Tekst 5 Flashcards
Hierarchia znaczeń zachowania
Każde działanie może zyskać wiele, odmiennych interpretacji zróżnicowanych zarówno PIONOWO – czyli pod względem stopnia abstrakcji,
a także POZIOMO – czyli pod względem treści.
Pionowe zróżnicowanie interpretacji działań
(1) ZNACZENIE PODSTAWOWE AKTU BEHAWIORALNEGO,
(2) ZNACZENIE ZWIĄZANE Z CELEM DZIAŁANIA,
(3) ZNACZENIA PERSONALNE,
ZNACZENIE PODSTAWOWE AKTU BEHAWIORALNEGO
którego szczególną własnością jest jego jedyność i pozakontekstualność. (naprzemienne opuszczane i podnoszenie młotka- uderzanie)->identyfikowane bez znajomości jakiegokolwiek kontekstu z tym samym skutkiem dla każdego obserwatora.
Ludzie powszechnie podzielają znaczenie podstawowe licznych aktów behawioralnych – skryptów nierozkładalnych na dalsze elementy.
ZNACZENIE ZWIĄZANE Z CELEM DZIAŁANIA
którego identyfikacja wymaga (po za rozpoznaniem sensu podstawowego) ustalenie celu działania danej osoby. -> dowolny akt zachowania na tym poziomie może mieć liczne znaczenia różniące się między sobą poziomo tj, zasadniczą treścią celu aktora. Znaczenia celowe tego samego działania mogą się różnić także pionowo, czyli ogólnością rozpoznawanego przez obserwatora celu działania aktora.
Ta warstwa nie stanowi pojedynczej, przejrzystej hierarchii, lecz jest wielostopniową hierarchią złożoną, co pomnaża możliwą liczbę sensów działania.
ZNACZENIA PERSONALNE
które dotyczą własności nie tylko działania, lecz także wykonującego je człowieka – jego cech wnioskowanych na podstawie obserwacji zachowania.
Jest sama w sobie zhierarchizowana, tzn cechy różnią się a poziomie abstrakcji – to samo zachowanie np. nie danie datku żebrzącemu może być widziana jako: egoizm, skąpstwo lub nieżyczliwość.
model kategorii językowych
klasyfikuje wszystkie słowa opisujące zachowania społeczne na 4 poziomy różniące się stopniem abstrakcyjności:
Poziomy w modelu kategorii językowych
- czasowniki opisujące konkretne akty działania (mówić, patrzeć, uderzać) o jasno określonym początku i końcu, mają one znaczenie interpersonalnie podzielane i są neutralne w sensie wartościującym
- czasowniki interpretujące działanie (obgadywać, podglądać, pomagać), odnoszą się zarówno do konkretnego aktu działania, jak i do całej ich klasy zwykle mają znaczenie wyraźnie wartościujące
- czasowniki opisujące stany umysłowe lub emocjonalne (lubić, zazdrościc, kochać) których początek i koniec są niezbyt jasno określone, a same stany trudno zweryfikować zewnętrznemu obserwatorowi
- przymiotniki określające cechy (gadatliwy, agresywny, przyjazny), które mają najbardziej abstrakcyjny charakter
Zasady opiniowania innych wg modelu kategorii językowych
Im wyższy poziom abstrakcyjności określenia użytego do interpretacji zachowania tym bardziej przyczyny tegoż są przypisywane czynnikom wewnętrznym stałym , a maleje rola kontekstu sytuacyjnego.
Im bliższa psychicznie obserwowana osoba tym-> mniejsza skłonność do posługiwania się abstrakcyjnymi kategoriami, a najbardziej konkretne interpretacje zachowań własnych.
Sobie samym i swoim najbliższym rzadko przypisujemy cechy, obcym innym częściej- tym bardziej im odleglejsze osoby.
Warstwa znaczeń celowych
jest przedmiotem badań teorii identyfikacji działania – Vallchera i Wagnera-> działania trudne, nieznane, złożone i te, których dopiero się uczymy, interpretujemy w bardziej konkretny sposób niż działania wyuczone i zautomatyzowane.
Warstwa znaczeń personalnych
ma również charakter hierarchiczny – cechy osobowości różnią się szerokością wskaźnikową za pomocą liczby wyrażających je zachowań. Badania pokazują: ludzie preferują posługiwanie się cechami o poziomie abstrakcyjności trzecim od dołu, a więc najbardziej abstrakcyjnym spośród tych, które mają przełożenie na jakieś opisowe treści zachowań. Kiedy jednak kogoś nie lubimy, a zrobi coś dobrego to kategoryzujemy jego zachowanie za pomocą możliwie konkretnych cech (Adam jest dupkiem, ale przybył na czas na spotkanie-trzeba mu przyznać że punktualny jest- chociaż ciągle jest dupkiem ). Odwrotnie jest z cechami pozytywnymi ludzi, których nie lubimy.
Jeden z najważniejszych wyznaczników abstrakcyjności interpretacji
Dystans, jaki dzieli nas od danego zdarzenia.
Co zakłada teoria poziomów interpretacji Trope i Libermana?
zdarzenia bliskie w czasie interpretowane są w sposób konkretny i z uwzględnieniem szczegółów zarówno działania i kontekstu, w jakim mają miejsce. Podczas gdy zdarzenia odległe w czasie są interpretowane w sposób abstrakcyjny, skoncentrowany na nielicznych cechach istotnych, z pominięciem szczegółów i kontekstu.
- > istotnym wskaźnikiem bliskości celu jest szybkość jego realizacji, która zwykle wzrasta w pobliżu celu.
- > bardziej abstrakcyjnie myślimy też o zdarzeniach mniej prawdopodobnych oraz o osobach, które są do nas małe podobne i przez to wydają się odległe
Poziomy znaczenia zachowań:
Wybór kategorii interpretacyjnej w poziomie jest rezultatem współgrania własności interpretowanego zachowania i stanu umysłu osoby dokonującej interpretacji. Interpretacja sensu cudzego zachowania jest więc łączonym rezultatem tego co widzimy (jak dalece zachowanie jest typowe od jakiejś cechy) i w jakim stanie umysłu to widzimy (które kategorie są bardziej dostępne w danym momencie. )
Wyłania się mocno chaotyczny obraz ludzkiego umysłu, ale nie jest tak bo nasz umysł w rzeczywistości jest w wielkim porządku - ma treści które są uprzywilejowane i znacznie częściej używane. Treści- SPRAWCZOŚĆ i WSPÓLNOTOWOŚĆ.
Ybarra i koledzy
Klasyfikacja niezmienników na sprawcze i wspólnotowe oraz cechujące się obydwoma przymiotami.
Niezmienniki kulturowe
Praktyki obserwowane we wszystkich kulturach (związane ze sprawczością i wspólnotowością)
Jak wyciągamy wnioski na temat innych ludzi?
– nasze wrażenia powstają niemal natychmiastowo i na podstawie minimalnej informacji o drugim człowieku, co sugeruje raczej automatyczne niż kontrolowane przetwarzanie danych.
- trafność spostrzegania ludzi: oszacowanie cech dokonywane przez osoby znające się w małym stopniu, nierzadko trafniejsze niż mogłoby wynikać z przypadku
Co wypisane jest na twarzy?
Todorov: wartościowość twarzy (63%wariancji sądów), dominacja (18%wariancji).
- zaufanie i dominacja naj!
- model komputerowy (morfy-sztuczne twarze o naturalnej ekspresji emocjonalnej, ale o własnościach fizycznych wyrażających ich zróżnicowanie pod względem ufności i dominacji)
Wnioski z zachowania ekspresyjnego:
Drugie źródło natychmiastowych wniosków to: niewerbalne zachowania człowieka, jak dowodzą badania nad cienkimi plastrami zachowania, czyli krótkimi nagraniami urywków wyciętych z naturalnego strumienia zachowania. Nagrywanie naturalnego zachowani i wcinanie np. 30sekundowych fragmentów, ocena osoby-> obiektywne kryteria.
Wydłużenie nagrania powyżej 30 sekund nie poprawia trafności.
badania Ambady i Rosenthala