Tekst 5 Flashcards

1
Q

Hierarchia znaczeń zachowania

A

Każde działanie może zyskać wiele, odmiennych interpretacji zróżnicowanych zarówno PIONOWO – czyli pod względem stopnia abstrakcji,
a także POZIOMO – czyli pod względem treści.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
2
Q

Pionowe zróżnicowanie interpretacji działań

A

(1) ZNACZENIE PODSTAWOWE AKTU BEHAWIORALNEGO,
(2) ZNACZENIE ZWIĄZANE Z CELEM DZIAŁANIA,
(3) ZNACZENIA PERSONALNE,

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
3
Q

ZNACZENIE PODSTAWOWE AKTU BEHAWIORALNEGO

A

którego szczególną własnością jest jego jedyność i pozakontekstualność. (naprzemienne opuszczane i podnoszenie młotka- uderzanie)->identyfikowane bez znajomości jakiegokolwiek kontekstu z tym samym skutkiem dla każdego obserwatora.
Ludzie powszechnie podzielają znaczenie podstawowe licznych aktów behawioralnych – skryptów nierozkładalnych na dalsze elementy.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
4
Q

ZNACZENIE ZWIĄZANE Z CELEM DZIAŁANIA

A

którego identyfikacja wymaga (po za rozpoznaniem sensu podstawowego) ustalenie celu działania danej osoby. -> dowolny akt zachowania na tym poziomie może mieć liczne znaczenia różniące się między sobą poziomo tj, zasadniczą treścią celu aktora. Znaczenia celowe tego samego działania mogą się różnić także pionowo, czyli ogólnością rozpoznawanego przez obserwatora celu działania aktora.
Ta warstwa nie stanowi pojedynczej, przejrzystej hierarchii, lecz jest wielostopniową hierarchią złożoną, co pomnaża możliwą liczbę sensów działania.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
5
Q

ZNACZENIA PERSONALNE

A

które dotyczą własności nie tylko działania, lecz także wykonującego je człowieka – jego cech wnioskowanych na podstawie obserwacji zachowania.
Jest sama w sobie zhierarchizowana, tzn cechy różnią się a poziomie abstrakcji – to samo zachowanie np. nie danie datku żebrzącemu może być widziana jako: egoizm, skąpstwo lub nieżyczliwość.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
6
Q

model kategorii językowych

A

klasyfikuje wszystkie słowa opisujące zachowania społeczne na 4 poziomy różniące się stopniem abstrakcyjności:

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
7
Q

Poziomy w modelu kategorii językowych

A
  1. czasowniki opisujące konkretne akty działania (mówić, patrzeć, uderzać) o jasno określonym początku i końcu, mają one znaczenie interpersonalnie podzielane i są neutralne w sensie wartościującym
  2. czasowniki interpretujące działanie (obgadywać, podglądać, pomagać), odnoszą się zarówno do konkretnego aktu działania, jak i do całej ich klasy zwykle mają znaczenie wyraźnie wartościujące
  3. czasowniki opisujące stany umysłowe lub emocjonalne (lubić, zazdrościc, kochać) których początek i koniec są niezbyt jasno określone, a same stany trudno zweryfikować zewnętrznemu obserwatorowi
  4. przymiotniki określające cechy (gadatliwy, agresywny, przyjazny), które mają najbardziej abstrakcyjny charakter
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
8
Q

Zasady opiniowania innych wg modelu kategorii językowych

A

Im wyższy poziom abstrakcyjności określenia użytego do interpretacji zachowania tym bardziej przyczyny tegoż są przypisywane czynnikom wewnętrznym stałym , a maleje rola kontekstu sytuacyjnego.

Im bliższa psychicznie obserwowana osoba tym-> mniejsza skłonność do posługiwania się abstrakcyjnymi kategoriami, a najbardziej konkretne interpretacje zachowań własnych.
Sobie samym i swoim najbliższym rzadko przypisujemy cechy, obcym innym częściej- tym bardziej im odleglejsze osoby.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
9
Q

Warstwa znaczeń celowych

A

jest przedmiotem badań teorii identyfikacji działania – Vallchera i Wagnera-> działania trudne, nieznane, złożone i te, których dopiero się uczymy, interpretujemy w bardziej konkretny sposób niż działania wyuczone i zautomatyzowane.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
10
Q

Warstwa znaczeń personalnych

A

ma również charakter hierarchiczny – cechy osobowości różnią się szerokością wskaźnikową za pomocą liczby wyrażających je zachowań. Badania pokazują: ludzie preferują posługiwanie się cechami o poziomie abstrakcyjności trzecim od dołu, a więc najbardziej abstrakcyjnym spośród tych, które mają przełożenie na jakieś opisowe treści zachowań. Kiedy jednak kogoś nie lubimy, a zrobi coś dobrego to kategoryzujemy jego zachowanie za pomocą możliwie konkretnych cech (Adam jest dupkiem, ale przybył na czas na spotkanie-trzeba mu przyznać że punktualny jest- chociaż ciągle jest dupkiem ). Odwrotnie jest z cechami pozytywnymi ludzi, których nie lubimy.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
11
Q

Jeden z najważniejszych wyznaczników abstrakcyjności interpretacji

A

Dystans, jaki dzieli nas od danego zdarzenia.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
12
Q

Co zakłada teoria poziomów interpretacji Trope i Libermana?

A

zdarzenia bliskie w czasie interpretowane są w sposób konkretny i z uwzględnieniem szczegółów zarówno działania i kontekstu, w jakim mają miejsce. Podczas gdy zdarzenia odległe w czasie są interpretowane w sposób abstrakcyjny, skoncentrowany na nielicznych cechach istotnych, z pominięciem szczegółów i kontekstu.

  • > istotnym wskaźnikiem bliskości celu jest szybkość jego realizacji, która zwykle wzrasta w pobliżu celu.
  • > bardziej abstrakcyjnie myślimy też o zdarzeniach mniej prawdopodobnych oraz o osobach, które są do nas małe podobne i przez to wydają się odległe
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
13
Q

Poziomy znaczenia zachowań:

A

Wybór kategorii interpretacyjnej w poziomie jest rezultatem współgrania własności interpretowanego zachowania i stanu umysłu osoby dokonującej interpretacji. Interpretacja sensu cudzego zachowania jest więc łączonym rezultatem tego co widzimy (jak dalece zachowanie jest typowe od jakiejś cechy) i w jakim stanie umysłu to widzimy (które kategorie są bardziej dostępne w danym momencie. )
Wyłania się mocno chaotyczny obraz ludzkiego umysłu, ale nie jest tak bo nasz umysł w rzeczywistości jest w wielkim porządku - ma treści które są uprzywilejowane i znacznie częściej używane. Treści- SPRAWCZOŚĆ i WSPÓLNOTOWOŚĆ.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
14
Q

Ybarra i koledzy

A

Klasyfikacja niezmienników na sprawcze i wspólnotowe oraz cechujące się obydwoma przymiotami.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
15
Q

Niezmienniki kulturowe

A

Praktyki obserwowane we wszystkich kulturach (związane ze sprawczością i wspólnotowością)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
16
Q

Jak wyciągamy wnioski na temat innych ludzi?

A

– nasze wrażenia powstają niemal natychmiastowo i na podstawie minimalnej informacji o drugim człowieku, co sugeruje raczej automatyczne niż kontrolowane przetwarzanie danych.

  • trafność spostrzegania ludzi: oszacowanie cech dokonywane przez osoby znające się w małym stopniu, nierzadko trafniejsze niż mogłoby wynikać z przypadku
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
17
Q

Co wypisane jest na twarzy?

A

Todorov: wartościowość twarzy (63%wariancji sądów), dominacja (18%wariancji).

  • zaufanie i dominacja naj!
  • model komputerowy (morfy-sztuczne twarze o naturalnej ekspresji emocjonalnej, ale o własnościach fizycznych wyrażających ich zróżnicowanie pod względem ufności i dominacji)
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
18
Q

Wnioski z zachowania ekspresyjnego:

A

Drugie źródło natychmiastowych wniosków to: niewerbalne zachowania człowieka, jak dowodzą badania nad cienkimi plastrami zachowania, czyli krótkimi nagraniami urywków wyciętych z naturalnego strumienia zachowania. Nagrywanie naturalnego zachowani i wcinanie np. 30sekundowych fragmentów, ocena osoby-> obiektywne kryteria.
Wydłużenie nagrania powyżej 30 sekund nie poprawia trafności.
badania Ambady i Rosenthala

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
19
Q

SPONTANICZNE WNIOSKOWANIE CECH

A

badania Ulemana i kolegów - badani spontanicznie wnioskowali o cechach w momencie odczytywania opisu zachowania, ma to charakter automatyczny.

20
Q

Co wyjaśniają teorie atrybucji?

A

wyjaśniają potoczne interpretacje przyczyn zachowania innych osób i własnego.

21
Q

Atrybucja

A

zdroworozsądkowy wniosek o przyczynie zachowania lub zdarzenia.

22
Q

Twórca teorii atrybucji

A

Fritz Heider

23
Q

Bernard Weiner, wyjaśnianie sukcesu i porażki

A

Sukces i porażka mogę być wyjaśnione na 8 sposobów: wewnętrzne stałe kontrolowane, wewnętrzne zmienne kontrolowane, wewnętrzne niekontrolowane stałe i zmienne, zewnętrzne stałe kontrolowane i niekontrolowane, zewnętrzne zmienne kontrolowane i niekontrolowane.

O tym czy zadziała przyczyna czy zewnętrzna decyduje przede wszystkim porównywanie wyników obserwowanej osoby z wynikami innych osób. Np. Janek ma wyniki podobne do kolegów- atrybucja zewnętrzna; Janek ma wyniki lepsze od kolegów- atrybucja wewnętrzna.

W przypadku atrybucji wewnętrznej trzeba jeszcze rozstrzygnąć pomiędzy czynnikami stałymi a zmiennymi. Dokonuje się to na zasadzie porównywania z poprzednimi wynikami tej osoby.

24
Q

Pesymistyczny styl atrybucji

A

wyjaśnianie własnych porażek czynnikami wewnętrznymi, stałymi, niekontrolowanymi

25
Q

Jones i Davis: teoria wniosków korespondentnych

A

dotyczy wnioskowania o dyspozycyjnych cechach człowieka na podstawie jego działania. -> poszukiwanie korespondencji (odpowiedniości) między zaobserwowanym działaniem, intencją działania człowieka i jego predyspozycjami, czyli cechami osobowości. Wniosek korespondentny-> za obserwowanym zachowaniem kryje się jakaś odpowiadająca mu trwała cecha aktora- jest dla obserwatora bardziej użyteczna, bo pozwala zrozumieć przyczyny danego zachowania i pozwala przewidywać zachowania tego człowieka w przyszłości.

26
Q

Kiedy, wg obserwatora, zachowanie aktora jest intencjonalne?

A

gdy „aktor” wiedział o skutkach , do jakich doprowadzi jego zadanie oraz miał swobodę działania i mógł swoim działaniem doprowadzić do tych skutków.

27
Q

Kiedy słabnie pewność wniosków korespondentnych?

A

kiedy działanie aktora jest ograniczone czynnikami sytuacyjnymi, czyli kiedy nie ma swobody działania albo gdy jest narzucone odgrywaną rolą społeczną

28
Q

Model współzmienności Kelleya

A

Zakłada, że potoczne wyjaśnienie powtarzających się zachowań polega na sprawdzaniu, które czynniki współzmieniają się z obserwowanym zachowaniem (Janek się śmieje podczas występu komika). Obserwator bierze pod uwagę 3 rodzaje informacji:
1) spójność zachowania (czy Janek zawsze się śmieje podczas oglądania komika)
2) wybiorczość zachowania (czy śmieje się ze wszystkich komików czy tylko tego?)
3) powszechność zachowania (czy innych ten komik też śmieszy)
Jeśli zachowanie jest wysoce spójne, wybiórcze i powszechne to przyczyny zachowania upatruje się w bodźcu, na które zachowanie jest skierowane (komik.)
Jeśli zachowanie jest wysoce spójne, niewybiórcze i niepowszechne to jego przyczyny upatruje się w działającej osobie
Badania pokazują, że ludzie w największym stopniu opierają się na informacji o spójności zachowania (ułatwiającej wnioskowanie o cechach aktora jako przyczynach), a najsłabiej na informacje i jego powszechności.

29
Q

PODSTAWOWY BŁĄD ATRYBUCJI

A

skłonność do przypisywania cudzych zachowań czynnikom wewnętrznym przy niedocenianiu roli wyznaczników sytuacyjnych zachowań.

30
Q

Trójetpaowy model atrybucji Gilberta

A

pierwszym procesem procesu atrybucji jest IDENTYFIKACJA, czyli odpowiedź na pytanie co aktor robi, na wnioskowanie o cechach składają się dwa kolejne etapy: AUTYMATYCZNY WNIOSEK O CESZE oraz KONTROLOWANA POPRAWKA NA SYTUACJĘ.

31
Q

ASYMETRIA ATRYBUCJI AKTORA I OBSERWTORA

A

podczas gdy cudze zachowanie wyjaśniamy raczej wewnętrznie, to w odniesieniu do zachowań własnych – zewnętrzne. Badania dowiodły, że tej asymetri…nie ma! Jest słaba i łatwo zanika w służbie motywu ochrony samooceny – jeśli własne zachowanie jest pozytywne, ludzie silniej przypisują je czynnikom wewnętrznym niż sytuacyjnym.

32
Q

Egotyzm atrybucyjny

A

tendencja do wyjaśniania własnych zachowań w pochlebny dla siebie sposób. Motyw samooceny ale także mechanizm zgodność-niezgodność uzyskiwanego wyniku z oczekiwaniami.

33
Q

Egocentryzm atrybucyjny

A

przecenianie własnego wkładu w jakiś wynik osiągany z innymi osobami. Stwierdza się do pozytywnych i negatywnych -> większa łatwość przypominania sobie działań własnych niż partnera

34
Q

Efekt fałszywej powszechności

A

przecenianie stopnia rozpowszechnienia własnych zachowań, poglądów, preferencji. Dotyczy wielu własnych poglądów, choć nie tych najbardziej pozytywnych – przeceniamy w tym własną wyjątkowość.
Jest to warunkowane dwoma czynnikami:
* podwyższona dostępność umysłowa : getto informacyjne
* utwierdza nas to w poczuciu słuszności własnych poglądów, co samo w sobie jest pożądane i podnosi przekonanie o własnej wartości (każe oczekiwać, że występuje to bardziej u osób wyznających poglądy mniejszościowe).

35
Q

Cele znaczeń opisowych i wartościujących

A

Znaczenie OPISOWE jest przetwarzane celem skategoryzowania osób, czyli rozpoznania ich cech i motywów (intencji), natomiast znaczenie WARTOŚCIUJĄCE jest przetwarzanie celem zdecydowania, czy osób tych należy raczej unikać, czy też dążyć do kontaktu z nimi.

36
Q

Fiske i model teoretyczny ocen automatycznych

A

W jakich warunkach oceny maja charakter schematopodobny, a w jakich ich formułowanie przyjmuje postać oddolnej integracji danych.

Schematopodobne w dwóch wypadkach:

1) gdy wśród o ocenianym człowieku jest identyfikator kategorii (np. policjant) a dane o jego szczegółowych cechach albo nie dotyczą zawartości kategorii (chodzi na ryby) albo są z tą kategorią zgodne (wysoki)
2) gdy identyfikator nie jest dany, ale konfiguracja cech jest tak charakterystyczna dla kategorii, że automatycznie wywołuje je z pamięci

Wg Fiske rola schematów w ocenianiu rośnie gdy:

- dany schemat był niedawno używany
- schemat jest mało skomplikowany wewnętrznie (jednoznacznie pozytywne lub negatywne)
- sąd wydawany jest w pośpiechu 
- losy człowieka ocenianego nie zależą od oceniającego
37
Q

Atut matczynej oceny

To się tak nie nazywało, ale zostawię XD

A

polega na przeniesieniu pozytywnego lub negatywnego stanu doświadczanego przez osobę oceniająca na osobę ocenianą. Jeśli czujemy się dobrze – oceniamy pozytywniej, źle- negatywnej. Działa to głownie do osób nieznanych i może mieć całkowicie nieświadomy charakter.

38
Q

Oddolna integracja danych, elementy

A
  • sumowanie
  • uśrednianie

Model sumowania zakłada, że rezultatem dodania takiej ind - > wzrost oceny globalnej, model uśredniania zakłada jej spadek.

39
Q

Anderson -> model ważonego uśredniania:

A

założenie, że ocena globalna jest wynikiem uśrednienia ocen cząstkowych pomnożonych przez ich wagę.

40
Q

Efekty asymetrii pozytywno-negatywnej, Czapiński

A

1 - Inklinacja pozytywna

2 - Efekt negatywności

41
Q

Inklinacja pozytywna

A

skłonność do formułowania raczej pozywanych niż negatywnych ocen innych ludzi, samego siebie, obiektów społecznych i świata w ogólności ( optymizm). Ludzie tacy przeceniają stopień osobistej kontroli i pozostają raczej w pozytywnym niż negatywnym nastroju. Większa waga informacji dodatnich.

42
Q

Efekt negatywności

A

czyli większy wpływ informacji negatywnych niż pozytywnych na oceny ogólne. Negatywne zdarzenia i komunikaty niosą więcej informacji i są lepiej przez ludzi rozróżniane, prowadzą do subiektywnie pewniejszych wniosków, gdy pochodzą z wiarygodnego źródła. Ludzie wymagają lepszego uzasadnienia sądów negatywnych. Większa waga kategorii ujemnych.

43
Q

Od czego zależy który z efektów asymetii pozytywno-negatywnej wystąpi?

A

głównym czynnikiem jest to, czy mowa o faktach, czy o nadziejach i oczekiwaniach. Kiedy mowa o faktach – negatywy większy wpływ-> pesymizm ma więc źródło w realizmie. Kiedy mowa o oczekiwaniach, przypuszczeniach, hipotezach – pozytywy ważniejsze od negatywów-> optymizm ma źródło w oczekiwaniach i przypuszczeniach.

44
Q

Tendencyjne sprawdzanie hipotez:

A

model wyśrodkowany pomiędzy oddolnym zbieraniem danych i ocenianiu na podstawie schematu.
-> punktem wyjścia procesu oceniania jest zwykle jakaś mniej lub bardziej nieświadoma hipoteza, co do tego, jaka okaże się formułowana ocena. Ta wstępna hipoteza prowadzi do tendencyjnego zbierania potwierdzających ją danych o osobie ocenianej nieświadomie.

45
Q

Strategia diagnostyczności (hipotezy)

A

poszukiwanie danych istotnych dla rozstrzygnięcia o prawdziwości hipotezy, a ignorowanie nieważnych, ma charakter w pełni racjonalny

46
Q

Strategia konfirmacji (hipotezy)

A

poszukiwanie głownie danych prawdopodobnych przy założeniu słuszności hipotezy i ignorowanie danych z nią sprzecznych, prowadzi zwykle do częstszego potwierdzania (konfirmacji) hipotezy, niż wynikałoby to z obiektywnych danych.