Leki przeciwbakteryjne i przeciw drobnoustrojom atypowym Flashcards
Pochodne chinoliny
CHLORCHINALDOL i KLIOCHINOL
- pochodne 8-chlorochinoliny, niejasny mechanizm działania
- w trakcie metabolizmu powstają wolnorodnikowe pochodne chlorowe –> uszkadzają DNA i białka
- Spektrum:
Gram dodatnie
słabo grzyby
niektóre pierwotniaki (pełzak czerwonki, rzęsistek pochwowy)
- nie powodują oporności wtórnej
- leczenie zakażeń bakteryjnych i grzybiczych skóry , przewodu pokarmowego i DM, miejscowo w rzęsistkowicy
Niepożądane:
- gdy długie stosowanie jako tabletki do ssania - wchłaniani do krwi –> ciężkie uszkodzenie OUN (SMON - bóle, zaburzenia czuciowe, ruchowe i postępujący ubytek wzroku i trwała ślepota
- nieswoiste objawy uboczne
Pochodne nitrofuranu:
NITROFURANTOINA, FURAGINA, NIFUROKSAZYD, NIFURAZYD, NITROFURAL
- chemioterapeutyki o niejasnym mech. (redukcja do toksycznych wolnych rodników nitrowych - uszkadzają DNA i białka)
- bakteriostatycznie (a w dużych stężeniach bakteriobójczo)
- działają na Gram dodatnie u ujemne, niektóre grzyby, pierwotniaki (Giardia lamblia)
- nie wywołują oporności wtórnej
- NITROFURANTOINA - wchłania się z przewodu, może osiągać wysokie stężenia w tkankach , wywołuje znacznie więcej działań niepożądanych niż inne leki z tej grupy
- FURAGINA - wchłania się z przewodu i wydala się z moczem (nie kumuluje się w tkankach), stosowana w niepowikłanych zakażeniach gruczołu krokowego i ZDM niewywołanych przez trudne bakterie
- NITROFUROKSAZYD i FURAZOLIDON - nie wchłaniają się z przewodu więc stosowane w terapii zakażeń przewodu pokarmowego
- NITROFURAL - tylko miejscowo w wyprzeniach bakteryjnych i grzybiczych oraz zakażeniach jamy ustnej
Niepożądane:
- Nitrofurantoina częściej: polineuropatie, anemia hemolityczna, zwłókniające zapalenie płuc, częste reakcje alergiczne, nudności i jadłowstręt
- Nitrofural - skórne odczyny alergiczne
- Furazolidon - hamuje MAO i może powodować hipotonię ortostatyczną
Pochodnych nitrofuranu nie można stosować u kobiet w ciąży, niemowląt, przy niewydolności wątroby lub nerek. Mogą wywoływać reakcję disulfiramową
Pochodne nitroimidazolu:
METRONIDAZOl, TYNIDAZOL, NIMORAZOL, ORNIDAZOL
METRONIDAZOL
TYNIDAZOL
NIMORAZOL
ORNIDAZOL
- chemioterapeutyki z grupą nitrową, która ulega redukcji w organizmie do toksycznych pochodnych - uszkadza DNA i białka
- redukcja najlepiej zachodzi w małej ilości tlenu
- działają na większość gatunków bakterii betlenowych, pierwotniaki o metabolizmie beztlenowym (rzęsistek pochwowy, pełzak czerwonki)
- oporność wtórna czasem wykształca się u bakterii
- przenikają do tkanek , w tym do OUN
- wydalane w postaci niezmienionej przez nerki
- zakażenia drobnoustrojami beztlenowymi (oraz florą mieszaną) –> jama brzuszna, miednica mniejsza , zakażenia przyzębia, eradykacja H. pylori, rzekomobłoniaste zap. jelita grubego i choroba Crohna
- terapia rzęsistkowicy, giardiazy, amebiozy
- wywołują rekację disulfiramową
- nasilają działanie doustnych antykoagulantów
- nie można stosować u noworodków ani w I trymestrze ciąży
Niepożądane:
- dolegliwości z przewodu (metaliczny smak, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie trzustki)
- zaburzenia neurologiczne
- zaburzenia hematologiczne
- brązowe zabarwienie moczu po metronidazolu
Szybko i krótko (6-9 h) działające sulfonamidy:
SULFIZOKSAZOL
SULFAMETYZOL
SULFAKARBAMID
SULFADYMIDYNA
Wolno i średnio-długo (10-17h) działające sulfonamidy:
SULFAMETOKSAZOL
SULFAPIRYDYNA
Wolno i długo (7-9 dni) działające sulfonamidy:
SULFADOKSYNA
SULFALEN
Sulfonamidy stosowane miejscowo
SULFACETAMID - do worka spojówkowego
FTALYLOSULFATIAZOL/ SUKCYNYLOSULFATIAZOL - doustnie, nie wchłaniają się z przewodu
SULFANILAMID
MAFENID
SULFADIAZYNA - stosowane na skórę
Sulfonamidy ogólnie:
SULFIZOKSAZOL
SULFAMETYZOL
SULFAKARBAMID
SULFADYMIDYNA
SULFAMETOKSAZOL
SULFAPIRYDYNA
SULFADOKSYNA
SULFALEN
SULFACETAMID
FTALYLOSULFATIAZOL
SUKCYNYLOSULFATIAZOL
SULFANILAMID
MAFENID
SULFADIAZYNA
- hamują pierwszy etap syntezy tetrahydrofolianu: kompetycyjnie blokują syntazę dihydrofolianu (konkurują z PABA)
- działają bakteriostatycznie
- spektrum:
wiele Gram dodatnich i ujemnych (E.coli, Klebsiella, Salmonella, Shigella, Enterobacter)
Chlamydia trachomatis
niektóre pierwotniaki i grzyby (Pneumocystis jiroveci) - stosowane doustnie lub miejscowo (PROKAINA i TETRAKAINA niwelują ich działanie, bo są metabolizowane do PABA)
- słabiej działają w obecności ropy
- silnie wiążą się z białkami osocza
- wydalane z moczem w postaci niezmienionej lub po glukuronidacji
- samodzielne - w jakglicy oraz miejscowo w terapii bakteryjnego zapalenia spojówek, oczyszczanie przewodu pokarmowego i zwalczanie zakażeń skóry
- stymulują wzrost riketsji!!
- niewrażliwe są: Pseudomonas, Proteus, Serratia, Treponema
Niepożądane:
- reakcje alergiczne (krzyżowa alergia z diuretykami pętlowymi i tiazydami, pochodnymi sulfonylomocznika i DIAZOKSYDEM)
- zmiany skórne (nawet TEN lub SJS)
- zaburzenia z przewodu pokarmowego
- zaburzenia z DM (kamica, krwiomocz)
- zaburzenia ematologizne (pancytopenia, anemia megaloplastyczna)
- zmiany zapalne stawów, zapalenia spojówek, zapalenia wątroby, zaburzenia neuropsychiatryczne
TRIMETOPRYM
- inhibitor bakteryjnej DHFR (hamuje ją kilkaset razy silniej niż ludzką DHFR)
- oporność gdy: zmniejszenie przepuszczalności ściany bakterii dla leku, nadprodukcja DHFR lub mutacja DHFR
- silnie lipofilny, penetruje dobrze do tkanek, w tym OUN
- słabo zasadowy –> kumuluje się w prostacie i wydzielinie pochwowej
- samodzielnie w niepowikłanych zakażeniach DM
Niepożądane: - nudności, wymioty
- anemia megaloblastyczna
- leukopenia
KOTRIMOKSAZOL
- połączenie SULFAMETOKSAZOLu z TRIMETOPRYMEM –> hamowanie zarówno powstawania FH2 jak i DHFR (reduktazy FH2) w stosunku 5:1
-doustnie lub dożylnie w ciężkich zakażeniach
(zakażenia DM, inne zakażenia podatnymi Salmonella i Shigella) - w dużych dawkach –> I rzut na zakażenie P. jiroveci
- także w profilaktyce pneumocystozy i toksoplazmowy u osób immunodekadentnych
- dużo szczepów penumokoków i H. influenzae jest opornych
- nie można podawać osobom z niewydolnością nerek, w ciąży oraz nadwrażliwych na sulfonamidy
Niepożądane (jak sulfonamidy i trimetoprym)
- reakcje alergiczne
- reakcje skórne (fotouczulenie, SJS)
- zaburzenia hematologiczne (pancytopenia, anemia megaloblastyczna, limfopenia)
- kwasica nerkowa kanalikowa typu IV, kamica moczowa
IKLAPRYM
- nowy inhibitor DHFR
- uważa się, że nie powoduje takiej szybkiej oporności jak TRIMETOPRYM
Inhibitory DHFR
ich połączenia z sulfonamidami
TRIMETOPRYM
IKLAPRYM
KOTRIMOKSAZOL (Biseptol = SULFAMETOKSAZOL + TRIMETOPRYM)
SULFADIAZYNA + PIRYMETAMINA –> leczenie leiszmaniozy i toksoplazmozy
SULFADOKSYNA + PIRYMETAMINA –> leczenie malarii (Fansidar)
Inhibitory gyrazy: chinolony (grupa I)
KWAS NALIDYKSOWY
KWAS PIPEMIDOWY
ENOKSACYNA
NORFLOKSACYNA (czasem zaliczana do II grupy)
- wąskie spektrum - działają głównie na Enterobacteriaceae
- niekorzystna farmakokinetyka - nie uzyskuja odpowiedniego stężenia w tkankach, są szybko wydalane z moczem
- tylko w terapii niepowikłanych zakażeń DM
- NORFLOKSACYNA - w terapii zapaleń gruczołu krokowego
Inhibitory gyrazy: fluorochinolony ogólnie:
- silnie łączą się z podjednostką A topoizomerazy typu II bakterii ( gyrazy) oraz z topoizomerazą IV
- zaburzają replikację DNA –> bakteriobójczo
- efekt postantybiotykowy
- w grupie występuje oporność krzyżowa (w Polsce m.in. 30% Pseudomonas aeruginosa oporne na CYPROFLOKSACYNĘ)
- stosowanie ogólnie (doustnie/dożylnie) lub miejscowo (+badania nad formami wziewnymi)
- nie można podać w zakażeniach MRSA, VRE i Listeria monocytogenes
- nie można podawać dzieciom do 18 r.ż. (chyba że mają mukowiscydozę lub zakażenie P. aeruginosa)
- nie można podawać w ciąży
Niepożądane:
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe
- zaburzenia ze strony OUN
- uszkodzenie chrząstek wzrostowych i ścięgien
- fototoksyczność (ENOKSACYNA, PEFLOKSACYNA i LOMEFLOKSACYNA)
- wydłużenie QT (MOKSYFLOKSACYNA, LEWOFLOKSACYNA i GEMIFLOKSACYNA)
Interakcje:
- B-laktamy nasilają dziąłanie fluorochinolonów
- leki zobojętniające zmniejszają wchłanianie fluorochinolonów z przewodu
- NSLPZ (z wyjątkiem aspiryny) zwiększają ryzyko drgawek przy stosowaniu fluorochinolonów
- fluorochinolony zmniejszają metabolizm TEOFILINY i benzodiazepin
- NORFLOKSACYNA i pochodne nitrofuranu wzajemnie zmniejszają swoją skuteczność
Fluorochinolony grupa II
CUPROFLOKSACYNA
PEFLOKSACYNA
OFLOKSACYNA
- szerszy zakres działania niż grupa I
- działają lepiej na Gram-ujemne: Heamophilus, Salmonella, Enterobacteriaceae
- tylko CYPRO działa na Pseudomonas aeruginosa
- mała aktywność wobec Gram-dodatnich
Wskazania:
- ZUM
- przewlekłe zapalenie prostaty
- zakażenia w przebiegu muko
- biegunka podróżnych
- dur brzuszny i salmonellozy
- wąglik (profilaktyka i leczenie)
- zakażenia kości i stawów, skóry i tkanki podskórnej
- zapalenie otrzewnej i OZT (w skojarzeniu z METRONIDAZOLEM)
- niepowikłna rzeżączka i chlamydiowe zakażenie dróg moczowo-płciowych
Fluorochinolony grupa III
LEWOFLOKSACYNA
MOKSYFLOKSACYNA
LOMEFLOKSACYNA
GEMIFLOKSACYNA
BEZYFLOKSACYNA - tylko miejscowo do worka spojówkowego
FINAFLOKSACYNA - tylko miejscowo do przewodu słuchowego zewnętrznego
- większa aktywnosć wobec gronkowców, paciorkowców i Legionella sp.
- duża aktywność owbec Enterobacteriaceae, Haemophilus i gonokoki
- słabiej niż grupa II działają na pseudomonas aeruginosa
Wskazania:
- zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli
- pozaszpitalne zapalenie płuc
- ostre zapalenie zatok przynosowych
- niepowikłane zakażenia skóry i tkanki podskórnej
- szpitalne zapalenia płuc (tylko LEWOFLOKSACYNA)
Penicyliny naturalne:
BENZYLOPENICYLINA (PENICYLINA G)
BENZYLOPENICYLINA PROKAINOWA
BENZYLOPENICYLINA BENZATYNOWA
FENOKSYMETYLOPENICYLINA
Zakres dzialania:
- paciorkowce (pyogenes, hemolizujące B, C, G , pneumokoki)
- Actinomyces
- Neisseria meningitidis
- Treponema pallidus
- Bacillus anthraces
- Listeria monocytoenes
- bakterie beztlenowe (z wyjątkiem Bacteoides fragilis!)
Terapia:
- schorzeń paciorkowcowych
- promienicy
- zakażeń meningokokowych
- zakażeń niektórymi beztlenowcami
- wąglika
- zatrucie muchomorem sromotnikowym
- kiła
Niepożadane:
- reakcje uczuleniowe
- anemia hemolityczna, małopłytkowość
- drgawki
- reakcja Jarischa-Herxheimera –> przy leczeniu krętkowic (gorączka, dreszcze, spadek ciśnienia), objawy przejściowe, wymagają tylko terapii podtrzymującej
- zespół Nicolau - po omyłowym wstrzyknięciu do tętnicy preparatu domięśniowego (martwica skóry i tkanki podskórne, objawy zatorowe w kończynach, postępowanie jak w zatorowości)
BENZYLOPENICYLINA (P. G)
- naturalna, wytwarzana w postaci soli sodowej lub potasowej (i.m. lub i.v.)
- uwaga na niewydolność nerek (jeśli potasowa) oraz zaostrzenie niewydolności krążenia (duże dawki sodowej)
- dobrze penetruje do tkanek, ale:
do OUN tylko w czasie zakażenia
nie przechodzi do cieczy wodnistej oka, pokarmu kobiecego ani płodu - trzeba podawać 4-6 razy na dobę
- metabolizm w wątrobie, związek macierzysty imetabolity wydalane przez nerki
(PROBENECYD - zmniejsza jej wydalanie - podnosi stężenie we krwi) - in vitro inaktywuje aminoglikozydy, in vivo działa synergistycznie z nimi
BENZYLOPENICYLINA PROKAINOWA:
- połączenie benzylopenicyliny i prokainy
- tylko im.
- wskazana prba uczuleniowa przed podaniem
- wolniej rozkładane - 2 dawki dobowe
- jeśli omyłkowe wstrzyknięcie do naczynia –> zespół Hoigne’a (zaczerwienienie skóry, wzrost CTK, niepokój, splątanie, drgawki, objawy z OUN)
BENZYLOPENICYLINA BENZATYNOWA
- i.m.
- powolne uwalnianie BENZYLOPENICYLINY –> stosowana raz na 2-4 tygodnie
- rzadko w profilaktyce choroby reumatycznej u dzieci
FENOKSYMETYLOPENICYLINA
- 2-4 na dobę, podanie p.o.
- wchłania się z przewodu pokarmowego
- leczenie płonicy i zakażeń GDO