Krwawienie do pp Flashcards
Krwawieni do GOPP - def
Krwawienie z GOPP to krwawienie, którego źródło znajduje się powyżej więzadła Treitza:
- przełyku,
- żołądku
- dwunastnicy
Krwawienie do GOPP - epidemiologia
- Zapadalność wynosi 50–170/100 tys./rok i jest względnie stała w czasie
- Wyższa w populacjach o niższym statusie socjoekonomicznym
- Stanowi 80% przypadków krwawień do przewodu pokarmowego
- W 80% nie ustępuje samoistnie i wymaga interwencji
- Objawy są bardziej nasilone niż w przypadku krwawienia do DOPP
Krwawienie do GOPP - objawy
- wymioty - fusowate lub krwiste, cechy krwawienia w sondzie żołądkowej
- stolce - smoliste lub krwiste,
- Objawy hipowolemii/wstrząsu
Krwawienie do GOPP:
Postępowanie wstępne
1) Resuscytacja płynowa
2) Ocena ciężkości krwawienia
Krwawienie do GOPP: Ocena ciężkości krwawienia
Skala Rockalla
- na podstawie: wieku, wstrząsu (HR, SBP), chorób towarzyszących, rozpoznania endoskopowego i znamion krwawienia
- od 0 do 3 punktów za każdą kategorię
- wynik określa nam % ryzyko nawrotu krwawienia oraz zgonu
Krwawienie do GOPP: badaniealaboratoryjne
- EKG spoczynkowe
- morfologia krwiobwodowej (też liczba płytek)
- grupa krwi + ewentualnie próba zgodności serologicznej
- układ krzepnięcia (APTT, PT, INR)
- st. elekt. (Na, K),kreatyniny, glukozy, albumin
- test czynności wątroby (st. bilirubiny, aktywność ALT, AST, ALP, GGT)
- badanie gazometryczne krwi tętniczej (w razie potrzeby)
Przetoczenie KKCz
- Wskazania ogólne: Hgb < 7 g%.
- U osób starczych, zwłaszcza z chorobami serca (PNS, ChNS) należy utrzymywać stężenie Hgb > 8 g%.
- Krwiste wymioty i/lub krwistymi stolcami, zwłaszcza z towarzyszącymi objawami wstrząsu hipowolemicznego.
- Tachykardia przekraczająca 120 uderzeń/min
- Tachypnöe przekraczające 30 oddechów/min
Krwawienie do GOPP: Wstępne leczenie farmakologiczne
IPP w dawce 80 mg:
- jednorazowo, dożylnie
- u wszystkich oczekujących na wykonanie endoskopii w trybie pilnym
Krwawienie do GOPP: Przygotowanie do endoskopii
Erytromycyna w dawce 3 mg/kg m.c. (w praktyce 250 mg):
- 30–60 min przed badaniem
- w jednorazowym wstrzyknięciu dożylnym lub wlewie kroplowym trwającym 30 min
- Można zastosować płukanie żołądka 0,9% NaCl przez sondę żołądkową
Endoskopia
A. W trybie pilnym (natychmiast po przeprowadzeniu resuscytacji) - u wszystkich chorych z ≥3 pkt w przedendoskopowej klasyfikacji Rockalla
B. W trybie elektywnym przyspieszonym (następnego dnia roboczego rano, ale nie później niż w ciągu 24 godz. od przyjęcia do szpitala) –u pozostałych chorych
C. W trybie natychmiastowym – jako zabieg ratujący życie.
Skala Forresta
Ia - aktywne krwawienie tętnicze Ib - sączenie IIa - widoczne niekrwawiące naczynie IIb - skrzep pokrywający wrzód IIc - płaska, zabarwiona plama na dniewrzodu III - czyste dno wrzodu, brak znamion
Endoskopia - leczenie
Obecnie stosowane metody tamowania krwawienia obejmują:
- techniki iniekcyjne;
- koagulacji kontaktowej i bezkontaktowej
- mechaniczne.
Kombinacje endoskopowych technik hemostatycznych
- kombinacja terapii iniekcyjnej z koagulacją lub hemostazą mechaniczną jest lepsza od kombinacji 2 terapii iniekcyjnych i monoterapii iniekcyjnej
- dane dotyczące ewentualnej przewagi kombinacji terapii iniekcyjnej z koagulacją lub hemostazą mechaniczną nad koagulacją lub hemostazą mechaniczną w monoterapii są sprzeczne
Zespół Mallory’ego-Weissa
- Z reguły ustępuje samoistnie.
- W przypadku aktywnego krwawienia z rozdarcia skuteczne jest zastosowanie którejkolwiek z technik hemostastycznych (iniekcyjnej, koagulacji lub mechanicznej)
Malformacje naczyniowe
Zmiany naczyniowe mogą być leczone dowolną techniką, chociaż najlepsze wydaje się zastosowanie technik koagulacji, a zwłaszcza APC
Zmiana Dieulafoy
- Zastosowanie iniekcji adrenaliny w monoterapii wiąże się z dużym odsetkiem nawrotów.
- Zalecane użycie metod mechanicznych, w tym opaskowania.
Krwawienie z przetoki aortalnodwunastniczej
stanowi oczywiste przeciwwskazanie do leczenia endoskopowego i wymaga pilnego leczenia chirurgicznego
Tamowanie krwawienia z nowotworów GOPP
wiąże się z bardzo dużym odsetkiem nawrotów sięgającym 80%. Z tego powodu należy w tych przypadkach rozważyć postępowanie chirurgiczne lub techniki radiologii zabiegowej.
Leczenie farmakologiczne po krwawieniu z GOPP
- IPP we wlewie ciągłym (pompa) przez 3 dni (8mg/h)
- 40mg iv co 12h przez 2 dni
- 40mg po co 12h przez 4-8 tygodni
Wskazania do wykonania endoskopii kontrolnej
- niekompletne uwidocznienie błony śluzowej z powodu zalegającej krwi,
- brak identyfikacji źródła krwawienia
- brak pewności co do skuteczności zastosowanych metod hemostatycznych
Nawrót krwawienia
- Kliniczne podejrzenie nawrotu krwawienia z GOPP
- W razie stwierdzenia zmian endoskopowych, będących wskazaniem do stosowania endoskopowych technik hemostatycznych, celowe jest podjęcie przynajmniej jednej próby ponownego leczenia endoskopowego
Wskazania do leczenia zabiegowego
• wskazania do pierwotnego leczenia zabiegowymi metodami nieendoskopowymi są:
- masywne krwawienie, w którym niemożliwa jest identyfikacja źródła krwawienia
- aktywne krwawienie z naczynia o dużej średnicy
- aktywne krwawienie lub widoczne niekrwawiące naczynie o lokalizacji uniemożliwiającej zastosowanie technik endoskopowych
Wybór techniki zabiegowej
Wybór między zastosowaniem technik radiologii zabiegowej i leczenia operacyjnego zależy od miejscowej dostępności obu metod postępowania, lokalizacji i źródła krwawienia
Radiologia zabiegowa
- W terapii przezcewnikowej można stosować środki do embolizacji (kleje akrylowe, mikrocząsteczki polimeru alkoholu winylowego, skrzepy krwi własnej chorego, Gelfoam).
- Naczyniem poddawanym embolizacji jest zazwyczaj tętnica żołądkowo dwunastnicza (w przypadku krwawienia z dwunastnicy) lub żołądkowa lewa (w krwawieniu z żołądka)
Leczenie chirurgiczne - wskazania
• Obarczone śmiertelnością sięgającą 30–40%
• wskazane jest rozważenie leczenia operacyjnego w przypadkach wysokiego ryzyka nawrotu masywnego krwawienia:
- krwawienie tętnicze,
- widoczne naczynie o średnicy >2 mm,
- lokalizacja na tylnej ścianie opuszki dwunastnicy lub wysoko na krzywiźnie mniejszej żołądka,
- konieczność przetoczenia więcej niż 5–6 jednostek KKCZ
po uzyskaniu wstępnej hemostazy technikami endoskopowymi
Leczenie chirurgiczne - ogólnie
• Wybór techniki zabiegu operacyjnego zależy od lokalizacji, przyczyny krwawienia, wieku i stanu chorego.
• Leczenie chirurgiczne powinno być raczej oszczędzające:
- wycięcie owrzodzenia,
- podkłucie krwawiącego naczynia,
- podwiązanie odpowiedniej tętnicy i nakierowane bardziej na zatamowanie krwawienia niż na leczenie choroby wrzodowej.
Leczenie chirurgiczne- rodzaj zabiegu
• W przypadku niszy wrzodowej żołądka - miejscowa resekcja wrzodu z podwiązaniem sąsiadujących gałęzi tętnicy żołądkowej lewej.
• W przypadku niszy wrzodowej dwunastnicy - podkłucie naczyń zaopatrujących wrzód, z ewentualnym pokryciem dna owrzodzenia otaczającą błoną śluzową i podwiązaniem tętnicy żołądkowo-dwunastniczej.
Można wykonać z dostępu laparoskopowego
Postępowanie po zakończeniu ostrego okresu choroby
Z reguły zaleca się podawanie IPP w dawce 20– 40 mg/dobę p.o.
A. przez 4 tygodnie we wrzodzie dwunastnicy
B. przez 6–8 tygodni we wrzodzie żołądka
Leczenie eradykacyjne
- Wszyscy chorzy z krwawieniem z GOPP pochodzenia nieżylakowego powinni zostać poddani badaniu na obecność H. pylori, a w przypadku wyniku dodatniego – leczeniu eradykacyjnemu.
- Zaleca się kontrolę skuteczności leczenia eradykacyjnego
Leczenie eradykacyjne - postępowanie
• W tej sytuacji proponuje się następujące postępowanie: \
- podczas badania endoskopowego należy pobrać wycinki do testu urazowego i ewentualnie badania histologicznego,
- w przypadku wyniku ujemnego należy wykonać test oddechowy lub badanie serologiczne,
Kontrolna endoskopia
- Wrzód żołądka - po upływie 6–8 tygodni
- Wrzód dwunastnicy, po uzyskaniu eradykacji H. pylori, nie ma bezwzględnej konieczności wykonywania endoskopii kontrolnej, jednak postępowanie takie nie jest błędem.
Krwawienie pochodzenia żylakowego
- Obejmuje krwawienie z żylaków przełyku oraz żylaków żołądka.
- Krwotok z żylaków przełyku stanowi bezpośrednie zagrożenie życia i jest najcięższym powikłaniem nadciśnienia wrotnego.
- Wiąże się z 20% śmiertelnością
Podział żylaków żołądka wg Sarina
• żylaki żołądkowo-przełykowe (GOV),
– żylaki żołądka rozciągające się od wpustu wzdłuż krzywizny mniejszej (GOV1),
– żylaki przełyku i dna żołądka (GOV2),
• izolowane żylaki żołądka, żylaki własne żołądka (IGV),
– żylaki w dnie żołądka (IGV1),
– izolowane ektopowe żylaki w dowolnej lokalizacji w żołądku lub początkowym odcinku dwunastnicy (IGV2).
• Żylaki żołądkowo-przełykowe typu GOV1 stanowią około 70% przypadków żylaków żołądka, jednak w 80% przypadków przyczyną krwawienia są żylaki zlokalizowane w dnie żołądka (GOV2 i IGV1). Żylaki typu IGV2 są rzadkie
Ryzyko krwawienia z żylaków
• Wśród czynników predysponujących wymienia się przede wszystkim:
- wielkość żylaków,
- stan morfologiczny ścian naczyń (obecność stygmatów zagrażającego krwawienia)
- stopień zaawansowania niewydolności wątroby określany według skali Childa-Pugha.
- Wysokie ciśnienie w układzie wrotnym (HVPG) > 12 mmHg.
Obecność jednego z czynników jest wskazaniem do interwencji.
Znamiona krwawienia żylaków
- Aktywne krwawienie z żylaków
- Włóknik pokrywający żylak
- Widoczny skrzep na żylaku
- Brak innych nieprawidłowości, które tłumaczyłyby przyczynę krwawienia
Ocena kliniczna żylaków
Zaleca się 3 stopniową skalę
I. Niewielkie, proste, nieznacznie uniesione powyżej powierzchni przełyku.
II. Średnie, o krętym przebiegu, zajmujące < 1/3 światła.
III. Duże, zajmujące > 1/3 światła.
Rola endoskopii przy żylakach
U każdego chorego z marskością wątroby w chwili ustalenia rozpoznania powinno być wykonane badanie endoskopowe.
Żylaki - Postępowanie po endoskopii
- W przypadku niestwierdzenia żylaków następne kontrolne badanie wykonuje się po 2–3 latach.
- Profilaktyka farmakologiczna nie jest zalecana
Żylaki - Chorzy z małym ryzykiem krwawienia
Stwierdzenie małych żylaków u chorych z dobrą funkcją wątroby oznacza konieczność wykonywania badań kontrolnych co 2 lata, w celu obserwowania ich ewentualnych progresji.
Żylaki - Chorzy z dużym ryzykiem krwawienia
- Chorzy z dużymi żylakami i zaawansowaną marskością wątroby powinni być leczeni profilaktycznie.
- Profilaktyka krwawienia jest możliwa poprzez zmniejszenie przepływu wrotnego lub eradykację żylaków.
Żylaki: Profilaktyka farmakologiczna krwawienia
Nieselektywne b-adrenolityki zmniejszają ciśnienie wrotne przez blokadę zarówno b-1, jak i b-2 receptorów adrenergicznych.
Żylaki: Endoskopia profilaktyka krwawienia
- Opaskowanie – metoda z wyboru.
* Skleroterapia.
Żylaki: Profilaktyka pierwotna - zalecenia
- Rekomendowane jest zarówno przewlekłe stosowanie NSBB, jak też okresowo powtarzane zabiegi endoskopowe opaskowanie żylaków przełyku (EVL).
- Zespolenia naczyniowe, sklerotyzacja endoskopowa i monoterapia monoazotanem izosorbidu (ISMN) nie powinny być stosowane w tym celu
Żylaki: Aktywne krwawienie
- Najbardziej prawdopodobnym (70%) źródłem krwawienia są pęknięte żylaki przełyku.
- U części chorych może dojść do samoistnego zahamowania krwawienia
- Nowoczesne metody terapeutyczne znacznie zwiększają tę szansę, umożliwiając uzyskanie hemostazy w około 80% przypadków
Żylaki: Aktywne krwawienie - leczenie
Farmakoterapia + Endoskopia
• Profilaktyka antybiotykowa - wdrożona bezpośrednio po przyjęciu.
- Chinolony - Ciprofloksacyna
- Ceoriakson u chorych zaawansowaną marskością lub na terenach występowania dużej oporności na chinolony
• Leki naczynioruchowe obniżające ciśnienie krwi w układzie wrotnym
1. Terlipresyna – agonista receptora V1
2. Somatostatyna, oktreotyd
Powinny być podane jak najwcześniej, przed endoskopią i kontynuowane przez 5 dni.
- Endoskopia powinna być wykonana tak wcześnie, jak to możliwe (w ciągu 12h)
- W każdym przypadku potwierdzenia, że źródłem krwawienia są żylaki przełyku, powinno być zastosowane leczenie endoskopowe.
Żylaki: Aktywne krwawienie - leczenie endoskopowe
- Opaskowanie (ligacja) żylaków - rekomendowane
- Sklerotyzacja – gdy opaskowanie jest trudne technicznie.
- Terapia z wykorzystaniem klejów tkankowych jest zalecana w krwawieniu z izolowanych żylaków żołądka i w tych przypadkach żylaków przełykowożołądkowych typu 2, które ciągną` się poza wpust.
- W krwawieniu z żylaków żołądkowo-przełykowych typu 1 mogą być użyte kleje tkankowe lub opaskowanie.
Aktywne krwawienie - leczenie w przypadku niepowodzenia leczenie pierwotnego (farmakoterapia + endoskopia)
- TIPS
- sonda Sengstakena
- Stenty metalowe
TIPS
Przezskórne wewnątrzwątrobowego zespolenie wrotno-systemowego - w ciągu 72 godzin od wystąpienia krwotoku, najlepiej przed upływem 24 godzin.
Tamponada balonowa – sonda Sengstakena – Blackmoore’a
W masywnym krwawieniu w okresie oczekiwania na możliwość definitywnego leczenia może być konieczne zastosowanie tamponady balonowej. Czas utrzymywania sondy powinien być jak najkrótszy, maksymalnie 24 godziny, najlepiej na oddziale intensywnej terapii
Stenty metalowe
Alternatywą może być zastosowanie samorozprężających się stentów metalowych. Wstępne obserwacje wskazują, że postępowanie takie może być skuteczne w krwotoku niepoddającym się leczeniu, co jednak wymaga dalszych badań
Żylaki - Leczenie przyczynowe
• Przeszczep wątroby
Żylaki - profilaktyka wtórna
Przewlekła podaż leków obniżających wrotny przepływ krwi oraz metody endoskopowe, takie jak powtarzane sklerotyzacje lub opaskowanie żylaków
- Postępowanie to powinno być wdrożone od 6. dnia po krwotoku.
- U chorych z marskością wątroby zalecana jest terapia skojarzona (NSBB i opaskowanie).
- U chorych, którzy nie reagują ani na opaskowanie żylaków, ani na leczenie farmakologiczne, należy wykonać TIPS, a jeśli nie ma takiej możliwości, alternatywą u chorych z wydolną wątrobą może być zespolenie naczyniowe .
- Transplantacja wątroby jest zalecanym sposobem postępowania u chorych z niewydolną wątrobą.
Profilaktyka powstawania żylaków
Obecnie ma wskazań do stosowania b-adrenolityków w celu prewencji formowania się żylaków i jedynie leczenie choroby podstawowej może skutkować zmniejszeniem nadciśnienia wrotnego, zapobiegając jego powikłaniom klinicznym.
Nadciśnienie wrotne niepowiązane z marskością wątroby
Główne przyczyny:
• zespół Budd-Chiari
• pozawątrobowa niedrożność żyły wrotnej.
Odnośnie do pierwotnej profilaktyki krwawienia w tych przypadkach w piśmiennictwie nie ma pewnych informacji, czy bardziej skuteczne są metody endoskopowe, czy stosowanie NSBB.
W ostrym krwawieniu skuteczna jest terapia endoskopowa.
W profilaktyce nawrotów krwawienia zalecane są metody endoskopowe, a w przypadku braku ich skuteczności należy rozważyć leczenie chirurgiczne lub metodami radiologicznymi.
W przypadkach niedrożności żyły wrotnej u pacjentów pediatrycznych warto rozważyć możliwość wykonania zespolenia żyły krezkowej z lewą gałęzią żyły wrotnej
Krwawienie do DOPP - epidemiologia
- Stwierdza się 20-27 chorych/100tyś/rok
- Stanowi około 20% przypadków krwawienia do pp
- W znakomitej większości nie jest tak nasilone jak krwawienia z GOPP i ustępuje samoistnie ( ok. 4/5 przypadków).
- Dominują osoby starsze.
- Mają tendencję do przechodzenia w postać przewlekłą.
Przyczyny krwawienia do DOPP
- W około 90% przyczyna krwawienia znajduje w jelicie grubym
- U 5–10% chorych z objawami krwawienia do pp źródło krwawienia zlokalizowane jest w jelicie cienkim.
- Guzki krwawnicze odbytu
- Choroba uchyłkowa jelita grubego (40%)
- Rak jelita grubego
- Przewlekła antykoagulacja
- Malformacje naczyniowe
- Angiodysplazje – najczęstsza przyczyna ostrych krwawień
- Choroby zapalne jelit,
- Szczelina odbytu,
- Choroby zapalne jelit,
- Popromienne zapalenie jelita grubego,
- Ciało obce,
- Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego,
- Niedokrwienie jelita grubego.
Krwawienie do DOPP - objawy
- Podstawowym objawem jest obecność krwi w stolcu.
- W zależności od poziomu krwawienia krew może być świeża, żywoczerwona, ciemna zmieszana ze stolcem.
- Dodatkowo objawy choroby podstawowej
- Objawy hipowolemii występują rzadko
- Badalne guzki w okolicy odbytu - choroba hemoroidalna
- Bolesne oddawanie stolca – szczelina odbytu
- Utrata masy ciała, zaburzenia rytmu wypróżnień – rak jelita grubego
- Ból brzucha poposiłkowy - niedokrwienie okrężnicy
- Utrata masy ciała, przewlekłe biegunki – choroby zapalne jelit
- Radioterapia w wywiadzie – popromienne zapalenie jelita grubego
Krwawienie do DOPP - diagnostyka
• Podstawowym narzędziem jest wykonanie kolonoskopii
• Pozwala oprócz diagnostyki przeprowadzić leczenie, jeśli źródłem krwawienia jest niewielka zmiana np.: polip, angiodysplazja
• Badania obrazowe:
Wlew kontrastowy – najczęściej wykonywane badanie
Angiografia trzewna – przydatna w aktywnym krwawieniu
Scyntygrafia – badanie drogie oraz o niewielkiej dostępności
• W przypadku nieuwidocznienia źródła krwawienia w jelicie grubym, zaleca się powtórne wykonanie kolonoskopii i gastroskopii.
• Jeżeli endoskopia ponownie nie wykazuje zmian, należy podejrzewać krwawienie z jelita cienkiego
Przyczyny krwawienia z jelita cienkiego: <40 r. ż.
- choroby zapalne jelit
- zmiana Dieulafoya
- nowotwór
- uchyłek Meckla
- zespół polipowatości
Przyczyny krwawienia z jelita cienkiego: >40 r. ż.
- angiodysplazja
- zmiana Dieulafoya
- nowotwór
- stosowanie NLPZ
Diagnostyka krwawienia do jelita cienkiego
- enterografia TK/MR
- endoskopia kapsułkowa
Leczenie krwawienia do DOPP
- Zależne od choroby podstawowej.
* Zwykle ustępuje samoistnie, wymaga jedynie uzupełnienia płynów i ewentualnego przetoczenia KKCz.
