Bioetyka i prawo medyczne Flashcards
Ograniczenie praw pacjenta z uwagi na możliwości organizacyjne podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych może dotyczyć:
A)
prawa pacjenta do kontaktu osobistego, telefonicznego i korespondencyjnego
B)
prawa pacjenta do poszanowania intymności i godności
C)
prawa pacjenta do leczenia bólu
D)
prawa pacjenta do informacji
E)
prawa pacjenta do wyrażenia zgody
A)
prawa pacjenta do kontaktu osobistego, telefonicznego i korespondencyjnego
78%
Dobrze! Zgodnie z art. 5 Ustawy z dnia z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, kierownik podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych lub upoważniony przez niego lekarz może ograniczyć korzystanie z praw pacjenta z uwagi na możliwości organizacyjne podmiotu udzielającego świadczeń. Możliwość ograniczenia praw pacjenta nie dotyczy wszystkich praw, a tylko prawa wymienionego w art. 33 ww. Ustawy, czyli prawa do kontaktu osobistego, telefonicznego i korespondencyjnego z innymi osobami.
Lekarz nie ma obowiązku odnotowania w dokumentacji medycznej:
A)
okoliczności odmowy wnioskowanej przez pacjenta konsultacji z innym lekarzem
B)
faktu odmowy obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych
C)
okoliczności wykonania świadczenia zdrowotnego bez zgody dorosłego pacjenta, który wymagał niezwłocznej pomocy lekarskiej
D)
okoliczności wykonania zabiegu operacyjnego u osoby małoletniej bez zgody przedstawiciela ustawowego pacjenta bądź zgody właściwego sądu opiekuńczego, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia
E)
faktu udzielenia informacji córce nieprzytomnego pacjenta
E)
faktu udzielenia informacji córce nieprzytomnego pacjenta
47%
Dobrze! Jeżeli pacjent jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji osobie bliskiej, którą w rozumieniu Ustawy z dnia 6 listopada 2008 r.
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
jest małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciel ustawowy, osoba pozostająca we wspólnym pożyciu lub osoba wskazana przez pacjenta. Ustawa nie nakłada na lekarza obowiązku odnotowania w dokumentacji medycznej faktu udzielenia informacji córce nieprzytomnego pacjenta.
Wykonanie interwencji medycznej bez zgody pacjenta jest czynnością bezprawną:
A)
tylko wtedy, gdy pacjent w jej wyniku doznał szkody
B)
tylko wtedy, gdy zgoda miała charakter blankietowy (ogólny)
C)
nawet wówczas, gdy interwencja została przeprowadzona zgodnie z aktualną wiedzą medyczną
D)
wyłącznie wówczas, gdy interwencja została przeprowadzona niezgodnie z aktualną wiedzą medyczną
E)
wyłącznie wtedy, gdy interwencja została przeprowadzona przez nieuprawnioną do tego osobę
C)
nawet wówczas, gdy interwencja została przeprowadzona zgodnie z aktualną wiedzą medyczną
72%
Dobrze! Zgoda pacjenta to jednostronne, odwołalne oświadczenie woli, dzięki któremu wyłączona zostaje bezprawność interwencji medycznej (w granicach prawnie dopuszczalnych) przy jednoczesnym przejęciu przez pacjenta (lub osoby wyrażającej zgodę w jego imieniu) ryzyka zwykłych następstw związanych z udzielanym świadczeniem. Przeprowadzenie interwencji medycznej bez zgody pacjenta jest czynnością bezprawną niezależnie od tego, czy była ona przeprowadzona zgodnie z aktualną wiedzą i bez szkody dla pacjenta.
Kodeks Etyki Lekarskiej zakazuje lekarzom:
A)
przeprowadzania eksperymentów medycznych wyłącznie w celu poszerzenia wiedzy medycznej
B)
stosowania diagnostyki przedurodzeniowej
C)
przeprowadzania zapłodnienia pozaustrojowego
D)
zaprzestania reanimacji pacjenta w stanie terminalnym, którego stan nie daje szans na
wyzdrowienie
E)
udzielania choremu pomocy w popełnieniu samobójstwa
E)
udzielania choremu pomocy w popełnieniu samobójstwa
82%
Doskonale! KEL zabrania lekarzom:
uczestniczenia w procesie klonowania ludzi, zarówno do celów zarówno terapeutycznych jak i reprodukcyjnych,
stosowania eutanazji oraz pomagania choremu w samobójstwie,
przeprowadzania eksperymentów badawczych na embrionach. Pozwala jednak na eksperymenty lecznicze na człowieku w stadium embrionalnym, pod warunkiem, że spodziewane korzyści zdrowotne w sposób istotny przekraczają ryzyko zdrowotne embrionów nie poddanych tym eksperymentom.
Zgodnie z Kodeksem etyki lekarskiej najwyższym nakazem etycznym lekarza jest:
A)
dobro chorego
B)
autonomia pacjenta
C)
dbanie o godność zawodu lekarskiego
D)
przestrzeganie praw człowieka
E)
przestrzeganie zasad obowiązujących w danym podmiocie leczniczym
A)
dobro chorego
90%
Dobrze, ale to akurat było proste – więc nie będzie śmiesznej pochwały.
Czy w Kodeksie Etyki Lekarskiej (KEL) znajduje się unormowanie regulujące powinności lekarza w
sprawie szczepień ochronnych?
A)
w KEL nie ma żadnego stwierdzenia, które można byłoby odnieść do szczepień ochronnych
B)
tak, lekarz ma obowiązek prowadzenia szczepień ochronnych dla dobra społeczeństwa, nawet
wbrew woli pacjenta
C)
jest unormowanie pośrednie, z którego wynika, że powołaniem lekarza jest również zapobieganie
chorobom
D)
tak, lekarz działając zgodnie ze swoim powołaniem zapobiegania chorobom może zaszczepić
dziecko wbrew woli rodziców
E)
prawdziwe są odpowiedzi B i D
C)
jest unormowanie pośrednie, z którego wynika, że powołaniem lekarza jest również zapobieganie
chorobom
66%
Super! KEL mówi o tym, że powołaniem lekarza, oprócz ochrony zdrowia i życia ludzkiego, leczenia i niesienia ulgi w cierpieniu jest również zapobieganie chorobom. Wspomina również o tym, że działanie takie wymaga zgody pacjenta, za wyjątkiem sytuacji, w których dochodzi do „zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób”.
Przywołana w Kodeksie Etyki Lekarskiej stara łacińska maksyma „Salus aegroti suprema lex esto”
oznacza, że obowiązkiem moralnym lekarza jest:
A)
działać dla dobra chorego
B)
traktować pacjenta w sposób życzliwy i kulturalny
C)
działać zgodnie z własnym sumieniem
D)
stać na straży godności zawodu lekarza
E)
bezwzględnie przestrzegać prawa
A)
działać dla dobra chorego
66%
Tak jest!
Chory, zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Naukowego, powinien być leczony
lekiem A, a według stanowiska Europejskiego Towarzystwa Naukowego lekiem B. Zgodnie z
Kodeksem Etyki Lekarskiej pracujący w Polsce lekarz:
A)
powinien stosować lek A, bo „zalecenia” są formą mocniejszą niż „stanowisko”
B)
powinien stosować lek A, jeżeli pacjent jest obywatelem USA, a lek B, jeśli jest Europejczykiem
C)
powinien stosować lek B, ponieważ Polska jest w Unii Europejskiej
D)
powinien stosować lek zgodny z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Naukowego
E)
ma swobodę wyboru leku
E)
ma swobodę wyboru leku
76%
Oczywiście! Lecisz jak gołąb w szybę! Mówi o tym art. 6. Kodeksu Etyki Lekarskiej.
Minister Zdrowia wydał rozporządzenie, w którym określił sposób leczenia pewnej choroby. W 6
miesięcy później lekarz przeczytał nową publikację naukową z której jednoznacznie wynikało, że
określony w rozporządzeniu sposób leczenia jest szkodliwy dla chorych. Zgodnie z kodeksem Etyki
Lekarskiej powinien:
A)
leczyć chorych zgodnie z rozporządzeniem ministra do czasu jego nowelizacji
B)
odmówić leczenia chorych do czasu nowelizacji rozporządzenia.
C)
odmówić leczenia chorych powołując się na klauzulę sumienia
D)
leczyć chorych zgodnie z dostępną wiedzą medyczną wbrew rozporządzeniu
E)
Kodeks Etyki Lekarskiej nie odnosi się do takich sytuacji
D)
leczyć chorych zgodnie z dostępną wiedzą medyczną wbrew rozporządzeniu
90%
Świetnie! Zgodnie z artykułem 6 Kodeksu Etyki Lekarskiej lekarz ma swobodę wyboru metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze. Dlatego też powinien leczyć tę chorobę zgodnie ze swoją aktualną wiedzą.
Zgodnie z zasadami etyki lekarskiej, wykonując czynności medyczne, lekarz:
A)
ma pełną swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze
B)
ma obowiązek wykonać tylko te z nich, które są zgodne z jego światopoglądem
C)
ma obowiązek wykonywać tylko te czynności wobec pacjenta, które mieszczą się w zakresie świadczeń gwarantowanych ze środków publicznych
D)
ma swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze w zakresie ograniczonym wyłącznie aktualną wiedzą medyczną albo wyłącznie preferencjami pacjenta
E)
ma swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze w zakresie ograniczonym aktualną wiedzą medyczną i rzeczywistymi potrzebami pacjenta
E)
ma swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze w zakresie ograniczonym aktualną wiedzą medyczną i rzeczywistymi potrzebami pacjenta
64%
Gratulacje!
Do izby przyjęć prywatnego szpitala został przytransportowany bezdomny pacjent z wyraźnymi objawami zapalenia otrzewnej. Szpital jest w stanie udzielić mu pomocy, ale nie posiada kontraktu zawartego z NFZ na finansowanie tego typu świadczeń zdrowotnych. Jakie powinno być postępowanie lekarza?
A)
należy odmówić udzielenia pomocy uzasadniając w dokumentacji medycznej takie zaniechanie brakiem finansowania takich procedur medycznych
B)
lekarz powinien odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego, ale ma obowiązek wskazać pacjentowi realne możliwości jego uzyskania w innym podmiocie leczniczym
C)
lekarz może udzielić pomocy, ale po uprzednim zapewnieniu przez NFZ, że sfinansuje daną procedurę medyczną
D)
jeśli pacjent potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia należy udzielić mu takiej pomocy bez względu na brak kontraktu zawartego z NFZ
E)
lekarz może udzielić niezbędnego świadczenia zdrowotnego, jeśli uzyska pisemne, uprzednie zapewnienie od wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, że gmina zrefunduje koszty takiego leczenia
D)
jeśli pacjent potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia należy udzielić mu takiej pomocy bez względu na brak kontraktu zawartego z NFZ
95%
Dobrze! U pacjenta z wyraźnymi objawami zapalenia otrzewnej występuje najprawdopodobniej bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia. W takim przypadku, zgodnie z art.30. Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r. „lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej”. Tym bardziej, że w szpitalu istnieje możliwość przeprowadzenia odpowiedniego leczenia.
Czy lekarz może nie podjąć się lub odstąpić od leczenia chorego?
A)
tak, ale w wyjątkowych przypadkach i musi w tej sytuacji powiadomić chorego o możliwości skorzystania z pomocy w innym miejscu
B)
nie, lekarz zawsze ma obowiązek udzielić choremu pomocy
C)
tak, za zgodą ordynatora
D)
tak, za zgodą dyrektora szpitala
E)
przepisy nie regulują tej kwestii
A)
tak, ale w wyjątkowych przypadkach i musi w tej sytuacji powiadomić chorego o możliwości skorzystania z pomocy w innym miejscu
94%
Oczywiście Mocium Panie! Mówi o tym wprost art. 7 KEL. Pamiętaj jednak że ten przepis nie ma zastosowania do stanów bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia!
Powołując się na klauzulę sumienia, lekarz ma obowiązek:
A)
uzyskać zgodę przełożonego na skorzystanie z tej formy odmowy udzielenia świadczenia medycznego
B)
odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej
C)
wskazać pacjentowi realną możliwość skorzystania z danej interwencji medycznej u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym
D)
skonsultować swoją decyzję z innym lekarzem specjalistą w tej samej dziedzinie medycyny
E)
przedstawić swoją decyzję o odmowie wykonania świadczenia w formie pisemnej
B)
odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej
40%
W przypadku wykonywania zawodu lekarza, prawnego uregulowania klauzuli sumienia ustawodawca dokonał w przepisie art. 39. Ustawy o Zawodzie Lekarza i Lekarza Dentysty . Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy albo w ramach służby ma także obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego.
Czy lekarz może udzielić porady lekarskiej na odległość?
A)
nie, przepisy stanowią, iż lekarz zawsze pacjenta musi zbadać osobiście
B)
w polskich przepisach nie odniesiono się do tego problemu
C)
tak, Kodeks Etyki Lekarskiej wskazuje, iż działanie to może być podjęte w wyjątkowych sytuacjach
D)
tak, mowa jest o możliwym działaniu za pomocą komunikacji telefonicznej
E)
nie, działanie to jest zakazane i uznane za nieetyczne
C)
tak, Kodeks Etyki Lekarskiej wskazuje, iż działanie to może być podjęte w wyjątkowych sytuacjach
72%
Doskonale! Zgodnie z artykułem 9. KEL „Lekarz może podejmować leczenie jedynie po uprzednim zbadaniu pacjenta. Wyjątki stanowią sytuacje, gdy porada lekarska może być udzielona wyłącznie na odległość”.
Do obowiązków lekarza w zakresie poszanowania praw pacjenta należy, między innymi:
A)
zadbanie o dostarczenie pacjentowi egzemplarza Karty Praw Pacjenta oraz innych dokumentów określających w danej placówce prawa pacjenta
B)
zadbanie o poinformowanie członków rodziny pacjenta o planowanych wobec niego i wykonanych już czynnościach medycznych
C)
informowanie pacjenta o jego prawach
D)
zadbanie o dostęp pacjenta do Rzecznika Praw Pacjenta
E)
zadbanie o to, aby on sam jak również inny personel medyczny przestrzegał w postępowaniu z pacjentem zasady poszanowania intymności i godności osobistej pacjenta
E)
zadbanie o to, aby on sam jak również inny personel medyczny przestrzegał w postępowaniu z pacjentem zasady poszanowania intymności i godności osobistej pacjenta
74%
No wybornie! Tak właśnie! Mówi o tym art. 36. ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
U 67-letniej pacjentki rozpoznano nowotwór złośliwy kości szczęki. Pacjentce
zaproponowano rozległy zabieg operacyjny, polegający na usunięciu połowy kości
szczęki razem z zębami i podniebieniem twardym, co spowodowałoby upośledzenie
mowy, utrudnienie przyjmowania pokarmów i zmianę wyglądu zewnętrznego (blizna i
asymetria twarzy). Pacjentka kategorycznie sprzeciwiła się operacji, argumentując, że
nie chce być oszpecona. Mimo tego sprzeciwu lekarz, nie proponując alternatywnego
leczenia, nadal namawiał pacjentkę na wyrażenie zgody, także w obecności jej dzieci
akceptujących operację. Pacjentka zdecydowała się tylko na leczenie paliatywne. Po
kolejnych namowach lekarza i jej dzieci pacjentka uległa i zgodziła się na proponowane
przez lekarza leczenie. Czy postawa lekarza, polegająca na namawianiu pacjentki,
niezaproponowaniu alternatywnego leczenia i angażowaniu jej dzieci w proces
podejmowania przez pacjentkę decyzji co do interwencji medycznej, miała
uzasadnienie etyczne?
A)
tak, lekarz działał w imię dobra pacjentki
B)
nie, lekarz poprzez namawianie pacjentki i posłużenie się presją rodziny zignorował
autonomiczną decyzję pacjentki - wymusił na niej zgodę na operację
C)
tak, proponowany zabieg operacyjny był zgodny z aktualnym stanem wiedzy
medycznej
D)
tak, lekarz uwzględnił życzenia najbliższych, którzy działali w imię dobra pacjentki
E)
nie, lekarz miał prawo wymusić zmianę decyzji pacjentki, uznając, że dobro chorej
tego wymaga, lecz nie miał prawa angażować rodziny w podejmowanie decyzji przez
pacjentkę
B)
nie, lekarz poprzez namawianie pacjentki i posłużenie się presją rodziny zignorował
autonomiczną decyzję pacjentki - wymusił na niej zgodę na operację
68%
Dobrze! Chociaż postępowanie lekarza umotywowane było troską o pacjentkę i chęcią wyleczenia jej, to powinien on uszanować jej autonomię, czyli między innymi prawo do informacji (w tym o innych metodach leczenia) i prawo do podjęcia samodzielnej decyzji o wyborze metody leczenia, opartej o własne przekonania i hierarchię wartości.
Na SOR trafia pacjent z rozpoznaniem rozległego udaru mózgu. Komunikacja z pacjentem jest niemożliwa, ponieważ ma poważne zaburzenia mowy i utrudnioną percepcję. Lekarz stwierdza, że pacjent wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Czy może działać, podejmując się leczenia bez zgody pacjenta?
A)
nie, ponieważ prawo a także zasady etyki lekarskiej zakazują jakiejkolwiek interwencji medycznej bez zgody pacjenta
B)
tak, ponieważ ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty dopuszcza, na zasadzie wyjątku, możliwość interwencji medycznej bez zgody pacjenta, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia nie może takowej udzielić
C)
tak, ale tylko pod warunkiem uzyskania zgody sądu opiekuńczego przed podjęciem jakichkolwiek działań
D)
tak, ale może tylko zlecić badania, natomiast nie wolno mu leczyć
E)
nie, ponieważ, podejmując taką decyzję, naraża się na zarzut bezprawności działania
B)
tak, ponieważ ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty dopuszcza, na zasadzie wyjątku, możliwość interwencji medycznej bez zgody pacjenta, jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia nie może takowej udzielić
Czy przepisy deontologiczne dopuszczają wszczęcie przez lekarza postępowania diagnostycznego i terapeutycznego bez zgody pacjenta?
A)
nie ma takiej możliwości na podstawie KEL
B)
działania takie regulują przepisy ustaw szczegółowych
C)
działania takie reguluje wyłącznie ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty
D)
przepisy KEL dopuszczają taką możliwość tylko wyjątkowo, w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób
E)
lekarz zawsze ma obowiązek uzyskać zgodę pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego
D)
przepisy KEL dopuszczają taką możliwość tylko wyjątkowo, w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób
86%
Bardzo dobrze! Art. 15 ust. 3 i 4 Kodeksu Etyki Lekarskiej reguluje, że: „3. Wszczęcie postępowania diagnostycznego, leczniczego i zapobiegawczego bez zgody pacjenta może być dopuszczone tylko wyjątkowo w szczególnych przypadkach zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób. 4. Badanie bez wymaganej zgody pacjenta lekarz może przeprowadzić również na zlecenie organu lub instytucji upoważnionej do tego z mocy prawa, o ile nie stwarza ono nadmiernego ryzyka zdrowotnego dla pacjenta”.
Lekarz może udzielić świadczenia zdrowotnego polegającego na biopsji nerki dorosłemu
pacjentowi ubezwłasnowolnionemu całkowicie po uzyskaniu zgody:
A)
małżonka pacjenta
B)
pacjenta, który dysponuje dostatecznym rozeznaniem i zgody jego opiekuna faktycznego
C)
pacjenta, nawet mimo braku zgody jego przedstawiciela ustawowego
D)
opiekuna faktycznego pacjenta
E)
przedstawiciela ustawowego pacjenta
E)
przedstawiciela ustawowego pacjenta
71%
Nie no, klasa! Faktycznie to najbardziej poprawna odpowiedź z wymienionych, jednak jej pełna treść powinna wyglądać tak: Przedstawiciela ustawowego pacjenta, jednak pacjent dysponujący dostatecznym rozeznaniem ma prawo do zgłoszenia sprzeciwu (wówczas decyduje sąd rodzinny).
Czy lekarz leczący pacjenta, u którego zaplanował metodę diagnostyczną o podwyższonym ryzyku powinien uzyskać zgodę pacjenta na takie badanie?
A)
tak, w formie ustnej przed badaniem
B)
tak, w formie pisemnej po badaniu
C)
tak, w formie pisemnej przed badaniem
D)
tak, w formie ustnej po badaniu
E)
nie, taka zgoda nie jest wymagana w procesie diagnostycznym
C)
tak, w formie pisemnej przed badaniem
92%
No jasne że tak!
Jakie działania powinien podjąć lekarz w momencie, w którym bada pacjenta, lub też udziela mu innych świadczeń zdrowotnych bez jego zgody (pacjent nie może jej wyrazić z powodu złego stanu zdrowia lub też wieku)?
A)
powinien powiadomić ordynatora szpitala
B)
powinien powiadomić dyrektora szpitala
C)
lekarz nie ma szczególnych zobowiązań w opisanej sytuacji
D)
winien uzyskać zgodę sądu opiekuńczego
E)
winien odnotować swoje czynności w dokumentacji medycznej pacjenta, oraz powinien w miarę możliwości skonsultować je z innym lekarzem
D)
winien uzyskać zgodę sądu opiekuńczego
49%
Doskonale! Jeśli pacjent nie jest w stanie wyrazić zgody na badanie lub udzielanie świadczeń zdrowotnych, np. ze względu na podeszły wiek pacjenta, wówczas musi uzyskać zgodę przedstawiciela ustawowego pacjenta. Jeśli pacjent nie ma przedstawiciela ustawowego lub nie jest możliwe porozumienie się z nim, wówczas konieczna jest zgoda sądu opiekuńczego (na mocy art. 32 ust. 2 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty).
Opiekun faktyczny może wyrazić zgodę jedynie na badanie (nieniosące ryzyka dla pacjenta).
Opiekun faktyczny dorosłego i nieprzytomnego pacjenta może wyrazić zgodę na:
A)
wyłącznie zbadanie pacjenta
B)
zbadanie pacjenta i podjęcie leczenia, które nie stwarza ryzyka dla pacjenta.
C)
podjęcie leczenia, również wówczas, gdy powoduje ono podwyższone ryzyko dla pacjenta
D)
zbadanie pacjenta i wykonanie zabiegu operacyjnego
E)
zbadanie pacjenta i przetoczenie krwi
A)
wyłącznie zbadanie pacjenta
31%
Bardzo dobrze! Art. 32 ust. 3 Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty stanowi: „Jeżeli zachodzi potrzeba przeprowadzenia badania osoby, o której mowa w ust. 2 /czyli pacjenta małoletniego lub niezdolnego do wyrażenia świadomej zgody/, zgodę na przeprowadzenie badania może wyrazić także opiekun faktyczny. Natomiast na pozostałe czynności medyczne wymienione w tych podpunktach konieczna jest zgoda przedstawiciela ustawowego.
Lekarz może udzielić świadczenia zdrowotnego małoletniemu pacjentowi, który
ukończył lat 16:
A)
bez uzyskania jakiejkolwiek zgody
B)
po uzyskaniu zgody pacjenta, ale bez zgody jego przedstawiciela ustawowego
C)
po uzyskaniu zgody przedstawiciela ustawowego, ale bez zgody pacjenta
D)
bez zgody pacjenta, ale po uzyskaniu zgody jego rodziców
E)
po uzyskaniu zgody pacjenta i jego przedstawiciela ustawowego
E)
po uzyskaniu zgody pacjenta i jego przedstawiciela ustawowego
66%
Super! Zgoda jest wymagana w przypadku pacjentów w wieku:
0–15 lat – zgoda opiekuna ustawowego
16–17 lat – zgoda pacjenta i opiekuna ustawowego
>18 lat – zgoda pacjenta
Czy lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia stwarzającą
podwyższone ryzyko bez zgody opiekuna prawnego małoletniego pacjenta (np. rodzica), bądź zgody
sądu opiekuńczego?
A)
działanie takie możliwe jest wyłącznie za zgodą sądu opiekuńczego
B)
działanie takie jest możliwe, ale wyłącznie po uzyskaniu przez lekarza zgody przełożonego
C)
podobne postępowanie jest prawnie zakazane
D)
lekarz może podjąć takie czynności, w chwili, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w
sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego
uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia
E)
działanie takie jest możliwe, ale zgoda opiekuna prawnego jest w podobnych momentach zawsze
niezbędna
D)
lekarz może podjąć takie czynności, w chwili, gdy zwłoka spowodowana postępowaniem w
sprawie uzyskania zgody groziłaby pacjentowi niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego
uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia
90%
Dokładnie! Jesteś gość!
Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
A)
małoletni, który ukończył 16. rok życia, może współdecydować o postępowaniu
leczniczym oraz prosić o przeprowadzenie konsultacji pod nieobecność przedstawiciela
ustawowego
B)
małoletni, który ukończył 16. rok życia, nie może współdecydować o postępowaniu
leczniczym ani prosić o przeprowadzenie konsultacji pod nieobecność przedstawiciela
ustawowego
C)
rodzice małoletniego, który ukończył 16. rok życia nie mają prawa do informacji o
jego stanie zdrowia
D)
rodzice małoletniego, który ukończył 16. rok życia nie mają prawa do
współdecydowaniu o postępowaniu leczniczym.
E)
badanie i udzielanie innych świadczeń zdrowotnych małoletniemu musi się odbywać
zawsze w obecności jego przedstawiciela ustawowego
A)
małoletni, który ukończył 16. rok życia, może współdecydować o postępowaniu
leczniczym oraz prosić o przeprowadzenie konsultacji pod nieobecność przedstawiciela
ustawowego
71%
Tak! Małoletni, który ukończył 16 lat posiada prawo do wyrażenia zgody (lub sprzeciwu) oraz pełne prawo do informacji.
Do szpitala zostaje przywieziony mężczyzna, który wymaga przeprowadzenia zabiegu dializy. Ze
względu na swój stan nie może udzielić skutecznej zgody. W takim przypadku lekarz może wykonać
zabieg:
- po uzyskaniu zgody swego przełożonego
- po uzyskaniu zgody żony lub innej osoby bliskiej pacjenta
- po wydaniu orzeczenia o ubezwłasnowolnieniu chorego przez sąd opiekuńczy, właściwy ze
względu na ostatnie jego miejsce zamieszkania - po uzyskaniu zezwolenia sądowego
- w sytuacji, gdy zwłoka mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego
uszkodzenia ciała lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, bez niczyjej zgody, powinien jednak w
miarę możliwości skonsultować się z innym lekarzem najlepiej tej samej specjalności
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 4
B)
4, 5
C)
1, 3
D)
2, 4
E)
1,5
B)
4, 5
84%
Tak! Jeśli opóźnienie nie niesie za sobą ryzyka pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, lekarz powinien wystąpić o zgodę sądu opiekuńczego. Jeśli wykonanie procedury jest konieczne natychmiast, kierując się dobrem chorego lekarz powinien podjąć decyzję samodzielnie, jeśli to możliwe po zaczerpnięciu opinii drugiego kolegi.
Czy osoba ubezwłasnowolniona może zgłosić sprzeciw wobec jej przyjęcia do szpitala?
A)
nie - decyzję podejmuje wyłącznie opiekun prawny
B)
nie - decyzję podejmuje wyłącznie sąd opiekuńczy
C)
tak - jeśli jest pełnoletnia
D)
tak - jeśli posiada rozeznanie co do sytuacji i rozumie kierowane do niej komunikaty
E)
tak - ale tylko w przypadku szpitala psychiatrycznego
D)
tak - jeśli posiada rozeznanie co do sytuacji i rozumie kierowane do niej komunikaty
75%
Dobrze! Osoba ubezwłasnowolniona może wyrazić sprzeciw wobec udzielenia jej świadczenia zdrowotnego, o ile dysponuje dostatecznym rozeznaniem. Podobnie małoletni, którzy ukończyli 16 lat, osoby chore psychicznie i upośledzone umysłowo.
Czy pacjent ma prawo zgłosić sprzeciw w stosunku do opinii lekarza dotyczącej jego
osoby?
A)
polskie prawo nie wypowiada się na ten temat
B)
pacjent ma prawo skierować sprawę do Izby Lekarskiej
C)
tak, jest to jedno z praw pacjenta
D)
nie ma takiego prawa
E)
obecnie trwają prace legislacyjne na ten temat
C)
tak, jest to jedno z praw pacjenta
86%
Yes! Yes! Yes! Temu tematowi poświęcony jest cały rozdział w ustawie o Prawach pacjenta.
Czy dziecko, które ukończyło lat 16 ma prawo żądać uzyskania pełnej informacji na
temat swojego leczenia?
A)
tak, ale jedynie w momencie, gdy nie ma jego rodziców, opiekunów prawnych lub
faktycznych
B)
tak, ale tylko wówczas, gdy uzyska wcześniej zgodę sądu opiekuńczego
C)
tak, gdy dotyczy to spraw z zakresu przestępstw przeciwko seksualności człowieka
D)
tak, od 16. rż. posiada takie prawo
E)
nie, nie posiada takiego prawa
D)
tak, od 16. rż. posiada takie prawo
92%
Świetnie! Pacjent, który ukończył 16 lat lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo do uzyskania od lekarza informacji o stanie zdrowia pacjenta. Pacjent, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od lekarza informacji, w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
Prawo pacjenta do informacji obejmuje:
A)
udzielenie pacjentowi informacji tylko o jego stanie zdrowia
B)
udzielenie pacjentowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych
oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach
ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu
C)
udzielenie pacjentowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych
oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, o wszystkich następstwach ich
zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu
D)
udzielenie informacji osobie bliskiej pacjenta nawet wbrew żądaniu pacjenta jej nieudzielania
E)
udzielenie pacjentowi tylko ogólnej informacji o zabiegu
B)
udzielenie pacjentowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych
oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach
ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu
75%
Tak! Dokładnie tak! Jesteś Miszczu! Właśnie wybrałeś poprawną odpowiedz która jest fragmentem art. 9 ust. 2 ustawy o Prawach pacjenta i Rzeczniku praw pacjenta.
Przekazywanie pacjentowi przez lekarza informacji o jego stanie zdrowia:
A)
jest obowiązkiem lekarza niezależnie od tego, czy pacjent prosił o przekazanie informacji
B)
jest obowiązkiem lekarza tylko wówczas, gdy lekarz chce uzyskać od pacjenta zgodę na udzielenie
świadczenia zdrowotnego
C)
jest obowiązkiem lekarza tylko w odniesieniu do osób dorosłych
D)
jest obowiązkiem lekarza tylko wówczas, gdy pacjent prosi o przekazanie informacji
E)
nie dotyczy dzieci, którym lekarz z zasady nie udziela żadnej informacji
A)
jest obowiązkiem lekarza niezależnie od tego, czy pacjent prosił o przekazanie informacji
57%
Dobrze! Lekarz ma obowiązek informowania pacjenta m. in o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu czy rokowaniu.
Pamiętaj, że na mocy art. 16 ust. 1 KEL lekarz może nie informować pacjenta o jego stanie zdrowia, jeżeli pacjent wyraża takie życzenie.
Lekarz stwierdza, że rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta i przekazanie mu takich złych wieści
może godzić w jego dobro. Jak, w myśl przepisów prawa, może się wówczas zachować?
A)
musi przekazać pełną informację, gdyż bez względu na stan pacjenta podstawowym jego prawem
jest uzyskanie takiej informacji.
B)
może całkowicie odstąpić od informowania chorego i pełną informację przekazać osobie, co do
której wie, że działa ona w interesie tego pacjenta
C)
może ograniczyć informację o stanie zdrowia i rokowaniu, przekazywaną pacjentowi
D)
może wprowadzić w błąd pacjenta i powiedzieć mu, że rokowania są dobre
E)
może ograniczyć się jedynie do przekazania pacjentowi swych zaleceń i przemilczeć pozostałe
kwestie
C)
może ograniczyć informację o stanie zdrowia i rokowaniu, przekazywaną pacjentowi
70%
Tak! W przypadku niepomyślnego rokowania lekarz może nie ujawnić pełnej informacji o nim, jeśli jest przekonany, że przyniosłoby to choremu poważne cierpienie lub inne niekorzystne następstwa zdrowotne. Na żądanie chorego powinien jednak poinformować go o wszystkim.
Ponadto zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, w razie zastosowania przywileju należy poinformować przedstawiciela ustawowego lub osobę upoważnioną.
Terminem „przywilej terapeutyczny” określa się:
A)
prawo pacjenta do uzyskania dostępu do najbardziej nowoczesnych i
zaawansowanych procedur medycznych
B)
prawo lekarza do decydowania o tym, który z pacjentów potrzebujących
deficytowego świadczenia zdrowotnego otrzyma je w pierwszej kolejności
C)
prawo lekarza do tego, aby w wyjątkowych przypadkach i ze względu na dobro
pacjenta powstrzymać się od udzielenia pacjentowi pełnej informacji o stanie jego
zdrowia i niepomyślnym rokowaniu
D)
prawo pacjenta do uzyskania dostępu do dotyczącej go dokumentacji medycznej
E)
prawo lekarza do tego, aby w wyjątkowych przypadkach i ze względu na dobro
pacjenta udzielić kompetentnemu pacjentowi świadczenia zdrowotnego wbrew
sprzeciwowi tego pacjenta
C)
prawo lekarza do tego, aby w wyjątkowych przypadkach i ze względu na dobro
pacjenta powstrzymać się od udzielenia pacjentowi pełnej informacji o stanie jego
zdrowia i niepomyślnym rokowaniu
51%
Super! Przywilej terapeutyczny ma na celu ochronę pacjenta przez niekorzystnymi skutkami informacji o niepomyślnym rokowaniu. Wówczas lekarz powinien przekazać tę informację przedstawicielowi ustawowemu lub osobie upoważnionej przez pacjenta, zaś na wyraźne żądanie – również pacjentowi.
Oceń prawdziwość zdania: „W przypadku chorego nieprzytomnego lekarz może udzielić dla dobra
chorego, niezbędnych informacji osobie, co do której jest przekonany, że działa ona w interesie
chorego”:
A)
zdanie to jest prawdziwe, stanowi część zapisów Kodeksu Etyki Lekarskiej
B)
zdanie to nie jest prawdziwe
C)
zdanie to jest prawdziwe, stanowi część Ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
D)
zdanie to jest prawdziwe, stanowi część Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty
E)
jest to zdanie nieprawdziwe, lekarz może udzielić informacji w takiej sytuacji tylko opiekunowi
prawnemu pacjenta
A)
zdanie to jest prawdziwe, stanowi część zapisów Kodeksu Etyki Lekarskiej
52%
No no, zaimponowałeś nam! Dokładnie jest to treść art. 16 ust. 2 Kodeksu Etyki Lekarskiej.
Wskaż, kiedy lekarz onkolog może ograniczyć informację udzielaną pacjentowi o stanie jego zdrowia i o rokowaniu:
A)
w sytuacji ogłoszenia stanu epidemii
B)
na żądanie osoby bliskiej pacjenta, jeśli pacjent jest pełnoletni, przytomny i zdolny do zrozumienia znaczenia informacji, ale taka jest wola osoby bliskiej
C)
na żądanie Rzecznika Praw Lekarza, działającego przy Okręgowej Izbie Lekarskiej
D)
ze względu na udział pacjenta w badaniu klinicznym
E)
jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta a wg oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta
E)
jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta a wg oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta
91%
Dobrze! Jest to tak zwany przywilej terapeutyczny.
Lekarz może nie udzielać choremu pełnej informacji na temat jego stanu zdrowia w przypadku, kiedy podejrzewa, że przekazanie pełnej informacji na temat stanu zdrowia i rokowań przysporzy choremu dodatkowych cierpień lub znacznie wpłynie na jego stan psychiczny. Przesłanki, które umożliwiają zastosowanie przywileju terapeutycznego, to przede wszystkim:
wystąpienie sytuacji wyjątkowej,
bardzo niepomyślne rokowania dla pacjenta,
dobro pacjenta przemawiające za ograniczeniem przekazania pełnej informacji medycznej.
W takim przypadku lekarz ma prawo odstąpić od udzielenia pełnej informacji medycznej na podstawie art. 31 pkt 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, który jasno mówi, że „W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej informacji”.
Lekarz, po zapoznaniu się z wynikami zleconych przez siebie badań diagnostycznych, informuje pacjenta o rozpoznaniu, które jest niekorzystne dla chorego. Pacjent przerywa lekarzowi i stwierdza, że nie chce więcej nic na temat swojej choroby wiedzieć. W tej sytuacji lekarz powinien:
A)
odstąpić od informowania chorego, ponieważ ustawodawca zwalnia go z tego obowiązku na żądanie pacjenta
B)
kontynuować realizację obowiązku informacyjnego, jako warunku udzielenia lub odmowy przez pacjenta uświadomionej zgody na leczenie
C)
przekonać pacjenta, że ma on obowiązek przyjąć wszelkie informacje na temat swojego stanu zdrowia
D)
przekazać informacje na temat stanu zdrowia pacjenta upoważnionej przez niego osobie
E)
zwołać konsylium składające się z trzech lekarzy, w tym co najmniej dwóch specjalistów z dziedziny, której dotyczy rozpoznanie i przekazać pacjentowi informację w tak poszerzonym składzie
A)
odstąpić od informowania chorego, ponieważ ustawodawca zwalnia go z tego obowiązku na żądanie pacjenta
79%
Tak, dokładnie. Pacjent ma prawo żądać, aby nie udzielać mu informacji. Mówi o tym art. 31
ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty
:
Jeżeli lekarz nie udzieli pacjentowi, który kwalifikuje się do dalszego leczenia, informacji o
proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych:
A)
lekarz nie ponosi odpowiedzialności prawnej - nie ma obowiązku udzielania informacji o
proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych
B)
lekarz naraża się na poniesienie odpowiedzialności cywilnej - pacjent może żądać
zadośćuczynienia pieniężnego, a ponadto lekarz podlega odpowiedzialności zawodowej
C)
lekarz naraża się na poniesienie odpowiedzialności karnej – nie przekazanie informacji jest
przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego
D)
lekarz nie ponosi odpowiedzialności cywilnej, a jedynie może odpowiadać przed sądem
lekarskim
E)
lekarz naraża się na poniesienie odpowiedzialności cywilnej - pacjent może żądać
odszkodowania, którego wysokość ustala komisja działająca przy właściwym wojewodzie.
B)
lekarz naraża się na poniesienie odpowiedzialności cywilnej - pacjent może żądać
zadośćuczynienia pieniężnego, a ponadto lekarz podlega odpowiedzialności zawodowej
60%
Tak! Takimi sprawami zajmuje się sąd lekarski, dodatkowo pacjent może żądać zadośćuczynienia przed sądem cywilnym.
Pacjent niezadowolony ze stosowanego leczenia domaga się przeprowadzenia w jego obecności konsylium z udziałem innych lekarzy, księdza i znachora-homeopaty, który od lat „leczy” jego rodzinę. Zgodnie z Kodeksem Etyki Lekarskiej lekarz powinien:
A)
przychylić się do żądania chorego
B)
zorganizować konsylium bez udziału księdza
C)
zorganizować konsylium bez udziału znachora-homeopaty
D)
zorganizować konsylium bez udziału księdza i homeopaty
E)
odmówić zorganizowania takiego konsylium
D)
zorganizować konsylium bez udziału księdza i homeopaty
51%
Pytanie kontrowersyjne. Art. 18 KEL przewiduje prawo chorego do zasięgnięcia opinii o swoim stanie zdrowia i postępowaniu lekarskim, ale u innego lekarza, a nie duchownego czy znachora. Art. 19 KEL podaje, że chory ma prawo do kontaktów z duchownym. Jednak KEL nigdzie nie pisze o zasadach zwoływania konsylium.
Jeżeli w przyszłości znajdziesz się w takiej sytuacji, naszym zdaniem będziesz mógł postąpić wg swojego uznania, kierując się dobrem pacjenta. Żadna z wymienionych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Lekarz w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych może odmówić pacjentowi prawa do
obecności osoby pozostającej z pacjentem we wspólnym pożyciu, gdy:
A)
pacjent wymaga fachowej opieki pielęgnacyjnej
B)
pacjent przebywa w szpitalu klinicznym a badanie pacjenta ma charakter pokazowy i biorą w
nim udział studenci
C)
działa ze względów organizacyjnych - na wieloosobowej sali pacjentów nie ma parawanów
D)
istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na
bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta
E)
nie można zagwarantować osobie bliskiej bezpieczeństwa zdrowotnego w związku z
udzielanym pacjentowi świadczeniem zdrowotnym
D)
istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na
bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta
90%
Super! Można odmówić pacjentowi obecności osoby bliskiej w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych:
jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego,
ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta.
Odmowę tę odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
Do mężczyzny, który spadł ze schodów, zostaje wezwany Zespół Ratownictwa Medycznego. Lekarz,
który przybył na miejsce, dowiedział się, że pacjent ten silnie uderzył się w plecy i pozostaje w pozycji
leżącej na miejscu zdarzenia. Odmawia jednak stanowczo przewiezienia do szpitala. Jak w świetle
przepisów prawa medycznego powinien wówczas zachować się lekarz?
A)
mając na uwadze, że pacjent mógł ponieść poważny uszczerbek na zdrowiu, może pominąć
stanowisko pacjenta i wbrew jego woli przetransportować go do szpitala
B)
powinien upewnić się w obecności co najmniej dwóch świadków, czy pacjent podtrzymuje
swoje stanowisko, a w razie takiej odpowiedzi, pozostawić pacjenta na miejscu zdarzenia
C)
udzielić informacji na temat potencjalnych skutków poniesionych obrażeń oraz
proponowanej diagnostyki i następnie postąpić zgodnie z wolą pacjenta
D)
zawiadomić lekarza psychiatrę, wyznaczonego przez marszałka województwa, który może
zdecydować o przymusowej hospitalizacji takiego pacjenta
E)
odnotować sprzeciw pacjenta w dokumentacji medycznej i pozostawić go na miejscu
zdarzenia
C)
udzielić informacji na temat potencjalnych skutków poniesionych obrażeń oraz
proponowanej diagnostyki i następnie postąpić zgodnie z wolą pacjenta
63%
Tak, pacjent powinien podjąć świadomą decyzję, w oparciu o wiedzę o skutkach leczenia i konsekwencjach odstąpienia od niego.
Jakimi kryteriami wg Kodeksu Etyki Lekarskiej powinien kierować się lekarz ustalający kolejność pacjentów w przypadkach wymagających szczególnych form terapii, które nie mogą być zastosowane
równocześnie u wszystkich potrzebujących?
A)
kryteriami medycznymi
B)
kryteriami społecznymi
C)
kryteriami ekonomicznymi
D)
prawdziwe są odpowiedzi A i B
E)
prawdziwe są odpowiedzi A i C
A)
kryteriami medycznymi
86%
Dobrze! Zgodnie z KEL, lekarz może ustalić kolejność zastosowania u pacjentów metod
diagnostycznych, terapeutycznych i zapobiegawczych posługując się kryteriami medycznymi.
Czy Kodeks Etyki Lekarskiej odnosi się do problemu ustalania kolejności świadczeń udzielanych
pacjentom?
A)
Kodeks Etyki Lekarskiej wskazuje wyłącznie, iż lekarz powinien pamiętać o podobnym problemie
B)
Kodeks Etyki Lekarskiej wskazuje wyłącznie, że działania te leżą w gestii władz szpitala/poradni
C)
na temat ten wypowiada się wyłącznie ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
D)
na temat ten wypowiada się wyłącznie ustawa o działalności leczniczej
E)
Kodeks Etyki Lekarskiej wprost wskazuje, że lekarz ustalający kolejność pacjentów powinien
opierać się na kryteriach medycznych
E)
Kodeks Etyki Lekarskiej wprost wskazuje, że lekarz ustalający kolejność pacjentów powinien
opierać się na kryteriach medycznych
86%
Dobrze! Zgodnie z KEL, lekarz może ustalić kolejność zastosowania u pacjentów metod diagnostycznych, terapeutycznych i zapobiegawczych posługując się kryteriami medycznymi.
Zgodnie z ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, lekarz udzielający pacjentowi
świadczeń zdrowotnych może sprzeciwić się obecności osoby bliskiej pacjenta przy udzielaniu tych
świadczeń:
A)
w każdym przypadku i bez konieczności podawania uzasadnienia
B)
tylko w przypadku, gdy wykonanie świadczenia zdrowotnego wymaga od pacjenta rozebrania się
C)
tylko w przypadku, gdy obecność osoby bliskiej mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia
pacjenta
D)
tylko w przypadku, gdy pacjent cierpi na nieuleczalną chorobę zakaźną
E)
tylko gdy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub gdy
przemawia za tym wzgląd na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta
E)
tylko gdy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub gdy
przemawia za tym wzgląd na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta
68%
Super! Jeśli pacjent wyrazi takie życzenie, podczas udzielania mu świadczeń zdrowotnych może być obecna osoba bliska. Jednakże lekarz może odmówić tego prawa w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta. Dodatkowo odmowę tę należy odnotować w dokumentacji medycznej. Poniżej przedstawiamy treść art. 21 pkt. 2 ustawy:
Czy wobec osoby, u której podejrzewa się wystąpienie choroby szczególnie zakaźnej,
zagrażającej zdrowiu lub życiu można zastosować środki przymusu bezpośredniego
celem zmuszenia jej do poddania się czynnościom leczniczym?
A)
nie, polskie przepisy nie regulują tej kwestii
B)
tak, jest taka możliwość, ale wyłącznie za zgodą sądu opiekuńczego lub (zastępczo)
prokuratora
C)
tak, na takie działanie zezwalają przepisy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
D)
nie, przymus bezpośredni może być zastosowany wyłącznie w placówkach
psychiatrycznych
E)
tak, istnieje taka możliwość, ale wyłącznie za zgodą Głównego Inspektora
Sanitarnego
C)
tak, na takie działanie zezwalają przepisy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
67%
Tak jest! To dosyć modna ustawa w czasie epidemii Covid 19.
Do gabinetu lekarza ginekologa zgłasza się pacjentka w towarzystwie swojego męża.
Chce on asystować przy przeprowadzeniu badań. Jak powinien postąpić lekarz?
powinien pozwolić na asystowanie przy badaniu, gdyż mąż jako osoba bliska ma prawo brać
udział przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych
w przypadku braku wyraźnej zgody pacjentki na taką asystę powinien wyprosić jej męża z
gabinetu
może odmówić obecności męża przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych jego żonie, gdy uzna,
że wymaga tego bezpieczeństwo zdrowotne pacjentki
powinien zezwolić mężowi na asystowanie przy badaniu, gdyż milczenie pacjentki należy
uznać za wyrażenie zgody na taką asystę
bez względu na okoliczności i stanowisko pacjentki powinien wyprosić jej męża, gdyż badanie
może naruszyć prawo pacjentki do intymności.
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1
B)
2, 3
C)
1, 4
D)
tylko 5
E)
tylko 4
B)
2, 3
89%
Na życzenie pacjentki, w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych może przebywać przy niej osoba bliska, jednak ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjentki lub prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego, lekarz może odmówić pacjentce prawa do obecności osoby bliskiej w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych.
Pewnego pacjenta na dwa dni przed jego śmiercią odwiedził wysoki przedstawiciel obcego państwa i
wręczył mu odznaczenie. Lekarz był świadkiem tego wydarzenia, ponieważ badał w tym czasie innego
chorego. Zgodnie z Kodeksem Etyki Lekarskiej powinien:
A)
poinformować o tym władze w trosce o własne bezpieczeństwo
B)
poinformować o tym władze w trosce o bezpieczeństwo Państwa
C)
przekazać niezwłocznie informację Rzecznikowi Prasowemu Szpitala
D)
może przekazać taką informację dopiero po śmierci chorego
E)
zachować tę informację w tajemnicy
E)
zachować tę informację w tajemnicy
82%
Dobrze! Skoro lekarz uzyskał pewne informacje o pacjencie podczas wykonywania czynności zawodowych, powinien je zachować w tajemnicy, nawet po śmierci pacjenta.
Lekarz nie jest uprawniony do udzielenia informacji o stanie zdrowia nieprzytomnej
pacjentki (w wieku 54 lat):
A)
wnuczce tej pacjentki
B)
synowej tej pacjentki
C)
mężowi tej pacjentki
D)
kuzynowi tej pacjentki
E)
konkubentowi tej pacjentki
D)
kuzynowi tej pacjentki
50%
Tak! Osoba bliska w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta to małżonek, krewny do drugiego stopnia lub powinowaty do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciel ustawowy, osoba pozostająca we wspólnym pożyciu (konkubent) lub osoba wskazaną przez pacjenta.
A najbliższy kuzyn to krewny IV stopnia.
