H3: Bronnen van het recht Flashcards
Materiële bron
Verklaren de inhoud van de rechtsregel, ze dragen bij tot het ontstaan van het recht; men vindt de bedoeling van de wetgever, de wil van de wetgever (RATIO LEGIS)
Bv. Naar de sociaaleconomische verhouding die aan de basis liggen van het recht of de historische bronnen waaruit ons huidig rechtsstelsel is gegroeid
Ratio Legis
De bedoeling of de opzet die de wetgever met een bepaalde wetsbepaling had
Formele bron
De rechtsregel op zichzelf, hebben betrekking op de uiterlijke verschijningsvormen waaronder het geldende recht zich voordoet. Formele rechtsbronnen zijn de wet, de algemene rechtsbeginselen, de rechtspraak, de pseudowetgeving, de paralegale normen, de rechtsleer, de gewoonte en de billijkheid
De verwijzing naar formele rechtsbronnen en de indeling ervan dient vooral om te benadrukken dat de verschillende bronnen van het recht elk een eigen specifieke waarde en functie hebben
Materiële wet
De materiële wet is elke rechtsregel uitgevaardigd door een daartoe bevoegde overheid (die niet noodzakelijk de federale wetgever is); en die wordt gekenmerkt door haar duurzaamheid en door haar algemene draagwijdte, dat wil zeggen dat ze verplicht toepasselijk is op alle rechtsonderhorigen en bevatten algemene bindende voorschriften
Formele wet
Zijn akten van de wetgevende macht op federaal, gewestelijk of gemeenschapsniveau (act of parliament). Het zijn handelingen van de wetgevende macht die formeel de titel ‘wet’ dragen.
Zuiver formele wet
Wetten die act of parliamant zijn, die dus de titel dragen van wet (komen dus van wetgevende macht), maar die geen rechtsregels bevatten in de zin van een materiële wet, ze hebben geen algemene draagwijdte. (vb. wet naturalisatie)
Wet naturalisatie
Technieken waarbij vreemdeling Belgische nationaliteit krijgt, een handeling die uitgaat van de federale wetgevende macht, alleen van toepassing op bepaalde personen (bv. Sportpersonen)
Grondwet
de fundamentele wet die de inrichting, bevoegdheid, werking en onderlinge verhouding van de staatsmachten regelt, alsmede de essentiële grondrechten en vrijheden van de burgers vastlegt, het is de hoogste (interne) norm in de Belgische rechtsorde. De Grondwet kan nooit worden opgeschort, zelfs niet gedeeltelijk
Bv. Persvrijheid, gelijkheid tussen man en vrouw,…
Grondwetswijzigingen
STAR KARAKTER
Fase 1: Verklaring tot Grondwetswijziging
Fase 2: Ontbinding kamers en verkiezingen
Fase 3: Constituante die Grondwet kunnen wijzigen
Preconstituante
Dat is de wetgevende macht tijdens de procedure van grondwetswijzigingen, tijdens de fase van verklaring tot herziening van de grondwet. Ze bestaat uit Kamer, Senaat en Koning
Verklaring tot herziening van de Grondwet
Een document waarbij de wetgevende macht (Kamer, Senaat en Koning (als instelling, niet als persoon)) verklaren dat er redenen zijn tot herziening van welomschreven grondwettelijke bepaling
Bicamerale procedure
Deze procedure houdt in dat het wetsontwerp of -voorstel zowel door de Kamer als door de Senaat moet worden behandeld en goedgekeurd. Beide kamers zijn bij deze procedure gelijkelijk bevoegd.
Constituante
Het nieuw verkozen parlement en de Koning worden Constituante genoemd, bij de derde fase van de grondwetsherzieningen
Internationale gemeenschap
Niet soeverein en heeft geen wetgever. Bindende regels ontstaan door het afsluiten van verdragen tussen staten en door staten die aan internationale organisaties de bevoegdheid hebben toegekend om op een bepaalde aangelegenheden zelf beslissingen te nemen.
Internationale verdragen
internationale akkoorden die schriftelijk worden gesloten tussen staten of tussen staten en internationale organisaties, en die beheerst worden door het volkenrecht. Dat betekent dat er geen verdragen mogen worden gesloten die in strijd zijn met de dwingende normen van het algemeen volkenrecht.
Bv. Europees Vedrag voor de Rechten van de Mens, Conventie Genève
Goedkeuring van internationaal verdrag
De goedkeuring door de wetgevende macht gebeurt onder de vorm van een wet die door de Kamer van Volksvertegenwoordigers wordt goedgekeurd en die aan het verdrag uitwerking op intern vlak geeft. Een verdrag dat niet bij wet werd goedgekeurd, kan in de Belgische rechtsorde geen gevolgen hebben.
Ratificatie
Is een handeling van de Koning waarmee de Staat zich op internationaalrechtelijk vlak verbindt.
Verdragsbepalingen zonder directe werking
Scheppen alleen rechten en verbintenissen tussen de staten die ze hebben afgesloten, niet van toepassing op de rechtsonderhorigen zolang de inhoud van het verdrag niet door een wetgevende akte in de interne rechtsorde van de staat werd opgenomen. Ze hebben geen normerend karakter t.a.v. individuen, scheppen geen subjectieve rechten aan individu, leggen enkel rechten en plichten op aan de staten.
Verdragsbepalingen met directe werking
Hebben wel rechtstreeks uitwerking in de interne rechtsorde en zijn toepasselijk op de rechtzoekende zodra het verdrag door de wetgever en/of decreetgever werd goedgekeurd en in het Belgisch Staatsblad werd bekendgemaakt. Kennen rechtstreeks rechten en plichten toe aan de burgers, zonder dat ze door een nationale wet zijn omgezet in de rechtsorde.
Objectief criterium bij werking van verdragsartikel
Om uit te maken of een verdragsartikel directe werking heeft of niet, moet men rekening houden met: de geest, de inhoud en de bewoordingen ervan. Er wordt nagegaan of de verdragsbepaling in kwestie voldoende duidelijk, nauwkeurig en onvoorwaardelijk is
Subjectief criterium bij werking van verdragsartikelen
Er wordt gekeken of de verdragsluitende partijen de bedoeling hadden om subjectieve rechten en plichten voor particulieren te creëren
Supranationale organisaties
Zijn internationale instellingen die bij hun oprichtingsverdrag van de lidstaten bepaalde exclusieve bevoegdheden hebben verkregen waardoor zij maatregelen kunnen nemen die zowel voor de lidstaten als voor de rechtzoekende van die lidstaten bindend zijn. (Alle leden geven een stukje vaak hun bevoegdheid aan de supranationaal organisatie, vb Europese Unie)
Verordeningen
Zijn normen met algemene draagwijdte. Het zijn echte ‘Europese wetten’ die verbindend zijn in al hun onderdelen en rechtstreeks van toepassing zijn op de rechtzoekende in de lidstaten. Een verordening vergt dus geen enkele tussenkomst van een nationale overheid om toepasbaar te zijn. (uitgevaardigd door de Raad van de Europese Unie).
Richtlijnen
Zijn slechts verbindend ten aanzien van het te bereiken resultaat voor de lidstaten voor wie zij bestemd zijn. De nationale instanties bepalen m.a.w. zelf onder welke vorm en met welke middelen ze dat resultaat zullen bereiken.
Verticale directe werking
Dat wil zeggen dat die richtlijnen wel tegen de overheid kunnen worden ingeroepen maar niet tussen de burgers onderling
Bijzondere meerderheidswetten / communautaire wetten
Zij verplicht bicamerale wetten, die door Kamer en Senaat moeten worden goedgekeurd en aangenomen met een dubbel versterkte meerderheid. Kan niet worden getoetst in het Grondwettelijk Hof.
Dubbel versterkte meerderheid
Twee derden der aanwezige leden meerderheid
én tegelijkertijd een meerderheid in elke taalgroep, plus de meerderheid van de leden van elke taalgroep moet dan ook aanwezig zijn.
Gewone wetten
Worden gestemd met een gewone meerderheid (= de helft, plus één) van de aanwezige leden. Om geldig te kunnen stemmen is een aanwezigheidsquorum van de helft plus één der leden vereist.
Monocamerale wetten
Heeft betrekking op wetten die alleen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers moeten worden gestemd en de Koning, dus de wetgevende macht.
Verplicht bicamerale wetten
zijn wetten die zowel door de Kamer als de Senaat moeten worden goedgekeurd (+Koning). Zowel de Kamer, als de Senaat en de koning hebben initiatiefrecht. Het betreft de bijzondere meerderheidswetten.
Optionele bicamerale wetten
Zijn wetten die in principe worden goedgekeurd door de Kamer van Volksvertegenwoordigers, maar waarover de Senaat als reflectiekamers een evocatie - en amenderingsrecht kan uitoefenen
Initiatiefrecht
Recht van de Koning en de Tweede Kamer om zelfstandig wetsvoorstellen in te dienen
Evocatierecht
De bedoeling van het evocatierecht is de Senaat via een grondig onderzoek van de teksten de gelegenheid te geven de kwaliteit van de wetgeving te verbeteren, wilt zeggen dat de Senaat een zaak naar zich toe trekt met het oog op de onderzoek.
Amenderingsrecht
Het officieel verbeteren van geschreven tekst of vastgelegde gegevens door middel van toevoeging, weglating of wijziging. (artikel schrappen, wijzigen, ..)
Wetsontwerp
Initiatief om nieuwe wet in te voeren dat komt van de Koning (regering).
Wetsvoorstel
Initiatief om nieuw wet in te voeren dat komt vanuit de wetgevende kamers (Senaat/Kamer). Een lid van de Senaat kan alleen een wetgevend initiatief nemen in verplicht bicamerale aangelegenheid
Stemming tot inoverwegingneming
Procedure vooraleer wetsvoorstellen behandeld kunnen worden. Is bedoeld als filter om voorstellen te weren die de openbare orde schaden, dan wel manifest ongrondwettelijk of niet ernstig zijn (vindt men niet terug bij decreten).
Tweede lezing
Bij monocamerale wetsvoorstel, een facultatieve stap, letterlijk een tweede lezing van de tekst.
Bekrachtiging
Bij wording van een wet: is de rechtshandeling waarbij de koning (als wetgevende macht) zich in zijn hoedanigheid van derde tak van de wetgevende macht en handelende onder de verantwoordelijk van de ministers, zich akkoord verklaart met het door de beide kamers of Kamer van Volksvertegenwoordigers aangenomen wetvoorstel of -ontwerp. (! Hier zat het probleem met Boudewijn en de abortuswet)
Afkondiging
is de plechtige handeling waarbij de koning als hoofd van de uitvoerende macht het bestaan van de wet bevestigt en beveelt dat zen met ’s lands zegel bekleed, in het Belgisch Staatsblad wordt bekendgemaakt.
Decreten
Is een wetgevende akte van een gemeenschap en/of een gewestparlement, met uitzondering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Worden dus uitgevaardigd door het Vlaams Parlement, het Waalse Gewestparlement, en de Franse en Duitstalige Gemeenschapsparlementen. Gebeurt onder monocamerale systeem. In de hiërarchie van de rechtsnormen neemt het decreet dus dezelfde rang in als de federale wet. Decreten worden bekrachtigd en afgekondigd door de regering (! Niet de koning) van de betrokken Gemeenschap of het betrokken Gewest
Wetgevende akte
Heeft kracht van wet, dezelfde waarde als de wet, als de formele wet.