Transplantologia Flashcards
Jak oznaczymy HLA pacjenta? (4 metody) - ocena genotypu
- PCR-SSP (SSP - sequence specific primers)
- PCR-SSO (SSO - sequence specific oligonucleotide probes)
- > niska i średnia rozdzielczość, wystarczająca w TN
- Sekwencjonowanie SBT
- > wysoka rozdzielczość - w PKK
-NGS (sekwencjonowanie nowej generacji)
PCR-SSP (SSP - sequence specific primers) w oznaczaniu HLA pacjenta
Amplifikacja DNA pacjenta z parami starterów dla określonych alleli HLA -> rozdział elektroforetyczny produktów -> analiza
PCR-SSO (SSO - sequence specific oligonucleotide probes) w oznaczaniu HLA pacjenta
Amplifikacja długiego fragmentu genu HLA (najczęściej ekson 2 i 3) -> określenie obecności konkretnych alleli poprzez ich hybrydyzację ze specyficznymi sondami
Nośniki tych sond: membrany nitrocelulozowe, płytki polistyrenowe, kulki lateksowe
Sekwencjonowanie SBT w oznaczaniu HLA pacjenta
Typowanie wysokiej rozdzielczości i poszukiwanie nowych alleli.
Amplifikacja DNA pacjenta z użyciem normalnych nukleotydów i znakowanych fluorescencyjnie zmodyfikowanych dideoksynukleotydów (ddNTP)
->włączenie tych ddNTP do nowej nici -> zakończenie tworzenia nowej nici w każdej możliwej pozycji zasady
Rozdział elektroforetyczny powstałych amplikonów (np. w kapilarach) i identyfikacja nukleotydów na podstawie fluorescencji
NGS (sekwencjonowanie nowej generacji) w oznaczaniu HLA pacjenta
Zastępuje SBT
Izolacja i stworzenie biblioteki DNA, amplifikacja matrycy i równoległe sekwencjonowanie milionów krótkich sekwencji DNA (35-100pz) w każdym pomiarze
NGS (sekwencjonowanie nowej generacji) w oznaczaniu HLA pacjenta - zalety
Analiza całego regionu HLA a nie tylko wybranych regionów i ogromna przepustowość (możliwość pełnego typowania wielu próbek jednocześnie)
Rozdzielczości typowania HLA (3)
Typowanie niskiej rozdzielczości - ustalenie grupy alleli o zbliżonej sekwencji
Przykładowy zapis: A*02 gdy typujemy locus A -> występuje u pacjenta allel z grupy odpowiadającej specyficzności serologicznej A2
Gwiazdka = typowanie molekularne
Średnia rozdzielczość
Wysoka rozdzielczość - jednoznaczna identyfikacja allelu HLA kodującego konkretny antygen HLA
Przykładowy zapis: A*02:01 (kolejne cyfry wskazują na polimorfizm występujący w regionach niekodujących)
Przeszczep autologiczny = autoprzeszczep to sytuacja gdy
Dawcą i biorcą jest ta sama osoba - nie trzeba wykonywać typowania HLA (TN i PKK)
Przeszczep izogeniczny = syngeniczny to sytuacja gdy
Dawca i biorca są innymi osobami, ale identycznymi pod względem genetycznym = bliźnięta jednojajowe (TN i PKK)
Przeszczep allogeniczny = alloprzeszczep to sytuacja gdy
Dawca i biorca są osobnikami tego samego gatunku, ale odmiennymi genetycznie:
-przeszczepy od dawców spokrewniownych (rodzinnych)
-niespokrewnionych
(TN i PKK)
Jakie rodzaje przeszczepów wyróżnia się w przeszczepach narządowych? (2)
od dawców zmarłych (cadaver)
i żywych
Przeszczep ksenogeniczny=heterologiczny to sytuacja gdy
jest przeszczepienie między osobnikami należącymi do różnych gatunków:
-przeszczepy zgodne (concordant) - od osobnika bliskiego filogenetycznie (np. od myszy do szczura)
-przeszczepy niezgodne (discordant) - przy dużej odległości filogenetycznej (np. od świni do pawiana)
(TN)
Jakie przeszkody są w ksenotransplantacjach?
- reakcja nadostrego odrzucania
- brak indukcji tolerancji immunologicznej
- ryzyko przeniesienia wirusów
Metody stosowane w oznaczaniu HLA: (5)
Typowanie serologiczne (CDC) - ocena ekspresji antygenów HLA na powierzchni komórek w obecności dopełniacza+analiza w mikroskopie świetlnym
Ocena genotypu: PCR-SSP, PCR-SSO, SBT, NGS
Kiedy zgodność HLA między dawcą a biorcą musi być szczególnie wysoka?
W transplantacji komórek krwiotwórczych
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych w rodzinie
Pierwszy etap poszukiwań dawcy
Rodzeństwo ma 25% szans na zgodność
Analiza haplotypów w rodzinie celem potwierdzenia zgodności
Typowanie wstępne(tak się nazywa) - oznaczenie loci HLA-A, -B, -DRB1 na poziomie niskiej rozdzielczości
Gdy mamy zgodne rodzeństwo (tzw. dawca optymalny) -> typowanie potwierdzające (weryfikujące) z niezależnej próbki krwi, w tym samym lub poszerzonym zakresie
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych - dawca niespokrewniony
Oczekiwana zgodność w zakresie HLA-A, -B, -C, -DRB1, -DQB1 na poziomie alleli
Szukamy dawcy tzw. 10/10 - jak go nie znajdziemy - szukamy dawcy alternatywnego
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych - dawca alternatywny
Np:
- haploidentyczny dawca rodzinny (zgodny z biorcą w obrębie co najmniej jednego haplotypu
- krew pępowinowa (zgodna lub częściowo niezgodna)
- częściowo niezgodni dawcy niespokrewnieni (np. 9/10, 8/10)
Co wpływa na losy przeszczepu? (6)
- HLA - najważniejsze antygeny transplantacyjne
- mHA = słabe antygeny zgodności tkankowej
- wiek i płeć dawcy i biorcy
- status wirusologiczny (np. CMV) dawcy i biorcy
- ekspresja receptorów immunoglobulinopodobnych (KIR = killer cell immunoglobulin-like receptors)
- polimorfizm pojedynczych nukleotydów (SNP)
Możliwe konsekwencje różnic między dawcą a biorcą:
- choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD)
- reakcja przeszczep przeciwko białaczce (GvL, GvT, graft vs tumor)
Czy odrzucanie przeszczepu w transplantacji komórek krwiotwórczych występuje często?
Nie - to wynika głównie z stosowania immunosupresji
Czy istnieją przeciwciała anty-HLA?
Tak, są preformowane lub tworzone po przeszczepieniu - mogą uszkadzać przeszczep
4 Formy GvHD (przeszczep przeciwko gospodarzowi)
- Ostra klasyczna (aGvHD = acute) - ujawnia się w ciągu 100 dni od przeszczepienia
- Ostra opóźniona - po 100 dniach od przeszczepienia, ale nie ma cech formy przewlekłej
- Przewlekła klasyczna (cGvHD = chronic) - występuje w dowolnym czasie, skutkuje dysfunkcją układu immunologicznego w późniejszym terminie
4.Overlap syndrome - współwystępowanie ostrej i przewlekłej GvHD
Pierwszy etap aGvHD
Aktywacja komórek APC biorcy (kom. prezentujące antygen) wynikająca z kondycjonowania biorcy.
Kondycjonowanie niszczy tkanki biorcy -> uwalniają się:
- cytokiny prozapalne,
- DAMP (wzorce molekularne związane z uszkodzeniem),
- PAMP (związane z patogenami pochodzące z mikrobiotomu przewodu pokarmowego)
- chemokiny - działają jako “damage signals”, są odpowiedzialne za aktywację APC