rzeźba Flashcards
Flamandzka rzeźba związana była głównie z dekoracją kościołów.
W związku z ich
wyposażeniem pojawiło się zapotrzebowanie nie tylko na rzeźbione w kamieniu nagrobki,
lecz także na snycerkę, czyli rzeźbę w drewnie, potrzebną do dekoracji ambon i ustawianych w prezbiterium bogato zdobionych stalli, czyli ław przeznaczonych dla dostojników.
Pojawiały się też rzeźby świeckie, zwłaszcza związane z oprawą fontann. Jednym z najbardziej znanych rzeźbiarzy był Jerôme Du Quesnoy Starszy, autor słynnej rzeźby odlanej
z brązu Manneken-Pis, fontanny, która stała się symbolem Brukseli. Pod koniec XVII stulecia i na początku XVIII wieku chętnie nawiązywano do ozdobnych form barokowych, głównie w snycerce, czego wybitnym przykładem jest ambona
w katedrze w Brukseli, wykonana przez Hendricka Verbrugghena
W Holandii, w której przyjęły się formy klasycyzujące, zapotrzebowanie na rzeźbę
nie było tak duże, jak na malarstwo.
Skromne kościoły protestanckie nie potrzebowały
bogatego wystroju. Pojawiła się jednak rzeźba architektoniczna, czego przykładem jest
tympanon ratusza w Amsterdamie, dzieło rzeźbiarza z Antwerpii – Artusa Quellinusa
Młodszego, przedstawiające alegorię Amsterdamu, której hołd składają postacie
mitologiczne z Neptunem – bogiem mórz i oceanów – na czele.
Hendrick Verbrugghen,
ambona w katedrze
w Brukseli
Ambona wykonana
w drewnie w 1699 roku
prezentuje złożony program
ikonograficzny dekoracji
rzeźbiarskiej. Na dole artysta
przedstawił wygnanie
z raju, symbolizujące
upadek człowieka. Ambonę
wieńczy przedstawienie
Marii jako pogromczyni
szatana. W sferze formalnej
ambona nawiązuje do
stylu Giovanniego Lorenza
Berniniego
