Αντίδοτα Flashcards
Τρόποι δράσης αντιδότων:
- Δέσμευση της τοξίνης/ τοξικής ΧΕ (πχ διγοξίνη και το Fab της)
- Ανταγωνισμός σε επίπεδο υποδοχέα ή ενζύμου (πχ ΒΖς και φλουμαζενίλη)
- Λειτουργικός ανταγωνισμός της τοξικής δράσης (πχ κυανιούχα και θειοθειικό Να)
Αντιχολινεργικό Σύνδρομα:
Από τι?
Ποιά τα συμπτώματα?
Αντίδοτο?
Από: Μπελλαντόνα, αντιψυχωσικά και ΤΚΑ
Συμπτώματα: Μυδρίαση, Κυκλοπληγία, Ξηρό και ζεστό δέρμα, Πυρετός, Δίψα, Μείωση εκκρίσεων, ταχυκαρδία, ντελίριο, μείωση εντέρου, ολιγουρία
Αντίδοτο η φυσοστιγμίνη
Χολινεργικό Σύνδρομο:
Από τι?
Ποιά τα συμπτώματα?
Ποιό το αντίδοτο?
Από: οργανοφωσφορικά, καρβαμιδικά, στιγμίνες, πιλοκαρπίνη και κάποιους μύκητες.
Συμπτώματα: δακρύρροια, σιελόρροια, αυξυμένη ούρηση και αφόδευση, μύση, αύξηση βρογχικών εκκρίσεων και βρογχόσπασμος, σύγχυση, αναστάτωση, σπασμοί και κώμα.
Νικοτινικά > αδυναμία, δεσμίδωση μυών, ταχυκαρδία και υπόταση
Αντίδοτο: Ατροπίνη +/- Πραλιδοξίμη
Συμπαθομιμητικό σύνδρομο:
Από?
Τι συμπτώματα?
Αντίδοτα
Από: Αμφεταμίνη, κοκαίνη, ΜΑΟΙ και (ψευδο)εφεδρίνη
Συμπτώματα: <>, υπέρταση, εφίδρωση, πυρετός/υπερπυρεξία, τρόμος, σπασμοί, ψυχοκινητική διέγερση και μυδρίαση
Αντίδοτα: Β-αναστολείς
Τοξικό σύνδρομο οπιοειδών:
Από τι?
τι συμπτώματα?
Ποιά αντίδοτα?
Από: ηρωίνη, μορφίνη, προποξυφαίνη, κωδείνη και πεθιδίνη
Συμπτώματα: Αποσύζευξη οξειδωτικής φωσφορυλίωσης, ταχύπνοια, υπερκαπνία,ταχυκαρδία, πυρετός, αύξηση κινητικότητας , σπασμοί και μικτή οξεοβασική ισορροπία.
(Αντίδοτο): Πλύση στομάχου και ενεργός άνθρακας
Συγκεκριμένα αντίδοτα: CaNa2EDTA
Έχει δομή δακτυλίου
Ανταλλάσσει το ασβέστιο με βαρέα μέταλλα, κυρίως μόλυβδο.
Σχηματίζει μια σταθερή υδατοδιαλυτή χηλική ένωση που αποβάλλεται στα ούρα.
Όχι σε νεφρική δυσλειτουργία ή σε στεφανιαία νόσο.
Προτιμητέα η ενδοφλέβια χορήγηση (8-24 ώρες)
Προσοχή σε ακόλουθη έλλειψη ιχνοστοιχείων
Ο μόλυβδος είναι νεφροτοξικός
Συγκεκριμένα αντίδοτα: Δεφεροξαμίνη
Δεσμεύει Fe+3 που είναι ελεύθερος και ΌΧΙ συνδεδεμένος!
Σε αιμοσιδήρωση λόγω μεταγγίσεων και σε υπερδοσολογία σιδήρου
Ίσως και για δέσμευση Al+3 σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
Μειώνει την πίεση του αίματος, προκαλώντας ανακλαστική ταχυκαρδία
Ωτοτοξικότητα, Οφθαλμοτοξικότητα, Νευροτοξικότητα, Νεφροτοξικότητακαι
υπερβολική αύξηση σιδηροφιλικών βακτηριδίων
Συγκεκριμένα Αντίδοτα: BAL (British Anti Lewisite) or dimercaprol
Μη ειδική χηλική ένωση- δότης θείου
Δεσμεύει κυρίως μαλακά μέταλλα As, Hg και Pb
Χορηγείται ενδομυικώς
Πιθανώς ταχυκαρδία, υπέρταση, έλλειψη χαλκού και ψευδαργύρου
Αιμολυτική αναιμία σε υπολειτουργόν G6PD
Συγκεκριμένα Αντίδοτα: DMSA (dimercaptosuccinic acid)
Πιο υδατοδιαλυτό ανάλογο του BAL, λιγότερο τοξικό
Έχει προτίμηση στον μόλυβδο και χορηγείται per os.
Συγκεκριμένα Αντίδοτα: D-Πενικιλλαμίνη
Μη ειδική χηλική ένωση
Πολύ τοξική
χορήγηση per os για μεγάλο διάστημα (εβδομάδες)
Δεν χορηγείται σε ευαισθησία προς πενικιλλίνες ή σε νεφρική δυσλειτουργία
ΑΕς: Δριμεία ναυτία και έμετος, λευκοπενία, θρόμβοκυτταροπενία, ηωσινοφιλία, απλαστική αναιμία, σύνδρομο SJ, μυοπάθεια, δερματίτιδα και νεφρωτικό σύνδρομο
Για ποιες κατηγορίες τοξινών υπάρχουν διαθέσιμες αντιτοξίνες (Αbs)?
- Δηλητήρια κροταλία, οχιάς, σκορπιού και αραχνών
- Τέτανο
- Αλλαντίαση
Αντιτοξίνες: τέτανος
Για δηλητηρίαση από διγοξίνη και άλλους φυσικούς φυτικούς καρδιακούς γλυκοζίτες
Δεν χορηγείται σε υπερασβεσταιμία, σε ΚΑ και σε οξεία υποκαλιαιμία
Αντιτοξίνες: Αλλαντίαση
Αντιμετώπιση τοξινών του C. botilinum
Υπάρχουν οροί που περιέχουν απομονωμένα αντισώματα ζωικής προέλευσης και αποτελούνται από ολόκληρες IgGs ή τμήματά τους
Πρωταμίνη ως αντίδοτο για υπερδοσολογία ηπαρίνης
Η ηπαρίνη είναι ένα θετικά φορτισμένο μόριο που περιέχεται στο σπέρμα σολωμού.
Έχει μεγάλη (ηλεκτροστατική) συγγένεια για την αρνητικά φορτισμένη ηπαρίνη, και έτσι την αποσυνδέει από την αντιθρομβίνη 2.
Όχι σε ευαισθησία σε πρωτεϊνες σολωμού.
Σε θεραπεία με σκευάσματα ινσουλίνης που περιέχουν πρωταμίνη
Πιθανές ΑΕς η αγγειοδιαστολή, η υπόταση και η θρομβοκυτταροπενία
Η υδροξυκοβαλαμίνη (προβιτ.12) ως αντίδοτο για δηλητηρίαση από κυανιούχα
Σχηματίζεται κυανοκοβαλαμίνη που δεσμεύει τα κυανιούχα από την οξειδάση του κυτοχρώματος.
Η κυανοκοβαλαμίνη είτε εκκρίνεται με τα ούρα είτε αποτοξικοποιείται από το σύστημα θειοθειϊκού-ροδανάσης-θειοκυανιούχων.