College 2: Wat zijn werelden? Flashcards
Welke drie redenen zijn er voor mogelijke werelden? Leg dit aan de hand met een voorbeeld van de paus uit.
- De Paus had 1 seconde jonger kunnen zijn dan hij in feite is. Dus er is minstens een wereld waar dat het geval is.
- Maar hij had ook 0,5 of 1 kwart jonger kunnen zijn.
- Voor elke n moet er dus een mogelijke wereld zijn waarin de Paus 1 n seconde jonger is dan in onze wereld.
Het tweede argument is de belangrijkste. Het impliceert dat tijd cruciaal is. Als er een tijdsinterval is kun je dat oneindig lang delen in andere tijdsintervallen.
Noem drie argumenten omtrent de (mogelijke) wereld en modaliteit.
- Onze wereld is gigantisch in zowel tijd en ruimte. De wereld is geassocieerd in oneindigheid.
- Alternatieve werelden kunnen groter of kleiner zijn. We hebben het niet alleen over de aarde, maar over de hele materiële werkelijkheid waar de aarde een onderdeel van is.
- Modale uitspraken richten zich altijd op een klein deel van de wereld. Bijv. Fred had ook blond kunnen zijn. Je roept hierbij als het ware een andere mogelijke wereld op. Dus je hebt twee werelden die minimaal van elkaar verschillen. We hebben slechts over kleine betrekkelijke onderdelen van die werelden. Er zit een zekere discripantie tussen dat werelden groot kunnen zijn of klein en we denken dat de rest zoveel mogelijk hetzelfde kan zijn behalve hetgeen waar we een verschil/assumptie over maken.
Leg het realisme van Lewis uit.
Lewis heeft een theorie die duidelijk en helder is, maar de theorie is volgens de meeste auteurs fout. Lewis begint met het idee dat alle werelden objectief gezien hetzelfde zijn. Net zoals alle vlinders en alle kroketten dezelfde ontologische status hebben; ze bestaan op dezelfde wijze waarop onze wereld bestaat.
Is onze wereld de enige werkelijke wereld volgens Lewis?
Nee, echte wereld is een relativistische uitspraak. Als we ons in een andere wereld hadden bevonden dan hadden we die beschouwd als de echte werkelijkheid. Feitelijk en werkelijkheid zijn indexicale uitdrukkingen die krijgen hun betekenis in de context waarin ze worden uitgesproken. Net zoals ik, hier, nu, etc. Voor ons is deze wereld de werkelijkheid, want wij zijn in deze wereld. Het is een reductionistische opvatting. Lewis geeft alle mogelijke werelden metafysisch/ontologisch gezien dezelfde status. Het reduceert de modale begrippen tot dezelfde ontologie.
Wat is Transworld identity?
Transworld identity: individuen in onze wereld hebben in andere werelden ook de mogelijkheid om andere dingen te doen.
Als ik zeg dat Maxima een serveerster had kunnen zijn, dan zeg ik (intuïtief) gesproken dat de geschiedenis zo had kunnen uitpakken dat Máxima zelf serveerster was geworden: Als je het zo uitdrukt, dan zeg je dat er een wereld is waar Máxima een andere levensloop had gehad, maar ze is dezelfde persoon. Transworld identity is een probleem voor de realistische opvatting van mogelijke werelden.
Waarom vormt Transworld identity een probleem voor Lewis’ realisme?
Het is een perspectief van ons gedrag hoe wij met de wereld omgaan, het gaat om bepaalde uitspraken die wij doen over de werkelijkheid. Feiten bijv. ik had ook medicijnen kunnen studeren. De manier waarop wij tegen de wereld aankijken lijkt te impliceren dat : individuen in onze wereld in andere werelden ook de mogelijkheid om andere dingen te doen.
Waarom vormt causale interactie een probleem voor Lewis’ realisme?
Volges Lewis zijn alle werelden en individuen even echt. Dat betekent dat als een individu in twee of meer werelden zou leven ze causale interacties hebben tussen die werelden. We hebben wel causale interacties met de bewoners van de wereld (kosmos), maar niet buiten de grens van het universum. Het houdt op waar de causale interacties ophouden. Een wereld is een maximale verzameling van causale processen: er zijn geen causale interacties tussen werelden.
Het probleem is dus als een individu gebonden is aan meerdere werelden zou impliceren dat er causale interactie tussen werelden zijn en de wereld heeft per definitie geen causale interactie met iets daar buiten. Er zijn geen causale interacties tussen werelden. We hebben het dus over causale interacties binnen de materiële werkelijkheid en niet erbuiten.
Wat is Lewis’ reactie op het probleem van causale interactie?
Lewis accepteert dit kritiekpunt en zegt dat individuen gebonden zijn aan de wereld waarin zij leven. Ieder individu bestaat dus hoogstens in één wereld.
Wat zijn counterparts?
Wat gebeurt er met het voorbeeld van Maxima.
Maxima bestaat maar in een wereld. Dus de zin: “Er is een mogelijke wereld waarin Maxima een serveerster is” is niet juist. De bewoners van deze werelde (alle individuele elementen van deze wereld) hebben tegenhangers (counterparts) in andere werelden. Maar in sommige andere werelden heeft Maxima ook tegenhangers (niet in alle werelden, ze kan ook niet bestaan). Als we in een wereld een Maxima vinden die het meest op de Maxima van onze wereld lijkt, dan noemen we dat de tegenhanger van Maxima. Als die zin waarmee we begonnen die klopt, dan moeten we een wereld vinden waarin een persoon bestaat die heel erg op Máxima lijkt en die serveerster is (dit is een theorie van Lewis).
Dit gaat ook in tegen onze intuïtie, want we hebben niet over de tegenhanger van Máxima, maar we hebben het over Máxima zelf.
Waarom heeft het opgeven van Transworld identity gevolgen voor onze ethische oordelen?
Als iemand een onethische daad pleegt dan vragen wij ons af of die persoon gedwongen werd of had het ook anders kunnen zijn? Als ik iets steel en ik word gedwongen dan is dat een andere situatie dan ik het vrijwillig doe en de optie had om het niet te doen. Aan ons morele oordeel ligt ten grondslag de aanname wat ik had kunnen doen. Hierbij gaat het over wat ik zelf had kunnen doen en niet om wat mijn tegenhangers hadden kunnen doen. Je verwijst niet naar iemand anders die op mij lijkt, je wil verwijzen naar mogelijke werelden waarin je zelf iets anders had kunnen doen. Dus als je transworld identity opgeeft, heeft dat ernstige consequenties voor ethische oordelen.
Welke intuïtieve problemen kent Lewis’ theorie?
Vb. Frank had kunnen lopen.
Onze intuïtie zegt dat er een mogelijke wereld is waarin Frank had kunnen lopen. Maar volgens Lewis is er dan een tegenhanger, iemand die op Frank lijkt, in een andere wereld waarin dat individu loopt. Er is dus geen sprake van letterlijke identiteit, maar gelijkenis.
Maar stel dat Frank en Ronald een eeneiige tweeling zijn, en Frank vraagt zich af hoe zijn leven zou zijn geweest zonder Ronald. Dat betekent volgens Lewis dat Frank op zoekt gaat naar iemand die nog het meest op hem lijkt in een andere wereld, maar dan kan het best zijn dat hij een individu tegenkomt die meer op Ronald lijkt dan op Frank zelf (ze lijken immers op zichzelf). Volgens Lewis’ theorie moet Frank nagaan of die persoon wel echt een tegenhanger is van hem zelf. Onze intuïtie over transworld identity zou je op zoek gaan naar werelden toe waar hij bestaat en Ronald niet. Je gaat niet eerst individuen met elkaar vergelijken op zoek naar een tegenhanger die geen Ronald aan zijn zijde heeft. Deze situatie is een probleem op de notie van tegenhangers en dat die dus problematisch is in Lewis’ theorie.
Wat is het actualisme van Kripke en Salnaker?
Niet alle werelden hebben dezelfde statusen: er is maar een werkelijke wereld. Andere werelden hebben een minder goede status, ze zijn slechts mogelijk.
We roepen andere werelden op vanuit deze wereld en haar bewoners. Ook hieruit blijkt die asymmetrie.
Als ik zeg “Maxima had een serveerster kunnen zijn”, dan is daarmee al gegeven dat ik het over werelden heb waarin Maxima bestaat. Waarneer ik had over mogelijke werelden dan is daarmee al gegeven dat ik het over stand van zaken heb, waar Maxima al bestaat. Ik hoef hiervoor niet op zoek naar de tegenhanger van Maxima.
Dat impliceert dat hetzelfde individu in meer dan een wereld moet kunnen bestaan.
Dat ze een andere ontologische status hebben, zegt niets. We kunnen ze namelijk wel met elkaar vergelijken.
Waarom is het actualisme een non-reductionistische theorie?
Andere werelden zijn niet even werkelijk als ons. Alternatieve werelden zijn “alternative ways this world could have been” mogelijke toestanden van deze wereld (World states). Dit is een non-reductionistische opvatting. De notie van mogelijkheid kun je niet herleiden tot een niet-modale notie. Reductionistisch van modaliteit: al het gepraat over noodzakelijkheid, etc. herleiden tot taal over de feitelijke werkelijkheid. Dit gebeurt hier dus niet.
Waar gaat de discussie over tussen het actualisme en het realisme?
Deze discussie is geen vraag of we de notie van mogelijke werelden moeten opheffen. Mogelijke werelden zijn een hulpmiddel om over modaliteit: hoe de wereld in elkaar had kunnen zitten, spreken. Mogelijke werelden zijn een manier om dit soort taalgebruik aanschouwelijk te maken. Als je zegt dat we mogelijke werelden moeten opgeven zeg je dat modaliteit moet worden opgegeven en dat gaat niet werken. Als je een keuze maakt tussen twee moties dan heb je het al over modaliteit en mogelijke werelden zijn een manier om erover te kunnen spreken. Maar het is problematisch, want we weten niet zeker hoe we die werelden vorm moeten geven.
