4.1.6 ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ

Question 1

4.1.6 ΖΗΤΗΜΑ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ

Answer 1

• Αναπαράσταση= κάθε ανθρώπινη χρήση σημείων έκφρασης και επικοινωνίας
• Οξεία επίγνωση σημασίας αναπαράστασης εικόνων και γλώσσας για πολιτισμό - Δεν ισχύουν πια ακλόνητοι παραδοσιακοί τρόποι αναπαράστασης:
  • Όχι σταθερότητα μεσαιωνικών πεποιθήσεων
  • Όχι αισιοδοξία ουμανιστικών αξιών
  • Ναι ποικιλία αναπαραστάσεων: θρησκεία [+ ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα (και
  αναγεννησιακή της θεώρηση), επιστήμη, ορθολογισμός] – αυτονόμηση φαντασίας από επιστημονική έρευνα κ γνώση – διάκριση σωφροσύνης/τρέλας (=ασαφή όρια)
  • Διακυβεύεται η συγκρότηση του ανθρώπινου υποκειμένου [όχι σταθερό σημείο βεβαιότητας ως κέντρο του κόσμου (ουμανιστική θεώρηση)]
  • Κοινό υπόβαθρο μπαρόκ (αποδοχή ποικιλίας)-κλασικισμού (επιδίωξη ελέγχου ποικιλίας): οξεία επίγνωση προβλήματος αναπαράστασης

Question 2

Μισέλ Φουκώ:

Answer 2

κεντρική ιστορική σημασία ζητήματος αναπαράστασης= τρεις εποχές ανθρώπινου λόγου: α. Αναγέννηση (σχήματα ύστερου Μεσαίωνα), β. 16ος – 17ος (επίγνωση αναπαράστασης και περιπλοκών της), γ. εποχή νεωτερικότητας (ιστορική δυναμική της)]

Question 3

Ζήτημα αναπαράστασης

Answer 3

στον Μονταίνιο, Δοκίμια:
Το ανθρώπινο υποκείμενο παρουσιάζεται ασταθές κ ευμετάβλητο
στον Σαίξπηρ:
Διαμαρτύρεται για επιμονή παλαιών τρόπων αναπαράστασης κ αμφισβητεί δύναμη κάθε αναπαράστασης
Στον Θερβάντες:
Ο ήρωας θεωρεί την ιπποτική μυθιστορία ως έγκυρη αναπαράσταση της πραγματικότητας.
Στον Καλντερόν:
Θέατρο=αναπαράσταση, η ζωή συγχέεται με την αβεβαιότητα των ονειρικών αναπαραστάσεων (θεατρικό μπαρόκ)

Question 4

Στο πλαίσιο λογοτεχνικών δυτικών εθνικών γλωσσών:

Answer 4

η «λαϊκή λογοτεχνία» (έξω από επίσημες εκφάνσεις ποίησης/πεζογραφίας) επιμένει σε σύνδεση με μεσαιωνικές παραδόσεις (τραγούδι, αφήγηση διαφόρων μορφών)