ΠΑΧΥ ΕΝΤΕΡΟ

Question 1

Νόσος Hirschprung?

Answer 1

συγγενές μεγάκολο, διάταση τμήματος του παχέος εντέρου (διάμετρος πάνω από 6-7 εκ) η οποία μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη
i. Οφείλεται στη διακοπή, για κάποιο λόγο, της ουραίας μετανάστευσης των κυττάρων της νευρικής ακρολοφίας κατά μήκος της πεπτικής οδού, πριν φτάσουν στον πρωκτό. Έτσι παραμένει ένα αγαγγλιακό τμήμα που δεν έχει ούτε υποβλεννογόνιο πλέγμα Meissner, ούτε μυεντερικό πλέγμα Auerbach

Question 2

Νόσος Crohn?

Answer 2

συστηματική νόσος με επικρατούσα την προσβολή του γαστρεντερικού συστήματος. Προσβάλλει μόνο το λεπτό έντερο στο 40% των περιπτώσεων, μόνο το παχύ έντερο στο 30% και τα δυο στο 30%
i. Μακρο: αλλοιώσεις είναι χαρακτηριστικά τμηματικές αφήνοντας υγιή βλεννογόνο ανάμεσά τους. Όταν εντοπίζονται στο παχύ έντερο προσβάλλουν συνήθως το δεξιό τμήμα του. Άλλα χαρακτηριστικά μακροσκοπικά ευρήματα είναι η ανάπτυξη: στενώσεων, σχισμοειδών εξελκώσεων, διατοιχωματικής προσβολής με πάχυνση του τοιχώματος λόγω οιδήματος, φλεγμονής, ίνωσης και υπερτροφίας της μυϊκής στιβάδας
 Η επέκταση των σχισμοειδών ελκών γίνεται συνήθως κατά τον επιμήκη άξονα, χαρακτηριστική εικόνα που θυμίζει λιθόστρωτο
ii. Μικρο: περιλαμβάνει φλεγμονή, η οποία
 στα αρχικά στάδια φαίνεται να συνίσταται από ΠΜΠ ουδετερόφιλα που διηθούν το καλυπτικό επιθήλιο του βλεννογόνου πάνω από λεμφοζίδια (αφθώδη έλκη)
 Με την πρόοδο της νόσου η οξεία φλεγμονή επεκτείνεται στον υποβλεννογόνιο και ως το μυϊκό χιτώνα με τη μορφή βαθιών σχισμοειδών ελκών
 Ένα σημαντικό μικροσκοπικό εύρημα στη νόσο Crohn είναι η παρουσία κοκκιωμάτων σαρκοειδικού τύπου, χωρίς κεντρική νέκρωση)

Question 3

Ελκώδης κολίτιδα?

Answer 3

είναι συστηματική νόσος που προσβάλει κυρίως άτομα 20-25 ετών. Προσβάλει το ορθό ή το ορθοσιγμοειδές στο 80% των περιπτώσεων και επεκτείνεται προς τα πάνω, προσβάλλοντας ολόκληρο το παχύ έντερο στις σοβαρότερες περιπτώσεις
i. Μακρο:
 Στην οξεία μορφή: πετεχειώδεις αιμορραγίες στο βλεννογόνο και έλκη ανώμαλου σχήματος και πολλαπλούς μικρούς ψευδοπολύποδες
 Σε πιο προχωρημένη νόσο σε όλο το έντερο παρατηρείται ίνωση, στένωση του αυλού και ελάττωση του μήκους
 Σε φάση ύφεσης δεν αναγνωρίζονται εξελκώσεις και ατροφικός βλεννογόνος
ii. Μικρο: φλεγμονή σε βλεννογόνο και υποβλεννογόνο
 Στην οξεία φάση: αύξηση φλεγμονωδών κυττάρων στο χόριο, στοιχεία κρυπτίτιδας και σχηματισμός κρυπτικών αποστηματίων
 Ακολουθεί καταστροφή και αναγέννηση των κρυπτών, με διαταραχή της αρχιτεκτονικής τους και βλεννοπενία
iii. Σε αντίθεση με τη νόσο Crohn δεν παρατηρούνται νησίδες υγιούς βλεννογόνου ανάμεσα στις προσβεβλημένες περιοχές και τα έλκη δεν είναι βαθιά

Question 4

Νεανικοί πολύποδες?

Answer 4

αιμορραγία από το ορθό, αμαρτωματώδεις αλλοιώσεις δεν έχουν κακόηθες δυναμικό

i. Μακρο: αμαρτωματώδεις αλλοιώσεις, , είναι μονήρεις, μεγάλοι (διάμετρ. 1-3 cm) με μίσχο και εντοπίζονται συχνότερα στο ορθό, πιο συχνά σε παιδιά ηλικίας < 5 ετών
ii. Μικρο: εξέλκωση του καλυπτικού επιθηλίου που επενδύεται από κοκκιώδη ιστό, και κυστικά διατεταμένους αδένες που πληρούνται από βλέννη και περιβάλλονται από φλεγμαίνον και οιδηματώδες στρώμα

Question 5

Αδένωμα ΠΕ?

Answer 5

Ο κύριος καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη καρκινώματος είναι το μέγεθος του πολύποδα. Όλα τα αδενώματα του ΠΕ πρέπει να θεωρούνται δυνητικά κακοήθη, άρα όταν ανακαλύπτονται πρέπει να αφαιρούνται

i. Μακρο: σωληνώδες (αδενοματώδης πολύποδας), λαχνωτό, σωληνολαχνωτό και θηλώδες αδένωμα
ii. Μικρο: όλες οι αδενωματώδεις βλάβες χαρακτηρίζονται από πολλαπλασιασμό και δυσπλασία των επιθηλιακών κυττάρων

Question 6

Αδενοκαρκίνωμα παχέος εντέρου?

Answer 6

το πιο συχνό καρκίνωμα του παχέος εντέρου (98%), συνήθως σε ασθενείς 60-70 ετών, Κλινικά: απώλεια αίματος από το ορθό, εναλλαγές διάρροιας/δυσκοιλιότητας και αναιμία
i. Παθογένεια: διαιτητικοί και γενετικοί παράγοντες, το αδένωμα θεωρείται η πρόδρομος βλάβη του αδενοκαρκινώματος του παχέος εντέρου
ii. Μακρο: πολυποδοειδείς ή ως ελκωτικές/διηθητικές μάζες
iii. Μικρο: αδενοκαρκινώματα και στην πλειοψηφία τους είναι μέτριας διαφοροποίησης (60%)
iv. Μετάσταση: πιο συχνά σε 1) λεμφαδένες και 2) ήπαρ
v. Πρόγνωση: Ο πιο σημαντικός προγνωστικός δείκτης είναι η τοπική έκταση και η διασπορά του νεοπλάσματος τη στιγμή της διάγνωσης
vi. Σταδιοποίηση κατά Dukes :
 Στάδιο A: Το νεόπλασμα διηθεί μόνο το τοίχωμα του εντέρου (5-ετής επιβίωση 100%)
 Στάδιο B: Το νεόπλασμα εκτείνεται πέρα από το τοίχωμα του εντέρου (5-ετής επιβίωση 70-80%)
 Στάδιο C: Αναγνωρίζονται λεμφαδενικές μεταστάσεις (5-ετής επιβίωση 30%)