3.4. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ 3.4.1 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ Flashcards
3.4. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ 3.4.1 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
- Επέκταση γραφής σε βάρος προφορικότητας
- +διάδοση τυπωμένου βιβλίου =
13
 - αυτονόμηση λόγου από έμμετρο (δημοτικότητα πεζού λόγου, ο νεότερος λογοτεχνικός λόγος γεννιέται μέσα από τον ποιητικό)
Αναγεννησιακή πόλη: ήθη/αναγνωστικές ανάγκες νέων αστικών κοινωνικών στρωμάτων (αλλαγή συνηθειών).
15ος αιώνας:
- μεταγραφές και έκδοση μεσαιωνικών έμμετρων κειμένων (επών και
μυθιστοριών δημωδών γλωσσών) σε πεζή μορφή, σε γλώσσες εθνικές - νέα πεζά αφηγηματικά κείμενα= πρώτες συλλογές διηγημάτων,
μυθιστορήματα
ΔΙΗΓΗΜΑ (νέα δεδομένα λογοτεχνικού ύφους):
- Αφήγημα μικρής έκτασης
- θέμα επικεντρωμένο σε περιορισμένο αριθμό θεμάτων/επεισοδίων/προσώπων
(σύντομη, περιεκτική πεζογραφική αφήγηση)
Novellino:
: συλλογή σύντομων πεζών αφηγημάτων (Τοσκάνη, Β. Ιταλία)
- Αστικό πλαίσιο, διδακτικό/σατιρικό χαρακτήρα, παραμύθι
- Στόχος: ψυχαγωγία + προώθηση γλωσσικής παιδείας (τέχνη του λόγου σε
εθνικές γλώσσες)
- Μεσαιωνική διδακτική γραμματεία (πρότυπο Μυθιστορίας του Ρόδου) =
βασικό ιστορικό πλαίσιο αφηγημάτων από όπου αναδύεται το διήγημα
Δεκαήμερο,
ουμανιστή λόγιου Βοκάκκιου (14ος)
- Καινοτομία: ένταξη διηγημάτων σε ενιαίο πλαίσιο = πρόδρομος μυθιστορήματος
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
(παράλληλη εμφάνιση με διήγημα)
- Μεγάλη έκταση, σύνθετη δομή, ευρεία πλοκή
- Πηγές (όχι τόσο στη διδακτική λογοτεχνία):
α. μετεξελίξεις επικής ποίηης κ ιπποτικής μυθιστορίας (εξ ου και ο γαλλικός όρος «roman»),
β. είδη παλαιότερης γραμματείας (δείγματα μυθιστορημάτων ύστερης αρχαιότητας),
γ. αφηγηματικές μορφές εκκλησιαστικής γραμματείας (βίοι αγίων)
- Σύνδεση με έπος στο επίπεδο της μορφής, όχι ιδεών/θεώρησης κόσμου.
- Μεταγραφές έμμετρης ιπποτικής μυθιστορίας (15ος αιώνας) σε πεζό λόγο.
- Θεματική κ αξιολογικό πλαίσιο μεσαιωνικών προτύπων.
- Στοιχεία ρητορικής κ θεματικής διαμορφώνουν καινοφανή εικόνα κόσμου κ
ανθρώπινης ζωής.
Αντιπαραβολή έπους- μυθιστορήματος:
• Έπος: σβήνει παρόν κάτω από εξιδανικευμένο παρελθόν (κλειστό
παρελθόν).
Μυθιστόρημα: συνδέει παρελθόν με παρόν και μέλλον. Ρευστότητα/αστάθεια ανθρώπινων πραγμάτων (ανοιχτό).
14

• Έπος: ποιητική γλώσσα υψηλού/ηρωικού ύφους.
Μυθιστόρημα: παίζει ελεύθερα με παραδόσεις + νέες τάσεις γλωσσικών τρόπων κ ύφους γραφής
• Έπος: τέλεια ανθρώπινα πρότυπα, αξίες, εθνική μοίρα. Μυθιστόρημα: οντότητα υπό διαμόρφωση, ανοιχτή σε εξελίξεις
• Έπος: σταθερή ανθρώπινη κατάσταση στο χρόνο, υψηλό/ηρωϊκό δράμα.
Μυθιστόρημα: Νέα ιστορική αντίληψη χρόνου= νέα εικόνα ανθρώπινης ζωής (ιστορική συνείδηση)
Αντιπαραβολή μυθιστορήματος – διηγήματος:
• Θεματική μυθιστορήματος: δυσαρμονία προσώπου με μοίρα του, επαφή με
ανολοκλήρωτο παρόν/μέλλον, πολυπρισματική δομή (σύστημα εξισώσεων με πολλούς αγνώστους)
Θεματική διηγήματος: ενιαία συνολική εντύπωση με σημείο πύκνωσης στο τέλος, κλείσιμο=σημείο κλειδί δομής συνόλου (μία εξίσωση μ’ έναν άγνωστο)
Έργα:
Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ, γάλλου Φρανσουά Ραμπελαί (15-16ος) Δεκαήμερον, Βοκκάκιος (14ος) – όρια μυθιστορήματος/συλλογής διηγημάτων