ΔΕΡΜΑ Flashcards
Μυρμηκίες?
οι πιο συνηθισμένες ιογενείς αλλοιώσεις του δέρματος και οφείλονται σε διάφορα είδη του HPV
i. Μακρο: μικρά σκληρά προβάλλοντα δερμικά οζίδια με θηλώδη διαμόρφωση
ii. Μικρο: υπερκεράτωση, παρακεράτωση και ακάνθωση καθώς και κενοτοπιώδη “ιογενή” κύτταρα της ακανθωτής στιβάδας, κοιλοκύτταρα
Ψωρίαση?
σε αγκώνες, γόνατα, ράχη και κρανίο
i. Μακρο: μορφή ερυθηματωδών πλακών και λεπτής απολέπισης,
ii. Μικρο: υπερκεράτωση με παρακεράτωση, υπερακάνθωση με βαθειές καταδύσεις στο χόριο, λεπτό και ατροφικό επιθήλιο μεταξύ των καταδύσεων. Στο χόριο έχουμε: ΠΜΠ λευκοκύτταρα που εισχωρούν στην επιδερμίδα και δημιουργούν τα μικροαποστημάτια Munro
Ινωματώδης ψευδοσπίλος?
πολύ συχνή, καλοήθη αλλοίωση, σε άτομα μέσης και μεγάλης ηλικίας, σε τράχηλο, κορμό, πρόσωπο και δερματικές πτυχές
i. Μακρο: μαλακός έμμισχος όγκος που έχει το χρώμα του δέρματος
ii. Μικρο: ινώδης ΣΙ ή και λιπώδης ιστός και επενδύεται από μέτρια υπερπλαστική επιδερμίδα
Σμηγματορροϊκή κεράτωση?
πολύ συχνή καλοήθης υπερπλαστική επεξεργασία, σε άτομα μέσης ή μεγάλης ηλικίας, συνήθως στον κορμό, με τη μορφή μονήρους ή πολλαπλής βλάβης.
i. Μακρο: καστανόφαιη στρογγυλή πλάκα με βελούδινη ή κοκκιώδη επιφάνεια
ii. Μικρο: αφοριζόμενη, εξωφυτική αλλοίωση με υπερκεράτωση και υπερπλασία κυττάρων που μοιάζουν με τα κύτταρα της βασικής στιβάδας του δέρματος και περιέχουν ποικίλο ποσό μελανίνης
Ακτινική κεράτωση?
“γεροντική” ή “ηλιακή” κεράτωση έχουσα άμεση σχέση με την επίδραση της UV. Αναπτύσσεται στα ακάλυπτα μέρη του σώματος
i. Μακρο: προβάλλουσα, εν μέρει θηλώδη, διαμόρφωση, καστανόφαιη ή ερυθρή χροιά και τραχιά σύσταση
ii. Μικρο: κυτταρική ατυπία, ιδίως στις κατώτερες στιβάδες της επιδερμίδας, υπερπλασία των βασικών κυττάρων και δυσκεράτωση. Στο χόριο αναγνωρίζεται ελάστωση, που χαρακτηρίζεται από την παρουσία παχυσμένων κυανογκρίζων ελαστικών ινών
Νόσος Bowen?
πλακώδες Ca in situ
i. Μακρο: εμφανίζεται με τη μορφή ερυθρωπών, εν μέρει λεπιδωτών, πλακών στα ακάλυπτα μέρη του σώματος
ii. Μικρο: ατυπία τ.πλακωδών κυττάρων με υπερχρωματικούς πυρήνες, πολυπύρηνες μορφές, δυσκεράτωση και αυξημένο αριθμό μιτώσεων
Καρκίνωμα από κύτταρα Merkel?
πολύ επιθετικό νεόπλασμα, σπάνιο, σε ενήλικες και ηλικιωμένους, στο πρόσωπο και στα άκρα
i. Μακρο: οζώδης μάζα, με εξέλκωση και ερυθρόφαιη άλω
ii. Μικρο: παρουσία μικρών κυττάρων με στρογγύλους πυρήνες και νευροεκκριτικού τύπου κυτταροπλασματικά κοκκία
Σπίλοι?
καλοήθη νεοπλάσματα μελανοκυττάρων
Μελάνωμα δέρματος?-ΓΕΝΙΚΑ κ κλινικά προειδοποιητικά σημεία
5ο σε συχνότητα νεόπλασμα στους άνδρες/ 7ο στις γυναίκες. Κληρονομούμενες μεταλλάξεις του υποδοχέα της melanocortin-1 έχουν σχετιστεί με τα κόκκινα μαλλιά, την ευαισθησία στο φως και τον αυξημένο κίνδυνο μελανώματος. Παρουσία πολλών μελαγχρωστικών αλλοιώσεων, όπως φακίδες, κοινοί ή δυσπλαστικοί σπίλοι, σχετίζεται επίσης με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης μελανώματος
i. κλινικά προειδοποιητικά σημεία του μελανώματος συνοψίζονται στα ακόλουθα:
Α=Asymmetry
B=Border irregularity (ακανόνιστα, “οδοντωτά” όρια)
C=Color variegation
D=Diameter (>5mm)
E=Elevation
Μελάνωμα δέρματος?ii. Επιπολής επεκτεινόμενο μελάνωμα
ii. Επιπολής επεκτεινόμενο μελάνωμα: το πιο συχνό (60-65% των μελανωμάτων)
iii. Η οριζόντια φάση ανάπτυξης υποδηλώνει την τάση ενός μελανώματος να αναπτύσσεται οριζόντια μέσα στην επιδερμίδα ή επιπολής στο θηλώδες χόριο,συχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου ανάπτυξης τα κύτταρα του μελανώματος δεν έχουν την ικανότητα να δώσουν μεταστάσεις
Μελάνωμα δέρματος?-ΠΡΟΓΝΩΣΗ Κ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
iv. Η πιο σημαντική παράμετρος που σχετίζεται με την πρόγνωση του μελανώματος είναι το βάθος διήθησης. Χρησιμοποιούνται δυο μέθοδοι για την εκτίμηση των μελανωμάτων, ώστε να προβλεφθεί το μεταστατικό τους δυναμικό:
Το ανατομικό επίπεδο διήθησης κατά Clark
Το ακριβές βάθος διήθησης κατά Breslow (πάχος του πρωτοπαθούς μελανώματος)
v. Θεραπεία: Τοπική ευρεία εκτομή είναι η θεραπεία εκλογής για το μελάνωμα
vi. Mελανώματα μεγάλου πάχους (>4mm) σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο λεμφαδενικών και απομακρυσμένων μεταστάσεων, έτσι μια πιο ευρεία εκτομή είναι απίθανο να αλλάξει σημαντικά την πορεία του ασθενούς Θεωρείται ότι όρια εκτομής 2 cm είναι μάλλον επαρκή