Hoofdstuk 2 Bewustzijnsfilosofie Flashcards
renaissance
De herontdekking van ideeën uit de klassieke oudheid leidde in het Europa van na de middeleeuwen tot een opleving van oude filosofische debatten over de herkomst en aard van de geestelijke vermogens van de mens. Oude geschriften werden opnieuw bestudeerd, wat ertoe leidde dat posities als
empirisme, rationalisme en nativisme in nieuwe gedaanten de kop op staken. Periode van Descartes, John Locke en Gottfried Wilhelm Leibniz
René Descartes (1586 - 1650)
- werd een invloedrijk voorstander van een mechanistische verklaring voor de traditionele functies van de Aristotelische psyche of ziel.
- beschreef de menselijke geest en lichaam als twee op elkaar inwerkende maar onderscheiden entiteiten, die elk hun eigen analyse en verklaring vereisen. Zijn speculaties wakkerden het debat over de waarde van empirisme, nativisme en rationalisme opnieuw aan.
Galileo Galilei (1564-1642)
- ontdekking onbekende manen rond Jupiter
Twee belangrijke inzichten die Descartes kreeg voor de basis van analytische meetkunde:
- Elk punt in de ruimte kan worden gedefinieerd door 3 numerieke afstanden tot willekeurig gekozen lijnen of vlakken
- De baan die een bewegend punt volgt kan worden gedefinieerd als een reeks van deze getallen.
Welke methode paste Descartes toe op een hele reeks aan intellectuele vragen:
Hij meende dat de ontdekking van een verzameling van duidelijke en onbetwistbare entiteiten
als vertrekpunt kon dienen voor een ‘meetkundige’ manier van deductief redeneren op allerlei
niet-wiskundige kennisgebieden
enkelvoudige naturen / simple natures
Descartes
de meest elementaire en fundamentele eigenschappen van fysieke fenomenen.
Hiervan kon het bestaan niet geanalyseerd of betwijfeld worden.
Welke 2 fysische eigenschappen zijn enkelvoudige naturen:
ruimte en beweging. Alle fysieke verschijnselen waren te verklaren in termen van deze 2 eigenschappen.
primaire kwaliteiten & secundaire kwaliteiten
Galileo
primaire kwaliteiten van vorm: hoeveelheid en beweging, waarmee ook onze zintuigen
beschreven kunnen worden.
secundaire kwaliteiten die voortkomen uit de interactie van de primaire kwaliteiten van objecten en de primaire kwaliteiten van onze zintuigen.
Deze theorieën van Descartes en Galileo vormen een combinatie van de oude atoomtheorie van
deeltjes in beweging en het platonische onderscheid tussen verschijningsvorm en ideale vorm
Descartes’ fysica
het hele universum volledig gevuld met drie soorten deeltjes, overeenkomend met de klassieke elementen vuur, lucht en aarde. Zijn ideeën over licht en zicht sloten hierbij aan. Descartes meende dat zich
tussen twee willekeurige punten een volmaakt rechte baan van luchtdeeltjes bevindt, die de basis vormen voor lichtstralen. Als iemand naar een object kijkt, bevindt deze baan van luchtdeeltjes zich tussen het object en het oog. Vibraties van de deeltjes in het object worden langs deze baan naar het oog overgebracht, dat daarop mechanisch reageert.
Mechanistische fysiologie
Descartes: de werking van het lichaam vindt volledig mechanisch plaats (niets meer dan beweging van een klok of andere automatische dingen)
Animale geesten
Descartes
Holten in de hersenen gevuld met een heldere vloeistof.
Hoe dacht Descartes dat het lichaam werkte:
Hij dacht,
onterecht, dat de lange zenuwbanen hol waren en voorzien van uiterst dunne vezels. Descartes zag het lichaam als een mechanische constructie waarin zintuiglijke prikkels in de vorm van
vibraties inwerken op de zintuigen, die via vezels worden doorgegeven naar de hersenen, van
waaruit de animale geesten door de zenuwbanen naar spieren en klieren vloeien.
een persoonlijke ervaring beschreven die Descartes inspireerde om met een mechanistische opvatting van het menselijk gedrag te komen. Welk ervaring bedoelen we hier?
Een belangrijk moment voor Descartes was zijn bezoek aan de buurt Saint-Germain in Parijs, waar hij kennismaakte met een ingenieus poppenspel dat werd bediend door een hydraulisch mechaniek dat in werking gesteld werd wanneer de bezoeker op drukplaten in de vloer stapte. De mechanische manier waarop de poppen in beweging kwamen inspireerde Descartes om op een vergelijkbare manier over menselijk gedrag na te denken, en een mechanische verklaring voor menselijk gedrag te formuleren.
Welke voorlopers van Descartes mechanistische theorie worden genoemd in het boek? Op welke manier breidde Descartes hun werk uit, en hoe is daarin zijn ervaring met het automatische poppenspel te herkennen?
Galileo Galilei beschreef al het skelet met al zijn botten en gewrichten als een automatisch systeem van hefbomen, en William Harvey beschreef de bloedsomloop met het hart als een mechanische pomp. Descartes voerde dit idee van het lichaam als een machine veel verder door. Hij stelde mechanistische beschrijvingen op van de spijsvertering, de bloedsomloop, de ademhaling, de groei en beweging van het lichaam, het slaap- en waakritme, maar ook van psychologische functies als waarneming, verbeelding, geheugen en emoties. In wezen beschreef hij vrijwel de hele mens als een mechanisch systeem, als een automaton.
Naar analogie van het poppenspel dat hij in Saint-Germain, Parijs, had gezien, was een groot deel van zijn theorie hydraulisch van aard. Bij bestudering van kadavers had hij het hersenvocht ontdekt, en hij veronderstelde dat trillingen in de zintuigen stromingen veroorzaakten in dit vocht, die door het hele zenuwstelsel golfden en op hun beurt weer spier- en orgaanweefsel in beweging zetten om gedrag te veroorzaken.
Descartes’ opvattingen komen overeen met het
neurofysiologische principe van de ▌reflex:
waarbij een externe ▌stimulus automatisch een
▌respons geeft. Een reflex waarbij de respons onwillekeurig optreedt wordt tegenwoordig een
ongeconditioneerde reflex genoemd. Descartes beschreef daarnaast een ander soort reflex,
waarbij de stimulus een aangeleerde respons oproept. Lang na hem legde Pavlov met zijn onderzoek naar geconditioneerde reflexen de basis voor een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van de psychologie.
Hoe worden lichamelijke reacties bepaald volgens Descartes:
dat gedrag ook kan worden beïnvloed door emotionele factoren, die hij zag als het resultaat van lokale beroeringen in de poel van animale geesten een combinatie van externe prikkels en interne emotionele reacties van de animale geesten. Descartes volgde een vergelijkbare redenering bij het
verklaren van het verschil tussen waken en slapen.
op welke punten de theorie van Descartes een mechanistisch alternatief biedt voor de theorie van Aristoteles, en op welke punten Descartes de theorie van Aristoteles betrekkelijk ongemoeid laat.
Descartes gaf met zijn theorie en mechanistische verklaring voor al het simpele gedrag dat te maken het met lijfsbehoud en beweging, maar ook met waarneming, geheugen en verbeelding. Daarmee bood hij dus een mechanistisch alternatief voor zowel de vegetatieve ziel als de sensitieve ziel uit de filosofie van Aristoteles.
De hoogste, rationele, ziel uit diens filosofie sloot hij echter uit van mechanistische verklaring. Psychische functies als rationaliteit, bewustzijn en vrije wil moesten fundamenteel anders begrepen worden, volgens Descartes. Deze rationele ziel was substantieel en kwalitatief anders dan de lichamelijke machine, en kon niet mechanistisch verklaard worden.
Discourse on Method
werk van Descartes
beschreef
hij hoe zijn systematische twijfel alles onzeker maakte. Maar uiteindelijk besefte hij dat het, met zijn gedachte dat niets is zoals het is, in elk geval waar was dat hij die zo dacht iets was. Hij kon de subjectieve werkelijkheid van zijn eigen twijfelende geest niet betwijfelen. Het twijfelen zelf leverde Descartes het bewijs voor de zekerheid waarnaar hij verlangde. Hij vatte dit samen in zijn beroemde uitspraak Cogito ergo sum.
aangeboren ideeën
innate ideas
Descartes
Descartes concludeerde dat deze denkende, rationele ziel of geest geen ruimte of materie nodig heeft. Hij bedacht verder dat de ziel zich nooit direct of met volledige bewustheid vertoont. Deze gedachten brachten hem op het bestaan van andere ideeën, die geen afspiegeling
zijn van een zintuiglijke ervaring, zoals volmaaktheid, eenheid en oneindigheid. Descartes
stelde dat deze ideeën moeten voortkomen uit de denkende ziel zelf.
interactief dualisme
visie descartes
onderscheid lichaam en geest = dualist
verschijnselen die voortkomen uit interactie tussen lichaam en geest.
Functie pijnappelklier (epifyse) Descartes
hier worden de zintuiglijke gewaarwordingen samengebracht en vertoond aan de ziel. Deze is niet symmetrisch verdeeld. De ziel
kan daarop haar vrije wil uitoefenen en de epifyse met behulp van de animale geesten laten
zorgen voor aansturing van het gedrag. De strategische locatie van de epifyse was tevens ideaal om beroeringen in de animale geesten te bespeuren.
De passies
Descartes
de bewuste bewuste ervaring van de commoties van animale geesten, de bewustheid van gevoelens als liefde of angst.
Nalatenschap van Descartes
- na 1640 vooral conflicten met religieuze autoriteiten
- liet veel werk achter als ongepubliceerde manuscripten
- bijdragen aan wiskunde, filosofie en de
natuurwetenschappen, leverde hij inspiratie voor de psychologie. Zijn mechanistische ideeën
over het lichaam zijn achterhaald, maar in veel opzichten bleek zijn benadering juist - Zijn filosofie van de geest, met allerlei aspecten van nativisme, rationalisme en interactief dualisme,
inspireerde zijn opvolgers om op allerlei creatieve manieren te reageren.
John Locke (1632-1704)
- An Essay Concerning Human Understanding, boek, trok aandacht van Leibniz, maar wilde niet reageren. Schreef zijn kritiek in New Essays on Human Understanding.
- Locke nam veel van Descartes’ ideeën over fysica en fysiologie over en gebruikte ze als basis
voor zijn empirische kennistheorie. Descartes’ concept van een actieve en bewuste geest met
aangeboren ideeën nam hij niet over. Leibniz deed juist wel. Hij stond voor een filosofie die de nativistische en rationele opvattingen van Descartes onderstreepte - Oxford University, kwam hier in contact met Isaac Newton
Robert Boyle (1627-1691)
- Scheikundige, John Lock volgde hem,
- Wet van Boyle: volume van lucht veranderd met druk
- Royal Society of London opgericht
Sir Anthony Ashley Cooper (1621-1683)
- hard op weg om invloedrijkste politicus in het koninkrijk te worden
- Locke was zijn lijfarts