5. Zaburzenia ruchowe Flashcards
Która z poniższych cech klinicznych drżenia jest z najmniejszym prawdopodobieństwem związana z drżeniem samoistnym:
A. asymetria drżenia
B. odosobnione drżenie głowy
C. amplituda drżenia kinetycznego większa niż drżenia pozycyjnego
D. obecność drżenia spoczynkowego
E. drżenie jednej kończyny górnej przesunięte w fazie w porównaniu z drugą kończyną górną
B. odosobnione drżenie głowy
drżenie głowy jest typową cechą drżenia samoistnego, ale odosobnione budzi podejrzenie dystonii szyjnej
Która z poniższych cech drżenia wskazuje raczej na drżenie samoistne niż na chorobę Parkinsona:
A. drżenie żuchwy
B. drżenie pozycyjne pojawiające się po okresie utajenia po zmianie pozycji
C. odosobnione drżenie pozycyjne bez drżenia kinetycznego
D. drżenie głosu
E. drżenie większe w stawach śródręczno-paliczkowych niż w nadgarstku
D. drżenie głosu
Leczenie drżenia samoistnego w typowych przypadkach polega na stosowaniu: A. gabapentyny B. topiramatu C. alprazolamu D. prymidonu E. klonazepamu
D. prymidonu
inny lek pierwszego rzutu - propranolol
W leczeniu zaawansowanego i opornego na farmakoterapię drżenia samoistnego stosuje się głęboką stymulację: A. wzgórza B. jądra niskowzgórzowego C. gałki bladej D. jądra półleżącego E. zakrętu obręczy
A. wzgórza
W której z poniższych sytuacji klinicznych można rozpoznać zespół Gilles de la Tourette’a:
A. tiki wystąpiły po raz pierwszy przed 8 miesiącami
B. tiki wystąpiły po raz pierwszy w 21 roku życia
C. tiki wystąpiły w związku ze stosowaniem kokainy
D. tiki od 3 lat mają wyłącznie charakter koprolalii
E. przez 1,5 roku występowały tiki ruchowe, a od 2 miesięcy występują tiki głosowe
E. przez 1,5 roku występowały tiki ruchowe, a od 2 miesięcy występują tiki głowowe
choroba rozpoczyna się przed 18 rokiem życia,
tiki utrzymują się dłużej niż rok od początku objawów
mnogie tiki ruchowe i co najmniej 1 tik głosowy
nie ma innych potencjalnych przyczyn tików
Która z poniższych cech jest charakterystyczna dla tików:
A. z definicji ustępują we śnie
B. dotyczą głównie kończyn lub tułowia
C. często można je na krótko dowolnie powstrzymać D. częściej występują u dziewcząt .
E. rzadko wiążą się z zaburzeniami psychicznymi
C. często można je na krótko dowolnie powstrzymać
Jeżeli u studiującego 19-latka, nieobciążonego innymi chorobami, istnieje potrzeba farmakologicznego tłumienia tików, w pierwszej kolejności, należy rozważyć stosowanie: A. rysperydonu B. haloperydolu C. klonidyny D. klonazepamu E. tiorydazyny
C. klonidyny
Naturalny przebieg zespołu Gilles de la Tourette’a w większości przypadków:
A. ustąpienie tików w wieku dorosłym
B. ustąpienie tików głosowych i utrzymywanie się tików ruchowych
C. utrzymywanie się tików głosowych i ruchowych w podobnym nasileniu przez całe życie
D. stopniowe nasilanie się tików z krótkimi okresami poprawy
E. stałe występowanie tików do końca życia z wyraźnymi fluktuacjami nasilenia
A. ustąpienie tików w wieku dorosłym
Który z poniższych leków nie znajduje zastosowania w leczeniu zespołu niespokojnych nóg: A. amitryptylina B. ropinirol C. lewodopa D. pregabalina E. oksykodon
A. amitryptylina
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nasilają dolegliwości
Potrzeba lub przymus poruszania kończynami jest dolegliwością wspólna dla zespołu niespokojnych nóg i:
A. neuropatii cukrzycowej
B. radikulopatii lędźwiowej
C. okresowych ruchów kończyn dolnych we śnie
D. akatyzji
E. dystonii
D. akatyzji
Stosowanie którego z poniższych leków wiąże się z największym ryzykiem augmentacji dolegliwości w przebiegu zespołu niespokojnych nóg: A. ropinirol B. pramipeksol C. oksykodon D. gabapentyna E. lewodopa
E. lewodopa
Obraz RM mózgu u większości chorych na dystonię uwidocznia:
A. brak swoistych nieprawidłowości
B. złogi żelaza w skorupie
C. złogi wapnia w jądrze ogoniastym
D. zanik głowy jądra ogoniastego
E. hiperintensywność jądra niskowzgórzowego
A. brak swoistych nieprawidłowości
Najważniejszym czynnikiem rokowniczym w pierwotnej dystonii jest:
A. płeć
B. wiek w chwili wystąpienia objawów
C. początkowa lokalizacja ruchów mimowolnych
D. obecność innych ruchów mimowolnych
E. wzorzec dobowy występowania objawów
B. wiek w chwili wystąpienia objawów
drugim w kolejności czynnikiem wskazującym na niekorzystne rokowanie jest zajęcie kończyny dolnej w początkowym okresie choroby
Nasilanie się objawów dystonii w ciągu dnia jest charakterystyczną cechą
A. dystonii zadaniowej (np. kurczu pisarskiego)
B. kurczu powiek
C. dystonii Oppenheima (DYTl)
D. dystonii reagującej na lewodopę
E. dystonii w przebiegu choroby Wilsona
D. dystonii reagującej na lewodopę
Który z poniższych elementów nie wchodzi w skład osi cech klinicznych wykorzystywanych w klasyfikacji dystonii:
A. umiejscowienie ruchów
B. wiek w chwili wystąpienia pierwszych objawów
C. rodzinne występowanie objawów
D. wzorzec występowania objawów w czasie
E. występowanie dodatkowych objawów neurologicznych lub ogólnoustrojowych
C. rodzinne występowanie objawów
Dysfonia spastyczna ze względu na lokalizację jest klasyfikowana jako dystonia: A. ogniskowa B. wieloogniskowa C. segmentowa D. połowicza E. uogólniona
A. ogniskowa
Która z poniższych cech jest typowa dla dystonii torsyjnej Oppenheima (DYT1):
A. pełna lub prawie pełna penetracja
B. dystonia obejmująca początkowo głowę i szyję
C. względna stabilizacja nasilenia ruchów dystonicznych po uogólnieniu choroby
D. uogólnienie dystonii u mniejszości pacjentów
E. upośledzenie funkcji poznawczych u większości pacjentów
C. względna stabilizacja nasilenia ruchów dystonicznych po uogólnieniu choroby
W farmakoterapii dystonii uogólnionych wykorzystuje się rozmaite klasy leków. Najbardziej przekonujące dane naukowe świadczące o skuteczna leków podawanych doustnie dotyczą: A, baklofenu B. cholinolityków C. klonazepamu D. tetrabenazyny E. neuroleptyków
B. cholinolityków
Która z poniższych cech klinicznych przemawia za rozpoznaniem połowiczego kurczu twarzy u pacjenta z ruchami mimowolnymi twarzy:
A. zajęcie mięśnia żwacza
B. obniżanie brwi podczas kurczowego zaciskania powiek
C. ból towarzyszący zrywaniom mięśni twarzy
D. obustronne zrywania mięśni twarzy
E. jednoczesne zrywania odległych mięśni w obrębie połowy twarzy
E. jednoczesne zrywania odległych mięśni w obrębie połowy twarzy
ból rzadko - zwykle jak towarzyszy nerwoból trójdzielny
obniżenie brwi sugeruje raczej kurcz powiek
zajęcie mięśnia żwacza (n. trójdzielny) - ośrodkowe zaburzenie
W leczeniu połowiczego kurczu twarzy dużą skutecznością cechuje się: A. baklofen B. lewodopa C. klonazepam D. karbamazepina E. toksyna botulinowa
E. toksyna botulinowa
Źródłem mioklonii mogą być uszkodzenia rozmaitych struktur układu nerwowego; która z poniższych lokalizacji wiąże się z najmniejszym prawdopodobieństwem występowania mioklonii: A. kora mózgowa B. jądra podstawne C. wzgórze D. pień mózgu E. rdzeń kręgowy
B. jądra podstawne
Mioklonie podniebienia są wywołane uszkodzeniem w obrębie trójkąta Guillaina-Mollareta (trójkąta mioklonicznego), w skład którego wchodzą jądro dolne oliwki, jądro czerwienne oraz: A. istota czarna B. jądro niskowzgórzowe C. jądro zębate D. jądra szwu E. wzgórze
C. jądro zębate
Zrywania mięśni w miokloniach rozprzestrzeniają się najwolniej w przypadku mioklonii: A. korowych B. powodujących hiperekpleksję C. własnych rdzenia D. związanych z odruchem siatkowatym E. rdzeniowych segmentowych
C. własnych rdzenia
Potencjały olbrzymie rejestrowane w badaniu somatosensorycznych potencjałów wywołanych są charakterystyczne dla mioklonii: A. korowych B. powodujących hiperekpleksję C. związanych z odruchem siatkowatym D. rdzeniowych segmentowych E. własnych rdzenia
A. korowych
W objawowym leczeniu mioklonii pochodzenia korowego przydatne są prawie wszystkie leki wymienione poniżej -wyjątkiem jest: A. kwas walproinowy B. prymidon C. zonisamid D. lewetyracetam E. tetrabenazyna
E. tetrabenazyna
Leczenie ostrej akatyzji polega na odstawieniu leku, który ją wywołał, lub podawaniu: A. biperydenu B. diazepamu C. tetrabenazyny D. propranololu E. amantadyny
D. propranololu
Do leków wyzwalających ostrą reakcję dystoniczną należy m.in.: A. metoklopramid B. dantrolen C. biperyden D. diazepam E. difenhydramina
A. metoklopramid
zablokowanie przekaźnictwa dopaminergicznego
Najczęstsze wczesne powikłanie stosowania leków blokujących receptory D2 to: A. ostra reakcja dystoniczna B. ostra akatyzja C. napady wejrzeniowe D. złośliwy zespół neuroleptyczny E. parkinsonizm polekowy
E. parkinsonizm polekowy
W przypadku choroby Huntingtona za początek choroby uznaje się moment, w którym:
A. uzyskano potwierdzenie obecności choroby w badaniu genetycznym
B. wystąpił dowolny z kardynalnych objawów choroby (zaburzenia ruchowe, depresja, zaburzenia poznawcze)
C. wystąpiły zaburzenia ruchowe
D. wystąpiły zaburzenia funkcji poznawczych
E. stwierdzono po raz pierwszy zanik jąder ogoniastych w badaniu obrazowym mózgu
C. wystąpiły zaburzenia ruchowe
Utrata neuronów w przebiegu choroby Huntingtona dotyczy przede wszystkim: A. prążkowia B. istoty czarnej C. gałki bladej D. kory płatów czołowych E. pnia mózgu i wzgórza
A. prążkowia
Lekiem wskazanym w objawowym zmniejszaniu nasilenia ruchów pląsawiczych w przebiegu choroby Huntingtona jest: A. rotygotyna B. tetrabenazyna C. rezerpina D. metylodopa E. droksydopa
B. tetrabenazyna
Do typowych objawów młodzieńczej choroby Huntingtona należy m.in.: A. pląsawica B. otępienie korowe C. sztywność D. dyzartria E. ataksja
C. sztywność
Nadmierna liczba powtórzeń trinukleotydu CAG, stanowiąca molekularne podłoże choroby Huntingtona, występuje również w:
A. dystrofii miotonicznej
B. chorobie Kennedy’ego
C. dystrofii oczna-gardłowej
D. ataksji Friedreicha
E. dystrofii twarzowo-łopatkowo-ramiennej
B. chorobie Kennedy’ego
W której z poniższych chorób nie stwierdza się zwykle akantocytów we krwi obwodowej:
A. choreoakantocytoza
B. zespół McLeoda
C. zwyrodnienie układu nerwowego związane z kinazą pantotenianu
D. zanik jądra zębatego, czerwiennego, gałki bladej i jądra niskowzgórzowego
E. abetalipoproteinemia
D. zanik jądra zębatego, czerwiennego, gałki bladej i jądra niskowzgórzowego
Pląsawica ciężarnych występuje wyraźnie częściej u kobiet, które w dzieciństwie cierpiały na:
A. chorobę Sydenhama
B. zespół deficytu uwagi z nadmierną aktywnością ruchową
C. chorobę tikową
D. zespół niespokojnych nóg
E. zapalenie mózgu z przeciwciałami anty-NMDAR
A. chorobę Sydenhama
Najczęstszą przyczyną hemibalizmu jest: A. toksoplazmoza u chorych na AIDS B. udar mózgu C. stwardnienie rozsiane D. talamotomia E. guz mózgu
B. udar mózgu
ale wszystkie wymienione mogą do niego prowadzić
Zmiany patologiczne w chorobie Parkinsona występują najwcześniej w obrębie guzka węchowego oraz:
A. istoty czarnej
B. kory kojarzeniowej płata ciemieniowego
C. wzgórza
D. jądra ruchowego grzbietowego nerwu błędnego
E. jądra migdałowatego
D. jądra ruchowego grzbietowego nerwu błędnego
Która z poniższych chorób nie jest zaliczana do synukleinopatii: A. zanik wieloukładowy B. otępienie z ciałami Lewy'ego C. choroba Parkinsona D. postępujące porażenie nadjądrowe E. czysta niewydolność autonomiczna
D. postępujące porażenie nadjądrowe
jest to tauopatia
Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi choroby Parkinsona do klinicznego rozpoznania tej choroby konieczne jest stwierdzenie: A. drżenia spoczynkowego B. bradykinezji C. sztywności D. zaburzeń odruchów postawnych E. zastygnięć
B. bradykinezji
+ 1 z dwóch dodatkowych cech: sztywność lub drżenie spoczynkowe
Która z poniższych cech nie stanowi kryterium wspierającego rozpoznanie choroby Parkinsona:
A. obecność drżenia spoczynkowego kończyny
B. obecność dyskinez wywoływanych przez lewodopę
C. wyraźna i dramatyczna poprawa stanu klinicznego po podaniu lewodopy
D. obecność sztywności typu „koła zębatego”
E. odnerwienie współczulne serca w scyntygrafii przy użyciu MIBG
D. obecność sztywności typu „koła zębatego”
Obecność której z poniższych cech klinicznych nie stanowi kryterium bezwzględnie wykluczającego chorobę Parkinsona:
A. jednostronny objaw Babińskiego
B. jednoznaczne objawy móżdżkowe
C. wczesne objawy opuszkowe
D. jednoznaczne korowe zaburzenia czucia
E. objawy parkinsonowskie ograniczone do kończyn dolnych dłużej niż przez 3 lata
E. objawy parkinsonowskie ograniczone do kończyn dolnych dłużej niż przez 3 lata
Głęboka stymulacja mózgu w obrębie jądra niskowzgórzowego u chorych na chorobę Parkinsona wpływa w największym stopniu na zmniejszenie: A. bradykinezji B. sztywności C. dystonii końca dawki D. dyskinez szczytu dawki E. zaburzeń pozaruchowych
A. bradykinezji
U pacjenta z zaawansowaną chorobą Parkinsona z depresją i zaburzeniami funkcji poznawczych, u którego mimo optymalizacji leczenia farmakologicznego występują wyraźne fluktuacje ruchowe, poprawę w zakresie tych fluktuacji może przynieść głównie:
A. stymulacja jądra niskowzgórzowego
B. stymulacja gałki bladej
C. stymulacja wzgórza
D. dojelitowy wlew lewodopy
E. stosowanie amantadyny we wlewach dożylnych
D. dojelitowy wlew lewodopy
Leczenie amantadyną u pacjentów z zaawansowaną postacią choroby Parkinsona może w pierwszej kolejności zmniejszyć nasilenie:
A. bradykinezji
B. dyskinez
C. zastygnięć w fazie włączenia
D. objawów pozaruchowych (np. zmian osobowości)
E. sztywności
B. dyskinez
U 76-letniej pacjentki, która od dwóch lat ma objawy choroby Parkinsona z dominującą bradykinezją i towarzyszącymi łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, lekiem najmniej przydatnym w leczeniu objawowym jest: A. lewodopa B. agonista receptora dopaminy C. selegilina D. amantadyna E. biperyden
E. biperyden
Który z poniższych objawów z dużym prawdopodobieństwem wyklucza zanik wieloukładowy:
A. nietrzymanie moczu we wczesnym okresie choroby
B. objawy móżdżkowe
C. objawy piramidowe
D. świst krtaniowy
E. otępienie
E. otępienie
W którym z poniższych schorzeń przebiegających z parkinsonizmem najczęściej występują zaburzenia ruchomości powiek (kurcz powiek lub apraksja powiek):
A. zanik wieloukładowy
B. postępujące porażenie nadjądrowe
C. zwyrodnienie korowo-podstawne
D. otępienie z ciałami Lewy’ego
E. zespół połowiczego parkinsonizmu i zaniku
B. postępujące porażenie nadjądrowe
Która z poniższych cech z największym prawdopodobieństwem wskazuje na zwyrodnienie korowo-podstawne:
A. bradykinezja i drżenie spoczynkowe
B. dystonia i otępienie
C. apraksja i zjawisko obcej ręki
D. zaburzenia autonomiczne i drżenie zamiarowe
E. bradyfrenia i napady padaczkowe
C. apraksja i zjawisko obcej ręki
Które z poniższych schorzeń przebiegających z parkinsonizmem postępuje najwolniej:
A. zanik wieloukładowy
B. postępujące porażenie nadjądrowe
C. zwyrodnienie korowo-podstawne
D. otępienie z ciałami Lewy’ego
E. zespół połowiczego parkinsonizmu i zaniku
E. zespół połowiczego parkinsonizmu i zaniku
Apomorfina w chorobie Parkinsona jest stosowana w zmniejszaniu nasilenia: A. bólu neuropatycznego B. nudności i wymiotów po lewodopie C. fluktuacji ruchowych D. nadmiernej senności w ciągu dnia E. zaparć
C. fluktuacji ruchowych
