ZO week 2 Flashcards
Anamnese hevige menstruatie:
- de duur van de menstruatie (tot 5-6 dagen is normaal);
- de duur van de klacht;
- de hoeveelheid bloedverlies aan de hand van gebruikt opvangmateriaal, hier zijn geen vaste regels voor te geven, je kunt eventueel de hoeveelheid bloedverlies laten bijhouden door verbanden en/of tampongebruik te laten registreren;
- het verlies van stolsels;
- het gevoel van slapte;
- eventueel gebruik van medicijnen die de bloedstolling beïnvloeden.
- aanwijzingen voor stollingsproblematiek (snel blauwe plekken, familiaire belasting stollingsziekten).
Te veel menstrueel bloedverlies
> 120 ml per menstruatie
Oorzaken HMB (uterus zelf):
- Uterus myomatosus
- Endometrium poliep
- Hyperplasie endometrium
Myoom
goedaardige bolvormige woekering van de gladde spier van de baarmoeder
Er zijn vier typen (leio)myomen:
- submuceus: deze liggen onder het slijmvlies (endometrium);
- intramuraal: deze liggen in de wand van de baarmoeder;
- subsereus: deze liggen onder de buitenbekleding (serosa) van de baarmoeder;
- gesteeld: deze liggen los van de baarmoeder maar zijn nog met een steel hieraan verbonden.
Is myoom geassocieerd met menstruatiestoornis?
Nee, veel myomen zijn niet geassocieerd met menstruatiestoornissen. Naarmate het myoom verder van het cavum verwijderd is (en kleiner is) wordt de kans dat het myoom een oorzaak is kleiner. Een subsereus myoom, ook al is die groot is als regel niet geassocieerd met menstruatiestoornissen. Een intracavitair myoom, ook als is die klein, als regel wel.
Behandeling HMB:
- Continu: Mirena spiraal
- Cyclish: OAC
- Operatief: myoom weghalen
Anatomische structuren erectie:
- Arterieel: a. pudenda interna (a. cavernosa)
- Veneus: venae emisseria die samenkomen in de vena dorsalis, venae cavernosa
- Zenuwen: parasympatische plexus pelvicus (geeft erectie), de nervus hypogastricus (sympathisch, laat erectie verdwijnen) en de somatische nervus pudendus (stimulatie van de bekkenbodemspieren, rigiditeit)
Erectiemechanisme:
Een erectie is het resultaat van een toename van de arteriële bloedtoevoer, een relaxatie van de gladde spiercellen van het corpus cavernosum en een afname van de veneuze bloedafvoer.
Na stimulatie van de nervi cavernosa komt stikstofoxide vrij uit het endotheel van het corpus cavernosum en veroorzaakt een vasodilatatie van de caverneuze arteriën en de aftakkende arteriae helicinae. Tevens treedt een relaxatie op van de gladde spiercellen die de caverneuze ruimten (sinussen) omgeven en vullen de sinussen zich met bloed. Dit proces leidt tot zwelling van de penis en tot intra-caverneuze drukverhoging. Als gevolg hiervan worden de veneuze verbindingen gecomprimeerd. Dit leidt tot een afname van de veneuze afvoer met stijfheid (rigiditeit) als gevolg. Verdere rigiditeit wordt verkregen door ritmische contracties van de somatisch geïnnerveerde bekkenbodemspieren musculus bulbocavernosus en ischiocavernosus, met als gevolg een verdere drukstijging in het corpus cavernosum. Deze ritmische contracties spelen ook een rol bij de emissie van semen uit de urethra.
Verslapping van de erectie
Verslapping van de erectie treedt op door (adrenerge) vasoconstrictie en tonusverhoging van de gladde spiercellen van het corpus cavernosum. Adrenaline is de neurotransmittor, behorende bij het sympatische zenuwstelsel.
Testosteron en erecties
Testosteron werkt zowel in de hersenen (Libido) als in het zwellichaam van de penis (o.a. de vorming van stikstofoxide synthetase). Reflexerecties zijn relatief testosteron onafhankelijk en ontstaan via stimulatie van de penis en afferente impulsen via de nervus pudendus.
Risicofactoren erectiele disfunctie:
- medicatie
- roken
- veroudering
- hart- en vaatziekten
- hypertensie
- diabetes mellitus
- overgewicht
- hyperlipidemie
- OK/trauma/radiotherapie in het kleine bekken
- penoscrotale afwijkingen
- neurologische ziekten
- prostaatklachten
- psychologisch: stress, depressie, faalangst, relatieproblemen, verdriet (rouw), prestatiedwang
- seksuologisch: inadequate seksuele stimulatie, beperkt erotisch repertoire, irreële verwachtingen
Molazwangerschap
Een mola zwangerschap is een histologische diagnose, waarbij er hydropische villi en trofoblast hyperplasie met atypie gevonden worden (=trofoblasttumor). Er kan onderscheid gemaakt worden tussen een complete en partiele mola. Vrijwel alle trofoblastziekten produceren het humaan choriogonadotrofine (hCG), een specifiek zwangerschapshormoon dat normaliter door de placenta wordt geproduceerd.
Hoe ontstaat molazwangerschap?
Een mola zwangerschap ontstaat uit placenta vlokken: er is altijd een zwangerschap aan vooraf gegaan. Het wordt beschouwd als een bijzondere vorm van een miskraam waarbij er bij de conceptie een stoornis is opgetreden.
Symptomen mola hydatidosa:
: misselijkheid, vaginaal bloedverlies (anemie, hyperthyreoïdie, buikpijn, vergrote uterus en vergrote ovaria)
