Mechanizmy bakteryjnej patogenezy Flashcards

1
Q

Patogeny emerging

A
nowe czynniki etiologiczne, wyizolowane po 1976 roku
o	Legionella pneumophila
o	Campylobacter jejuni
o	Bartonella hensalae
o	Helicobacter pyroli
o	Borrelia burgdorferi
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
2
Q

• Patogeny reemerging

A

– patogeny pojawiające się na nowo, szczepy zyskujące nowe geny zwiększające ich wirulencje
o Mycobacterium tuberculosis
o Staphylococcus aureus
o Escherichia coli EHEC - enterokrwotoczna

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
3
Q

patogen New-new

A

Wyizolowane po raz pierwszy w historii ludzkości
Legionella
Borrelia

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
4
Q

patogen new-old

A

Znane od dawna i wywołujące choroby wcześniej, ale dopiero od niedawna istnieją metody diagnostyczne do ich identyfikacji
Campylobacter
Bartonella
Helicobacter pyroli

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
5
Q

patogen old-new

A

Patogeny znane od dawna, ale powracające w nowej postaci
Mycobacterium
Vibrio cholerae

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
6
Q

patogen old-old

A

Dawne patogeny stanowiące obecnie istotny czynnik etiologiczny Chlamydia trachomatis
Neisseria gonorhoeae

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
7
Q

Patogeny oportunistyczne

A
  • Powodują choroby u pacjentów z osłabionym układem odpornościowym lub w nowym miejscu ze sprzyjającymi warunkami wzrostu, gdzie wcześniej nie występowały
  • Naturalna flora fizjologiczna człowieka
  • Drobnoustroje powszechnie występujące w środowisku naturalnym – np. bakterie glebowe produkujące antybiotyki
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
8
Q

Współczesne zagrożenia związane z patogenami

A

• Zakażenia związane z żywnością i wodą
o Zakażenia związane z osłabieniem układu odpornościowego
 Transplantologia
 Chemioterapia w leczeniu raka
 AIDS (limfocyty T helperowe)
o Zakażenia związane z pokonaniem barier ochronnych przez bakterie
 Zabiegi chirurgiczne
 Aparatura podtrzymująca życie, np. rurki intubacyjne
o Patogeny oportunistyczne
o Zakażenia wynikające z wydłużonego życia ludzi
• Zakażenia pooperacyjne
• Bioterroryzm

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
9
Q

Mikroflora ludzkiego organizmu

A

• Bakterie wyraźnie zaznaczają swoją obecność
• Szereg korzyści ze współistnienia
o Udział w trawieniu – produkcja enzymów
o Produkcja witamin (K, z grupy B)
o Wykorzystywanie związków odżywczych
o Blokowanie miejsc do adhezji
o Decydująca rola w rozwoju wyściółki jelit
o Rozwój i dojrzewanie układu immunologicznego
o Rola probiotyków i prebiotyków
• Organizm człowieka to złożony ekosystem w którym znajduje się bogata i niezwykle zróżnicowana flora bakteryjna
• Człowiek w życiu płodowym jest pozbawiony drobnoustrojów
• Kolonizacja rozpoczyna się podczas porodu – mikroflora pionierska
• Dominującą florą człowieka są bakterie gram-dodatnie
• W przypadku chorób typu shift następuje przesunięcie tej równowagi na korzyść drobnoustrojów gram-ujemnych

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
10
Q

Jakie drobnoustroje są obecne (skład gatunkowy)?

A

sekwencjonowanie genów 16S rRNA i poszukiwanie pokrewieństw w bazach danych

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
11
Q

Jakie jest pokrewieństwo pomiędzy różnymi izolatami tego samego gatunku?

A

porównanie genomów poprzez profile map restrykcyjnych lub profile otrzymane metodą PCR

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
12
Q

aki jest potencjał fizjologiczny populacji bakteryjnej?

A

izolacja DNA z mieszaniny populacji bakteryjnych trawienie, klonowanie, sekwencjonowanie poszukiwanie genów w bazach danych

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
13
Q

Miazmatyczna teoria chorób

A
  • Przyczyny chorób epidemicznych są w szkodliwym i zanieczyszczonym powietrzu, brudzie i odrażających zapach
  • Zakażenia były wywoływane przez miazmaty, czyli wyziewy gnilnego powietrza pochodzące z wnętrzności ziemi i wdzierające się do ciała (tzw. morowe powietrze)
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
14
Q

Klasyczne postulaty Kocha

A

I Drobnoustrój musi być izolowany od wszystkich chorych osobników wykazujących identyczne objawy chorobowe
II powinien być otrzymywany w czystej hodowli in vitro
III Po celowym zakażeniu gospodarza powinien wywołać objawy chorobowe identyczne z poprzednio obserwowanymi
IV Od intencjonalnie zakażonego gospodarza powinien być wyizolowany ten sam drobnoustrój

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
15
Q

Izolacja patogenu in vitro w czystej kulturze

A

• Bakterie różnią się pod względem wymagań metabolicznych
• Brak jest uniwersalnego medium do hodowli wszystkich drobnoustrojów
• Ogromny wpływ mają też warunki hodowli
• Nie wszystkie bakterie mogą być hodowane na podłożach (Chlamydophila pneumoniae – hodowle tkankowe)
• Bakterie, które nie zostały wyhodowane w postaci czystych kolonii
o Treponema pallidium (jądra królika)
o Mycobacterium leprae
• Zastosowanie metod molekularnych w celu identyfikacji czynnika etiologicznego choroby

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
16
Q

Nowoczesne metody Umożliwiające potwierdzenie postulatów Kocha

A

o identyfikacja drobnoustrojów z tkanek gospodarza z zastosowaniem metody PCR
 odnalezienie charakterystycznego genu i starterów
o identyfikacja drobnoustrojów z tkanek gospodarza z zastosowaniem metod immunohistochemicznych
 znakowanie przeciwciałami określonych struktur
• doprowadziło to do:
o zastosowania antybiotyków w leczeniu chorób
o profilaktyka szczepienna
o higiena, dezynfekcja, zdrowa praktyka

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
17
Q

5 postulat Kocha

A

powstały po nowoczesnych metodach potwierdzających postulaty
• eliminacja drobnoustroju lub ochrona przed ekspozycją na jego działanie powinny eliminować chorobę lub jej zapobiegać
• szczepienia ochronne również jako metoda potwierdzająca związek patogenu z chorobą (wirus HPV –> związek z rakiem szyjki macicy)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
18
Q

Choroby typu „SHIFT”

A
  • brak określonego gatunku odpowiedzialnego za chorobę
  • w wyniku zmian środowiskowych powoduje zwiększenie niektórych liczebności populacji bakterii, co prowadzi do powstania choroby
  • parodontoza
  • waginozy
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
19
Q

Molekularne postulaty Kocha

A

• Dotyczą cechy genu, którego produkt zaklasyfikowano jako czynnik wirulencji:
o 1) odnajdywany jedynie w szczepach chorobotwórczych
o 2) powinien ulegać ekspresji na pewnym etapie infekcji, a kodowany przez niego produkt powinien indukować pewien typ odpowiedzi immunologicznej
o 3) unieczynnienie genu kodującego czynnik wirulencji powinno prowadzić do obniżenia poziomu wirulencji
o 4) wprowadzenie genu (również operonu, wysp patogenności) do szczepu niewirulentnego może przekształcić go w szczep chorobotwórczy
o 5) możliwość klonowania genu – do badań

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
20
Q

Infekcja

A

• proces wniknięcia drobnoustroju do organizmu gospodarza, połączony z jego namnażaniem i kolonizacją
o infekcja nie jest równoznaczna z wystąpieniem objawów chorobowych
o może dojść do eradykacji mikroorganizmu – układ immunologiczny poradzi sobie z mikroorganizmem
o działalność układu immunologicznego eliminuje patogen ale nie objawy chorobowe (choroby autoimmunizacyjne)
• infekcje chroniczne (przewlekłe) - poziom indukowanej odpowiedzi immunologicznej jest zbyt niski do eliminacji patogenu
o zbyt niska odpowiedź immunologiczna powoduje wytworzenie równowagi z patogenem
o Helicobacter pylori –wrzody żołądka, objaw: bóle żołądka -> nowotwór żołądka

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
21
Q

• choroba to

A

kliniczna manifestacja uszkodzeń tkanek gospodarza, zainicjowana oddziaływaniem pomiędzy nim a drobnoustrojem

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
22
Q

• mikroorganizm patogenny to

A

mikroorganizm zdolny do wywołania uszkodzeń organizmu gospodarza

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
23
Q

• kolonizacja to

A

zdolność mikroorganizmu do namnażania się w konkretnej niszy ekologicznej (nie jest równoznaczna z chorobą ani z infekcją)
o Dotyczy głównie środowiska życia mikroorganizmu

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
24
Q

Czynniki wpływające na ewolucję patogenów

A
•	Dostosowanie do warunków środowiska
o	Ofensywne
	Toksyny
	Inwazyny
o	Defensywne
	Maskowanie antygenów
	Proteazy IgA
	Koagulacja
o	Nie specyficzne
	siderofory 
•	Walka o nisze – w jakiś sposób trzeba eliminować inne organizmy, konkurencji (np. antybiotyki, obniżenie pH przez produkcję metabolitów wtórnych)
•	Dostępność czynników odżywczych 
•	Zmiany struktury populacji żywicieli 
o	doprowadzają do powstania chorób, które wcześniej nie występowały
•	Koewolucja patogenów i żywicieli
o	Im dłuższe oddziaływanie między patogenem i żywicielem, tym te odziaływanie jest delikatniejsze i subtelniejsze, przez co nie prowadzą od razu do śmierci żywiciela
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
25
Q

• Plastyczność genomów (genom stale dostosowuje się do środowiska) bakteryjnych zależy od

A

o Rearanżacji DNA - insercje, delecje, inwersje wewnątrz genomu bakteryjnego
o Nagromadzenia mutacji punktowych – przy każdym powielaniu materiału genetycznego polimerazy „mylą się” prowadząc do powstania mutacji w tym również mutacji korzystnych
o Horyzontalnego transferu genów (HGT) - główna siła napędowa ewolucji bakteryjnej

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
26
Q

• Usuwanie z komórki informacji genetycznej

A

o Pseudogenizacja – powstają pseudogeny, czyli obszary zawierające niekodujące geny
o Redukcja genomu – usuwanie fragmentu genomu
o Działają tak patogeny wewnątrzkomórkowe
 Np. wyewoluowanie Shigella spp., z Escherichia coli, która pozbyła się bardzo dużego fragmentu genomu

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
27
Q

Mobilne elementy sprzyjające horyzontalnemu transferu genów

A
  • Bakteriofagi integrowane do chromosomu
  • Transpozony
  • Plazmidy – przenoszone pomiędzy bakteriami
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
28
Q

Mechanizmy warunkujące plastyczność genomów bakteryjnych

A
  1. Mutacje punktowe - Zmiany ekspresji genów
  2. Rekombinacja homologiczna - Rearanżacje DNA, inwersje, duplikacje, delecje, integracja DNA nabytego na drodze HGT
  3. Transformacja - Zyskiwanie nowej informacji genetycznej
  4. Sekwencje insercyjne -
    Insercje, delecje, inwersje DNA, zmiany ekspresji genów
  5. Transpozony - koniugacyjne Koniugacja
  6. Plazmidy -
    Mobilizacja innych plazmidów, HGT
  7. Bakteriofagi - Transdukcja, HGT
  8. Wyspy patogeniczności (PAIs) - HGT, integracja lub utrata dużych fragmentów DNA

9.Mutacje punktowe -
Zmiany ekspresji genów, utrata funkcji

  1. Rekombinacja homologiczna -
    Rearanżacje DNA, delecja DNA, integracja DNA nabytego na drodze HGT
  2. Transpozycja - Zmiany ekspresji genów, utrata funkcji
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
29
Q

• Cykle w których funkcjonują bakteriofagi

A

o Cykl lityczny – bakteriofag namnaża się w bakterii, a następnie ją niszczy
o Cykl lizogenny – bakteriofag wbudowuje się w materiał genetyczny komórki, jest powielany wraz z rozwojem komórki, komórki potomne gospodarza posiadają również tego bakteriofaga
 Cały wirus wnika do komórek zwierzęcych, w przypadku komórek roślinnych niekoniecznie

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
30
Q

Transdukcja uogólniona (ogólna)

A

• Każdy z licznych genów faga litycznego może być przeniesiony z jednej komórki bakterii do drugiej
• Podczas łączenia się części składowych faga, do główki pakowany jest DNA chromosomowy lub plazmidowy bakterii zamiast DNA fagowego
• W komórce biorcy (transduktanta) transdukowany DNA może:
o Być degradowany przez restrykcyjne endonukleazy
o Rekombinować z chromosomem (lub plazmidem), czego wynikiem jest stabilne dziedziczenie niektórych cech dawcy (transdukcja pełna)
o Trwać jako ustabilizowana, ale niereplikująca się cząsteczka (transdukcja poronna)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
31
Q

Transdukcja wyspecjalizowana (ograniczona)

A
  • Udział biorą jedynie fagi lizogenne w których zachodzi faza integracji z chromosomem gospodarza
  • Podczas wycięcia profag może zabrać część otaczającego chromosomu
  • Fag transdukcji ograniczonej (wyspecjalizowana cząstka transdukcyjna, STP, ang. Specialized transducing particle) może utracić zdolność do replikacji
  • Jednak zachowuje zdolność do wstrzyknięcia DNA do komórki biorcy – wycięty fragment zostanie wprowadzony do komórki biorcy, a co za tym idzie zwielokrotnienie lub zyskanie nowych funkcji przez komórki biorcy
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
32
Q

Genom bakteryjny składa się z

A
•	Sekwencje rdzeniowe 
o	o homogennej zawartości par G+C
o	Niewielka podatność na mutacje
o	Kodowanie czynników kluczowych dla komórki bakteryjnej
o	Geny typu house keeping 
•	Wyspy genomowe (GEI, genomic Island) 
o	Odcinki DNA różniące się od reszty chromosomu niosące pulę unikalnych informacji genetycznych, zakodowanych w zwartych blokach DNA
o	Kodujące cechy fenotypowe
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
33
Q

Wyspy genomowe

A

• W zależności od funkcji (cech kodujących w obrębie wysp genomowych) wyspy genomowe dzieli się na:
o Wyspy symbiotyczne (jak tworzyć symbiozę) – elementy metabolizmu, które są odpowiedzialne za cechy pozwalające na życie w symbiozie
o Wyspy metaboliczne – kodowane cechy metabolizmu
o Wyspy opornościowe – kodowane cechy związane z mechanizmami oporności
o Wyspy patogenności (PAI, pathogenicity Island)
 Zgrupowane w geny kodujące białka biorące udział w patogenezie (uzyskiwane najczęściej na drodze HGT)
 Integracja z chromosomem, upodabnianie się do genomu gospodarza,
 Im dłuższa integracja z chromosomem tym wyspy patogenności tracą swoją mobilność – utrata sekwencji insercyjnych po bokach wyspy patogenności (odpowiedzialne za integrację z genomem gospodarza)
 Kodują wiele czynników wirulencji
• Wyspy młode na końcach posiadają sekwencje insercyjne, które umożliwiają im poruszanie się, wyspy stare tracą te sekwencje co skutkuje utratą mobilności

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
34
Q

Cechy charakterystyczne wysp patogenności

A

• Duże jednostki genetyczne na chromosomie bakteryjnym
• Noszą jeden lub więcej genów wirulencji
• Obecne w szczepach patogennych, brak w szczepach niepatogennych
• Często są genetycznie niestabilne
• Obecność elementów genetycznych zaangażowanych w mobilność DNA
o Sekwencje powtórzone, integrazy, transpozazy, geny bakteriofagowe
• Skład sekwencji nukleotydowej ich DNA zwykle różni się od średniej dla całego chromosomu
• Miejsce insercji wysp patogenności często znajduje się w sąsiedztwie genów kodujących t-RNA
o Regiony t-RNA są regionami konserwatywnymi i niezmiennymi, które łatwo rozpoznać

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
35
Q

Wirulencja (zjadliwość)

A

produkcja określonych czynników wirulencji oraz procesy prowadzące do szkodliwości organizmu wyższego

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
36
Q

 Wirotyp to

A

w obrębie danego gatunku, to takie grupy drobnoustrojów posiadające dane czynniki wirulencji – różne wyspy patogenności

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
37
Q

 Serotyp to

A

odmiana w obrębie gatunku drobnoustroju (bakterii, wirusa) wyłoniona za pomocą metod serologicznych, wykazujących różnice w budowie antygenowej

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
38
Q

 Szczep to

A

populacja drobnoustrojów w obrębie gatunku lub odmiany, wyróżniająca się określonymi cechami

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
39
Q

 Izolat to

A

kultura patogena uzyskana z określonego miejsca, w określonym czasie i prowadzona lub przechowywana w laboratorium w celach doświadczalnych

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
40
Q

 Rybotyp to

A

odmiana w obrębie gatunku wyłoniona za pomocą rybotypowania, wykorzystującego informacje z analiz filogenetycznych opartych na rRNA

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
41
Q

 Genotyp to

A

zespół genów danego osobnika warunkujących jego właściwości dziedziczne

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
42
Q

poza genami wysp patogenności, za indukcję objawów chorobowych odpowiedzialne są również

A

o Geny plazmidowe
o Geny w obrębie wysepek patogenności (pathogenicity islet)
o Pojedyncze geny chromosomowe tzw. wysepki jednogenowe (singlet od single gene islet), które stanowią niezależne jednostki transkrypcyjne lub geny profagowe

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
43
Q

Ewolucja przez redukcję

A

Ewolucja genomów bakteryjnych poprzez utratę fragmentów chromosomu lub inaktywację niektórych genów
• Proces adaptacji do nowego środowiska lub selekcja korzystnej cechy
• Mechanizmy odpowiedzialne za powstawanie pseudogenów (rozprzestrzenianie sekwencji IS)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
44
Q

Pangenomy bakteryjne

A

• Pangenom to cała pula genów danego gatunku
• Pangenom otwarty jest złożony z dwóch rodzajów genów
o Core genes (geny rdzeniowe) są to geny obecne we wszystkich szczepach danego gatunku (E. coli, S. pneumoniae)
o Dispensable genes- geny, które nie są niezbędne dla przeżycia danego gatunku i nie występują we wszystkich szczepach
• Pangenom zamknięty- charakteryzuje gatunki bakterii cechujące się dużą konserwatywnością genomów poszczególnych szczepów (B. anthracis, M. tuberculosis, Chlamydophila tracheomatis

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
45
Q

Cechy zwierzęcego modelu – aby można było na nim dobrze badać cechy wirulencji

A
  • wrażliwość na działanie patogenu
  • symptomy choroby u zwierzęcia modelowego powinny odzwierciedlać, te występujące u pierwotnego gospodarza (człowieka)
  • powinna istnieć możliwość pomiaru wirulencji – trzeba sprawdzać czy zwierzę choruje, czy pojawiają się symptomy wskazujące na chorobę które można zbadać
np.
•	Helicobacter pyroli – fretki
•	gruźlica – świnki morskie
•	Haemophilus influenzae – szynszyle
•	trąd – pancernik
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
46
Q

Trzy zasady etyczne w badaniach na ludziach

A

• szacunek wobec obiektu badań
o informowanie o wszelkich podejmowanych działaniach, tak aby dana osoba wiedziała o efektach ubocznych i pożądanych
• badania wnoszą dużo do posiadanej wiedzy
o maksymalny zysk, minimalne szkody dla obiektu badanego
• sprawiedliwość
o rzetelne – losowo wybierana grupa placebo i grupa leczona

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
47
Q

Typy badań klinicznych

A

• badania prospektywne
o zakażenie/leczenie pacjenta następuje w czasie rzeczywistym
o mamy pacjenta który jest już zakażony i badamy to jak rozwija się infekcja, lub jak oddziałuje na zastosowane leczenie
• badania retrospektywne
o badania nad chorobami, które pojawiły się w przeszłości przypadkowo lub w sposób naturalny w celu uzyskania informacji na temat transmisji i postępów choroby u ludzi
o informacje z opisów kronikarzy, lekarzy, kart medycznych itp.

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
48
Q

Idealny model zwierzęcy do badań

A
  • rozwój choroby o identycznych symptomach
  • ta sama droga zakażenia
  • tanie modele zwierzęce
  • łatwe do hodowli
  • łatwość modyfikacji genetycznych – w łatwy sposób można wprowadzać lub usuwać dane geny
  • modyfikacje badań w zależności od cech organizmu modelowego
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
49
Q

zwierzęta gnotobiotyczne „GERM-FREE”

A

o wzrost w sterylnym środowisku - hodowla
o mają specyficzny układ immunologiczny – nie posiadają naturalnej mikroflory
o poród przez cesarskie cięcie – brak nadkażenia przez drobnoustroje z dróg rodnych matki
o bardzo drogie
o badania nad rozwojem odpowiedzi immunologicznej
o problem z komensalizmem – nie są w stanie przyswajać pokarmu

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
50
Q

• zwierzęta pozbawione specyficznych patogenów

A

o środowisko pozbawione specyficznych patogenów

o eliminacja odporności względem specyficznych patogenów

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
51
Q

Krzywa przeżywalności

A

• określa medianę czasu przeżywalności zwierząt po infekcji szczepem dzikim oraz mutantami o określonych cechach wirulencji
• wyniki są istotne statystycznie przy relatywnie małej liczbie zwierząt testowych – nawet poniżej 10 zwięrząt
• metoda ta może być łączona z obrazowaniem biofotonicznym
o szczepy bakteryjne używane do infekcji są modyfikowane operonem lucyferazy (luxABCDE) wprowadzonym do chromosomu

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
52
Q

Obrazowanie biofotoniczne

A
  • bakterie świecą w ciemności
  • na bieżąco sprawdza się postęp infekcji – w czasie rzeczywistym
  • myszy są usypiane i prześwietlane bardzo czułą kamerą
  • specjalne programy oszacowują ilość światła emitowanego przez bakterie
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
53
Q

• Dawka letalna (LD50) to

A

dawka powodująca śmierć (terminalną ostrą fazę infekcji) 50% badanych zwierząt

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
54
Q

• Dawka infekcyjna (ID50) to

A

dawka powodująca zakażenie 50% badanych zwierząt
o określa zdolność patogenu do kolonizacji organizmu gospodarza, ustalenia fazy infekcji i wywołania objawów chorobowych
o cfu w organach lub krwi, obrazowanie biofotoniczne, pocenie się, utrata motoryki

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
55
Q

Test kompetytywności - Competition assay

A

• pozwala określić indeks CI (competitive index)
• zwierzę jest infekowane mieszaniną szczepu zmutowanego i dzikiego
• CI to stosunek szczepu zmutowanego do dzikiego
• jeżeli CI=1 to mutacja nie ma wpływu na wirulencję badanego szczepu
• jeżeli CI˂1 to mutacja ma negatywny wpływ na poziom wirulencji szczepu
o szczepu dzikiego jest znacznie więcej niż mutantu
• jeżeli CI˃1 to mutacja zwiększyła poziom wirulencji szczepu
o mutanta jest znacznie więcej niż szczepu dzikiego
• mutant musi współzawodniczyć o nisze ze szczepem dzikim
• wady:
o słabo rosnące szczepy
o różnice są trudne do interpretacji
o wykluczenie biofotoniki – określanie stosunek jednej bakterii do drugiej, a nie sposób rozpowszechniania jej

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
56
Q

Hodowle tkankowe w analizie procesów wirulencji

A
  • analog organizmu gospodarza – korzystna cecha, badamy konkretny organizm, który chcemy
  • uzyskano wiele istotnych informacji dotyczących oddziaływania patogenów z komórkami eukariotycznymi

zalety:
• nie ma konieczności przeprowadzania testów na zwierzętach (aspekt etyczny)
• łatwość prowadzenia badań
• można prowadzić badania w warunkach ściśle zdefiniowanych
• łatwość badania np.: różnych etapów patogenezy bakteryjnej
• duża powtarzalność wyników – ale w przypadku gdy robi to jedna osoba (ten sam rodzaj pipetowania, popełniania błędów itp.)
• aspekty finansowe

wady:
• pochodne komórek nowotworowych mogą podlegać mutacjom – możliwe ciągłe zmiany cech
• uproszczony układ
• ekspresja genów w innym środowisku – trzeba dokładnie odwzorować medium w którym rosną komórki
• trudność w korelacji wyników
• problemy z wyborem linii komórkowej

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
57
Q

Test gentamycynowy

A
  • hodowle tkankowe są bardzo często używane w celu identyfikacji czynników wirulencji zaangażowanych w adhezję i wnikanie do organizmu gospodarza przez patogeny wewnątrzkomórkowe
  • test gentamycynowy (gentamicin protection assay) pozwala wykryć różnice pomiędzy szczepami dzikimi a mutantami defektywnymi w procesie adhezji lub wnikania
  • gentamycyna – antybiotyk, nie przenika przez błony komórkowe

• W przypadku bakterii opornych na gentamycynę stosuje się inny antybiotyk lub bardzo duże stężenie gentamycyny

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
58
Q

Operony/regulony bakteryjne

A
  • gdy występuje tylko jeden gen odpowiedzialny za cechę wirulencji (bardzo rzadkie zjawisko) – gen ten znajduje się pod regulacją określonych komórkowych regulatorów, które są sterowane przez określone białka regulatorowe, bądź enzymy
  • gdy występuje operon (zbiór wspólnie transkrybowanych i regulowanych genów, położonych obok siebie w genomie; bardzo częste zjawisko) – operon jest regulowany przez sekwencje promotora (miejsce wiązania polimerazy RNA, katalizującej transkrypcję) oraz operatora (krótka sekwencja nukleotydów, znajdująca się tuż przed pierwszym genem struktury)
  • gdy występuje regulon (najczęściej; zestaw operonów lub genów) - regulowane przez wspólny czynnik transkrypcyjny
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
59
Q

Geny reporterowe w analizie procesów wirulencji

A

• gen reporterowy służy badaniu innego genu np. badanie aktywności promotora przez poziom ekspresji genu kodującego β-galaktozydazę (lacZ u E. coli)
• mogą być też użyte do rozróżniania kolonii
• gen reporterowy jest łączony z sekwencją która ma być badana (potencjalne miejsca promotorowe, otwarte ramki odczytu)
o wzmacnianie lub inhibicja sekwencji badanej
• koduje białko, które może być wykryte bezpośrednio (np. emisja światła), lub jego aktywność jest rozpoznawana w wyniku reakcji enzymatycznej prowadzącej do powstania łatwo wykrywalnego produktu ( np. zmiana koloru)

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
60
Q

Białko GFP w badaniu patogenów

A

• wykazano, że ulega ekspresji i produkuje białko zielonej fluorescencji, teraz niekoniecznie zielonej – w zależności od długości białka można uzyskać barwę od zielonej poprzez żółtą do czerwonej
• jest najczęściej stosowanym genem reporterowym ze względu na bogatą paletę barw, stabilność i znikomą toksyczność
badanie poziomu aktywności promotorów in vivo – przyłączenie białka do promotora i sprawdzenie, czy zwiększyła się czy też nie intensywność produkcji białka
• monitorowanie losów bakterii patogennych na modelach zwierzęcych
• badanie w jakich przedziałach komórkowych komórek eukariotycznych znajduje się patogen
• badanie losów poszczególnych białek patogenu w komórkach eukariotycznych
• analiza czasu ekspresji genów wirulencji – czy od samego początku infekcji?
• analiza sekwencyjnej ekspresji genów wirulencji – w jakiej kolejności następuje ekspresja

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
61
Q

Metody w określaniu wirulencji patogenów

A
  1. Mutageneza transpozonowa
  2. Fuzje transkrypcyjne
  3. Identyfikacja genów bakterii patogennych ulegających ekspresji in vivo
  4. STM (Signature-tagged mutagenesis)
  5. IVET (In vivo expresion technology)
  6. RIVET (Recombinase- based IVET)
  7. DFI (Differential fluorescence induction)
How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
62
Q

Mutageneza transpozonowa

A

• Mutageneza to zarówno spontaniczny jak i wywołany przez mutageny proces powstawania zmian – mutacji w DNA
• elementy transpozycyjne (TE, ang. transposable elements) należą do grupy ruchomych elementów genetycznych
1. są zdolne do zmiany miejsca w genomie w wyniku transpozycji (typ rekombinacji nieuprawnionej, która nie wymaga homologii sekwencji nukleotydowych cząsteczek DNA uczestniczących w procesie i zależy od transpozazy kodowanej przez TE) – proces losowy
2. transpozony niosą geny warunkujące cechy fenotypowe
• mutageneza transpozonowa
1. losowa insercja transpozonów do genomu bakterii i poszukiwanie mutantów, które utraciły wirulencję
2. transpozony zawierają markery:
 geny repoterowe LacZ
 geny oporności na antybiotyki
 geny lux kodujące lucyferazę
3. otrzymuje się dużą pulę mutantów
4. transpozon jest jednocześnie markerem uszkodzonego genu - ułatwione klonowanie
5. ograniczenia metody:
 uszkodzenie sekwencje kończące transkrypcję
 uszkodzenie genów warunkujących wzrost – house keeping genes

How well did you know this?
1
Not at all
2
3
4
5
Perfectly
63
Q

Fuzje transkrypcyjne

A
  • analiza aktywności promotorów
  • przy pomocy enzymów restrykcyjnych czy PCR tworzymy fuzję transkrypcyjną – łączymy gen reporterowy z fragmentem DNA potencjalnie zawierającym promotor, który chcemy badać
  • gen reporterowy nie posiada promotora, ma sekwencję startu translacji i wiązania się z rybosomami
  • mierząc poziom produktu genu reporterowego możemy określić siłę promotora czy jego zależność od konkretnych czynników środowiska
64
Q

Identyfikacja genów bakterii patogennych ulegających ekspresji in vivo

A
  • ograniczeniem metody fuzji genów czy mutagenezy transpozonowej jest zaangażowanie w badania hodowli mikroorganizmów in vitro
  • najlepsze warunki pozwalające określić ekspresję genów wirulencji są wewnątrz organizmu gospodarza
  • dobór odpowiedniego zwierzęcia modelowego sprawia problemy
65
Q

STM (Signature-tagged mutagenesis)

A

• metoda pozwala na identyfikacje w jednym doświadczeniu genów potrzebnych do przeżycia w organizmie gospodarza
• oparta na negatywnej selekcji - identyfikuje geny wirulencji, których uszkodzenie uniemożliwia wzrost w organizmie gospodarza
• jest to mutageneza transpozonowa, w której występują różne transpozony (każdy ma swój znacznik)
• polega na analizie przeżywalności klonów in vitro i in vivo
• hybrydyzacja porównawcza (metoda cytogenetyczna polegająca na detekcji utraty lub amplifikacji regionów chromosomowych na poziomie prążka chromosomowego bez konieczności prowadzenia hodowli komórkowej. Polega ona na wyznakowaniu dwóch preparatów DNA (badanego i wzorcowego) różnymi fluorochromami i porównaniu natężenia fluorescencji w chromosomach danej pary)
o zmiana sygnału – brak mutanta lub jego zmiana
o jako sond do hybrydyzacji używa się znaczników z transpozonów – dlatego transpozony muszą mieć specyficzne fragmenty

66
Q

IVET (In vivo expresion technology)

A

• metoda pozytywnej selekcji-identyfikuje promotory (oraz ich aktywność) lub operony, które są aktywne tylko podczas infekcji w organizmie gospodarza
• kluczem tej metody jest konstrukcja systemu genów reporterowych
• poszukuje się genów warunkujących przeżycie komórki w organizmie gospodarza
• metoda polega na wyłapywaniu genów aktywnych przez cały czas infekcji
• manipuluje genetyczne prowadzi się w E. coli z lacZ (genom auksotroficzny)
• natomiast gotowy konstrukt na plazmidzie wstawia się do Salmonella

• budowa plazmidu do IVET – pIVET
• X’ - fragment DNA zawierający potencjalne promotory umożliwiające ekspresję purA
• Za X’ znajduje się miejsce cięcia dla enzymu restrykcyjnego przed genem selekcyjnym
• gen selekcyjny bez promotora (promotorless genes) – zazwyczaj purA, mutanty nie urosną in vivo ale in vitro z dodatkiem puryn już tak
• Bezpromotorowy gen oporności (reporter genes) – zwierzęta karmione antybiotykami
• Drugi gen reporterowy bez promotora przed genem selekcyjnym aby odróżnić mutanty które przeżyły w organizmie
• Gen oporności z własnym promotorem aby znaleźć mutanty z wbudowanym konstruktem (antibiotic resistance gene

67
Q

RIVET (Recombinase- based IVET)

A
  • modyfikacja metody IVET
  • gen TnpR, kodujący resolwazę – enzym umożliwiający wycięcie fragmentu między konkretnymi miejscami
  • metoda czuła, która wychwytuje geny słabiej lub tylko chwilowo ulegające ekspresji
  • jeśli in vivo promotor jest czynny dochodzi do transkrypcji resolwazy, która wycina gen oporności na tetracyklinę/kanamycynę (pojawia się wrażliwość)
  • kiedy promotor jest nieczynny, resolwazy brak i hodowla jest oporna
68
Q

DFI (Differential fluorescence induction)

A
  • połączenie zastosowania genu GFP z cytometrią przepływową (FACS – fluorescent activated cell sorting)
  • pozwala na identyfikowanie genów bakterii patogennych, które ulegają ekspresji w danym środowisku (zarówno in vivo i in vitro)
  • badanie np. poziomu ekspresji w komórkach makrofagów
  • pierwszym etapem jest przygotowanie biblioteki przy użyciu mutagenezy transpozonowej z wykorzystaniem genu gfp, oraz następnie infekcja ta biblioteką komórek makrofagów
  • kolejny etap to zastosowanie cytometrii przepływowej (oddzielenie komórek w których gen reporterowy uległ ekspresji)
  • w drugim etapie sortowania hodujemy bakterie in vitro (wykluczenie komórek, w których promotor jest aktywny in vitro)
  • zyskujemy pule komórek posiadających promotor aktywny in vivo
  • GFP- białko zielonej fluorescencji
  • Bierzemy te, które nie świecą, zakażamy drugi raz makrofagi→ te które świecą ulegają ekspresji tylko in vivo.
69
Q

Metody genomowe w identyfikacji czynników wirulencji

A
  1. GSH (Genomic substractive hybridization)
  2. SCOTS (Selective capture of transcribed sequences)
  3. IVIAT (In vivo - induced antygen technology)
  4. Mikromacierze (microarrays)
70
Q

GSH (Genomic substractive hybridization)

A
  • izolacja sekwencji genomowego DNA specyficznego dla poszczególnych szczepów blisko spokrewnionych bakterii z zastosowaniem metody PCR
  • identyfikuje geny obecne tylko u patogennych lub niepatogennych szczepów
  • DNA genomowe po izolacji od gospodarza jest cięte enzymami restrykcyjnymi
  • końce są ligowane linkerami lub primerami adaptorowymi
  • DNA szczepów niepatogennych jest znakowane biotyną
  • pule fragmentów DNA są mieszane i denaturowane
  • następnie hybrydyzacja fragmentów komplementarnych
  • do mieszaniny dodawane jest złoże streptawidynowe (wiązanie fragmentów zawierających DNA niepatogennego szczepu)
  • w przypadku fragmentów patogennego szczepu, których nie ma u szczepu niepatogennego hybrydyzacja nie nastąpi i fragmenty nie zostaną związane ze streptawidyną
  • następuje kilka rund reakcji hybrydyzacji i otrzymane fragmenty będą unikalne dla szczepu patogennego
  • amplifikacja w reakcji PCR, klonowanie i sekwencjonowanie
71
Q

SCOTS (Selective capture of transcribed sequences)

A
  • metoda oparta na RT-PCR (riverse transcriptase – badamy RNA) często łączona z GSH
  • identyfikuje geny transkrybowane tylko w warunkach in vivo lub in culturo
  • porównujemy dwie pule mRNA (pule mRNA powstającą w szczepach niewirulentnych z pulą mRNA pochodząca ze szczepów wirulentnych)
  • mRNA przepisywane jest przy pomocy odwrotnej transkryptazy na cDNA
  • amplifikacja cDNA
  • jedno cDNA znakowane jest przy pomocy biotyny
  • denaturacja obu puli cDNA i hybrydyzacja
  • jeśli któreś z genów ulegały ekspresji in vivo, a nie ulegały in vitro to nie będą ulegały hybrydyzacji
  • klonowanie do plazmidów i sekwencjonowanie
72
Q

IVIAT (In vivo - induced antygen technology)

A
  • metoda oparta o analizę genomu za pomocą przeciwciał bez udziału zwierząt laboratoryjnych
  • w metodzie wykorzystywane są pule surowicy pobranej od pacjentów, którzy mieli kontakt z patogenem i posiadają odporność względem niego
  • bakterie hodowane w warunkach in vitro łączą się z przeciwciałami, a w puli surowicy pozostają tylko te które są specyficzne dla czynników wirulencji ekspresjonowanych in vivo
  • przeszukiwanie bibliotek genomowych
73
Q

Mikromacierze (microarrays)

A
  • mikromacierze DNA (chipy DNA) są zbiorem sond molekularnych związanych ze stałym podłożem w ściśle określonym porządku
  • sondy stanowią dwuwymiarowy układ mikroskopijnych miejsc, z określonymi sekwencjami kwasu nukleinowego
  • z badanego szczepu izolujemy DNA, tniemy je i oznaczamy odpowiednimi barwnikami – jeśli dojdzie do hybrydyzacji sondy z materiałem badanym to dołek zaczyna świecić
  • technologia ta pozwala na wykrywanie tysięcy cząsteczek kwasów nukleinowych, dzięki możliwości przeprowadzenia wielu eksperymentów hybrydyzacji w jednym czasie
74
Q

• czynniki wirulencji - są molekułami produkowanymi lub strategiami wykazywanymi przez patogenne bakterie w celu umożliwienia

A

o adhezji i kolonizacji
o przeżycia lub uniknięcia odpowiedzi układu immunologicznego
o inwazji i rozprzestrzeniania się w
o zdobycia związków odżywczych i wzrostu
o uwolnienia i rozprzestrzeniania na innych żywicieli

75
Q

Cechy umożliwiające przeżycie patogenu w organizmie gospodarza

A
  • zdolność do adhezji do komórek gospodarza w celu kolonizacji – adhezja to pierwszy kontakt z komórka gospodarza, dlatego jest to kluczowy proces
  • uniknięcie odpowiedzi układu immunologicznego gospodarza zarówno wrodzonej jak i nabytej odpowiedzi
  • zdobycie żelaza oraz innych związków odżywczych w celu umożliwienia rozmnazania – czynnik wirulencji w gospodarzu np. toksyna niszcząca erytrocyt lub siderofor
  • rozprzestrzenienie się w gospodarzu jak i w populacji (cecha umożliwiająca przeżycie gatunku) – zależne od rodzaju infekcji jak i samego patogenu (im młodszy patogen tym bardziej zjadliwy)
  • zdolność do wywołania symptomów chorobowych - niektóre symptomy mogą przyczyniać się do rozwoju infekcji
76
Q

Strategie przeżywania w środowisku zewnętrznym

A
  • bakterie z rodzaju Clostridium i Bacillus produkują endospory
  • odporność na wysychanie Enterococcus i Staphylococcus (dzieje się tak dzięki ograniczeniu utleniania białek i denaturacji DNA podczas wysychania)
  • stan ograniczenia aktywności metabolicznej lub przejście w stan uśpienia (komórki persisters – brak aktywności metabolicznej, gwarantują przeżycie gatunku)
  • zakażanie innych żywicieli – powstawanie żywicieli pośrednich, np. B. burgdorferii przenoszona przez kleszcze
  • produkcji wtórych metabolitów np. bakteriocyny
  • zmiana struktury osłon komórkowych (systemy pomp wyrzutowych)
  • zdolność do zdobywania i metabolizowania czynników odżywczych dostępnych w ograniczonych ilościach
77
Q

PAMPs (pathogen-associated moleculer patterns)

A
•	nie występują u gospodarza
•	maja istotne znaczenie dla patogenu
•	charakteryzują duże grupy patogenów
o	lipopolisacharydy
o	peptydoglikany
o	kwasy tejchojowe
o	mannany
o	bakteryjne DNA
o	dwuniciowe RNA
o	niemetylowane sekwencje CpG
78
Q

PRRs (pattern recognition receptors)

A

• umożliwiają identyfikację patogenu przez układ immunologiczny gospodarza
• obecne na lub w komórkach odporności wrodzonej
• klasyfikacja rodzin receptorów
o TLRs rozpoznają bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki
o NLRs rozpoznają tylko bakterie
o RLRs rozpoznają wirusy
• rozpoznają elementy budowy mikroorganizmów często określane jako PAMPs
• występują konstytutywnie na komórkach układu immunologicznego i rozpoznają PAMPs bez względu na fazę cyklu komórkowego patogenów

79
Q

Biofilm

A

• ustrukturyzowana społeczność komórek bakteryjnych unieruchomionych w biopolimerowej macierzy zewnątrzkomórkowej wytwarzanej przez te komórki
• na trwałe przytwierdzony do podłoża, na którym wzrasta (materia nieożywiona, tkanki organizmu)
• występowanie w formie biofilmu pozwala bakteriom
o na zasiedlanie różnych nisz ekologicznych – jedna z metod adhezji zapewniająca przeżycie w organizmie gospodarza jak i w środowisku zewnętrznym
o przetrwać w niesprzyjających dla pojedynczych komórek warunkach
• Zalety formy biofilmowej
o oporność na działanie antybiotyków oraz środków dezynfekujących
o ochrona przed atakami pierwotniaków
o ochrona przed fagocytozą w organizmie gospodarza – matrix złożony głównie z cukrów, przez co układ odpornościowy rozpoznaje to jako uwodniony cukier (brak widocznych bakterii)

80
Q

Strategie zdobywania żelaza

A

• Żelazo niezbędne do funkcjonowania organizmów bakteryjnych
• Borrelia burgdoferi wykorzystuje mangan zamiast żelaza
• żelazo w organizmie gospodarza:
o laktoferyna (białko sekrecyjne chelatujace jony żelaza)
o transferyna (białko surowicy odpowiedzialne za transport żelaza, produkowane w wątrobie)
o ferrytyna (utrzymuje żelazo w dostępnej i nieszkodliwej formie)
o hem (~70% żelaza w organizmie ludzkim występuje w formie hemoglobiny)
• Siderofory u bakterii
o to niskocząsteczkowe związki o wysokim powinowactwie do jonów żelaza
o należą do dwóch klas chemicznych
 katechole
 hydroksamaty
o bakterie posiadające receptory dla sideroforów produkowanych przez inne gatunki – synergizm w rozwoju koinfekcji – proces energozależny
• Mechanizmy zdobywania żelaza przez bakterie
o żelazo wykorzystywane przez komórki w gospodarza, bakterii, w cząsteczce hemoglobiny – drugi stopień utlenienia
o żelazo przenoszone – trzeci stopień utlenienia
o siderofory przechwytują tylko żelazo na trzecim stopniu utlenienia
o aby wychwycić żelazo na drugim stopniu utlenienia bakterie produkują hemolizyny
• Strategie zdobywania żelaza
o przykłady sideroforów
 enterobaktyna - E. coli
o mutacje w genach kodujących siderofory nie zawsze powodują spadek wirulencji szczepu
o produkcja proteaz rozkładających transferyne lub laktoferyne
o zdobywanie żelaza bezpośrednio z hemoglobiny przez S. aureus
o produkcja hemolizyn (cytolizyn)

81
Q

Toksyny bakteryjne są

A

produktem procesów metabolicznych, który po kontakcie z tkankami gospodarza zaburza ich metabolizm, ze szkodliwym skutkiem dla organizmu

  • w wielu przypadkach geny kodujące toksyny nie znajdują się normalnie w chromosomach bakteryjnych
  • większość toksyn zakodowanych jest na elementach pozachromosomalnych (PAI, plazmidy)
  • w rozprzestrzenianiu się genów kodujących toksyny oraz w ewolucji bakterii patogennych kluczową role odgrywa horyzontalny transfer genów (HGT)
82
Q

Rola toksyn bakteryjnych

A

• rozmnażanie i ewolucja patogenów
o ochrona przed wpływem układu immunologicznego
o zdobywanie czynników odżywczych dla drobnoustroju
• aspekt użytkowy toksyn (szczególnie tych nieniszczących)
o leczenie zeza
o wspomaganie w terapii porażenia mózgowego
o biologiczna regulacja szkodników upraw roślin (Bt toxin)
o zwalczanie plagi komarów
• prawdopodobna rola w
o fizjologii bakterii i ich wirusów
o regulacji komórkowej patogenów
o funkcjonowaniu fagów
o sygnalizacja pomiędzy komórkami

83
Q

Endotoksyny

A

są zintegrowane z komórką bakteryjną i uwalniane w momencie lizy komórki

84
Q

egzotoksyny

A

• Egzotoksyny to białka, które są wydzielane do środowiska zewnętrznego
o niektóre toksyny są akumulowane wewnątrz komórki i uwalnianie w trakcie lizy
o toksyny wstrzykiwane bezpośrednio do komórek żywiciela to białka efektorowe lub egzoenzymy

85
Q

Podział toksyn - nomenklatura w zależności od:

A
  • komórek/narządów, które są atakowane (cytotoksyny, neurotoksyny, hepatotoksyny, werotoksyny)
  • produkujących je bakterii lub wywoływanych przez nie chorób (toksyna Shiga, toksyna cholery, toksyna błonicza)
  • aktywności enzymatycznej toksyny (cyklaza adenylowa, lecytynaza)
  • właściwości biochemicznych (HLT/HST)
  • mechanizmu działania
86
Q

Podział toksyn białkowych

A
•	Toksyny I typu
o	wiążą się z komórką docelową, ale nie wnikają do wnętrza, działają zewnątrzkomórkowo
o	superantygen (SAg)
•	Toksyny II typu
o	działają na błony cytoplazmatyczne komórek eukariotycznych
o	fosfolipazy, cytotoksyny tworzące pory
•	Toksyny III typu
o	klasyczne A-B toksyny
87
Q

Lipopolisacharyd (LPS)

A

Toksyny niebiałkowe
• integralny składnik błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych
• niezbędny do funkcjonowania drobnoustroju (ochrona przed obronnymi mechanizmami makroorganizmu oraz działaniem kwasów żółciowych i hydrofobowych antybiotyków)
• LPS składa się z trzech regionów różniących się budową chemiczną, właściwościami biologicznymi oraz zmiennością strukturalną
• struktura lipidu A odzwierciedla jego swoistą rolę w aktywności biologicznej LPS, stanowiąc centrum toksyczności tej makrocząsteczki
o im bardziej niesymetryczne kwasy tłuszczowe w lipidzie A tym bardziej LPS jest toksyczny
o jeśli jest nie parzysta liczba łańcuchów w lipidzie A, tym LPS jest bardziej toksyczny
• lipid A uwalnia się w czasie rozpadu komórki bakteryjnej

88
Q

Sepsa

A

• sepsa jest określeniem zespołu klinicznego, który stanowi powikłanie ciężkiego zakażenia ogólnoustrojowego i charakteryzuje się ogólnoustrojową reakcją zapalną z towarzyszącym uszkodzeniem wielu tkanek i narządów (nadmierna reakcja układu odpornościowego gospodarza)
• stymulacja leukocytów oraz komórek śródbłonka
• uwolnieniem cytokin i czynników zapalnych:
o interleukiny (IL-I, -6, -8 -10)
o czynnik martwicy nowotworu (TNF-α)
o produkty metabolizmu kwasu arachidonowego (prostaglandyny, leukotrieny)
o czynnik aktywujący płytki krwi
o wolne rodniki tlenowe
o nadtlenek wodoru
o tlenek azotu
• uwolnione gwałtownie czynniki w stanach uogólnionego zakażenia bakteriami Gram-ujemnymi mogą powodować uszkodzenie tkanek nieobjętych infekcja
• ich zwiększona sekrecja powoduje:
o wysoką gorączkę
o hipotensję
o tachykardię
o przyspieszony oddech
o a w ciężkich przypadkach prowadzi to do:
 wewnątrznaczyniowe wykrzepianie krwi -> powstawanie skrzepów -> niszczenie tkanek
 wstrząs septyczny -> śmierć
• Postaci sepsy
1. SIRS (zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej)
2. sepsa (posocznica)
3. ciężka sepsa
4. MODS (zespół niewydolności wielonarządowej)
5. wstrząs septyczny
6. zespół septyczny

89
Q

• struktury bakteryjne wpływające na aktywacje czynników transkrypcyjnych kontrolujących ekspresje genów odpowiedzi immunologicznej (uwalniane podczas lizy komórki bakteryjnej):

A

o LPS,
o kwas tejchojowy,
o flagelina,
o fragmenty bakteryjnego DNA

90
Q

Toksyny mikolaktonowe

A
  • Mycobacterium ulcerans jest przyczyną martwiczych, skórnych zmian chorobowych, zwanych owrzodzeniem Buruli
  • Egzotoksyna zwana mikolaktonem, wykazująca właściwości cytotoksyczne i immunosupresorowe
91
Q

Pęcherzyki błonowe

A
  • powstają w procesie naturalnej sekrecji u bakterii Gram-ujemnych
  • pęcherzyki błonowe formują się, gdy błona zewnętrzna wraz z peryplazmą „odpączkowuje”
  • postuluje się, iż zwiększona produkcja pęcherzyków następuje w odpowiedzi na stres, np. obecność związków chemicznych wpływających negatywnie na komórkę, podwyższona temperatura
  • pęcherzyki zawierają cały szereg czynników wirulencji (funkcja w transporcie do komórek eukariotycznych i prokariotycznych)
  • pęcherzyki zwierają PAMPsy (pathogen-associated molecular patterns), a także białka, enzymy i inne determinanty patogenności
92
Q

Superantygeny (SAg)

A

• grupa strukturalnie i funkcjonalnie spokrewnionych toksyn
• do superantygenów zalicza się:
o toksynę wstrząsu toksycznego I (TSST-I)
o enterotoksyny gronkowcowe
o eksfoliatyny: ETA i ETB
• SAg wiążą się bezpośrednio z MHCII na powierzchni makrofagów oraz z TCR na powierzchni limfocytów T
• stymulacja 1 na 5 limfocytów T zamiast 1 na 10000
• reakcja gwałtowna i bardzo silna
• może prowadzić do uszkodzenia organów i śmierci

93
Q

Toksyny uszkadzające błonę komórkową

A

• podwójna rola tych toksyn
o zabicie komórki gospodarza (w szczególności fagocytów – bakteria niszczy fagosom i uwalnia się lub rozpad endosomu)
o ucieczka z fagosomu i wniknięcie do wnętrza komórki gospodarza przed utworzeniem fagolizosomu
• typy toksyn uszkadzających błony
o białka tworzące poryny (PFTs, PFO, RTX)
o enzymy uszkadzające strukturę błony

94
Q

Białka tworzące poryny

A

• Toksyny tworzące pory (PFTs)
o mechanizm ich działania opiera się o różnice w ciśnieniu osmotycznym wewnątrz komórki i na zewnątrz
o podział PFTs na α-toksyny i β-toksyny
o tworzą bardzo małe pory
• Toksyny zależne od cholesterolu (PFO)
o tworzą pory o dużej średnicy wewnętrznej
o monomery składają się z pojedynczego łańcucha białkowego o długości ok 300-400 aminokwasów
o aktywność zależy tylko od ilości cholesterolu
o Clostridium perfringens (perfringolizyna)
o Streptococcus pyogenes (streptolizyna)
• Toksyny z grupy RTX (repeats in toxin)
o produkowane przez bakterie Gram-ujemne i wydzielane na zewnątrz za pomocą I systemu sekrecji
o charakteryzują się obecnością konserwatywnej struktury C-końca białka, zawierającej kasetę powtórzeń bogatych w glicyny
 domena ta wbudowuje się w błonę tworząc kanał częstokroć stabilizowany przez jony wapnia

95
Q

Enzymy uszkadzające błonę

A
  • zaburzenie integralności błony fosfolipidowej
  • zróżnicowane nazewnictwo (cytolizyny, hemolizyny, fosfolizyny)
  • fosfolipaza (PL) produkowana zarówno przez eukarioty jak i prokarioty
  • wykazują swoistość wobec rozpoznawanego substratu jak i swoistość hydrolizowanego wiązania
96
Q

Toksyny A-B

A

• składają się z dwóch podjednostek
o podjednostka A - o aktywności enzymatycznej
o podjednostka B - odpowiadająca za rozpoznawanie receptorów na komórkach docelowych oraz przenikanie podjednostki A do wnętrza komórki żywiciela
• podział toksyn typu A-B
o toksyny proste - syntetyzowane w postaci pojedynczego łańcucha polipeptydowego podlegającego obróbce proteolitycznej (np. toksyna błonicza, tężcowa i botulinowa)
o toksyny złożone - zbudowane z jednej podjednostki A i pięciu podjednostek B (toksyna cholery, toksyna czerwonki)
• podjednostki A i B są odseparowane podczas obróbki proteolitycznej, ale pozostają połączone mostkami dwusiarczkowymi
o wewnątrz komórki gospodarza następuje rozerwanie wiązań i uwolnienie podjednostek - jest to niezbędne dla dalszej aktywności enzymatycznej podjednostki A

97
Q

Bakteryjne systemy sekrecji a wirulencja

A
  • bakterie wykształciły systemy sekrecji do specyficznego transportu czynników wirulencji na powierzchnię komórki, do środowiska zewnętrznego lub bezpośrednio do wnętrza komórek gospodarza
  • sekrecji podlegają: adhezyny, toksyny, egzoenzymy, proteazy, inne czynniki wirulencji
  • systemy sekrecji bakterii gram-dodatnich i gram-ujemnych różnią się – ze względu na różnicę w budowie ściany komórkowej
98
Q

• sekrecja - jest to

A

proces aktywnego transportu przez wszystkie błony (osłony) bakteryjne

99
Q

• translokacja - to

A

pokonanie błony przez bakteryjne białka efektorowe

100
Q

• eksport – to

A

transport przez błony cytoplazmatyczną (Gram-dodatnie - na zewnątrz, Gram-ujemne - przestrzeń peryplazmatyczna)

101
Q

System Sec (general secretory system)

A
  • transport potranslacyjny/ kotranslacyjny niezwiniętych białek poprzez kompleks - translokazę Sec
  • sekwencja sygnałowa (liderowa) na N-końcu transportowanego białka
  • bakterie gram-dodatnie - białka uwalniane są do błony lub do środowiska
  • bakterie gram-ujemne - białka pozostają w przestrzeni peryplazmatycznej lub są transportowane przez kolejne systemy
  • 3 drogi transportu niezwiniętych białek
    a. białko jest kierowane do Sec translokazy potranslacyjnie rozpoznawanie sekwencji sygnałowej przez SecA lub za pośrednictwem SecB o właściwościach chaperonowych zapobiegających zwijaniu białka
    b. niektóre białka błonowe i prebiałka są kierowane kotranslacyjnie (związane z rybosomem)Sekwencja sygnałowa jest rozpoznawana przez SRP (ribosome-bound signal regognition particle) i kierowana do receptora FtsY (receptor dla SRP odpowiedzialny również za hydrolizę GTP)
    c. potranslacyjnie niektóre białka błonowe wbudowywane są za pośrednictwem YidC
102
Q

Accesory Sec System

A
•	Streptococcus, Listeria, Mycobakterium
•	składa się z 2 białek SecA:
o	SecAI białko spokrewnione z SecA
o	SecA2 część systemu pobocznego
•	homologiem SecY jest SecY2
•	dodatkowo występują białka poboczne Asp1 – Asp5
103
Q

System TAT (Twin- argininę transport system)

A
  • system wyspecjalizowany w transportowaniu białek w pełni zwiniętych
  • niektóre białka transportowane poprzez system TAT posiadają kofaktory
  • białka posiadają sekwencje sygnałową na N- końcu (polarny N- koniec o zróżnicowanej długości; motyw SRRXFLM, region hydrofobowy zbudowany z 12-20 aa kwasowych, czasami kilkoma zasadowymi aa),
  • sekwencja sygnałowa rozpoznawana jest przez białko TatBC które rozpoczyna proces zmian konformacyjnych (białko TatBC łączy się z białkiem TatA) prowadzących do utworzenia kanału
  • transport z energią pochodzącej z siły protono-motorycznej
104
Q

SYSTEMY SEKRECJI SPECYFICZNE DLA BAKTERII GRAM-UJEMNYCH

Systemy sekrecji zależne od systemu Sec (General secretory pathway)

A

T2SS – II system sekrecji
T5SS – V system sekrecji
System chaperon/usher
fimbrie agregacyjne

105
Q

T2SS – II system sekrecji

A

• system transportujący białka z peryplazmy na zewnątrz komórki
• składa się 12-14 białek
• aparat białkowy system przypomina system biorący udział w biogenezie pili typu IV, składanie faga filamentowego i kompetencyjny aparat do pobierania DNA
np. System pul – transport enzymu pullulanaza wytwarzany przez Klebsiella oxytoca

106
Q

T5SS – V system sekrecji

A

• Transportowane w ten sposób białka zewnątrzkomórkowe (autotransportery) nie wymagające aktywności białek pomocniczych do wydostania się z peryplazmy
o proteaza IgA N. gonorrhoeacea, E. coli
• prebiałko syntetyzowane jest jako pojedynczy prekursor złożony z kilku domen (α, β, γ oraz proteaza) oraz N-końcowej sekwencji sygnałowej dla transportera Sec
• Podział na 3 grupy:
o Va - białko zostaje związane z błoną lub wystaje na zewnątrz
o Vb - białko zostaje uwolnione na zewnątrz – białko wolne
o Vc – na stałe połączone z błoną, tworzą się adhezyny z rodziny Oca

107
Q

System chaperon/usher

A
  • Chaperon – białko opiekuńcze
  • Usher – białko przepuszczające
  • Chaperon dostarcza podjednostki a usher przepuszcza i pozwala na syntezę fimbrie Pap i Fim od dołu
108
Q

fimbrie agregacyjne

A
  • Po transporcie białek zwiniętych z peryplazmy na zewnątrz następuje dobudowanie
  • są bardzo długie,
  • jest ich dużo,
  • bakterie dzięki nim agregują,
  • podjednostki są transportowane i białka mogą być dobudowywane od góry,
109
Q

SYSTEMY SEKRECJI SPECYFICZNE DLA BAKTERII GRAM-UJEMNYCH

Systemy sekrecji niezależne od Sec

A

T1SS – I system sekrecji
T3SS – III system sekrecji
T4SS – IV system sekrecji
T6SS

110
Q

T1SS – I system sekrecji

A
  • system zbudowany z kompleksu 3 białek,
  • białko zlokalizowane w błonie cytoplazmatycznej, to ABC transporter (ATP-binding-casstee) – białko czerpie energię z hydrolizy ATP
  • transportowane białka mają sekwencje sygnałową na C-końcu (≈50 aa) o charakterze amfipatycznym (zarówno hydrofilowy i hydrofobowy charakter) bogatą w glicyny (powtórzony motyw GGXGXD)
111
Q

T3SS – III system sekrecji

A

• jednoetapowy transport substratów bezpośrednio do komórki gospodarza (transport białek efektorowych)
• powstał w procesie ewolucji w wyniku przekształcenia genów biorących udział w biogenezie rzęsek
• geny kodujące aparat sekrecyjny zlokalizowane na PAIs
• przenoszenie białek o strukturze monomerów
• w komórkach jednego gatunku bakterii może funkcjonować kilka typów T3SS w zależności od transportowanego białka
• białka efektorowe transportowane poprzez ten system zawierają kilka modułów:
o N-końcowy fragment sygnalny
o fragment wiążący białko opiekuńcze
o domena efektorowa
• aparat sekrecyjny T3SS nazywany jest molekularną strzykawką.

112
Q

T4SS – IV system sekrecji

A
  • jednoetapowy transport substratów bezpośrednio do komórki gospodarza,
  • podobieństwo do systemu budującego pilusy koniugacyjne
  • energia do transportu pochodzi z rozpadu ATP
  • transport białek (monomerów i oligomerów) nukleoprotein, fragmentów rozpadu peptydoglikanu,
113
Q

T6SS

A
  • konserwatywny system u wielu gram ujemnych,
  • białka systemu zakodowane są na PAIs,
  • sekrecja czynników wirulencji zależna jest od ATP,
  • system o homologii do białek bakteriofagowych
114
Q

SYSTEMY SEKRECJI SPECYFICZNE DLA BAKTERII GRAM-DODATNICH

A

CMT (cytolysin- mediated translocation)
ExPortal
T7SS

115
Q

CMT (cytolysin- mediated translocation)

A

mechanizm dzięki któremu białka efektorowe są transportowane za pomocą systemu Sec i dostarczane bezpośrednio do komórki gospodarza poprzez porynę uformowaną w błonie cytoplazmatycznej (CDC=PFO)

116
Q

ExPortal

A
  • system Sec zlokalizowany w specyficznej mikrodomenie błonowej,
  • proponuje się aby uważany był za organelle koordynujące interakcje pomiędzy wydzielanymi białkami a systemem chaperonów związanych z błoną,
  • umożliwienie zwijania się białek na zewnątrz komórki,
  • lokalizacja ExPortali w pobliżu miejsca podziału komórki
117
Q

T7SS

A
  • scharakteryzowany u Mycobacterium – powierzchnia komórki woskowata
  • jedna cześć w błonie cytoplazmatycznej i druga prawdopodobnie w mykomembranie (zbudowana z lipidów)
  • niezależne od systemu Sec
118
Q

Rola mutacji w regulacji na poziomie materiału genetycznego

A

• spontaniczne mutacje (SNPs single-nucleotide polymorphism)
• insercje oraz delecje (indels)
• w warunkach stresowych pojawia się w populacji frakcja komórek charakteryzujących się większą częstością mutacji (hypermutable fraction)
o cel ewolucyjny – większa szansa na pojawienie się mutacji, która będzie korzystna
• indukcja polimeraz DNA o niskiej wierności (error-prone)

119
Q

Rearanżacje genomowe

A
  • źródło plastyczności genomu bakteryjnego
  • analiza genomów bakteryjnych wykazała obecność dużej liczby obszernych, nielosowo rozpowszechnionych sekwencji powtórzonych, które mogą służyć jako miejsca rekombinacji
  • rola duplikacji i amplifikacji w oporności na antybiotyki (zwiększona produkcja enzymów, molekuł docelowych lub pomp wyrzutowych)
  • duplikacja (poprzez rekombinację homologiczną) i amplifikacja zwiększające liczbę kopii genu oporności
  • zmiany w miejscach regulatorowych chromosomu
  • zwiększone prawdopodobieństwo powstania mechanizmów oporności o lepszej efektywności
120
Q

Zmienność fazowa

A

• proces adaptacyjny, w którym komórki bakteryjne przechodzą częste i odwracalne zmian fenotypu
• efektem jest niejednolity skład populacji
• zjawisko jest odwracalne (nie doprowadza do nagromadzenia zmian potencjalnie szkodliwych dla komórki) i dotyczy konkretnych genów (mimo, że jest to proces przypadkowy)
• główne mechanizmy warunkujące zmienność fazową:
o rekombinacja zlokalizowana
o pomyłki w replikacji DNA
o metylacja sekwencji GATC

121
Q

Rekombinacja zlokalizowana

A
  • np. rzęski Salmonella
  • komórki Salmonella występują w dwu różnych stanach aglutynacyjnych flagelina H1 – FliC lub H2 – FljB
  • następuje rekombinacja zlokalizowana (udział rekombinazy Hin oraz kompleksu białkowego zwanego inwertasomem)
122
Q

Pomyłki w replikacji DNA

• slipped-strand misrepair

A
  • dotyczy genów zawierających w regionach promotorowych lub rejonach 5’ sekwencje powtórzone
  • ich obecność skutkuje poślizgiem polimerazy w trakcie replikacji, co wpływa na dodawanie lub usuwanie powtórzeń
  • tego typu zmiany zaburzają procesy transkrypcji i translacji, niejednokrotnie prowadząc do braku funkcjonalnego białka (zmiana ramki odczytu, wypadanie kodonu „start”) lub zmiany poziomu jego transkrypcji
  • w efekcie otrzymujemy bakterie o różnym fenotypie
123
Q

Metylacja sekwencji GATC

A
  • np. fimbrie typu Pap u uropatogennych szczepów E. coli
  • proces epigenetyczny (nie powoduje zmian w sekwencji nukleotydowej, a jedynie zmiany fenotypowe)
  • czynniki środowiska wpływające na wytwarzanie tych organelli adhezyjnych to temperatura 37°C oraz osmolarność
  • nawet w optymalnych warunkach populacja drobnoustrojów zawiera komórki zawierające fimbrie, jak i takie, które nie mają tych struktur
  • zmienność fazowa ekspresji operonu pap w temperaturze 37°C, regulowana na poziomie transkrypcji, jest uzależniona od metylacji dwu sekwencji GATC (I i II)
  • w zależności od tego, która sekwencja GATC jest zmetylowana dochodzi (bądź też nie) do ekspresji operonu pap i biogenezy fimbrii adhezyjnych
124
Q

Zmienność antygenowa

A

• proces trudny do odwrócenia
• umożliwia ucieczkę przed mechanizmami obronnymi gospodarza
• umożliwia kolonizację różnych środowisk
• to zmiany fenotypowe warunkujące ogromną różnorodność fenotypową i zmienność populacji bakteryjnej
• procesy skutkujące zmianami sekwencji aminokwasowych w białkach powierzchniowych o charakterze antygenów
• strategia ta umożliwia patogenom uniknięcie rozpoznania przez komórki układu immunologicznego
• mechanizmy warunkujące ten proces:
o rearanżacje genomu na drodze rekombinacji pomiędzy wieloma kopiami tego samego genu w chromosomie
o rearanżacje genomu na drodze rekombinacji pomiędzy powtarzającymi się sekwencjami nukleotydowymi w obrębie konkretnego genu

125
Q

Skutki zmienności antygenowej i fazowej

A
  • różne objawy infekcji tą samą bakterią
  • trudności w konstruowaniu skutecznych szczepionek
  • pojawianie się „nowych” szczepów patogennych, podczas gdy „stare” nabywają nowych właściwości
  • przebycie groźnej choroby bakteryjnej może nie chronić przed ponownym zakażeniem (np. rzeżączka)
126
Q

Poziomy regulacji na poziomie transkrypcji genów

A

• warunki środowiskowe wpływające na proces regulacji ekspresji czynników wirulencji
o temperatura
o pH
o dostępność jonów żelaza (Fe2+)
o inne jony dwuwartościowe (Ca2+, Mg2+, Mn2+)
o dostępność węgla i azotu (cukry, aminokwasy)
o osmolarność
o dostępność tlenu
o obecność CO2
o dostępność światła
• geny wirulencji - geny, które są regulowane w odpowiedzi na działanie czynników wirulencji, a ich produkty warunkują przeżycie patogenu w gospodarzu, infekcję i wywołanie procesu chorobowego
• poziomy regulacji - operony i regulony
o regulony - regulacja skoordynowana to regulacja ekspresji wielu genów w odpowiedzi na pojedynczy sygnał
o gdy jeden regulator kontroluje dużą liczbę różnych typów genów a co za tym idzie całego szeregu procesów fizjologicznych nazywa się go globalnym regulatorem

127
Q

Aktywatory i represory transkrypcyjne

A
  • aktywator transkrypcyjny to białko stymulujące ekspresję genów poprzez wiązanie się do specyficznej sekwencji DNA i wiązanie polimerazy RNA do regionu promotorowego
  • represor transkrypcyjny działa odwrotnie do aktywatora fizycznie uniemożliwiając związanie polimerazy RNA do regionu promotorowego
  • wiele genów wirulencji zależnych od poziomu żelaza jest regulowanych poprzez aktywność represora homologicznego do Fur (ferric uptake repressor) u E. coli
128
Q

Regulacja genów wirulencji poprzez poziom żelaza

A
  • toksyna DT produkowana przez Corynebacterium diphteriae
  • białko DtxR jest represorem podobnym do Fur aktywnym w przypadku wysokiego stężenia jonów żelaza w środowisku
  • gdy brak żelaza – białko DtxR zmienia konformację i nie blokuje promotora
129
Q

Układy dwuskładnikowe w regulacji procesów patogenezy (TCS)

A

• komórki bakteryjne muszą stale kontrolować warunki otoczenia i reagować odpowiednio na zmiany
• regulacja przez układ dwuskładnikowy zachodzi na poziomie transkrypcji i jest aktywowana przez czynniki środowiska
• im większy genom bakteryjny i im więcej nisz ekologicznych tym więcej TCS – każdy system TCS odpowiedzialny jest za wyczuwanie odpowiedniego czynnika
• układ dwuskładnikowy to system umożliwiający odebranie i przekazanie sygnału
• najprostszy TCS składa się z:
o sensora - białka odbierającego sygnał, zlokalizowanego w błonie komórkowej
o regulatora - białka cytoplazmatycznego zdolnego do wiązania DNA w rejonach promotorowych i wpływającego na proces transkrypcji
• mechanizm działania - odebranie sygnału wiąże się z autofosforylacją białka sensorowego na konserwowanej reszcie histydyny (N-koniec), która dalej stanowi źródło dla fosforylacji kwasu asparaginowego domeny regulatorowej (centrum katalityczne tworzone przez konserwowane bloki aminokwasów C-końca). Ta fosforylacja indukuje zmianę konformacyjną białka regulatorowego i umożliwia wiązanie się z DNA i transkrypcję genów

130
Q

Białko sensorowe

A

• dwie domeny
o domena peryplazmatyczna przyjmująca sygnał posiada zmienną sekwencją aminokwasową (w zależności od rodzaju sygnału)
o cytoplazmatyczna domena transmitera uczestniczy w przeniesieniu sygnału
• jest autokinazą (sama ulega fosforylacji) tworzącą homodimery
• histydyna zlokalizowana jest przeważnie na N-końcu białka
• posiada aktywność fosfatazową

131
Q

Białko regulatorowe

A

• dwie domeny
o domena odbierająca sygnał jest ewolucyjnie konserwowana
o domena oddziałująca z DNA ma sekwencję zmienną (oddziałuje z różnymi sekwencjami promotorowymi)
• katalizuje transfer grupy fosforanowej
• fosforylacja domeny przyjmującej sygnał skutkuje zmianą konformacji domeny oddziałującej z DNA odblokowując proces transkrypcji

132
Q

Układ PhoP- PhoQ

A

warunkujący wirulencję Salmonella
• jest to układ białek regulujący aktywność niespecyficznej fosfatazy
• głównym regulatorem aktywności układu jest stężenie jonów magnezu, wyczuwane przez domenę peryplazmatyczną białka sensorowego
• białko PhoQ znajdujące się w błonie cytoplazmatycznej odbiera sygnał i przekazuje go na cytoplazmatyczne białko regulatorowe PhoP
• duże stężenie jonów magnezu indukuje wyciszenie transkrypcji genów pag i włączeniem transkrypcji genów prg
• pewna klasa genów aktywowanych przez PhoP podlega także kontroli drugiego układu dwuskładnikowego PmrA-PmrB
o układ ten reaguje na stężenie jonów żelaza
o ulega ekspresji w środowisku o małym stężeniu jonów magnezu i dużym jonów żelaza
• wiele z nich warunkuje wprowadzenie rozmaitych modyfikacji w strukturze osłon komórkowych, co powoduje miedzy innymi oporności bakterii na niektóre peptydy przeciwbakteryjne – modyfikacja LPS

133
Q

wieloetapowy transfer grupy fosforanowej (phosphorelay)

A
  • odmianą układu dwuskładnikowego
  • zapewnia bardziej precyzyjną modulację odpowiedzi komórki (regulacja szybkości przepływu grupy fosforanowej)
  • grupa fosforanowa jest przekazywana w sekwencji: His-Asp-His-Asp pomiędzy kolejnymi modułami białka sensorowego
  • BvgAS Bordetella pertussis
  • inną odmianą transdukcji sygnału jest układ wyczuwania liczebności (quorum sensing)
134
Q

Czynnik sigma

A
  • czynniki σ są podjednostkami polimerazy RNA umożliwiającymi rozpoznawanie specyficznych sekwencji promotorowych
  • czynniki σ są rozróżniane na podstawie ich masy molekularnej
  • są związane z ekspresją genów ważnych w szczególnych warunkach np. stresowych lub genów związanych z cyklem życiowym komórki
  • rdzeń polimerazy może związać tylko jeden czynnik σ
  • czynniki σ odgrywają kluczową rolę w regulacji transkrypcji wielu genów wirulencji
  • bakterie różnią się pod względem ilości posiadanych czynników σ
  • u niektórych gatunków bakterii opisano systemy regulacji negatywnej z udziałem czynników anty-σ
  • są to swoiste białka antagonistyczne , które wiążą się z czynnikami σ i tym samym uniemożliwiają ich przyłączanie do rdzenia polimerazy RNA
  • funkcja czynników σ może zostać przywrócona poprzez aktywność czynników anty-anty σ
  • jest to modelowy przykład regulacji kaskadowej
135
Q

Termosensory RNA

A
  • struktura RNA może służyć za indykator zmian temperatury
  • w niskich temperaturach RNA tworzy strukturę spinki do włosów maskując miejsca RBS (sekwencje Shine-Dalgarno SD) tzw. termostable riboswitches
  • w wyższych temperaturach struktura II rzędowa ulega roztopieniu i miejsca RBS są wolne
  • translacja IcrF u Yersinia pestis następuje w temperaturze 37°C (aktywator transkrypcyjny wielu genów wirulencji)
  • często zjawisko u patogenów posiadających żywicieli pośrednich (zimnokrwistych i ciepłokrwistych)
136
Q

Mechanizmy działania ncRNA

A

• małe niekodujące RNA (ncRNA – non-coding RNA = sRNA – small RNA)(40-500 nukleotydów) są modulatorami ekspresji genów bakteryjnych w odpowiedzi na zmiany czynników środowiska
• ncRNA koordynują adaptację do warunków stresowych (odpowiedź na zmiany różnych czynników środowiska) oraz ekspresję genów wirulencji
• efekt działania może być pozytywny lub negatywny i wpływa na procesy translacji lub stabilność mRNA (zmiana jego struktury)
• ncRNA działają jako antysensowne RNA komplementarne do mRNA
• przyłączając się zmieniają strukturę mRNA
o przyłączenie w rejonie 5’ mRNA skutkuje brakiem translacji
o wiązanie ncRNA w rejonach RBS blokuje rybosomy
o przyłączenie się ncRNA w rejonach 3’ mRNA powoduje zmianę jego struktury i skierowanie na drogę degradacji
o małe RNA przyłączają się głównie do obszarów niekodujących lub w środku operonu (poziom ekspresji białek z jednego operonu nie jest identyczny)
• wiele ncRNA to cząsteczki efektorowe układów quorum sensing umożliwiające bakteriom monitorowanie gęstości populacji oraz dostosowanie ekspresji genów do fazy wzrostu
• poziom ekspresji regulowany jest przez trzy ncRNA, których produkcja związana jest z warunkami środowiska (wpływają też na inne białka - efekt plejotropowy)
• małe RNA mogą także wpływać na białka regulatorowe - wiążąc się z nimi znoszą ich działanie

137
Q

Quorum sensing (QS)

A

• system komunikacji między komórkami bakterii uczestniczący w regulacji ekspresji genów w odpowiedzi na gęstość populacji drobnoustrojów
• ma szczególne znaczenie w opanowywaniu przez bakterie nowych środowisk
• w QS pośredniczą małe cząsteczki sygnalizacyjne (autoinduktory)
• po przekroczeniu progowego stężenia dochodzi do skoordynowanej zmiany ekspresji genów
• systemy QS bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych w znacznym stopniu różnią się od siebie
• w QS bakterii uczestniczą cząsteczki sygnalizacyjne
o u Gram-ujemnych lakton N-acylo-L-homoseryny (acyl-L-homoserine lactone-AHL)
o bakterie Gram-dodatnie sygnały oligopeptydowe (trawienie większych prekursorów białkowych)
• transport na zewnątrz komórki za pośrednictwem transporterów ABC
• system QS zidentyfikowano u licznych gatunków bakterii patogennych dla człowieka, zwierząt oraz roślin

138
Q

Quorum sensing bakterii Gram-ujemnych

A

• system QS oparty na cząsteczkach AHL, zidentyfikowano u ponad 26 gatunków bakterii Gram-ujemnych
• system opierający się na współdziałaniu:
o cząsteczek sygnalizacyjnych AHL (chemiczne sygnały dyfuzyjne lub autoinduktory)
o białek z rodziny syntaz autoinduktora LuxI
o rodziny białkowych regulatorów transkrypcyjnych LuxR
o genów docelowych

139
Q

Cząsteczki sygnalizacyjne AHL

A

zbudowane z pierścienia laktonu homoseryny (homoserine lactone – HSL) acylowanego łańcuchem tłuszczowym (4–18 atomów węgla)
• zmiany konformacyjne pierścienia HSL przy pH 8-9 (zależność od wartości pH środowiska)
• transport cząsteczek AHL
o swobodna dyfuzja przez ścianę komórkową - AHL mające łańcuch kwasu tłuszczowego zawierający 4–6 atomów węgla
o transport z udziałem pompy protonowej - autoinduktory o łańcuchach kwasu tłuszczowego zawierających powyżej 6 atomów węgla

140
Q

Białka z rodziny LuxI

A

• warunkują syntezę cząsteczek AHL u bakterii Gram-ujemnych

141
Q

Regulator transkrypcyjny LuxR

A
  • stężenie cząsteczek sygnalizacyjnych w otaczającym komórki bakteryjne środowisku osiąga odpowiedni poziom
  • AHL wiążą się i uaktywniają rodzinę białkowych regulatorów transkrypcyjnych LuxR
  • C-końcowy fragment łańcucha polipeptydowego jest odpowiedzialny za bezpośrednie oddziaływanie z DNA
  • N-końcowy fragment łańcucha jest odpowiedzialny za rozpoznawanie i wiązanie cząsteczek AHL
  • w większości przypadków w obecności cząsteczki AHL, białko LuxR zmienia konformację i ulega aktywacji, indukując transkrypcję genów docelowych
142
Q

HGT a QS

A
  • w mechanizmie quorum sensing występuje horyzontalny transfer genów
  • wiele homologów białek LuxR i LuxI jest umiejscowionych na plazmidach
143
Q

Quorum sensing bakterii gram-dodatnich

A
  • sygnały oligopeptydowe
  • obróbka potranslacyjna z udziałem białek błonowych (trawienie większych prekursorów białkowych)
  • odkryty u S. aureus system Arg
  • synteza większości czynników wirulencji pod globalną kontrolą systemu Arg
144
Q

do czynników wirulencji regulowanych przez system quorum sensing, należą

A
o	biosynteza pozakomórkowych proteaz
o	biosynteza hemolizyn
o	biosynteza egzotoksyn
o	tworzenie biofilmu
o	wzrost rozpełzliwy komórek
145
Q

• proces tworzenia się biofilmów bakteryjnych na powierzchni komórek eukariotycznych lub materiałach abiotycznych jest regulowany przez

A

mechanizm QS
• wytwarzanie przez komórki cząsteczek AHL inicjuje proces adhezji pojedynczych drobnoustrojów do płaszczyzn stałych
• komórka bakteryjna łączy się z daną powierzchnią od strony, w której tempo sekrecji cząsteczek sygnalizacyjnych uległo zmniejszeniu
• u drobnoustrojów, pozostających w zawiesinie, sekrecja cząsteczek AHL jest jednakowa z każdej strony komórki
• w matrycy dojrzałego biofilmu możliwa jest swobodna dyfuzja cząsteczek sygnalizacyjnych

146
Q

Enteropatogeny

• patogeny wewnątrzkomórkowe:

A
o	Salmonella (dur brzuszny)
o	Shigella (dyzenteria)
o	Listeria (listriozy)
o	Mycobacterium (gruźlica, trąd)
o	Legionella (legionelloza)
o	Neisseria (rzeżączka)
o	Yersinia (dżuma)
o	Rickettsiae (tyfus)
•	komórki w których się namnażają :
o	komórki nabłonka/śródbłonka („non-phagocytic cells”) → naturalna bariera ochronna
o	hepatocyty
o	makrofagi
147
Q

Mechanizm działania enteropatogenów

A

• białka efektorowe
o kinazy
o fosfatazy tyrozynowe
o fosfatazy inozytolu
o białka modulujące aktywność małych białek G (GTPazy Rho)
 Rho, Rac, Cdc42
 białka kontrolowane przez cykl GTPazowy
• wpływ na szlaki transdukcji sygnału
• przebudowa cytoszkieletu (aktyna związana z błoną, aktyna na biegunie komórki-kompleks Arp2/3)
• indukcja lub zahamowanie apoptozy

148
Q

Oddziaływanie bakterii patogennych z białkami G

A

W formie nieaktywnej białka G mają przyłączone GDP.
• grupy białek regulujące aktywność białek Rho:
o aktywujące białka GEF (ang. guanine nucleotide exchange factors) umożliwiają wymianę GDP na GTP i przeprowadzają białka Rho w stan aktywny
o regulatorowe białko GDI (ang. guanine nucleotide dissociation inhibitors) blokujenwymianę nukleotydu i wplywa na transport białka G z błon komórkowych do cytozolu
o regulatorowe białko GAP (ang. guanine nucleotide activating protein) regulujenwewnętrzną aktywność GTPazową białek Rho stymulując hydrolizę GTP do GDP i Pi intym samym prowadząc do inaktywacji białek Rho
• enteropatogeny mogą modulować aktywność białek G poprzez
o toksyny białkowe przenoszące małe cząsteczki na białka docelowe np. na małe białka G
 ADP ryboza (toksyny ADP rybozylujące)
 glukoza (glukozylotransferazy)
o białka efektorowe produkowane przez większość patogenów i przekazywane do cytozolu komórek gospodarza,
 należeć do rodziny GEF, GDI, GAP
 modulują szlaki sygnalizacyjne

149
Q

Wnikanie enteropatogenów do fagocytów

A

• rola układu immunologicznego (fagocytoza)
• część patogenów w toku ewolucji wykształciła zdolność przeżycia i rozmnażania się w makrofagach, neutrofilach czy komórkach dendrytycznych
o Mycobacterium spp.
o Brucella spp.
o Legionella spp.
o Salmonella enterica
• proces złożony i prawdopodobnie odmienny od fagocytozy opsonizowanych lub zabitych bakterii

150
Q

Etapy internalizacji komórek enteropatogenów

A

1) kontakt patogenu z komórką gospodarza i adhezja niezależne od aktyny (tylko receptor i ligand)
2) formowanie błony związane z polimeryzacją aktyny
3) zamknięcie błony i depolimeryzacja aktyny

151
Q

Mechanizmy wnikania do niefagocytujących komórek eukariotycznych

A

Mechanizm zipper
• adhezyny bakteryjne wiążą się z receptorem na powierzchni komórki
• następuje aktywacja białek regulatorowych modulujących dynamikę cytoszkieletu
• aktywacja kaskad sygnalizacyjnych (fosforylacja tyrozyny) prowadzących do rearanżacji aktyny i reorganizacji błony

Mechanizm trigger
• białka efektorowe wnikają do komórki gospodarza poprzez T3SS
• wpływ na kluczowe białka regulatorowe
• kontrola dynamiki zmian cytoszkieletu
• dramatyczne rearanżacje cytoszkieletu skutkujące fałdowaniem błony (membrane ruffling) oraz makropinocytozą
• niektóre białka efektorowe mimikują aktywatory białek GTPaz (GAPs) lub GEFs (guanine-nucleotide-exchange factors)

152
Q

Strategie przeżywania wewnątrz komórek

A
Modyfikacja warunków wewnątrz fagosomu
•	 Fuzja z lizosomem
o	Coxiella
•	Poza szlakiem endocytozy
o	Chlamydia,
o	Legionella,
o	Brucella
•	Zahamowanie dojrzewania fagosomu
o	Mycobacterium,
o	Salmonella

Ucieczka do cytozolu
o Listeria
o Shigella
o Rickettsia

153
Q

Modulacja procesu apoptozy przez enteropatogeny

A

działanie pro- i antyapoptotyczne w zalezności od:
o gatunku patogenu
o 2etapu cyklu życiowego
 Legionella na początku działa anty- a potem proapoptotycznie
 Mycobacterium, Chlamydia - w zależności od etapu infekcji indukują lub hamują śmierć komórki
o rodzaju komórek eukariotycznych
 Shigella, Salmonella, Neisseria - działanie pro- na makrofagi i anty- na komórki nabłonkowe
• apoptoza indukowana infekcją bakteryjną jest procesem tkankowozależnym

154
Q

Patogeny oportunistyczne

A

• występują w środowisku bądź kolonizują makroorganizm (składniki flory naturalnej)
• nie są szkodliwe dla makroorganizmów, ale mogą wywołać zakażenia endogenne, nieraz o ciężkim przebiegu
o u osób z zakłóconą sprawnością układu immunologicznego
o u osób przewlekle chorych
o u osób po terapii antybiotykami
o przy naruszeniu ciągłości tkanek

155
Q

Czynniki predysponujące do zakażeń przez drobnoustroje oportunistyczne

A

• zakłócona równowaga immunologiczna
• przewlekłe wyniszczające choroby (nowotwory złośliwe, białaczka, chłoniaki)
• zaburzenia metaboliczne (cukrzyca, niedoczynność tarczycy, niewydolność nerek, przewlekły alkoholizm)
• choroby układu oddechowego i przewodu pokarmowego przebiegające z obniżeniem odporności komórkowej i/lub humoralnej
• czynniki jatrogenne spowodowane podczas leczenia
o stosowanie różnych leków (antybiotyki o szerokim spektrum)
o tuberkulostatyki (leki przeciwgruźlicze)
o leki immunosupresyjne
o badania kliniczne i laboratoryjne
o zastosowanie aparatury medycznej – respiratory, cewniki, hemodializa, karmienie dożylne