WC04 - Ontwikkeling Thorax Flashcards
Wat is een peritoneopericardiale hernia diafragmatica?
Een aangeboren versmelting van het middenrif met het hartzakje, doordat het middenrif tijdens de embryonale ontwikkeling niet sluit. Er is geen goede scheiding tussen buikholte en borstkas. Daardoor kunnen buikorganen als de maag, darmen en de lever in het hartzakje terecht komen en het hart omringen.
Wat zijn de klachten van een peritoneopericardiale hernia diafragmatica?
Deze aandoening komt vooral voor bij de kattenrassen Maine coon en perzische kat. De klachten die kunnen voorkomen wisselen afhankelijk van welk orgaan in de knel komt. Klachten die voor kunnen komen zijn: benauwdheid door hart- of long problemen, braken door maag-, darm- of leverproblemen, vermageren, slecht eten en sloomheid. In veel gevallen zijn er geen klachten en komt deze afwijking bij toeval aan het licht.
Wat is de behandeling van een peritoneopericardiale hernia diafragmatica?
De behandeling is niet eenvoudig. Als er geen klachten waren kan er afgewacht worden. In veel gevallen kan met een operatie door een veterinaire specialist het middenrif hersteld worden.
Wat is een persisterende rechteraortaboog?
Persisterende rechteraortaboog is een aandoening waarbij de abnormale ontwikkeling van de hoofdslagader (aorta) leidt tot afknelling van de slokdarm. Normaal gesproken loopt de aorta vanuit de linkerharthelft via de linkerzijde naar de rest van het lichaam. In dit geval loopt de aorta niet alleen via de linkerzijde, maar kan het bloed voor een deel via de rechteraortaboog aan de rechterzijde stromen.
Wat heeft een persisterende rechteraortaboog voor gevolg?
Voor de bloedstroom heeft dit geen gevolgen, maar de rechteraortaboog vormt op deze manier een soort ring die om de slokdarm en luchtpijp komt te liggen. De wand van de luchtpijp is vaak stevig genoeg om hiertegen weerstand te bieden, maar de slokdarm niet. De rechteraortaboog zorgt ervoor dat het voedsel in de slokdarm (grotendeels) wordt tegengehouden, wat ertoe leidt dat de hond veelvuldig zijn voedsel (passief, zonder moeite en buikpers) zal uitbraken.
Wat zijn de klachten van een persisterende rechteraortaboog?
Deze aandoening komt vooral voor bij de duitse dog, duitse herder en wetterhoun. De rechteraortaboog zorgt ervoor dat het voedsel in de slokdarm (grotendeels) wordt tegengehouden, wat ertoe leidt dat de hond veelvuldig zijn voedsel (passief, zonder moeite en buikpers) zal uitbraken. Dit zal al op jonge leeftijd gezien worden, op het moment dat de pup over gaat op (grotere hoeveelheden) vast voedsel.
Wat is de behandeling van een persisterende rechteraortaboog?
De behandeling bestaat uit een invasieve, specialistische operatie, die voor volledig herstel kan zorgen als deze tijdig wordt uitgevoerd.
Wat is een portosystemische shunt?
Portosystemische shunt is een aandoening van de lever waarbij het bloed niet volgens de normale route door de lever stroomt. Normaliter stroomt bloed van het maag-darmkanaal via de lever naar het hart. In geval van een portosystemische shunt wordt het bloed via een ander bloedvat (shunt) langs de lever geleid. Dit is meestal via een overblijfsel van het bloedvat dat tijdens de embryonale ontwikkeling het bloed omleidt van de navelstreng naar het hart.
Wat is het gevolg van een portosystemische shunt?
Hierdoor blijven giftige (afval)stoffen in het bloed achter en kunnen niet door de lever eruit gehaald worden. Bovendien ontvangt de lever zelf onvoldoende voedingsstoffen en blijft daardoor achter in ontwikkeling en functie.
Wat zijn de klachten van een portosystemische shunt?
Deze aandoening kan bij vrijwel alle hondenrassen voorkomen. Verschijnselen ten gevolge van de portosystemische shunt ontstaan vaak pas na enkele maanden tot jaren. Er is sprake van sloomheid, snel vermoeid zijn, vermagering, veel drinken, verminderde eetlust en braken. Door het ophopen van giftige stoffen in het bloed kunnen aanvallen van epilepsie optreden.
Wat is de behandeling van een portosystemische shunt?
De behandeling bestaat uit een invasieve, specialistische operatie waarbij de portosystemische shunt (grotendeels) gesloten wordt. Dit is niet altijd mogelijk of effectief.
Wat is een persisterende ductus arteriosis botalli?
Persisterende ductus arteriosis botalli (PDAB) is een hartaandoening en bij de hond een van de meest voorkomende aangeboren afwijkingen van het hart. De ductus arteriosis is een bloedvat dat tijdens de dracht functioneel is, maar na de geboorte hoort te sluiten. Indien het bloedvat na de geboorte open blijft, is er sprake van PDAB. Het gevolg is dat het bloed van de lichaamsslagader (aorta) naar de longslagader (arteria pulmonalis) stroomt.
Wat heeft een persisterende ductus arteriosis botalli tot gevolg?
Vanwege de grote capaciteit van de longvaten is de grotere hoeveelheid bloed geen probleem. Het extra bloed komt daarna echter terug in de linkerhelft van het hart en zorgt daar wel voor extra belasting. Het hart moet harder pompen om de grotere hoeveelheid bloed weg te pompen. De aandoening leidt daardoor uiteindelijk tot hartfalen.
Wat zijn de klachten van een persisterende ductus arteriosis botalli?
Deze aandoening kan bij vrijwel alle hondenrassen voorkomen. Wanneer hartfalen ontwikkelt, zal de hond moeite krijgen met inspanning en eerder vermoeid zijn en in een later stadium vocht achter de longen ontwikkelen en daardoor ademhalingsproblemen krijgen.
Je kan het horen aan het hartruisje.
Wat is de behandeling van een persisterende ductus arteriosis botalli?
De behandeling bestaat uit het sluiten van de ductus arteriosus, wat een zeer invasieve, specialistische en kostbare operatie is.
