Transplantologia Flashcards
Jak oznaczymy HLA pacjenta? (4 metody) - ocena genotypu
- PCR-SSP (SSP - sequence specific primers)
- PCR-SSO (SSO - sequence specific oligonucleotide probes)
- > niska i średnia rozdzielczość, wystarczająca w TN
- Sekwencjonowanie SBT
- > wysoka rozdzielczość - w PKK
-NGS (sekwencjonowanie nowej generacji)
PCR-SSP (SSP - sequence specific primers) w oznaczaniu HLA pacjenta
Amplifikacja DNA pacjenta z parami starterów dla określonych alleli HLA -> rozdział elektroforetyczny produktów -> analiza
PCR-SSO (SSO - sequence specific oligonucleotide probes) w oznaczaniu HLA pacjenta
Amplifikacja długiego fragmentu genu HLA (najczęściej ekson 2 i 3) -> określenie obecności konkretnych alleli poprzez ich hybrydyzację ze specyficznymi sondami
Nośniki tych sond: membrany nitrocelulozowe, płytki polistyrenowe, kulki lateksowe
Sekwencjonowanie SBT w oznaczaniu HLA pacjenta
Typowanie wysokiej rozdzielczości i poszukiwanie nowych alleli.
Amplifikacja DNA pacjenta z użyciem normalnych nukleotydów i znakowanych fluorescencyjnie zmodyfikowanych dideoksynukleotydów (ddNTP)
->włączenie tych ddNTP do nowej nici -> zakończenie tworzenia nowej nici w każdej możliwej pozycji zasady
Rozdział elektroforetyczny powstałych amplikonów (np. w kapilarach) i identyfikacja nukleotydów na podstawie fluorescencji
NGS (sekwencjonowanie nowej generacji) w oznaczaniu HLA pacjenta
Zastępuje SBT
Izolacja i stworzenie biblioteki DNA, amplifikacja matrycy i równoległe sekwencjonowanie milionów krótkich sekwencji DNA (35-100pz) w każdym pomiarze
NGS (sekwencjonowanie nowej generacji) w oznaczaniu HLA pacjenta - zalety
Analiza całego regionu HLA a nie tylko wybranych regionów i ogromna przepustowość (możliwość pełnego typowania wielu próbek jednocześnie)
Rozdzielczości typowania HLA (3)
Typowanie niskiej rozdzielczości - ustalenie grupy alleli o zbliżonej sekwencji
Przykładowy zapis: A*02 gdy typujemy locus A -> występuje u pacjenta allel z grupy odpowiadającej specyficzności serologicznej A2
Gwiazdka = typowanie molekularne
Średnia rozdzielczość
Wysoka rozdzielczość - jednoznaczna identyfikacja allelu HLA kodującego konkretny antygen HLA
Przykładowy zapis: A*02:01 (kolejne cyfry wskazują na polimorfizm występujący w regionach niekodujących)
Przeszczep autologiczny = autoprzeszczep to sytuacja gdy
Dawcą i biorcą jest ta sama osoba - nie trzeba wykonywać typowania HLA (TN i PKK)
Przeszczep izogeniczny = syngeniczny to sytuacja gdy
Dawca i biorca są innymi osobami, ale identycznymi pod względem genetycznym = bliźnięta jednojajowe (TN i PKK)
Przeszczep allogeniczny = alloprzeszczep to sytuacja gdy
Dawca i biorca są osobnikami tego samego gatunku, ale odmiennymi genetycznie:
-przeszczepy od dawców spokrewniownych (rodzinnych)
-niespokrewnionych
(TN i PKK)
Jakie rodzaje przeszczepów wyróżnia się w przeszczepach narządowych? (2)
od dawców zmarłych (cadaver)
i żywych
Przeszczep ksenogeniczny=heterologiczny to sytuacja gdy
jest przeszczepienie między osobnikami należącymi do różnych gatunków:
-przeszczepy zgodne (concordant) - od osobnika bliskiego filogenetycznie (np. od myszy do szczura)
-przeszczepy niezgodne (discordant) - przy dużej odległości filogenetycznej (np. od świni do pawiana)
(TN)
Jakie przeszkody są w ksenotransplantacjach?
- reakcja nadostrego odrzucania
- brak indukcji tolerancji immunologicznej
- ryzyko przeniesienia wirusów
Metody stosowane w oznaczaniu HLA: (5)
Typowanie serologiczne (CDC) - ocena ekspresji antygenów HLA na powierzchni komórek w obecności dopełniacza+analiza w mikroskopie świetlnym
Ocena genotypu: PCR-SSP, PCR-SSO, SBT, NGS
Kiedy zgodność HLA między dawcą a biorcą musi być szczególnie wysoka?
W transplantacji komórek krwiotwórczych
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych w rodzinie
Pierwszy etap poszukiwań dawcy
Rodzeństwo ma 25% szans na zgodność
Analiza haplotypów w rodzinie celem potwierdzenia zgodności
Typowanie wstępne(tak się nazywa) - oznaczenie loci HLA-A, -B, -DRB1 na poziomie niskiej rozdzielczości
Gdy mamy zgodne rodzeństwo (tzw. dawca optymalny) -> typowanie potwierdzające (weryfikujące) z niezależnej próbki krwi, w tym samym lub poszerzonym zakresie
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych - dawca niespokrewniony
Oczekiwana zgodność w zakresie HLA-A, -B, -C, -DRB1, -DQB1 na poziomie alleli
Szukamy dawcy tzw. 10/10 - jak go nie znajdziemy - szukamy dawcy alternatywnego
Poszukiwanie dawcy komórek krwiotwórczych - dawca alternatywny
Np:
- haploidentyczny dawca rodzinny (zgodny z biorcą w obrębie co najmniej jednego haplotypu
- krew pępowinowa (zgodna lub częściowo niezgodna)
- częściowo niezgodni dawcy niespokrewnieni (np. 9/10, 8/10)
Co wpływa na losy przeszczepu? (6)
- HLA - najważniejsze antygeny transplantacyjne
- mHA = słabe antygeny zgodności tkankowej
- wiek i płeć dawcy i biorcy
- status wirusologiczny (np. CMV) dawcy i biorcy
- ekspresja receptorów immunoglobulinopodobnych (KIR = killer cell immunoglobulin-like receptors)
- polimorfizm pojedynczych nukleotydów (SNP)
Możliwe konsekwencje różnic między dawcą a biorcą:
- choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD)
- reakcja przeszczep przeciwko białaczce (GvL, GvT, graft vs tumor)
Czy odrzucanie przeszczepu w transplantacji komórek krwiotwórczych występuje często?
Nie - to wynika głównie z stosowania immunosupresji
Czy istnieją przeciwciała anty-HLA?
Tak, są preformowane lub tworzone po przeszczepieniu - mogą uszkadzać przeszczep
4 Formy GvHD (przeszczep przeciwko gospodarzowi)
- Ostra klasyczna (aGvHD = acute) - ujawnia się w ciągu 100 dni od przeszczepienia
- Ostra opóźniona - po 100 dniach od przeszczepienia, ale nie ma cech formy przewlekłej
- Przewlekła klasyczna (cGvHD = chronic) - występuje w dowolnym czasie, skutkuje dysfunkcją układu immunologicznego w późniejszym terminie
4.Overlap syndrome - współwystępowanie ostrej i przewlekłej GvHD
Pierwszy etap aGvHD
Aktywacja komórek APC biorcy (kom. prezentujące antygen) wynikająca z kondycjonowania biorcy.
Kondycjonowanie niszczy tkanki biorcy -> uwalniają się:
- cytokiny prozapalne,
- DAMP (wzorce molekularne związane z uszkodzeniem),
- PAMP (związane z patogenami pochodzące z mikrobiotomu przewodu pokarmowego)
- chemokiny - działają jako “damage signals”, są odpowiedzialne za aktywację APC
Drugi etap aGvHD
Aktywacja allogenicznych limfocytów T(=dawcy) przez APC biorcy w węzł. chłonnych w wyniku rozpoznania komórek biorcy jako “obcych” (różnice w HLA, mHA itd)
->limfocyty dawcy proliferują, różnicują się (Th1, Th17), migrują do tkanek
Trzeci etap aGvHD
Destrukcja tkanek w wyniku aktywacji limfocytów dawcy (cytotoksycznych i komórek NK), aktywacji makrofagów i uwalniania cytokin prozapalnych.
Jakie komórki obejmuje ostra GvHD?
Komórki warstwy podstawnej naskórka
Komórki nabłonkowe przewodu pokarmowego
Komórki wątroby
aGvHD w skrócie
Faza indukcji - aktywacja APC biorcy, aktywacja limf. T CD4+ dawcy, proliferacja i różnicowanie limf. dawcy
Faza efektorowa - destrukcja tkanek gospodarza
Objawy skórne aGvHD
rumień plamisto-grudkowy przede wszystkim na dłoniach i stopach, ale może rozprzestrzeniać się w inne miejsca
Objawy aGvHD z p.pok
bóle jelit, wymioty, biegunki
Zaburzenia funkcji wątroby w aGvHD
narastająca żółtaczka, wzrost poziomu aminotransferaz(ALT,AST) i alkalicznej fosfatazy(ALP) we krwi
cGvHD - patofizjologia
Zaburzenia mechanizmów tolerancji centralnej (to wynika z kondycjonowania lub wcześniejszego rozwoju aGvHD -> zniszczenie grasicy)
Zaburzenia mechanizmów tolerancji obwodowej
Zaburzenia mechanizmów tolerancji obwodowej w cGvHD
Np:
- zaburzone różnicowanie Treg
- zaburzona równowaga Th1/Th2
limfocyty B w cGvHD
aktywacja limfocytów B, wzrost poziomu autoprzeciwciał i czynnika BAFF(B-cell activating factor)
-to koreluje z ciężkością przebiegu choroby
Objawy w cGvHD
Układy: oddechowy, pokarmowy, krwionośny itd
Skala zmian jest ogromna
Przebieg przypomina ciężkie choroby autoimmunizacyjne
Różnica między GvHD a GvT=GvL
W GvT odpowiedź skierowana przeciwko komórkom białaczki (komórkom nowotworu) jest reakcją OCZEKIWANĄ i zmniejszającą szansę na nawrót choroby pierwotnej
Co ma główną rolę w procesie GvL (jakie komórki)
limfocyty T dawcy (CD8+ i CD4+) rozpoznające komórki białaczki jako obce
Komórki mające udział w GvL
- limf. T dawcy CD8+ i CD4+
- kom. NK (ulegają aktywacji, niszczą komórki nowotworowe o obniżonej ekspresji klasycznych antygenów HLA)
Od czego zależy cytotoksyczność kom. NK w GvL
Od równowagi między pobudzeniem hamujących a aktywujących receptorów tych komórek
Co wpływa na nasilenie cytotoksyczności kom. NK w GvL?
Na nasilenie cytotoksyczności wpływa tzw. licencjonowanie komórek NK = równoczesne występowanie hamujących receptorów KIR i odpowiadających im ligandów (cząsteczek HLA klasy I)
Tylko licencjonowane komórki NK wykazują silne oddziaływanie cytotoksyczne przeciwko kom. nowotworowym
(te nielicencjonowane bardzo słabo oddziałują)
Sposób na wzmocnienie reakcji GvL w klinice
Transfuzje limfocytów dawcy = DLI
Optymalny dobór dawcy i biorcy w zakresie HLA a GvHD i GvL
służy zminimalizowaniu wystąpienia GvHD
nie sprzyja indukcji GvL
Dobór biorcy do przeszczepu unaczynionego - jaka jedna różnica między tym a HSCT
Znalezienie biorcy dla dawcy(najczęściej zmarłego), a nie na odwrót…