transplantologia Flashcards
p/w bezwzględne do pobrania narządów
- neo złośliwe u dawcy - 10 letnie bez cech wznowy
musi być potwierdzone dokumentacją i badaniem klinicznym. Brak możlwiości przeprowadzenia badania sekcyjnego - brak możliwości przeszczepu - zakażenie - dodatnie antyHIV, dodatni HbSAg, uogólnione, nipoddające się leczeiu zakażenie grzybicze, bakteryjne, wirusowe
- choroby prionowe - CJ, ch kuru
- uogólnione choroby naczyń - zaawansowana uogólniona miażdżyca, wieloletnia cukrzyca z powikłaniami, vasuclitis
5.choroby układowe - ryzykowne zachwoania w wywiadzie - narkomania, leki dożylne nadużywane, zach seksualne
7.schorzenia, razy narządów majacych być przeszczepianymi
wyjątki neo złośliwych u dawcy nie stanowiące p/w do przeszczepu
rak podstawnokomórkowy skóry, rak szyjki macicy in situ, niektóre pierownte neo mózgu - decyzja na bazie badania autopsyjnego mózgu
czy w zakażeniu można przeszczepić narząd?
W indywidualnych przypadkach zlokalizowanych zakażeń bakteryjnych, dysponując
aktualnymi wynikami posiewów i antybiogramem oraz klinicznym potwierdzeniem
skuteczności leczenia celowanym antybiotykiem, można pobrać narządy i przeszczepić pod
osłoną antybiotyku (zazwyczaj po co najmniej 48 h celowanej antybiotykoterapii).
p/w względne do przeszczepienia
1.wiek dawcy
2.wieloletnie nadciśnienie tętnicze ze zmianami narządowymi
3. cukrzyca typu 1
4. alkoholizm
5. długotrwałe stostosowanie środków farmakologicznych toksycznych dla określonych narządów (w zależności od kryteriów dla poszczególnych narządów)
6. wybrane zakażenia:
anty-HBc (+) – można przeszczepić narządy odpowiednio dobranym biorcom
anty-HCV (+) – można przeszczepić nerki biorcom HCV (+)
7. dodatnie wyniki badań serologicznych w kierunku toksoplazmozy (w przypadku serca)
8.przedłużone zatrzymanie krążenia
(krótkotrwałe NZK nie stawi bezwzględnego przeciwwskazania)
problematyka prowadzenia osby ze śmiercią pnia mózgu na OIT
- niestabilność hemodynamiczna całkowita zależność od respiratora moczówka prosta niedoczynność tarczycy niedoczynność nadnerczy zaburzenia gospodarki węglowodanowej zaburzenia termoregulacji zakażenia lokalne i uogólnione kwestia żywienia
karta zleceń dla potencjalnego dawcy
antybiotyk celowany i.v.
• bloker pompy protonowej i.v.
• heparynę drobnocząsteczkową s.c.
w dawce profilaktycznej
• aminy presyjne i.v. w razie hipotensji
• metyloprednizolon i.v. celem wygaszenia SIRS
• płynoterapię i.v.
• diuretyki pętlowe i.v. w razie małej diurezy
• wlew insuliny krótkodziałającej i.v.
• desmopresyna i.v. w razie moczówki prostej
• nebulizacje z salbutamolu 2.5 mg 4x/dobę
• żywienie dojelitowe
co w mózgu umiera ostatnie?
PIEŃ MÓZGU
Kto stwierdza śmierć mózgu?
Lekarz #1: anestezjolog lub neonatolog
Lekarz #2: neurolog, neurolog dziecięcy
lub neurochirurg
I etap stwierdzenia śmierci pnia mózgu
–stwierdzenie podstawowej arefleksji pniowej [zanik odruchów kaszlowego i wymiotnego oraz
rozszerzenie i brak reakcji źrenic na światło.]
–określenie przyczyny która doprowadziła do
katastrofalnego uszkodzenia mózgu [Analiza dotychczasowego przebiegu leczenia i wykonanie
badania obrazowego potwierdzającego ciężkie
uszkodzenie mózgu. - przyczyna nadnamiotowa/podnamiotowa, pierwotna/wtórna, czy przyczyna jest niedwracalna i jest możliwośc interwencji terapeutycznej]
– przeprowadzenie obserwacji wstępnej
6 h w uszkodzeniach pierwotnych, 12 h we wtórnych, może być krótsza jeśli wykorzystano badanie instrumentalne potwierdzające ustanie krążenia mózgowego).
II etap stwierdzenia śmierci pnia mózgu
–dwukrotna analiza stwierdzeń i wykluczeń
stwierdzenia: Pacjent jest w śpiączce. Pacjent jest sztucznie wentylowany (respirator)
wykluczenia:
-Hipotermia (temperatura głęboka powinna wynosić ≥35 stC)
- Hipotensja (średnie ciśnienie tętnicze ≥ 70 mmHg)
-Zatrucie i wpływ niektórych środków farmakologicznych (narkotyki,
neuroleptyki, leki uspokajające, nasenne oraz zwiotczające mięśnie
poprzecznie prążkowane)
- Zaburzenia metaboliczne / endokrynologiczne (zwłaszcza hiponatremia
<110 mEq, hipernatremia>160 mEq, hipokalemia<2.5 mEq, hipoglikemia<70mg,
hiperglikemii>300 mg, kwasicy pH<7.2)
–dwukrotne wykonanie badań potwierdzających
arefleksję pniową oraz trwały bezdech - wykonuje lekarz 1#, a lekarz 2# uczestniczy w drugim badaniu]
[jakie?
BRAK ODRUCHÓW Z PNIA MÓZGU
brak reakcji źrenic oczu na światło
brak odruchu z rogówek oczu
brak spontanicznych ruchów gałek ocznych
brak ruchów gałek ocznych
w próbie kalorycznej
brak odruchu oczno-mózgowego
brak jakichkolwiek reakcji ruchowych na
bodziec bólowy w określonych warunkach
brak odruchów wymiotnych i kaszlowych
2) TRWAŁY BRAK ODDECHU (bezdech)
→ próba bezdechu
--w uzasadnionych przypadkach wykonanie dodatkowego badania instrumentalnego kiedy? trudności w postawieniu diagnozy, niejednoznaczna interpretacja wyników rozległe urazy okolicy twarzy uszkodzenia podnamiotowe obecność nietypowych odruchów inne przyczyny (zatrucia, leki)
Glasgow uszkodzeie mózgu
4-5 pkt
Glasgow śpiaczka
<8 pkt
Glasgow śmierć mózgu
3 pkt
kiedy doatkowe badania instrumentalne w 2 etapie?
trudności w postawieniu diagnozy, niejednoznaczna interpretacja wyników rozległe urazy okolicy twarzy uszkodzenia podnamiotowe obecność nietypowych odruchów inne przyczyny (zatrucia, leki)
badania potwierdzajće arefleksję pniową i bezdech
BRAK ODRUCHÓW Z PNIA MÓZGU brak reakcji źrenic oczu na światło brak odruchu z rogówek oczu brak spontanicznych ruchów gałek ocznych brak ruchów gałek ocznych w próbie kalorycznej brak odruchu oczno-mózgowego brak jakichkolwiek reakcji ruchowych na bodziec bólowy w określonych warunkach brak odruchów wymiotnych i kaszlowych 2) TRWAŁY BRAK ODDECHU (bezdech) → próba bezdechu
wykonane dwukrotnia - oba jeden lekarz, w 2 badaniu towarzyszy 2 lekarz
jakie są badania instrumentalne
1) badania elektrofizjologiczne
2) ocena krążenia mózgowego
badanie odruchuźrenic na światło
przed wykonaniem próby lekarz przez ok. 30 sekund utrzymuje u pacjenta zamknięte powieki lekarz odsłania równocześnie obie źrenice, oświetlając je światłem z silnego źródła lekarz obserwuje średnicę źrenic przez około 5 sekund badanie przeprowadzane jest 3-krotnie w odstępach ok. 30 sek
badanie odruchu rogówkowego
lekarz unosi górną powiekę i odsłania gałkę oczną pacjenta lekarz dotyka rogówki jałowym wacikiem 3-krotnie w około 5 sek. odstępach badanie wykonuje obustronnie obserwując zachowanie się powiek podczas próby
próba kaloryczna
przed wykonaniem próby lekarz sprawdza wziernikiem pełną drożność
przewodów słuchowych zewnętrznych (brak woskowiny, skrzepów itp.)
lekarz kieruje strumień z 20 ml zimnej wody
(temp. 3-10 °C) na błonę bębenkową,
lekarz obserwuje zachowanie gałek ocznych.
odruch oczno-głowowy
lekarz staje za głową badanego i obejmuje ją z obu stron rękami, odsuwając kciukami powieki ku górze lekarz obraca głowę badanego najpierw w jedną stronę i zatrzymuje na 3-5 sekund w tej pozycji następnie obraca głowę badanego w przeciwną stronę i zatrzymuje ją przez 3-5 sekund w tej pozycji, obserwując zachowanie się gałek ocznych
odruch kaszlowy, wymiotny
lekarz wprowadza sondę do gardła i początkowego odcinka przełyku sprawdzając czy poruszanie sondą nie wywołuje odr. wymiotnego lekarz wprowadza sondę do tchawicy oraz oskrzeli i przeprowadza test j/w. lekarz obserwuje w trakcie testu zachowanie mięśni mimicznych twarzy, mięśni klatki piersiowej i brzucha pacjenta
sprawdzanie reakcji na ból
w zakresie nerwów czaszkowych (wychodzących z mózgowia): nacisk opuszką palca na okolicę nadoczodołową i podoczodołową (obustronnie) w zakresie nerwów obwodowych: lekarz naciska krawędzią paznokcia podstawę płytki paznokciowej pacjenta (obustronnie) lekarz obserwuje zachowanie mięśni mimicznych twarzy i innych grup mięśniowych
ile nerwów czaszkowych ma początek w pniu mózgu?
10 z 12 (III-XII)
ile par nerwów czaszkwych badają próby w sprawdzaniu smeirci pnia mózgu
8 źrenic na światło - II,III rogówkowy - V, VII spontaniczne ruchy gałek - III, IV, VI próba kaloryczna, odruch oczno-mózgowy III, VI, VIII odruch kaszlowy, wymiotny IX,X reakcja na ból - V, rdzeniowe
badanie bezdechu
Celem badania jest sprawdzenie czy regulujący oddychanie
pacjenta układ nerwowy zachował zdolność do reagowania na
najsilniejszy bodziec oddechowy, jakim jest wzrost poziomu
dwutlenku węgla w organizmie.
Krótkotrwały wzrost CO2 powinien pobudzić odłączonego od
respiratora pacjenta do samodzielnego oddychania.
- Przez 10 minut wentylować płuca badanego
100 % tlenem w układzie bezzwrotnym
2.Ustabilizowanie zawartości Pa CO2
na poziomie 35-40 mmHg (5,3 kPa)
3.Odłączyć badanego od respiratora
rozpoczynając równocześnie podawanie tlenu
przez założony do tchawicy zgłębnik z wylotem
w pobliżu rozwidlenia tchawicy o przepływie 6 l/min
4.Obserwować zachowanie klatki i nadbrzusza,
pobierać krew na gazometrię co 5 min–>czy nastąpił wzrost PaCO2:
o wartość ≥20 mmHg +
do poziomu min 60 mmHg?
uznanie ważności próby
warianty badania bezdechu
WARIANT CPAP
Dopuszcza się zastosowanie ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP) z
FiO2=1,0 przy pomocy respiratora lub z zastosowaniem worka rezerwuarowego z zastawką
CPAP. Wartość CPAP należy ustalić w zakresie 5-10 cm H2O lub wyższym jeżeli prowadzono
wentylację z wysokimi wartościami PEEP. W takich przypadkach wartość CPAP nie powinna
przekraczać wartości PEEP stosowanej podczas leczenia wentylacyjnego.
WARIANT Z HIPOWENTYLACJĄ
Hipowentylacja z FiO2=1,0, z ustaleniem parametrów minimalnej wentylacji minutowej
dopuszczanej przez oprogramowanie respiratora bez włączenia tzw. wentylacji bezdechu.
Takie ustawienie ma na celu uniknięcie automatycznego włączenia tej funkcji w trybie
alarmowym przez respiratory, które posiadają taką funkcję fabrycznie zaprogramowaną, bez
możliwości jej wyłączenia. W innych przypadkach wentylację bezdechu należy wyłączyć.