College 12: Mindfulness Flashcards
Reactiviteitshypothese
Stressvolle gebeurtenis gaat gepaard met verhoogde cardiovasculaire respons
Is sterke of zwakke reactiviteit goed voor je
In het dagelijks leven is het niet adaptief om vaak sterk te reageren op stressoren, want we hebben nauwelijks dreigende stressoren in ons dagelijks leven. Te vaak sterk reageren leidt tot slijtage van het systeem: kleine beschadigingen in combinatie met onstekingsreactie die kan leiden tot de vorming van plaques
Meten reactiviteit
- Verschil tussen maximum pretest en posttest: maar dit is minder betrouwbaar omdat je één punt neemt.
- Verschil in gemiddelde tussen pretest en posttest: goede maat van variabiliteit (alleen van baseline en speech, niet recovery.
MAAR dan wordt de tijd van herstel niet meegenomen, daarom sommige mensen AUC: baseline, speech en recovery > is een maat van totale reactiviteit, alleen dan kan je de processen weer niet apart van elkaar interpreteren.
Teveel reactiviteit is
Maladaptief: zorgt voor de wear-and-tear van het lichaam en uiteindelijk voor ziekte
Uit onderzoek blijkt dat
Mensen met hogere reactiviteit een groter risico hebben op hypertensie, atherosclerose en coronair lijden
Maar lagere reactiviteit
Is ook maladaptief, bijvoorbeeld bij Type D - blunted respons, lagere cardiovasculaire reactiviteit is ook geassocieerd met slechtere ziekteuitkomsten > laat zien dat dit geen verwachte stress respons is, setting draagt niet bij aan ecologische validiteit
Van stress naar HVZ
Stress (ernst, duur, frequentie) > respons (hoeveelheid, duur, frequentie) > gedragspatronen (roken, dieet, inactiviteit) > pathofysiologie (HRV omlaag, endotheel functie omlaag, meer bloedklontering, BP/HR omhoog, atherosclerose progressie en myocardiale ischemie) > coronaire ziekte.
Indirect: via gedragspatronen
Direct: van stressrespons naar pathofysiologie
Op al deze pathways hebben genen ook invloed!
Kritiek op reactiviteit
- Stabiliteit: redelijk stabiel, maar test-retest correlatie loopt erg uiteen
- Ecologische validiteit niet heel sterk (correleert niet met stress in het dagelijks leven), maar stressoren in het dagelijks leven kan je niet standaardiseren
- Vooral focus op hoofdeffecten en niet op interactie effecten
- Herstel: is cardiovasculaire reactiviteit ook zo slecht als je snel herstelt?
Perseverative cognition
Herhaalde of chronische activatie van cognitieve representaties van één of meerdere stressoren.
Worry
Poging/neiging om actief en mentaal problemen op te lossen, gecombineerd met weinig vertrouwen op succes hierin.
Drie functies worry
- Alarm functie: gedrag te onderbreken en gedrag te richten op wat belangrijk is
- Doorlopende functie: aandacht kan voor langere tijd op de onopgeloste bedreigende stimulus worden gericht
- Voorbereidende functie: organisme wordt klaargemaakt om adequate motorische acties uit te voeren als reactie op de stressor > fight/flight.
MAAR fight/flight komt zelden voor, waardoor het organisme langere staat in ‘action preparation’ zit > gezondheidsconsequenties!
Bosschot model
Korte termijn respons leidt niet altijd tot lange termijn respons, alleen in aanwezigheid van persevative cognition
Persevative cognition model en reactivity model
Staan tegenover elkaar, bij reactivity worden kortdurende fysiologische pieken gezien als de oorzaak van fysiologische veranderingen, bij persevative cognition model alleen om de aanwezigheid hiervan
Core cognition in het model van Bosschot
Afwezigheid van controle over de stressor maar door persevative cognition wordt de controle over de stressor alleen nog maar minder - het verlengt de cognitieve afwezigheid van controle
Trait worry en ruminition gerelateerd aan
Verhoogde cortisol, minder NK cellen, meer leukocyten, meer immunoglobine A, lagere HRV, hogere HR (dus hoge SP en lage PS), langzame BP herstel.
