Nowotwory hematologiczne Flashcards
Mutacje w MDS
punktowe mutacje protoonkogenów (N-RAS, K-RAS);
- inaktywacja genów supresorowych (białko p53);
- zaburzenia funkcji białek odpowiedzialnych za apoptozę komórek (np. hipermetylacja genu p 15INK4b);
- niestabilność genomu (liczne mutacje), upośledzenie procesów naprawczych
Klonalne nieprawidłowości w MDS
w 40-70%
najczęstsze, niekorzystne rokowniczo: monosomia 7, del(7q)
Kryteria MDS wg ICWG
» Stabilna cytopenia 2/3 linii utrzymująca się co najmniej 6 miesięcy, o ile nie towarzyszą jej swoiste zmiany kariotypu;
» Stabilna cytopenia jedynie przez 2 miesiące z dysplazją dwóch linii komórkowych (⩾10% komórek ⩾1 linii lub >15% synderoblastów) + charakterystyczne zmiany cytogenetyczne;
» Wykluczenie innych przyczyn dysplazji i/lub cytopenii.
cytopenia bez ustalonych cech MDS lub dysplazja bez cytopenii
ICUS/ IDUS - idiopatyczna cytopenia o nieustalonym znaczeniu/idiopatyczna dysplazja o niepewnymznaczeniu
Mogą ulec progresji do aML, MDS, npl mieloproliferacyjnego
Powtórz badania szpiku po 6mies
Cytopenie w MDS - kryteria wstępne
- Hb <11 g/dl
- granulocyty segmentowane <1,5 G/l
- płytki <100,0 G/l
Leczenie MDS
‣ wyleczenie: tylko allo-HCT
‣Jeśli odsetek mieloblastów w szpiku >10%, duże ryzyko - chemia intensywna indukująca remisję lub azacytydyna
‣ Azacytydyna jeśli nie można allo-HCT a trzeba, duże objawy
‣ Lenalidomid w zespole o wczesnym początku MDS del(5q)
‣ EPO endogenna <500 IU/l - leczenie ESA, ubogoleukocytarny KKCz,
‣ czasem trzeba dołączyć G-CSF i KKP ubogoleukocytarny
‣ Jeśli ferrytyna >1000ug/l, po przetoczeniu 20-25j KKCz: deferoksamina
MDS - NALEŻY WYKLUCZYĆ: t(8:21), inv(16), t(15:17)
mogą przemawiać za AML
Małopłytkowość w MDS
‣ Pacjenci z małopłytkowością-agoniści receptora TPO –
‣ romiplostin – 750ug/tydzień – odpowiedź 36% (zmniejsza ryzyko incydentów krwotocznych i konieczność przetoczeń KKP, nie zwiększa ryzyka progresji),
‣ eltrombopag – 50-300mg p.o/dz– odpowiedź 47%.
Pacjenci transfuzjozależni MDS
LECZENIE CHELATUJĄCE
‣ Desferioxamina (Desferal), jest rekomendowane gdy stężenie ferrytyny > 1000ug/l lub po ok. 20j KKCz. Dawka- 20-40mg/kgcc. podawana przez 12 godz. w infuzji podskórnej lub dwa razy dziennie bolus podskórnie przez 5 -7 dni w tygodniu. Wlew ciągły należy rozważać gdy stężenie ferrytyny > 2500ug/l lub występuje choroba serca. Należy monitorować stężenie ferrytyny, wskazane stężenie < 1000ug/l.
‣ Deferasirox (Exjade)– jest doustnym lekiem chelatującym żelazo. Dawka 10- 30mg/kg cc 1xdz.
AML - mediana wieku
65rż
AML - odsetek u dorosłych
80%
Czynniki ryzyka AML
ekspozycja na benzen, promieniowanie jonizujące, wcześniejsza chemioterapia - alkilujące, inhibitory topoizomerazy, zespół Downa, MDS i inne klonalne choroby układu krwiotwórczego, obecność mutacji predysponujących.
Objawy leukostazy w AML
w 5% dla WBC >100tys/ul: zaburzenia czynności OUN - szumy uszne, zaburzenia widzenia, objawy ogniskowe, zaburzenia świadomości, duszność, niewydolność oddechowa, DIC, priapizm, niedokrwienie mięśnia serca, kończyn
Kryteria całkowitej remisji AML
blasty krwi obwodowej <5%, nieobecne blasty i komórki z pałeczkami Auera we krwi, brak pozaszpikowych zmian, neutrofile ⩾1000/ul, płytki ⩾100tys/ul
Zapobieganie zakażeniom w neutropenii
fluorochinolon
acyklowir
pozakonazol u HSV-pozytywnych
Do blastów w AML należą
mieloblast, monoblast, promonoblast, megakarioblast
NIE NALEŻY: proerytroblast
PODSTAWA W DIAGNOSTYCE AML
Badanie cytologiczne szpiku!
Trepanobiopsja nie jest rutynowym badaniem w diagnostyce AML, jest wykonywana w przypadku braku możliwości uzyskania adekwatnego materiału do badania w biopsji aspiracyjnej szpiku.
Cytometria w AML
Potwierdza obecność komórek blastycznych za pomocą specyficznych antygenów np CD34, CD117;
Umożliwia różnicowanie pomiędzy blastami AML i ALL;
Jest podstawową metodą w diagnostyce ostrych białaczek
Leczenie AML >60rż
- U starszych chorych – gorszy stan ogólny, choroby współistniejące, gorzej rokujące anomalie cytogenetyczne
- Chorzy w dobrym stanie ogólnym, bez chorób współistniejących powinni być kwalifikowani do standardowej CHT indukującej, leczenia konsolidującego (1-2 cykle ID Ara-C), ew. allo-HSCT z kondycjonowaniem o zredukowanej intensywności
- Leczenie demetylujące (decytabina, azacytydyna) u pacjentów z AML i liczbą blastów 20-30%
- Udział w badaniach klinicznych z nowymi cząsteczkami: np. wenetoklaks
Ostra białaczka promielocytowa (APL) - M3
- Szczególna postać AML, stanowi ok 5-10% AML
- Patogeneza: zrównoważona translokacja t(15;17) prowadząca do powstania genu fuzyjnego PML/RAR alfa
- Przebieg kliniczny: gwałtowny, objawy kliniczne i laboratoryjne DIC, stan nagły w hematologii, wymagający pilnej diagnostyki i leczenia!
- Dwia postacie APL: typowa (pancytopenia), drobnoziarnista (leukocytoza, liczne promielocyty w rozmazie)
- Odmienne postępowanie terapeutyczne: w leczeniu stosowany jest kwas all-transretinowy (ATRA) w skojarzeniu z chemioterapią
- Przy podejrzeniu APL: jak najszybciej włączyć ATRĘ, kontrolować i leczyć zaburzenia krzepnięcia, potwierdzić rozpoznanie na poziomie genetycznym