H6. Cliëntgerichte behandeling van psychopathologie Flashcards
Geschiedenis van
de cliëntgerichte
benadering
Vanuit de psychoanalyse was men een gevangenge van zijn driften en vanuit CGT van diens conditioneringsgeschiedenis. Rogers ontwikkelde de cliëntgerichte benadering waar er meer ruimte was voor de menselijke keuzevrijheid en zelfbeschikking.
- Tegen het medisch model dat psychisch leiden rubriceert tot een stoornis
- Horizontale therapeutische aanpak waarbij er emotionele nabijheid is en ruimte voor spontaniteit en een open probleem-, en veranderagenda
- Populair in de jaren 60, minder in de jaren 80 waar protocollen en handleidingen de norm werden en DSM-classificaties kwamen
- Ook kritiek vanuit neoliberaal denken waarbij subjectiviteit van de therapeut een kleine rol kreeg en er evidence-based gewerkt moest worden
- Tegenwoordig vernieuwde interesse vanuit de kritiek vanuit onbehagen patiënten en kritiek op de classificerende diagnostiek volgens de DSM. Er is meer steun voor een transdiagnostische benadering waarbij cliënt meer inspraak heeft voor inrichting behandeling
Taakanalyse
paradigma
Een therapeutisch proces wordt gezien als opeenvolgende taken die doorlopen moeten worden. (relatie opbouwen, onlustgevoelens of gedrag leren bespreken, concretiseren). Dmv. Analyses van afgeronde therapieën wordt retrospectief onderzocht op welke taken en in welke mate succesvol behandelde patiënten zich onderscheiden. Succesvolle en minder succesvolle trajecten worden geanalyseerd om te kijken welke taken zich onderscheiden en taken beter afgestemd kunnen worden
o Vanuit taakanalyse paradigma is emotion focus therapie EFT ontstaan
o Naast EFT ook persoonsgerichte therapie, ervaringsgerichte therapie, procesgerichte therapie, humanistische experimentele psychotherapie HEP
Diagnostiek binnen
het cliëntgerichte
kader
Cliëntgerichte benadering werkt niet met classificerende diagnostiek zoals de DSM maar is geïnteresseerd in het meten van onveranderlijke persoonlijkheidstrekken zoals introversie of neuroticisme
- Probleem inventariserende diagnostiek en/of indicatiestelling is niet sterk ontwikkeld binnen deze benadering.
- Gebruiken een generieke gestandaardiseerde symptoom vragenlijs of
meetinstrument om interpersoonlijke probleemgebieden te inventariseren
- Veel waarde aan een combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve evaluatie diagnostiek. Scores worden aangevuld met analyse over client zijn eigen visie over welke interventies er helpend waren
- Na een therapiegesprek een korte alliantievragenlijst invullen (bijv QIT) die kijkt hoe de client de band beleefd, taken als productief ziet en in welke mate doelen bereikt worden. (Procesdiagnostiek)
Conditions of worth
Gedragskeuzes worden deels bepaald door (on)geschreven codes binnen het sociale netwerk en de samenleving die een invloed hebben op het gedrag. Het gaat om de voorwaardelijke acceptatie van de buitenwereld. Externe sturing van overtuigingen, gevoelens en gedragingen verloopt merendeel onbewust en wordt gezien als vanzelfsprekend
Het organisch zelf
De ongecensureerde behoeften, verlangens en aversies in het actuele moment, maar ook de actualiseringstendens. De tendens tot zelfactualisatie is volgens de cliëntgerichte benadering kenmerkend over de levensloop van de mens. Hoe heftiger de actualiseringstendens wordt gefrustreerd door (geïnternaliseerde) conditions of worth, des te meer het gezonde psychisch functioneren wordt bedreigd. Psychopathologie wordt gedefinieerd in termen van gestagneerde actualiseringstendens en een niet authentieke leefwijze waarin het organisch zelf wordt opgeofferd aan de do’s en dont’s van buitenaf.
Doel van
cliëntgerichte
therapie
De client helpen om zichzelf te bevrijden van een niet authentieke zelf zodat ze meer trouw durven te zijn aan spontane innerlijke belevingen en hun leven meer kunnen leven overeenkomstig met hun diepste onloochenbare strevingen. Therapeut faciliteert processen waarmee de cliënt zelf de omgeving vanuit meerdere gezichtspunten en meer flexibel gaat bekijken zodat er meer gedragsopties beschikbaar komen en hun emotionele beleving meer breedte en diepgang krijgt
Procesgerichte
therapie
Beogen dat therapeutische effecten (nieuwe of veranderde betekenisverlening) zich aandienden tijdens het behandelcontact zelf, in de directe ontmoeting en door het gesprek met de therapeut. Holistisch omdat de mens met zijn unieke levensgeschiedenis in heel zijn actuele (dis)functioneren wordt benaderd. Rode draad is aansluiten bij de unieke persoon
Grondhouding van
de cliëntgericht
therapeut
- Non-directief: cliëntgerichte therapeut laat de inhoud, richting en verloop van de interactie met de cliënt los om te garanderen dat de client zo het beste in contact kan komen met gevoelservaringen waarvan hij tot nu toe weinig of geen expliciet besef had (verlangens, angsten, twijfels, aversie, strevingen, waarden, grenzen).
- Verwijst naar het verkennen, ervaren en emotioneel doorleven van niet uitgekristalliseerde belevingen vanuit het unieke referentiekader van de client
- Therapeut helpt de cliënt om zijn belevingen te exploreren, te verbreden en te verdiepen en deze als uitgangspunt te nemen voor de wijze waarop hij in het leven wil staan
- Focus op onderliggende emotionele betekenis die bestaat uit meerdere lagen en ambivalent of tegenstrijdig kunnen zijn bij het bespreken van gebeurtenissen
- Therapeut moet vaardig zijn om zijn eigen gevoelsreactie als eerlijk bij zichzelf te erkennen, herkennen en eventueel uit te spreken zonder de cliënt te kwetsen
Kritiek op
cliëntgerichte
therapie
Kritiek stelt dat een non-directieve grondhouding geschikt zal zijn voor bevoorrechte cliënten met weinig psychopathologie die met name zoeken naar persoonlijke groei en zelfverwerkelijking. Dit is vooroordeel. Cliëntgerichte benadering stelt dat juist bij cliënten met hoge weerstand een nondirectieve benadering effectief is in bejegening
Motiverende
gespreksvoering
Benadering bij cliënt die nog een zwakke of sterk ambivalente motivatie heeft voor therapeutische veranderingen. MVG rust op cliëntgerichte grondhouding zoals non-directiviteit, maar verschilt met de klassieke cliëntgerichte benadering:
o Therapeut richt zich doelbewust en strategisch op therapeutische doelen die door de sociale omgeving of therapeut gewenst worden
o Therapeut gebruikt verandertaal die de client in een richting sturen van een meer uitgesproken veranderwens
Andere stromingen hebben ook elementen van de cliëntgerichte benadering, maar de aandacht voor de relatie gebonden variabelen is hier kleiner (zoals bijv. bij CGT)
Pijlers van
cliëntgerichte
psychotherapie
- Onvoorwaardelijke acceptatie.
- Empathie
- Congruentie
Onvoorwaardelijke
acceptatie
Therapeut moet op een niet-veroordelende manier luisteren naar de cliënt en respecteert en waardeert de client als mens ongeacht wat deze vertelt. Dit betekent niet dat therapeut sympathie voor de cliënt moet voelen of gevoelens en overtuigingen moet delen. Het impliceert non-directiviteit doordat de therapeut geen voorwaarden aan wat er in de therapie aan bod mag komen stelt en inbreng en vormgeving aan cliënt overlaat. Het heeft een therapeutische werking doordat client normaal het gevoel kan hebben dat hij in zijn eentje moet worstelen met problemen of bang is om veroordeeld te worden.
Empathie
Het aansluiten bij de belevingswereld van de client welke bestaat uit gevoelservaringen en betekenisverlening die door het voeren van een gesprek in beweging komen. Therapeut moet nagaan of de cliënt zich gehoord en begrepen voelt. Empathie is het inleven in het perspectief van de ander terwijl er bewustzijn is dat de belevingswereld van de ander verschillend is met die van de therapeut. Het is meer dan teruggeven van de betekenis, maar door navraag en parafrase wordt er betekenis gegeven of toegevoegd.
Inhoudsreflectie
In eigen woorden (parafraseren) teruggeven hoe hij de boodschap van de client op inhoud heeft gehoord. Hiermee wordt er getoetst of er aansluiting is bij de belevingswereld en de client wordt uitgenodigd om samen te zoeken naar meer verdiepende betekenissen in zijn binnenwereld
Empathische
bevestiging
(validering)
Therapeut geeft expliciet ruimte en toestemming om de als problematische beleefde gevoelens, gedachten, keuzen en besluiten of gedragingen te beleven