Παπαζαφείρη - Μεταμοσχεύσεις Flashcards
Ποια τα αντιγόνα που καθορίζουν την ιστοσυμβατότητα;
Τα διάφορα αντιγόνα που καθορίζουν την ιστοσυμβατότητα κωδικοποιούνται από -περισσότερους των 40- διαφορετικούς γενετικούς τόπους, αλλά οι υπεύθυνοι γενετικοί τόποι για τις πιο έντονες αντιδράσεις βρίσκονται στην περιοχή του Μείζονος Συμπλέγματος Ιστοσυμβατότητας (Major Histocompatibility Complex, MHC).
Παρουσιάζει ειδικότητα και μνήμη η απόρριψη μοσχεύματος;
Ναι, θα απορριφθεί πιο γρήγορα τη δεύτερη φορά
Τι περιλαμβάνει η άμεση αναγνώριση αλλοαντιγόνου;
Στην περίπτωση της άμεσης αναγνώρισης, άθικτα MHC μόρια που παρουσιάζονται από κύτταρα του μοσχεύματος, αναγνωρίζονται από Τ κύτταρα του ξενιστή χωρίς ανάγκη επεξεργασίας από APC του δέκτη. Οι αποκρίσεις Τ κυττάρων σε αλλογενή MHC που παρουσιάζονται άμεσα είναι πολύ ισχυρές λόγω της υψηλής συχνότητας Τ κυττάρων που μπορούν να αναγνωρίσουν άμεσα οποιοδήποτε αλλογενή MHC πρωτεΐνη. Πολλά από τα Τ κύτταρα που ανταποκρίνονται σε αλλογενή MHC, ακόμη και κατά την πρώτη έκθεση, είναι Τ κύτταρα μνήμης . Είναι πιθανό ότι αυτά τα κύτταρα δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενης έκθεσης σε άλλα ξένα (π.χ. μικροβιακά) αντιγόνα και αντιδρούν σταυρωτά με αλλογενή μόρια MHC. Αυτά τα κύτταρα μνήμης είναι επίσης πιο γρήγοροι και ισχυροί ανταποκριτές από ό, τι είναι τα αθώα λεμφοκύτταρα, και έτσι συμβάλλουν στην ένταση της αρχικής αλλοδραστικής απόκρισης
Τι περιλαμβάνει η έμμεση αναγνώριση αλλοαντιγόνου;
Η έμμεση αναγνώριση αλλοαντιγόνου συμβαίνει όταν αλλογενή MHC μόρια από το μόσχευμα
λαμβάνονται και υποβάλλονται σε επεξεργασία με APC του δέκτη και θραύσματα πεπτιδίων
των αλλογενών MHC που περιέχουν πολυμορφικά κατάλοιπα αμινοξέων δεσμεύονται και
παρουσιάζονται από μόρια MHC του δέκτη (εαυτό).
Τα βοηθητικά Τ κύτταρα, ειδικά για MHC-δότη, που δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο
μπορούν να βοηθήσουν τα κύτταρα Β να παράγουν ειδικά αντισώματα έναντι MHC-δότη που
μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα μοσχεύματος.
Τα βοηθητικά Τ κύτταρα μπορούν επίσης να ενεργοποιηθούν στο μόσχευμα από μακροφάγα
που παρουσιάζουν τα ίδια πεπτίδια που προέρχονται από MHC-δότη, οδηγώντας σε
φλεγμονώδη βλάβη.
Ποια τα στάδια απόρριψης ενός μοσχεύματος;
(1) μία φάση ευαισθητοποίησης, κατά την οποία τα
αντιγονοδραστικά λεμφοκύτταρα του δέκτη
πολλαπλασιάζονται ως αποτέλεσμα ενεργοποίησης
εναντίον των αλλοαντιγόνων του μοσχεύματος και
(2) ένα εκτελεστικό στάδιο κατά το οποίο
πραγματοποιείται η ανοσολογική καταστροφή του
μοσχεύματος.
η ανοσοαπόκριση που καταλήγει στην απόρριψη
μοσχεύματος χαρακτηρίζεται πάντα από τις ιδιότητες της ειδικότητας και της μνήμης
Τι περιλαμβάνει η φάση ευαισθητοποίησης;
- CD4+ and CD8+ T κύτταρα αναγνωρίζουν αλλοαντιγόνα του μοσχεύματος
- κύτταρα Τα πολλαπλασιάζονται ως αποτέλεσμα
ενεργοποίησης εναντίον των αλλοαντιγόνων - Μπορεί να αναγνωρίζουν –άμεσα- MHC του δότη
- Μπορεί να αναγνωρίζουν πεπτίδια από MHC του δότη μετά την επεξεργασία τους από αντιγονοπαρουσιαστικά του δέκτη
- Παράγονται Τ κύτταρα μνήμης
H επιβραδυνόμενου τύπου υπερευαισθησία (DTH) και εξαρτώμενες από τα Τ κύτταρα αντιδράσεις κυτταροτοξικότητας, εμπλέκονται στην
απόρριψη.
Τι περιλαμβάνει το εκτελεστικό στάδιο;
Ποικιλία μηχανισμών με κεντρικό ρόλο των κυτταροκινών Εκτεταμένη διήθηση κυττάρων δέκτη στο μόσχευμα (DTH reaction) Παραγωγή αντισωμάτων (σπανιότερα), έναντι HLA του δότη ή ενδοθηλιακών Ag Τ κύτταρα που εμπλέκονται στην απόρριψη αλλομοσχευμάτων ανήκουν τόσο στους CD4+ όσο και τους CD8+ υποπληθυσμούς.
Ποιες οι κλινικές εκδηλώσεις της υπερ - οξείας απόρριψης μοσχεύματος;
Προϋπάρχοντα αντισώματα του δέκτη διαμεσολαβούν την ενεργοποίηση του
συμπληρώματος, φλεγμονή, θρόμβωση
Έναρξη: πριν την αγγείωση του μοσχεύματος
Ολοκλήρωση σε λίγες μέχρι 24 ώρες
Τι συμβαίνει στην οξεία απόρριψη;
τα ΤΗ κύτταρα ή τα
κυτταροτοξικά Τ κύτταρα ή ο συνδυασμός τους
προκαλεί βλάβη στον ιστό.
20
Η απόκριση πυροδοτείται 7-10 ημέρες μετά την
μεταμόσχευση
Περιλαμβάνει μαζική διήθηση λεμφοκυττάρων και
μακροφάγων
(Ενεργοποίηση TH και πολλαπλασιασμός)
Απόρριψη όπως περιγράφει η «εκτελεστική φάση»
Τι συμβαίνει στη χρόνια απόρριψη;
Χρόνια, η οποία εμπλέκει τόσο τη χυμική όσο και την
κυτταρομεσολαβητική ανοσία.
21
Αναπτύσεται μήνες ή χρόνια μετά την υποχώρηση
των αντιδράσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν
σε οξεία απόρριψη
Η χρήση φαρμάκων παρέχει βελτίωση αλλά όχι
«σταθερότητα»
Δύσκολη αντιμετώπιση
Τι περιλαμβάνει η μη ειδική ανοσοκατασταλτική θεραπεία;
Η αζαθειοπρίνη αναστέλλει τη μίτωση – άρα και τον
πολλαπλασιασμό Β και Τ λεμφοκυττάρων
Η κυκλοφωσφαμίδη παρεμβάλλεται στη διπλή
αλυσίδα DNA και προκαλεί θραύσεις
Ολική ακτινοβόληση
– εξάλειψη λεμφοκυττάρων : συχνά σε μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών /
θεραπεία GvHD
- Εξάλειψη των κυττάρων του ανοσοποιητικού στον δέκτη με αποτέλεσμα τα
βλαστικά κύτταρα του δότη να «ενοφθαλμιστούν» και να σχηματίσουν ένα «νέο»
ανοσοποιητικό
Πώς μπορεί να γίνει πιο ειδική ανοσοκαταστολή;
: Επαφή μεταξύ ενός από τους συνδιεγερτικούς
υποδοχείς του CD28 και του προσδέτη του Β7 στα APC αναστέλλεται από
το διαλυτό προσδέτη CTLA-4Ig: το CTLA-4 συνδέεται σε μια βαριά αλυσίδα ανοσοσφαιρίνης που επιβραδύνει την απομάκρυνσή της από την κυκλοφορία. Αυτή η διαδικασία καταστέλλει ειδικά την απόρριψη μοσχεύματος χωρίς να αναστέλλει την ανοσολογική απόκριση σε άλλα αντιγόνα.
•Χρήση αντισωμάτων έναντι
επιφανειακών μορίων –
ενεργοποιημένων Τ κυττάρων
Πώς μπορεί να προκληθεί ανοχή;
Η ανοχή σε αλλογονικό δέρμα μπορεί να εγκατασταθεί σε ποντίκια χιμαιρικά ως προς το μυελό των οστών όταν το μόσχευμα, -μυελός των οστών ενεθεί κατά τη γέννηση, η ανοσολογική ωρίμανση δεν είναι πλήρης και έτσι υπάρχουν Τ-κύτταρα και αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα που προέρχονται από τον δότη και από τον ξενιστή. Τα Τ-κύτταρα υπόκεινται σε αρνητική επιλογή και είναι ανεκτικά προς τα μόρια MHC του δότη. Αυτή η ανοχή είναι ειδική και αφορά μόνον τον συγκεκριμένο δότη Πρώιμη έκθεση σε αλλοαντιγόνα, μπορεί να προκαλέσει ειδική ανοχή
Ποιος ο ρόλος των Τ ρυθμιστικών κυττάρων;
CD4+CD25+ T κύτταρα είναι – αποδεδειγμένα- ρυθμιστές της ανοσολογικής απόκρισης in vivo. Αυτό μπορεί να επιτυγχάνεται με την κατασταλτική δράση των ρυθμιστικών Τ-κυττάρων στα δραστικά κύτταρα ή στα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα. Το αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας είναι αναστολή της αυτοανοσίας και ανοχή σε μοσχεύματα. Μπορεί όμως να είναι και καταστροφική καθόσον τα ρυθμιστικά Τ-κύτταρα μπορούν να παρεμποδίσουν την προστατευτική ανοσολογική απόκριση σε όγκους ή λοιμώδη παθογόνα
