Pacjent obciążony Flashcards
Co ma kluczowe znaczenie dla ustalenia ryzyka wystąpienia powikłań związanych z zabiegiem w jamie ustnej?
ustalenie schorzeń ogólnoustrojowych mających potencjalne znaczenie dla bezpieczeństwa pacjenta podczas wywiadu (badania podmiotowego)
Co musi ustalić lekarz na podstawie podawanych przez pacjenta schorzeń ogólnych w wywiadzie?
konieczność przeprowadzenia:
• badań dodatkowych (np. badań krwi, układu hemostatycznego)
• konsultacji specjalistycznych
Na co pozwala właściwie przeprowadzony wywiad z pacjentem obciążonym by zmniejszyć ryzyko powikłań?
- ustalenie konieczności stosowania przedzabiegowej farmakoterapii (np. profilaktyki antybiotykowej, leków stosowanych w premedykacji czy w alergii)
- wybór właściwego (bezpiecznego) LZM
- ustalenie leków stosowanych po zabiegu bezpiecznych dla chorego (antybiotyk, analgetyk)
- ustalenie wskazań do przeprowadzenia zabiegu w warunkach szpitalnych
- podjęcie kroków przygotowujących do odpowiedniego postępowania w przypadku wystąpienia stanów nagłych zagrażających życiu pacjenta
Najważniejsze kwestie w wywiadzie lekarskim pacjentów obciążonych:
- choroby ogólnoustrojowe (zwłaszcza cukrzyca, schorzenia układu sercowo-naczyniowego, odpornościowego, gorączka reumatyczna, astma)
- alergie (zwłaszcza na: LZM, antybiotyki, analgetyki czy lateks)
- leki stosowane obecnie czy w przeszłości (antybiotyki, analgetyki, steroidy, leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe, chemioterapia przeciwnowotworowa, bisfosforany)
- przebyte zabiegi operacyjne (zwłaszcza zabiegi kardiochirurgiczne, z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej i radioterapia)
Jakie choroby i stany ogólne mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo zabiegu w jamie ustnej?
- ciąża
- choroby układu sercowo-naczyniowego (IZW, nadciśnienie, choroba niedokrwienna serca, pacjenci leczeni przeciwzakrzepowo)
- astma
- choroby endokrynologiczne (cukrzyca, nadczynność tarczycy)
- choroby wątroby (WZW, alkoholizm)
- choroby układu odpornościowego (AIDS)
- przebyta radioterapia obszaru głowy i szyi
- przebyte lub aktualne leczenie lekami z grupy bisfosforanów
- leczenie hemodializami
Co należy uzyskać przed podjęciem leczenia pacjentki ciężarnej?
należy zawsze przeprowadzić konsultację z lekarzem położnikiem prowadzącym ciężarną i uzyskać pisemną zgodę na zabieg
Czym są zabiegi elektywne?
ustalane z wyprzedzeniem, niezwiązane z leczeniem doraźnym/nagłym
Kiedy należy wykonywać zabiegi elektywne u ciężarnych?
najwcześniej 6 tygodni po porodzie
Na którym etapie ciąży wykonywanie zabiegów doraźnych jest najbezpieczniejsze?
w 2 trymestrze ciąży
wszystkie zabiegi powinny być wykonywane z dużą ostrożnością
W jakiej pozycji należy leczyć pacjentkę ciężarną?
z uwagi na zagrożenie hipoksją, wszystkie zabiegi powinny być przeprowadzane w takiej pozycji, aby ciało pacjentki było uniesione w górnej połowie o kilkanaście stopni i nieco zrotowane w lewą stronę (wałek nad prawym biodrem)
Zespół ucisku żyły głównej dolnej:
- może wystąpić u ciężarnej w 2. i 3. trymestrze zwłaszcza podczas leżenia na plecach
- następuje w wyniku zmniejszenia powrotu żylnego do serca z powodu ucisku powiększonej macicy na żyłę główną dolną
- dochodzi do względnego niedoboru objętości krwi → bladość, sinica, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, zimne poty
- mogą dołączyć objawy wstrząsu → spadek BP i wzrost HR
- należy wówczas ułożyć niezwłocznie ciężarną na lewym boku, co bardzo szybko prowadzi do poprawy stany ogólnego
- w tej pozycji pacjentka powinna zostać przetransportowana do oddziału ginekologicznego
Pacjentki ciężarne:
- o ile to możliwe, należy unikać sedacji i znieczulenia ogólnego
- należy unikać elektywnych badań RTG, zwłaszcza w 1. trymestrze; o ile jest niezbędna konieczność wykonania badania - zawsze w fartuchu ochronnym minimalizującym ekspozycję płodu na promieniowanie jonizujące
- zabieg chirurgiczny powinien być możliwie najkrótszy i przeprowadzony w sposób bezbolesny
- poronienie w wywiadzie jest przeciwwskazaniem do jakichkolwiek zabiegów w 1. i 2. trymestrze
- jakiekolwiek rozleglejsze zabiegi powinny być przeprowadzane w warunkach szpitalnych
Znieczulenie miejscowe w ciąży:
- przeciwwskazane: prilokaina, mepiwakaina i bupiwakaina
- dopuszczalne: lidokaina, ropiwakaina, artykaina i prokaina (ostatnia tylko jeśli pacjenta nie jest uczulona na PABA)
- jeśli nie ma schorzeń ogólnoustrojowych będących przeciwwskazaniem do stosowania wazokonstryktorów należy podawać znieczulenie z epinefryną (ale nie z norepinefryną), maksymalnie 2 ampułki leku w rozcieńczeniu 1:200 000
Abtybiotyki w ciąży:
- stosować tylko w razie niezbędnej konieczności
- dopuszczalne: amoksycylina, penicyliny naturalne, cefalosporyny (np. cefuroksym) i klindamycyna
- niedopuszczalne: klarytromycyna, tetracykliny, aminoglikozydy, sulfonamidy i metronidazol
Analgetyki w ciąży:
- stosować tylko w razie konieczności, przez możliwie najkrótszy czas i w najniższej skutecznej dawce
- przeciwwskazane: aspiryna i opiody
- dotychczas uważano, że dopuszczalne są: paracetamol (cały okres ciąży) i NLZP (z wyjątkiem aspiryny) w 1. i 2. trymestrze (ibuprofen, naproksen, diklofenak), ale nowe dane wskazują, że mogą wpływać negatywnie na płód → ryzyko rozwoju ADHD i astmy u dzieci, których matki przyjmowały paracetamol w ciąży, ryzyko poronienia oraz powstania wrodzonych malformacji serca i przewodu pokarmowego u płodu przy stosowaniu NLPZ w 1. trymestrze ciąży
IZW - definicja
= infekcyjne zapalenie wsierdzia = zapalenie wsierdzia wywołane bakteriemią (stan obecności bakterii we krwi), na powierzchni wsierdzia tworzą się wegetacje (konglomeraty drobnoustrojów i fibryny) powodujące zatorowość
Pacjenci predysponowani do IZW:
- pacjenci ze sztuczną zastawką serca lub sztucznym materiałem zastosowanym do naprawy zastawki
- pacjenci z wrodzoną wadą serca (z wrodzoną wadą siniczą lub po operacji naprawczej wady wrodzonej z zastosowaniem sztucznego materiału - do 6 msc po zabiegu = okres niezbędny do endotelializacji sztucznego materiału; lub przez całe życie, jeśli pozostał rezydualny przeciek lub niedomykalność zastawki)
- pacjenci po przebytym IZW
Procedury stomatologiczne prowadzące do bakteriemii:
- zabiegi chirurgiczne związane z przerwaniem ciągłości błony śluzowej jamy ustnej
- zabiegi wymagające interwencji w obrębie dziąsła lub okolicy okołowierzchołkowej
IZW - profilaktyka antybiotykowa:
• zawsze “one-shot” przed zabiegiem: 60 min dla podania doustnego lub 30 min dla podania pozajelitowego
• antybiotykiem pierwszego rzutu jest amoksycylina (bez kwasu klawulanowego) w dawce 2000 mg (dorośli) lub 50 mg/kg m.c. (dzieci)
• w przypadku uczulenia na penicyliny:
- klindamycyna 600 mg (dorośli) lub 20 mg/kg m.c. (dzieci)
- cefaleksyna 2000 mg (dorośli) lub 50 mg/kg m.c. (dzieci)
- cefazolina 1000 mg (dorośli) lub 50 mg/kg m.c. (dzieci)
- ceftriakson 1000 mg (dorośli) lub 50 mg/kg m.c. (dzieci)
Kiedy nie stosujemy terapii antybiotykowej u pacjentów kardiologicznych?
- w żadnej innej wadzie zastawkowej (niż IZW?) czy wrodzonej wadzie serca
- u pacjentów po zawale mięśnia sercowego czy udarze mózgu
- po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego (by-pass)
- u pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem serca
Nadciśnienie tętnicze:
- stan przewlekłego podniesienia BP > 140/90 mmHg
- przyjmuje się, że około 30% populacji cierpi na to schorzenie
- wykrywalność wynosi 67%, z czego prawidłowa kontrola dotyczy jedynie 12,5% chorych
Pacjent z nadciśnieniem tętniczym w gabinecie stomatologicznym:
- zminimalizować stres pacjenta
- w przypadku wysokiego poziomu stresu należy rozważyć podanie leku uspokajającego (np. hydroksyzyna)
- w przypadku słabo kontrolowanego nadciśnienia należy spodziewać się wzmożonego krwawienia śród- i pozabiegowego
Znieczulenie miejscowe u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym:
- jeżeli BP spoczynkowe > 200/115 mmHg, należy odstąpić od jakichkolwiek zabiegów i skonsultować pacjenta z kardiologiem; w przypadku konieczności pilnej interwencji chirurgicznej należy przed zabiegiem podać szybko działający lek hipotensyjny - kaptopril 12,5-25 mg s.l.
- nawet u pacjenta z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem należy unikać podawania norepinefryny (można podać epinefrynę w maksymalnej dawce 0,04 mg)
- znieczulenie należy przeprowadzić z użyciem mepiwakainy (zwłaszcza w przypadku współistniejących przeciwwskazań do podania epinefryny), lidokainy lub artikainy
Choroba niedokrwienna serca - definicja
= IHD (ischaemic heart disease) - jest wynikiem niedostatecznego przepływu krwi przez tętnice wieńcowe zaopatrujące myocarium
Choroba niedokrwienna serca - formy:
- przewlekła IHD (dawniej: postać stabilna lub dusznica bolesna) - ból zamostkowy, zwłaszcza po wysiłku, ustępujący po odpoczynku lub po podaniu nitrogliceryny
- ostry zespół wieńcowy (dawniej: postać niestabilna) - ostry ból zamostkowy, często trwający ponad 30 min, nieustępujący po odpoczynku lub podaniu nitrogliceryny → zawał mięśnia sercowego (infractus myocardii)
Pacjent z IHD w gabinecie:
- w przypadku chirurgii elektywnej - zawsze wcześniejsza konsultacja z kardiologiem
- minimalizacja stresu okołozabiegowego
- przy znacznym zdenerwowaniu pacjenta należy rozważyć podanie leku uspokajającego (np. hydroksyzyna)
- tlen donosowo podczas procedury
- należy unikać elektywnych zabiegów przez 6 msc po zawale lub o zabiegu “by-pass”
Znieczulenie miejscowe u pacjenta z IHD:
• nie wolno podawać wzokonstryktorów u pacjentów:
- przez 6 msc po incydencie zakrzepowo-zatorowym lub operacji “by-pass”
- niestabilną dławicą piersiową (stan przedzawałowy)
• w każdej innej sytuacji znieczulenie może zawierać epinefrynę (ale nie norepinefrynę) w rozcieńczeniu 1:200 000
• maksymalna dawka epi wynosi 0,04 mg (8 ml LZM z epi 1:200 000)
Leki przeciwkrzepliwe:
= antykoagulanty
• antagoniści witaminy K (VKA = Vitamin K Antagonists): acenokumarol (Sintron), warfaryna (Warfin)
• leki przeciwkrzepliwe niebędące antagonistami witaminy K (NOAC = non-vitamin K antagonist oral anticoagulants / DOAC = direct oral anticoagulants):
- inhibitory czynnika Xa (tzw. ksabany): rywaroksaban (Xarelto), apiksaban (Eliquis), endoksaban (Lixiana)
- inhibitory trombiny (tzw. gatrany): dabigatran (Pradaxa)
• heparyny niefrakcjonowane lub frakcjonowane (drobnocząsteczkowe): nadroparyna, enoksaparyna
Leki przeciwpłytkowe:
- aspiryna (Aspirin Protect, Acard, Polocard)
- klopidogrel (Plavix)
- prasugrel (Efient)
- tikagrelol (Brilique)
VKA - procedury o niskim ryzyku krwawienia:
• mogą być przeprowadzane bez odstawienia antykoagulantu o ile INR nie przekracza 3,5
- zabieg należy przeprowadzić maksymalnie mało traumatycznie
- po zabiegu należy podać do płukania jamy ustnej roztwór 5% kwasu traneksamowego (Exacyl), który stabilizuje skrzep w zębodole (działanie antyfibrynolityczne)
• jeżeli INR przekracza 3,5 pacjent powinien mieć zredukowaną dawkę leku (decyduje lekarz kardiolog prowadzący)
VKA - procedury o średnim lub wysokim ryzyku krwawienia:
prowadzący lekarz kardiolog określa ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych (wg skali CHADS2)
• małe ryzyko powikłań → przerwanie VKA i wykonanie zabiegu po normalizacji INR
• umiarkowane lub duże ryzyko powikłań → odstawienie VKA i przejście na terapię pomostową na okres okołozabiegowy