3. Choroby naczyniowe Flashcards
U 70-letniego mężczyzny wystąpiło nagle osłabienie kończyny dolnej prawej i nietrzymanie moczu. W badaniu neurologicznym w pierwszej dobie pobytu w szpitalu stwierdza się niedowład kończyny dolnej prawej z osłabieniem odruchów głębokich i zmniejszonym napięciem mięśni w tej kończynie, objawy deliberacyjne oraz nietrzymanie moczu.
Niedrożność dotyczy najprawdopodobniej tętnicy:
a. przedniej mózgu
b. środkowej mózgu
c. tylnej mózgu
d. wstecznej Heubnera
e. podstawnej
a. przedniej mózgu
niedowład przeciwległych kończyn, objawy deliberacyjne, nietrzymanie moczu, mutyzm lub afazja, zaburzenia napędu
U 68-letniej kobiety wystąpiły nagle zaburzenia równowagi i nudności. W badaniu neurologicznym stwierdza się: prawostronny zespół Hornera, niedoczulicę bólu i dotyku po prawej połowie twarzy i ataksję kończyn prawych oraz niedoczulicę dotyku i bólu na kończynach lewych. Ponadto dyzartria i dysfagia. Objawy wskazują na niedrożność w zakresie tętnicy:
a. przedniej mózgu
b. naczyniówkowej przedniej
c. tylnej mózgu
d. podstawnej
e. kręgowej
e. kręgowej
zespół boczny opuszki (Wallenberga)
Połącz kliniczny zespół udarowy w przypadku maksymalnego deficytu neurologicznego u pacjentów z ostrym udarem w pierwszej dobie:
- lewostronne: zaniedbywanie połowicze, niedowidzenie jednoimienne kwadrantowe dolne i niedowład połowiczy
- prowostronne: ośrodkowy niedowład twarzy i języka oraz kończyny górnej i dolnej
- afazja czuciowa i niedowidzenie jednoimienne kwadrantowe górne prawostronne
- niedowidzenie połowicze jednostronne
- uszkodzenie nerwu III po prawej i niedowład połowiczy lewostronny
A. udar w całym przednim kręgu unaczynienia (TACS)
B. udar w części przedniego kręgu unaczynienia (PACS)
C. udar w tylnym kręgu unaczynienia (POCS)
D. udar lakunarny (LACS)
E. nieokreślony zespół kliniczny udaru mózgu
1A 2D 3B 4C 5C
A. udar w całym przednim kręgu unaczynienia (TACS) - 1. lewostronne: zaniedbywanie połowicze, niedowidzenie jednoimienne kwadrantowe dolne i niedowład połowiczy
B. udar w części przedniego kręgu unaczynienia (PACS) - 3. afazja czuciowa i niedowidzenie jednoimienne kwadrantowe górne prawostronne
C. udar w tylnym kręgu unaczynienia (POCS) - 4. niedowidzenie połowicze jednostronne; 5. uszkodzenie nerwu III po prawej i niedowład połowiczy lewostronny
D. udar lakunarny (LACS) - 2. prowostronne: ośrodkowy niedowład twarzy i języka oraz kończyny górnej i dolnej
Jedynym badaniem laboratoryjnym, którego wynik musi być znany lekarzowi przed rozpoczęciem leczenia trombolityczego udaru niedokrwiennego w przypadku chorego nieprzyjmującego żadnych leków jest:
a. czas trombinowy (INR)
b. stężenie glukozy
c. morfologia krwi z liczbą krwinek płytkowych
d. stężenie kreatyniny
e. stężenie sodu i potasu
b. stężenie glukozy
Skala ASPECTS używana w ocenie nieprawidłowości TK głowy u chorych na ostry udar mózgu dotyczy:
a. rozległości zmian niedokrwiennych w zakresie tętnicy środkowej mózgu
b. rozległości zmian niedokrwiennych w zakresie przedniego kręgu unaczynienia
c. rozległości zmian niedokrwiennych w całym mózgowiu
d. objętości krwi w miąższu mózgu i układzie komorowym w krwotoku śródmózgowym
e. różnicy objętości zmian odwracalnych i nieodwracalnych w przebiegu udaru niedokrwiennego
a. rozległości zmian niedokrwiennych w zakresie tętnicy środkowej mózgu
ocena hipodensji 10 obszarów unacynionych przez tętnicę środkową mózgu
U chorego na ostry udar niedokrwienny, który nie został zakwalifikowany do leczenia trombolitycznego i nie ma istotnych chorób współistniejących, ostrożne obniżanie ciśnienia tętniczego w pierwszej dobie od zachorowania można podjąć, jeżeli ciśnienie skurczowe wynosi powyżej:
a. 150 mmHg
b. 180 mmHg
c. 200 mmHg
d. 220 mmHg
e. 240 mmHg
d. 220 mmHg
badaniem o największej czułości i swoistości w wykrywaniu wczesnych zmian niedokrwiennych w przebiegu udaru mózgu jest:
a. TK bez środka cieniującego
b. TK po podaniu środka cieniującego
c. RM - sekwencja FLAIR
d. RM - sekwencja DWI
e. RM - sekwencja GRE lub T2*
d. RM - sekwencja DWI
U chorego na ostry udar niedokrwienny ze współistniejącą cukrzycą typu 2 i hiperglikemią w pierwszej dobie udaru należy prowadzić leczenie hipoglikemizujące, którego celem jest utrzymanie glikemii w zakresie:
a. 100-400 mg%
b. 120-140 mg%
c. 140-160 mg%
d. 140-180 mg%
e. 160-200 mg%
d. 140-180 mg%
Wskazaniem do intubacji dotchawiczej pacjenta z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu są m.in. zaburzenia przytomności, których nasilenie w skali śpiączki Glasgow oceniano na:
a. < 10 pkt
b. < 9 pkt
c. < 8 pkt
d. <7 pkt
e. <6 pkt
c. < 8 pkt
Równoczesnego leczenia dwoma lekami przeciwpłytkowymi w ostrym okresie udaru niedokrwiennego lub po napadzie przemijającego niedokrwienia mózgu nie bierze się pod uwagę w przypadku:
a. udaru sercowozatorowego
b. udaru w przebiegu choroby dużych naczyń
c. małego deficytu neurologicznego (tzn. punktacji od 0 do 3 pkt w skali NIHSS)
d. udaru w przebiegu choroby małych naczyń
e. TIA o dużym ryzyku wczesnego nawrotu (tzn. punktacji w skali ABCD2 > 3pkt)
a. udaru sercowozatorowego
tutaj leczenie przeciwkrzepliwe
która z poniższych cech nie jest brana pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu leczenia trombolitycznego w ostrym udarze niedokrwiennym mózgu:
a. wiek pacjenta
b. czas od przyjęcia ostatniej dawki doustnego antykoagulantu
c. stężenie glukozy w surowicy
d. ciśnienie tętnicze
e. obecność niepękniętego tętniaka mózgu
a. wiek pacjenta
W którym z poniższych stanów klinicznych zaleca się dożylne leczenie trombolityczne w razie wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu:
a. ostre zapalenie trzustki
b. nowotwór obciążony dużym ryzykiem krwawienia
c. poród siłami natury 7 dni przed zachorowaniem na udar mózgu
d. obecność oponiaka wewnątrzczaszkowego
e. aktywne bakteryjne zapalenie wsierdzia
d. obecność oponiaka wewnątrzczaszkowego
Dożylne leczenie trombolityczne udaru niedokrwiennego mózgu można podjąć bez konieczności obniżania ciśnienia tętniczego, o ile wartości ciśnienia skurczowego/rozkurczowego wynoszą poniżej:
a. 220/120 mmHg
b. 185/110 mmHg
c. 180/105 mmHg
d. 160/90 mmHg
e. 140/90 mmHg
b. 185/110 mmHg
Po leczeniu trombolitycznym udaru niedokrwiennego mózgu należy przez 24 godziny utrzymywać wartości ciśnienia skurczowego/rozkurczowego krwi poniżej:
a. 220/120 mmHg
b. 185/110 mmHg
c. 180/105 mmHg
d. 160/90 mmHg
e. 140/90 mmHg
c. 180/105 mmHg
Małopłytkowość zwiększa ryzyko powikłań krwotocznych po dożylnym leczeniu trombolitycznym udaru niedokrwiennego. Leczenia takiego nie należy podejmować (lub przerwać, jeśli zostało podjęte), jeżeli liczba płytek w mm3 wynosi poniżej:
a. 25 000
b. 50 000
c. 75 000
d. 100 000
e. 125 000
d. 100 000
U pacjenta, który przed dwiema godzinami zachorował na udar niedokrwienny mózgu, czynnikiem, który nakazuje wykonanie trombektomii mechanicznej bez wcześniejszego dożylnego leczenia trombolitycznego jest:
a. wartość INR >1,7
b. niedrożność tętnicy mózgu środkowej w odcinku M1 w angio-TK naczyń mózgowych
c. glikemia ⩾ 200 mg%
d. spełnienie kryteriów kwalifikujących zarówno do leczenia trombolitycznego jak i do trombektomii
e. przyjmowanie leków przeciwpłytkowych (kwas acetylosalicylowy w dawce 75 mg/d)
a. wartość INR >1,7
Dożylne leczenie trombolitycznego u pacjenta leczonego dabigatranem, u którego czas APTT jest wydłużony, można rozważyć po wcześniejszym podaniu:
a. kwasu epsilon-aminokapronowego
b. świeżo mrożonego osocza
c. nimodypiny
d. idarucyzumabu
e. erenumabu
d. idarucyzumabu
Która z poniższych cech stanowi przeciwwskazanie do wykonania trombektomii mechanicznej:
a. wiek > 80 lat
b. stosowanie doustnego antykoagulantu i wartość INR > 1,7
c. stosowanie leku przeciwpłytkowego
d. bardzo duży deficyt neurologiczny (NIHSS > 25 pkt)
e. czas od zachorowanie > 18 godz. łącznie z niewielkim deficytem neurologicznym (NIHSS < 10 pkt)
e. czas od zachorowanie > 18 godz. łącznie z niewielkim deficytem neurologicznym (NIHSS < 10 pkt)
Która z poniższych interwencji nie ma uzasadnienia w leczeniu zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego w przebiegu udaru niedokrwiennego mózgu:
a. dożylny wlew mannitolu
b. dożylny wlew hipertonicznego roztworu chlorku sodu
c. hemikraniektomia
d. dożylne podanie deksametazonu
e. hiperwentylacja
d. dożylne podanie deksametazonu
W którym z poniższych stanów hemikraniektomia odbarczająca w leczeniu ciasnoty śródczaszkowej w przebiegu udaru niedokrwiennego nie przynosi poprawy stanu czynnościowego lub nie zmniejsza śmiertelności:
a. wiek > 60 lat
b. ukrwotocznienie ogniska zawałowego
c. pogorszenie stanu klinicznego w ciągu 48 godzin od zachorowania
d. stan nieprzytomności z brakiem reaktywności źrenic
e. ognisko zawałowe obejmujące co najmniej połowę obszaru unaczynionego przez tętnice środkową mózgu
d. stan nieprzytomności z brakiem reaktywności źrenic
wskazuje na dokonane wgłobienie i nieodwracalne uszkodzenie mózgu
U 56-letniego chorego na udar niedokrwienny (bez padaczki w wywiadzie) w pierwszej dobie od zachorowania wystąpił pojedynczy napad padaczkowy uogólniony. Która z poniższych decyzji terapeutycznych jest najbardziej uzasadniona:
a. podjęcie przewlekłego leczenia lewetyracetamem podawanym doustnie
b. podjęcie leczenia lewetyracetamem doustnie przez 7 dni, a następnie odstawienie leku, o ile nie występują napady
c. podawanie mannitolu i furosemidu jak w leczeniu ciasnoty śródczaszkowej
d. odroczenie podawania kwasu acetylosalicylowego o co najmniej 72 godziny
e. niepodejmowanie leczenia przeciwpadaczkowego
e. niepodejmowanie leczenia przeciwpadaczkowego
U 67-letniego pacjenta, który 3 lata temu doznał udaru niedokrwiennego mózgu w przebiegu choroby małych naczyń i z tego powodu otrzymywał profilaktykę wtórną w postaci kwasu acetylosalicylowego w dawce 75 mg/d, ponownie wystąpił udar niedokrwienny o tej samej etiologii. W związku z tym profilaktyka wtórna powinna polegać na:
a. kontynuowaniu leczenia kwasem acetylosalicylowym w dawce 75 mg/d
b. zwiększeniu dawki kwasu acetylosalicylowego do 150 mg/d
c. zwiększeniu dawki kwasu acetylosalicylowego do 300 mg/d
d. zmianie leki przeciwpłytkowego na klopidogrel
e. zmianie leki przeciwpłytkowego na tikagrelor
d. zmianie leki przeciwpłytkowego na klopidogrel
W podejmowaniu decyzji o czasie rozpoczęcia leczenia doustnym antykoagulantem jako profilaktyki wtórnej udaru niedokrwiennego mózgu najważniejsze znaczenie mają (przy założeniu, że nie doszło do ukrwotocznienia udaru)
a. wiek pacjenta i rozległość ogniska zawałowego w badaniach obrazowych
b. wiek pacjenta i nasilenie deficytu neurologicznego
c. nasilenie deficytu neurologicznego i obecność cukrzycy
d. nasilenie deficytu neurologicznego i rozległość ogniska zawałowego w badaniach obrazowych
e. obecność cukrzycy i przebyty wcześniej udar niedokrwienny
d. nasilenie deficytu neurologicznego i rozległość ogniska zawałowego w badaniach obrazowych
U 52-letniej pacjentki z udarem niedokrwiennym mózgu o etiologii sercozatorowej (złożona wada zastawkowa serca z migotaniem przedsionków) leczeniem z wyboru w profilaktyce wtórnej udaru niedokrwiennego jest:
a. kwas acetylosalicylowy łącznie z klopidogrelem
b. dabigatran
c. apiksaban
d. rywaroksaban
e. warfaryna
e. warfaryna
Jeżeli u chorego po udarze niedokrwiennym mózgu istnieją wskazania do wykonania endarterektomii szyjnej w ramach profilaktyki wtórnej udaru mózgu, najlepszy czas do przeprowadzenia operacji to: A. pierwszy tydzień po udarze B. pierwsze 14 dni po udarze C. pierwszy miesiąc po udarze D. od 1 do 3 miesięcy po udarze E. co najmniej 3 miesiące po udarze
B. pierwsze 14 dni po udarze
Przed endarterektomią i po niej należy stosować leczenie przeciwpłytkowe, a dokładniej: A. kwas acetylosalicylowy B. klopidogrel C. kwas acetylosalicylowy i klopidogrel D. kwas acetylosalicylowy i dipirydamol E. kwas acetylosalicylowy i tikagrelor
A. kwas acetylosalicylowy
Przed założeniem stentu do tętnicy szyjnej i co najmniej przez miesiąc po nim należy stosować leczenie przeciwpłytkowe, a dokładniej: A. kwas acetylosalicylowy B. klopidogrel C. kwas acetylosalicylowy + klopidogrel D. kwas acetylosalicylowy 1 d1pirydamol E. kwas acetylosalicylowy i tikagrelor
C. kwas acetylosalicylowy + klopidogrel
U 56-letniego pacjenta, który doznał TIA w mechanizmie sercozatorowym (migotanie przedsionków), optymalny czas rozpoczęcia leczenia doustnym antykoagulantem to: A. następny dzień po TIA B. 3-4 dni po TlA C. 7 dni po TIA D. 10-14 dni po TlA E. 30 lub więcej dni po TIA
A. następny dzień po TIA
U chorego, który przebył TIA, decyzję o stopniu pilności diagnostyki i wdrażania leczenia może ułatwić punktacja w skali ABCD2. Czynnikiem, którego nie uwzględniono w tej skali, jest: A. wiek B. płeć C. rodzaj objawów klinicznych D. czas trwania objawów E. obecność cukrzycy
B. płeć
Age Blood pressure Clinical features Duration Diabetes
Który z poniższych objawów może wskazywać na rozpoznanie odwracalnej encefalopatii tylnej w porównaniu z innymi typowymi przyczynami encefalopatii metabolicznych: A. zaburzenia świadomości B. bóle głowy C. zaburzenia przytomności D. napady padaczkowe E. zaburzenia widzenia
E. zaburzenia widzenia
W której z poniższych grup pacjentów ryzyko wystąpienia odwracalnej encefalopatii tylnej jest największe:
A. biorcy przeszczepów alogenicznych
B. osoby uzależnione od benzodiazepin poddane planowej operacji
C. chorzy z zaburzeniami czynności przysadki mózgowej
D. pacjenci, u których rozpoczyna się leczenie dopaminergiczne
E. chorzy na miopatie dziedziczne poddani znieczuleniu ogólnemu
A. biorcy przeszczepów alogenicznych
zagrożenie związane z leczeniem zapobiegającym odrzuceniu przeszczepu (cyklosporyna, takrolimus)
Lekiem pierwszego rzutu w leczeniu napadów padaczkowych w rzucawce i w zapobieganiu przejściu stanu przedrzucawkowego w rzucawkę jest: A. diazepam B. fenobarbital C. fenytoina D. siarczan magnezu E. dihydralazyna
D. siarczan magnezu
Krwotok śródmózgowy umiejscawia się najczęściej w: A. pniu mózgu B. płacie czołowym lub skroniowym C. móżdżku D. wzgórzu lub jądrach podstawnych E. płacie ciemieniowym
D. wzgórzu lub jądrach podstawnych
Szybkie odwrócenie działania heparyny niefrakcjonowanej u pacjenta z ostrym krwotokiem śródmózgowym można osiągnąć dzięki podaniu: A. idarucyzumabu B. andeksanetu alfa c. kwasu epsilon-aminokapronowego d. siarczanu protaminy E. węgla aktywowanego
d. siarczanu protaminy
Witaminę K należy podać dożylnie choremu, u którego krwotok śródmózgowy wystąpił podczas leczenia: A. dabigatranem B. heparyną drobnocząsteczkową C. heparyną niefrakcjonowaną D. warfaryną E. alteplazą
D. warfaryną
W pierwszej dobie po zachorowaniu na krwotok śródmózgowy należy utrzymywać wartość ciśnienia skurczowego krwi poniżej: A. 220 mmHg B. 200 mmHg C. 180 mmHg D. 160 mm Hg E. 140 mmHg
C. 180mmHg
Wskazaniem do chirurgicznego leczenia pierwotnego krwotoku śródmózgowego jest przede wszystkim:
A. młody wiek pacjenta ( < 50. r.ż.)
B. nadciśnienie śródczaszkowe niezależnie od umiejscowienia krwiaka
C. duży (średnica > 3 cm) krwotok do móżdżku
D. duży (objętość > 100 ml) krwotok do jąder podstawnych
E. krwotok do mostu
C. duży (średnica > 3 cm) krwotok do móżdżku
Najskuteczniejszą metodą profilaktyki pierwotnej i wtórnej krwotoku śródmózgowego jest:
A. zaprzestanie palenia papierosów
B. skuteczne leczenie nadciśnienia tętniczego
C. unikanie stosowania leków przeciwkrzepliwych
D. unikanie stosowania statyn
E. zmniejszanie spożycia alkoholu
B. skuteczne leczenie nadciśnienia tętniczego
Punktacja w klinicznej skali oceny krwotoku śródmózgowego (Intracerebral Hemorrhage Score) jest narzędziem ułatwiającym rokowanie w tej chorobie. Skala uwzględnia m.in.:
A. wiek
B. płeć
C. nasilenie deficytu neurologicznego przy przyjęciu do szpitala
D. temperaturę ciała w pierwszej dobie choroby
E. obecność krwotoku podpajęczynówkowego
A. wiek
oprócz tego uwzględnia;
- nasilenie zaburzeń przytomności w skali śpiączki Glasgow
- lokalizację krwiaka (śródkomorowo/podnamiotowo)
- objętość krwiaka
Na której z poniższych tętnic najczęściej umiejscawiają się tętniaki workowate: A. środkowa mózgu B. podstawna C. łącząca tylna D. przednia mózgu E. łącząca przednia
E. łącząca przednia
40% wszystkich tętniaków
Niedowład kończyn dolnych w przebiegu krwotoku podpajęczynówkowego wskazuje na umiejscowienie tętniaka na tętnicy: A. środkowej mózgu B. podstawnej C. łączącej tylnej D. kręgowej E. łączącej przedniej
E. łączącej przedniej
U chorego, u którego w przebiegu krwotoku podpajęczynówkowego doszło do zaburzeń przytomności w postaci stuporu (pacjent lokalizuje bodziec bólowy), ciężkość choroby w punktacji Hunta-Hessa jest klasyfikowana jako stopień: A. I B. II C. IIl D. IV E. V
D. IV
st. I - brak objawów lub ból głowy o niewielkim nasileniu
st. II - ból głowy o nasileniu umiarkowanym lub dużym albo obecność porażenia nerwu okoruchowego
st. III - obecność zaburzeń świadomości lub patologicznej senności albo niewielkich objawów ogniskowych
st. V - śpiączka z reakcją w postaci prężeń lub bez reakcji na bodźce bólowe
Badanie przesiewowe w kierunku obecności tętniaków wewnątrzczaszkowych, wykonywane z użyciem angiografii RM, jest zalecane u osób, które mają co najmniej dwóch bliskich krewnych dotkniętych obecnością tętniaka wewnątrzczaszkowego, a także u osób chorych na: A. niedokrwistość sierpowatokrwinkową B. zespół Marfana C. wadę zastawkową serca lub aorty D. rodzinną wielotorbielowatość nerek E. migrenę z aurą
D. rodzinną wielotorbielowatość nerek
U pacjentów z klinicznym podejrzeniem krwotoku podpajęczynówkowego i prawidłowym wynikiem TK głowy zawsze należy wykonać: A. RM głowy B. angiografię RM C. angiografie; TK D. angiografię klasyczną E. nakłucie lędźwiowe
E. nakłucie lędźwiowe
Które z poniższych powikłań nie jest typowe dla krwotoku podpajęczynówkowego: A. napady padaczkowe B. hipernatremia C. niedokrwistość D. gorączka E. ostre wodogłowie
B. hipernatremia
zwykle hiponatremia
W profilaktyce kurczu naczyń w przebiegu krwotoku podpajęczynówkowego stosuje się: A. nikardypinę B. nimodypinę C. kwas epsilon-aminokapronowy D. 5% roztwór albumin E. dobutaminę
B. nimodypinę
nikardypina - obniżanie ciśnienia tętniczego
kwas epsilon-aminokapronowy - zmniejszenie ryzyka powtórnego krwawienia
5% roztwór albumin, dobutamina - leczenie objawowego kurczu naczyń
Niesprawność w następstwie krwotoku podpajęczynówkowego wynika w pierwszej kolejności z występowania: A. napadów padaczkowych B. uszkodzeń nerwów czaszkowych C. afazji D. niedowładów E. zaburzeń funkcji poznawczych
E. zaburzeń funkcji poznawczych
Najczęstszą przyczyną zakrzepicy zatoki jamistej jest: A. zakażenie B. trombofilia C. ciąża lub połóg D. uraz głowy E. stosowanie określonych leków
A. zakażenie
Zakrzepica żył głębokich mózgu przejawia się często obustronnymi objawami ubytkowymi albo:
A. afazją
B. napadami padaczkowymi
C. porażeniami nerwów czaszkowych
D. zaburzeniami przytomności lub świadomości
E. zaburzeniami widzenia
D. zaburzeniami przytomności lub świadomości
Obecność krwawienia śródczaszkowego nie jest przeciwwskazaniem do podjęcia leczenia przeciwkrzepliwego w przypadku:
A. dużego ukrwotocznienia ogniska zawałowego
B. krwotoku podpajęczynówkowego
C. zakrzepicy żylnej mózgowia
D. krwotoku śródmózgowego z malformacji tętniczo-żylnej
E. krwotoku śródmózgowego z naczyniaka jamistego
C. zakrzepicy żylnej mózgowia
Do typowych objawów zespołu Susaca należą głuchota, zaburzenia widzenia oraz: A. afazja B. encefalopatia C. napady padaczkowe D. uszkodzenia nerwów gałkoruchowych E. zespól rzekomoopuszkowy
B. encefalopatia
Obecność siności siatkowatej na tułowiu i kończynach młodej kobiety chorej na udar niedokrwienny wskazuje w pierwszej kolejności na rozpoznanie: A. zespołu Susaca B. dysplazji włóknisto-mięśniowej C. CADASIL D. choroby moyamoya E. zespołu Sneddona
E. zespołu Sneddona
Do typowych przejawów CADASIL należą mnogie zawały podkorowe, otępienie i: A. padaczka B. migrena C. ślepota korowa D. afazja E. zaniedbywanie połowicze
B. migrena
Która z poniższych cech nie jest typowa dla olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic:
A. wiek pacjenta < 50 lat
B. przyśpieszony OB
C. chromanie żuchwy
D. przemijające jednooczne zaniewidzenie
E. dobra odpowiedź na leczenie prednizonem
A. wiek pacjenta < 50 lat
W ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń (ziarniniaku Wegenera) najczęstsza postać zajęcia układu nerwowego to:
A. mnogie udary niedokrwienne
B. uszkodzenie nerwów wzrokowych
C. encefalopatia
D. jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
E. mononeuropatia mnoga
E. mononeuropatia mnoga
Kryteria rozpoznania pierwotnego zapalenia naczyń OUN obejmują m.in. określone nieprawidłowości w:
A. biopsji mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych
B. angiografii TK
C. angiografii RM
d. badaniu PMR
E. spektroskopii RM
A. biopsji mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych
lub angiografia klasyczna
