T1 Modelo lesional e técnicas para o estudo da anatomía cerebral Flashcards
Ciruxía estereotáxica
Procedemento cirúrxico que posibilita colocar con precisión algún dispositivo (eléctrodo, cánula…) nunha rexión cerebral concreta para lesionar, estimular ou rexistrar a súa actividad. Utilizouse sobre todo con roedores en laboratorios
Tipos de lesión: enumerar
Por aspiración do tecido neural (succión), por incisión con bisturí, eléctrics, excitotóxicas (químicas), temporais ou reversibles, falsas
Lesións por aspiración do tecido neural (succión)
Lesións de áreas cerebrais de fácil acceso, alto grao de inespecificidade
Lesión por incisión con bisturí
Ablación (sección ou corte do tecido de interese e extirpación posterior), maior especificidade que as lesións por aspiración.
Sección de fibras: sección das conexións neurais
Lesión eléctrica
En estruturas subcorticais, aplicando unha corrente eléctrica a través dun eléctrodo alongado, que está illado en toda a súa lonxitude excepto na punta.
Lesións por radiofrecueencia ou electrolíticas.
Pouco selectivas, pode implicar lesións de áreas adxacentes ou fibras de paso
Lesións excitotóxicas (químicas)
Inxección dun aa excitatorio (como ácido kaínico), que destrúe os corpos celulares próximos á punta da cánula hiperestimulando os receptores glutamatérxicos, sen afectar aos axóns de paso (maior selectividade).
Existen métodos de lesión máis específicos para determinados neurotransmisores, coma hidroxidopamina (6-HD) que dana de xeito selectivo neuronas dopaminérxicas e noradrenérxicas.
Lesións temporais ou reversibles (anestésicas/crioxénicas)
Suspenden temporalmente a actividade dunha determinada área cerebral, mediante a infusión dun anestésico local coma a lidocaína.
As lesións crioxénicas suspenden temporalmente a actividade neural mediante arrefriamento do tecido nervioso
Lesións falsas
Os suxeitos pasan por unha intervención de tipo cirúrxico para exercer coma grupo control, sen sufrir ningunha lesión real
Procedemento de subtracción (TEP)
A subtracción produce unha imaxe diferente para cada suxeito. Todas mostran un incremento do fluxo sanguíneo en rexións occipitais.
As imaxes promédianse para obter unha área de activación promedio. Revela que áreas se activan selectivamente en diferentes condicións experimentais
Método histolóxico
Permítenos estudar a microestrutura do SN.
4 pasos: fixar o tecido (para poder cortar en láminas mediante un micrótomo), situar nun portaobxectos, tinguir segundo o tipo de estruturas buscadas, e examinación ao microscopio
Técnicas de tinguido: nomear
Técnicas de tinguido da neurona e os seus compoñentes
Técnicas de tinguido (trazado) de conexións
Técnicas de tinguido da neurona e os seus compoñentes
Corpos celulares: Violeta de cresilo, azul de metileno-Nissl
Vaina de mielina: Weigert
Neuronas illadas completas: plata ou Golgi
Axións en dexeneración: Nauta Gygax
Técnicas de tinguido (trazado) de conexións
Conexións eferentes: métodos anterógrados (PHA-L)
Conexións aferentes: métodos retrógrados (ouro fluorado)
Combinando os métodos anterógrado e retrógrado pódense descubrir circuitos de neuronas interrelacionadas
Actuación da PHA-L
Ao ser inxectada na rexión determinada, é absorbida polas dendritas e pasa a través do axón aos botóns terminais. Despois, sacrifícase o animal e se fan visibles as seccións do cerebro mediante métodos inmunocitoquímicos
Actuación do ouro fluorado
Igual que a PHA-L, pero é captado polos botóns terminais para despois pasar a través do axón ao soma.
