Wyprysk Flashcards
Wyprysk - definicja
(łac. eczema) – choroba skóry o nieinfekcyjnym podłożu zapalnym (alergicznym lub niealergicznym) polegająca na zapaleniu jej wierzchnich warstw (naskórek i warstwa brodawkowata skóry właściwej).
Wyprysk - objawy i przebieg
Na początku na skórze pojawiają się czerwone grudki, które potem zamieniają się w pęcherzyki. Pęcherzyki pękają pozostawiając nadżerki. Gdy dojdzie do zakażenia mogą pojawić się zmiany ropne oraz wydzielina, która po zaschnięciu tworzy szarożółte strupy. Często występuje obrzęk skóry i tkanki podskórnej, w szczególności na twarzy, rękach czy powiekach. Chorzy często uskarżają się na uporczywy świąd. Wraz z upływem czasu skóra przebarwia się i staje się mniej sprężysta.
Wyprysk kontaktowy alergiczny
występująca często postać wyprysku, będąca skutkiem bezpośredniego kontaktu z alergenem, na który osoba wytworzyła uprzednio nadwrażliwość. Klinicznie wyróżniono dwie postacie choroby:
wyprysk ostry oraz wyprysk przewlekły
Leczenie wyprysku
Najważniejsze jest wykrycie substancji uczulającej lub drażniącej i wyeliminowanie kontaktu z nią, a jeżeli jest to niemożliwe, przynajmniej ograniczenie kontaktu z czynnikami prowokującymi. Ponadto stosuje się mokre opatrunki lub suche opatrunki, oraz leczenie miejscowe (maści steroidowe, inhibitory kalcyneuryny, maści redukujące).
Alergiczny wyprysk kontaktowy - z jakim mechanizmem związany, na czym polega
Alergiczny wyprysk kontaktowy związany jest z IV typem reakcji nadwrażliwości wg Coombsa. U jego patogenezy leży stymulacja limfocytów Th1 przez komórki Langerhansa, wystawione na działanie związków o charakterze haptenów, które nabierają cech antygenowych w kontakcie z białkami.
Choroba dzieli się na dwie fazy: fazę indukcji oraz fazę pełnoobjawową.
Fazy alergicznego wyprysku kontaktowego
W pierwszej prezentacja przez komórki Langerhansa limfocytom pomocniczym Th1 antygenów uruchamia stymulację cytokinową i doprowadza do ich uczulenia i proliferacji. W drugiej dochodzi do powstania odczynu o charakterze wyprysku, w którym największą rolę odgrywają aktywowane limfocyty Th1.
Alergiczny wyprysk kontaktowy - leczenie
Miejscowe stosowanie maści zawierających kortykosteroidy (hydrokortyzon, prednizolon, itp.) z dodatkiem antybiotyków. Nie należy przedłużać ich stosowania ze względu na ryzyko powikłań (np. trądzik różowaty). Ogólnie preparaty z grupy leków przeciwhistaminowych, niekiedy kortykosteroidy w małych dawkach. Ochrona zmian alergicznych poprzez specjalistyczną odzież jedwabną (np. dermasilk).
Alergiczny wyprysk kontaktowy - rozpoznanie
Charakterystyczny obraz wykwitów. Próby ekspozycyjne polegające na nałożeniu na skórę wystandaryzowanych alergenów i odczycie zmian po 48-72 godzinach. Należy różnicować z wypryskiem niealergicznym.
Alergiczny wyprysk kontaktowy - czynniki wywołujące
Najczęstszymi czynnikami, wywołującymi kontaktowe alergiczne zapalenie skóry, są: chrom (zapałki, farby i barwniki, cement, beton), nikiel, kobalt (ozdoby, elementy ubioru, np. guziki), formaldehyd, terpentyna, guma i kosmetyki.
Wyprysk kontaktowy niealergiczny
występująca często postać wyprysku, będąca skutkiem bezpośredniego kontaktu z czynnikami drażniącymi, niebędącymi alergenem. Klinicznie wyróżniono dwie postacie choroby: wyprysk ostry oraz wyprysk przewlekły
Wyprysk kontaktowy niealergiczny - patogeneza
Dochodzi do uszkodzenia skóry substancjami drażniącymi co powoduje zniszczenie naturalnej bariery ochronnej naskórka w postaci lipidów i kwaśnego odczynu pH.
W fazie indukcji dochodzi do uwalniania z keratynocytów drogą nieimmunologiczną presyntetyzowanych cytokin (gł. IL-1, TNF) przez działanie substancji drażniących. Uwolnione cytokiny powodują indukcję ekspresji cząstek adhezyjnych na keratynocytach-ICAM1 i śródbłonku naczyń.
