Hegelovo istorizovanje umetnosti Flashcards
3 vrhunska oblika svesti kojima čovek iskazuje Apsolutno, a koje su lišene spoljašnje koristi
- umetnost
- religija
- filozofija
Ideja o kraju umetnosti
Hegel prepoznaje vezu između pojedinih epoha i došao do shvatanja zašto epohe nestaju, kako dolazi do pojave novih. Predstavlja ideju da se neće pojaviti ništa novo i neviđeno.
Šaman-prvi umetnik
Tri forme su u praistoriji bile sjedinjene u jednoj; šaman je bio i filozof i umetnik i sveštenik. Vrhunac pećinskog
slikarstva jeste jedna vrsta poistovećivanja životinje i čoveka tj. poistovećivanje sa nekom „višom“ silom putem askeze i
psihoaktivnih supstanci.
Razvoj odnosa prema formi
1.simbolička epoha- Hegelova deja o simbolu,potomak je starog estetičkog pojma o uzvišenom.Simbolizam je
„predvorje umetnosti“;u njemu čulna pojava nije potpuno usaglašena sa božanskom sadržinom-forma nije dovoljno
artikulisana. Za simboličku umetnost karakteristične su dvosmislenost,neobičnost,uzvišenost,nejasna
apstrakcija,neuravnotežen odnos između sadržine i forme. U simboličkoj umetnosti,naročito u egipatskoj arhitekturi,
Ideal tek traži svoj put do izraz. Govori da je u Egiptu prvi put svesno shvaćena funkcija umetnosti,a njegova ostvarenja
su “sam simbol simbolizma”. Još jedan oblik simbolizma jeste uzvišenost hebrijske poezije. Ona rečima I metaforama želi
da saopšti apstraktno jedinstvo Jedinog Pravog Boga. Završni oblik simboličke umetnosti su basne, metafore, parabole, zagonetke…;one u sliku žele da uključe određenu misao.
2.klasična epoha- u klasičnoj umetnosti,naročito grčkom vajarstvu, ravnoteža i harmonija Ideala su potpuni .U klasičnoj umetnosti, umetnik pronalazi način da iskaže Duh-a to je ljudsko telo i lik.Ono je najprikladnije za izražavanje ljudske
duše;oni na skladan I uzvišen način iskazuju saglasnost ideala lepote I božanstvenosti,sadržaja i forme. Klasična umetnost je antropomorfna što je dovoljno za umetnost ali ne i za religiju,zato je i nestala-Duh mora da prevaziđe samopredstavljanje u materijalnoj formi.
3.romantičarska epoha- Posle klasične faze dolazi hrišćanska I romantička faza koje vraćaju neravnotežu između sadržaja i forme -u romantičkoj umetnosti,naročito modernoj muzici,ideal je oslabio zato što je postao suviše subjektivan
i duhovan
Tri motiva romantičarske epohe
Romantičarska epoha ima 3 motiva:
1.religijski-Romantičarska umetnost nastupa sa monoteizmima.Svetski duh u svom razvoju postaje misaoniji,te tako
moralnost I religija postaju najviše vrednosti I zamenjuju lepotu u klasičnom smislu-ljudsko telo ne odgovara novom
idealu.Moralnost je za Hegela intelektualna pa se zato ne može prevesti u čulne termine.Sa novom vizijom života i
smrti,hrišćanstvo sukobljava duh I prirodu-za nju smrt tela uslovljava vaskrsenje duše, a to je nespojivo sa umetnošću
koja duši daje njeno telo.Muzika postaje umetnost koja najviše odgovara hrišćanskom i romantičkom
nastrojenju.Romatičarska umetnost neprekidno traga za odgovarajućim formama izražavanja. Tu je ideja u prevazi nad
čulnim,a idealni sadržaj kojim se izražava je religijskog karaktera.
2.svetovni- Ranije je samo religija pružala pojedincima ciljeve koji mogu dati dostojanstvo njihovim životima,a sada je to
realističko prikazivanje snažnih karaktera koji idu za ličnim ciljevima-u tome je svetovni vid romantičnog duha.
3.humor-poslednja faza u romantičkoj sferi.Pod humorom Hegel podrazumeva romantičku ironiju.Za njega to označava
umetnikovo odbacivanje kontrole i uzvišeno egoistično poigravanje sa svim ciljevima,idealima,tradicijama i
običajima.Umetnik izobličava i ruši sve što je u realnosti objektivno čvrsto. Hegel će reći da je i najgluplji vic na višem
stupnju od bilo kakve pojave u prirodi, samo zato što ga je osmislio čovek.
Po njemu je poezija vrhovna,univerzalna umetnost koja obuhvata kolektivni Duh čovečanstva