Stany zapalne Flashcards
Czym jest zapalenie?
reakcja obronna organizmu na różnorodne czynniki zewnątrz- lub wewnątrzpochodne mającą na celu zwalczenie czynnika wywołującego i naprawę następstw
Cechy zakażenia chirurgicznego:
- zwykle w obrębie twarzy, szyi i JU
- wywołane zakażeniem florą bakteryjną mieszaną
- mają skłonność do ograniczania się
- możliwość leczenia wyłącznie chirurgicznego (bez stosowania antybiotyków)
- często rozwijają się wskutek zadziałania urazu z przerwaniem ciągłości tkanek
- przebycie zakażenia chirurgicznego nie pozostawia odporności swoistej → osłabia odporność organizmu
Jak dzielimy zapalenia ze względu na etiologię?
- nieswoiste - zewnętrzne i wewnętrzne
* swoiste - bezpośrednio związane z odpowiedzią immuno
Jak dzielimy zapalenia ze względu na czas trwania?
- ostre
- podostre
- przewlekłe
Jak dzielimy zapalenia ze względu na zasięg?
ograniczone i rozlane
Cechy zapalenia:
- zaczerwienienie (rubor)
- ucieplenie (calor)
- naciek (rumor)
- ból (dolor)
- upośledzenie funkcji
Jakie wyróżniamy rodzaje zapalenia bakteryjnego?
- pierwotne - wywołane przez drobnoustroje, które zapoczątkowują uszkodzenie tkanek
- wtórne - wywołane przez drobnoustroje, które wtargnęły do pierwotnego ogniska chorobowego o innym charakterze niż zapalenie, np. zropienie krwiaka
Kliniczne postaci zapaleń:
- naciek zapalny - reakcja tkanki wywołana przejściem poza naczynia osocza oraz elementów komórkowych i humoralnych krwi; zakażenie nacieku może doprowadzić do powstania ropnia
- ropień - jama wypełniona ropą ograniczona przez błonę ropotwórczą (torebka łącznotkankowa powstała z tk ziarninowej); może tworzyć się w tkankach lub przestrzeni anatomicznej
- ropniak - zakażenie ropne w naturalnej jamie ciała bez możliwości odpływu ropy (np. ropniak zatoki szczękowej)
- ropowica - ostre, rozlane, ropne zapalenie szerzące się szybko w wiotkiej tkance łącznej wzdłuż powięzi, naczyń i przestrzeni anatomicznych bez wyraźnych granic; mnogie ogniska ropne i martwica tkanek; zawsze towarzyszy temu silny odczyn ogólny
Różnice w badaniu ww chłonnych objętych ostrym i przewlekłym zapaleniem:
OSTRE: • bolesne • powiększone • miękkie • przesuwalne względem otoczenia • w przypadku zropienia → możliwy objaw chełbotania i nacieczenie otaczających tkanek + żywa bolesność dotykowa • mogą towarzyszyć objawy ogólne
PRZEWLEKŁE: różnicowanie z przerzutami nowotworowymi!!! • niebolesne • powiększone • elastyczno-twarde • przesuwalne względem otoczenia
Z czym należy różnicować stany zapalne w ukł chłonnym szyi?
- przerzuty do ww chłonnych
- pierwotne nowotwory limfatyczne
- choroby zakaźne (ziarnica, choroby ukł białokrwinkowego i chłonnego, mononukleoza, gruźlica ww chłonnych)
Powikłania ogólne ostrych ropnych zapaleń twarzy i szyi:
- niedrożność oddechowa
- zakrzepowe zapalenie żył
- zakrzep zatoki jamistej
- ropień podokostnowy oczodołu i ropowica oczodołu
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
- zapalenie mózgu
- ropień przerzutowy mózgu
- zapalenie nerwów czaszkowych
- zapalenie zakrzepowe żył twarzy, zator tętniczy
- zapalenie śródpiersia
- ropnie przerzutowe
- posocznica lub posocznico-ropnica
- wstrząs septyczny
- DIC = zespół rozsianego, śródnaczyniowego wykrzepiania
Czynniki wewnątrz- i zewnątrzpochodne wywołujące reakcje zapalne:
a. wewnątrzpochodne: substancje powstające w ustroju człowieka w przebiegu różnych procesów patologicznych; endogenne źródła mogą stanowić kompleksy antygen-przeciwciało, ognisko martwicy, nowotwór złośliwy
b. zewnątrzpochodne:
• czynniki mechaniczne - ostre i przewlekłe urazy, ciała obce
• chemiczne - alkohol, kwasy, zasady, metale ciężkie
• fizyczne - promieniowanie jonizujące, nadfioletowe, wysoki i niskie temp
• czynniki biologiczne - bakterie, wirusy, grzyby
Jakie wyróżniamy rodzaje zapaleń ze względu na tło zakażenia bakteryjnego?
zębopochodne i niezębopochodne
Skąd wynika częstość bakteryjnych zapaleń okolicy GiS?
bogata flora bakteryjna JU oraz obecność zmienionych chorobowo zębów, przyzębia, zatok przynosowych, skóry twarzy i narażenia tego regionu ciała na mikro- i makrourazy
Czym są zakażenia zębopochodne?
wszystkie procesy infekcyjne, których punkt wyjścia znajduje się w obrębie tkanek zęba i przyzębia
Przyczyny zębopochodnych zakażeń:
- zgorzel miazgi
- zmiany okw
- zapalenie przyzębia
- ogniska zapalenia w otoczeniu zębów zatrzymanych
- pozostawione korzenie
Przyczyny niezębopochodnych zakażeń GiS:
- urazowe - zakażenia przyranne (np. róża), ciała obce, zropienie krwiak, zgorzelinowe zęby w szczelinie złamania, pourazowe zap kości
- jatrogenne (głównie pooperacyjne) - uraz operacyjny, uszkodzenie splotu skrzydłowego, znieczulenia przewodowe, polekowe
- śliniankopochodne - zapalenie ślinianki, kamica
- torbielopochodne - zropienie torbieli
- nowotworopochodne
- odwęzłowe
- odwłosowe - czyrak
- inne: alergiczne, ukąszenie przez owada, popromienne, rak wodny
Podział zapaleń ze względu na kryteria morfologiczne:
- uszkadzające
- rozplemowe / wytwórcze
- wysiękowe: surowicze / włóknikowe / ropne
Ewolucja obrazu klinicznego zakażeń zębopochodnych + objawy bólowe, obraz w JU i RTG:
stadium 1 - ropień okw
• silny, dobrze zlokalizowany ból
• RTG: brak zmian lub poszerzenie szpary ozębnej
stadium 2 - ograniczone zap kości
• ból
• RTG: nieostro ograniczone przejaśnienie
stadium 3 - ropień podokostnowy
• ostry ból
• RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
stadium 4 - zapalenie tk łącznej
• nasilony ból
• elastyczno-twardy obrzęk
• zaczerwienienie skóry i/lub błony śluzowej
• RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
stadium 5 - formowanie się ropni i przetok
• ból o mniejszym nasileniu
• miękkie wygórowanie
• obecność przetok z wysiękiem ropnym
• RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
stadium 6 - rozlany / uogólniony stan zapalny
• znaczny ból i obrzęk
• objawy ogólne
Stadium 1 - ropień okw:
- szybki początek
- silny, dobrze zlokalizowany ból przy nagryzaniu i opukiwaniu
- testy żywotności miazgi - ujemne
- zwiększona ruchomość zęba - wysadzanie zęba z zębodołu
- RTG: brak zmian lub poszerzenie szpary ozębnej
- może przejść w fazę przewlekłą (ziarniniak okw) lub postępować dalej w formie ostrej z przejściem na kość gąbczastą
Stadium 2 - ograniczone zap kości:
- silny, dobrze zlokalizowany ból przy nagryzaniu i opukiwaniu
- testy żywotności miazgi - ujemne
- zwiększona ruchomość zęba - wysadzanie zęba z zębodołu
- RTG: nieostro ograniczone przejaśnienie, poszerzenie szpary ozębnej
Stadium 3 - ropień podokostnowy:
- rozpoczyna się w momencie perforacji blaszki zbitej
- ostry ból (odwarstwienie okostnej)
- obrzęk tkanek miękkich
- RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
Stadium 4 - zapalenie tk łącznej:
= ropowica (jednak nie jest to ropowica wg polskiej literatury a anglosaskiej)
• nie jest stałym etapem ewolucji odzębowego procesu zapalnego
• początkowo: miękki lub ciastowaty naciek zapalny, bez towarzyszącego zaczerwienienia i ucieplenia tkanek
• rozlane, nieostro ograniczone nacieczenie podśluzowej i podskórnej tk łącznej
• nasilony ból
• elastyczno-twardy naciek bł śluz lub skóry o nieostrym odgraniczeniu od otoczenia
• zaczerwienienie i ucieplenie skóry i/lub błony śluzowej
• RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
• zejściem jest formowanie ropnia i przetoki albo rozprzestrzenianie się zakażenia na sąsiednie obszary anatomiczne
Stadium 5 - formowanie się ropni i przetok:
- najczęściej spotykane zejście zapalenie tk łącznej (lub bezpośrednio ropnia podokostnowego) i występuje u pacjentów, u których ukł immuno jest w stanie doprowadzić do ograniczania się stanów zap
- miękkie, dobrze ograniczone, chełboczące wygórowanie (każdy ropień ma dodatni objaw chełbotania)
- możliwa obecność przetok z wysiękiem ropnym → ból o mniejszym nasileniu
- RTG: przejaśnienie w okolicy wierzchołkowej
Stadium 6 - rozlany / uogólniony stan zapalny:
- znaczny ból i obrzęk
- gorączka
- objawy ogólne (odwodnienie, osłabienie organizmu i inne)
Stadium 6 - rozprzestrzenianie się zakażenia zębopochodnego:
- nie jest to stały etap każdego zakażenia
* często ma związek z zab odporności lub wysoką zjadliwością patogenów
W jaki sposób mogą rozprzestrzeniać się zakażenia?
- przez ciągłość
- drogą naczyń krwionośnych (sepsa)
- drogą naczyń chłonnych (zapalenie ww chłonnych)
Której kości najczęściej dotyczy zapalenie kości i dlaczego?
częściej dotyczy w żuchwie, ponieważ gorsze ukrwienie (pochodzące prawie wyłącznie z tętnicy zębodołowej dolnej) i grubsza blaszka zbita → predysponowanie do występowania zmian niedokrwiennych
Zgodnie z jakimi regułami szerzą się zapalenia zębopochodne i jakie uwarunkowania anatomiczne na nie wpływają?
- ułożenie wierzchołków korzeni w stosunku do blaszki zbitej → zapalenie szerzy się w kierunku tej blaszki, która znajduje się bliżej zakażonego wierzchołka
- stosunek pomiędzy miejscem przerwania blaszki zbitej a przyczepami mięśni → po przerwaniu ciągłości okostnej, zapalenie szerzy się w kierunku najmniejszego oporu tkanek do przyległych przestrzeni anato, ograniczonych przyczepami mm do kości szczękowych
Jakie wyróżniamy ropnie wewnątrzustne?
- ropień podokostnowy
- ropień podśluzówkowy
- ropień podniebienia
- ropień dołu nadkłowego
- ropień podjęzykowy
- ropień języka
- ropień policzka
Jakie wyróżniamy ropnie zewnątrzustne?
- ropień podbródkowy
- ropień okołożuchwowy
- ropień przestrzeni podżuchwowej
- ropień podżwaczowy
- ropień przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej
- ropień przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej
- ropień przygardłowy
- ropień okołomigdałkowy
- ropień przestrzeni podskroniowej
- ropień przestrzeni skroniowej
Główne drogi szerzenia się zapaleń od siekaczy i kłów szczęki:
- do przedsionka JU - najczęściej
- do podniebienia
- do dołu nadkłowego
- do okolicy około- lub śródnosowej
- do wargi górnej
Główne drogi szerzenia się zapaleń od przedtrzonowców i trzonowców szczęki:
- do przedsionka JU - najczęściej
- do podniebienia
- do policzka
- do zatoki szczękowej
Ropień przedsionka JU - punkt wyjścia:
- przyśrodkowy siekacz górny
- policzkowy korzeń pierwszego przedtrzonowca górnego
- drugi przedtrzonowiec górny
- policzkowe korzenie trzonowców górnych
- wszystkie zęby dolne; gdy blaszka korowa ulegnie przerwaniu powyżej przyczepu m bródkowego (siekacze) i m policzkowego (przedtrzonowce i trzonowce) do trzonu żuchwy
Dół nadkłowy - lokalizacja:
przestrzeń pomiędzy mm dźwigaczem kąta ust (od dołu) a mm dźwigaczem wargi górnej (od góry)
Ropień dołu nadkłowego:
- niemal wyłącznie od kła szczęki; bardzo rzadko boczny siekacz lub pierwszy przedtrzonowiec
- silne bóle, wysoka temp i odczyn ze strony regionalnych ww chłonnych
- zewn-ustnie: bolesny naciek tk miękkich pokrywających dół nadkłowy i wargę górną, wygładzenie fałdu nosowo-wargowego, obrzęk okolicy podoczodołowej, powieki dolnej i przyśrodkowego kąta oka; skóra z czasem staje się napięta, zaczerwieniona i lśniąca
- wewn-ustnie: spłycenie przedsionka JU ponad zębem przyczynowym, zaczerwieniona i obrzęknięta bł śluzowa tej okolicy
- może przypominać zapalenie woreczka łzowego
- ostry stan zapalny w obszarze drenowanym przez żyłę twarzową
- ryzyko przejścia zakażenia w obręb oczodołu i zatoki jamistej
- leczenie: zn ogólne lub miejscowe (przewodowe nerwu podoczodołowego drogą zewnątrzustną) i otwarcie ropnia drogą wewn-ustną (cięcie w sklepieniu przedsionka od dwójki do czwórki) + antybiotykoterapia; powinno odbywać się w warunkach szpitalnych (ze względu na możliwe powikłania)
Ropień przegrody / dna jamy nosa - drogi wyjścia:
- bardzo rzadko!
* siekacze przyśrodkowe szczęki
W jakim przypadku zakażenie może się szerzyć do wargi górnej?
przy niskim przyczepie mięśni wargi gónej
Ropień podniebienia:
punkt wyjścia:
• boczny siekacz
• korzeń podniebienny pierwszego przedtrzonowca
• korzenie podniebienne trzonowców
- chełboczące wygórowanie po jednej stronie podniebienia twardego (nie przekracza linii pośrodkowej)
- różnicowanie: naczyniak i guz śliniankopochodny (punkcja)
- leczenie: zn przewodowe; cięcie - równolegle do łuku zębowego lub szwu podniebiennego z uwzględnieniem przebiegu tętnicy podniebiennej
Ropień policzka:
punkt wyjścia:
• korzenie policzkowe trzonowców i czwórki oraz piątki gónych, gdy blaszka zbita kości szczęki ulegnie przerwaniu powyżej przyczepu m policzkowego
• rzadziej: przedtrzonowce i trzonowce żuchwy, gdy przerwanie blaszki korowej okolicy nastąpi poniżej przyczepu mm policzkowego do kresy skośnej zewnętrznej
• przyczyny niezębopochodne: zropienie krwiaka powstałego w wyniku zn nasiękowego lub krwiaka pourazowego, zkażenie rany bł śluz oraz ropnie ślinianki przyusznej
- może występować w postaci wewn- lub zewnątrzustnej (granicę stanowi m policzkowy)
- postać wewn-ustna (pomiędzy bł śluzową JU a m policzkowym): bolesne, chełboczące wygórowanie, zaczerwienienie i obrzęk bł śluzowej policzka; gdy zębopochodny dodatkowo naciek sklepienia/dna przedsionka przy zębie przyczynowym
- postać zewn-ustna (pomiędzy m policzkowym a skórą): twardy, bolesny obrzęk i naciek policzka; odczynowy obrzęk wargi górnej i powieki dolnej, powodujący zwężenie lub zupełne zaciśniecie szpary powiekowej; skóra napięta, zaczerwieniona i ścieńczała z miejscowo wyczuwalnym chełbotaniem
- asymetria spowodowana obrzękiem policzka
- leczenie ropnia wewn-ustnego: zn nasiękowe; poziome cięcie równoległe do przewodu Stenona, w najwyższym miejscu wygórowania
- leczenie ropnia zewn-ustnego: próba opróżnienia zawartości ropnia drogą punkcji, czasem kilkukrotnie (ze względów kosmetycznych - trudność w dokładnej lokalizacji przebiegu linii cięcia); jeśli niepowodzenie → najlepiej zn ogólne; cięcie zewn-ustne, musi uwzględniać przebieg n VII i naczyń krwionośnych twarzy
- antybiotykoterapia
Przestrzeń policzkowa - ograniczenia:
od zewn: skóra i mm szeroki szyi
od wewn: m policzkowy
Ropne zapalenie zatoki szczękowej:
drogi wyjścia:
• przedtrzonowce i trzonowce
• bardzo rzadko - siekacze przyśrodkowe → jama nosowa → zatoki
- ostre zapalenie zatok: ból i tkliwość okolicy zatoki szczękowej; ból nasila się przy ruchach głową i palpacji okolicy dołu nadkłowego; możliwy wypływ cuchnącej wydzieliny z nosa po stronie objętej zapaleniem; obrzęk i zaczerwienienie skóry w rzucie zatoki; gorączka, ogólne rozbicie i nudności
- przewlekłe zapalenie zatok: podobne objawy o znacznie mniejszym nasileniu z okresami zaostrzeń i remisji
- nieleczone może szerzyć się na pozostałe zatoki przynosowe, do oczodołu, podstawy czaszki → zakażenie narządu wzroku, zakrzepowe zapalenie zatoki jamistej, zapalenie opon m-r, zapalenie mózgu
Obraz RTG ropniaka zatoki szczękowej w zależności od lokalizacji wydzieliny ropnej:
- obraz zachodzącego słońca → wysięk ropny pomiędzy podłożem kostnym a bł śluz zatoki
- pozioma linia płyn-powietrze → wysięk penetruje do światła zatoki
Główne drogi szerzenia się zapaleń od siekaczy, kłów i przedtrzonowców żuchwy:
- do przedsionka JU - najczęściej
- do przestrzeni podjęzykowej
- do przestrzeni bródkowej i podbródkowej
Główne drogi szerzenia się zapaleń od trzonowców żuchwy:
- do przedsionka JU
- do policzka
- do przestrzeni podżuchwowej
Ropień bródki:
- punkt wyjścia: siekacze dolne, gdy blaszka korowa ulegnie przerwaniu poniżej przyczepu m bródkowego
- chełboczące wygórowanie okolicy bródki, czasem również w przedsionku JU + zaczerwienienie skóry okolicy bródkowej
- treść ropna zbiera się pomiędzy m bródkowym a przednią pow trzonu żuchwy
- leczenie: jeśli chełbotanie w przedsionku → otwarcie wewn-ust; jeśli nie → cięcie poziome równolegle do dolnego brzegu trzonu żuchwy
Ropień podbródkowy:
- punkt wyjścia: siekacze, czasem kły dolne, gdy blaszka korowa ulegnie przerwaniu poniżej przyczepu m bródkowego (po stronie wargowej) lub m żuchwowo-gnykowego (po stronie językowej) i szerzy się poza dolny brzeg trzonu żuchwy; zejście procesów zapalnych przestrzeni podjęzykowej oraz zapalenie ww chłonnych podżuchwowych
- chełboczące wygórowanie w okolicy podbródkowej; napięta, zaczerwieniona skóra
- wewn-ust: obrzęk, zaczerwienienie i uniesienie bł śluz JU i fałdów podjęzykowych; język zazwyczaj ruchomy, a połykanie nieutrudnione
- treść ropna zbiera się pomiędzy brzuścami mm dwubrzuścowych, poniżej m żuchwowo-gnykowego i trzonu żuchwy
- może propagować do przestrzeni podżuchwowej (często odczynowy obrzęk obu okolic podżuchwowych) lub do przestrzeni podjęzykowej
- leczenie: zn ogólne, cięcie poziome w fałdzie podbródkowym; rozwarstwienie mm dwubrzuścowych na tępo
Ropień podjęzykowy:
- punkt wyjścia: dolne zz sieczne, kły, przedtrzonowce i szóstka, gdy blaszka zbita ulegnie przerwaniu od strony językowej powyżej przyczepu m żuchwowo-gnykowego
- przyczyny niezębopoch: zapalenie ślinianek podjęzykowej lub podżuchwowej; zakażone rany pourazowe, pooperacyjne; złamania żuchwy
- silny ból dna JU; podwyższona temp zaburzenia funkcji mowy, połykania, niekiedy również oddychania
- wygórowanie w dnie JU po stronie ropnia; uniesienie języka (ku górze i do boku - zbaczanie języka na stronę zdrową) i trudności z połykaniem; bł śluz nacieczona, obrzęknięta i zaczerwieniona; wyraźny objaw chełbotaniaz powodu niekompletnego rozdzielenia obu części przestrzeni podjęzykowej; ograniczone ruchy języka;
- może być zajęta również przeciwna strona (symetryczne uniesienie języka ku górze, niekiedy tak bardzo, że nie pozwala to na zamknięcie ust)
- może szerzyć się do przestrzeni podbródkowej i podżuchwowej
- leczenie: zn przewodowe; cięcie w dnie JU pomiędzy fałdem podjęzykowym a częścią zębodołową żuchwy, musi uwzględniać przebieg przewodu Whartona, nerwu językowego, naczyń podjęzykowych oraz obecność ślinianki podjęzykowej
Ropień podżuchwowy:
- punkt wyjścia: dolna siódemka i ósemka, gdy blaszka zbita ulegnie przerwaniu od strony językowej poniżej przyczepu m żuchwowo-gnykowego
- przyczyny niezębopochodne: ostre zapalenie trzonu żuchwy na tle urazowym (złamanie trzonu żuchwy), zropienie ślinianki podżuchwowej lub ropne zapalenie ww chłonnych podżuchwowych
- obrzęk okolicy podżuchwowej po stronie zapalenia, rozciągający się do k gnykowej
- obrzęk nie obejmuje okolicy policzka
- wyczuwalny dolny brzeg trzonu żuchwy
- ze względu na bliskie sąsiedztwo zapalenie szerzy się do przestrzeni międzypowięziowych szyi
- możliwość szerzenia się na okolicę podjęzykową, podbródkową, przygardłową, skrzydłowo-żuchwową, a nawet ku górze
- leczenie: zn. ogólne; cięcie “na dwa palce” poniżej dolnego brzegu trzonu żuchwy + ekstrakcja zęba przyczynowego
Przestrzeń podjęzykowa - ograniczenia:
od góry: bł śluzowa dna JU
od dołu: m żuchwowo-gnykowy
od przodu i boku: wewnętrzna pow trzonu żuchwy
od tyłu: mm bródkowo-gnykowy i bródkowo-językowy
przyśrodkowo: mm wewnętrzne języka i m bródkowo-językowy (dzielą przestrzeń podjęzykową na dwie połowy)
Przestrzeń bródkowa - ograniczenia:
od przodu: m bródkowy
od tyłu: spojenie żuchwy
od boku: m obniżacz wargi dolnej
od dołu: skóra bródki
Przestrzeń podbródkowa - ogranczenia:
od góry: m żuchwowo-gnykowy
od dołu: m szeroki szyi
od przodu: dolny brzeg trzonu żuchwy
od tyłu: k gnykowa
bocznie: brzuśce przednie mm dwubrzuścowych
Przestrzeń podżuchwowa - ograniczenia:
od góry: m żuchwowo-gnykowy
od dołu i boku: skóra, blaszka powierzchowna powięzi szyjnej oraz m szeroki szyi
od boku i przodu: językowa powierzchnia trzonu żuchwy
od tyłu: k gnykowa i brzusiec tylny m dwubrzuścowego
przyśrodkowo: przedni brzusiec m dwubrzuścowego
W jakich przypadkach zapalenie szerzy się z okolicy pierwotnej?
- zwiększona wirulencja bakterii
- brak właściwego leczenia
- zaburzenia odporności
Drogi szerzenia się zakażenia:
- przez ciągłość, drogą najmniejszego oporu - wzdłuż przebiegu blaszek powięzi szyjnej oraz mięśni
- drogą naczyń krwionośnych lub limfatycznych - rzadziej, ale największe ryzyko ciężkich powikłań
Przestrzeń podżwaczowa - ograniczenia:
od boku: m żwacz
przyśrodkowo: zewnętrzna pow gałęzi żuchwy
Co składa się na przestrzeń mm żujących?
- przestrzeń podżwaczowa
- przestrzeń skrzydłowo-żuchwowa
- przestrzeń skroniowa powierzchowna
- przestrzeń skroniowa głęboka
Przestrzeń podżwaczowa - komunikacja:
do przodu: przestrzeń policzkowa
do tyłu: przestrzeń przyusznicza
do góry: przestrzeń skroniowa powierzchowna
przyśrodkowo: przestrzeń skrzydłowo-żuchwowa
Ropień przestrzeni podżwaczowej:
- punkt wyjścia: zejście ropnia policzka / pierwotnie od dolnego zęba trzonowego (zwłaszcza ósmego)
- niezębopochodne: zropienie krwiaka, zakażenie ran pourazwych i pooperacyjnych, powikłania złamań żuchwy, zapalenie kości
- ostry ból nasilający się przy próbie rozwarcia szczęk; obrzęk okolicy kąta żuchwy, przyuszniczo-żwaczowej i podżuchwowej; tkliwość m żwacza; silny szczękościsk
- nie obserwuje się zaczerwienienia skóry i objawu chełbotania
- powiększenie okolicznych ww chłonnych
- punkcja zwiadowcza celem rozpoznania
- leczenie: zn ogólne lub miejscowe z premedykacją; cięcie łukowate poniżej kąta żuchwy, odcinkowe przecięcie końcowego przyczepu m żwacza; usunięcie zęba przyczynowego odroczone ze względu na szczękościsk + antybiotyk + fizykoterapia
Przestrzeń skrzydłowo-żuchwowa - ograniczenia:
od boku: przyśrodkowa powierzchnia gałęzi żuchwy
przyśrodkowo: m skrzydłowy przyśrodkowy
Przestrzeń skrzydłowo-żuchwowa - komunikacja:
do góry: przestrzeń podskroniowa
do przodu: przestrzeń podjęzykowa i podżuchwowa
Ropień przestrzeni skrzydłowo-żuchowej:
- punkt wyjścia: powikłanie utrudnionego wyrzynania z. mądrości / szerzenie się zakażenia z przestrzeni podjęzykowej lub podżuchwowej, rzadziej podżwaczowej
- często niezębopochodny: jatrogenny (powikłanie po zn przewodowym w okolicy otworu żuchwy lub zropienie krwiaka powstałego po tym zn)
- silny ból okolicy zatrzonowcowej i podjęzykowej nasilający się przy palpacji m skrzydłowego przyśrodkowego i próbie rozwarcia szczęk; silny szczękościsk; mierny lub nieobecny obrzęk zewnątrzustny; obrzęk i zaczerwienienie w okolicy fałdu skrzydłowo-żuchwowego, obejmujący podniebienie miękkie oraz łuki podniebienno-językowy i podniebienno-gardłowy → zwężenie cieśni gardzieli → utrudnione połykanie
- może szerzyć się do przestrzeni przygardłowej, podżuchwowej lub podskroniowej
- zalecana punkcja aspiracyjna
- leczenie: zn ogólne; cięcie wzdłuż fałdu skrzydłowo-żuchwowego (jeśli brak szczękościsku) lub zwn-ust poniżej kąta żuchwy, usunięcie zęba przyczynowego odroczone ze względu na szczękościsk + antybiotyk + fizykoterapia
Przestrzeń skroniowa powierzchowna - ograniczenia:
bocznie: powięź skroniowa
przyśrodkowo: m skroniowy
Przestrzeń skroniowa powierzchowna - komunikacja:
do dołu: przestrzeń podżwaczowa
Przestrzeń skroniowa głęboka - ograniczenia:
od boku: m skroniowy
przyśrodkowo: łuska k skroniowej i pow skroniowa skrzydła większego k klinowej
Przestrzeń skroniowa głęboka - komunikacja:
przyśrodkowo: przestrzeń podskroniowa
do dołu: przestrzeń skrzydłowo-żuchwowa
Ropień przestrzeni skroniowej:
- rzadko jako proces zębopochodny
- punkt wyjścia: z przestrzeni podżwaczowej, skrzydłowo-żuchwowej, podskroniowej, policzkowej lub przyuszniczo-żwaczowej; zropienie krwiaka pourazowego; rzadziej zapalenia k skroniowej
- ropień położony powierzchownie: bolesny obrzęk okolicy skroniowej (powyżej łuku jarzmowego); ból nasilający się przy rozwieraniu ust (z powodu rozciągania powięzi skroniowej); naciek skóry, napięcie i zaczerwienienie
- ropień położony głębiej: rozlany, bolesny i twardy naciek bez objawu chełbotania
- szczękościsk, obrzęk odczynowy okolicy ciemieniowej, czołowej, przyuszniczo-żwaczowej, jarzmowej lub powiek
- leczenie: zn ogólne; cięcie powyżej łuku jarzmowego lub przedniego brzegu m skroniowego (ropnie powierzchowne) / cięcie powyżej łuku jarzmowego i przeciwcięcie wzdłuż górnego przyczepu m skroniowego + fizykoterapia z kinezyterapia
Przestrzeń przyusznicza - ograniczenia:
od boku: blaszka pow powięzi przyuszniczej
od tyłu: kanał słuchowy zewn, brzusiec tylny m dwubrzuścowego, górna część MOS
od przodu: tylny brzeg gałęzi żuchwy, mm żwacz i skrzydłowy przyśrodkowy
od góry: łuk jarzmowy
Przestrzeń przyusznicza - komunikacja:
do przodu: przestrzeń podżwaczowa i skrzydłowo-żuchwowa
przyśrodkowo: przestrzeń przygardłowa
do dołu: przestrzeń podżuchwowa
Ropień przestrzeni przyuszniczej:
- punkt wyjścia: z przestrzeni podżwaczowej, szkrzydłowo-żuchwowej i przygardłowej
- silny ból i obrzęk okolicy przedusznej mogący sięgać do gałęzi żuchwy i łuku jarzmowego; szczękościsk (wynikający z objęcia stanem zapalnym jednej z przestrzeni zawierającej mięśnie żucia)
Ropień przestrzeni okołogardłowej:
- rzadko jako zejście zakażeń zębopochodnych
- przypadki bardzo ciężkie, przebiegające w sposób gwałtowny oraz stwarzające potencjalne zagrożenie dla życia (obecność t szyjnej wewn, ż szyjnej wewn, nn czaszkowych, możliwość obturacji dróg oddechowych, przejście zakażenia do śródpiersia)
Jakie przestrzenie wchodzą w skład przestrzeni okołogardłowej?
- przestrzeń przygardłowa
- przestrzeń zagardłowa
- przestrzeń przedkręgowa
Przestrzeń przygardłowa - ograniczenia:
od boku: m skrzydłowy przyśrodkowy i część głęboka ślinianki przyusznej
przyśrodkowo: m zwieracz górny gardła
od góry: podstawa czaszki
od dołu: k gnykowa
od przodu: szew skrzydłowo-żuchwowy
od tyłu: powięź przedkręgowa
Przestrzeń przygardłowa - podział:
wyrostek rylcowaty i przyczepione do niego mm dzielą przestrzeń przygardłową na dwa przedziały: przedni i tylny
Jakie ważne struktury przebiegają przez przestrzeń przygardłową? W której części się znajdują?
w przedziale tylnym
- t szyjna wewn
- żyła szyjna wewn
- n językowo-gardłowy
- n błędny
- n dodatkowy
- n podjęzykowy
Ropień przygardłowy:
- punkt wyjścia: z przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej, skrzydłowo-podniebiennej lub podżuchwowej; siódemka i ósemka dolna; zapalenie ślinianki podżuchwowej lub migdałków
- silny ból gardła, promieniujący do ucha; obrzęk po tej stronie szyi; szczękościsk (spowodowany objęciem przez stan zapalny m skrzydłowego przyśrodkowego); trudności w połykaniu, a niekiedy również oddychaniu (wygórowanie ściany gardła, obrzęk podniebienia i łuków podniebienno-językowego oraz podniebienno-gardłowego); szczękościsk (jeśli zębopochodny); obrzęk okolicy pod- i zażuchwowej; odchylenia w parametrach życiowych chorego
- brak natychmiastowego leczenia → objęcie stanem zapalnym naczyń i nerwów w tej przestrzeni (zakrzepica żyły szyjnej, uszkodzenie ściany t szyjnej wewn z następowym śmiertelnym krwotokiem, uszkodzenia nn czaszkowych IX-XII) lub zejście zakażenia do przestrzeni zagardłowej, a następnie do śródpiersia
- leczenie: zn ogólne; szerokie cięcie poniżej kąta żuchwy + antybiotyk
Przestrzeń zagardłowa - ograniczenia:
od góry: podstawa czaszki
od dołu: śródpiersie w miejscu połączenia powięzi policzkowo-gardłowej z powięzią skrzydłową
od przodu: m zwieracz górny gardła i powięź policzkowo-gardłowa
od tyłu: powięź skrzydłowa
Przestrzeń przedkręgowa - ograniczenia:
od przodu: powięź skrzydłowa
od tyłu: blaszka przedkręgowa powięzi szyjnej
Jaka struktura i na jakie części dzieli przestrzeń zagardłową?
powięź skrzydłowa → przestrzeń zagardłowa właściwa i przestrzeń przedkręgowa = przestrzeń śmierci (ze względu na połączenie ze śródpiersiem tylnym (na wysokości przepony)
Ropień zagardłowy:
- punkt wyjścia: z przestrzeni przygardłowej
- silny ból gardła, promieniujący do ucha; obrzęk po tej stronie szyi; szczękościsk; trudności w połykaniu; odchylenia w parametrach życiowych chorego + duszność (ograniczenie drożności dróg oddechowych wskutek doprzedniego przemieszcznia tylnej ściany gardła); możliwa perforacja ściany gardła i aspiracja treści ropnej do płuc
Ropień w przestrzeni przedkręgowej:
- punkt wyjścia: z przestrzeni zagardłowej
* może dynamicznie szerzyć się ku dołowi, nawet poniżej poziomu przepony → zapalenie śródpiersia
Angina Ludwiga:
- rozlane zapalenie tk łącznej obejmujące obustronnie przestrzenie podżuchwową i podjęzykową oraz nieparzystą przestrzeń podbródkową
- występuje rzadko
- rokowanie niepomyślne → konieczne niezwłoczne skierowanie pacjenta do oddziału szpitalnego
- punkt wyjścia: siódemki i ósemki dolne
- obraz kliniczny: twardy, palpacyjnie bolesny obrzęk okolicy podżuchwowej i nadgnykowej; uniesienie dna JU z wymuszoną doprzednią pozycją języka; wysoka gorączka z towarzyszącym odwodnieniem; szczękościk; dysfagia; dysfonia; duszność
- burzliwy przebieg
- możliwość szerzenia do przestrzeni okołogardłowej i śródpiersia → ryzyko obrzęku krtani z następową niedrożnością górnych dróg oddechowych; zajęcie przestrzeni przedkręgowej czy rozsiew drogą krwionośną
Martwicze zapalenie powięzi okolicy szyjno-twarzowej:
- rzadko
- ostre zapalenie tk łącznej
- rozprzestrzenia się w tkance podskórnej oraz wzdłuż przestrzeni mięśniowo-powięziowych szyi
- obraz kliniczny: obrzęk szyi z towarzyszącymi objawami zapalenia tk łącznej / ropowicy rozprzestrzeniającej się na tk położone powierzchownie powodując martwicę skóry
Zapalenie śródpiersia jako powikłanie ropnia:
- rzadko jako zejście zakażeń zębopochodnych; głównie pacjenci immunoniekompetentni
- punkt wyjścia: rozsiew zakażeń zębopochodnych drogą przestrzeni międzypowięziowych
- groźne powikłania i wysoki odsetek zgonów
- duszność, ostry ból zamostkowy
- poważne odchylenia w parametrach życiowych: gorączka powyżej 38°C z możliwym odwodnieniem, tachykardia, tachypnoe (= przyspieszenie częstości oddechów), wzrost ciśnienia tętniczego, wysokie ryzyko rozwoju sepsy (jako rezultat rozsiewu bakteryjnego drogą krwionośną i limfatyczną)
- RTG: poszerzenie śródpiersia z obecnością w nim wolnego powietrza
Jaka cecha naczyń żylnych twarzoczaszki predysponuje do szerzenia się zakażenia drogą naczyń krwionośnych?
brak zastawek
Rozsiew zakażenia drogą krwionośną - jak przebiega i możliwe powikłania:
- zakrzepowe zapalenie żył → uwolnienie zakażonych przyściennych zakrzepów do krwiobiegu
- zajęcie zatoki jamistej → trudności terapeutyczne i możliwe komplikacje, np. ropień mózgu
- rozsiew bakterii drogą krwionośną → sepsa → wstrząs septyczny
Jakimi drogami może się szerzyć zapalenie drogą krwionośną?
przednia → żyła oczna górna lub dolna
tylna → splot żylny skrzydłowy
Rozsiew zakażenia drogą naczyń chłonnych - jak przebiega i możliwe powikłania:
- obejmuje ww chłonne drenujące obszar objęty zakażeniem
- pierwszy etap = odczynowe zapalenie ww chłonnych → obrzęknięte, twarde, tkliwe i przesuwalne względem podłoża
- brak odpowiedniego leczenia → zropienie ww chłonnych → silniej obrzęknięte, samoistny ból, nieprzesuwalne względem podłoża i słabiej odgraniczone od otaczających tkanek
- najcięższe stadium - ropowica ww chłonnych = objecie stanem zapalnym ww chłonnych i okolicznej tk łącznej
Jakie dane z wywiadu pozwalają ustalić czy zapalenie ma charakter ostry czy przewlekły?
- czas pojawienia się objawów (godziny / dni / tygodnie przed badaniem)
- nasilanie się i dynamika rozwoju stanu zapalnego
- występowanie gorączki
Jakie objawy mogą sugerować rozprzestrzenianie się zakażenia w obręb głębokich przestrzeni GiS?
- duszność czy trudności w połykaniu
- odchylenia w parametrach życiowych (gorączka, tachykardia, tachypnoe, zwiększone ciśnienie krwi)
- w przypadku rozlanych infekcji pacjent jest asteniczny, odwodniony i bardzo osłabiony
Czym różni się zakażenie u pacjentów immunoniekompetentnych?
przebieg zakażenia i jego rozprzestrzenianie są szybsze
Badanie palpacyjne objawu chłebotania - różnicowanie przyczyny:
- treść płynna → ropień
- ciastowaty obrzęk → naciek zapalny
- twardy obrzęk → zap tk łącznej/ropowicy
Jakie objawy może zgłaszać pacjent z ropniem?
- ból
- obrzęk
- podwyższona temp
- złe samopoczucie
- osłabienie
- niekiedy szczękościsk, trudności w połykaniu, bóle gardła czy duszność
Jakie badanie obrazowe należy zlecić w przypadku podejrzenia ciężkiej infekcji rozprzestrzeniającej się do głębokich przestrzeni międzypowięziowych?
MR lub TK
Badanie obrazowe z wyboru w diagnostyce zatok szczękowych:
TK
Niekorzystne czynniki rokownicze w zakażeniach zębopochodnych:
- immunoniekompetencja
- powtarzana lub przedłużana antybiotykoterapia
- szybkie rozprzestrzenianie się infekcji
- gorączka, tachykardia, tachypnoe, ogólne rozbicie i osłabienie
- dysfagia, duszność
- szczękościsk
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie policzka:
łagodne i złośliwe guzy szczęki, zatoki szczękowej lub bł śluz JU
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy przy- i podnosowej:
- łagodne i złośliwe guzy wychodzące z bł śluz jamy nosowej
* niezębopochodne stany zapalne bł śluz jamy nosowej
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie dołu nadkłowego:
• łagodne i złośliwe guzy szczęki, zatoki szczękowej
promienica
• zapalenie woreczka łzowego
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie podniebienia:
łagodne i złośliwe guzy szczęki, zatoki szczękowej, bł śluz lub gruczołów ślinowych (gruczolak wielopostaciowy, rak gruczołowatok-torbielowaty, rak płaskonabłonkowy, rak śluzowo-naskórkowy)
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy policzkowej:
- łagodne i złośliwe guzy kości szczękowych (szkliwiak, śluzak, mięsaki)
- zakażenia w obrębie skóry policzka
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy skroniowej:
- nowotwory skóry, SSŻ
- łagodne i złośliwe guzy kości
- następstwa urazów (k jarzmowej, wyrostka dziobiastego i kłykciowego)
- zapalenie SSŻ
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy podjęzykowej:
- zapalenie ślinianki podjęzykowej
- niedrożność ujść ślinianek (kamica, zapalenie gruczołów ślinowych, żabka)
- łagodne i złośliwe guzy nowotwory śliniankopochodne
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy bródkowej:
- stany zapalne skóry
* promienica
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy podbródkowej:
- łagodne i złośliwe guzy żuchwy
- stany zapalne skóry
- torbiel skórzasta
- torbiel środkowa szyi
Podejrzenie ropnia - diagnostyka różnicowa - wygórowanie w obrębie okolicy SSŻ:
- guzy żuchwy
* ropień okołomigdałkowy
Leczenie ropni:
- eliminacja źródła zakażenia (leczenie endo / ekstrakcja) i drenaż ogniska ropnego
- antybiotykoterapia (jeśli istnieją wskazania)
Wskazania do antybiotykoterapii w leczeniu zakażeń zębopochodnych:
- nasilone objawy ogólne (wysoka gorączka, złe samopoczucie, zawroty głowy, tachykardia, odwodnienie, uczucie rozbicia)
- stany zapalne obejmujące zewnątrzustne przestrzenie anatomiczne z tendencją do rozprzestrzeniania się (ropień dołu nadkłowego, policzka, podżwaczowy, skrzydłowo-żuchwowy, skroniowy, podskroniowy, przygardłowy)
- pacjenci immunoniekompetentni
- gdy nie można przeprowadzić natychmiastowego leczenia przyczynowego (np. z powodu szczękościsku)
Antybiotyk w leczeniu zakażeń zębopochodnych:
- amoksy → paciorkowce i beztlenowa flora bakteryjna JU
- amoksy z kw klawulanowym → dodatkowo bakterie produkujące beta-laktamazy
- uczulenie na penicyliny → makrolidy lub klindamycyna
- klinda → wysokie stężenia w tk kostnej
- makrolidów nie wolno w przypadku ciężkich infekcji i u pacjentów immunoniekompetentnych (bakteriostatyczne)
- cefalosporyny → zarezerwowane tylko do leczenia ciężkich infekcji i w przypadku oporności na inne antybiotyki (uwaga na alergie na penicyliny - możliwa alergia krzyżowa)
Na jak długo zlecamy antybiotyk w leczeniu zakażeń zębopochodnych?
do wycofania się objawów ostrego stanu zapalnego (w większości przypadków, gdy zostało wdrożone prawidłowe leczenie chirurgiczne, okres przyjmowania leku nie przekracza 5 dni)
Drenaż ropnia - etapy:
- znieczulenie
• wskazane - przewodowe
• zn nasiękowe ze względu na stan zapalny - mało skuteczne
• jeśli złożone infekcje zębopoch obejmujące okolice zewn-ustne i w przypadku ciężkiego szczękościsku - zn ogólne - nacięcie
• w miejscu największego wygórowania
• preferowane cięcia wewnątrzustne
• uwaga na ważne struktury anato
• jeśli konieczne dotarcie do tk położonych głębiej - preparacja na tępo
• cięcia zewn-ustne prowadzi się równolegle do przebiegu włókien kolagenowych i mięśniowych (linie Langera) - zminimalizowanie blizn pozabiegowych - drenaż
• w celu doszczętnej eliminacji treści ropnej, należy ucisnąć a następnie przepłukać jamę ropnia rr-em soli fizjo lub antyseptyku
• dren (stabilizacja szwem) do momentu całkowitego opróżnienia treści ropnej (3-4 dni) i codzienne płukanie solą fizjo (przyspieszenie gojenia)
Leczenie których ropni ww-ust powinno odbywać się w warunkach szpitalnych?
dołu nadkłowego i nasady języka (ze względu na możliwość powstania poważnych powikłań)
Ropień języka:
• może być zlokalizowany w trzonie (część ruchoma) lub nasadzie
ropień trzonu języka
• przyczyny: zakażenie rany pourazowej, pooperacyjnej lub innych uszkodzeń języka powstałych w wyniku nagryzienia, skaleczenia ciałem obcym, ostrym brzegiem zęba, wypełnienia, protezy
• twardy, bolesny naciek; mierne ograniczenie ruchomości; rzadko upośledzenie mowy i połykania
• przed przystąpieniem do leczenia należy wykonać punkcję diagno
• leczenie: zn miejscowe, cięcie wzdłuż brzegu języka lub równolegle do linii pośrodkowej
ropień nasady języka:
• przyczyny: zęby dolne przednie; zapalenie migdałków językowych, podniebiennych; zropiałe torbiele dna JU (skórzasta, naskórkowa, środkowa szyi)
• możliwy ciężki stan ogólny
• bolesny naciek języka i dna JU; powiększenie języka; ograniczenie ruchomości; ślinotok; zaburzenia mowy (niewyraźna, bełkotliwa), połykania, a niekiedy również oddychania
• leczenie: zn ogólne, cięcie zw-ust (okolica podbródkowa, cięcie poziome lub pionowe) w warunkach szpitalnych
Niedrożność oddechowa jako powikłanie ropnia:
- może wystąpić w przebiegu ropowicy dna JU (zwłaszcza anginy Ludwiga), ropnie przestrzeni przygardłowej lub nasady języka
- chory przyjmuje pozycję półsiedzącą z pochyleniem głowy do przodu
- niepokój, przyspieszony i świszczący oddech, napinanie dodatkowych mm oddechowych z wciąganiem przestrzeni miedzyżebrowych podczas wdechu; możliwa sinica, trudności w mowie i połykaniu
- leczenie: natychmiastowa tracheostomia
Zakrzepowe zapalenie żył jako powikłanie ropnia:
- najczęściej następstwo ropnia dołu nadkłowego, ropowicy okolicy twarzy, zapalenia k szczęki, czyraka wargi
- stan zap naczyń żylnych → uszkodzenie bł wewn → zakrzepy przyścienne ulegające wtórnemu zakażeniu
- ciężki stan ogólny, dreszcze, wysoka temp
- bolesny twardy naciek tk miękkich wzdłuż przebiegu naczyń
- konieczna hospitalizacja + antybiotyk i.v. + leczenie p-zakrzepowe; należy rozważyć przecięcie lub odcinkowe wycięcie żyły twarzowej lub kątowej
- zakażenie może szerzyć się do miejsc odległych z krwią
Ropień podokostnowy oczodołu jako powikłanie ropnia:
- następstwo ropnia przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej, ropnia policzka, ropowicy twarzy, ropnia dołu nadkłowego, ropnego zap zatoki szczękowej, czyraka
- zębopochodny - najczęściej pod okostną dolnej ściany oczodołu
- obrzęk powieki, spojówki gałkowej i powiekowej powodujący zwężenie lub zupełne zaciśnięcie szpary powiekowej, wytrzeszcz w kierunku przeciwnym do umiejscowienia ropnia, żywa bolesność uciskowa, ograniczenie ruchomości
- bez pogorszenia stanu ogólnego
- może prowadzić do: zapalenia n wzrokowego z jego zanikiem i ślepotą, zatoru tętczniczego środkowej siatkówki, powikłań mózgowych (zap zatoki jamistej, opon mózgowych, ropnia mózgu)
- cięcie u podstawy powieki dolnej, równolegle do przebiegu włókien m okrężnego + antybiotyk
Ropowica oczodołu jako powikłanie ropnia:
- następstwo ropnia przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej, ropnia policzka, ropowicy twarzy, ropnia dołu nadkłowego, ropnego zap zatoki szczękowej, czyraka
- nagłe pogorszenie stanu ogólnego i nasilenie objawów miejscowych (ropnia podokostnowego oczodołu)
- dreszcze, gorączka o charakterze septycznym, mniej lub bardziej zaznaczone objawy oponowe, bradykardia, silne bóle promieniujące do czaszki
- nasilony obrzęk powieki, spojówki gałkowej i powiekowej powodujący zwężenie lub zupełne zaciśnięcie szpary powiekowej, nasilony wytrzeszcz w kierunku przeciwnym do umiejscowienia ropnia, żywa bolesność uciskowa, unieruchomienie gałki ocznej z opadnięciem powieki, zmniejszenie ostrości wzroku
- może prowadzić do: zapalenia n wzrokowego z jego zanikiem i ślepotą, zatoru tętczniczego środkowej siatkówki, powikłań mózgowych (zap zatoki jamistej, opon mózgowych, ropnia mózgu)
- cięcie u podstawy powieki dolnej, równolegle do przebiegu włókien m okrężnego + antybiotyk
Zakrzep zatoki jamistej jako powikłanie ropnia:
- następstwo proc zapalnych tk części twarzowej głównie od zębów górnych, ropne zap zatok przynosowych, czyraki skóry twarzy (głównie wargi górnej)
- objawy zwiastujące: silne bóle głowy, światłowstręt, przeczulica i parestezje w zakresie unerwienia n. V1 i V2
- ciężki stan ogólny: ostre zakażenie z wysoką gorączką o torze septycznym, czasem z objawami podrażnienia opon mózgowych
- nasilenie obrzęku okolicy podoczodołowej i nasady nosa, obrzęk powiek i spojówki powiekowej i gałkowej, wytrzeszcz, całkowite ograniczenie ruchów gałki ocznej, unieruchomienie i rozszerzenie źrenic z brakiem reakcji na światło (wynik zaburzenia odpływu żylnego z oczodołu i porażenia n. III, IV i VI wchodzących do oczodołu przez szczelinę oczodołową górną)
- różnicowanie z powikłaniami oczodołowymi: początkowo objawy po stronie zakażenia, wraz z rozwojem objawy pojawiają się po stronie przeciwnej
- leczenie: antybiotyk + leczenie p-zakrzepowe + wyrównanie stanu ogólnego + leczenie miejscowe (przyczynowe + drenaż ognisk)
- następstwa: 15-30% śmiertelności; upośledzenie ostrości wzroku bądź ślepota jedno- lub obustronna; niedrożność zatoki jamistej; opadanie powieki górnej
Zapalenie opon m-r jako powikłanie ropnia:
- od ropnia dołu nadkłowego, skrzydłowo-podniebiennego, zapalenia szczęki, zatok przynosowych, czyraka wargi górnej
- nagłe rozpoczęcie, wysoka gorączka, bardzo silny ból głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, dodatni objaw Kerniga (niemożność wyprostowania kończyn dolnych w kolanach po uprzednim zgięciu w stawach biodrowych) i Brudzińskiego (przy próbie przygięcia głowy do KP zgięcie kończyn z stawach biodrowych i kolanowych)
- konieczne badanie płynu m-r: mętny, pleocytoza, zwiększenie stężenia białka i glukozy
- leczenie: antybiotyk + drenaż + leczenie objawowe i ogólne wzmacniające
Ropień mózgu jako powikłanie ropnia:
- przejście zakażenia przez ciągłość tk lub drogą naczyń krwionośnych
- ostry - silny ból głowy, wymioty, wysoka temperatura, zaburzenia świadomości, drgawki, obj oponowe i ogniskowe
- przewlekły - stopniowe narastanie objawów wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego i obj oponowych
- leczenie: antybiotyk + leki obniżające ciśnienie śródczaszkowe + drenaż i/lub usunięcie torebki ropnia
- śmiertelność 36-90%
Posocznica jako powikłanie ropnia:
- ogólnoustrojowa reakcja zapalna na aktywny proces zakaźny
- zespół objawów wywołany obecnością drobnoustrojów (bakteriemia, wiremia, fungemia, parazytemia) lub ich toksyn (toksykemia) we krwi przy obniżonych zdolnościach obronnych organizmu
- co najmniej dwa z objawów: temp > 38°C lub < 36°C; HR > 90/min; > 20 oddechów/min lub PaCO2 < 32 mmHg; leukocytoza > 12000/mm3 lub leukopenia < 4000/mm3 lub > 10% niedojrzałych neutrofili w osoczu (form pałeczkowatych) → ostre odchylenia parametrów życiowych przy nieobecności innych i niezakaźnych znanych przyczyn takich zaburzeń
- najczęściej w następstwie ropowicy, ostrego ropnego zapalenia k szczęk (u dzieci lub niemowląt); rzadziej dojrzałego ropnia, czyraka wargi górnej, ostrego ropnego zap ślinianki przyusznej
- powstanie sepsy w wyniku powikłania ograniczonego procesu zapalnego świadczy o znacznym obniżeniu odporności lub dużej patogenności drobnoustrojów
- dreszcze i skok temperatury mogą świadczyć o rozwoju sepsy (należy wyeliminować możliwość braku odpływu treści ropnej z uprzednio otwartego ogniska zapalnego - mogą wystąpić takie objawy)
- chory jest siny, apatyczny i cierpiący, możliwe nudności, wymioty, utrata łaknienia; wczesny objaw - splenomegalia
- sucha rana po nacięciu, pokryta szarymi nalotami ze skąpą lub posokowatą wydzieliną
- nieregularna, zwalniająca lub przerywana gorączka i przyspieszone tętno + osiedlanie się drobnoustrojów z krwi w różnych narządach i tk → ogniska przerzutowe (mogą stać się ogniskiem wtórnym)
Wstrząs septyczny jako powikłanie ropnia:
- jedno z najcięższych powikłań ogólnych działania na ustój toksyn bakteryjnych
- hipotensja spowodowana posocznicą, utrzymująca się pomimo właściwej podaży płynów, w połączeniu z zab przepływu lub dysfunkcją narządową
- śmiertelność ok. 90%
Wtórny zespół dysfunkcji wielonarządowej jako powikłanie ropnia:
= niewydolność wielonarządowa
• najczęstsza przyczyna zgonów chorych z posocznicą
• następująca po sobie niewydolność narządów oraz kilku niezależnych ukł → zab homeostazy
Ropień okołożuchwowy:
- punkt wyjścia: drugi i trzeci trzonowiec dolny, utrudnione wyrzynanie zęba mądrości, zapalenie ww podżuchwowych, ślinianki podżuchwowej, powikłania złamania żuchwy
- ropień podokostnowy tworzący się po zewn i wewn stronie trzonu żuchwy
- naciek poza okolicą podżuchwową, często obejmuje policzek i przechodzi na szyję bez wyraźnych granic
- niewyczuwalny dolny brzeg trzonu żuchwy
- zwykle współtowarzyszy naciek w przedsionku i w dnie JU
- wzrost temp, dreszcze, silny rozpierający ból, złe samopoczucie, narastający szczękościsk
- możliwość szerzenia się na okolicę podjęzykową, podbródkową, przygardłową, skrzydłowo-żuchwową, a nawet ku górze
- leczenie: zn. ogólne; cięcie “na dwa palce” poniżej dolnego brzegu trzonu żuchwy + ekstrakcja zęba przyczynowego; założenie dwóch drenów z każdej strony
Zapalenie ww chłonnych - podział:
a. ostre
• surowicze
• ropne
b. przewlekłe
Ostre surowicze zap ww chłonnych:
- wysięk surowiczy w obrębie grupy ww → miękka konsystencja
- zapalenie ograniczone do tk węzłowej → przesuwalność względem otoczenia
- bolesność palpacyjna i często samoistna
- leczenie przyczynowe, okłady wysychające
Ostre ropne zap ww chłonnych:
- zejście zapalenia surowiczego = zropienie
- zmiana konsystencji → twarda
- wzrost bolesności → silna bolesność samoistna i palpacyjna
- początkowo nadal przesuwalne → później nieprzesuwalne (wynik przejścia zapalenia poza torebkę węzła)
- zniszczenie torebki → przejście treści ropnej do przestrzeni anatomicznej w której znajduje się węzeł → ropień
Czyrak:
- ostry, niezębopochodny stan zapalny skóry wychodzący z mieszka włosowego
- najczęściej wywołany zakażeniem gronkowcem złocistym
- fazy: naciek, krosta, czop martwiczy
- czyrak mnogi - zwykle na karku; stan zapalny jest bardziej nasilony i większe ryzyko powikłań
- powtarzające się czyraki wskazują na zmniejszenie odporności i występują najczęściej u chorych na cukrzycę
Czyrak - leczenie:
- jeśli lokalizacja w trójkącie śmierci → obligatoryjnie antybiotyk (działający na gronkowce = amoksy z kwasem lub ampi z sulbaktamem) + hospitalizacja; należy rozważyć podwiązanie żyły twarzowej lub kątowej
- zabronione wygniatanie
- faza nacieku → leczenie p/bakteryjne, ew. miejscowe stosowanie etakrydyny, nie wolno stosować maści ichtiolowej
- faza krosty → ścięcie
- faza czopa martwiczego → nacięcie, usunięcie czopu, sączek gazowy
Ropień przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej:
- pomiędzy guzem szczęki a wyrostkiem skrzydłowatym k klinowej
- punkt wyjścia: trzonowce górne; zakażenie podczas znieczulania na guz szczęki; zropienie krwiaka powstałego podczas znieczulania na guz szczęki; wynik przejścia procesu z przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej, policzkowej lub przygardłowej
- silny ból promieniujący do skroni; obrzęk skroni, policzka, okolicy podoczodołowej zaciskający szparę powiekową; wytrzeszcz gałki ocznej; szczękościsk; bolesny naciek w sklepieniu przedsionka szczęki w okolicy trzonowców; czasem objaw chełbotania
- może szerzyć się do oczodołu, dołu podskroniowego, podstawy czaszki, przestrzeni policzkowej, skrzydłowo-żuchwowej, przygardłowej
- punkcja diagnostyczna
- leczenie: zn msc + cięcie w sklepieniu przedsionka / zn ogólne + poniżej kąta żuchwy lub poniżej i równolegle do łuku jarzmowego + antybiotyk
Ropień okołomigdałkowy:
- objawy podobne do ropnia przygardłowego lecz nie stwierdza się szczękościsku
- punkt wyjścia: zapalenie migdałków
- leczenie: cięcie bł śluzowej między łukiem podniebienno-językowym a migdałkiem
Ropień podskroniowy:
- punkt wyjścia: trzonowce górne; zakażenie wprowadzone podczas zn na guz szczęki; zropienie krwiaka powstałego podczas zn na guz szczęki; przez ciągłość z przestrzeni skrzydłowo-żuchwowej, skrzydłowo-podniebiennej, przygardłowej lub policzkowej
- objawy skąpe i mało charakterystyczne: obrzęk okolicy przyuszniczo-żwaczowej, ból promieniujący do skroni, szczękościsk; obrzęk i zaczerwienienie bł śluz przedsionka szczęki, czasem uwypuklenie z objawem chełbotania w okolicy trzonowców
- wskazane nakłucie zwiadowcze
- może szerzyć się do przestrzeni skrzydłowo-podniebiennej, skrzydłowo-żuchwowej, skroniowej lub oczodołu
- leczenie: zn ogólne; cięcie w sklepieniu przedsionka poza grzebieniem jarzmowo-zębodołowym / cięcie nad lub pod łukiem jarzmowym (równolegle do przebiegu n VII) + usunięcie z przyczynowego po ustąpieniu szczękościsku
Późniejsze i cięższe etapy sepsy:
- ciężka posocznica
- wstrząs septyczny
- wtórny zespół dysfunkcji wielonarządowej
Ciężka posocznica jako powikłanie ropnia:
- dodatkowo objawy hipoperfuzji lub hipotensji
* następcza dysfunkcja narządowa
Zapalenie kości - podział:
WYKŁAD:
• bakteryjne = ropne
• niebakteryjne
KRYST: A. ze względu na przyczyny: • zębopochodne • pourazowe • chemiczne • krwiopochodne • popromienicze
B. ze względu na przebieg:
• ostre
• przewlekłe
• przewlekłe nawracające
C. ze względu na zasięg
• rozlane
• ograniczone
Bakterie odpowiedzialne za zapalenia kości szczęk:
- flora bakteryjna mieszana (głównie paciorkowce; Streptococcus viridans, Prevotella, Fusobacterium, Peptostreptococcus)
- możliwe patogeny niecharakterystyczne dla zakażeń zębopochodnych - Stapylococcus aureus
- zapalenia pourazowe - głównie Gram-ujemne
Bakteryjne zapalenie kości:
- najczęstsza postać
- charakteryzuje się tworzeniem treści ropnej w obrębie szpiku kostnego z następową martwicą
- etiologia: zębopochodna (najczęściej), pourazowa, jatrogenna (zakażenie rany pooperacyjnej), implantopochodna, zakażenie patologicznej zmiany wewnątrzkostnej (torbieli lub guza), krwiopochodna (u dzieci - niezwykle rzadko)
Bakteryjne zapalenie kości - podział ze względu na przebieg:
a. ostre
b. przewlekłe
• pierwotne (bez incydentów zaostrzenia)
• wtórne (z incydentem zaostrzenia)
Czynniki wpływające na przebieg zapalenia kości:
- stopień ukrwienia śródkościa (kluczowe)
- skuteczność odpowiedzi immuno gospodarza
- wirulencja patogenów
Zapalenie kości częściej dotyczy szczęki czy żuchwy?Dlaczego?
częściej w żuchwie
znacznie mniejszy stopień ukrwienia śródkościa niż w szczęce z powodu:
• krew t. zębodołowej ma niższy poziom saturacji niż w t. szczękowej
• znacznie mniejsza ilość naczyń okostnej przenika przez grubą blaszkę korową żuchwy niż przez cienką w szczęce
Co może prowadzić do przewlekłego zaburzenia ukrwienia kości, a tym samym stanowi czynnik predysponujący do wystąpienia zapalenia kości?
- terapia lekami antyresorpcyjnymi )bisfosfoniany, denosumab) i antyangiogennymi (bewacyzumab)
- martwica popromienna
- dysplazja włóknista
- osteoporoza (choroba Albersa-Schönberga)
- choroba Pageta
- guzy śródkostne (zwłaszcza cementoblastoma)
Fazy ostrego bakteryjnego zapalenia kości:
- faza początkowa - zajęcie wyłącznie szpiku
2. faza ostra - zajęcie szpiku i kości gąbczastej
Faza początkowa ostrego bakteryjnego zap kości:
- zajęcie wyłącznie szpiku
- ogólne objawy pseudogrypowe: gorączka (38-40°C), dreszcze, bóle głowy, obniżony apetyt
- miejscowo: silny ból zajętej kości, ból zęba przyczynowego (nie zawsze)
- odpowiednie leczenie wdrożone na tym etapie może zapobiec przejściu schorzenia w kolejną fazę
Faza ostra bakteryjnego zap kości:
• zajęcie szpiku i kości gąbczastej
• znaczne pogorszenie stanu ogólnego, włącznie z objawami sepsy
• zaburzenia w obrazie krwi: przesunięcie obrazu białokrwinkowego w lewo, wysokie OB, wysokie CRP
• miejscowo:
a. asymetria twarzy: naciek zapalny tk miękkich wokół kości objętej schorzeniem
b. silny ból kości
c. uczucie wysadzania zębów
d. odcinkowe rozchwianie zębów sąsiadujących z zębem przyczynowym (brak reakcji w testach na żywotność miazgi)
e. zęby stojące do przodu w łuku od zęba przyczynowego są bardzo bolesne na nagryzanie i opuk
f. treść ropna wydobywająca się z kości gąbczastej podminowuje okostną → ropień lub mnogie ropnie podokostnowe
g. później treść ropna wydobywa się z kieszonek dziąsłowych oraz tworzą się przetoki dziąsłowe i skórne
h. silny szczękościsk i objaw Vincenta w żuchwie
i. masywny odczyn ze strony okolicznych ww. chłonnych
Faza ostra w zapaleniu szczęki:
- zapalenie szczęki występuje rzadko (z przyczyn anatomicznych)
- jeśli występuje ma mniej agresywny przebieg niż w żuchwie (wyjątek: niemowlęta i dzieci)
- zwykle trwa krócej
- ma bardziej ograniczony charakter
Klasyczne RTG w diagno fazy ostrej zapalenia kości:
- niewydolna = brak objawów
- wykrywa zmiany, w których doszło do utraty 30-50% struktury kości → widoczne dopiero po 10-14 dniach
- pomaga wykryć przyczynę (np. poszerzenie szpary ozębnej, zmiany OKW)
CT w diagno fazy ostrej zapalenia kości:
nieco większa czułość niż klasyczne RTG, ale również może nie ujawnić patologii, zwłaszcza w początkowej fazie
MR w diagno fazy ostrej zapalenia kości:
wysoka czułość (nawet w fazie początkowej), ale mała swoistość → ujawnia zastępowanie utkania szpiku płynem (ropa)
Scyntygrafia w diagno fazy ostrej zapalenia kości:
• najbardziej czuła metoda (wysoka swoistość)
- technet akumuluje się w tk kostnej w której dochodzi do wzmożonej aktywności osteoblastów i osteoklastów
- gal akumuluje się w tk kostnej objętej proc zap
• scyntygrafia znakowanymi leukocytami lub znakowanymi IgG - p/c znakowane technetem-99m lub indem-111 skierowane przeciwko a/g znajdującym się na pow pobudzonych leukocytów
Jak długo utrzymuje się ostre zapalenie kości?
zwykle ustępuje do 1-2 tyg (pod warunkiem odpowiedniego leczenia) bądź przechodzi w fazę przewlekłą
czasem faza ostra nie występuje wcale i schorzenie od razu manifestuje się jako przewlekłe
Faza przewlekła (podostra) bakteryjnego zap kości:
• spadek temp
• większość objawów zapalnych ustępuje całkowicie lub częściowo:
a. niewielkie wzmożenie ruchomości zz
b. bolesność na nagryzanie i opuk
c. obrzęk znacznie się ogranicza
d. utrzymują się mnogie ropnie podokostnowe/podśluzówkowe oraz przetoki
e. tworzenie martwaków kostnych
Klasyczne RTG w diagno fazy przewlekłej zapalenia kości:
- naprzemienna wzmożona i obniżona przepuszczalność prom X - obszary te mają charakter jednorodny lub wielomiejscowy (kość powygryzana przez mole / kość marmurkowata)
- masywne odczyny okostnowe
- obszar martwicy = martwak (sequestrum) wydzielający się z obszarów żywej kości (obszar nowotworzonej kości lub ziarniny = trumienka - involucrum)
Martwaki kostne - tendencja:
martwaki otoczone ziarniną mają tendencję do wydzielania się i mogą z czasem samoistnie wydalić się z kości w obręb skóry lub bł śluz
Do czego może prowadzić znaczna ilość martwej tk kostnej?
do patologicznego złamania kości
Na czym skupia się leczenie ostrej i przewlekłej fazy zap kości?
ostre: antybiotykoterapia + leczenie p/zakrzepowe; chiru ma ograniczone znaczenie
przewlekłe: chiru przede wszystkim; leczenie farmakologiczne ma ograniczone znaczenie
Antybiotyk w ostrym zap kości:
- upośledzone ukrwienie śródkościa + schorzenie często dotyczy osób z obniżoną odpornością → maksymalne dawki dobowe, zawsze i.v. (aby osiągnąć wysokie stężenie leku w surowicy)
- w miarę możliwości pobrać mat do bad bakteriologicznego, wdrożyć antybiotyk empirycznie, a później ew. zweryfikować
I. rzut
• ampi z metronidazolem
• ampi z sulbaktamem przy podejrzeniu zak gronkowcami
• klinda przy uczuleniu na penicyliny
Leczenie p/zakrzepowe w zap kości:
- w fazie ostrej
- leki z grupy antagonistów wit K (acenokumarol, warfaryna) lub heparyna
- dawka pod kontrolą aktualnych parametrów układu hemostatycznego (co najmniej 2x / dziennie) - do INR 3,0
- w Polsce szeroko stosowane, w innych krajach nie
Leczenie chiru w ostrym zap kości:
- ograniczone znaczenie w fazie przewlekłej
- usunięcie przyczyny (INR! - bo p/zakrzepowe) dopiero po podaniu antybiotyku
- ropnie podokostnowe punktujemy a nie nacinamy aby nie uszkadzać ukrwienia kości z okostnej + leczenie p/zakrzepowe
Antybiotyk w przewlekłym zap kości:
- profi przedzabiegowo przy usunięciu martwaków
- przy rozległych zabiegach należy rozważyć i.v., przy mniejszych p.o.
- antybiotyk celowany
Leczenie chiru w przewlekłym zap kości:
- podstawowe znaczenie w fazie przewlekłej
- jego cel: usunięcie ognisk martwicy, tk ziarninowej i kości sklerotycznej, poprawa ukrwienia i zdolności regeneracyjnych kości
- kość usuwa się do chwili, aż z każdej strony ubytku sączy się krew (śródzabiegowo trudno rozróżnić martwą, sklerotyczną i zdrową kość)
Metody chiru leczenia przewlekłego zap kości:
- sekwesrektomia (usunięcie martwaków)
- dekortykacja
- sauceryzacja (krateryzacja)
Sekwesrektomia:
- usunięcie martwaka wraz z otaczającą ziarniną i kością sklerotyczną
- w osłonie antyb
Dekortykacja:
= zabieg Obwegesera
• usunięcie blaszki korowej kości i pokrycie k gąbczastej płatem śluzówkowo-okostnowym celem poprawy ukrwienia i odbarczenia kości
• możliwość pobrania mat do bad
• odsłonięcie płata z całej powierzchni kości (w odróżnieniu od krateryzacji, kiedy odsłaniamy tylko obszar martwej kości)
• nie wolno pozostawiać pustej przestrzeni między płatem a obnażoną kością (gazowy opatrunek uciskowy, dren gumowy)
Sauceryzacja:
= krateryzacja
• wykonanie zagłębienia
• odsłonięcie płata z powierzchni wyłącznie martwej kości (w odróżnieniu od dekortykacji, kiedy odsłaniamy tylko całą powierzchnię kości)
• dokładne wygładzenie wszystkich ostrych krawędzi celem osiągnięcia obłego zagłębienia (saucer - spodek)
• przepłukanie ubytku r-rem soli fizjo
• szczelne wypełnienie ubytku opatrunkiem gazowo-jodoformowym bez ucisku
• opatrunek wymienia się co 7 dni aż do chwili gdy dno ubytku zacznie pokrywać się zdrowym nabłonkiem
Hyperbaria tlenowa w leczeniu zapalenia kości:
- działanie uzupełniające do chiru
- wentylacja pacjenta czystym tlenem w warunkach ciśnienia wyższego niż atmosferyczne → zwiększona w takich warunkach prężność tlenu powoduje uwalnianie dużych ilości at tlenu we krwi, który w ten sposób dociera nawet do tk słabo ukrwionych
- neowaskularyzacja kości (efekt nowotworzenia naczyń włosowatych) i sstymulacjaodp immuno
Zap kości noworodków:
- zwykle kilka tyg po urodzeniu
- związane z urazem okołoporodowym, zakażeniem zat szczęk lub drogą krwiopochodną z innego ogniska zak
- znacznie częściej w szczęce
- duża tendencja do przejścia zak w obręb OUN oraz powikłanie sepsą
- Staphylococcus aureus
Niebakteryjne zap kości - jakie wyróżniamy?
- CRMO (chronic recurrent mulifocal osteomyelitis) - przewlekłe wielomiejscowe nawracające zap kości
- zap kości typu Garré
- martwica popromienna
- martwica polekowa
CRMO:
= chronic recurrent mulifocal osteomyelitis - przewlekłe wielomiejscowe nawracające zap kości
• niebakteryjne (nie-ropne) zap kości
• schorzenia autoZAPALNE (nie autoimmuno) - grupa wrodzonych schorzeń o podłożu genetycznym związana z mutacjami genów odpowiedzialnych za syntezę białek uczestniczących w regulacji proc zapalnego
• powstające nieprawidłowe białka prowadzą do nawrotowego pojawiania się wielomiejscowych stanów zap występujących po zadziałaniu minimalnych lub niedających się określić bodźców
• dotyczy zwykle kilku kości szkieletu, w tym często żuchwy
• przebiega BEZ TWORZENIA ROPNI (objawy podobne do fazy przewlekłej osteomyelitis, ale na żadnym etapie nie dochodzi do wytwarzania treści ropnej)
• nieuchwytny początek i bardzo przewlekły przebieg
• zwykle rozpoznawane u dzieci (4-14 r.ż.), ale niekiedy pierwsze objawy dopiero u dorosłych
• 5x częściej u dziewczynek
CRMO - diagno RTG:
- naprzemienne obszary osteosklerozy i osteolizy z silnym odczynem okostnowym
- w przebiegu wieloletnim - bardzo nasilona osteoskleroza
CRMO - leczenie:
• oporne na leczenie: brak odpowiedzi na antybiotyk, chiru daje mierne efekty
leczenie objawowe:
I. rzut - NLPZ
II. rzut - kortykosteroidy, bisfosfoniany
Zapalenie kości typu Garré:
- nie-ropne zap kości
- proliferacja okostnej i podokostnowe nowotworzenie kości wynikające ze wzmożonej reakcji zap w obrębie okostnej
- głównie u dzieci i młodzieży (ze względu na wysoką aktywność osteoblastyczną okostnej w tym wieku)
- niebolesna deformacja kości powodująca znaczną asymetrię twarzy
- brak objawów ogólnych
- różnicowanie: mięsak Ewinga, osteosarcoma, dysplazja włóknista, kiłowe zap kości
Zapalenie kości typu Garré - diagno RTG:
- pogrubienie kości korowej
- obraz łusek cebuli (związany z nowotworzeniem podokostnowym)
- różnicowanie: mięsak Ewinga, osteosarcoma, dysplazja włóknista, kiłowe zap kości
Zapalenie kości typu Garré - leczenie:
- objawowe farmakologiczne
* niektórzy autorzy zalecają chiru (resekcja kości)
Martwica popromienna kk:
- związana z radioterapią p/neo
- 5-15% po radio GiS kończy się tym powikłaniem
- rozwija się od 12 msc do 15 lat po radio
- głównie dotyczy żuchwy
- jest to stan nieodwracalny i nie ulega samoistnemu cofnięciu się
- wynika z trwałych zaburzeń śródkościa spowodowanych przez napromieniowanie.
radio → zanik naczyń krwionośnych → niedotlenienie → martwica + zab synt kolagenu + zab zdolności regeneracyjnych
Martwica popromienna kk - czynniki ryzyka:
- wysokie dawki frakcyjne
- nieodpowiednie przygotowanie ju przed radioterapią
- ekstrakcja zz po radioterapii
- zła higiena ju
- umiejscowienie guza: język, dno JU, okolica zatrzonowcowa (bezpośrednie objęcie żuchwy polem napromieniania)
Martwica popromienna kk - obraz kliniczny:
- bardzo zróżnicowany:
- asymptomatyczne obnażenie kości na niewielkim obszarze
- martwica o piorunującym przebiegu z b. silnymi bólami, przetokami skórnymi i śluzówkowymi, odsłonięcie martwej kości na znacznym obszarze (foetor ex ore), złamania patologiczne
Martwica popromienna kk - leczenie:
- trudne i długotrwałe
- można zastosować hiperbarię tlenową
- antybiotyk tylko przy współistnieniu stanu zap (obecność na pow tk martwiczych tylko bakterii saprofitujących oraz braku drobnoustrojów w głębszych warstwach kk)
a. przy stanach o niskim stopniu zaawansowania częste przepłukiwania r-rem antyseptyku, oczyszczenie rany, sekwestrektomia w osłonie antybiotykowej
b. znaczne zaawansowanie - odcinkowa resekcja kości z następową rekonstrukcją
c. przy złamaniach pato - usunięcie odcinkowe kości z obu kikutów i uzupełnienie przeszczepem kostnym
Martwica popromienna kk - podział:
- aseptyczna - zmiany dotyczą wyłącznie obrazu RTG
* septyczna - manifestuje się objawami klinicznymi i radiologicznymi
Martwica polekowa kości - jakie leki ją powodują?
- bisfosfoniany - leki wywołujące apoptozę osteoklastów (hamowanie resorpcji kości), są stosowane w onkologii (rozsiew neo do kości, szpiczak mnogi) oraz w leczeniu osteoporozy i choroby Pageta
- denozumab - p/ciało monoklonalne (IgG2) anty- RANKL
- bewacyzumab - p/ciało monoklonalne anty-VEGF (czynnik śródbłonka naczyń)
leki te zaburzają bilans między procesami które wykonują osteoklasty i osteoblasty i jak dojdzie do tego zaburzenia to powstaje martwica kości
Martwica polekowa kości:
- schorzenie charakterystyczne dla kk szczękowych (wysoki wskaźnik przemian metabolicznych kk szczękowych związany z dużą siłą nacisku podczas żucia)
- bisfosfoniany, denozumab, bewacyzumab
Martwica polekowa kości - kryteria rozpoznawcze:
- przebyte leczenie antyresorpcyjne lub antyangiogenne
- odsłonięty obszar martwiczo zmienionej kości szczękowej, który utrzymuje się > 8 tyg
- brak radioterapii w wywiadzie
Czynniki podwyższonego ryzyka wystąpienia martwicy polekowej w przypadku stosowania bisfosfonianów:
- stosowanie kw zoledronowego
- i.v.
- długotrwałe stosowanie (min. 3 lata)
- jednoczesne stosowanie kortykosteroidów
- wcześniejsze epizody martwicy kk
- wyjściowa obecność zapalenia kk przed ekstrakcją zz
Martwica polekowa kości - obraz kliniczny:
- pierwszy objaw związany jest zwykle z ekstrakcją zęba, innymi zab. chiru lub urazem bł. śluz
- źle gojący się zębodół, silne dolegliwości bólowe, obnażenie kk, przetoki dziąsłowe, i skórne, złamania pato
- charakterystyczne są ostre i poszarpane brzegi martwiczej kości
Martwica polekowa kości - zapobieganie:
- sanacja ju przed wdrożeniem terapii
- wzmożona higiena ju w trakcie i przez wiele lat po zakończonej terapii
- ewentualne ekstrakcje zz w osłonie antybiotykowej (profilaktyka krótko- i długoterminowa)
- rozważyć z lekarzem prowadzącym czasowe odstawienie leku
- jak najmniej traumatyczne usunięcie i jedynie delikatne łyżeczkowanie zębodołu po ekstrakcji
- poleca się wprowadzenie do zębodołu własnopochodnej fibryny bogatopłytkowej (PRF) celem lepszego gojenia
Odstawienie leku przed zabiegiem w celu zapobiegania polekowej martwicy kości:
- decyduje lekarz prowadzący
- min 2 msc przed zabiegiem
- CTx w surowicy > 150 pg/ml
CTx - co to i jakie są normy?
C-końcowy telopeptyd łańcucha α kolagenu I = marker resorpcji kości - pośrednio określa ryzyko wystąpienia martwicy polekowej kk
< 100 pg/ml - wysokie ryzyko martwicy
100-150 pg/ml - średnie ryzyko martwicy
> 150 pg/ml - niskie ryzyko martwicy
Komórka dominująca w zapaleniu przewlekłym:
makrofag
Makrofagi w zap ostrym:
- makrofagi gromadzą się w miejscu zap dopiero po 48 h
* po ustąpieniu zap makrofagi obumierają lub przechodzą naczyniami chłonnymi do ww chłonnych
Makrofagi w zap przewlekłym:
szybka i trwała rekrutacja makrofagów do msca zapalenia
odpowiadają za to:
• chemotaksja makrofagów pod wpływem fragmentu C5a komplementu
• produkty rozpadu kolagenu
• chemokiny produkowane przez już zrekrutowane makrofagi (zamknięte koło patogenetyczne)
Zapalenia ziarniniakowe - co to?
zap ziarniniakowe / ziarniniakowate / swoiste
forma przewlekłego zapalenia, w której dochodzi do reakcji immunologicznej nadwrażliwości typu późnego (komórkowego); dawniej nazywana swoistym - charakterystyczny obraz mikroskopowy (ziarniniaki nabłonkowatokomórkowe) dla danej jednostki chorobowej
Jak powstają ziarniniaki nabłonkowatokomórkowe?
makrofag pochłania patogen → makrofag prezentuje antygen limf T → limf T produkuje IL-2 (który zwrotnie aktywuje limf T) i interferon γ, który przekształca makrofag w komórki nabłonkowate
komórki nabłonkowate = makrofag, który pochłonął bakterie wywołujące swoisty odczyn
Jakie zapalenia zaliczamy do grupy zapaleń ziarniniakowych?
- promienica
- kiła
- gruźlica
- zespół Melkerssona-Rosenthala
Promienica:
- przewlekła choroba zakaźna (pierwotnie przewlekła)
- najczęstsze zapalenie swoiste obszaru twarzowo-szczękowego (obszar ten jest wybitnie predysponowany do zakażenia)
- bakterie z rodzaju Actinomyces (Gram dodatnie, beztlenowe) - najczęściej Actinomyces izraeli
- objawy promienicy mogą być wywołane również infekcją (niezwykle rzadko): Propionibacterium propionicum, Arachnia propionica, Nocardia
- zakażenie oportunistyczne (endogenne) wywołane przez patogen saprofitujący JU (pod wpływem urazu, zakażenia czy osłabienia odporności stają się patogenne)
- zwykle dotyczy tk miękkich
Promienica - czynniki predysponujące:
- mężczyźni
- > 50 rż
- zła higiena JU
- uraz operacyjny
- spadek odporności
Postaci promienicy:
- płucno-piersiowa - 10-15%
- brzuszna - 15-2-%
- twarzowo-szyjna - 33-65% (najczęstsza)
Postaci kliniczne promienicy:
- naciekowa = naciek promieniczy
- guzowata = promieniczak
- ropna
- promienicze zapalenie kości
Naciek promieniczy:
infiltratio actinomycotica
- predysponowana okolica przyuszniczo-żwaczowa
- deskowato-twardy, niebolesny naciek, pokryty sinoczerwoną skórą
- szczękościsk
- brak odczynu węzłowego (chyba, że dołączy wtórne nadkażenie nieswoiste)
- przebieg wybitnie przewlekły
- włóknienie tkanek objętych naciekiem
Zropienie nacieku promieniczego:
infiltratio actinomycotika abscendens
- zwane ropniem promieniczym (abscessus actinomycoticus)
- w obrębie nacieku promieniczego tworzą się ropnie (zwykle mnogie) - ogniska chełbotania
- ropnie opróżniają się samoistnie przez skórę lub bł śluz (przetoki)
- z przetok sączy się treść ropna zawierająca druzy promienicze, przypominające ziarna siarki
- przetoki goją się z pozostawieniem blizn (zmarszczki promienicze) → mogą być punktem wyjścia ponownego rozwoju promienicy (np. przy spadku odporności), ponieważ bytują w nich promieniowce
Promieniczak:
Actinomycoma
- niebolesny guz o nieostrych granicach
- znikoma ruchomość względem podłoża (dość mocno zrośnięty z podłożem)
- może też dotyczyć kości (rozdęcie)
- różnicowanie z guzem neo
Promienica kk szczękowych - postać centralna:
- zak z okolicy OKW (najczęściej) lub ze szpary złamania
- obraz kliniczny i rtg jak z fazie przewlekłej zap
- martwaki, przetoki
Promienica kk szczękowych - postać obwodowa:
- zak z otoczenia (skóra, bł śluz) - charakter wtóny
- deformacja kk, masywny odczyn odokostnowy
- liczne ubytki osteolityczne kk
- niezwykle rzadka postać
Diagnostyka promienicy - z jakich elementów się składa?
- obraz kliniczny
- bad bakteriologiczne
- hist-pat
Diagnostyka promienicy - obraz kliniczny:
raczej charakterystyczny, ale nie zawsze ze względu na możliwe nadkażenie innymi szczepami i wcześniejsze stosowanie antb powoduje
Diagnostyka promienicy - bad bakteriologiczne:
- materiał należy pobrać z głębokich warstw tk, nie z powierzchni → promieniowce są wrażliwe na tlen
- promieniowce są bardzo wrażliwe na zmianę temp i materiał powinien być transportowany w termosie w temp. ciała ludzkiego i dostarczony do pracowni w ciągu 2 h → często fałszywie ujemny wynik
- specjalne, tzw. czarne podłoże do transportu promieniowców
- informacja dla pracowni mikrobiologicznej o podejrzeniu promienicy
- hodowla w warunkach beztlenowych co najmniej 10 dni
Diagnostyka promienicy - hist-pat:
- kolonie promieniowców, ziarniniaki nabłonkowatokomórkowe → ognisko martwicy, wokół którego kolonie promieniowców układają się promieniście jak promienie od słońca (stąd ich nazwa); nagromadzenia o takim obrazie tworzą ziarniniaki nabłonkowatokomórkowe / obraz kwiata astry
- zjawisko patomorfozy = pod wpływem antb promieniowce ulegają rozpadowi i przypominają paciorkowce lub gronkowce
Promienica - leczenie:
- antybiotykoterapia
• w każdej postaci - długoterminowa antybiotykoterapia, co 4 tyg, w cięższych przypadkach do 6 msc (wcześniejsze odstawienie prowadzi do nawrotu i schorzenie traci swój charakterystyczny obraz kliniczny i hist-pat):
a. penicyliny naturalne i półsyntetyczne
b. tetracykliny, np. doksycyklina (jedyna grupa antb względnie dobrze tolerowana w długoterminowej antybiotykoterapii + mają działanie p/zapalne)
c. makrolidy
d. klindamycyna (niewskazana ze względu na długoterminowość)
• promieniowce są naturalnie oporne na metronidazol (mimo, że to beztlenowce)
- chirurgiczne:
• w postaci ropnej tk miękkich - nacięcie ropnia zgodnie z obowiązującymi zasadami dla ropni tk miękkich, łyżeczkowanie przetok, wycięcie zmarszczek promieniczych
• w postaci guzowatej tk miękkich - wycięcie guza
• w zapaleniu kk - sekwestrektomia
• zawsze dokładna sanacja JU
Gruźlica:
- zapalenie swoiste
- grupa prątków gruźliczych, tzw. prątków typochych (Kocha) - Mycobacteriaceae: M. tuberculosis, M. bovis, M. africanum, M. microti → ZAKAŹNE!
- grupa prątków atypowych (niegruźliczych) - MOTT (Mycobacteria other than tuberculosis): M. avium, M. scrofulaceum, M. chelonae, M. fortuitum, M. ulcerans → wywołują objawy podobne do gruźlicy (mykobakterioza), nie są zakaźne, ale są oporne na większość tuberkulostatyków
- tlenowe, Gram dodatnie pałeczki kwasooporne
- zakażenie drogą kropelkową (M. tuberculosis) / drogą pokarmową (M. bovis)
- skupisko ziarniniaków nabłonkowatokomórkowych → gruzełek gruźliczy → w części centralnej gruzełek ulega martwicy serowatej (swoiste dla gruźlicy)
- pierwotny zespół gruźliczy (zespół Ghona) - ognisko pierwotne gruźlicy wraz z zajętymi ww
MOTT:
Mycobacteria other than tuberculosis
- grupa prątków atypowych (niegruźliczych): M. avium, M. scrofulaceum, M. chelonae, M. fortuitum, M. ulcerans
- wywołują objawy podobne do gruźlicy (mykobakterioza)
- nie są zakaźne
- są oporne na większość tuberkulostatyków
Zespół Ghona:
pierwotny zespół gruźliczy = ognisko pierwotne gruźlicy wraz z zajętymi ww
Gruźlica wrzodziejąca:
tuberculosis ulcerosa
nie gojące się samoistnie owrzodzenia (bolesne, pokryte szarobiałymi
gruzełkami)
drobne gruzełki → zlewanie → rozpad → owrzodzenie
Gruźlica toczniowa:
tuberculosis luposa
• pierwotnie dotyczy skóry
• ze skóry przez ciągłość penetruje w obręb jamy
ustnej
• goi się z pozostawieniem blizny,
który jest stanem przedrakowym (ca in lupo)
guzek → skupisko guzków → zlewanie i rozpadanie się → owrzodzenie → ziarninowanie w centrum owrzodzenia
Gruźlica rozpływna:
tuberculosis colliquativa
• najczęściej policzek i okolica podżuchwowa
twardy naciek → niebolesny guz
→ rozmiękanie → zimny ropień → przetoka → głębokie owrzodzenia
Gruźlicze zap ww chłonnych szyi:
Lymphadenitis colli tuberculosa
najczęstsza postać gruźlicy GiS (ale ogólnie występuje rzadko)
a. postać pierwotna - bezpośrednio po zakażeniu prątkami, przed pełnym rozwojem zjawisk immuno
• charakterystyczna dla dzieci
• zak drogą pokarmową: wrota zak stanowi bł śluz JU lub zatok
b. postać wtórna - uaktywnienie prątków przebywających w stanie anabiozy (najczęściej) / nadkażenie wewnątrz- lub zewnątrzpochodne
• lokalne zab funkcji ukł immuno
Gruźlicze zap ww chłonnych szyi - postać ostra:
- najrzadsza
- dzieci
- masywny rozsiew ogólnoustrojowy (prosówka)
- silny odczyn ogólny
- miejscowo “gorące ropnie” = klasyczne objawy ropnia nieswoistego (ból, obrzęk, zaczerwienienie, ↑temp - w obrazie klinicznym nie ma niczego swoistego)
Gruźlicze zap ww chłonnych szyi - postać podostra:
- najczęstsza
- objawy ogólne miernie nasilone lub ich brak
- węzły twarde, niezrośnięte z otoczeniem → zlewają się i rozmiękają → zimny ropień (martwica serowata - masa półpłynna - daje objaw chełbotania i obrzęk, ale nie ma bólu, ↑ temp, zaczerwienienia i nacieku zap) → przetoki → niegojące się, deformujące blizny = zołzy (skrofuły)
- ropnie opadowe
- czasem może dojść do zwapnienia węzłów - charakterystyczny chrzęst w badaniu palpacyjnym
Gruźlicze zap ww chłonnych szyi - postać przewlekła:
- dość rzadka
- brak objawów ogólnych
- obraz kliniczny jak w postaci podostrej, ale: rzadko przetoki, bez blizn
Gruźlicze zap ww chłonnych - postaci:
- ostra
- podostra (najczęściej)
- przewlekła
Gruźlica tk miękkich - postaci:
- gruźlica wrzodziejąca
- gruźlica toczniowa
- gruźlica rozpływna
Gruźlicze zap kości:
Osteomyelitis tuberculosa
- bardzo rzadko
- w obszarze twarzoczaszki najbardziej predysponowana jest k jarzmowa, potem żuchwa
a. postać centralna - wrota zakażenia stanowi kanał zęba, rana poekstrakcyjna
b. postać obwodowa - przez ciągłąść z istniejących ognisk w obrębie tk miękkich
c. postać rozlana - przy zak krwiopochodnym
Barwienie metodą Ziehla-Neelsena:
- diagnostyka gruźlicy
- obecnie niestosowana
- forma bad bakterioskopowego
- barwienie wydzieliny odkrztuszanej z oskrzeli fuksyną karbolową i błękitem metylenowym → oglądanie pod mikroskopem
- pałeczki kwasooporne wybarwiają się na czerwono, a tło pozostaje niebieskie
Metody diagno gruźlicy:
- metody genetyczne (system sondy genetycznej, reakcja łańcuchowa polimerazy, PCR, rt-PCR) - PCR ma również znaczenie w identyfikacji prątków atypowych
- histpat
- RTG klatki piersiowej i twarzoczaszki
- śródskórna próba tuberkulinowa Mantoux (z tuberkuliną RT-23 lub PPD - tuberculin purified protein derivative) - znaczenie drugorzędne w rozpoznaniu
- barwienie metodą Ziehla-Neelsena - niestosowana
- hodowla na pożywce Lowensteina-Jensena (trwa do 8 tyg - niestosowana), metoda Bactec (trwa do 6 tyg - może być stosowana, ale długotrwała)
Gruźlica - leczenie:
- leczenie tuberkulostatykami - przy zakażeniu prątkami typowymi:
• podstawowe: rifampicyna, izoniazyd, pirazynamid
• uzupełniające: streptomycyna, etambutol
I faza - 2 msce → 3 podstawowe + 1 uzupełniający
II faza - 4 msce → rifampicyna + izoniazyd
- chiru:
a. gruźlica tk miękkich
• przy braku odp na leczenie tuberkulostat
• metoda z wyboru w gruźlicy atypowej
• tylko w gruźlicy rozpływnej i gruźlicy ww chłonnych
• opróżnianie zimnych ropni → nakłucie przez zdrową skórę
• wycięcie (lymphadenectomia)
• zabiegi chiru w osłonie tuberkulostat
b. gruźlica kk: sekwestrektomia w osłonie tuberkulostatyków
Kiła:
lues, syphilis
- zakażenie swoiste
- krętek blady (Treponema pallidum) - beztlenowiec Gram-ujemny
- wrodzona (lues congenita) - zakażenie przez łożysko / nabyta (lues acquisita) - choroba weneryczna
Kiła nabyta:
- najczęstsza postać kiły
- krętki namnażają się w miejscu wniknięcia, podążają do regionalnych ww chłon, a stąd do ukł krwionośnego → kiła pierwszorzędowa
- pojawiają się dodatnie odczyny serologiczne
- podanie antb na tym etapie powstrzymuje dalsze etapy sschorzenia
Kiła - zmiana pierwotna:
wrzód twardy (ulcus durum, affectio primaria)
- utrzymuje się 21 dni od zakażenia
- zazwyczaj w obrębie narządów płciowych, ale może pojawić się w JU
- niebolesna i twarda
- regularny kształt
- powiększenie okolicznych ww chłonnych - bezbolesne, twarde, niezrośnięte
- goi się bez pozostawiania blizny
Kiła drugorzędowa:
- 9-10 tyg od zakażenia
- trwa do 2 lat
- masywne namnażanie krętków we krwi (krętkowica)
- obfita ilość krętków w ślinie
- wycinki tkankowe na tym etapie nie dają rozpoznania (bo krętki we krwi a nie w tkankach) → rozpoznanie na podstawie badania serologicznego
Kiła drugorzędowa - obraz w JU:
- angina luetica (angina kiłowa) - bez klinicznych cech procesu infekcyjnego
- exanthema, enanthema (ospa miłosna) - miedziany kolor wykwitów
- kłykciny płaskie (lepieże)
- osutka pierścieniowa (język)
- leukodema lueticum (kiłowe plamy bielacze)
- lymphadenopathia
- aleopecia luetica
- pełzające owrzodzenia bł śluz JU (snail track ulcers)
Kiła utajona:
- zazwyczaj od 2 do 5-10 lat od zakażenia
- kiła utajona wczesna = nawroty objawów z kiły drugorzędowej / późna = asymptomatyczna
- nadal krętki namnażają się we krwi → pacjent może zakażać
Kiła trzeciorzędowa:
- nieuleczalna = choroba całego życia
- brak krętków we krwi
- może nie wystąpić, zwłaszcza jeżeli w trakcie kiły drugorzędowej pacjent był leczony antb
a. kiła sercowo-naczyniowa (tętniaki workowate aorty zawsze powyżej przepony)
b. kiła OUN (wiąd rdzenia, udar w obrębie t. środkowej mózgu u osoby młodej)
c. kilaki (gummata) - ziarniniak kiłowy: głównie wątroba i inne narządy miąższowe, mogą pojawić się w kości (kilaki podniebienia - nosowanie w trakcie mowy)
Kiła wrodzona:
- zakażenie przez łożysko po 5. msc ciąży (do 5 msc łożysko nie przepuszcza krętków)
- matka musi być w okresie kiły pierwszo- lub drugorzędowej (również w okresie kiły utajonej)
- często prowadzi do obumarcia płodu
Kiła wrodzona wczesna:
- ujawnia się w okresie płodowym lub najpóźniej do 2 rż (w JU objawy kiły nabytej 2-rzęd)
- stygmaty kiły wrodzonej wczesnej: exanthema (wysypka), rhagades (zajady - ragady), coryza (sapka kiłowa), nasus sellatus (nos siodełkowaty), facies senillis (twarz starcza), abscessus Dubois, pneumoria alba, cirrhosis luetica hepatis
Kiła wrodzona późna:
- po 2 rż
- stygmaty kiły wrodzonej późnej: blizny Parrota, triada Hutchinsona (zęby Hutchinsona, zmętnienie rogówki, głuchota), zęby Fourniera, czoło olimpijskie (wysunięcie do przodu k. czołowej i wrażenie kwadratowej głowy), caput quadratum, zanik n. II i VIII → stąd problemy ze wzrokiem i słuchem
Zespół Melkerssona-Rosenthala:
• zapalenie ziarniniakowe
- przypuszczalna etiologia: przewlekłe nawracające, ziarniniakowe zap drobnych tt obszaru twarzoczaszki
- początkowo (przez wiele lat) postać jednoobjawowa - ziarninakowe zapalenie wargi górnej (zespół Mieschera)
- może być pierwszym objawem Leśniewskiego-Crohna lub poprzedzać jego wystąpienie nawet o 10 lat (w L-C charakterystyczne pobrukowanie bł śluz JU)
TRIADA:
- nawracające obrzęki twarzy (głównie wargi górnej, również policzka lub wargi dolnej) - jeżeli nie umiejscawia się w linii pośrodkowej to jest jednostronny
- pobruzdowany język
- obwodowe porażenie n. VII
objawy współtowarzyszące (niestałe):
• zab smaku
• suchość w JU (spadek prod śliny)
• pęknięcia i owrzodzenia bł śluz JU
• obrzęki dziąseł, języka, podniebienia i policzków
• objawy ogólne: bóle głowy, rozbicie gorączka
Triada Hutchinsona:
• kiła wrodzona późna
- zęby Hutchinsona (charakterystyczne wręby na siekaczach przyśrodkowych)
- zmętnienie rogówki
- głuchota
Zęby Fourniera:
- kiła wrodzona późna
* beczułkowate, spłaszczone 6 dolne
Zespół Melkerssona-Rosenthala - leczenie:
objawowe:
• kortykosteroidy, np. prednizon 30-60 mg / dobę przez 2-4 tyg, później dawka podtrzymująca 10 mg / dobę przez 2-4 msc
• leczenie biologiczne - anty-TNF (infliximab, adalimumab)
• hydroksychlorochina (lek antymalaryczny)
• klofazymina (lek p/gruźliczy i p/trądowy)
• tetracykliny lub metronidazol (działanie p/zapalne)
• wstrzyknięcia kortykoster do zmian obrzękowych
• wycięcie przerostów i rekonstrukcja
Sarkoidoza:
- zapalenie ziarniniakowe
- przewlekła choroba o nieznanej etiologii, w której dochodzi do tworzenia ziarniniaków nabłokowatokomókowych, które nie ulegają serowaceniu
- zmiany dotyczą głównie wnękowych ww chłonn w płucach, ale mogą rozwinąć się nieomal w każdym obszarze anato
- istnieją przypuszczenia, że tłem choroby jest wadliwa odp immuno na kontakt z prątkami gruźlicy
- rozpoznawana zwykle u pacjentów między 35-45 rż
- w JU: niebolesne nacieki ziarniniakowe w postaci przerostu dziąseł, drobnych guzków lub plam, rozchwianie zz, dysfunkcja SSŻ, zespół Heerfordta
Zespół Heerfordta:
• w przebiegu sarkoidozy
- obustronne powiększenie przyusznic wraz z przyuszniczymi ww chłonnymi
- zapalenie tęczówki
- porażenie n. III i VII