Ginekologia i położnictwo Flashcards
Jednym z biochemicznych badań dodatkowych mogących służyć rozpoznaniu i wstępnemu różnicowaniu łagodnych i złośliwych zmian w obrębie narządów płciowych kobiet jest:
A)
AMH
B)
antygen CA125
C)
inhibina
D)
prokalcytonina
E)
antygen CA15-5
B)
antygen CA125
81%
Dobrze! Antygen CA125 jest markerem nowotworowym, którego podwyższone stężenie związane jest z ok. 85% przypadków
raka jajnika
. Jest to jednak marker nieswoisty – wzrost stężenia CA-125 może towarzyszyć:
ciąży
, miesiączce,
endometriozie
,
marskości wątroby
, zapaleniu narządów miednicy mniejszej, mięśniakom macicy oraz innym nowotworom, takim jak np.
rak sutka
,
rak endometrium
czy
rak płuca
.
Który z wymienionych nowotworów złośliwych narządów płciowych jest hormonoczuły i hormonoterapię wykorzystuje się zarówno w leczeniu podstawowym, jak i uzupełniającym?
A)
rak szyjki macicy
B)
rak endometrium
C)
mięsak macicy
D)
rak endometrialny jajnika
E)
ziarniszczak jajnika
B)
rak endometrium
65%
Dobrze! Hormonoterapia
raka endometrium
jest leczeniem oszczędzającym płodność i możliwym do zastosowania u pacjentek z rakiem endometrioidalnym G1/G2 w I stopniu zaawansowania wg FIGO, który nie nacieka warstwy mięśniowej trzonu macicy. Zwykle stosuje się progestageny doustnie, a ich skuteczność ocenia się za pomocą histeroskopii i badania histopatologicznego endometrium co 6 miesięcy. Po zakończeniu rozrodu należy zaproponować pacjentce usunięcie macicy. Jest to również metoda leczenia stosowana u pacjentek, które zostały zdyskwalifikowane z innych sposobów terapii.
Wskaż prawdziwe stwierdzenie/a dotyczące mięśniaków:
- są to złośliwe guzy macicy zbudowane głównie z komórek mięśni gładkich macicy
- największe ryzyko wystąpienia mięśniaków macicy występuje u kobiet rasy czarnej
- u pacjentki w ciąży po stwierdzeniu mięśniaków macicy należy ukończyć ciążę cięciem cesarskim
- mięśniaki najczęściej manifestują się klinicznie w okresie okołomenopauzalnym
- u każdej pacjentki z mięśniakami macicy po zakończonym rozrodzie zaleca się chirurgiczne wycięcie trzonu macicy
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1
B)
1, 3
C)
2, 4
D)
2, 3, 4
E)
wszystkie wymienione
C)
2, 4
59%
Dobrze! Rasa czarna jest czynnikiem ryzyka wystąpienia mięśniaków macicy – szacuje się, że występują u nawet 80% kobiet w wieku około 50 lat. Kliniczna manifestacja mięśniaków najczęściej ma miejsce w okresie okołomenopauzalnym i polega na występowaniu obfitych, bolesnych i przedłużających się miesiączek, dolegliwości bólowych w obrębie miednicy mniejszej czy bólu podczas stosunku płciowego. Mogą występować także trudności w oddawaniu moczu i wypróżnianiu.
Tętnica maciczna lewa jest bezpośrednim odgałęzieniem:
A)
aorty
B)
tętnicy biodrowej wspólnej lewej
C)
tętnicy biodrowej zewnętrznej lewej
D)
tętnicy biodrowej wewnętrznej lewej
E)
tętnicy jajnikowej lewej
D)
tętnicy biodrowej wewnętrznej lewej
73%
Super! To jest prawidłowa odpowiedź.
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące tętnicy macicznej:
A)
odchodzi od tętnicy jajnikowej
B)
oddaje gałązkę przebiegającą przez więzadło obłe
C)
odchodzi od tętnicy biodrowej wewnętrznej
D)
od tyłu krzyżuje moczowód
E)
unaczynia jedynie macicę
C)
odchodzi od tętnicy biodrowej wewnętrznej
68%
Tak! Tętnica maciczna jest gałęzią tętnicy biodrowej wewnętrznej. Unaczynia narządy płciowe wewnętrzne (macicę, jajowód, jajnik i pochwę), a ponadto oddaje gałązki do dna pęcherza moczowego i więzadła szerokiego macicy.
Do działania progesteronu na organizm kobiety nie należy:
A)
działanie diuretyczne
B)
wpływ na śluz szyjkowy – staje się on gęsty i nieprzenikliwy dla plemników
C)
wzrost syntezy glukagonu
D)
zwiększenie masy mięśniowej macicy oraz przyspieszenie perystaltyki jajowodów
E)
podwyższenie temperatury ciała
D)
zwiększenie masy mięśniowej macicy oraz przyspieszenie perystaltyki jajowodów
45%
Gratulacje! Za rozrost warstwy mięśniowej macicy oraz zwiększenie perystaltyki jajowodów odpowiadają estrogeny. Progesteron wpływa na rozpulchnienie i przekrwienie myometrium, a także zmniejszenie perystaltyki jajowodów.
Do działania biologicznego progesteronu nie należy:
A)
wywoływanie zmian sekrecyjnych w endometrium w cyklu owulacyjnym
B)
zmiana śluzu szyjkowego na nieprzenikliwy dla plemników
C)
zmniejszenie działania hipoglikemizującego insuliny
D)
zmniejszenie kurczliwości mięśnia macicy i perystaltyki jajowodów
E)
zwiększenie stężenia czynników krzepnięcia II, VII, IX i X
E)
zwiększenie stężenia czynników krzepnięcia II, VII, IX i X
54%
Świetnie! Za wzrost stężenia czynników krzepnięcia (II, VII, IX i X) odpowiadają estrogeny.
Faza proliferacyjna cyklu endometrialnego zależna jest od:
A)
progesteronu produkowanego przez ciałko żółte
B)
progesteronu produkowanego przez komórki ziarniste
C)
estrogenu produkowanego przez ciałko żółte
D)
estrogenu produkowanego przez komórki ziarniste
E)
estradiolu produkowanego przez pęcherzyk dominujący
D)
estrogenu produkowanego przez komórki ziarniste
64%
Wyśmienicie! Komórki ziarniste pęcherzyków zrekrutowanych do dalszego wzrostu pod wpływem FSH produkują estrogeny odpowiadające za zmiany proliferacyjne endometrium
Określenie menarche oznacza:
A)
pierwszą miesiączka w życiu, występującą na ogół w 12−13. roku życia
B)
rozwój owłosienia łonowego, występujący na ogół w 11. roku życia
C)
początek hormonalnej czynności jajników
D)
postępującą czynność kory nadnerczy poprzedzającą o 2–3 lata czynność gonad
E)
rozwój sutków, występujący na ogół w 10. roku życia
A)
pierwszą miesiączka w życiu, występującą na ogół w 12−13. roku życia
97%
Ekstra! Menarche jest to 1. samoistnie pojawiające się między 9. a 16. rokiem życia krwawienie miesięczne.
Amenorrhea intermittens to:
A)
brak krwawień miesiączkowych do 16. roku życia
B)
krwawienia miesiączkowe trwające 5−7 dni
C)
krwawienia miesiączkowe występujące w odstępach co 43 dni − 6 miesięcy
D)
krwawienia miesiączkowe występujące w odstępach krótszych niż 21 dni
E)
inna nazwa stosunku przerywanego
C)
krwawienia miesiączkowe występujące w odstępach co 43 dni − 6 miesięcy
59%
Brawo! Amenorrhoea intermittens oznacza krwawienia miesiączkowe pojawiające się rzadko i nieregularnie, a długość cyklu wynosi wtedy od 43 dni do nawet 6 miesięcy. Przyczyną najczęściej jest brak owulacji. Na takie zaburzenie miesiączkowania typowo skarżą się pacjentki z zespołem policystycznych jajników.
Który z elementów wywiadu lub diagnostyki nie potwierdza rozpoznania niewydolności podwzgórzowo-przysadkowej?
A)
brak miesiączki
B)
wysokie stężenie FSH
C)
niskie stężenie FSH
D)
ujemny test progesteronowy
E)
dodatni test estrogenowo-progesteronowy
B)
wysokie stężenie FSH
61%
Dobrze! Niewydolność podwzgórzowo-przysadkowa cechuje się niedoborem gonadotropin.
W przypadku wystąpienia zaburzeń miesiączkowania związanych z przewlekłym intensywnym wysiłkiem fizycznym u pacjentki występuje zwykle:
A)
hipergonadyzm hipogonadotropowy
B)
hipergonadyzm hipergonadotropowy
C)
prawidłowa czynność hormonalna jajników
D)
hipogonadyzm hipergonadotropowy
E)
hipogonadyzm hipogonadotropowy
E)
hipogonadyzm hipogonadotropowy
59%
Super! Zaburzenia miesiączkowania wynikają z niedoboru gonadotropin i hormonów płciowych w wyniku hamującego wpływu wysiłku fizycznego na ośrodkowe wydzielanie gonadotropin.
Kilkanaście miesięcy temu młoda pacjentka przebyła poród siłami natury, po którym niezbędne było wyłyżeczkowanie ścian macicy ze względu na nieoddzielenie się fragmentów łożyska. Karmienie piersią zakończyła 4 miesiące temu, ale nadal nie wystąpiło u niej krwawienie miesięczne. Biorąc pod uwagę powyższy wywiad można podejrzewać zespół:
A)
Kallmanna
B)
Sheehana
C)
Ashermana
D)
Mayera-Rokitansky’ego-Kustera-Hausera
E)
Couvelaire’a
C)
Ashermana
47%
Świetnie! Wyłyżeczkowanie jamy macicy jako zabieg terapeutyczny może prowadzić do powikłań. Jednym z nich jest powstanie zrostów w jamie macicy, które zamykają światło jamy i prowadzą do braku miesiączki (bądź skąpych lub bolesnych krwawień) albo poronień. Jest to obraz kliniczny zespołu Ashermana.
U pacjentek z zespołem policystycznych jajników obserwuje się zwiększone ryzyko wystąpienia:
A)
cukrzycy typu 2
B)
nadciśnienia
C)
raka endometrium
D)
zawału mięśnia sercowego
E)
wszystkich wymienionych
E)
wszystkich wymienionych
91%
Świetnie! U podłoża zespołu policystycznych jajników znajduje się m.in. hiperinsulinemia i insulinooporność, które sprzyjają m.in. wystąpieniu zaburzeń lipidowych, zaburzeń gospodarki węglowodanowej oraz nasileniu syntezy androgenów. W związku z tym istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2 i hiperlipidemia. PCOS sprzyja przedwczesnemu rozwojowi miażdżycy oraz zwiększa ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych (np. zawału mięśnia sercowego).
Typowe są również zaburzenia owulacji i miesiączkowania, skutkujące niedoborem progesteronu, co prowadzi do hiperestrogenizmu względnego. Z powodu braku równoważącego proliferacyjny efekt estrogenów progesteronu zwiększa się ryzyko rozrostu endometrium i raka endometrium.
Do cech zespołu policystycznych jajników nie należy:
A)
nadwaga i otyłość
B)
insulinooporność i wzrost ryzyka cukrzycy typu 2
C)
wzrost ryzyka chorób sercowo-naczyniowych
D)
wzrost ryzyka raka piersi i raka odbytnicy
E)
wzrost ryzyka raka endometrium
D)
wzrost ryzyka raka piersi i raka odbytnicy
64%
Dobrze! PCOS nie zwiększa ryzyka raka sutka ani odbytnicy, natomiast jest czynnikiem sprzyjającym rozwojowi raka endometrium.
Podstawowe zalecenie dla kobiety z zespołem policystycznych jajników, BMI >27 kg/m2, nieregularnymi cyklami
miesiączkowania i niepłodnością to:
A)
zmniejszenie masy ciała (dieta)
B)
przyjmowanie metforminy
C)
stymulacja jajeczkowania cytrynianem klomifenu
D)
przyjmowanie metforminy i stymulacja jajeczkowania cytrynianem klomifenu
E)
przyjmowanie progestagenów w 2. fazie cyklu
A)
zmniejszenie masy ciała (dieta)
77%
Modyfikacja stylu życia jest podstawowym elementem postępowania terapeutycznego. Celem zmian (osiąganych głównie poprzez leczenie dietetyczne i wprowadzenie regularnej aktywności fizycznej) jest m.in. utrata masy ciała, która może rozwiązać część problemów pacjentki – poprawi wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę, przywróci cykle owulacyjne i regularne miesiączki. Dalsze metody postępowania są dobierane na podstawie objawów, jakie prezentuje pacjentka, i od efektów leczenia, jakie chce ona uzyskać.
U pacjentki stwierdzono brak owulacji, trądzik oraz hirsutyzm, co może sugerować obecność zespołu policystycznych jajników. Dodatkowo jednak występują rozstępy skórne, bawoli kark i nadciśnienie tętnicze krwi, co pozwala rozpoznać zespół Cushinga. W celu zróżnicowania wymienionych schorzeń należy wykonać:
A)
oznaczenie stężenia estradiolu
B)
test hamowania deksametazonem
C)
test z metoklopramidem
D)
oznaczenie stężenia lutropiny
E)
oznaczenie stężenia folitropiny
B)
test hamowania deksametazonem
77%
Brawo! Test z deksametazonem jest testem czynnościowym używanym w diagnostyce różnicowej przyczyn hiperkortyzolemii (a ta nie dotyczy PCOS). W PCOS wynik testu, w odróżnieniu od zespołu Cushinga, będzie prawidłowy – dojdzie do hamowania wydzielania kortyzolu. Jeszcze prostszym testem dla wykluczenia/potwierdzenia zespołu Cushinga jest wykonanie badania poziomu kortyzolu w próbce moczu – w przypadku zespołu Cushinga poziom ten będzie oczywiście podwyższony.
Menopauza występuje, kiedy po ostatnim krwawieniu miesięcznym zaobserwowano co
najmniej:
A)
2-miesięczną przerwę
B)
3-miesięczną przerwę
C)
6-miesięczną przerwę
D)
8-miesięczną przerwę
E)
12-miesięczną przerwę
E)
12-miesięczną przerwę
73%
Wyśmienicie! W okresie okołomenopauzalnym krwawienia występują nieregularnie i coraz rzadziej (aż do ustania krwawienia). Menopauza to ostatnia miesiączka, po której przez 12 mies. nie występuje kolejne krwawienie.
W przypadku krwawienia w okresie pomenopauzalnym właściwe postępowanie diagnostyczne to:
- kontrola USG po 2 miesiącach
- biopsja aspiracyjna endometrium
- histeroskopia z biopsją celowaną
- CT miednicy małej
- wyłyżeczkowanie frakcjonowane jamy macicy
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
1, 2, 5
C)
1, 2, 3, 5
D)
tylko 4
E)
2, 3, 5
E)
2, 3, 5
51%
Dobrze! Krwawienie w okresie pomenopauzalnym sugeruje chorobę nowotworową (jest najczęstszym pierwszym objawem raka endometrium). Do przyczyn krwawień w tym okresie należą:
zmiany zanikowe endometrium i błony śluzowej pochwy,
rozrost endometrium,
rak endometrium,
polip endometrium,
zapalenie endometrium,
rak szyjki macicy.
W diagnostyce przyczyn krwawień wykorzystuje się:
biopsję endometrium,
histeroskopię z biopsją celowaną,
frakcjonowane wyłyżeczkowanie jamy macicy.
W okresie pomenopauzalnym jakiekolwiek plamienia i krwawienia wymagają:
A)
obserwacji w warunkach ambulatoryjnych przez lekarza POZ
B)
obserwacji w warunkach ambulatoryjnych przez lekarza POZ i badań dodatkowych
C)
dokładnego badania ginekologicznego i dalszej obserwacji przez 6 miesięcy
D)
dokładnego badania ginekologicznego i dalszej obserwacji przez 9 miesięcy
E)
dokładnego badania ginekologicznego i specjalistycznych badań dodatkowych
E)
dokładnego badania ginekologicznego i specjalistycznych badań dodatkowych
82%
Świetnie! Chodzi tutaj oczywiście o plamienia i krwawienia z dróg rodnych. Krwawienie w okresie pomenopauzalnym sugeruje chorobę nowotworową (jest najczęstszym pierwszym objawem raka endometrium). Do przyczyn krwawień w tym okresie należą:
zmiany zanikowe endometrium i błony śluzowej pochwy,
rozrost endometrium,
rak endometrium,
polip endometrium,
zapalenie endometrium,
rak szyjki macicy.
Konieczne jest badanie podmiotowe i przedmiotowe jamy brzusznej oraz ginekologiczne (w praktyce podstawowej można zobaczyć zmiany w obrębie sromu czy wejścia do pochwy oraz wykonać badanie przez odbyt), a także badania laboratoryjne (morfologia krwi, APTT, INR). W praktyce specjalistycznej należy wykonać USG narządu rodnego. Każde krwawienie występujące po menopauzie jest krwawieniem nieprawidłowym i wymaga szczegółowej diagnostyki, w tym weryfikacji histopatologicznej podczas histeroskopii z biopsją endometrium lub łyżeczkowaniem jamy macicy. Krwawienie może być objawem raka endometrium. U kobiety po menopauzie grubość warstwy endometrium, oceniana w USG, nie powinna przekraczać 4 mm .
58-letnia pacjentka zgłasza objawy suchości pochwy oraz plamienia kontaktowe po współżyciu seksualnym. W badaniu ginekologicznym stwierdzono zmiany atroficzne pochwy, trzon macicy oraz przydatki bez odchyleń od normy. W wykonanym badaniu cytologicznym szyjki macicy nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości. Zdecydowano o włączeniu miejscowej, dopochwowej estrogenoterapii, w związku z czym:
A)
pacjentka powinna otrzymać równocześnie terapię gestagenną w celu zapobiegania rozwojowi przerostu błony śluzowej macicy lub rozwojowi raka błony śluzowej macicy
B)
pacjentka powinna otrzymać równocześnie terapię gestagenną w celu zapobiegania rozwojowi raka piersi
C)
pacjentka powinna otrzymać równocześnie terapię gestagenną w celu zapobiegania rozwojowi raka szyjki macicy
D)
pacjentka powinna otrzymać równocześnie terapię gestagenną w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia udaru mózgu
E)
w opisanej powyżej sytuacji klinicznej nie ma wskazań do włączenia terapii gestagennej
E)
w opisanej powyżej sytuacji klinicznej nie ma wskazań do włączenia terapii gestagennej
41%
Świetnie! Miejscowe leczenie estrogenami z powodu zmian zanikowych sromu i pochwy nie wymaga
dodatkowego stosowania progestagenów, ponieważ w minimalnym stopniu przenikają one do krążenia i raczej nie
wywołają niepożądanych efektów. Każda inna droga podania estrogenów (doustna, przezskórna) wymaga
zrównoważenia ich działania progestagenami, które ochraniają endometrium przed proliferacyjnym działaniem tych
pierwszych.
Podstawową metodą leczenia ropnia gruczołu Bartholina jest:
A)
nacięcie ropnia lub jego marsupializacja
B)
wyłuszczenie ropnia
C)
obserwacja
D)
wyłącznie antybiotykoterapia
E)
stosowanie okładów z sody
A)
nacięcie ropnia lub jego marsupializacja
88%
Świetnie! Ropień gruczołu Bartholina wymaga leczenia chirurgicznego. Konieczne jest jego nacięcie, opróżnienie jamy. Czasami stosuje się marsupializację gruczołu.
Bakteryjna waginoza:
- u większości kobiet przebiega bezobjawowo, natomiast w przypadkach objawowych obserwuje się szarą lub białawą, homogenną wydzielinę z pochwy
- jest związana z dysurią i dyspareunią
- jest diagnozowana na podstawie zgłaszanego przez pacjentkę „rybiego” zapachu nasilającego się po stosunku
- jest związana ze wzrostem liczby pałeczek kwasu mlekowego
- charakteryzuje się obecnością komórek jeżowych („clue cells”) w rozmazie
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3
B)
1, 5
C)
1, 3, 5
D)
2, 3, 4
E)
2, 3, 5
C)
1, 3, 5
51%
Świetnie! Bakteryjna waginoza jest najczęściej bezobjawowa, jednak może pojawić się obfita białoszara homogenna
wydzielina, której zapach określany jako rybi nasila się po dodaniu 10% KOH do próbki wydzieliny (tzw. test
aminowy) lub po stosunku płciowym. Komórki jeżowe (clue cells) w badaniu mikroskopowym wydzieliny pochwowej
są charakterystyczne dla bakteryjnej waginozy. Są to komórki nabłonka opłaszczone bakteriami.
Komórki typu clue cells (komórki jeżowe) są charakterystyczne dla:
A)
grzybicy pochwy
B)
rzęsistka pochwy
C)
waginozy bakteryjnej
D)
prawidłowej biocenozy pochwy
E)
promienicy pochwy
C)
waginozy bakteryjnej
80%
Dobrze! Charakterystycznym objawem bakteryjnej waginozy są komórki jeżowe (clue cells), czyli komórki nabłonka opłaszczone bakteriami.
Obraz kliniczny wydzieliny pochwowej u pacjentki z bakteryjnym zapaleniem pochwy cechują:
A)
pH <4,5, wydzielina żółtozielona i pienista, obecność komórek jeżowych
B)
pH <4,5, wydzielina homogenna, szara lub mleczna, obecność komórek jeżowych
C)
pH >4,5, wydzielina homogenna, szara lub mleczna, obecność komórek jeżowych
D)
pH >4,5, wydzielina biała, grudkowata, serowata, obecność komórek jeżowych
E)
pH <4,5, wydzielina biała, grudkowata, serowata, brak elementów komórkowych
C)
pH >4,5, wydzielina homogenna, szara lub mleczna, obecność komórek jeżowych
49%
Dobrze! Komórki jeżowe (clue cells) to charakterystyczny obraz mikroskopowy wydzieliny pochwowej w bakteryjnej waginozie. Wydzielina jest homogenna, biała lub szara, a pH wynosi >4,5.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące infekcji HPV:
A)
onkogenne typy HPV mogą wywoływać raki odbytu, sromu, prącia i jamy ustnej
B)
stosowanie prezerwatyw eliminuje całkowicie ryzyko zakażenia HPV
C)
otrzymując wynik LSIL cytologii należy podejrzewać zakażenie HPV
D)
szczepionki przeciw HPV są zalecane u młodych dziewcząt, które nie rozpoczęły jeszcze współżycia płciowego
E)
przebycie infekcji HPV nie daje trwałej odporności przeciwko kolejnym infekcjom HPV
B)
stosowanie prezerwatyw eliminuje całkowicie ryzyko zakażenia HPV
82%
Brawo! To jest fałszywe stwierdzenie. Stosowanie prezerwatyw nie prowadzi do całkowitej eliminacji ryzyka transmisji wirusa, lecz je zmniejsza. Dotyczy to wszystkich zakażeń przenoszonych drogą płciową.
Która z chorób przenoszonych drogą płciową nie daje objawów w obrębie narządu płciowego?
A)
zakażenie wywołane przez HIV
B)
zakażenie wywołane przez HPV
C)
zakażenie wywołane przez HSV
D)
kiła
E)
rzeżączka
A)
zakażenie wywołane przez HIV
80%
Dobrze! Wirus HIV przenosi się m.in. drogą kontaktów seksualnych, jednak manifestacja zakażenia nie obejmuje narządów płciowych.
Reakcji disulfiramowej można spodziewać się u pacjentki, która piła alkohol podczas leczenia otrzymanego od ginekologa z powodu objawów infekcji narządów płciowych:
A)
wirusem HPV
B)
wirusem HSV
C)
Chlamydia trachomatis
D)
Trichomonas vaginalis
E)
Neisseria gonorrhoeae
D)
Trichomonas vaginalis
52%
Świetnie! Z reakcją disulfiramową można się spotkać podczas leczenia rzęsistkowicy, kiedy stosuje się pochodne nitroimidazolu (metronidazol, tynidazol). Ze względu na ryzyko tego powikłania pacjentka nie powinna spożywać alkoholu podczas leczenia i po jego zakończeniu (przez 24 h dla metronidazolu i 72 h dla tynidazolu).
Reakcji disulfiramowej można spodziewać się u pacjentki z infekcją narządów płciowych, która piła alkohol podczas leczenia:
A)
metronidazolem
B)
cefuroksymem
C)
klindamycyną
D)
furaginem
E)
acyklowirem
A)
metronidazolem
95%
Świetnie! Spożywanie alkoholu podczas terapii metronidazolem (lub tynidazolem) może spowodować wystąpienie reakcji disulfiramowej. Lek ten hamuje aktywność enzymu metabolizującego alkohol – dehydrogenazy aldehydu octowego, co skutkuje gromadzeniem się aldehydu octowego i wystąpieniem objawów jego toksyczności. Reakcja ta objawia się zaczerwienieniem twarzy, spadkiem ciśnienia tętniczego, przyspieszoną akcją serca, lękiem, poceniem się. Dlatego podczas leczenia infekcji narządów płciowych z użyciem metronidazolu lub tynidazolu zalecane jest unikanie przyjmowania alkoholu (ze względu na okres półtrwania leków także do 24 h od zakończenia stosowania metronidazolu i 72 h – tynidazolu.
U 26-letniej pacjentki z rozpoznanym zapaleniem cewki moczowej w przebiegu zakażenia Neisseria gonorrhoeae należy zastosować:
A)
trimetoprim p.o. 2×dz. 100 mg przez 5 dni
B)
doksycyklinę p.o. 100 mg 2×dz. przez 7 dni
C)
azytromycynę p.o. 1 g jednorazowo
D)
cyprofloksacynę p.o. 2×dz. 500 mg przez 7 dni
E)
flukonazol p.o. 400 mg jednorazowo
C)
azytromycynę p.o. 1 g jednorazowo
39%
Preferowanym leczeniem niepowikłanego rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej jest ceftriakson (500 mg i.m. jednorazowo) w połączeniu z azytromycyną (1 g p.o. jednorazowo). Oba leki stosuje się również w leczeniu empirycznym zapalenia cewki moczowej, ze względu na częste współistnienie zakażenia rzeżączkowego i chlamydiowego.
Infekcja wirusem ludzkiego brodawczaka (HPV) o genotypach 6 i 11 jest uznawana za infekcję o niskim potencjale onkogennym dla raka szyjki macicy. Wskaż zmiany patologiczne, które mogą być spowodowane infekcją tymi typami HPV:
A)
kłykciny kończyste
B)
neoplazja nabłonka szyjki macicy 1 stopnia
C)
brodawczakowatość krtani
D)
wszystkie wymienione
E)
żadne z wymienionych
D)
wszystkie wymienione
63%
Dobrze! Wszystkie wymienione stany są związane z zakażeniem HPV 6 i 11. Mają one związek z rozwojem większości brodawek płciowych (90% przypadków kłykcin kończystych), z brodawczakami dróg oddechowych oraz są odpowiedzialne za 10–12% przypadków CIN1.
Najczęstszą wadą macicy jest macica:
A)
jednorożna z rogiem szczątkowym
B)
podwójna
C)
przegrodzona
D)
dwurożna
E)
jednorożna
C)
przegrodzona
49%
Dobrze! Macica przegrodzona jest najczęstszą wadą rozwojową macicy.
Zespół Mayera-Rokitansky’ego-Küstnera-Hausera cechuje się:
- pierwotnym brakiem miesiączki
- kariotypem żeńskim 46,XX
- skąpym owłosieniem łonowym i pachowym
- brakiem jajników
- brakiem pochwy
- brakiem macicy lub macicą szczątkową lub szczątkowymi rogami macicy
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
wszystkie wymienione
B)
1, 2, 5, 6
C)
2, 3, 4, 5
D)
2, 3, 4, 6
E)
1, 4, 5, 6
B) Normalne dziewczynki, tylko brak macicy i pochwy
1, 2, 5, 6
66%
Świetnie! Zespół Mayera-Rokitansky’ego-Küstnera-Hausera (MRKH) jest spowodowany aplazją przewodów przyśródnerczowych (Müllera), dlatego nie rozwijają się jajowody i macica. W części przypadków można stwierdzić występowanie rogów szczątkowych lub szczątkowej macicy, które mogą zawierać jamę z endometrium.
Ponadto stwierdza się:
kariotyp żeński (46,XX),
prawidłowo wykształcone jajniki,
ślepo zakończony szczątkowy zachyłek pochwy,
brak ujścia pochwy lub drobne ujście pochwy,
pierwotny brak miesiączki,
prawidłowy rozwój wtórnych cech płciowych (w tym owłosienie łonowe i pachowe).
Wspólną cechą zespołu Mayera-Rokitansky’ego-Kustnera-Hausera i całkowitej niewrażliwości na androgeny jest:
A)
kariotyp XY
B)
kariotyp XX
C)
brak macicy i pochwy
D)
defekt genu receptora androgenowego
E)
obecność jąder w jamie brzusznej
C)
brak macicy i pochwy
69%
Świetnie! Brak pochwy i macicy to cecha wspólna dla obu zespołów, w których nie dochodzi do rozwoju struktur powstających z przewodów przyśródnerczowych, czyli macicy, jajowodów i górnej części pochwy.
U pacjentki z zespołem Morrisona stwierdza się kariotyp:
A)
46 XX
B)
45 X0
C)
47 XXX
D)
46 XY
E)
48 XXXY
D) CAIS, PAIS, MAIS to podtypy tego zespołu
46 XY
43%
Zespół Morrisa to zespół całkowitej niewrażliwości na androgeny, zaburzenie rozwoju płciowego z kariotypem 46,XY. Przyczyną jest mutacja genu kodującego receptor androgenowy (obecny na chromosomie X). Płeć gonadalna jest męska (są obecne jądra, ale lokalizują się w miednicy mniejszej lub w kanałach pachwinowych), natomiast fenotyp jest żeński, występuje krótka ślepo zakończona pochwa oraz brak jest owłosienia łonowego i pachowego. Prawdopodobnie o ten zespół chodziło autorowi pytania.
Zespół Vernera-Morrisona (WDHA) to zespół WHDA, towarzyszącego guzowi wydzielającemu VIP.
Kompletny zespół niewrażliwości na androgeny cechuje się:
A)
żeńskim fenotypem, brakiem owłosienia pachowego, męskimi narządami płciowymi zewnętrznymi
B)
męskim fenotypem, brakiem owłosienia łonowego, męskimi narządami płciowymi zewnętrznymi
C)
żeńskim fenotypem, występowaniem owłosienia łonowego i pachowego, żeńskimi narządami płciowymi zewnętrznymi
D)
kariotypem 46XY z obecnością jajników wydzielających estrogeny
E)
żeńskim fenotypem, brakiem owłosienia łonowego i pachowego, żeńskimi narządami płciowymi zewnętrznymi
E) CAIS to chłopcy, którzy wyglądają jak dziewczynki
tak jak w MRKH nie mają pochwy i macicy, ale mają jądra 46XY
a do tego nie mają owłosienia łonowego i pachowego
a w MRKH jest
żeńskim fenotypem, brakiem owłosienia łonowego i pachowego, żeńskimi narządami płciowymi zewnętrznymi
55%
Dobrze! Całkowity zespół niewrażliwości na androgeny charakteryzuje się:
kariotypem męskim (46,XY) i obecnością gonad męskich (znajdują się w miednicy mniejszej, kanale pachwinowym lub wargach sromowych większych),
brakiem owłosienia łonowego i pachowego,
wykształceniem narządów płciowych zewnętrznych żeńskich,
brakiem wewnętrznych narządów płciowych (macica, jajowody) oraz krótką, ślepo zakończoną pochwą.
Zespół jest często rozpoznawany dopiero w okresie pokwitania, kiedy pacjentka zgłasza się z powodu pierwotnego braku miesiączki.
Któremu stopniowi wg klasyfikacji Quigley odpowiada zespół kompletnej niewrażliwości na androgeny (complete androgen insensitivity syndrome, CAIS)?
A)
od 1 do 3
B)
4
C)
7
D)
6
E)
5
C)
7
39%
Dobrze! Jest to 7-stopniowa skala (1−7), która charakteryzuje fenotyp osób z zespołem niewrażliwości na androgeny (AIS).
U 16-letniej niemiesiączkującej dziewczyny stwierdzono w USG krwiak zastoinowy pochwy. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:
A)
zarośnięcie błony dziewiczej
B)
przegroda macicy
C)
aplazja macicy
D)
zespół Mayera-Rokitansky’ego-Küstera-Hausera
E)
agenezja jajników
A)
zarośnięcie błony dziewiczej
89%
Dobrze! Najbardziej prawdopodobną przyczyną braku miesiączki u tej pacjentki jest zarośnięcie błony dziewiczej. Krew z miesiączkowania nie ma możliwości ujścia na zewnątrz ciała, gromadzi się więc w pochwie (haematocolpos), dalej w jamie macicy (haematometra) i jajowodach (haematosalpinx), a nawet przemieszcza się do jamy otrzewnej. Odpowiednim postępowaniem u tej dziewczyny jest nacięcie lub wycięcie błony dziewiczej.
Endometrioza jest schorzeniem polegającym na występowaniu gruczołów endometrialnych wraz z podścieliskiem poza jamą macicy. Do objawów klinicznych tej choroby należy/należą:
A)
dyspareunia
B)
niepłodność
C)
bolesne miesiączkowanie
D)
zespół bólowy miednicy mniejszej
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
Występowanie endometriozy powinno być brane pod uwagę w przypadku:
A)
przerostu endometrium w badaniu USG, obecności objawów hirsutyzmu
B)
nieprawidłowych krwawień pomenopauzalnych z jamy macicy
C)
ograniczenia płodności, zespołu bólowego miednicy mniejszej, bolesnego miesiączkowania
D)
rzadkiego miesiączkowania z obrazem policystycznych jajników w badaniu USG
E)
obecności polipów endometrialnych w jamie macicy
C)
ograniczenia płodności, zespołu bólowego miednicy mniejszej, bolesnego miesiączkowania
92%
Dobrze! Bolesne miesiączkowanie , zespół bólowy miednicy mniejszej i niepłodność to cechy sugerujące endometriozę.
Rozpoznanie endometriozy powinno być brane pod uwagę we wszystkich następujących stanach, z wyjątkiem:
A)
zaburzeń miesiączkowania o typie oligomenorrhea
B)
dyspareunii
C)
bolesnego miesiączkowania
D)
obecności torbieli o gęstej zawartości w jajnikach
E)
zespołu bólowego miednicy małej
A)
zaburzeń miesiączkowania o typie oligomenorrhea
72%
Świetnie! W endometriozie występują nieprawidłowe krwawienia maciczne, ale są to:
bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhoea) – dolegliwości bólowe pojawiają się tuż przed miesiączką i towarzyszą krwawieniu,
obfite krwawienia miesiączkowe, typowe dla adenomiozy,
krwawienia pozamiesiączkowe, najczęściej tuż przed menstruacją.
Może dojść również do braku miesiączki z powodu zaburzeń czynności wewnątrzwydzielniczej jajników, braku owulacji i niewydolności ciałka żółtego.
Oligomenorrhoea to rzadkie miesiączkowanie. Występuje np. w zespole policystycznych jajników.
Rozpoznanie endometriozy należy rozważyć u pacjentki z następującymi objawami:
- cyklicznie występujący ból, rozpoczynający się tuż przed krwawieniem miesiączkowym trwający przez cały okres miesiączki
- temperatura w okresie okołomiesiączkowym >39°C
- dyspareunia (dolegliwości bólowe związane ze współżyciem)
- ból w trakcie defekacji i/lub mikcji
- cuchnąca wydzielina z pochwy, występująca cyklicznie po miesiączce
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
2, 3, 4
B)
1, 3, 4
C)
1, 3, 4, 5
D)
2, 5
E)
wszystkie wymienione
B)
1, 3, 4
77%
Świetnie! Ból w endometriozie wynikać może ze stanu zapalnego, drażnienia otrzewnej przez krew, a także obecności zrostów, naciekania nerwów czy narządów przez ogniska endometriozy.
Ich obecność poza błoną śluzową jamy macicy jest przyczyną dolegliwości bólowych związanych z:
stosunkami płciowymi (dyspareunia),
mikcją (dyzuria),
defekacją (dyschezja).
Ponadto występuje cykliczny ból podbrzusza – najczęściej pojawia się przed menstruacją i jej towarzyszy.
Występują również zaburzenia miesiączkowania:
bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhoea),
obfite krwawienie miesiączkowe,
krwawienia międzymiesiączkowe.
Który stopień endometriozy według klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu (American Society for Reproductive Medicine − ASRM) należy rozpoznać u pacjentki z torbielą endometrialną jajnika lewego o śr. 4 cm, częściową obliteracją zatoki Douglasa oraz powierzchownymi zmianami na otrzewnej o śr. <1 cm?
A)
I
B)
II
C)
III
D)
IV
E)
V
C)
III
51%
Świetnie! Obecność torbieli endometrialnej jajnika o wielkości >1 cm wskazuje na co najmniej III stopień endometriozy.
Klasyfikacja rASRM jest systemem punktowym uwzględniającym obecność ognisk endometriozy w obrębie otrzewnej i jajnika oraz zrostów wewnątrzotrzewnowych. Częściowa obliteracja zatoki Douglasa to 4 pkt, powierzchowne zmiany na otrzewnej <1 cm – 1 pkt, a endometrioza jajnikowa > 3 cm – 20 pkt (endometrioza głęboka) lub 4 pkt (endometrioza powierzchowna). Pełną klasyfikację znajdziesz tutaj: rozpoznanie endometriozy.
Który z wymienionych leków nie jest wskazany w leczeniu endometriozy?
A)
danazol
B)
goserelin
C)
mirabegron
D)
dienogest
E)
progesteron
C)
mirabegron
33%
Świetnie! Mirabegron jest agonistą rec. β3-adrenergicznych, stosowanym w zespole pęcherza nadreaktywnego (leczenie naglącego nietrzymania moczu). Rozluźnia mięśnie gładkie pęcherza i poprawia czynność trzymania moczu, zmniejsza częstość skurczów pęcherza.
W leczeniu farmakologicznym endometriozy nie stosuje się:
A)
danazolu
B)
analogów gonadoliberyn
C)
preparatów zawierających wyłącznie 17-β estradiol
D)
progestagenów
E)
preparatów estrogenowo-progestagenowych
C)
preparatów zawierających wyłącznie 17-β estradiol
73%
Świetnie! Preparaty estrogenowe są stosowane wyłącznie z dodatkiem progestagenów! Celem leczenia jest zmniejszenie wielkości i wywołanie atrofii ognisk endometriozy, a nie ich rozrost, który nastąpiłby na skutek podawania jedynie estrogenów.
Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące endometriozy:
A)
wystąpienie wstecznego przepływu menstruacyjnego jest niezbędnym elementem patogenetycznym
B)
leczenie chirurgiczne endometriozy nie powinno być stosowane u kobiet z bólem w miednicy
C)
płodność jest obniżona w endometriozie tylko w przypadku obecności zrostów otrzewnowych
D)
leczenie farmakologiczne endometriozy jest ograniczone ze względu na efekty uboczne stosowanych leków
E)
każda kobieta z endometriozą jest niepłodna
D)
leczenie farmakologiczne endometriozy jest ograniczone ze względu na efekty uboczne stosowanych leków
64%
Dobrze! Leczenie farmakologiczne niesie ze sobą ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Jest wdrażane przed postawieniem diagnozy m.in. w celu łagodzenia objawów. Istotnym działaniem niepożądanym jest ubytek masy kostnej (efekt hipoestrogenizmu), dlatego podaż niektórych leków powinna być ograniczona czasowo i uzupełniona suplementacją wapnia.
Podstawą rozpoznania i leczenia choroby jest postępowanie operacyjne.
Wybierz prawidłowe zdania dotyczące pojęcia rezerwy jajnikowej:
- jest mniejsza u Afroamerykanek w porównaniu do kobiet rasy kaukaskiej
- jest uwarunkowana genetycznie
- zmniejsza się po operacjach jajników
- zmniejsza się w wyniku chorób jajnika
- zwiększa się wraz z wiekiem
kobiety - zmniejsza się po stosowaniu antybiotyków
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
2, 3, 4
C)
3, 4, 5
D)
4, 5, 6
E)
1, 4, 5
B)
2, 3, 4
65%
Świetnie! Obniżona rezerwa jajnikowa jest najczęściej spowodowana zmniejszeniem liczby pęcherzyków jajnikowych wraz z wiekiem kobiety. Ryzyko zwiększają: czynniki genetyczne (np. w zespole Turnera), wczesne wystąpienie menopauzy u matki, przebyte operacje w obrębie jajników oraz radioterapia miednicy mniejszej i chemioterapia (najbardziej leki alkilujące, np. cyklofosfamid). Zmniejszona rezerwa jajnikowa może skutkować przedwczesną niewydolnością jajników oraz niepłodnością.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące fizjologii męskiego układu płciowego:
- cykl nabłonka plemnikotwórczego trwa ok. 74 dni
- w jądrach u mężczyzny FSH działa głównie na komórki Sertolego, a LH głównie na komórki Leydiga
- na skutek stymulacji gonadotropinami, komórki Leydiga produkują testosteron
- estrogeny nie uczestniczą w regulacji funkcji układu płciowego męskiego
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
wszystkie wymienione
B)
2, 4
C)
1, 2, 3
D)
2, 3, 4
E)
3, 4
C)
1, 2, 3
66%
Proces spermatogenezy zachodzi w obrębie nabłonka plemnikotwórczego kanalików nasiennych jądra i pełen trwa ok. 74 dni (ale jeden cykl nabłonka trwa ok. 14 dni). Aby gamety mogły powstawać, niezbędne jest prawidłowe funkcjonowanie układu podwzgórze-przysadka-jądro. W przysadce uwalniane są gonadotropiny: FSH oddziałuje na komórki Sertolego (pełniące m.in. funkcje odżywcze i podporowe dla komórek rozrodczych), a LH na komórki Leydiga, których zadaniem jest synteza testosteronu niezbędnego do prawidłowego zachodzenia tych procesów oraz rozwoju wtórnych cech płciowych.
Azoospermia to:
A)
brak plemników w ejakulacie
B)
brak ejakulatu
C)
brak ruchu postępowego plemników
D)
liczba plemników w 1 ml nasienia mniejsza niż 20 milionów
E)
mniej niż 30% plemników o prawidłowej budowie
A)
brak plemników w ejakulacie
87%
Dobrze! Brak plemników w ejakulacie określa się terminem azoospermia.
Terminem azoospermia określa się:
A)
brak ejakulatu
3%
B)
brak plemników w ejakulacie
67%
Dobrze! Brak plemników w ejakulacie określa się terminem azoospermia.
Więcej znajdziesz tu:
ArtykułSlajdy
C)
brak ruchliwości plemników
18%
D)
brak plemników o prawidłowej morfologii
3%
E)
ilość plemników w ejakulacie <1 mln/ml
B)
brak plemników w ejakulacie
67%
Dobrze! Brak plemników w ejakulacie określa się terminem azoospermia.
Teratozoospermia według kryteriów WHO z 2010 r. oznacza:
A)
odsetek plemników o prawidłowej budowie poniżej 4%
B)
odsetek plemników o prawidłowej ruchliwości poniżej 4%
C)
brak plemników w ejakulacie
D)
liczbę plemników przekraczającą 250 mln w 1 ml ejakulatu
E)
odsetek plemników o prawidłowej budowie poniżej 40%
A)
odsetek plemników o prawidłowej budowie poniżej 4%
56%
Dobrze! Teratozoospermią nazywamy obecność mniej niż 4% prawidłowych morfologicznie plemników w
ejakulacie. Jest to obowiązująca norma według zaleceń WHO 2010. Nowsze zalecenia WHO z 2021 roku również podają taką wartość dla normy plemników o prawidłowej budowie.
Do czynników obniżających płodność mężczyzn, poprzez hamowanie syntezy testosteronu w jądrach, należy:
A)
etanol
B)
ketokonazol
C)
spironolakton
D)
sulfasalazyna
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
80%
Świetnie! Wszystkie wymienione czynniki oddziałują niekorzystnie na produkcję i uwalnianie testosteronu w jądrach. Etanol może bezpośrednio uszkadzać jądra, a także wpływać na podwzgórze i przysadkę, prowadząc do zmniejszonego uwalniania gonadotropin (i w konsekwencji testosteronu). Ketokonazol jest lekiem przeciwgrzybicznym o dodatkowym działaniu hamującym produkcję steroidów zarówno w jądrach/jajnikach, jak i nadnerczach. Spironolakton blokuje receptory androgenne i hamuje aktywność 5α-reduktazy, co czyni go lekiem skutecznym w leczeniu objawów hiperandrogenizmu u kobiet. Sulfasalazyna jest lekiem przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym, wpływa niekorzystnie na proces powstawania plemników – może być przyczyną oligospermii.
Przewlekłe nadużywanie alkoholu może prowadzić do zaburzenia spermatogenezy w wyniku:
A)
wzrostu stężenia lewonorgestrelu
B)
obniżenia syntezy androstendionu w nadnerczach
C)
wzrostu stężenia estrogenów
D)
zwiększenia syntezy LH
E)
zwiększenia syntezy testosteronu
C)
wzrostu stężenia estrogenów
48%
Alkohol upośledza funkcję wątroby, gdzie estradiol jest metabolizowany do mniej aktywnych estrogenów. W związku z tym u osób z upośledzoną czynnością wątroby obserwuje się hiperestrogenizm.
Przyczynami wstecznej ejakulacji mogą być:
cukrzyca
depresja
stwardnienie rozsiane
uraz rdzenia kręgowego
zawał mięśnia sercowego
złamanie kości udowej
Prawidłową odpowiedzią jest:
A)
1, 3, 4
B)
1, 4, 5
C)
2, 5, 6
D)
3, 4, 5
E)
4, 5, 6
A)
1, 3, 4
80%
Świetnie! Wśród przyczyn ejakulacji wstecznej wymienia się przyczyny neurogenne (uszkodzenia nerwów, neuropatie), farmakologiczne oraz anatomiczne (dotyczące cewki moczowej lub szyi pęcherza moczowego). Do przyczyn neurogennych należą: cukrzyca (może być powikłana neuropatią autonomiczną), stwardnienie rozsiane, uszkodzenia rdzenia kręgowego lub innych struktur układu nerwowego. Niektóre leki (np. przeciwdepresyjne i α-adrenolityki), anomalie cewki moczowej (zwężenie, zastawka cewki), dysfunkcje szyi pęcherza (która powinna być zamknięta w trakcie ejakulacji) także zaburzają ten proces.
Rutynowe badanie seminologiczne stanowi podstawowy element oceny czynnika męskiego jako przyczyny niepłodności. Poniżej przedstawiono wartości oceny mikroskopowej nasienia:
objętość od 1,5−6 ml
koncentracja plemników >15 mln/ml
żywotność >38% plemników żywych
ruchliwość A i B >32%
>4% plemników o prawidłowej budowie
Wskaż parametry prawidłowe (normospermii) wg norm WHO z 2010 r.:
A)
1, 2, 4, 5
B)
2, 3, 4, 5
C)
4, 5
D)
tylko 5
E)
1, 5
A)
1, 2, 4, 5
65%
Dobrze! W tabeli przedstawiliśmy referencyjne parametry nasienia wg WHO (2010) zamieszczone w podręczniku zalecanym przez CEM (Ginekologia i położnictwo, red. G. Bręborowicz, wydanie III 2020).
Podawanie krótko działających analogów GnRH rozpoczyna się w 1. dniu cyklu płciowego a od 3. dnia cyklu dołącza się gonadotropiny − postępowanie dotyczy kontrolowanej hiperstymulacji jajników z wykorzystaniem:
A)
techniki ICSI (docytoplazmatyczne wstrzykiwanie plemników)
B)
powolnego mrożenia materiału rozrodczego (slow freezing)
C)
protokołu z antagonistami GnRH
D)
protokołu długiego
E)
protokołu krótkiego
E)
protokołu krótkiego
42%
Dobrze! W protokole krótkim agonistów GnRH wprowadza się w 1. dniu cyklu, a następnie w 3. dniu cyklu dodaje się gonadotropiny. Po uzyskaniu odpowiedniej wielkości przez pęcherzyk dominujący podaje się hCG, a następnie po upływie 34–36 h wykonuje punkcję jajników – ten element kontrolowanej hiperstymulacji jajników jest wspólny dla wszystkich protokołów.
Wskazaniami do inseminacji są:
obniżone parametry nasienia
zaburzenia ejakulacji
PCOS
endometrioza III stopnia
niepłodność idiopatyczna
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
1, 2, 3, 4
C)
1, 2, 4, 5
D)
1, 2, 5
E)
3, 4, 5
D)
1, 2, 5
46%
Świetnie! Inseminacja domaciczna to zabieg polegający na podaniu do jamy macicy zawiesiny plemników po odpowiednim spreparowaniu nasienia i jest to jedna z metod technik rozrodu wspomaganego medycznie. Można ją zastosować w następujących stanach:
zaburzenia ejakulacji,
obniżone parametry nasienia (wykorzystuje się nasienie dawcy),
niepłodność idiopatyczna,
endometrioza minimalna i łagodna (stopień I i II).
Do czynników ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników u pacjentki należy:
A)
długi czas leczenia niepłodności
B)
młody wiek
C)
niedoczynność tarczycy
D)
otyłość
E)
suplementacja progesteronu w fazie lutealnej
B)
młody wiek
41%
Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia OHSS są:
zespół policystycznych jajników,
wystąpienie OHSS w przeszłości,
niskie BMI,
wysoka rezerwa jajnikowa (rezerwa jajnikowa zmniejsza się wraz z wiekiem).
OHSS występuje częściej w przypadku stosowania w gonadotropin menopauzalnych (hMG, urofolitropina) oraz preparatów o aktywności FSH (rekombinowana FSH, koryfolitropina α).
Ciąża u kobiety z zespołem Swyera będzie możliwa:
A)
po stymulacji owulacji gonadotropinami
B)
po pobraniu własnych komórek jajowych pacjentki na drodze punkcji jajnika
C)
w wyniku wykorzystania komórki jajowej dawczyni
D)
po operacji wytworzenia pochwy
E)
po przeszczepieniu macicy
C)
w wyniku wykorzystania komórki jajowej dawczyni
53%
Świetnie! Zespół Swyera charakteryzuje się opóźnionym pokwitaniem i pierwotnym brakiem miesiączki (ponieważ nie ma jajników), dlatego po rozpoznaniu należy zastosować najpierw substytucyjną terapię hormonalną umożliwiającą dojrzewanie płciowe. Obowiązkowo również usuwa się szczątkowe gonady (ryzyko rozwoju gonadoblastoma). Jeśli pacjentka chciałaby zajść w ciążę, to jedną z możliwości jest dawstwo oocytów od innej kobiety i zapłodnienie pozaustrojowe.
32-letni pacjent wykonał przesiewowe badanie nasienia w trakcie diagnostyki niepłodności partnerskiej. Na badanie udał się po 3 dniach abstynencji seksualnej. W otrzymanym wyniku stwierdzono: liczba plemników 18 mln/ml; ruchliwość postępowa szybka i wolna łącznie 33%; morfologia plemników − 5% prawidłowych form. Jakie rozpoznanie powinno znaleźć się na wyniku tego pacjenta?
A)
normospermia
B)
astenozoospermia
C)
kryptozoospermię
D)
oligoteratozoospermia
E)
astenoteratozoospermia
A)
normospermia
56%
Świetnie! Prawidłowe parametry to:
koncentracja >15 mln/ml,
ruch postępowy >30%,
prawidłowa morfologia >4% form.
Mężczyzna lat 25 o prawidłowym fenotypie męskim jest diagnozowany z powodu niepłodności. Oprócz obniżonej liczby plemników w ejakulacie stwierdzono u niego ginekomastię, a w badaniach laboratoryjnych obniżone stężenie folitropiny, przy podwyższonym stężeniu testosteronu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną powyższych zmian jest:
A)
przebyta chemioterapia
B)
przebyta radioterapia
C)
stosowanie steroidów anabolicznych
D)
zespól Kallmanna
E)
zespół samych komórek Sertoliego
C)
stosowanie steroidów anabolicznych
80%
Dobrze! Stosowanie testosteronu i steroidów anabolicznych jest jedną z przyczyn ginekomastii, czyli powiększenia gruczołu lub gruczołów sutkowych u mężczyzn w wyniku rozrostu tkanki gruczołowej, czasami również tłuszczowej. Wynika ze zwiększenia stężenia wolnego estradiolu w stosunku do wolnego testosteronu, nadmiernej aktywności aromatazy lub nadwrażliwości gruczołu na estrogeny. Nadmiar androgenów podawanych z zewnątrz (czy też wydzielanych przez guzy) będzie zwiększał aktywność aromatazy, w efekcie wzrośnie stężenie estrogenów, co spowoduje ginekomastię. Testosteron hamuje uwalnianie GnRH i LH (sprzężenie zwrotne ujemne).
Jaka jest rola estrogenów w tabletce antykoncepcyjnej estrogenowo-gestagenowej?
A)
zmniejszają perystaltykę jajowodów
B)
powodują zagęszczenie śluzu szyjkowego
C)
hamują selekcję i wzrost pęcherzyka dominującego
D)
działają supresyjnie na LH
E)
prawdziwe są odpowiedzi A i C
C)
hamują selekcję i wzrost pęcherzyka dominującego
39%
Super! Estrogeny poprzez sprzężenie zwrotne ujemne hamują uwalnianie FSH, który jest czynnikiem stymulującym wzrost i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych. Dzięki działaniu estrogenów tabletki antykoncepcyjnej nie dochodzi do uwalniania FSH ani wzrostu pęcherzyków. Ponadto estrogeny wzmacniają działanie gestagenów i zapobiegają niepożądanym krwawieniom.
U kobiet stosujących dwufazową antykoncepcję hormonalną typowe krwawienia miesiączkowe są:
A)
krótkie i skąpe
B)
nie występują
C)
nieregularne i trwają długo
D)
obfite i trwają długo
E)
występują co 21 dni i są skąpe
A)
krótkie i skąpe
49%
Pytanie pojawiło się na egzaminie LEK w sesji jesiennej 2021. A to oficjalna odpowiedź CEM.
Podczas przyjmowania złożonych tabletek antykoncepcyjnych pojawiają się tzw. krwawienia z odstawienia, które są zwykle krótkie (trwają 1–2 dni) i skąpe. Jednak nie są typowymi krwawieniami miesiączkowymi. Miesiączka jest wynikiem złuszczenia warstwy czynnościowej błony śluzowej macicy. Grubość endometrium zwiększa się w fazach proliferacyjnej, owulacyjnej i sekrecyjnej cyklu endometrialnego. Spadek stężeń progesteronu i estradiolu w wyniku zaniku ciałka żółtego w drugiej połowie cyklu miesiączkowego skutkuje niedokrwieniem endometrium i jego złuszczeniem.
Dwufazowa antykoncepcja hormonalna jest to doustna antykoncepcja złożona (estrogeny i progestageny w zmiennych dawkach w dwóch częściach). Naśladuje ona w pewnym stopniu (tak samo jak tabletki trójfazowe) naturalny cykl miesiączkowy – stężenie gestagenów w drugiej fazie cyklu jest większe niż stężenie estrogenów.
Obecnie na rynku polskim mamy dostępny jeden preparat dwufazowy (Seasonique®) o wydłużonym schemacie stosowania (91 dni). Przez 84 dni przyjmuje się tabletkę zawierającą 30 μg etynyloestradiolu i 150 μg lewonorgestrelu, a przez kolejne 7 dni – tabletki zawierające 10 μg etynyloestradiolu. Podczas tych 7 dni pojawia się krwawienie z odstawienia. Następnego dnia
Do przeciwwskazań bezwzględnych do stosowania dwuskładnikowych hormonalnych tabletek antykoncepcyjnych należą:
palenie tytoniu w wieku powyżej 35 lat
ciąża lub niewykluczona możliwość ciąży
migrenowe bóle głowy
wypadanie płatka zastawki mitralnej
nowotwory estrogenozależne
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3, 4
B)
3, 4, 5
C)
1, 2, 3
D)
1, 2, 5
E)
wszystkie wymienione
D)
1, 2, 5
50%
Brawo! Jeśli stwierdzisz u pacjentki jakikolwiek z wymienionych stanów (nowotwór estrogenozależny, palenie
tytoniu po 35. rż., podejrzenie lub stwierdzenie ciąży), nie włączaj antykoncepcji hormonalnej zawierającej
estrogeny! Są to bezwzględne przeciwwskazania do jej zastosowania. Zaproponuj więc inne metody np.
antykoncepcję jednoskładnikową progestagenami czy założenie wkładki wewnątrzmacicznej.
Doustna antykoncepcja hormonalna jest dobrze udokumentowanym czynnikiem protekcyjnym w stosunku do raka:
jajnika
wątroby
endometrium
szyjki macicy
nerki
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
2, 3, 4
B)
1, 5
C)
1, 3, 4
D)
1, 3
E)
2, 4, 5
D)
1, 3
76%
Świetnie! Stosowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej zmniejsza ryzyko raka:
jajnika ,
endometrium.
Czy w trakcie stosowania antykoncepcji w postaci tabletek zawierających tylko gestageny (tzw. mini pill) dopuszczalne jest przesunięcie terminu przyjmowania kolejnej dawki?
A)
tak, do 3 godzin
B)
tak, do 12 godzin
C)
tak. do 24 godzin
D)
tak, do 72 godzin
E)
kolejną dawkę należy przyjąć bezwzględnie o tej samej porze
A)
tak, do 3 godzin
54%
Dobrze! Mechanizm działania tabletki gestagennej polega głównie na zmianie charakteru śluzu szyjkowego i endometrium, nie hamuje w 100% owulacji. Z tego powodu musi być przyjmowana codziennie o tej samej porze, ale dopuszcza się maksymalne 3-godzinne przesunięcie pory przyjęcia leku.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące hormonalnych metod zapobiegania ciąży:
A)
tabletka gestagenna może być stosowana w okresie karmienia piersią
B)
w przypadku gestagennej tabletki antykoncepcyjnej mogą występować nieregularne krwawienia oraz wtórny brak miesiączki
C)
hormonalna antykoncepcja pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia raka jajnika, raka szyjki macicy oraz raka błony śluzowej trzonu macicy
D)
migrenowe bóle głowy są przeciwwskazaniem do stosowania hormonalnych tabletek antykoncepcyjnych
E)
tzw. krwawienia przełomowe są bardziej nasilone u palaczek
C)
hormonalna antykoncepcja pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia raka jajnika, raka szyjki macicy oraz raka błony śluzowej trzonu macicy
72%
Świetnie! Udowodniono, że tabletki antykoncepcyjne zmniejszają ryzyko wystąpienia raka jajnika i raka endometrium. W przypadku raka szyjki macicy zwiększają to ryzyko.
Pacjentka lat 42, zgłosiła się do ginekologa w celu porady antykoncepcyjnej. Pali do 5 papierosów dziennie i leczy się na nadciśnienie tętnicze. Miesiączki obfite, trwające do 7 dni. Jaka będzie najwłaściwsza metoda antykoncepcyjna?
A)
jednoskładnikowa tabletka z progestagenem
B)
implant podskórny uwalniający etonogestrel
C)
domaciczna wkładka miedziana, Cu-IUD
D)
domaciczna wkładka uwalniająca lewonorgestrel
E)
sterylizacja
D)
domaciczna wkładka uwalniająca lewonorgestrel
39%
Dobrze! Najlepszą metodą antykoncepcji dla tej pacjentki jest wkładka z lewonorgestrelem. Wewnątrzmaciczne
zastosowanie progestagenów ogranicza ich ogólnoustrojowe działanie. Inną korzyścią, jaką odniesie pacjentka z
założenia wkładki, oprócz efektu antykoncepcyjnego, jest zmniejszenie obfitości krwawień miesięcznych.
41-letnia pacjentka zgłosiła się do lekarza ginekologa po poradę dotyczącą zabezpieczenia się przed niechcianą ciążą w okresie okołomenopauzalnym. Ma dwójkę dzieci, choruje na cukrzycę typu pierwszego od 4. rż. Aktualne wartości hemoglobiny glikowanej HbA1c wynoszą 8,9%, wydalanie albumin z moczem − 40 µg/mg kreatyniny, ciśnienie tętnicze waha się w granicach 130/80 mm Hg, w badaniu dna oka – retinopatia przedproliferacyjna. Wobec powyższego jakiej metody antykoncepcyjnej nie powinno się proponować tej pacjentce?
A)
metody śluzowo-termicznej
B)
minitabletki gestagennej
C)
tabletki dwuskładnikowej z etynyloestradiolem i lewonorgestrelem
D)
metod barierowych
E)
wkładki wewnątrzmacicznej z lewonorgestrelem
C)
tabletki dwuskładnikowej z etynyloestradiolem i lewonorgestrelem
60%
Świetnie! U tej pacjentki nie można zastosować tabletki dwuskładnikowej (ani innej formy złożonej antykoncepcji), ponieważ występują przeciwwskazania do stosowania estrogenów. Pacjentka choruje na cukrzycę typu 1, która jest niewyrównana (stężenie HbA1c wynosi 8,9%) oraz występują powikłania naczyniowe: nefropatia i retinopatia.
Dodatkowo cukrzyca trwa u tej pacjentki 37 lat, co również jest przeciwwskazaniem do stosowania złożonej tabletki antykoncepcyjnej .
Czynnikami ryzyka wystąpienia wysiłkowego nietrzymania moczu są:
młody wiek
BMI <30 kg/m2
przewlekłe zaparcia
przyjmowanie leków diuretycznych i hipotensyjnych
choroby przewlekłe przebiegające z kaszlem
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2
B)
3, 4, 5
C)
1, 3, 5
D)
2, 4, 5
E)
wszystkie wymienione
B)
3, 4, 5
83%
Świetnie! Przewlekłe zaparcia są związane ze wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej, co powoduje osłabienie tkanki łącznej i jest jedną z przyczyn zaburzeń statyki narządów płciowych, które sprzyjają również wysiłkowemu nietrzymaniu moczu. Ciśnienie wewnątrzbrzuszne wzrasta również w przypadku przewlekłego kaszlu. Przyczyną przejściowego nietrzymania moczu jest również stosowanie leków hipotensyjnych, moczopędnych i przeciwlękowych.
Czynnikiem ryzyka wystąpienia nietrzymania moczu nie jest/nie są:
A)
wiek pacjentki
B)
otyłość
C)
przebyte zabiegi ginekologiczne
D)
nierództwo
E)
przewlekłe zaparcia
D)
nierództwo
93%
Dobrze! To liczne porody zwiększają ryzyko nietrzymania moczu.
Charakterystycznym objawem w wysiłkowym nietrzymaniu moczu (WNM) u kobiet jest:
A)
bezwiedne oddawanie moczu poprzedzone silnym parciem oraz nykturia
B)
wyciek moczu przy wzroście ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej
C)
bezwiedne popuszczanie niewielkich ilości moczu w miarę przepełniania się pęcherza moczowego
D)
wyciek mocz przez przetokę zarówno w nocy, jak i w dzień
E)
uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza po oddaniu moczu
B)
wyciek moczu przy wzroście ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej
93%
Świetnie! Wysiłkowe nietrzymanie moczu objawia się wyciekiem moczu w sytuacjach, które są związane ze wzrostem ciśnienia wewnątrzbrzusznego. Do sytuacji takich należą kaszel, kichanie, śmiech, wysiłek czy zmiana pozycji ciała.
Spośród wymienionych jedynym lekiem zarejestrowanym do leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu jest:
A)
paroksetyna
B)
duloksetyna
C)
wenlafaksyna
D)
dapoksetyna
E)
fluoksetyna
B)
duloksetyna
38%
Świetnie! Duloksetyna to inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). W wysiłkowym
nietrzymaniu moczu działa przyczynowo poprzez zwiększenie napięcia zwieracza zewnętrznego cewki moczowej.
Wynika to z wpływu na ośrodek przywspółczulny w odcinku krzyżowym rdzenia kręgowego, z którego wychodzą nerwy ruchowe zaopatrujące mięsień zwieracz.
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące wysiłkowego nietrzymania moczu:
A)
wzrostowi ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej towarzyszy mimowolne wyciekanie moczu
B)
mimowolnemu wyciekaniu moczu towarzyszy silne, ale krótkie parcie na mocz
C)
objętość wyciekającego moczu jest duża
D)
wzrasta częstość mikcji w nocy
E)
w badaniu urodynamicznym obserwuje się nadmierną pobudliwość mięśnia wypierającego pęcherza moczowego
A)
wzrostowi ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej towarzyszy mimowolne wyciekanie moczu
88%
Świetnie! Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej występuje np. podczas kaszlu, kichania czy wysiłku fizycznego. Jeśli w tej sytuacji dochodzi do mimowolnego wyciekania moczu, mówimy o wysiłkowym nietrzymaniu moczu (WNM). Może występować w następstwie:
nadmiernej ruchomości szyi pęcherza lub cewki moczowej,
niewydolności zwieracza zewnętrznego cewki moczowej.
Zaburzenia statyki narządów płciowych są wynikiem osłabienia aparatu podporowego i wieszadłowego oraz nadmiernego działania sił powodujących przemieszczenie tych narządów. Do czynników sprzyjających wystąpieniu obniżenia narządu rodnego należą:
- uszkodzenie nerwów sromowych i miednicznych w przebiegu porodu drogami natury
- praca fizyczna w pozycji stojącej i związana z dźwiganiem
- choroby układu oddechowego związane z przewlekłym kaszlem
- przewlekłe zaparcia
- niedobór estrogenów w okresie pomenopauzalnym
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3, 4
B)
1, 3, 4, 5
C)
1, 2
D)
tylko 1
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
72%
Świetnie! Osłabienie aparatu podporowego i wieszadłowego macicy jest jedną z przyczyn zaburzonej statyki narządów płciowych , które objawiają się:
bólami w podbrzuszu i okolicy krzyżowej,
obniżeniem narządów płciowych,
zaburzeniami oddawania moczu (wysiłkowe nietrzymanie moczu) i defekacji.
Przyczynami zaburzeń statyki narządów płciowych są:
praca fizyczna, zwłaszcza w pozycji stojącej lub związana z dźwiganiem,
przewlekłe zaparcia,
przewlekły kaszel (choroby układu oddechowego),
wodobrzusze,
poród drogą pochwową (uszkodzenie nerwów sromowych i miednicznych),
osłabienie tkanki łącznej wynikające z niedoboru estrogenów po menopauzie lub czynników wrodzonych.
Znaczenie analogów GnRH w ginekologii jest od dawna znane. Są one stosowane w następujących wskazaniach, z wyjątkiem:
A)
leczenia endometriozy
B)
stosowania w programach zapłodnienia pozaustrojowego
C)
leczenia mięśniaków macicy
D)
leczenia przedwczesnego dojrzewania płciowego
E)
leczenia karłowatości przysadkowej
E)
leczenia karłowatości przysadkowej
43%
Wyśmienicie! W karłowatości przysadkowej stosuje się hormon wzrostu, a nie analogi GnRH.
Marsupializacja jest metodą leczenia chirurgicznego w przypadku:
A)
pierwotnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
B)
leczenia nawrotowego wysiłkowego nietrzymania moczu
C)
leczenia nawrotów ropnia gruczołu Bartholina
D)
leczenia zaburzeń statyki narządu płciowego
E)
wytworzenia pochwy u pacjentek z zespołem Mayera-Rokitansky’ego-Küstera-Hausera
C)
leczenia nawrotów ropnia gruczołu Bartholina
66%
Dobrze! W leczeniu nawracającego ropnia gruczołu Bartholina metodą preferowaną jest marsupializacja, czyli
podszycie błony ropotwórczej do brzegu nacięcia ropnia w skórze. W efekcie tworzy się nowe ujście dla gruczołu i
ułatwia wygojenie ropnia.
Który z wymienionych dostępów operacyjnych charakteryzuje niewidoczna blizna, korzystniejsze gojenie u kobiet otyłych, bardzo ograniczone pole widzenia?
A)
dostęp brzuszny − nacięcie w linii środkowej
B)
dostęp brzuszny − nacięcie w linii przyśrodkowej
C)
dostęp brzuszny − nacięcie sposobem Pfannenstiela
D)
dostęp pochwowy
E)
dostęp laparoskopowy
D)
dostęp pochwowy
40%
Super! W ten sposób można wykonać m.in. histerektomię. Jest to świetny dostęp i gdyby nie bardzo ograniczone pole widzenia, na pewno byłby znacznie częściej wykorzystywany. Inną zaletą dostępu pochwowego jest również korzystniejsze gojenie u pacjentek z otyłością.
Zaletą dostępu operacyjnego z cięcia Pfannenstiela nie jest:
A)
dobry efekt kosmetyczny
B)
rzadkie rozchodzenie się rany
C)
dobry dostęp do pola operacyjnego
D)
rzadkie występowanie przepukliny pooperacyjnej
E)
lepsze ukrwienie rany
C)
dobry dostęp do pola operacyjnego
53%
Świetnie! Jest to obecnie najczęstszy sposób otwarcia powłok w przypadku cięcia cesarskiego. Wadą cięcia Pfannesteila jest ograniczone pole widzenia. Również istnieje większe ryzyko wystąpienia zakażenia i bolesności rany.
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do operacji laparoskopowej w ginekologii nie jest:
A)
brak zgody pacjentki
B)
stan po przebytych rozległych operacjach onkologicznych żołądka i jelit
C)
rozlane zapalenie otrzewnej
D)
otyłość
E)
nadciśnienie płucne
D)
otyłość
64%
Świetnie! Otyłość jest przeciwwskazaniem do laparoskopii, ale względnym. Znacząco zwiększa prawdopodobieństwo utrudnionego gojenia się rany, dlatego u tych pacjentów najlepiej jest zrobić jak najmniejsze cięcie, dlatego też laparoskopia, gdzie musimy zrobić najczęściej tyko 3 małe dziurki jest świetnym wyborem.
14-letnia dziewczynka zgłosiła się do ginekologa z powodu bólów w dole brzucha o charakterze skurczowym i towarzyszących im nudności i wymiotów oraz ogólnego osłabienia. Bóle rozpoczęły się tuż przed miesiączką i trwają już drugi dzień. Podobna sytuacja była w poprzednim cyklu. Dziewczynka jest zaniepokojona, ponieważ pierwsza miesiączka wystąpiła u niej przed rokiem i do tej pory nie odczuwała takich dolegliwości. W badaniu ginekologicznym nie stwierdzono odchyleń od normy. USG jamy brzusznej i miednicy mniejszej nie wykazało obecności patologii. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:
A)
zespół napięcia przedmiesiączkowego
B)
macica jednorożna
C)
pierwotne bolesne miesiączkowanie
D)
wtórne bolesne miesiączkowanie
E)
zespół Ashermana
C)
pierwotne bolesne miesiączkowanie
40%
Świetnie! Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhoea) najczęściej występuje u dziewczynek w wieku nastoletnim. Dominującą jego postacią jest pierwotne bolesne miesiączkowanie (ok. 90%), które występuje zwykle 1–3 lata po pierwszej miesiączce. Jest to ból o charakterze skurczowym w podbrzuszu, może promieniować do śródbrzusza, okolicy lędźwiowo-krzyżowej albo wewnętrznej powierzchni ud. Jeśli bólowi towarzyszą objawy takie jak np. osłabienie, nudności, wymioty, mówimy o algomenorrhoea.
36-letnia wieloródka zgłosiła się do ginekologa z powodu regularnych, obfitych i bolesnych miesiączek, występujących od kilku lat. Towarzyszy temu narastające zmęczenie oraz ogólne osłabienie, a także częstsze oddawanie moczu. Z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono bladość śluzówek; w badaniu ginekologicznym stwierdzono guz wielkości 4 miesięcznej ciąży. Zlecono morfologię krwi oraz USG ginekologiczne. Jaki będzie prawdopodobny wynik badań oraz rozpoznanie?
A)
niedokrwistość, mięśniaki macicy
B)
niedokrwistość, ciąża
C)
prawidłowy wynik morfologii krwi, ciąża
D)
prawidłowy wynik morfologii krwi, torbiel prosta jajnika
E)
niedokrwistość, torbiel prosta jajnika
A)
niedokrwistość, mięśniaki macicy
83%
Świetnie! Bladość śluzówek, ogólne osłabienie i zmęczenie należą do objawów ogólnych niedokrwistości. Najprawdopodobniej występuje niedokrwistość z niedoboru żelaza w następstwie przewlekłej utraty krwi w wyniku obfitych miesiączek. W morfologii krwi obwodowej stwierdzisz zmniejszenie stężenia Hb, liczby erytrocytów i wartości Ht poniżej normy (wg WHO u kobiet od 15 lat niebędących w ciąży niedokrwistość rozpoznajemy, jeśli stężenie Hb wynosi <12 g/dl, a Ht <36%.).
Regularne, obfite krwawienie występujące w terminie miesiączki (menorrhagia) jest nieprawidłowym krwawieniem macicznym (AUB), wg terminologii FIGO – heavy menstrual bleeding (HMB). Do możliwych przyczyn należą mięśniaki macicy. Objawami mięśniaków macicy także:
obfite acykliczne krwawienia (metrorrhagia),
ból, uczucie pełności w miednicy mniejszej,
parcie na mocz, częstomocz, zatrzymanie moczu, nykturia,
zaparcia, ból podczas defekacji (dyschezja).
Mięśniaki macicy mogą być przyczyną niepłodności i niemożności donoszenia ciąży, a także zwiększają ryzyko nieprawidłowego położenia płodu (położenie miednicowe, położenie poprzeczne).
Bolesne miesiączkowanie (dysmenorrhoea) może być spowodowane obecnością mięśniaków macicy .
W badaniu ginekologicznym stwierdzisz powiększenie trzonu macicy. W 16. tc. dno macicy sięga 1–2 palce nad spojeniem łonowym.
U 34-letniej pacjentki ok. 3 miesiące po porodzie drogami natury wystąpił nagły ból sromu, pacjentka podała, że nie może siadać, a przy próbie siadania czuje opór po prawej stronie. W aspekcie zgłaszanych objawów należy rozpoznać:
A)
powikłania po szyciu krocza i skierować pacjentkę na plastykę krocza
B)
wirusowe zapalenie sromu, najprawdopodobniej opryszczkowe i zalecić leczenie acyklowirem
C)
raka sromu i skierować pacjentkę na pobranie wycinków
D)
ropień gruczołu Skenego i wdrożyć antybiotykoterapię
E)
ropień gruczołu przedsionkowego większego, naciąć go i zdrenować
E)
ropień gruczołu przedsionkowego większego, naciąć go i zdrenować
79%
Świetnie! U pacjentki wystąpiły objawy typowe dla ostrego zapalenia gruczołu przedsionkowego większego – jednostronny ból sromu, który jest silniejszy podczas chodzenia i uniemożliwia przyjęcie pozycji siedzącej. Leczeniem preferowanym w tym przypadku jest nacięcie i drenaż ropnia.
Do lekarza rodzinnego zgłosiła się młoda otyła pacjentka, z widocznymi na twarzy
zmianami łojotokowymi oraz nieco przerzedzonymi włosami. Pacjentka zgłasza
zaburzenia miesiączkowania. Wskaż prawdopodobne rozpoznanie:
A)
zespoł Klinefeltera
B)
zespół policystycznych jajników
C)
nadczynność gruczołu tarczowego
D)
niedoczynność przytarczyc
E)
trzeciorzędowa nadczynność przytarczyc
B)
zespół policystycznych jajników
91%
Świetnie! Pacjentka prezentuje typowe objawy zespołu policystycznych jajników związane z nadmiarem androgenów: łojotok, przerzedzenie włosów, zaburzenia miesiączkowania. Typowy obraz kliniczny uzupełnia otyłość, częsta wśród pacjentek z tym schorzeniem.
28-letnia kobieta, dotychczas miesiączkująca co około 35 dni, zgłasza się do izby przyjęć szpitala z bólami w podbrzuszu i plamieniem z dróg rodnych, utrzymującym się od 3 dni. Ostatnia miesiączka około 45 dni temu. Dodatkowo podaje częstomocz i tkliwość piersi. Z jakim rozpoznaniem należy się liczyć w pierwszej kolejności?
A)
torbielą krwotoczną jajnika
B)
skręceniem torbieli prostej jajnika
C)
ciążą pozamaciczną
D)
zapaleniem przydatków
E)
pęknięciem torbieli jajnika
C)
ciążą pozamaciczną
70%
Brawo! Ból podbrzusza, opóźnienie wystąpienia miesiączki oraz pojawienie się nieregularnych krwawień to klasyczne objawy ciąży pozamacicznej. Wskazują na nią również częstomocz oraz tkliwość piersi, czyli przypuszczalne objawy podmiotowe ciąży.
W przypadku ograniczenia płodności z cyklicznym zespołem bólowym miednicy mniejszej, bolesnym miesiączkowaniem, dolegliwościami bólowymi związanymi ze współżyciem, najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:
A)
endometrioza
B)
rak jajnika
C)
rak szyjki macicy
D)
zapalenie przydatków
E)
przedwczesne wygasanie czynności jajników
A)
endometrioza
94%
Świetnie! Niepłodność oraz dolegliwości bólowe to typowe objawy endometriozy. Ból pojawia się najczęściej regularnie w trakcie krwawienia miesiączkowego, może występować podczas współżycia (dyspareunia) albo niezależnie od przebiegu cyklu miesiączkowego. Bolesne miesiączkowanie to również objaw typowy dla endometriozy. Aby potwierdzić rozpoznanie, konieczne jest przeprowadzenie laparoskopii i pobranie wycinków do badania histopatologicznego.
60-letnia pacjentka zgłosiła się do ginekologa z powodu krwawienia/plamienia z pochwy. Objawy wystąpiły po stosunku. Pacjentka nie miesiączkuje od 10 lat. Do tej pory nie obserwowała plamień ani krwawień. Od kilku lat leczona jest markumarem z powodu migotania przedsionków. Wskaż możliwą/e przyczynę/y wystąpienia tych objawów:
A)
stosowanie markumaru
B)
rak szyjki macicy
C)
rozrost/rak błony śluzowej macicy
D)
atrofia błony śluzowej pochwy
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
35-letnia pacjentka zgłosiła się do poradni ginekologicznej z powodu śródcyklicznych krwawień z dróg rodnych od około roku. Krwawienie ciemnobrązową krwią rozpoczynało się około 11–12. dnia cyklu i trwało 2–3 dni. Cykle co 30 dni. Dwa lata wcześniej pacjentka przebyła cięcie cesarskie. Najbardziej prawdopodobną przyczyną krwawień jest:
A)
nierozpoznane zaburzenie układu krzepnięcia
B)
niewydolność ciałka żółtego
C)
zapalenie przydatków
D)
okołoowulacyjny wzrost stężenia LH
E)
defekt blizny myometrium po cięciu cesarskim
E)
defekt blizny myometrium po cięciu cesarskim
51%
Świetnie! Jednym z powikłań cięcia cesarskiego jest defekt blizny określany jako nisza. Jej przyczyną jest niecałkowite gojenie się części rany macicy po cięciu cesarskim lub innej operacji ginekologicznej. Może być przyczyną nieprawidłowych krwawień macicznych (plamienia śródcykliczne i przedłużające się miesiączki). W kolejnej ciąży blizna może się rozejść się (co spowoduje pęknięcie macicy podczas porodu) lub być miejscem wrastania łożyska czy lokalizacją ciąży pozamacicznej (ciąża w bliźnie).
U 14-letniej dziewczynki stwierdzono brak rozwoju piersi. Może to być objawem:
- zespołu Rokitansky’ego
- dysgenezji gonad
- opóźnionego pokwitania konstytucjonalnego
- zespołu niewrażliwości na androgeny
- niektórych chorób metabolicznych, np. cukrzycy
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 3
B)
2, 3, 4
C)
3, 4, 5
D)
2, 3, 5
E)
wszystkie wymienione
D)
2, 3, 5
