H5 Het belang van multidisciplinaire samenwerking Flashcards
Interdisciplinair
tussen de disciplines vindt overleg plaats ten aanzien van de zorgafstemming en de behalen doelen.
Wie is de eindverantwoordelijke (meestal) van een multidisciplinair team
Voor de meeste instellingen geldt dat een arts de organisatorische eindverantwoordelijkheid voor de (medische) teambehandeling heeft en daarmee een belangrijke rol heeft als er beslissingen moeten worden genomen.
Neuropsychologische behandeling binnen multidisciplinaire teams (Wie geeft de neuropsychologische behandeling weer en waaruit bestaat het in het kort?)
- Over het algemeen is het de neuropsycholoog die binnen een multidisciplinair behandelteam de neuropsychologische behandeling vormgeeft.
- Onder neuropsychologische behandeling vallen psycho-educatie, (neuro) psychotherapie en cognitieve training/behandeling.
Het doel van neuropsychologische behandeling is
- om patiënten met hersenletsel optimaal te laten functioneren, door gedrag te versterken en te bevorderen zodat de patiënt zo zelfstandig en productief mogelijk kan zijn, hetgeen zijn welzijn en welbevinden ten goede komt.
- Dit wordt bereikt door patiënten aan te leren wat gegeven hun mogelijkheden en beperkingen maximaal haalbaar is.
Waarom een neuropsychologisch onderzoek
- Geeft de neuropsycholoog een beeld van het cognitieve profiel van een patiënt en diens sterke en zwakke punten.
- Op grond hiervan kan de neuropsycholoog een inschatting maken van het niveau van leerbaarheid van een patiënt en daarop afgestemde behandeldoelen stellen.
Hoe wordt leren gedefinieerd in de leerpsychologie en bij welke interventie is er sprake van leren
- Bij elke interventie is er sprake van leren.
- In de leerpsychologie wordt leren gedefinieerd als een relatief permanente verandering in het gedragsrepertoire die het gevolg is van ervaring.
De essentie van het aanleren van gedrag houdt in dat
er een associatie gelegd wordt tussen uitlokkende factoren (prikkels of stimuli) en getoond gedrag.
• Voor de uitlokkende factoren geldt dat deze onderdeel zijn van een bredere context die mede aangeleerd wordt.
Het contexteffect
de invloed van alle meegeleerde (ruis)factoren, wordt kleiner wanneer het geleerde stevig verankerd is.
• Dat wordt bereikt door zo veel mogelijk te trainen en te oefenen in verschillende situaties, waarmee de associatie tussen de uitlokkende stimuli en het gedrag versterkt wordt, aangezien dit in een variabele context steeds de enige constante is.
Wat is een probleem als een neuropsychologische behandeling niet wordt gedeeld en vertaald naar andere disciplines
• Wanneer een neuropsychologische behandeling echter niet gedeeld wordt met de andere disciplines en de hierin gekozen behandelprincipes niet vertaald worden naar het handelen van deze disciplines, is de kans groot dat de behandeling en benadering van de patiënt door verschillende disciplines niet eenduidig en soms zelfs volgens tegenstrijdige principes plaatsvindt.
De positie en rol van de neuropsycholoog mbt neuropsychologische onderzoek
Het is aan de neuropsycholoog om de bevindingen uit het neuropsychologisch onderzoek te vertalen naar het multidisciplinaire team.
Factoren die interdisciplinaire neuropsychologische behandeling bemoeilijken
De onderlinge communicatie en afstemming tussen de disciplines met betrekking tot neuropsychologische stoornissen en behandeling wordt bemoeilijkt door de volgende, vaak voorkomende problemen:
1) Onvoldoende kennis van neuropsychologische stoornissen, terminologie en manifestatie Bij gebrek aan kennis over hoe stoornissen tot beperkingen kunnen leiden, kan het gebeuren dat men op basis van een observatie al een ongeoorloofde interpretatie op stoornisniveau maakt.
2) In het stellen van behandeldoelen wordt onvoldoende rekenschap gegeven van wat haalbaar is op grond van het neuropsychologisch profiel van een patiënt. er moet rekening gehouden worden met de mate van leerbaarheid van de patiënt, persoonsgebonden factoren zoals motivatie, streven naar zelfstandigheid, emoties etc., kenmerken van de thuissituatie moeten worden meegewogen.
3) Gestelde doelen en gekozen interventies worden door verschillende disciplines binnen het multidisciplinaire team niet uniform geoperationaliseerd. behandeldoelen worden vaak te algemeen gesteld en weinig concreet uitgewerkt. Dit kan tot gevolg hebben dat behandelaren eigen interpretaties maken, hetgeen leidt tot verschillende wijzen van behandelen of verschillende behandeldoelen.
4) Onderschatten van de specifieke invloeden als behandelaar. Veel behandelaren zijn er onvoldoende van doordrongen dat hun eigen verwachtingen, normen en waarden doorsijpelen in hun houding ten opzichte van de patiënt en realiseren zicht e weinig dat de manier waarop ze aanwijzingen en feedback geven bepalen is voor het leerproces van een patiënt.
Wat is er nodig om neuropsychologische behandeling interdisciplinair te implementeren? (Waar moet de neuropsycholoog voor zorgen)
• Vergroten van kennis heel specifiek is het van belang leden van het behandelteam te informeren over de verschillen tussen neuropsychologische stoornissen en beperkingen, tussen observaties en interpretaties, en te zorgen dat ze ten aanzien van de onderlinge communicatie terminologie hanteren die zich afspeelt op beperkingenniveau, bij voorkeur met gebruikmaking van gestandaardiseerde observatielijsten.
Daarbij moeten behandelaren leren dat de toepassing van een interventiemethode kan worden beïnvloed door meerdere factoren:
o De wijze waarop de methode door de behandelaar overgedragen wordt (instructie en feedback)
o De handelingen of activiteiten waarop de methode betrekking heeft en/of de omgeving waarin de behandeling plaatsvindt of de hoeveelheid methoden die gelijktijdig toegepast worden in een activiteit (complexiteit)
o De hoeveelheid instructie in combinatie met de complexiteit (mate van structuur)
• Stellen van reële doelen en vertaling voor het behandelteam
SMART model
pecifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch, Tijdgebonden
McMillan en Sparkes vertalen dit SMART-model naar de klinische praktijk door te stellen dat doelen:
- ‘client-centered’ moeten zijn
- Realistisch en haalbaar gedurende de opname moeten zijn
- Helder en duidelijk moeten zijn
- Een definitieve tijdslijn moeten hebben
- Meetbaar moeten zijn
Houts en Scott uitgewerkt tot de volgende 5 principes van goal-planning: En wat betekent dit op lang en kort termijn?
1) Betrek de patiënt
2) Stel reële doelen
3) Beschrijf het gewenste gedrag van de patiënt als het doel behaald is
4) Stel een deadline
5) Beschrijf de methode precies, zodat iedereen die het leest weet wat er gedaan moet worden
In het algemeen komt werken volgens een van de genoemde goal-planning-methoden erop neer dat er geen doelen op lange termijn worden gesteld, maar alleen korteretermijndoelen, die overigens wel onderdeel kunnen zijn van een stappenreeks naar een langeretermijndoel.
