4.1.5 ΑΚΑΝΟΝΙΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΙΣΜΑ Flashcards
Τρεις τάσεις που διαδέχονται η μία την άλλη και συνυπάρχουν:
Α. 1550 – αρχές 17ου: φαινόμενα Αναγέννησης
Β. τέλη 16ου – τέλη 17ου: άναρχη περίοδος, μπαρόκ
Γ. μέσα 17ου: εμφάνιση, μερική επικράτηση σε Γαλλία, κλασικισμός
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΜΠΑΡΟΚ
Μπαρόκ: πορτογαλική λέξη σημαίνει «ακανόνιστο μαργαριτάρι» (Ιταλία, Ισπανία, Βιέννη), σύνδεση με καθολική Αντιμεταρρύθμιση (επιβολή θρησκευτικού συναισθήματος), τεχνοτροπία εποχής
Ύφος μπαρόκ:
- στοιχεία που εντυπωσιάζουν
- Επιβλητική συνδυαστική φαντασία (αλληγορικές μορφές),
- πλούσια εικόνα, περίπλοκο σχέδιο, υπερβολή
- διαρκή ροή κίνησης
Ύφος μπαρόκ: Στη λογοτεχνία:
• Τόνοι υπερβολικού μυστηρίου (αναφορές στο κατάλληλο περιβάλλον)
• Έμφαση στο παράδοξο (απότομες μεταβολές ισορροπιών)
• Εναλλαγές ύφους μέσα στο ίδιο έργο (τραγικό+κωμικό στοιχείο)
• Εντυπωσιακά σχήματα λόγου (παρομοιώσεις, μεταφορές (αλληγορία),
λογοπαίγνια, παράδοξη σύνταξη, ασύνδετο)
• Αλληγορική ερμηνεία κ επινόηση νέων αλληγορικών αφηγήσεων = τρόπος
διατήρησης δεσμών με παλαιότερες ιδέες/μορφές.
• Προσπάθεια σύζευξης μορφών ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας με
χριστιανικό πρίσμα.
• Τα πάντα είναι φαινομενικότητα για μπαρόκ άνθρωπο.
• Ζήτηση νέων τρόπων έκφρασης κ αναπαράστασης του κόσμου.
ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
- Κλασικό (λατινικός όρος): έντονη αξιολογική χροιά
- Κλασικό έργο: αναγνωρισμένο ή καθιερωμένο ως πρότυπο
διαχρονικό, αντικείμενο μελέτης κ μίμησης, έργα παλαιάς
ελληνικής/λατινικής γραμματείας (δηλ. αρχαίας) - Κλασικισμός: θεώρηση λογοτεχνίας που διακρίνει έργα ως κλασικά
(κανονιστική θέση κ λειτουργία τους) - Όχι ιστορική η οπτική κλασικισμού 17ου αιώνα.
- Κλασικά έργα = με σταθερούς κανόνες.
- Πραγματείες: Αριστοτέλη/Οράτιου + αντιαριστοτελική πραγματεία
Περί Ύψους του Λογγίνο (μτφρ. Μπουαλώ)
Γαλλία Λουδοβίκου ΧΙV.
Γαλλικός κλασικισμός (αυστηρά δεοντολογικός):
- κανόνες για θεματική κ ύφος κάθε είδους λογοτεχνικής γραφής
- γαλλική γλώσσα ως αντάξια ισχύος αρχαίων γλωσσών
Γαλλικός κλασικισμός (αυστηρά δεοντολογικός):
- κανόνες για θεματική κ ύφος κάθε είδους λογοτεχνικής γραφής
- γαλλική γλώσσα ως αντάξια ισχύος αρχαίων γλωσσών Αρχές:
• Ωφέλεια + απόλαυση
• Μίμηση αρμονίας κ τάξης ανθρώπινης φύσης
• Αναπαράσταση όχι ρεαλιστική αλλά αληθοφανής (διαύγεια, σαφήνεια,
ακρίβεια, καθαρότητα)
• Αυστηρός διαχωρισμός λογοτεχνικών ειδών (κάθε είδος άλλη πλευρά
ανθρώπινης φύσης, πίστη σε αντίστοιχο ύφος, θεματική, στιχουργικοί
κανόνες)
• Ζητήματα άρθρωσης κ ρυθμού λόγου, σύνθεσης έργων τέχνης
• Αίσθηση αρμονίας, ισορροπίας, όχι υπερβολές ύφους, λιτότητα
ΚΛΑΣΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ
Μπουαλώ, Ποιητική Τέχνη (1674): αρχές/αξίες λογοτεχνικής γραφής (έμμετρο που εναλλάσσεται με πεζό) Λογοτεχνικά είδη που αναφέρει:
- ελεγεία,
- ωδή,
- σονέτο,
- επίγραμμα
- + ανταγωνισμός ανάμεσα σε κριτικό κ συγγραφέα καθώς κ σε
διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα (άλλα λογοτεχνικά πεδία).
διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα (άλλα λογοτεχνικά πεδία).
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ - ΕΝΤΑΣΕΙΣ
Συγγένεια κλασικισμού και τάσεων νεότερου ορθολογικού/επιστημ. πνεύματος Γαλλικός κλασικισμός: συνδυάζει αντιφατικές τάσεις αισθητικής/ιδεολογίας (συγγενικές/κοινό υπόβαθρο με μπαρόκ: επίγνωση ιδέας αναπαράστασης)
Εξήγηση μπαρόκ (σε τέτοια ορθολογική εποχή):
- πολυμορφία κοινωνικών στρωμάτων (γύρω από μοναρχική αυλή) που
καλλιεργούν ιδεώδες honnete homme - ισχυροποιούμενη, αλλά ακόμα αδιαμόρφωτη πόλη = φιλολογικά
σαλόνια εποχής
Τέλος 17ου: διεύρυνση κ αμφισβήτηση κλασικιστικών κανόνων
- Αναγνωρίζεται κοινωνική σχετικότητα κριτηρίων γούστου
- Αναγνωρίζεται ρόλος παραδόσεων, παιδείας ή πολιτισμού
- Ατομικός κόσμος συγγραφέα διεκδικεί προσοχή
- Πρόβλημα αισθητικής ζητά δική του θεωρητική επεξεργασία
Δημόσια αντιπαράθεση γνωστή ως «Διαμάχη Αρχαίων κ Νεότερων» (Γαλλία):
• κριτική Περρώ (ποιητής, συγγραφέας παραμυθιών) κατά «Αρχαίων» (η
νεότερη εποχή ανταποκρίνεται καλύτερα σε αξιώσεις/αξίες κλασικισμού)
• «Αρχαίοι» (Μπουαλώ): κερδίζουν μάχη και επιβάλλουν κλασικά έργα ως
πρότυπα σε επίπεδο γενικών αξιών ανεξάρτητων από υλικοτεχνιή πρόοδο
• «Αρχαιότητα»-«Νεωτερικότητα»: βασικοί πόλοι αναφοράς πολιτισμικής
ζωής = πρώτες τάσεις ιστορικής προσέγγισης λογοτεχνίας
Μεταφράσεις Ομήρου= αναθέρμανση «Διαμάχης»
• Ανν Ντασιέ 1699 (οπαδός «Αρχαίων»= πίστη στο πρωτότυπο) Γαλλία
• Ουντάρ ντε λα Μοτ 1714 (οπαδός «Νεότερων»= ελεύθερη απόδοση) Γαλλ.
• Πόουπ 1726 (σε έμμετρο κείμενο στο πρότυπο της Ντασιέ, κρίσιμο για
νεότερη αγγλική λογοτεχνία) Αγγλία