obwodowej resekcji trzustki wykonuje się
dodatkowo splenektomię
C)
splenektomię można wykonywać zarówno techniką klasyczną jak i laparoskopową
D)
po usunięciu śledziony zalecane jest wykonanie szczepień przeciwko Haemophilus
influenzae typu b, meningokokom z grupy C oraz sezonowe szczepienie przeciwko
grypie
E)
ryzyko piorunującej sepsy po wycięciu śledziony jest największe w przypadku
wykonywania zabiegu ze wskazań hematologicznych u osób starszych
E)
ryzyko piorunującej sepsy po wycięciu śledziony jest największe w przypadku
wykonywania zabiegu ze wskazań hematologicznych u osób starszych
28%
Dobrze! Największe ryzyko piorunującej sepsy po splenektomii dotyczy zabiegu wykonywanego w dzieciństwie.
B) Czasami można usunąć, ale E jest na pewno dobrze
przy operacji radykalnej gastrektomii lub obwodowej resekcji trzustki wykonuje się
dodatkowo splenektomię
51%
Podczas obwodowej pankreaktektomii lub radykalnej gastrektomii może być konieczne usunięcie śledziony.
Q
U pacjentki pilnie operowanej z powodu krwawienia z pękniętego miąższu wątroby w
trakcie zabiegu zastosowano manewr Pringle’a. Polega on na uciśnięciu:
tętnicy śledzionowej
tętnicy wątrobowej właściwej
tętnicy żołądkowej prawej
żyły śledzionowej
żyły wątrobowej właściwej
żyły wrotnej
przewodu żółciowego wspólnego
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
1, 4
C)
2, 5, 6, 7
D)
2, 5, 7
E)
2, 6, 7
E)
2, 6, 7
48%
Dobrze! Manewr Pringle’a ma na celu odcięcie dopływu krwi tętniczej i wrotnej do wątroby i polega na zaciśnięciu
więzadła wątrobowo-dwunastniczego , w obrębie którego znajdują się: przewód żółciowy wspólny, żyła wrotna i
tętnica wątrobowa właściwa. Taki manewr stosuje się w przypadku trudnego do opanowania krwawienia w
pourazowym pęknięciu wątroby. Zacisk można utrzymać nawet do 60 minut.
W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego u osoby z cukrzycą należy (jeśli to
możliwe) przesunąć termin operacji, jeżeli stężenie HbA1C przekracza:
A)
7,5%
B)
8,0%
C)
8,5%
D)
9,0%
E)
9,5%
C)
8,5%
33%
Dobrze! Jeżeli wartość HbA1c przekracza 8,5%, konieczne jest przełożenie planowego zabiegu operacyjnego. Innymi wskaźnikami niewyrównania metabolicznego cukrzycy są:
utrzymująca się wartość glikemii >250 mg/dl w profilu dobowym,
obecność glukozurii z acetonurią.
Najczęściej uszkodzony przy urazie przenikającym:……, a przy urazie tępym ………… brzucha
wątroba, śledziona
przy usunięci śledziony dążymy do: do zachowania jej drobnych fragmentów
U 75-letniej pacjentki z utrwalonym migotaniem przedsionków wystąpił nagle niedowład prawostronny z afazją. Pacjentka nie stosuje leczenia przeciwzakrzepowego. W pierwszej kolejności należy:
A)
wykonać badanie TK głowy z kontrastem
B)
wykonać badanie TK głowy bez kontrastu
C)
oznaczyć stężenie glukozy
D)
podać tkankowy aktywator plazminogenu
E)
podać heparynę
C)
oznaczyć stężenie glukozy
20%
Pięknie! U opisanej pacjentki najprawdopodobniej doszło do
udaru mózgu
. Początkowe postępowanie w przypadku podejrzenia udaru powinno wyglądać następująco:
zebranie wywiadu od rodziny pacjenta, ze szczególnym zwróceniem uwagi na czas wystąpienia objawów,
ocena funkcji życiowych pacjenta - HR, RR, BP,
założenie wkłucia dożylnego i powolny wlew soli fizjologicznej,
ocena glikemii - wykonanie paskowego testu glikemii, aby wykluczyć hipoglikemię.
Tomografię komputerową głowy wykonuje się w późniejszej kolejności. Celem badania TK jest wykluczenie krwawienia w obrębie mózgowia, dlatego powinno być to TK bez kontrastu. Podanie alteplazy jest możliwe dopiero po wykluczeniu krwawienia w OUN
Monitorowanie stanu pacjenta na miejscu zdarzenia i podczas transportu dzieli się na bezprzyrządowe i przyrządowe. Wśród przyrządowych metod duże znaczenie ma pomiar temperatury. Wskaż fałszywe stwierdzenie:
A)
po NZK i urazach OUN ryzyko powikłań neurologicznych wzrasta z każdym stopniem temperatury ciała powyżej 37,6°C
B)
hipertermia oznacza wzrost temp. bez przestawienia ośrodka termoregulacji >40°C
C)
hiperpireksja oznacza wzrost temp. >41,1°C
D)
gorączka jest to wzrost temp. >36,6°C
E)
hipotermia jest to temperatura głęboka ciała poniżej 35°C
D)
gorączka jest to wzrost temp. >36,6°C
77%
Super! To jest fałszywa odpowiedź. Gorączka to wzrost temperatury powyżej 38°C, a nie 36,6°C. Jeżeli temperatura wynosi powyżej 37°C (i poniżej 38°C), to mówimy o stanie podgorączkowym.
Ciało obce zalegające w oskrzelu może powodować poniższe, z wyjątkiem:
A)
nawrotów zapalenia płuc w tej samej lokalizacji
B)
zapalenia płuc niereagującego na rutynowe leczenie
C)
niedodmy
D)
bólu narastającego przy ruchach szyją
E)
asymetrii szmeru pęcherzykowego
D)
bólu narastającego przy ruchach szyją
58%
Dobrze! Ból i dyskomfort w obrębie szyi, nasilający się przy poruszaniu, może wynikać z:
odmy śródpiersiowej z towarzyszącą odmą podskórną okolicy szyi, wówczas będzie mu towarzyszył ból za mostkiem nasilający się przy oddychaniu oraz chrzęszczący dźwięk w okolicy przedsercowej, synchroniczny z pracą serca (objaw Hammana),
obecności ciała obcego w krtani, wtedy na pierwszy plan będzie wysuwać się duszność, kaszel oraz stridor.
Nie będzie on jednak charakterystyczny dla ciała obcego znajdującego się w drzewie oskrzelowym.
Jeżeli ofiara tonąca w wodzie przeżyje 24 godziny od zdarzenia, wówczas mamy do
czynienia z:
A)
zespołem nagłego zanurzenia
B)
asfiksją
C)
podtopieniem
D)
utonięciem „suchym”
E)
utonięciem niedokonanym
C)
podtopieniem
29%
Przedstawimy definicje związane z zanurzeniem w wodzie na podstawie różnych źródeł zalecanych w przeszłości i obecnie przez CEM do medycyny ratunkowej, ale też innych dziedzin.
Hipertermia jest charakterystycznym objawem:
A)
ostrego zatrucia alkoholem etylowym
B)
ostrego zatrucia klonazepamem
C)
toksydromu opioidowego
D)
złośliwego zespołu neuroleptycznego
E)
toksydromu uspokajająco-nasennego
D)
złośliwego zespołu neuroleptycznego
Według wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji 2015 czas zanurzenia u chorego
po epizodzie tonięcia, który wiąże się ze złym rokowaniem to czas dłuższy niż:
A)
3 minuty
B)
5 minut
C)
7 minut
D)
10 min
E)
15 min
D)
10 min
41%
To jest dobra odpowiedź. ERC w wytycznych dotyczących resuscytacji podaje, że bardzo wysokie
prawdopodobieństwo dobrego wyniku leczenia jest u osób, u których czas zanurzenia był mniejszy niż 10 min.
Dłuższe zanurzenie wpływa na złe rokowanie pacjentów.
„Oparzenie to obejmuje pełną grubość naskórka, częściowo skóry właściwej, nie
przekracza jednak jej granic. Skóra w miejscu oparzenia jest blada, czasem różowa lub
żywoczerwona. Po zagojeniu pozostają przykurczone blizny”. Powyższy opis dotyczy
oparzenia:
A)
stopnia I
B)
stopnia II A
C)
stopnia II B
D)
stopnia III
E)
stopnia IV
C)
stopnia II B
55%
Świetnie! Oparzeniue stopnia IIB obejmuje naskórek i część skóry właściwej. Rana przyjmuje kolor czerwony, bladoróżowy, mogą występować pęcherze surowicze. Gojenie trwa kilka tygodni i pozostają po nim blizny.
Wskazaniem do leczenia osób dorosłych w Centrach Oparzeniowych lub Oddziałach Leczenia Oparzeń jest między innymi obszar oparzeń drugiego stopnia przekraczający:
A)
5% powierzchni ciała
B)
10% powierzchni ciała
C)
15% powierzchni ciała
D)
20% powierzchni ciała
E)
40% powierzchni ciała
20% powierzchni ciała
51%
Wskazaniem do leczenia w centrach oparzeniowych lub oddziałach leczenia oparzeń wg wytycznych Europejskiego Towarzystwa Oparzeniowego jest oparzenie przekraczające 20% powierzchni ciała u dorosłych (>10% u osób >65 lat). Wskazania znajdziesz na str. 493 w podręczniku zalecanym przez CEM Ostre stany zagrożenia życia w chorobach wewnętrznych, red. K. Sosada, wydawnictwo PZWL, wydanie I 2016, str. 493).
Inne kryterium zostało przyjęte przez American Burn Association (>10 %). Znajdziesz je w publikacji Medycyna ratunkowa w pytaniach i odpowiedziach (str. 699).
W innej publikacji zalecanej przez CEM (Ostre stany zagrożenia życia w obrażeniach ciała, red. K. Sosada, W. Żurawiński, PZWL, wydanie I, 2018, str. 709) znajdziesz wskazania do hospitalizacji chorego oparzonego. Są to m.in. powierzchnia oparzenia >15% niezależnie od wieku oraz powierzchnia oparzenia >10% u dzieci i osób starszych.
„Złota godzina” dla zastosowania hiperbarii tlenowej w ciężkim zatruciu tlenkiem węgla
wynosi:
A)
1 godzinę
B)
2 godziny
C)
3 godziny
D)
4 godziny
E)
6 godzin
E)
6 godzin
27%
Świetnie! W przypadku ciężkiego zatrucia tlenkiem węgla tlenoterapia powinna być rozpoczęta w ciągu maksymalnie 6h od ekspozycji na CO. Jest to tzw. „złota godzina” w leczeniu tlenem hiperbarycznym.
Wskazaniem do wykonania hemodializy nie jest ostre zatrucie:
A)
alkoholem metylowym
B)
glikolem etylenowym
C)
salicylanami
D)
diazepamem
E)
litem
D)
diazepamem
38%
Gratulacje! Zatrucie benzodiazepinami objawia się spowolnieniem, sennością aż do śpiączki, bełkotliwą mową, niepewnym chodem i zaburzeniami równowagi. Obecne jest osłabienie odruchów i zwężenie źrenic.
Benzodiazepiny cechują się dużym indeksem terapeutycznym – toksyczne jest przyjęcie dawki wielokrotnie przekraczającej dawkę terapeutyczną. Najgroźniejszym objawem toksyczności może być depresja oddechowa, która o wiele częściej występuje w przypadku zatruć mieszanych (w połączeniu z etanolem lub innymi lekami osłabiającymi czynność OUN).
W przypadku zatrucia benzodiazepinami:
należy stosować leczenie objawowe – podtrzymywanie funkcji życiowych,
dekontaminację (płukanie żołądka) stosuje się w ciągu 1 h od przyjęcia leku,
jako odtrutkę można stosować flumazenil i.v. – jednak jego stosowanie wiąże się z ryzykiem wystąpienia drgawek (zwłaszcza u osób uzależnionych i chorych na padaczkę); dodatkowo czas półtrwania flumazenilu jest krótszy niż niektórych benzodiazepin, przez co może być konieczne ponawianie dawek lub podawanie we wlewie ciągłym.
W przypadku benzodiazepin brak jest metod przyspieszających ich wydalanie – nie stosuje się dializoterapii.
Hemodializa ma zastosowanie w zatruciach ksenobiotykami takimi jak np.:
alkohole (metanol, etanol, glikol etylenowy, izopropanol),
salicylany, paracetamol,
barbiturany, kwas walproinowy, karbamazepina, lit, TLPD,
teofilina.
Wielokrotne dawki węgla aktywowanego należy zastosować w zatruciu:
A)
alkoholem metylowym
B)
paracetamolem
C)
nasionami bielunia
D)
metforminą
E)
karbamazepiną
E)
karbamazepiną
27%
Dobrze! Węgiel aktywowany najczęściej podaje się jednorazowo. Jednak w niektórych zatruciach zaleca się wielokrotne podawanie węgla aktywowanego (MDAC, multi-dose activated charcoal) , inaczej “dializa jelitowa”. Dotyczy to zatruć lekami w formie tabletek o powolnym uwalnianiu oraz zawierającymi substancje czynne takie jak:
salicylany,
karbamazepina,
TLPD (np. amitryptylina),
fenobarbital,
chinina,
teofilina,
digoksyna, digitoksyna,
fenytoina,
sotalol, nadolol,
dapson.
Klasyczna triada wstrząsowa obejmuje:
A)
hipotonię, bradykardię, skąpomocz
B)
hipotensję, bradykardię, skąpomocz
C)
hipotonię, tachykardię, bladość skóry
D)
hipotensję, tachykardię, skąpomocz
E)
hipotensję, tachykardię, bladość skóry
D)
hipotensję, tachykardię, skąpomocz
47%
Dobrze! Do triady objawów wstrząsu należą:
hipotensja – skurczowe ciśnienie tętnicze krwi wynoszące <90 mm Hg lub jego znaczny spadek oraz obniżenie średniego ciśnienia tętniczego (MAP) <70 mm Hg,
tachykardia – częstość pracy serca >100 uderzeń/min, wynikająca z pobudzenia układu współczulnego w odpowiedzi na hipotensję,
skąpomocz – diureza <-0,5 ml/kg mc./h; przyczyną jest zmniejszenie przepływu krwi przez nerki.
7-letnie dziecko zostało ukąszone przez żmiję zygzakowatą. Wystąpiły objawy wstrząsu
anafilaktycznego. Adrenalinę należy podać w dawce:
A)
0,15 ml 0,1% roztworu
B)
0,3 ml 0,1% roztworu
C)
0,5 ml 0,1% roztworu
D)
0,75 ml 0,1% roztworu
E)
1,0 ml 0,1% roztworu
B)
0,3 ml 0,1% roztworu
60%
Super! Adrenalina w rozcieńczeniu 1:1000 (czyli roztwór 0,1%, 1 mg/ml) jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu wstrząsu anafilaktycznego! Podawana jest domięśniowo w dawce 0,5 mg u dorosłych, u dzieci – 0,01 mg/kg mc. (co odpowiada 0,01 ml roztworu/kg mc. do dawki maks. 0,3 mg) lub, wg w zależności od wieku: 0,15 mg <6. rż., 0,15–0,3 mg u dzieci 6–12. rż. i 0,5 mg >12. rż. Dawka może być powtarzana co 5–15 min.
Objawy wstrząsu neurogennego to:
obniżenie ciśnienia tętniczego
tachykardia
bradykardia
blada, zimna skóra
ciepła, dobrze ukrwiona skóra
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4
B)
1, 3, 4
C)
1, 2, 5
D)
1, 3, 5
E)
3, 5
Wstrząs neurogenny to jedyna postać wstrząsu, w której nie występuje zwiększona aktywność układu współczulnego.
D)
1, 3, 5
23%
Świetnie! Najczęstszą przyczyną wstrząsu neurogennego jest uszkodzenie rdzenia kręgowego. W obrazie klinicznym dominują zaburzenia hemodynamiczne, pojawia się bradykardia (jeśli dojdzie uszkodzenia powyżej segmentów piersiowych, z których wychodzą włókna splotu sercowego) i hipotensja (z powodu utraty napięcia naczyń krwionośnych, poszerzenia łożyska naczyniowego). Charakterystycznym objawem jest również zaczerwieniona, sucha i ciepła skóra (odnerwienie gruczołów potowych powoduje zanik wydzielania potu).
W przypadku masywnej transfuzji krwi na każdą jednostkę koncentratu krwinek
czerwonych powinno się przetoczyć:
A)
1 jednostkę świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
B)
2 jednostki świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
C)
3 jednostki świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
D)
4 jednostki świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
E)
5 jednostek świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
A)
1 jednostkę świeżo mrożonego osocza w objętości 10–15 ml/kg
70%
Dobrze! Masywną transfuzję krwi określamy jako przetoczenie 1 objętości krwi krążącej w ciągu 24 h. Powinieneś podać składniki krwi w następującej ilości: 1 j. KKCz : 1 j. FFP : 1 j. KKP.
W przypadku nagłej duszności u 25-letniej kobiety w 28. tygodniu ciąży, u której w 5–
6. rż. rozpoznano astmę, która od co najmniej 15 lat nie miała napadów astmy i u której
stwierdza się przedmiotowo szmer oddechowy pęcherzykowy, a czynność serca wynosi
130/min. należy:
A)
natychmiast podać 2 wdechy salbutamolu
B)
podać 2 wdechy salbutamolu i wstrzyknąć 100 mg hydrokortyzonu dożylnie
C)
natychmiast przesłać chorą do szpitala i podać heparynę
D)
chorą uspokoić za pomocą zabiegu psychoterapeutycznego
E)
poddać chorą co najmniej 6 godzinnej obserwacji ambulatoryjnej
C)
natychmiast przesłać chorą do szpitala i podać heparynę
38%
Świetnie! Brak podstaw, aby przypuszczać, iż mamy do czynienia z zaostrzeniem astmy oskrzelowej – prawidłowy szmer pęcherzykowy, brak świstów, brak czynników sprawczych, pacjentka nie miała objawów astmy od dzieciństwa. Objawy obecne u pacjentki sugerują rozpoznanie zatorowości płucnej. Należy pamiętać, iż najwięcej przypadków zatorowości płucnej u kobiet <40. rż. dotyczy właśnie kobiet ciężarnych! Jest to najczęstsza przyczyna śmierci kobiet w ciąży i połogu! Należy natychmiast przetransportować chorą do szpitala i niezwłocznie (jeszcze przed dotarciem do szpitala) podać heparynę!
Wykrztuszanie więcej niż 100 ml krwi w krótkim czasie świadczy o krwotoku płucnym i
jest wskazaniem do:
A)
leczenia w POZ
B)
konsultacji specjalistycznej w trybie planowym
C)
konsultacji specjalistycznej w trybie pilnym
D)
hospitalizacji
E)
dalszej obserwacji i w razie nasilenia objawów hospitalizacji
D)
hospitalizacji
78%
Świetnie! Krwotok płucny (pneumohaemorrhagia) jest definiowany jako masywne krwawienie z dróg oddechowych w ilości >100 ml/h lub >500 ml/24 h . Jest to bezpośrednie zagrożenie życia, ponieważ może prowadzić do niewydolności oddechowej. Najczęstszymi przyczynami krwotoku płucnego są:
nowotwory złośliwe, przede wszystkim rak płuca płaskonabłonkowy położony centralnie,
rozstrzenie oskrzeli,
gruźlica,
uraz, w tym jatrogenny (podczas bronchoskopii, biopsji płuca),
skaza krwotoczna.
Konieczne jest ustalenie przyczyny krwawienia za pomocą badań obrazowych (RTG i ew. TK klatki piersiowej) i bronchoskopii oraz innych badań, w zależności od podejrzenia (np. w kierunku gruźlicy). Powinieneś również wykluczyć krwawienie z górnych dróg oddechowych (badanie laryngologiczne) i przewodu pokarmowego.
W postępowaniu uwzględnij m.in. zabezpieczenie drożności dróg oddechowych, wyrównanie wolemii, zaburzeń krzepnięcia, niedokrwistości, tlenoterapię.
Przeciwwskazaniem do założenia dostępu doszpikowego jest:
złamanie kości, w której ma być założony dostęp
zakażenie skóry lub tkanek miękkich
nasilona osteoporoza
próba założenia wkłucia w ostatniej dobie
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2
B)
1, 2, 3
C)
1, 3
D)
2, 3
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
43%
Dobrze! Zgodnie z podręcznikiem Ostre stany zagrożenia życia w chorobach wewnętrznych pod red. K. Sosady (str. 579), przeciwwskazaniami do założenia dojścia doszpikowego są:
“złamanie kości, w której planowane było założenie dostępu
zakażenie skóry lub tkanek miękkich, rana lub guz w okolicy planowanego wkłucia
niedawno wykonana sternotomia lub zabiegi ortopedyczne w okolicy planowanego dostępu
nieudana lokalizacja miejsca wkłucia
nasilona osteoporoza/osteomalacja
uraz kończyny powodujący obrażenia pęczka naczyniowego
próba założenia wkłucia w ostatniej dobie”.
Najniższe ciśnienie skurczowe krwi, przy którym wyczuwalne jest tętno na tętnicy
szyjnej, wynosi:
A)
20 mm Hg
B)
30 mm Hg
C)
40 mm Hg
D)
50 mm Hg
E)
60 mm Hg
E)
60 mm Hg
46%
Zgadza się! Najniższe ciśnienie krwi przy którym jesteśmy w stanie stwierdzić tętno na tętnicy szyjnej, wynosi 60 mm Hg. Na innych tętnicach tętno zanika, gdy ciśnienie skurczowe spadnie poniżej:
90–80 mm Hg na tętnicy promieniowej
,
70 mm Hg na tętnicy udowej.
W przypadku wystąpienia hipoglikemii, po podaniu domięśniowym 1 mg glukagonu,
glikemia wzrośnie o około:
A)
1 mg%
B)
10 mg%
C)
50 mg%
D)
100 mg%
E)
150 mg%
C)
50 mg%
38%
Świetnie! Glukagon w hipoglikemii stosuje się u pacjentów nieprzytomnych lub niemogących połykać ze względu na zaburzenia świadomości, gdy ma dostępu do żyły obwodowej (aby podać roztwór glukozy). Podaje się go domięśniowo lub podskórnie w dawce 1 mg, która zwiększa glikemię o około 50 mg/dl . Ma zastosowanie przede wszystkim u pacjentów z cukrzycą typu 1. W cukrzycy typu 2 nie należy podawać glukagonu, jeżeli hipoglikemia wynika z podania leków doustnych
Lekiem przeciwgorączkowym pierwszego wyboru jest paracetamol. Jego maksymalna
dawka dobowa u dorosłych wynosi:
A)
2 gramy
B)
3 gramy
C)
4 gramy
D)
5 gramów
E)
6 gramów
C)
4 gramy
77%
Bombastycznie! U osoby dorosłej możesz stosować 0,5–1 g paracetamolu co 4–6 h , jednak nie powinieneś przekraczać dawki 4 g/dobę. U osób z zaawansowaną chorobą nowotworową, kacheksją czy podeszłym wieku zastosuj o 50% mniejsze dawki.
Jaki lek przeciwgorączkowy można podać dwumiesięcznemu dziecku?
A)
0,6 ml zawiesiny z ibuprofenem (200 mg/5 ml), tj. 5 mg/kg/dawkę
B)
1,25 ml zawiesiny z ibuprofenem (200 mg/5 ml), tj. 10 mg/kg/dawkę
C)
2,5 ml zawiesiny z ibuprofenem (200 mg/5 ml), tj. 20 mg/kg/dawkę
D)
0,75 ml zawiesiny z paracetamolem (100 mg/1 ml), tj. 15 mg/kg/dawkę
E)
żaden, konieczne jest schładzanie fizykalne
D)
0,75 ml zawiesiny z paracetamolem (100 mg/1 ml), tj. 15 mg/kg/dawkę
66%
Dobrze! Leki przeciwgorączkowe do stosowania u dzieci to paracetamol oraz ibuprofen, jednak NLPZ możesz stosować od 4. mż. Jednorazowa doustna dawka paracetamolu wynosi 15 mg/kg mc. (można powtarzać co 4–6 h).
W 0,75 ml zawiesiny o podanym stężeniu leku znajduje się 75 mg paracetamolu.
U chorego z filtracją kłębuszkową 25 ml/min/1,73 m2 i kaliemią 6,2 mmol/l, w badaniu fizykalnym stwierdza się: akcja serca 68/min, ciśnienie tętnicze 145/80 mm Hg, cechy nasilonej niewydolności serca. Jako leczenie pierwszego rzutu należy zastosować:
A)
wlew: 10% glukoza 500 ml + 32 j. insuliny krótko działającej
B)
β2 -mimetyk wziewnie
C)
10% roztwór chlorku wapnia – 20 ml i.v.
D)
furosemid 40 mg i.v.
E)
ostry zabieg hemodializy
D)
furosemid 40 mg i.v.
39%
Bardzo dobrze! Z uwagi na narastające objawy niewydolności serca oraz łagodną hiperkaliemię i upośledzenie czynności nerek (eGFR 25 ml/min/1,73 m2) w pierwszej kolejności należy zastosować diuretyk pętlowy dożylnie (np. 40 mg furosemidu), gdyż nasilenie diurezy zmniejszy objętość wewnątrznaczyniową i obniży stężenie potasu.
Glukoza z insuliną co prawda obniża stężenie potasu, lecz wiąże się z podaniem pacjentowi płynów, które mogą nasilić objawy niewydolności serca. Ponadto zaleca się podawanie 1 jednostki insuliny krótko działającej na każde 3 g podanej glukozy, czyli ok. 16 j. na 500 ml 10% glukozy. 32 jednostki mogłyby skutkować hipoglikemią.
Lepiej byłoby podać 20–40 ml 40% roztworu glukozy z insuliną krótko działającą.
Chlorek wapnia znajduje zastosowanie w leczeniu hiperkaliemii, jeśli występują zaburzenia rytmu lub zmiany w zapisie EKG związane z hiperkaliemią (np. poszerzenie zespołów QRS, szpiczaste załamki T, skrócenie odstępu QT). Ten pacjent co prawda ma hiperkaliemię, jednak w treści pytania nic nie wspomniano o zmianach w zapisie EKG. Jony wapnia wykazują działanie kardioprotekcyjne, lecz nie obniżają kaliemii, ani nie łagodzą objawów niewydolności serca i w tej sytuacji nie będą one przydatne.
Hemodializę należy stosować w hiperkaliemii zagrażającej życiu, ciężkiej niewydolności nerek lub w przypadku nieskuteczności innych metod leczenia.
Z kolei podanie chlorku potasu pacjentowi z hiperkaliemią byłoby groźne dla jego życia!
Do intubacji dziecka w wieku 2 lat należy użyć rurki bez mankietu o rozmiarze:
A)
3,0
B)
3,5–4,0
C)
4,0–4,5
D)
5,0
E)
5,5
C)
4,0–4,5
32%
Dobrze! Średnica wewnętrzna rurki bez mankietu uszczelniającego dla dzieci w 1–2. rż. powinna wynosić 4,0–4,5 mm. W przypadku rurki z mankietem będzie to 3,5–4,0 mm.
Ogólny wzór, na podstawie którego możesz obliczyć średnicę rurki intubacyjnej, jest następujący:
średnica (mm)
=
16 + wiek (w latach)
4
średnica (mm)=[16 + wiek (w latach)]/4
Wyliczona średnica rurki dla 2-letniego dziecka wynosi 4,5 mm.
Wskaż fałszywe zdanie dotyczące choroby Schönleina-Henocha:
A)
warunkiem rozpoznania choroby jest stwierdzenie białkomoczu i krwinkomoczu
57%
B)
występuje częściej u chłopców
12%
C)
chorobę mogą indukować antygeny lekowe
8%
D)
postacie łagodne, bez objawów nefropatii mają charakter samoograniczający
7%
E)
choroba ma związek z obecnością antygenów wirusowych lub bakteryjnych
A)
warunkiem rozpoznania choroby jest stwierdzenie białkomoczu i krwinkomoczu
Plamica Schönleina-Henocha, obecnie –zapalenie naczyń związane z IgA, jest zapaleniem małych naczyń z obecnością złogów immunologicznych (IgA1, kompleksy immunologiczne zawierające IgA). Występuje głównie u dzieci (najczęstsza postać układowego zapalenia naczyń w populacji pediatrycznej), częściej u chłopców (dwukrotnie częściej niż u dziewczynek, ze szczytem zachorowań u dzieci w wieku 3–4 lat). Sugeruje się, że w rozwoju choroby biorą udział:
zakażenia bakteryjne i wirusowe – najczęściej zapalenie naczyń rozwija się po przebytej infekcji górnych dróg oddechowych o o etiologii bakteryjnej (paciorkowiec β-hemolizujący, Mycoplasma, Legionella) lub wirusowej (CMV, HBV, HCV, parwowirus B19).
czynniki środowiskowe (eskpozycja na niską temperaturę),
składniki pokarmowe (np. orzechy),
leki (np. penicylina, kwas acetylosalicylowy).
Często zajęte narządy to:
skóra (leukocytoklastyczne zapalenie naczyń skóry) – plamista osutka z komponentem krwotocznym, pokrzywka, plamica uniesiona zlokalizowana najcześciej na częściach wyprostnych podudzi i na pośladkach,
przewód pokarmowy – kolkowy ból brzucha, krwawienie z przewodu pokarmowego,
stawy – ból i zapalenie stawów (70%), najczęściej skokowych i kolanowych,
nerki (40%) – najczęściej krwinkomocz, rzadziej białkomocz (u 75% osób z krwinkomoczem).
U dzieci najczęściej przebieg jest łagodny i samoograniczający się.
Zapalenie może dotyczyć naczyń tylko jednego narządu, np. skórna postać, izolowana nefropatia IgA). Rozpoznanie choroby ustala się na podstawie:
obrazu klinicznego,
nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych,
badania histologicznego i immunohistochemicznego zajętego narządu (może to być skóra lub nerka).
Biopsja nerki jest wykonywana w razie wystąpienia wskazań do takiego badania.
Zakażenie Streptococcus pyogenes może wywołać u dzieci różnorodne powikłania,
które wynikają najczęściej z reakcji autoimmunologicznych. Należą do nich:
zespół hemolityczno-mocznicowy (HUS)
gorączka reumatyczna
zespół zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (PANDAS)
ostre kłębuszkowe zapalenie nerek
zespół gorączek nawrotowych (zespół PFAPA: nawroty gorączek, zapalenie gardła,
limfadenopatia oraz aftoza jamy ustnej)
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
wszystkie wymienione
30%
B)
1, 2, 3, 4
21%
C)
2, 3, 4
18%
D)
2, 4
21%
E)
tylko 2
C)
2, 3, 4
18%
Świetnie! Powikłania wynikają z nadmiernej reakcji autoimmunologicznej na zakażenie – nieswoiście aktywowane
limfocyty produkują przeciwciała przeciwko antygenom, zbliżonym w budowie do antygenów bakterii,
zlokalizowanym w mięśniu sercowym, błonach maziowych stawów, niektórych strukturach mózgu, w skórze. Do
powikłań tych należą:
gorączka reumatyczna,
ostre poinfekcyjne kłębuszkowe zapalenie nerek,
zespół PANDAS.
Czerwone zmiany skórne występujące u noworodka w postaci plam, zwykle na
powiekach, czole, potylicy i karku, zanikające około 1. roku życia to:
Zgłoś zastrzeżenie
A)
plamy mongolskie
15%
B)
naczyniaki
27%
C)
zmiany naczyniowe płaskie
21%
D)
prosaki
6%
E)
plamy łososiowe
E)
plamy łososiowe
28%
Świetnie! Plamy łososiowe powstają w wyniku poszerzenia naczyń włosowatych i objawiają się jako czerwone, nieregularne plamki obecne zwykle na skórze karku, powiek i czoła. Zwykle znikają samoistnie w 1. rż.
Analizując pomiary temperatury ciała wykonywane przez pacjenta, lekarz rodzinny
powinien zwrócić uwagę na miejsce wykonywania pomiarów. Które z poniższych
stwierdzeń jest prawdziwe?
A)
najmniej precyzyjny jest pomiar pod pachą i w uchu
33%
B)
temperatura w jamie ustnej jest wyższa od podstawowej o około 0,5°C
20%
C)
temperatura w odbycie jest niższa od podstawowej o około 0,5°C
3%
D)
prawdziwe są odpowiedzi A, B
30%
E)
prawdziwe są odpowiedzi A, B, C
A)
najmniej precyzyjny jest pomiar pod pachą i w uchu
Grudkowo-plamista wysypka, niepoddająca się leczeniu ciemieniucha, rozpulchnienie
dziąseł i nieprawidłowe wyrzynanie się zębów, miękkie przy palpacji uwypuklenia
czaszki, a w badaniu radiologicznym zmiany osteolityczne w kościach sklepienia
czaszki u rocznego dziecka są objawem charakterystycznym dla:
A)
krzywicy opornej na witaminę D
34%
B)
zespołu De Toniego-Debrego-Fanconiego
20%
C)
rzekomej niedoczynności przytarczyc
4%
D)
niedoczynności tarczycy
1%
E)
histiocytozy z komórek Langerhansa
E)
histiocytozy z komórek Langerhansa
39%
Doskonale! Histiocytoza z komórek Langerhansa to rzadka choroba zaliczana do nowotworów, w której dochodzi do nadmiernego rozrostu histiocytów i komórek Langerhansa. Objawy występujące u chłopca są typowe dla tego schorzenia.
Rozmiękanie kości w okolicach ciemieniowo-potylicznych (craniotabes) może być obserwowane w poniższych przypadkach, z wyjątkiem:
Rozmiękanie potylicy (craniotabes) to jeden z objawów m.in. krzywicy.
Zgłoś zastrzeżenie
A)
nadmiaru fosforanów w diecie
22%
B)
osteopenii wcześniaczej
2%
C)
wrodzonej łamliwości kości (osteogenesis imperfecta)
6%
D)
zespołu Ehlersa-Danlosa
25%
E)
zespołu Downa
D)
zespołu Ehlersa-Danlosa
25%
Dobrze! Rozmiękanie kości (craniotabes) to objaw czynnej krzywicy (objaw pojawia się w 4. mż., a fizjologicznie może się utrzymywać do 3. mż. ). Inne sytuacje, w których występuje ten objaw to: wrodzona łamliwość kości (osteogenesis imperfecta), wcześniactwo, zespół Downa. Natomiast zespół Ehlersa-Danlosa to genetycznie uwarunkowana nieprawidłowa budowa tkanki łącznej, a typowym objawem jest nadmierna ruchomość stawów.
LEK-J-2021
Baza CEM LEK
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące odry:
przeciwciała w klasie IgM pojawiają się 1.–2. dnia wysypki
w leczeniu może być zalecana witamina A w wysokich dawkach
typowa jest wstępująca wysypka plamista lub plamisto-grudkowa
ryzyko podostrego stwardniającego zapalenia mózgu (SSPE) jest wyższe gdy zachorowanie miało miejsce w pierwszych latach życia
okres zakaźności trwa do 5 dni od ustąpienia wysypki
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
28%
B)
1, 2, 4
35%
C)
1, 3, 5
20%
D)
2, 4, 5
12%
E)
1, 2, 5
B)
1, 2, 4
35%
Świetnie! Przeciwciała w klasie IgM pojawiają się w ciągu 2–3 dni po wystąpieniu osutki, a zanikają po ok. 4–5 tyg.
W leczeniu odry zaleca się leki przeciwgorączkowe oraz przeciwkaszlowe. Witamina A może być zalecana u pacjentów niedożywionych. Udowodniono, że pacjenci z niedoborami odpornościami oraz małe dzieci, szczególnie z niedoborem witaminy A narażeni są na ciężki przebieg choroby i wystąpienia jej powikłań.
Podostre stwardniające zapalenie mózgu jest rzadkim powikłaniem odry. To choroba neurodegeneracyjna objawiająca się postępującym drgawkami, demencją, zaburzeniami zachowania i śpiączką. W większości przypadków zgon następuje w ciągu 1–2 lat od pojawienia się pierwszych objawów. Powikłanie to rozwija się kilka lub kilkanaście lat po przechorowaniu odry. Ryzyko jego wystąpienia jest większe, gdy choroba wystąpi u pacjenta <2. rż. (12,5/100 000 chorych).
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące mononukleozy zakaźnej:
Mononukleozę zakaźną wywołuje wirus EBV.
Zgłoś zastrzeżenie
A)
jest wywołana przez wirusa z rodziny Herpesviridae, odpowiadającego również za
choroby przebiegające z proliferacją komórkową: ziarnicę złośliwą i chłoniaka Burkitta
67%
B)
okres wylęgania choroby wynosi około tygodnia, a po nim występuje wysoka
gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i silny kaszel
7%
C)
leukopenia i limfopenia są typowymi odchyleniami w badaniu morfologii krwi
6%
D)
z racji obecności wysypki, powiększenia węzłów chłonnych oraz zapalenia gardła
choroba powinna być różnicowana przede wszystkim ze szkarlatyną
15%
E)
w leczeniu rutynowo stosuje się makrolidy
A)
jest wywołana przez wirusa z rodziny Herpesviridae, odpowiadającego również za
choroby przebiegające z proliferacją komórkową: ziarnicę złośliwą i chłoniaka Burkitta
67%
Super! Czynnikiem etiologicznym mononukleozy zakaźnej jest wirus Epsteina i Barr (EBV, HHV-4) należący do rodziny Herpesviridae, który wywołuje również takie choroby jak chłoniak Burkitta, chłoniak Hodgkina, rak nosogardzieli oraz chłoniak nieziarniczy (u osób z obniżoną odpornością, np. u chorych na AIDS i u pacjentów leczonych immunosupresyjnie).