ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ 14ος-μέσα 16ου αιώνα 3.1.2 Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ Flashcards
«Αναγέννηση»-«Ουμανισμός»:
- Αντιπαράθεση παρόντος με άμεσο παρελθόν, πολιτισμικό κενό=
Μεσαίωνας, εκ νέου γέννηση πολιτισμού μετά από μεσαιωνική έκλειψη
ελληνικής/ρωμαϊκής αρχαιότητας (Μπούρκχαρτ) - μέσα 14ου αιώνα Β. Ιταλία
Ουμανισμός: τομέας γραμμάτων [Έλληνες = genus humanissimum (Κικέρων)] ρεύμα φιλολογικό
• Πρότυπο λογιοσύνης: Μελέτη κλασικών γλωσσών κ γραμμάτων (ενδιαφέρον για κλασική αρχαιότητα)
• Αξία ανθρώπου και παιδείας (ανθρωποκεντρική παιδεία, θεμέλιο: αρχαία ελληνική κ ρωμαϊκή γραμματεία)
• Ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου (αξία στην καθημερινή επίγεια ζωή, έμφαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή με διάθεση κριτική κι εμπιστοσύνη) – αξίωμα αγαθότητας ανθρώπινης φύση που δικαιούται
• Όχι υποχώρηση θρησκευτικής συνείδησης, τέχνης= συμμετοχή στη θεία πράξη
• Αρνητική διάσταση ουμανισμού: επιδίωξη ανάπλασης ανθρώπου με κριτήρια ορισμένης ιδέας ανθρώπινης φύσης
• Ανεύρεση και φύλαξη χειρογράφων σε βιβλιοθήκες, η Δύση μαθαίνει ελληνικά,
• τυπογραφία+πανεπιστήμια= φιλολογία (έκδοση με επιστημονικό χαρακτήρα, δηλ. χωρίς έλεγχο διαφορετικών εκδοχών)
7

• Φλωρεντία: Πετράρχης (14ος), Βοκκάκιος (14ος), Μπρατσιολίνι (14ος), καρδηνάλιος Βησσαρίων (15ος), Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (14-15ος)
• Σύνδεση Ουμανισμού με πανεπιστήμια από Γαλλία σε Ιβηρική, Κάτω Χώρες, Βοημία, Αυστρία, Γερμανία, Πολωνία, Ουγγαρία
• Ευρωπαίκό δίκτυο λογιοσύνης= Χριστιανική πολιτεία γραμμάτων (πανεπιστήμια/κολέγια)-πρώτη τάση ενοποποίησης σε επίπεδο λογιοσύνης
Ουμανιστής λόγιος:
- όχι αποκλειστική ενασχόληση με γράμματα,
- λατινικά, εβραϊκά, ελληνικά,
- αναζητά χειρόγραφα,
- καλλιεργεί δημώδη γλώσσα πχ Πετράρχης, Ιλιάδα, χειρόγραφο που
ζητά να μεταφραστεί. - Μετάφραση: σημαντική δραστηριότητα = ευρεία διάδοση αρχαίας
γραμματείας - αλληλεπίδραση γλωσσών, ξεκινά με βάρος σε λατινικά και
καταλήγει με βάρος σε δημώδεις γλώσσες π.χ. Πετράρχης γράφει
σε λατινικά + ιταλικά - Μορφές γραπτού λόγου: μορφή διαλόγου, επιστολογραφία
Εκπρόσωποι ουμανιστικού πνεύματος (15ος-16ος):
α. Νικολό Μακιαβέλι (λογοτεχνία, κωμικό θέατρο, Ηγεμόνας),
β. Τόμας Μορ (Ουτοπία, κριτική στα ήθη/ιδέες Αγγλίας, αλληγορική απεικόνιση ιδανικής κοινωνίας),
γ. Έρασμος, (Μωρίας εγκώμιον, κριτική ιδεών, βιβλική κ κλασική φιλολογία)
Ουμανιστική/αναγεννησιακή εικόνα λόγιου:
- Μοντέρνο κλέος: μοντέρνα χλεύη και ευφυολογία (Μπουρκαρτ), αναγνώριση και αμφισβήτηση
- στοιχεία νέας παράδοσης ευφυολογίας στη Θεία Κωμωδία Δάντη
- Περί ποιητικής τέχνης του Οράτιου (κυρίαρχο ως τέλη 19ου αιώνα): Αρχές αξιολόγησης/αποτίμησης ποίησης: α. ωφέλεια (ηθική/γνώση), β. τέρψη
- Λογοτεχνία= μέσο διαμόρφωσης κ καλλιέργειας εθνικής συνείδησης (ιστορικισμός)
Τάση γραπτού λόγου Αναγέννησης: μίμηση προτύπων αρχαίας ελληνικής/λατινικής ποίησης (θεματική, στιχουργική μορφή, ύφος), καλλιέργεια ποίησης σε δημώδεις γλώσσες
Ρητορική =
Ρητορική = εργαλείο καλλιέργειας γραπτής έκφρασης/ανάλυσης/εκτίμησης λόγου
• Περί της ευγλωττίας στη λαϊκή γλώσσα, Δάντη: πραγματεία (14ος): αρχές
ηθικής/αισθητικής αξίας νεώτερης ιταλικής γλώσσας κ ποίησης
• Για την υπεράσπιση και τον εμπλουτισμό της γαλλικής γλώσσας: Ντυ
Μπελαί (16ος)
• «Επιμελητήρια ρητορικής»= σύλλογοι μελέτης ρητορικής/ποιητικής τέχνης
– Κάτω Χώρες, αρχές 15ου αιώνα
• Αλλαγές μεθόδου διδασκαλίας = από σχολαστικισμό σε ελεύθερη ανάγνωση κ
ερμηνεία