chirurgia nbl Flashcards
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące ran postrzałowych:
1) charakteryzują się powstawaniem przestrzeni w wyniku kawitacji;
2) prędkość początkowa pocisku, w przypadku broni palnej jest najwyższa;
3) charakteryzują się mniejszym potencjałem urazu z dużej odległości;
4) charakteryzują się większym potencjałem urazu z dużej odległości;
5) liczba ran postrzałowych śmiertelnych jest wyższa, niż ran nieprowadzących do śmierci.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. tylko 5.
B. 1,3.
C. 1,2,3.
D. 1,4.
E. 3,5.
C. 1,2,3.
1) charakteryzują się powstawaniem przestrzeni w wyniku kawitacji;
Dotyczy to pocisków o dużej prędkości w momencie penetracji tkanki (powyżej 500-600 m/s). W takiej sytuacji wymiana energii wiąże się z powstawaniem czasowych przestrzeni w tkankach wywołanych kawitacją.
2) prędkość początkowa pocisku, w przypadku broni palnej jest najwyższa;
Prędkość pocisku wzrasta w przewodzie lufy, osiągając szczyt w odległości koku centymetrów od wylotu lufy. Następnie na pocisk działa siła ciężkości, oporu powietrza i tarcia cząsteczek powietrza o płaszcz pocisku, co prowadzi do wytracenia jego prędkości.
3) charakteryzują się mniejszym potencjałem urazu z dużej odległości;
W literaturze zalecanej przez CEM znajdziemy informację, o tym, że broń palna myśliwska jest śmiercionośna z bliskiej odległości i powoduje mniejszą traumę tkanek gdy odległość wzrasta (obrażenia powierzchniowe).
4) charakteryzują się większym potencjałem urazu z dużej odległości;
5) liczba ran postrzałowych śmiertelnych jest wyższa, niż ran nieprowadzących do śmierci.
"Liczba ran postrzałowych, które nie prowadza do śmierci, jest dwu- lub trzykrotnie wyższa niż ran śmiertelnych"
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące urazów powstałych upadkiem z wysokości:
1) rozległość urazu zależy od masy ciała osoby upadającej oraz charakteru powierzchni, na
którą spadła;
2) wielkość urazu zależy tylko od ułożenia ciała w chwili upadku;
3) miękka, plastyczna powierzchnia potrafi zmniejszyć siłę wyhamowania 10-20 razy
4) odzież nie wpływa na rozległość urazu;
5) upadek z wysokości ponad 20 metrów, na twardą powierzchnie obarczony jest niską
śmiertelnością.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,3.
B. 2,4.
C. tylko 2.
D. 4,5.
E. 1,3,4.
A. 1,3.
1) rozległość urazu zależy od masy ciała osoby upadającej oraz charakteru powierzchni, na którą spadła;
Na siły wytracenia prędkości, a tym samym na rozległość urazu w przypadku upadku z wysokości ma wpływ:
masa ciała, charakter powierzchni na, którą ciało upada, ułożenie ciała w chwili upadku.
2) wielkość urazu zależy tylko od ułożenia ciała w chwili upadku;
Pozycja ciała wpływa na jaką jednostkę powierzchni zadziała energia a tym samym na wielkość urazu. Nie jest to jednak jedyny czynnik, który ma na to wpływ.
3) miękka, plastyczna powierzchnia potrafi zmniejszyć siłę wyhamowania 10-20 razy;
Ciało uderzające o powierzchnię, która jest miękka i plastyczna pokonuje większy dystans przed zatrzymaniem, co może w znaczny sposób zmniejszyć wielkość siły - nawet 10-20 razy.
4) odzież nie wpływa na rozległość urazu;
Często odzież amortyzuje w pewnym stopniu upadek lub może zmniejszyć prędkość spadania co przekłada się na rozległość urazu.
5) upadek z wysokości ponad 20 metrów, na twardą powierzchnie obarczony jest niską śmiertelnością.
Upadek z wysokości około 20m jest obarczony śmiertelnością powyżej 50%.
Do objawów klinicznych odmy prężnej zalicza się:
1) zaburzenia krążeniowo-płucne (bradykardia, nadciśnienie);
2) poszerzone żyły szyjne;
3) asymetria ruchomości klatki piersiowej;
4) nadmiernie jawny odgłos opukowy po stronie odmy;
5) nadmiernie wzmożone szmery oddechowe po stronie odmy.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,2,3.
B. 1,4.
C. tylko 4.
D. 2,3,4.
E. 3,5.
D. 2,3,4.
Objawy kliniczne odmy prężnej
Zaburzenia krążeniowo-płucne (tachykardia, nadciśnienie) Poszerzone żyły szyjne Asymetryczna ruchomość klatki piersiowej Nadmiernie jawny odgłos opukowy po stronie odmy Brak lub ściszenie szmerów oddechowych po stronie odmy
W badaniu per rectum, u chorego po urazie oceniane jest:
1) napięcie zwieraczy odbytu;
2) spoistość prostaty;
3) obecność krwi w odbytnicy;
4) złamania kości miednicy;
5) uszkodzenia okolicy krocza.
Prawidłowa odpowiedź to:
A.
1,2,3.
B. 1,3,5.
C. wszystkie wymienione.
D. 4,5.
E. 2,5.
C. wszystkie wymienione.
Badanie per rectum chorego po urazie
Napięcie zwieraczy odbytu Prostata: lokalizacja, spoistość Krew w odbytnicy Złamania miednicy Uszkodzenia okolicy krocza
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące objawów klinicznych, związanych z
przepuklinami u pacjentów dorosłych:
1) przepukliny pachwinowe przebiegają najczęściej bezobjawowo, a przyczyną zgłaszania
się do lekarza są objawy guza w okolicy pachwinowej, a nie dolegliwości bólowe;
2) obustronne przepukliny pachwinowe nie należą do rzadkości, ale najczęściej maja rożne
rozmiary;
3) przepuklina mosznowa jest jednym z typów przepukliny pachwinowej prostej;
4) przepuklina udowa uwypukla się poniżej i bocznie od guzka łonowego;
5) podczas kaszlu wyczuwalny jest ucisk przepukliny na opuszkę badającego palca.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,3,4.
B. wszystkie wymienione.
C. 1,2,4,5.
D. 2,3.
E. 3,4,5.
C. 1,2,4,5.
Przepuklina pachwinowa skośna, rozpoczynająca się w miejscu pierścienia pachwinowego głębokiego, bocznie do naczyń nabrzusznych dolnych, stanowi 60% wszystkich przepuklin okolicy pachwinowej
Przepukliny pachwinowe proste stanowią 25% wszystkich przepuklin okolicy pachwinowej i uwypuklają się przez miejsce o zmniejszonej oporności położone w obrębie tylnej ściany kanału pachwinowego, przyśrodkowo od naczyń nabrzusznych dolnych. Przepukliny te rzadko są przyczyną niedrożności mechanicznej lub zadzierzgnięcia
Przepukliny pachwinowe skośne mogą się przemieszczać ku dołowi wewnątrz osłonek powrózka nasiennego do moszny. Przepukliny pachwinowe proste nie przemieszczają się do moszny
Bezobjawowe przepukliny pachwinowe nie wymagają leczenia operacyjnego, szczególnie u osób w podeszłym wieku
Przepukliny udowe stanowią 15% wszystkich przepuklin okolicy pachwinowej i przechodzą przez kanał udowy, uwypuklając się poniżej i bocznie od guzka łonowego (w odróżnieniu od przepuklin pachwinowych, które szerzą się przyśrodkowo od guzka i mogą schodzić do moszny)
Przepukliny udowe mają zwykle niewielkie rozmiary i łatwo je przeoczyć podczas badania klinicznego, mają jednak tendencję do wywoływania niedrożności i zadzierzgnięcia
Przepukliny pachwinowe obustronne stanowią około 10% przepuklin pachwinowych (60% po stronie prawej, 30% po stronie lewej). Rzadko mają jednak zbliżone rozmiary.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia przepuklin pachwinowych
1) większość zabiegów wykonywana jest w trybie jednodniowym;
2) laparoskopowe zaopatrzenie przepuklin pachwinowych związane jest z większym
nasileniem dolegliwości bólowych bezpośrednio po zabiegu;
3) stosowanie dostępu laparoskopowego w leczeniu przepuklin wymaga znieczulenia
ogólnego;
4) technika laparoskopowa zaopatrywania przepuklin jest szczególnie korzystna u chorych z
przepuklinami nawrotowymi lub obustronnymi;
5) w przypadku tzw. przepukliny sportowców wymagane jest leczenie operacyjne w trybie
nagłym.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. wszystkie wymienione.
B. 1,3,4.
C. 2,3,4,5.
D. 1,2,5. E. 1,5.
B. 1,3,4.
Operacje otwarte z zastosowaniem siatek oraz laparoskopowe zminimalizowały dolegliwości bólowe w okresie pooperacyjnym dzięki czemu większość zabiegów zaopatrzenia przepuklin pachwinowych jest wykonywana w trybie jednodniowym.
Laparoskopowe zaopatrzenie przepuklin pachwinowych związane jest z mniejszym nasileniem dolegliwości bólowych bezpośrednio po zabiegu i w późniejszym okresie, rzadszym występowaniem uszkodzeń nerwowych (np. uczucie drętwienia), szybszym powrotem do normalnej aktywności i pracy oraz znamiennie mniejszą liczbą powikłań pooperacyjnych w postaci zakażeń i krwiaków niż plastyczne zaopatrzenie przepukliny metodą otwartą. Niemniej jednak szpitalne koszty leczenia są wyższe, a zabieg wymaga znieczulenia ogólnego.
Przepuklina sportowców to określenie na uszkodzenie okolicy pachwinowej objawiające się długotrwałymi dolegliwościami bólowymi. Jak sama nazwa wskazuje jest to stan przewlekły, długotrwały - nie wymaga operacji w trybie nagłym. U osób operowanych najczęściej stwierdzany jest ubytek w tylnej ścianie kanału pachwinowego.
W leczeniu szczeliny odbytu stosuje się następujące postępowanie:
1) leczenie farmakologiczne;
2) plastyka z wykorzystaniem płata przesuniętego;
3) krem z diltazemem;
4) wewnetrzna sfinkterotomia;
5) chirurgiczne wycięcie odbytu.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,3,4.
B. wszystkie wymienione.
C. 1,2,3,4.
D. 2,3.
E. 3,4,5.
C. 1,2,3,4.
1) leczenie farmakologiczne;
Początkowo preferowane w pierwszym rzucie jest leczenie zachowawcze. Jednakże stosowane są środki zmiękczające stolec, jak również powodujące rozluźnienie mięśni zwieraczy odbytu (diltiazem, nitraty oraz toksyna botulinowa) oraz leki przeciwbólowe.
2) plastyka z wykorzystaniem płata przesuniętego;
Jest to jedna z chirurgicznych metod leczenia szczeliny odbytu. Polega na okryciu owrzodzenia dobrze unaczynionym płatem skórnym, unikając chirurgicznej sfinkterotomii. Stosowana głównie u kobiet, u których uszkodzenie zwieracza nastąpiło już podczas porodu.
3) krem z diltazemem;
Podawany miejscowo krem z diltiazemem (0,5%) do kanału odbytu co 12h powoduje rozluźnienie mięśni zwieraczy i jest stosowany w leczeniu szczeliny odbytu.
4) wewnetrzna sfinkterotomia;
Jest to metoda leczenia szczeliny odbytu polegająca na kontrolowanym przecięciu dolnej części zwieracza wewnętrznego. Zabieg ten jest obarczony ryzykiem późniejszego nietrzymania stolca (najczęściej gazów bądź płynnego stolca).
5) chirurgiczne wycięcie odbytu.
W przypadku długotrwałego a nieskutecznego leczenia zachowawczego możliwe jest podłużne wycięcie szczeliny i nacięcie zwieracza wewnętrznego. Jednak ta metoda nie należy do podstawowych metod leczenia szczeliny odbytu.
Według klasyfikacji urazów śledziony wg American Association for the Surgery of Truma,
stopień III opisywany jest jako:
A. krwiak podtorebkowy <10% powierzchni i rana, rozerwanie torebki, głębokość
uszkodzenia miąższu <1 cm.
B. krwiak podtorebkowy 10-50% powierzchni, śródmiąższowy <5 cm i rana, głębokość
uszkodzenia miąższu 1-3 cm.
C. rana obejmujące naczynia segmentalne lub wnęki śledziony powodujące rozległe
odnaczynienie ( >25% narządu).
D. krwiak podtorebkowy >50% powierzchni, pęknięty lub śródmiąższowy >5cm lub
powiększający się.
E. całkowita fragmentacja trzustki, uszkodzenie naczyń wnęki śledziony powodujące
odnaczynienie narządu.
D. krwiak podtorebkowy >50% powierzchni, pęknięty lub śródmiąższowy >5cm lub
powiększający się.
skala V! stopniowa
Do przyczyn dysfagii nie należy:
A. miastenia.
B. porażenie opuszkowe.
C. achalazja.
D. chalazja.
E. sklerodermia.
D. chalazja.
google nie wie co to “chalazja”
Do śródściennych zmian powodujących dysfagię zaliczamy:
Zapalenie gardła i/lub migdałków Kandydozę Zmiany w błonie śluzowej w przebiegu niedokrwistości z niedoboru żelaza Następstwa działania substancji żrących Nowotwory Miastenie Porażenie opuszkowe Refluksowe zapalenie przełyku Rozlany skurcz przełyku Sklerodermie Achalazje Stan po wagotomii
Do objawów klinicznych przepukliny rozworu przełykowego nie należy:
A. ból w nadbrzuszu.
B. biegunka.
C. zgaga i wymioty.
D. krwawienie z niedokrwistością .
E. kołatanie serca i czkawki.
B. biegunka.
A. ból w nadbrzuszu.
Ból w nadbrzuszu i dolnej części klatki piersiowej może występować gdy część żołądka przedostaje się przez rozwór przełykowy i jest uciskana przez odnogi przepony. Może to doprowadzić do zadzierzgnięcia żołądka i konieczności pilnej operacji.
B. biegunka.
Nie jest to typowy objaw kliniczny przepukliny rozworu przełykowego.
C. zgaga i wymioty.
Występują ze względu na niewydolny dolny zwieracz przełyku w przebiegu przepuklin rozworu przełykowego.
D. krwawienie z niedokrwistością.
Może być spowodowane zapaleniem błony śluzowej żołądka spowodowanym przewlekłym zarzucaniem treści żołądkowej, co prowadzi do owrzodzeń i w konsekwencji do krwawień. Część żołądka znajdująca się w klatce piersiowej dodatkowo nierzadko jest nadmiernie przekrwiona co potęguje efekt.
E. kołatanie serca i czkawki.
Część żołądka znajdująca się w klatce piersiowej drażni mechanicznie osierdzie co może manifestować się kołataniem serca i czkawką.
- W ocenie różnicowej ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego najczęściej ujmowane są
schorzenia za wyjątkiem:
A. skrętu torbieli jajnika.
B. choroby Leśniowskiego-Crohna.
C. kolki moczowodowej.
D. zapalenia węzłów chłonnych krezki.
E. raka odbytnicy.
E. raka odbytnicy.
Schorzenia różnicowane z ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego
Zapalenie węzłów chłonnych krezki Zapalenie uchyłku Meckela Choroba Leśniowskiego-Crohna Rak kątnicy
Schorzenia ginekologiczne
Pęknięcie pęcherzyka Graafa Ostre zapalenie jajowodów Pęknięcie ciąży pozamacicznej Skręt torbieli jajnika
Schorzenia układu moczowo-płciowego
Odmiedniczkowe zapalenie nerek Kolka moczowodowa Zakażenie dróg moczowych Skręt prawego jądra
Wskaż metodę leczenia, której nie stosuje się w paliatywnym leczeniu chorych z rakiem
przełyku:
A. endoskopowe zakładanie stentów.
B. chemioterapia.
C. brachyterapia.
D. esofagostomia.
E. radioterapia zewnątrzustrojowa.
D. esofagostomia.
≈===========
Leczenie paliatywne nie obejmuje wykonania esofagostomii (D) - takie rozwiązanie stosuje się w przypadku niedrożności przełyku na skutek nowotworów gardła i szyi, a także w niedrożności pozapalnej.
Paliatywne leczenie u chorych z rakiem przełyku obejmuje:
- Endoskopowe udrożnienie przełyku w wyniku wprowadzenia stentu samorozprężalnego (A) (stent umożliwia choremu odżywianie się płynnym pokarmem)
- Waporyzację guza
- Brachyterapię (C)
- Chemio- i radioterapię (B i E)
- Wytworzenie przetoki odżywczej - GASTROSTOMII
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia chorych z chorobą wrzodową żołądka
lub dwunastnicy:
1) infekcja Helicobacter Pylori odgrywa istotną role w powstawaniu wrzodów
dwunastnicy, a leczenie eradykacyjne jest podstawą leczenia takich chorych;
2) zespół poposiłkowy, u chorych po resekcji żołądka występuje 15-30 min po jedzeniu i
objawia się biegunką, wymiotami, tachykardią, poceniem się i kołataniem serca;
3) niedokrwistość często występuje u chorych po całkowitej resekcji żołądka;
4) leczenie operacyjne choroby wrzodowej zwiększa ryzyko rozwoju raka gruczołowego
żołądka;
5) resekcja żołądka nie prowadzi do zaburzeń wchłaniania witaminy D i wapnia.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,2.
B. 1,2,3,4.
C. 1,2,5.
D. tylko 4.
E. 2,3.
1) infekcja Helicobacter Pylori odgrywa istotną role w powstawaniu wrzodów dwunastnicy, a leczenie eradykacyjne jest podstawą leczenia takich chorych;
2) zespół poposiłkowy, u chorych po resekcji żołądka występuje 15-30 min po jedzeniu i objawia się biegunką, wymiotami, tachykardią, poceniem się i kołataniem serca;
Przyczyną takich dolegliwości jest szybkie opróżnienie hiperosmolarnej treści żołądkowej do jelita cienkiego. Prowadzi to osmotycznego przemieszczenia się płynu pozakomórkowego do światła jelita i jego rozdęcia. Nagły ubytek płynowy przestrzeni pozakomórkowej wraz z poszerzeniem jelita oraz szybkim wchłanianiem węglowodanów (szybki wzrost glikemii) jest przyczyną powyższych objawów. Zespół ten występuje u około 1/4 pacjentów po resekcji żołądka.
3) niedokrwistość często występuje u chorych po całkowitej resekcji żołądka;
Niedokrwistość jest spowodowana niedoborem żelaza, kwasu foliowego i witaminy B12 bądź w przewadze jednego z wymienionych. Najczęściej występuje niedokrwistość z niedoboru żelaza co jest spowodowane mniejszą ilością spożywanego pokarmu i/lub zaburzeniami redukcji soli żelaza i tym samym ograniczeniem ich przyswajania. Również spadek ilości czynnika wewnętrznego, koniecznego do przyswajania witaminy B12 ma swój wpływ w rozwoju niedokrwistości u osób po rozległych resekcjach żołądka.
4) leczenie operacyjne choroby wrzodowej zwiększa ryzyko rozwoju raka gruczołowego żołądka;
Taki stan spowodowany jest prawdopodobnie zarzucaniem soli kwasów żółciowych do kikuta żołądka, co sprzyja kancerogenezie.
5) resekcja żołądka nie prowadzi do zaburzeń wchłaniania witaminy D i wapnia.
U osób po resekcjach żołądka dochodzi do upośledzenia wchłaniania witaminy D oraz wapnia. U takich osób zaleca się przewlekłą suplementacje.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka żołądka:
1) najczęstszym nowotworem złośliwym żołądka u dorosłych jest gruczolakorak;
2) statystycznie w ostatnich latach doszło do znacznego podwyższenia
zachorowalności na raka żołądka;
3) rak żołądka częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn;
4) eradykacja Helicobacter pylori zmniejsza ryzyko zachorowania na raka żołądka;
5) przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka jest czynnikiem ryzyka
rozwoju raka żołądka.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,2,3,4.
B. 1,3.
C. tylko 2.
D. 1,4,5.
E. 2,3.
D. 1,4,5.
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące chorych z kamicą pęcherzyka żółciowego:
1) ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego
charakteryzuje się większymi
dolegliwościami, o dłuższym czasie trwania niż kolka żółciowa;
2) objawy wodniaka pęcherzyka są takie same jak przewlekłego zapalenia pęcherzyka
żółciowego;
3) ostre bezkamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego występuje częściej niż zapalenie na
tle kamicy;
4) wieloletnia kamica pęcherzykowa nie wpływa na zapadalność na raka pęcherzyka
żółciowego;
5) „pęcherzyk truskawkowy” jest jedną z postaci kamicy pęcherzyka z obecnością kamieni
cholesterolowych.
Prawidłowa odpowiedź to:
A. 1,2,3.
B. 1,2,3,5.
C. 1,2.
D. 1,3. E. 2,4.
C. 1,2.
______________
1) ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego charakteryzuje się większymi dolegliwościami, o dłuższym czasie trwania niż kolka żółciowa;
Kamień żółciowy zamykając ujście pęcherzyka żółciowego powoduje objawy zwane kolką żółciową. Objawy ustępują w momencie gdy kamień cofnie się do światła pęcherzyka bądź wyruszy w dalsza podróż drogami żółciowymi, a pacjent szybko wraca do zdrowia. Ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego często rozpoczyna się atakiem kolki, jednakże jest to proces cechujący się większymi dolegliwościami ze względu na ogólny stan zapalny i zakażenie. Również trwa dłużej niż kolka.
2) objawy wodniaka pęcherzyka są takie same jak przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego;
Takimi objawami przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego są:
nawracające wzdęcia z oddawaniem wiatrów, nietolerancja tłustych pokarmów, ból w prawym kwadrancie brzucha nasilający się po posiłkach.
Objawy wodniaka pęcherzyka są takie same jak przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego, dodatkowo można wyczuć powiększony, gładki pęcherzyk w prawym podżebrzu. Nie występuje gorączka, ból oraz objawy otrzewnowe.
3) ostre bezkamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego występuje częściej niż zapalenie na tle kamicy;
W większości przyczyną ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego są kamienie żółciowe upośledzające odpływ żółci z pęcherzyka poprzez zatkanie jego ujścia.
4) wieloletnia kamica pęcherzykowa nie wpływa na zapadalność na raka pęcherzyka żółciowego;
Kamica pęcherzykowa zwiększa ryzyko raka pęcherzyka żółciowego. Jednak rak pęcherzyka żółciowego jest rzadkim schorzeniem.
5) „pęcherzyk truskawkowy” jest jedną z postaci kamicy pęcherzyka z obecnością kamieni cholesterolowych.
Pęcherzyk truskawkowy (cholesteroloza) jest stanem gdy w ścianie pęcherzyka odkładają się lipidy i cholesterol. Często w jego przebiegu stwierdza się obecność kamieni cholesterolowych, jednak nie jest to jedna z postaci kamicy pęcherzyka.
