Chirurgia Flashcards
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropnia:
- zasadniczym sposobem leczenia jest jego ewakuacja
- leczenie chirurgiczne jest przeciwwskazane, większe korzyści daje antybiotykoterapia
- powikłaniem ropnia okołoodbytniczego może być przetoka okołoodbytnicza
- powikłaniem ropnia okołoodbytniczego może być szczelina odbytu
- ropnie okołoodbytowe występują częściej u mężczyzn
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4
B)
1, 3, 5
C)
2, 3, 5
D)
2, 3, 4
E)
1, 3, 4
B)
1, 3, 5
69%
Fenomenalnie! Ropnie okołoodbytowe to zbiorniki ropy, które znajduje się w obrębie przestrzeni okołoodbytowej, międzyzwieraczonej, kulszowo-odbytniczej i miedniczno-odbytniczej. Przyczyną ich rozwoju jest zakażenie krypt i gruczołów odbytowych, które szerzy się wzdłuż miejsc zmniejszonego oporu w obrębie przestrzeni tkankowej.
Klasyfikacja Cormana ropni okołoodbytowych :
ropień podskórny (przyodbytowy, powierzchowny) – ok. 60%,
ropień kulszowo-odbytniczy (poddźwigaczowy) – 15–25%,
Ropny stan zapalny w okolicy wału paznokcia to:
A)
ropień
B)
ropowica
C)
zastrzał
D)
zanokcica
E)
róża
D)
zanokcica
79%
Świetnie! Zanokcicą nazywamy zapalenie w obrębie wału paznokciowego spowodowane infekcją bakteryjną, rzadziej grzybiczą. Powstaje ropień podnaskórkowy, a objawami są: pulsujący ból, który nasila się, gdy kończyna pozostaje opuszczona, oraz zaczerwienienie i obrzęk skóry. W leczeniu konieczne jest nacięcie wału paznokciowego w celu ewakuacji treści ropnej.
Proces zapalny, zwykle ropny toczący się w obrębie wału paznokciowego to:
A)
zanokcica
B)
zastrzał
C)
załupek
D)
czyrak
E)
zgorzel
A)
zanokcica
93%
Bardzo dobrze! Zanokcica to najczęściej ropny proces zapalny obejmujący wał paznokciowy
Zakażenie skóry z szybko szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej, ropnym wyciekiem
z rany, objawami ogólnymi i tworzeniem odległych ropni, wywołane przez Pasteurella
multocida charakterystyczne jest dla ran spowodowanych przez:
A)
psy
B)
koty
C)
gryzonie
D)
węże jadowite
E)
żadne z powyższych
B)
koty
51%
Doskonale! W przypadku zakażeń ran kąsanych przez koty izoluje się najczęściej mieszaną florę tlenową i beztlenową. Pasteurella multocida i Pasteurella Septica to najczęściej spotykane patogeny (75%). Innymi izolowanymi drobnoustrojami są gronkowce, paciorkowce, Moraxella sp., Bacteroides sp., Fusobacterium, Porphyromonas, Prevotella.
Pasteurella multocida to bakteria Gram-ujemna względne beztlenowa, której obecność stwierdza się w ślinie 70–90% zwierząt. Drobnoustrój wywołuje zakażenie tkanki łącznej, które pojawia się szybko i przebiega gwałtownie. Objawami są:
rumień, obrzęk, lokalna limfadenopatia,
wyciek ropny z rany,
objawy ogólne.
W niektórych przypadkach dochodzi do tworzenia ropni w odległych miejscach. Innymi powikłaniami są:
zapalenie wsierdzia,
ZOMR,
zapalenie stawów, kości i szpiku.
Do najczęstszych objawów tzw. „ostrego brzucha” nie zalicza się:
A)
dodatniego objawu Blumberga
B)
wzmożonych ruchów perystaltycznych, tzw. „burza nad brzuchem”
C)
wymiotów
D)
objawu obrony mięśniowej
E)
wzdęcia brzucha
B)
wzmożonych ruchów perystaltycznych, tzw. „burza nad brzuchem”
83%
Brawo! W przypadku ostrego brzucha w przebiegu zapalenia otrzewnej dochodzi do niedrożności porażennej jelit. Jej objawem jest “cisza nad brzuchem”.
Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną ostrego zapalenia otrzewnej jest:
A)
zadzierzgnięcie jelita cienkiego
B)
wgłobienie jelita cienkiego w jelito grube
C)
perforacja przewodu pokarmowego
D)
sepsa
E)
niedrożność jelita grubego
C)
perforacja przewodu pokarmowego
78%
Dobrze! Perforacja przewodu pokarmowego jest najczęstszą przyczyną rozlanego zapalenia otrzewnej.
Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną ostrego zapalenia otrzewnej jest:
A)
ostra niewydolność wątroby
B)
wgłobienie jelita cienkiego w grube
C)
perforacja przewodu pokarmowego
D)
niedrożność jelita grubego
E)
ostre zapalenie trzustki
C)
perforacja przewodu pokarmowego
96%
Dobrze! Perforacja przewodu pokarmowego jest najczęstszą przyczyną rozlanego zapalenia otrzewnej.
Do wtórnych zapaleń otrzewnej nie zalicza się:
A)
zapalenia związanego z przewlekłą dializą otrzewnową
B)
martwicy ściany jelita
C)
zapalenia związanego z nieszczelnością zespolenia jelitowego
D)
ziarniniakowego zapalenia otrzewnej
E)
zapalenia otrzewnej z obecnością grzybów
D)
ziarniniakowego zapalenia otrzewnej
41%
Odpowiedź kontrowersyjna. Jest to postać pierwotnego zapalenia otrzewnej, czyli postaci zapalenia bez towarzyszącej przyczyny brzusznej takiej jak zakażenie narządu czy perforacja. Czynnikami etiologicznymi są Mycobacterium, Histoplasma i Strongyloides i jest to zakażenie krwiopochodne. A Inne postaci pierwotnego zapalenia otrzewnej to:
zapalenie otrzewnej o etiologii bakteryjnej u pacjenta z zespołem nerczycowym, marskością wątroby lub toczniem rumieniowatym układowym,
streptokokowe lub pneomokokowe zapalenie otrzewnej (krwiopochodne, u młodych dziewcząt).
Martwica ściany jelita, nieszczelność zespolenia i przewlekła dializoterapia otrzewnowa to przyczyny wtórnego zapalenia otrzewnej (pierwotny proces chorobowy dotyczy jamy brzusznej lub czynnik etiologiczny został wprowadzony z zewnątrz).
Natomiast zapalenie otrzewnej z obecnością grzybów jest postacią trzeciorzędowego zapalenia otrzewnej (zapalenie przetrwałe po leczeniu postaci wtórnej zapalenia).
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące żółciowego zapalenia otrzewnej:
- jest wynikiem drażniącego działania żółci na otrzewną
- diagnostyczne nakłucie otrzewnej z obecnością krwiście podbarwionego płynu
pozwala na postawienie rozpoznania - dynamika objawów (czasowa regresja dolegliwości) może przypominać perforację
wrzodu trawiennego - przy pewnym rozpoznaniu podstawą leczenia jest leczenie zachowawcze z
szerokowidmową antybiotykoterapią - obecność perforacji ściany pęcherzyka jest warunkiem rozpoznania
- stan po wycięciu pęcherzyka żółciowego w przeszłości pozwala na wykluczenie
rozpoznania
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 4, 5
B)
1, 3, 5, 6
C)
2, 5, 6
D)
1, 3
E)
1, 4, 5, 6
D)
1, 3
53%
Gratulacje! Żółciowe zapalenie otrzewnej związane jest przedostawaniem się żółci do jamy otrzewnej w wyniku perforacji pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych na skutek:
zapalenia,
urazu,
działania jatrogennego (ECPW, protezowanie dróg żółciowych, uszkodzenie śródoperacyjne).
Najczęstszą przyczyną krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego jest:
A)
nieżyt krwotoczny
B)
zapalenie przełyku
C)
choroba wrzodowa
D)
rak żołądka
E)
zespół Mallory’ego-Weissa
C)
choroba wrzodowa
93%
Brawo! Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy odpowiada za 50–75% krwawień z górnego przewodu pokarmowego, jest więc jego najczęstszą przyczyną.
Zespół Mallory-Weissa to:
A)
spastyczny kurcz przełyku
B)
zakrzepica żył wątrobowych
C)
zespół jelita drażliwego
D)
krwotok z pękniętej śluzówki w rejonie wpustu
E)
nadpłytkowość po splenektomii
D)
krwotok z pękniętej śluzówki w rejonie wpustu
92%
Doskonale! Zespół Mallory’ego-Weissa to linijne pęknięcie błony śluzowej przełyku spowodowane najczęściej obfitymi i gwałtownymi wymiotami.
W klasyfikacji zmian krwawiących w niszy wrzodowej stopień I według Forresta
oznacza:
A)
niedawno przebyte krwawienie
B)
aktywne krwawienie
C)
dawno przebyte krwawienie
D)
brak krwawienia
E)
klasyfikacja Forresta nie dotyczy krwawienia do przewodu pokarmowego
B)
aktywne krwawienie
W klasyfikacji zmian krwawiących stopień II według Forresta oznacza:
A)
niedawno przebyte krwawienie
B)
aktywne krwawienie
C)
dawno przebyte krwawienie
D)
brak krwawienia
E)
nawrotowe krwawienie z niegojącej się rany
A)
niedawno przebyte krwawienie
Sondę Sengstakena-Blakemore’a zakłada się przy:
A)
krwawieniu z żylaków przełyku
B)
krwawieniu z wrzodu dwunastnicy
C)
krwotoku z nadżerki żołądka
D)
krwawieniu Dieulafoya
E)
marskości wątroby
A)
krwawieniu z żylaków przełyku
93%
Brawo! W leczeniu krwawienia z żylaków przełyku możesz zastosować zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a albo jego nowszą wersję zgłębnik Minnesota , natomiast w krwawieniu z dna żołądka lub wpustu możesz zastosować zgłębnik Lintona-Nachlasa . Obecnie ten sposób leczenie stosuje się tylko wtedy, gdy leczenie endoskopowe jest niedostępne albo gdy okazało się ono nieskuteczne (ok. 10 % przypadków).
Sonda Sengstakena-Blakemore’a służy do:
A)
pomiaru ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej
B)
usuwania żylaków kończyny dolnej
C)
wykonywania kolonoskopii
D)
tymczasowego tamowania krwotoku z żylaków przełyku
E)
usuwania kamieni z dróg żółciowych podczas ERCP
D)
tymczasowego tamowania krwotoku z żylaków przełyku
93%
Świetnie! W przypadku krwawienia z żylaków przełyku, które nie udaje się opanować metodami endoskopowymi, stosuje się tamponadę balonową. Można do tego celu wykorzystać zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a.
Sonda Sengstakena-Blakemore’a jest stosowana w:
A)
ocenie ran postrzałowych tułowia
B)
żywieniu dojelitowym po zabiegach operacyjnych
C)
ocenie odbytnicy w trakcie endoskopowej ultrasonografii
D)
doraźnym zatrzymaniu krwotoku z żylaków przełyku
E)
ocenie dróg żółciowych w trakcie endoskopowej wstecznej cholangiopankreatografii
D)
doraźnym zatrzymaniu krwotoku z żylaków przełyku
76%
Doskonale! Sonda Sengstakena-Blakemore’a służy do doraźnego zatrzymywania krwotoku z żylaków przełyku i może być utrzymywana przez maksymalnie 24 h.
W przypadku krwawienia z żylaków przełyku, którego nie udało się zatamować
endoskopowo lub brak jest możliwości wykonania doraźnego zaopatrzenia
endoskopowego, najskuteczniejszą hemostazę można uzyskać stosując:
A)
totalną resekcję żołądka
B)
wlew leków p/krwotocznych oraz inhibitora pompy protonowej
C)
zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a
D)
propranolol w dawce 40 mg na dobę
E)
cewnik Foleya wprowadzony do przełyku
C)
zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a
95%
Wyśmienicie! W przypadku braku możliwości wykonania zabiegu endoskopowego należy założyć pacjentowi zgłębnik Sengstakena-Blakemore’a. Pomoże ci on doraźnie zahamować krwotok, lecz usunięcie zgłębnika będzie skutkować nawrotem krwawienia nawet u 60% pacjentów.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia krwotoku z żylaków przełyku:
A)
w leczeniu należy uwzględnić antybiotyk
B)
somatostatyna i glipresyna posiadają podobną skuteczność w hamowaniu krwotoku
C)
pacjent wymaga przetoczenia krwi do wartości stężenia hemoglobiny 7–8 g/dL
D)
należy unikać przetoczeń dużych objętości mrożonego osocza w celu normalizacji
wskaźnika INR
E)
należy wykonać endoskopię po 24 godzinach od początku hospitalizacji
E)
należy wykonać endoskopię po 24 godzinach od początku hospitalizacji
46%
Brawo! W przypadku krwawienia z żylaków przełyku należy podać:
leki wazoaktywne (wazopresyna, terlipresyna, somatostatyka, oktreotyd) – jak najszybciej od przyjęcia pacjenta do szpitala,
antybiotyk szerokospektralny w ramach profilaktyki zakażeń bakteryjnych, które często towarzyszą krwawieniu z żylaków przełyku.
Znaczna utrata krwi w przebiegu krwawienia z żylaków przełyku skutkuje hipowolemią albo wstrząsem hipowolemicznym. Jeżeli oznaczone stężenie hemoglobiny wynosi <7 g/dl, podaj KKCz. Docelowe stężenie Hb wynosi 7–9 g/dl .
Po zapewnieniu stabilności hemodynamicznej, należy wykonać endoskopię, w pozostałych przypadkach w ciągu 24 h od przyjęcia .
Zalecenia AALSD z 2016 r. podają, że endoskopię najlepiej wykonać w ciągu 12 h od przyjęcia.
Lekiem stosowanym w celu obniżenia ciśnienia w układzie wrotnym u chorych
krwawiących z żylaków przełyku jest:
A)
terlipresyna
B)
glukagon
C)
urapidyl
D)
propranolol
E)
nitroprusydek sodu
A)
terlipresyna
61%
Dobrze! W leczeniu krwawienia z żylaków przełyku stosujemy leki wazoaktywne, które obniżają ciśnienie w układzie wrotnym. Stosuje się je do zatrzymania krwotoku lub do 5 dni. Są nimi:
wazopresyna i terlipresyna (syntetyczny analog wazopresyny),
somatostatyna i oktreotyd (synetyczny analog somatostatyny).
Pacjent lat 44, zgłasza silne bóle brzucha i krwiste wymioty. W badaniu częstość
oddechów - 24/min, osłuchowo bez zmian nad polami płucnymi, SpO2 – słaby sygnał,
częstość pracy serca – 130/min, brak tętna na tętnicach dystalnych, ciśnienie krwi –
75/50 mm Hg, pacjent jest blady i spocony, w zapisie EKG – wąskie miarowe zespoły
QRS. Jakie postępowanie należy zastosować?
A)
kardiowersja
B)
manewry na nerwie błędnym
C)
adenozyna 6 mg i.v. szybki bolus
D)
płynoterapia
E)
amiodaron 300 mg i.v. w ciągu 20–60 minut
D)
płynoterapia
80%
Świetnie! Pacjent prezentuje objawy wstrząsu hipowolemicznego (tachykardia, hipotensja, tachypnoë, skóra blada i spocona) w wyniku krwotoku z górnego odcinka przewodu pokarmowego, których objawem są krwiste wymioty. Reakcją kompensacyjną organizmu na niedostateczną perfuzję tkanek wynikającą ze zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej jest m.in. pobudzenie układu współczulnego, które ma na celu utrzymanie prawidłowego ciśnienia tętniczego i prowadzi do:
tachykardii (w powyższym przypadku częstotliwość pracy serca wynosi 130/min),
centralizacji krążenia – zwężają się naczynia m.in. skóry, mięśni, krążenia trzewnego, czego celem jest utrzymanie przepływu w mózgu i sercu,
hiperwentylacji (występuje tachypnoë).
W przypadku wyczerpania mechanizmów obronnych organizmu prawidłowe ciśnienie nie może zostać utrzymane, co prowadzi m.in. do hipotensji. Przy ciśnieniu skurczowym <60 mm Hg zwykle nie da się wyczuć tętna na tętnicy promieniowej. Hipoperfuzja skóry objawia się jej bladością, ochłodzeniem i potami. Pomiar saturacji za pomocą pulsoksymetru jest zaburzony, sygnał staje się nieczytelny w wyniku spadku rzutu serca lub skurczu naczyń krwionośnych.
W zapisie EKG możemy się spodziewać tachykardii zatokowej.
Leczenie objawowe w tym przypadku polega przede wszystkim na uzupełnieniu objętości wewnątrznaczyniowej poprzez podanie krystaloidów i.v.
Najczęstszą przyczyną przewlekłego krwawienia do dolnego odcinka przewodu pokarmowego jest/są:
A)
polipy jelita grubego
B)
colitis ulcerosa
C)
rak jelita grubego
D)
żylaki odbytu
E)
choroba uchyłkowa
D)
żylaki odbytu
70%
Brawo! Są one najczęstszą przyczyną przewlekłego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, niezależnie od wieku stanowi ok. 30% krwawień z DOPP.
Kobieta lat 52, przyjmuje doustne preparaty żelaza z powodu nieznacznej
niedokrwistości mikrocytarnej – zgłasza obfite miesiączki. Dodatkowo lekarz zalecił
wykonanie trzykrotne testu gwajakolowego na obecność krwi utajonej w kale – wyniki
dodatnie. U tej pacjentki należy w pierwszej kolejności:
A)
wykonać kolonoskopię
B)
powtórzyć test po odstawieniu preparatów żelaza
C)
wyeliminować chorobę trzewną
D)
zalecić dietę z eliminacją dużych dawek witaminy C i powtórzyć badanie
E)
uzależnić decyzję od objawów ze strony przewodu pokarmowego
A)
wykonać kolonoskopię
62%
Kolonoskopia powinna być jednym z elementów diagnostyki u tej pacjentki, u której powodem niedokrwistości może być choroba ginekologiczna lub nowotwór jelita grubego. Chora jest w wieku, w którym notuje się wzrost zachorowań na raka jelita grubego. Jest to na tyle poważna diagnoza, że badanie powinno zostać wykonane jako pierwsze.
70-letni pacjent zgłosił się do lekarza POZ z powodu nawracających krwawień z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W wywiadzie pacjent zgłasza zwykle prawidłowe wypróżnienia, jednak okresowo występują śluzowate biegunki. Pacjent podejrzewa krwawienie z hemoroidów. Jakie jest właściwe postępowanie diagnostyczno-lecznicze?
A)
badanie per rectum, następnie skierowanie pacjenta na kolonoskopię w celu wykluczenia patologii w wyższych odcinkach jelita grubego
B)
badanie per rectum, uspokojenie pacjenta, ponieważ zgłaszane objawy są typowe dla krwawienia z hemoroidów, skierowanie do chirurga
C)
skierowanie na badanie TK, ponieważ jest to najdokładniejsze badanie pozwalające na ocenę jelita grubego
D)
pobranie wymazu z odbytu do badania parazytologicznego, ponieważ zgłaszane objawy mogą świadczyć o enterobiozie
E)
skierowanie na kolonoskopię, badanie per rectum można pominąć, jeśli pacjent będzie kierowany na badanie endoskopowe
A)
badanie per rectum, następnie skierowanie pacjenta na kolonoskopię w celu wykluczenia patologii w wyższych odcinkach jelita grubego
92%
Super! Pacjenci z dolegliwościami z DOPP (krwawienie, zaparcia, zmienny rytm wypróżnień itp.) zawsze w pierwszej kolejności wymagają badania per rectum! Do 30% nowotworów jelita grubego jest w zasięgu palca! Kolonoskopię należy wykonać, jeżeli nie ustalono przyczyn krwawienia i zawsze (niezależnie od wyniku badania okolicy anorektalnej) u osoby ≥40. rż., u osób z niedokrwistością lub zgłaszających zmianę rytmu wypróżnień lub chudnięcie.
Pacjent lat 58, dotąd nie leczący się z powodu chorób przewlekłych, zgłasza od dłuższego czasu tendencję do zaparć. Zgłosił się do szpitala z powodu wypróżnień z widoczną świeżą krwią, trwających od dwóch dni. Pacjent w stanie ogólnym dobrym. RR 135/65 mm Hg, HR 84/min, temp. 36,6°C, BMI 31 kg/m2. Chory miał wykonaną kolonoskopię przesiewową w 55. rż., w której rozpoznano tylko uchyłki esicy. Wskaż najbardziej prawdopodobną przyczynę krwawienia:
A)
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
B)
guzki krwawnicze
C)
uchyłki jelita grubego
D)
rak jelita grubego
E)
angiodysplazja
C) bardziej to
uchyłki jelita grubego
41%
Krwawienie z DOPP manifestuje się najczęściej jako stolec z domieszką krwi (im wyższa lokalizacja źródła krwawienia, tym większe zmieszanie krwi ze stolcem). Choroba uchyłkowa jelita grubego jest częstą przyczyną krwawień z DOPP, bardzo często pod postacią masywnego krwotoku, który może wymagać hospitalizacji i przetoczenia krwi. Krwawienie najczęściej pojawia się nagle i nie towarzyszą mu dolegliwości bólowe. Pacjent miał już wcześniej stwierdzone uchyłki esicy. Jednak częściej źródłem krwawienia są uchyłki proksymalnej części okrężnicy.
B) wg lepoleku to
guzki krwawnicze
32%
Powiększenie guzków krwawniczych (choroba hemoroidalna) jest najczęstszą przyczyną jawnego krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, niezależnie od wieku, stanowiąc ok. 30% przyczyn krwawień z DOPP. Częstość występowania guzków krwawniczych wzrasta z wiekiem, czynnikiem ryzyka są m.in. zaparcia. Objawem jest krwawienie towarzyszące defekacji (jasnoczerwona krew pokrywająca stolec lub widoczna na papierze po defekacji).
U pacjentki skarżącej się na cykliczne, regularnie pojawiające się od dłuższego czasu
dolegliwości bólowe podbrzusza i towarzyszące miesiączce krwawienia z odbytnicy
powinno się podejrzewać:
A)
uchyłek Meckela
B)
nadczynność tarczycy
C)
endometriozę przewodu pokarmowego
D)
skazę krwotoczną
E)
żadne z wymienionych
C)
endometriozę przewodu pokarmowego
86%
Bardzo dobrze! Objawy bólowe i krwawienia zsynchronizowane z miesiączką są charakterystyczne dla endometriozy. Wynika to z wrażliwości ektopowej błony śluzowej macicy na stężenia hormonów jajnika.
Objawem ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego nie jest:
A)
objaw Dunphy’ego
B)
objaw Blumberga
C)
objaw Jaworskiego
D)
utrata apetytu
E)
objaw Cullena
E)
objaw Cullena
60%
Dobrze! Objaw Cullena to wybroczyny w okolicy pępka. Towarzyszy ostremu krwotocznemu zapaleniu trzustki.
Do objawów ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego położonego zakątniczo zalicza
się:
A)
dodatni objaw Jaworskiego
B)
objaw Cullena
C)
triadę Charcota
D)
objaw Greya Turnera
E)
objaw Halsteda
A)
dodatni objaw Jaworskiego
89%
Brawo! Jest to typowy objaw dla zapalenia wyrostka robaczkowego. Chory leżąc na plecach podnosi prawą kończynę do góry, badający uciska palcami dłoni okolicę wyrostka robaczkowego, a pacjent jednocześnie opuszcza wyprostowaną w stawie kolanowym kończynę co powoduje wystąpienie dolegliwości bólowych.
W różnicowaniu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego nie uwzględnia się:
A)
lewostronnej kamicy nerkowej
B)
zapalenia węzłów chłonnych krezki
C)
zapalenia uchyłka Meckela
D)
pękniętej ciąży pozamacicznej
E)
choroby Leśniowskiego-Crohna
A)
lewostronnej kamicy nerkowej
75%
Dobrze! Objawem kamicy nerkowej jest kolka nerkowa, czyli ból okolicy lędźwiowej po stronie chorej. Może promieniować do pachwiny, spojenia łonowego, moszny lub wewnętrznej powierzchni uda, a więc w przypadku kamicy lewostronnej dolegliwości zlokalizują się po przeciwnej stronie niż te w OZWR.
Która z poniższych metod operacyjnych jest najczęściej stosowana u chorego
operowanego w trybie pilnym z powodu perforacji uchyłka esicy?
A)
lewostronna hemikolektomia
B)
operacja sposobem Milesa
C)
przednia niska resekcja odbytnicy
D)
operacja sposobem Hartmanna
E)
resekcja esicy z pierwotnym zespoleniem
D)
operacja sposobem Hartmanna
69%
Brawo! Operacja polega na wycięciu fragmentu jelita grubego, gdzie znajdowała się perforacja, a następnie zamknięcie końca dalszego jelita grubego, a końca bliższego wyłonienia jako kolostomii. Po 2–3 miesiącach można spróbować wykonać odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego. Wyjątkiem w perforacji jelita grubego jest:
perforacja w prawej części okrężnicy – w tym przypadku można spróbować wykonać zespolenie jelita cienkiego z jelitem grubym,
perforacja powstała podczas kolonoskopii, która została szybko rozpoznana – ponieważ jelito zostało wcześniej wyczyszczone i przygotowane do badania, można spróbować zszyć perforację.
Właściwym postępowaniem w przypadku perforacji odbytnicy z towarzyszącym
kałowym zapaleniem otrzewnej jest:
A)
częściowa resekcja odbytnicy oraz wykonanie pierwotnego zespolenia
B)
wyłonienie kolostomii
C)
założenie protezy
D)
wykonanie zespolenia omijającego
E)
płukanie i drenaż jamy otrzewnej
B)
wyłonienie kolostomii
44%
Gratulacje! Wykonuje się operację Hartmanna, która polega na wycięciu fragmentu jelita grubego, gdzie znajdowała się perforacja, a następnie zamknięcie końca dalszego jelita grubego, a końca bliższego wyłonienia jako kolostomii. Po 2–3 miesiącach można spróbować wykonać odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego.
Nieee:
A)
częściowa resekcja odbytnicy oraz wykonanie pierwotnego zespolenia
14%
Bo w rozwiniętym zapaleniu otrzewnej nie wykonuje się pierwotnych zespoleń jelita ze względu na duże ryzyko nieszczelności zespolenia.
Na częstość powikłań pooperacyjnych po leczeniu chirurgicznym perforacji wrzodu
trawiennego podstawowy wpływ ma:
A)
etiologia wrzodu
B)
wcześniejsze leczenie inhibitorami pompy protonowej
C)
wcześniejsze leczenie H2-blokerami
D)
czas od wystąpienia objawów perforacji do momentu zabiegu
E)
płeć pacjenta
D)
czas od wystąpienia objawów perforacji do momentu zabiegu
84%
Gratulacje! W przypadku perforacji wrzodu dwunastnicy lub żołądka czas ma istotne znaczenie, gdyż wydobywająca się treść pokarmowa prowadzi do zapalenia otrzewnej. W przypadku opóźnienia leczenia operacyjnego może dojść do wstrząsu septycznego. Leczenie polega na wykonaniu zabiegu operacyjnego laparotomii lub laparoskopii w trybie pilnym i zszyciu przedziurawienia. Jeżeli perforacja znajduje się w żołądku, należy pobrać jeszcze z brzegów owrzodzenia materiał do badania patomorfologicznego (w celu wykrycia ewentualnych zmian nowotworowych).Jeżeli natomiast znajdowała się w dwunastnicy, nie trzeba pobierać wycinków .
Opiekując się w SOR pacjentem z przedziurawieniem wrzodu trawiennego (żołądka lub dwunastnicy) należy:
- założyć sondę do żołądka celem zmniejszenia objętości treści, która może wylać się z żołądka do jamy otrzewnej
- założyć sondę Sengstakena-Blakemore’a celem zamknięcia ubytku w żołądku
- wykonać RTG przeglądowe brzucha na stojąco celem potwierdzenia rozpoznania
- wykonać gastroskopię celem potwierdzenia rozpoznania
- uzupełnić płyny i elektrolity
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 5
B)
1, 3, 5
C)
2, 3, 5
D)
2, 4, 5
E)
1, 3, 4
B)
1, 3, 5
77%
Brawo! W przypadku perforacji wrzodu trawiennego przed przystąpieniem do operacji należy uzupełnić pacjentowi płyny i elektrolity.
Przyczyną wystąpienia objawów niedrożności jelit może być:
A)
cukrzyca
B)
porfiria
C)
kolka wątrobowa
D)
kolka nerkowa
E)
każde z wyżej wymienionych
E)
każde z wyżej wymienionych
91%
Świetnie! Wszystkie wymienione stany mogą prowadzić do niedrożności porażennej jelit. Kamica żółciowa jest również jedną z przyczyn niedrożności mechanicznej.
Jaka jest najczęstsza pozajelitowa przyczyna niedrożności mechanicznej jelita
cienkiego u dorosłych w krajach rozwiniętych?
A)
zrosty
B)
rak jelita cienkiego
C)
trichobezoar
D)
wgłobienie
E)
infestacja pasożytnicza
A)
zrosty
81%
Dobrze! Zrosty pooperacyjne lub po wcześniejszych stanach zapalnych to najczęstsza przyczyna niedrożności jelita cienkiego. Odpowiadają za 60% przypadków niedrożności tego odcinka układu pokarmowego. Na drugim miejscu znajdują się przepukliny (20%), a dalej nowotwory pierwotne i wtórne (5-8%).
Najczęstszą przyczyną niedrożności dolnego odcinka przewodu pokarmowego jest/są:
A)
rak jelita grubego
B)
choroba Leśniowskiego-Crohna
C)
zrosty wewnątrzotrzewnowe
D)
choroba uchyłkowa jelita grubego
E)
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
C)
zrosty wewnątrzotrzewnowe
48%
Brawo! Zrosty pooperacyjne są najczęstszą przyczyną niedrożności jelita cienkiego, która stanowi aż 80% wszystkich niedrożności dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Najczęstszą przyczyną niedrożności mechanicznej dolnego odcinka przewodu
pokarmowego jest/są:
A)
uchyłki jelita grubego
B)
zrosty otrzewnej
C)
uchyłek Meckela
D)
guzy nowotworowe
E)
bezoary
B)
zrosty otrzewnej
72%
Brawo! Zrosty pooperacyjne stanowią najczęstszą przyczynę niedrożności mechanicznej w obrębie jelita cienkiego (a niedrożności jelita cienkiego stanowi 80% niedrożności przewodu pokarmowego).
W niedrożności dolnego odcinka przewodu pokarmowego dominującymi objawami są:
- wymioty we wczesnym okresie choroby
- początkowo zasadowica, a potem kwasica metaboliczna
- unieruchomienie płynu pozakomórkowego w tzw. trzeciej przestrzeni
- zwiększenie stężenia hemoglobiny i hematokrytu
- rozdęte pętle jelitowe, w których gromadzi się płyn
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 5
B)
3, 4, 5
C)
1, 5
D)
1, 2
E)
1, 4, 5
B)
3, 4, 5
54%
Brawo! Granica pomiędzy górnym a dolnym odcinkiem przewodu pokarmowego znajduje się na wysokości więzadła Treitza, które dochodzi do zgięcia dwunastniczo-czczego. W podręcznikach zalecanych przez CEM spotkasz się z podziałem niedrożności przewodu pokarmowego na wysoką (jelito cienkie) i niską (jelito grube). Prawdopodobnie w tym pytaniu należy zaznaczyć objawy niedrożności jelita grubego (a nie całego DOPP), które różnią się od niedrożności jelita cienkiego (również DOPP).
Niedrożność wysoka obejmuje żołądek, dwunastnicę, jelito cienkie. Jej objawami są wczesne wymioty prowadzące do odwodnienia, hipochloremii, hipokaliemii i zasadowicy. W późniejszym okresie rozwija się kwasica metaboliczna.
Niedrożność niska obejmuje jelito grube. Wymioty pojawiają się w późnym okresie choroby; płyn pozakomórkowy gromadzi się w tzw. trzeciej przestrzeni (w świetle jelit, co prowadzi do ich rozdęcia, jamie otrzewnej, obrzęku ściany jelita), rozwijają się zaburzenia elektrolitowe, przede wszystkim hipokaliemia. Wskaźnikiem laboratoryjnym odwodnienia będą m.in. zwiększenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny. W wyniku odwodnienia zmniejsza się perfuzja w naczyniach trzewnych, co wywoła kwasicę metaboliczną.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niedrożności jelit:
A)
do klasycznych objawów niedrożności jelit należą: ból brzucha, nudności i wymioty,
zatrzymanie gazów i stolca
B)
w przypadku niedrożności mechanicznej z zatkania jelita cienkiego ból ma charakter
kolkowy, napadowy, z przerwami między falami perystaltycznymi
C)
najczęstszymi przyczynami niedrożności mechanicznej jelita cienkiego są zrosty
otrzewnowe po uprzednio przebytych operacjach, przepukliny i nowotwory
D)
najczęstszymi przyczynami niedrożności mechanicznej jelita grubego są rak jelita
grubego, zapalenie uchyłków oraz skręt esicy
E)
stosunkowo słabe, falowe bóle, głównie w śródbrzuszu i okolicy lędźwiowej,
obserwuje się w niedrożności spowodowanej ostrym niedokrwieniem jelita
E)
stosunkowo słabe, falowe bóle, głównie w śródbrzuszu i okolicy lędźwiowej,
obserwuje się w niedrożności spowodowanej ostrym niedokrwieniem jelita
79%
Super! W niedrożności z powodu ostrego niedokrwienia jelit ból jest bardzo silny zlokalizowany w okolicy pępka.
Przyczyną niedrożności porażennej może być:
A)
hipokaliemia
B)
mocznica
C)
ostra porfiria
D)
niewyrównana cukrzyca
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
98%
Brawo! Głównymi przyczynami niedrożności porażennej są: zapalenie otrzewnej (w wyniku: ostrego zapalenie wyrostka robaczkowego (I miejsce), u mężczyzn perforacji wrzodu, u kobiet zapalenia przydatków (II miejsce), chorób dróg żółciowych i trzustki (III miejsce)), inne choroby zapalne, urazy, kolka nerkowa, kolka żółciowa, zaburzenia metaboliczne i elektrolitowe. Powinieneś zastosować leczenie przyczyny oraz leczenie zachowawcze. Leczenie zachowawcze będzie polegało na założenie sondy żołądkowej, dożylnym nawadnianiu pacjenta, czy podaniu leków prokinetycznych (np. metoklopramidu, erytromycyny).
68-letnia pacjentka zgłosiła się w godzinach wieczornych do Szpitalnego Oddziału
Ratunkowego z powodu kolkowego bólu brzucha, wymiotów kałowych, naprzemiennych
biegunek i zaparć od 7 dni, obecności świeżej krwi w stolcu. Podaje, że schudła 12 kg
w ciągu ostatnich 3 miesięcy, nie stosuje żadnej diety. W badaniu fizykalnym brzuch
wzdęty, bez obrony mięśniowej, szmery perystaltyczne słyszalne, dźwięczne. W
badaniu per rectum – bańka odbytnicy pusta. Jakie powinno być dalsze postępowanie?
A)
przyjęcie pacjentki do oddziału chorób wewnętrznych w celu obserwacji
B)
wykonanie usg jamy brzusznej i obserwacja w trybie ambulatoryjnym
C)
wykonanie kolonoskopii w trybie przyspieszonym, ambulatoryjnym
D)
przyjęcie pacjentki do oddziału chirurgii ogólnej i kwalifikacja do operacyjnego
rozwiązania niedrożności
E)
po badaniu fizykalnym wypisanie pacjentki do domu z zaleceniem kontroli w dniu
następnym w poradni chirurgicznej
D)
przyjęcie pacjentki do oddziału chirurgii ogólnej i kwalifikacja do operacyjnego
rozwiązania niedrożności
68%
Świetnie! Naprzemienne występowanie zaparć i biegunek oraz utrata masy ciała wskazują na raka lewej części okrężnicy. Wymioty kałowe i wzdęcie brzucha to objaw niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego! Prawdopodobnie guz zamyka światło okrężnicy, co doprowadziło do takich objawów. Obecność perystaltyki nie wyklucza niedrożności (jest słyszalna powyżej miejsca zwężenia). Objawy otrzewnowe pojawiają się dopiero w długo trwającej niedrożności mechanicznej. Wymioty kałowe są objawem niedrożności całkowitej. W takiej sytuacji należy przyjąć pacjentkę na oddział, wykonać badania obrazowe i przeprowadzić zabieg operacyjny (jeśli guz byłby resekcyjny to należałoby przeprowadzić operację Hartmanna).
Do najczęściej występujących uchyłków w jelicie grubym należą:
A)
uchyłki nabyte zlokalizowane w esicy
B)
uchyłki wrodzone zlokalizowane w kątnicy
C)
uchyłki wrodzone zlokalizowane w esicy
D)
uchyłki wrodzone zlokalizowane w poprzecznicy
E)
uchyłki nabyte zlokalizowane w kątnicy
A)
uchyłki nabyte zlokalizowane w esicy
67%
Super! Esica to odcinek jelita grubego o najwęższym świetle, zazwyczaj znajduje się w niej już uformowany stolec i gazy – obecne jest wyższe ciśnienie niż w innych częściach jelita, wzmaga się czynność skurczowa i mięśniówka przerasta. Pomiędzy włóknami mięśniowymi przechodzą naczynia krwionośne i w tych miejscach na skutek wzrostu ciśnienia uwypukla się śluzówka jelita. Zjawisko to nie występuje w odbytnicy ze względu na nieco inne unaczynienie i budowę mięśniówki tego odcinka jelita grubego.
Do powikłań choroby uchyłkowej zalicza się:
A)
rak esicy
B)
przetoka esiczo-pęcherzowa
C)
WZJG - wrzodziejące zapalenie jelita grubego
D)
kolka nerkowa lewostronna
E)
torbiel lewego jajnika
B)
przetoka esiczo-pęcherzowa
78%
Super! Mianem choroby uchyłkowej określa się dolegliwości kliniczne związane z występowaniem uchyłków: od bólów brzucha i zaparcia, po dolegliwości związane z ich zapaleniem i powikłaniami. Jednym z powikłań choroby uchyłkowej są przetoki między jelitem grubym a pęcherzem moczowym (np. przetoka esiczo-pęcherzowa), pochwą czy jelitem cienkim.
II stopień w klasyfikacji powikłań zapalenia uchyłków jelita grubego wg Hinchey’a
oznacza:
A)
zapalenie uchyłków z wytworzeniem ropnia okołookrężniczego
B)
zapalenie uchyłków z wytworzeniem ropnia odległego
C)
zapalenie uchyłków z rozlanym ropnym zapaleniem otrzewnej
D)
zapalenie uchyłków z rozlanym kałowym zapaleniem otrzewnej
E)
klasyfikacja Hinchey’a nie dotyczy zapalenia uchyłków
B)
zapalenie uchyłków z wytworzeniem ropnia odległego
41%
Brawo! Stopień I i II dotyczą powikłania zapalenia uchyłków pod postacią ropnia wewnątrzbrzusznego (występują u 15–20% chorych na ostre zapalenie uchyłków okrężnicy. Jeśli położenie ropnia umożliwia drenaż przezskórny należy go wykonać pod kontrolą USG lub TK w połączeniu z antybiotykoterapią, u pozostałych chorych wskazane jest leczenie zachowawcze. Klasyfikacja powikłań zapalenia uchyłków jelita grubego wg Hinchey’a:
Niepowikłana choroba uchyłkowa jelita grubego wymaga:
A)
leczenia ambulatoryjnego z zastosowaniem diety bogatobłonnikowej, ryfaksyminy i
leków rozkurczowych
B)
bezwzględnie leczenia szpitalnego, antybiotykoterapii dożylnej, ale może być
leczona w warunkach oddziału chorób wewnętrznych
C)
wykonania kolonoskopii w trybie pilnym oraz decyzji o konieczności i rodzaju
leczenia na podstawie wyniku badania endoskopowego
D)
leczenia ambulatoryjnego z zastosowaniem amoksycyliny i metronidazolu doustnie
E)
bezwzględnie leczenia szpitalnego, antybiotykoterapii dożylnej i obserwacji na
oddziale chirurgii ogólnej, ze względu na ryzyko perforacji uchyłków
A)
leczenia ambulatoryjnego z zastosowaniem diety bogatobłonnikowej, ryfaksyminy i
leków rozkurczowych
81%
Brawo! Pacjentowi z niepowikłaną chorobą uchyłkową zaleć dietę bogatobłonnikową (błonnik rozpuszczalny), leki rozkurczowe (w przypadku bólu kolkowego) i przeciwcholinergiczne. Kiedyś zalecano antybiotyki ogólnoustrojowo, jednak wg obecnej wiedzy nie powinny być one stosowane rutynowo w objawowej niepowikłanej chorobie uchyłkowej. W leczeniu objawów i zapobieganiu nawrotom stosuje się natomiast ryfaksyminę – antybiotyk niewchłaniający się z przewodu pokarmowego .
W przypadku wystąpienia ostrych objawów brzusznych u pacjenta w ciężkim stanie,
wyniszczonego, z perforacją jelita grubego na tle zapalenia uchyłków esicy, operacją z
wyboru jest:
A)
resekcja esicy z zespoleniem koniec do boku
B)
resekcja esicy sposobem Hartmanna
C)
drenaż przezskórny jamy brzusznej
D)
resekcja esicy z zespoleniem koniec do końca
E)
resekcja brzuszno-kroczowa odbytnicy
B)
resekcja esicy sposobem Hartmanna
85%
Świetnie! W przypadku perforacji uchyłków u pacjenta wyniszczonego i w złym stanie ogólnym należy wykonać operację Hartmanna, podczas której po resekcji zmienionego chorobowo odcinka jelita wyłania się proksymalny odcinek jelita w postaci stomii, a kikut odbytnicy zaszywa się na głucho.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące hemoroidów:
A)
częstymi przyczynami powstawania hemoroidów są zaparcia, a także nadmierne
parcie przy oddawaniu stolca
B)
bardzo często hemoroidy pojawiają się w przebiegu ciąży, co jest prawdopodobnie
spowodowane wpływem hormonów na rozluźnienie tkanki łącznej, zaparciem oraz
uciskiem wywieranym przez głowę dziecka znajdującego się w macicy
C)
żylaki odbytu mogą wypadać podczas defekacji, ale samoistnie cofają się do kanału
odbytu – jest to przykład trzeciego stopnia zaawansowania choroby hemoroidalnej
D)
głównymi objawami są krwawienie i wypadanie, a do ostrych powikłań
wymagających interwencji należy zakrzepica wypadniętych żylaków lub krwotok
E)
wszystkie stwierdzenia są prawdziwe
C)
żylaki odbytu mogą wypadać podczas defekacji, ale samoistnie cofają się do kanału
odbytu – jest to przykład trzeciego stopnia zaawansowania choroby hemoroidalnej
58%
Dobrze! Stopień III choroby hemoroidalnej to sytuacja, w której guzki wypadają na zewnątrz kanału odbytu w czasie wypróżnienia, ale nie cofają się samoistnie i muszą być odprowadzone ręcznie.
Jeżeli guzki cofają się samoistnie, mamy do czynienia ze stopniem II.
Do gabinetu chirurgicznego trafił 55-letni chory z następującymi dolegliwościami: od
wielu lat krwawienia świeżą krwią z odbytu, ostatnio nasiliły się, okresowo świąd i
pieczenie w tej okolicy, ostatnio po opróżnieniu odprowadza palcem wypadające na
zewnątrz guzki. Na tej podstawie można rozpoznać guzki krwawnicze:
A)
I stopnia
B)
II stopnia
C)
III stopnia
D)
IV stopnia
E)
V stopnia
C)
III stopnia
Uchyłek Meckela składa się:
A)
ze wszystkich warstw ściany jelita
B)
tylko z warstwy śluzowej
C)
tylko z warstwy mięśniowej
D)
tylko z warstwy surowiczej
E)
z warstwy mięśniowej i surowiczej
A)
ze wszystkich warstw ściany jelita
84%
Gratulacje! Jest to wrodzony, prawdziwy uchyłek jelita krętego, pozostałość przewodu żółtkowo-jelitowego. Najczęstsza lokalizacja to przeciwkrezkowy brzeg końcowego odcinka jelita cienkiego, około 60 cm od zastawki krętniczo-kątniczej.
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące uchyłka Meckela:
A)
jest uchyłkiem prawdziwym
B)
jest najczęstszą wadą rozwojową przewodu pokarmowego
C)
składa się ze wszystkich warstw ściany jelita
D)
w swojej budowie może zawierać elementy tkanki trzustkowej
E)
wszystkie wymienione
E)
wszystkie wymienione
83%
Gratulacje! Uchyłek Meckela występuje u 2% pacjentów, 3-krotnie częściej u mężczyzn i jest to najczęstsza wada wrodzona przewodu pokarmowego (jest to pozostałość po płodowym przewodzie pępkowo-jelitowym). Jest to wrodzony, prawdziwy (ściana zbudowana ze wszystkich warstw ściany jelita) uchyłek jelita krętego wysłany zwykle błoną śluzową jelita, ale może to być również błona ektopiczna o morfologii błony śluzowej żołądka lub trzustki. Do metod diagnostycznych pomocnych w rozpoznaniu uchyłka Meckela należy scyntygrafia, tomografia komputerowa lub endoskopia kapsułkowa. Częstym objawem jest krwawienie z przewodu pokarmowego, występujące częściej u dzieci pod postacią krwistych stolców. W przypadku ektopi błoną śluzową żołądka mogą wystąpić owrzodzenia i objawy ostrego brzucha lub przewlekłe dolegliwości bólowe. Jednak w 70% przypadków uchyłek nie daje żadnych objawów.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące uchyłku Meckela:
A)
występuje u około 2% populacji
B)
w uchyłku Meckela może występować błona śluzowa żołądka lub tkanka trzustkowa
C)
najczęstszym powikłaniem uchyłku Meckela jest niedrożność mechaniczna (skręt lub
wgłobienie)
D)
zaleca się usuwanie uchyłku Meckela przy rozlanym zapaleniu otrzewnej
wywołanym inną przyczyną
E)
drugim co do częstości powikłaniem uchyłku Meckela jest krwawienie
D)
zaleca się usuwanie uchyłku Meckela przy rozlanym zapaleniu otrzewnej
wywołanym inną przyczyną
50%
Świetnie! Jeśli operujesz pacjenta z innego powodu i przypadkowo wykryjesz uchyłek Meckela, możesz go usunąć, jeśli nie spowoduje to zwiększenia ryzyka powikłań pooperacyjnych , chociaż zdania co do takiego postępowania są podzielone wśród autorów. Niewątpliwie niezalecane jest jego usuwanie, jeśli występuje rozlane zapalenie otrzewnej wywołane inną przyczyną. Oczywiście uchyłek usuniesz, jeśli dojdzie do powikłań tj. krwawienia, niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego.
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące uchyłków przewodu pokarmowego:
A)
uchyłek Meckela to pozostałość po płodowym przewodzie pępkowo-jelitowym i może
zawierać ekotopowe ogniska błony śluzowej żołądka czy trzustki
B)
nabyte uchyłki jelita grubego to uwypuklenia błony śluzowej przez warstwę
mięśniową jelita
C)
uchyłek Meckela to wrodzony i prawdziwy uchyłek jelita krętego znajdujący się na
krezkowym brzegu jelita, może mieć długość nawet 15 cm
D)
uchyłki jelita grubego pojawiają się najczęściej w 4. dekadzie życia, najczęściej
lokalizują się w esicy, nie występują w odbytnicy
E)
powikłaniem choroby uchyłkowej może być zapalenie, ropień okołojelitowy,
perforacja przewodu pokarmowego, krwawienie lub niedrożność mechaniczna
C)
uchyłek Meckela to wrodzony i prawdziwy uchyłek jelita krętego znajdujący się na
krezkowym brzegu jelita, może mieć długość nawet 15 cm
48%
Tak! Uchyłek Meckla jest co prawda uchyłkiem wrodzonym i prawdziwym, ale znajduje się na przeciwkrezkowym brzegu jelita cienkiego, w odległości 30–100 cm przed zastawką krętniczo-kątniczą. Zazwyczaj jego długość wynosi 5–6 cm, ale może mieć długość od 5 do 15 cm.
Najczęściej występujące polipy jelita grubego to:
A)
gruczolaki cewkowe
B)
gruczolaki kosmkowe
C)
gruczolaki cewkowo-kosmkowe
D)
polipy zapalne
E)
polipy hiperplastyczne
E)
polipy hiperplastyczne
41%
Brawo! Polip hiperplastyczny jest najczęstszym polipem występującym w jelicie grubym. Stanowi 90% polipów wykrywanych endoskopowo.
Przyczyną zespołu krótkiego jelita może być:
A)
rozległa resekcja jelita cienkiego
B)
przetoka między żołądkiem a poprzecznicą
C)
przetoka kątniczo-skórna
D)
prawdziwe są odpowiedzi A, B, C
E)
prawdziwe są odpowiedzi A i B
E)
prawdziwe są odpowiedzi A i B
61%
Gratulacje! W wymienionych przypadkach doszło do nagłego wyłączenia funkcji jelita cienkiego, prowadzącego do znacznego ograniczenia przyswajania składników odżywczych. Objawy pojawiają się po wyłączeniu z pasażu >50% jelita cienkiego, między innymi występują: uporczywe biegunki, osłabienie, spadek masy ciała, niedokrwistość, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej.
Najczęstszą przyczyną prowadzącą do wystąpienia zespołu krótkiego jelita jest:
A)
martwica jelit w uwięźniętej przepuklinie
B)
skręt jelita
C)
uszkodzenie popromienne
D)
atrezja jelit
E)
zator tętnic krezkowych
E)
zator tętnic krezkowych
33%
Świetnie! Najczęstszą przyczyną jest martwica jelita będąca skutkiem jego niedokrwienia. Przyczyną niedokrwienia jest zator (w przebiegu np. migotania przedsionków) lub zakrzep tętnicy krezkowej.
Zespół krótkiego jelita objawia się uporczywą biegunką, osłabieniem, utratą masy ciała, zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej oraz niedokrwistością.
Najczęstszą przyczyną przetok jelitowych jest/są:
A)
uszkodzenie popromienne
B)
zrosty wewnątrzotrzewnowe
C)
choroba Crohna
D)
nowotwór złośliwy
E)
powikłanie pooperacyjne
E)
powikłanie pooperacyjne
40%
Dobrze! Powikłania pooperacyjne są najczęstszą przyczyną powstania przetok jelitowych w wyniku nieszczelności zespolenia, które zdarza się w 5% przypadków zabiegów na jelicie grubym i 10% w przypadku zespoleń odbytniczych.
Do innych przyczyn należą m.in.:
choroba Leśniowskiego-Crohna,
powikłania choroby uchyłkowej,
popromienne zapalenie jelita,
nieszczelność zespolenia pooperacyjnego,
nowotwory złośliwe przewodu pokarmowego,
promienica, gruźlica (rzadko)
I stopień klasyfikacji uszkodzeń dróg żółciowych według Bismutha oznacza
uszkodzenie:
A)
przewodu wątrobowego wspólnego w odległości <2 cm od ostrogi
B)
przewodu wątrobowego wspólnego w odległości >2 cm od ostrogi
C)
wyłącznie przewodu żółciowego wspólnego
D)
prawego lub lewego przewodu wątrobowego
E)
na poziomie ostrogi łączącej przewody wątrobowe
B)
przewodu wątrobowego wspólnego w odległości >2 cm od ostrogi
33%
Świetnie! Uszkodzenie przewodu wątrobowego w odległości >2 cm od ostrogi to I° w skali Bismutha.
Powstanie ropniaka pęcherzyka żółciowego może być wynikiem:
A)
opóźnionej interwencji chirurgicznej w przypadku ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego
B)
przedłużonego uwięźnięcia złogu w szyi pęcherzyka
C)
wcześniejszej obecności wodniaka pęcherzyka
D)
raka pęcherzyka
E)
wszystkich wymienionych
E)
wszystkich wymienionych
Obecnie klasyczne zdjęcie radiologiczne jamy brzusznej ma nadal znaczenie w
diagnostyce następujących ostrych chorób jamy brzusznej:
perforacji przewodu pokarmowego
krwawienia do jamy otrzewnej
niedrożności jelit
ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego
skrętu i perforacji torbieli jajnika
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 3
B)
1, 4, 5
C)
1, 3, 5
D)
1, 2, 3, 4
E)
wszystkie wymienione
A)
1, 3
81%
Brawo! W przypadku perforacji w zdjęciu przeglądowym RTG będzie widoczne wolne powietrze pod kopułami przepony, natomiast w niedrożności widoczne są wzdęte pętle jelitowe oraz poziomy płynów.
Które z jednostek chorobowych powinno się brać pod uwagę przy diagnostyce różnicowej ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego?
perforacja wrzodu żołądka lub dwunastnicy
zapalenie uchyłków esicy
zapalenie dróg żółciowych
OZT
niedrożność mechaniczna
Prawidłowa odpowiedź to:
A)
1, 2, 5
B)
1, 3, 5
C)
2, 3, 5
D)
2, 3, 4
E)
1, 3, 4
E)
1, 3, 4
78%
Bardzo dobrze! Zapalenie dróg żółciowych należy różnicować z zapaleniem pęcherzyka żółciowego. Za rozpoznaniem zapalenia dróg żółciowych przemawia występowanie żółtaczki. Do typowych objawów zapalenia dróg żółciowych czyli tzw. triady Charcota należą: żółtaczka, gorączka i ból w prawym podżebrzu.
Który ze sposobów resekcji żołądka jest stosowany w chirurgicznym leczeniu otyłości
patologicznej?
A)
subtotalna resekcja żołądka
B)
proksymalna resekcja żołądka
C)
hemigastrektomia
D)
klinowa resekcja żołądka
E)
rękawowa resekcja żołądka
E)
rękawowa resekcja żołądka
65%
Brawo! Możemy wyróżnić następujące operacje leczące otyłość:
operacje ograniczające ilość spożywanego pokarmu:
plastyka żołądka,
rękawowa resekcja żołądka,
operacje ograniczające ilość spożywanego pokarmu i ograniczające wchłanianie:
operacja restrykcyjna z ominięciem żołądka,
resekcja obwodowej i centralnej części żołądka z wytworzeniem krótkiego jelita.
Rekomendowana minimalna wartość BMI, kwalifikująca do chirurgicznego leczenia
otyłości bez współistniejących schorzeń wynosi:
A)
50
B)
45
C)
40
D)
35
E)
30
C)
40
61%
Gratulacje! Jest to kryterium rozpoznania otyłości III⁰ (otyłości olbrzymiej), stanowiącej wskazanie do operacji bariatrycznej. Do takiej operacji będą kwalifikowani również osoby z otyłością II⁰ (BMI 35–39,9 kg/m2) z chorobami współistniejącymi związanymi z otyłością, jak np. cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze lub choroba zwyrodnieniowa stawów.
Adnotacja na wypisie “stan po operacji Hartmanna” oznacza, że pacjent:
A)
przebył totalną kolektomię z wytworzeniem zbiornika jelitowego i ileostomii protekcyjnej
B)
ma czasową, końcową kolostomię
C)
ma czasową, końcową ileostomię
D)
ma ostateczną, końcową kolostomię
E)
przebył podśluzówkową resekcję guzków krwawniczych
B)
ma czasową, końcową kolostomię
56%
Dobrze! Operacja metodą Hartmanna jest stosowana w chorobach jelita grubego (np. niedrożność, perforacja), polega na wycięciu fragmentu chorego jelita, zamknięciu części dalszej „na ślepo” oraz wytworzeniu kolostomii poprzez wszycie części bliższej w powłoki skórne. Po upływie 2–3 mies. można odtworzyć ciągłość przewodu pokarmowego.
Zespolenie żołądkowo-jelitowe sposobem Rydygiera (Billrotha I) polega na:
A)
zespoleniu żołądka z jelitem cienkim
B)
zespoleniu żołądka z okrężnicą wstępującą
C)
zespoleniu żołądka z dwunastnicą
D)
zespoleniu żołądka z okrężnicą zstępującą
E)
prawdziwe B lub D
C)
zespoleniu żołądka z dwunastnicą
81%
Doskonale! Zespolenie Rydygiera wykonuje się po wycięciu dolnej części żołądka i polega na zespoleniu dwunastnicy z pozostawioną częścią żołądka.
Podczas resekcji żołądka sposobem Billroth I rekonstrukcja przewodu pokarmowego
jest wykonywana z zespoleniem pomiędzy:
A)
przełykiem i jelitem czczym
B)
przełykiem i jelitem krętym
C)
żołądkiem i jelitem czczym
D)
żołądkiem i dwunastnicą
E)
żołądkiem i jelitem krętym
D)
żołądkiem i dwunastnicą
51%
Świetnie! Inaczej zwane jest zespoleniem Rydygiera. Wykonywane jest po zabiegu wycięcia odźwiernika z częścią przedodźwiernikową. Jest to zespolenie kikuta żołądka z dwunastnicą koniec do końca. Często po zabiegu obserwuje się tzw. zespół poposiłkowy objawiający się nudnościami, wymiotami, omdleniami, biegunką i kołataniem serca.